ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΑΔΥΝΑΤΙΣΕ

Quote:

---

Originally posted by Danai20
Όχι δεν τα είχα από τη φύση μου αυτά τα χαρακτηριστικά. Μάλιστα ήμουν εντελώς ανισόρροπη θα έλεγα, στην κυριολεξία. Μια έτρωγα σαβούρα, μια τίποτα, μία 2 πίτσες και τη επόμενη 1 πορτοκάλι. ʼσε που συνέχεια έψαχνα τη μαγική δίαιτα που θα με κάνει Ζιζέλ και μετά όλο έτρωγα παραπάνω γιατί είχα σκυλοπεινάσει.

Δε με βοήθησε κανείς, εννοώ ψυχολόγος. Από ειδικούς μόνο μια φίλη διαιτολόγος με βοήθησε, όχι τόσο με τη μορφή διαιτολογίου όσο στο πως να το ψάξω.

Το έψαξα πάρα πολύ, συζήτησα με φίλους που το έχουν περάσει επιτυχώς και αυτοί και παρατηρούσα πολύ αυτούς που θαυμάζω για το μέτρο που έχουν και 'έκλεβα' στοιχεία της συμπεριφοράς τους. Δεν ήταν εύκολο έπεσα πολλές φορές και απέτυχα και άλλες τόσες. Κάποια στιγμή όμως έφτασα στο σημείο που βρήκα πως να τρωω ότι μου κάνει καλό και όχι ότι με βλάπτει.

Δίαιτα με την έννοια του συγκεκιμένου προγράμματος δεν κάνω. Γιατί δεν ξέρεις τι σου ξημερωνει και όποτε το προσπάθησα, κάτι τύχαινε, τα έχανα και έτρωγα τελικά τον αγλέουρα μέσα στον πανικό μου.

Τρώω μικρές ποσότητες, όταν πεινάω. Μερικές φορές τρωω και 8 φορές τη μέρα. Αν πάω σε ένα τραπέζι επίσης θα φάω αυτά που δεν θα με ρίξουν και που με κάνουν να νιώθω όμορφα. Ανακάλυψα ότι η ζάχαρη και το άσπρο αλεύρι μου κάνουν κακό και τα έκοψα. Ακόμα και τη γιαγιά μου έβαλα να βρει μαύρο αλεύρι και τώρα μου κάνει πίτες με αυτό :)

Όλα αυτά όμως τα ενέταξα στη ζωή μου, δεν είναι η ζωή μου. Δεν είμαι φαντατική της διατροφής, απλά τρώω για να ζω ωραία. Ακούγεται κλισε, αλλά για μένα δεν είναι. Πριν ζούσα για το φαγητό, είτε σε μορφή σαβουριάσματος ή δίαιτας. Τώρα περνάω πολύ ωραία και όταν πεινάω τρώω, σταματώντας μόλις νιώθω ότι η επόμενη μπουκιά θα κάνει τις κινήσεις μου βαριές.

Κάποια στιγμή που θα έχω θάρρος θα βάλω φώτο πριν και μετά. Έχουν πολύ πλάκα. Σαν κεφτές και οδοντογλυφίδα είναι, χαχαχα.

---

πολυτιμη η μαρτυρια σου Δαναη μου
παρε ενα γλυκο φιλακι μαζι με την χαρα μου για οