αχ βρε κοριτσια μου ειλικρινα ολο αρχιζω και σταματαω ισως δεν ειμαι σε φαση δεν ξερω τι να πω...βαρεθηκα να μετραω θερμιδες...απλα με εχει παρει απο κατω πολυ...ελπιζω να συνελθω συντομα αλλιως με βλεπω να παιρνω και αλλα...
Printable View
αχ βρε κοριτσια μου ειλικρινα ολο αρχιζω και σταματαω ισως δεν ειμαι σε φαση δεν ξερω τι να πω...βαρεθηκα να μετραω θερμιδες...απλα με εχει παρει απο κατω πολυ...ελπιζω να συνελθω συντομα αλλιως με βλεπω να παιρνω και αλλα...
ρε πεννου προχθες δεν αποφασισες να μετρας θερμιδες? ποτε βαρεθηκες? βρες ενα προγραμμα που να σου ταιριαζει και ακολουθα το εστω και για μια βδομαδα και θα δεις αν εχεις αποτελεσματα...
Αυτο ακριβως.Το ειπα και πριν.Η καθε διατροφη, ειτε μετρημα θερμιδων ειναι αυτο, ειτε κυκλικη ληψη υδατανθρακων, ειτε if ειτε δεν ξερω τι αλλο, θελει να την προσπαθησεις αρκετο καιρο για να δεις το αποτελεσμαΜην πειραματιζεσαι με κατι διαφορετικο καθε μερα γιατι προφανως δε θα χασεις.
+1Quote:
Originally posted by Constance
Αυτο ακριβως.Το ειπα και πριν.Η καθε διατροφη, ειτε μετρημα θερμιδων ειναι αυτο, ειτε κυκλικη ληψη υδατανθρακων, ειτε if ειτε δεν ξερω τι αλλο, θελει να την προσπαθησεις αρκετο καιρο για να δεις το αποτελεσμαΜην πειραματιζεσαι με κατι διαφορετικο καθε μερα γιατι προφανως δε θα χασεις.
μονο με τον διαιτολογο παρεα επιτρεπεται να πειραματιζεσαι αλλα κ παλι δεν θα σου αλλαζει το προγραμμα συχνοτερα απο 1 φορα τη βδομαδα για να προλαβει να αποδωσει.
Γεια σου Πεννου......
Διαβασα οτι θελεις να τα παρατησεις...
Και εγω θα σου πω ενα ,τα εχω παρατησει και εγω εδω και μηνες....στην αρχη ειπα ...δεν με νοιαζει θα με συνηθησω ετσι!
Αλλα δυστηχως δεν ειναι ετσι....
Η αληθεια ειναι ,οτι αγαπαω το φαγητο, οση ωρα τρωω,και
μολις τελειωσω .....το σιχαινομαι και μαζι με αυτο και εμενα ...
ξερεις πιο ειναι το αστειο? Δεν κραταει πολυ αυτο το μισος και η αηδια...γιατι μολις βρεθω μπροστα σε κατι φαγωσιμο εχω παλι ενα πραγμα στο μυαλο μου ,να φαω!
Ενα πραγμα καταλαβα...οσο πολεμουσα ενοιωθα χαρουμενη ,μολις με παρατησα ...σκατα!
Το μετανοιωσα που εκανα πισω στον αγωνα μου!εχασα 13 κιλα ,και τα πηρα παλι ,γιατι ενοιωσα λιγο καλυτερα!!!ΤΙ ΒΛΑΚΙΑ
ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ ... βαλε στοχο ΝΑ ΜΗΝ τα παρατησεις!
svsth k profanvw sofh! αφου επαθες κ εμαθες!Quote:
Originally posted by DEPON
Γεια σου Πεννου......
Διαβασα οτι θελεις να τα παρατησεις...
Και εγω θα σου πω ενα ,τα εχω παρατησει και εγω εδω και μηνες....στην αρχη ειπα ...δεν με νοιαζει θα με συνηθησω ετσι!
Αλλα δυστηχως δεν ειναι ετσι....
Η αληθεια ειναι ,οτι αγαπαω το φαγητο, οση ωρα τρωω,και
μολις τελειωσω .....το σιχαινομαι και μαζι με αυτο και εμενα ...
ξερεις πιο ειναι το αστειο? Δεν κραταει πολυ αυτο το μισος και η αηδια...γιατι μολις βρεθω μπροστα σε κατι φαγωσιμο εχω παλι ενα πραγμα στο μυαλο μου ,να φαω!
Ενα πραγμα καταλαβα...οσο πολεμουσα ενοιωθα χαρουμενη ,μολις με παρατησα ...σκατα!
Το μετανοιωσα που εκανα πισω στον αγωνα μου!εχασα 13 κιλα ,και τα πηρα παλι ,γιατι ενοιωσα λιγο καλυτερα!!!ΤΙ ΒΛΑΚΙΑ
ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ ... βαλε στοχο ΝΑ ΜΗΝ τα παρατησεις!
σευχαριστω, επιβεβαιωσες ακριβως οσα φανταζομουν κ με βοηθας να τα αποφυγω...
στο ιδιο τρυπακι εχω μπει κ καιρο ςνα βγω ΤΩΡΑ
Pennou
μου δύο επιλογές έχεις. Ή θα τα παρατήσεις και θα κλειστείς στον εαυτό σου και τη δυστυχία της αποτυχίας ή θα συνεχίσεις και θα βγεις σε λίγο καιρό να γιορτάσεις την επιτυχία, βλέποντας τη ζωή και τα πάντα γύρω σου με άλλο μάτι.
Εύχομαι να κάνεις το καλύτερο γιατί σου αξίζει, όπως και σε όλους μας.
Με κίνδυνο να γίνω κουραστική, θα ξαναπώ ότι κατά καιρούς όλοι βουλιάζουμε στη μιζέρια μας.
Πρόσφατα μου έτυχε ένα πολύ δυσάρεστο περιστατικό και η ψυχολογία μου έφτασε στα τάρταρα. Ακολούθησα το γνωστό δρόμο. Θυμήθηκα πάλι τον κακό μου εαυτό. Έφαγα άπειρα γλυκά, άπειρες αηδίες, μπουκωνόμουν μέχρι να σκάσω, σταματούσα (δακτύλιος) και ξανά προς τη δόξα τραβούσα. Αποτέλεσμα: +2 κιλά. Δεν έγινε και τίποτα, ξέρω πως είναι παροδικά τα κιλά αυτά και με λίγη προσοχή σε δυο τρεις μέρες θα φύγουν. Αν όμως δεν υποτροπίαζα, τολμώ να πω πως δεν θα είχα πρόβλημα βάρους από την αρχή. Τα σκαμπανεβάσματα είναι η καταστροφή μου και αυτό που με κουράζει. Συν δύο, μείον τρία και λοιπά.
Τώρα συνήλθα και έχω μία ερώτηση: Κάθε φορά που βουλιάζουμε στη μιζέρια μας, τι κάνουμε? Γιατί το φαγητό είναι η "λύση"? Γιατί δεν εκτονώθηκα πχ. στο κέντημα? ή στο τρέξιμο? ή οπουδήποτε αλλού? Γιατί δηλαδή το φαγητό είναι αυτό που μας έρχεται πρώτο στο μυαλό?
Μία φίλη που της εξέθεσα την κατάσταση, μου είπε να κινητοποιηθώ, να καθαρίσω το σπίτι μου (ας είναι ήδη καθαρό), να βγω έξω, να κάνω κάτι τέλος πάντων, ώστε να μην είμαι αγκαλιά με το πιάτο. Εκείνη την ώρα δεν ήθελα να κάνω τίποτα. Μόνο βγήκα στο σούπερ μάρκετ, για να ψωνίσω και άλλες αηδίες βέβαια.
Γιατί το κάνουμε αυτό στον εαυτό μας? Να κάνουμε δηλαδή από απλή προσπάθεια μέχρι υπερπροσπάθεια και μετά σε μία κρίση να δίνουμε μια κλωτσιά και να τα γκρεμίζουμε όλα?
Είμαι και πάλι ήρεμη, αισιόδοξη και μαχητική. Δεν είμαι αγνώμων για τα κιλά που ήδη έχω χάσει. Ξέρω πως θα χάσω κι άλλα. Αλλά το ερώτημα παραμένει...
Ava μου η απαντηση στο ερωτημα για μενα ειναι απλη.Καθε ανθρωπος εχει μια κακη συνηθεια, εναν εθισμο.Αλλοι το ποτο, αλλοι το τσιγαρο, αλλοι το shopping therapy, αλλοι το ριχνουν στο φαγητο.Για ατομα με συναισθηματικη υπερφαγια οπως εμεις το φαγητο δεν ειναι απλα μια ωραια απολαυση με την οποια καλυπτουμε τις ενεργειακες μας αναγκες.Ειναι ο φιλος στη μοναξια μας, το αδιεξοδο μας, ειναι ο "ανθρωπος" που δεν εχουμε εκεινη τη στιγμη διπλα μας να του πουμε τον πονο μας.Συν οτι το βρισκεις παντου και σε ποικιλια πλεον, ειναι οντως η ευκολη λυση.Για μενα τουλαχιστον αυτο το ρολο επαιζε το φαγητο.Και γι'αυτο ειναι δυσκολο να απεξαρτηθουμε, γιατι ειναι ακριβως οπως καθε εξαρτηση.Διαβαζω τελευταια τα σταδια απεξαρτησης απο εθισμους και βρισκω τον εαυτο μου μεσα σ'αυτα που διαβαζω τις περισσοτερες φορες...
Όχι Constance μου, δεν είναι απόλαυση το φαγητό. Σε περιόδους κρίσης μόνον απόλαυση δεν είναι. Μετά από κρίση υπερφαγίας δε νομίζω πως θα βρεθεί έστω και ένας να πει πως νιώθει καλά. Προσωπικά ξάπλωσα νιώθοντας σαν το βόα που χωνεύει και ένιωθα ένα ζώον και μισό. Αν όμως είχα εκείνη τη στιγμή έναν άνθρωπο δίπλα μου, όπως πολύ σωστά λες, μια αγκαλιά, τα πράγματα ίσως και να ήταν αλλιώς. Κακώς όμως επιλέξαμε να είμαστε τζάνκις στο φαγητό. Χάθηκε να είμαστε εξαρτημένοι από τη γυμναστική?
Για κανονικους ανθρωπους που ξερουν να το χειριζονται απολαυση ειναι.Και αυτοι ειναι οντως που ξερουν να το απολαμβανουν.Για εμας τους εθισμενους ειναι οσα ανεφερα παραπανω.Και στα υπερφαγικα επεισοδια ποιος καθεται να γευτει την καθε μπουκια απο μας; Κανενας νομιζω.Ολοι απλα ριχνουμε ποσοτητες φαγητου στο στομαχι μας σε γρηγορη ταχυτητα για να καλυψουμε τα συναισθηματικα κενα μας.Δεν ειπα λοιπον αυτο για εμας σε καμια περιπτωση.
Εμ αυτο λεω κι εγω, χαθηκε πχ να ειμαι healthy freak;:P:P:P
Νομίζω πως σε οτιδήποτε είναι κανείς freak κακό είναι. Γνώρισα έναν υγιεινιστή και με κούρασε απίστευτα. Η πλάκα είναι πως ήθελε να με κατακτήσει. Μου ανέλυε ώωωωρες ατελείωτες τα είδη γυμναστικής που κάνει, τους συνδυασμούς γευμάτων, μου έκανε κήρυγμα για το τσιγάρο και το ποτό (έπινε χυμό κι εγώ μαρτίνι) και μόνο ραντεβού δεν ήταν αυτό. Φιάσκο ήταν. Στην αρχή άκουγα υπομονετικά, κουνώντας με κατανόηση το κεφάλι μου, μετά έγινα ανήσυχη, του είπα αφού βλέπεις άνθρωπε, τι με πιλατεύεις? Έκανα λάθος. Απάντησε πως επειδή ακριβώς βλέπει κάτι που του αρέσει, επιμένει να το τελειοποιήσει. Ακόμη τρέχω...
χαχαχαχα ναι ξερω κι εγω ενα τετοιο ατομο.Εχουν οντως αρκετη επιμονη να σου περασουν αυτα που κανουν.Και προσωπικα παντα νιωθω ασχημα οταν τετοια ατομα θιγουν το βαρος μου η μου δινουν συμβουλες για αδυνατισμα.Αν στους κανονικους ανθρωπους φαινομαι μπαζο σε αυτους πως θα φαινομαι οεο?
Οεοε! Οεοο! ʼστα το πως φαινόμαστε σε αυτούς.. Πάντως παρόλα τα κιλά μου, το καμάκι από τον health freak ήταν καμάκι. Ήθελα να ήξερα τι θα γινόταν αν ενέδιδα.. Ώρες ταλαιπωρίας στην καθημερινότητα με λεπτομερή ανάλυση των λιπαρών του βακαλάου, ώρες φρίκης στο κρεβάτι, να μετράει κάθε δίπλα, κάθε ραγάδα, κάθε ατέλεια, συν τα ακροβατικά, που νομίζω πως επιβάλλονται στην περίπτωσή μου. Γλίτωσα νομίζω από σοβαρή ταλαιπωρία.
XAXAXAXAXAXAX!Θα ειχες οδηγηθει στην παρανοια Ava μου ηδη αν ειχες ενδοσει!!!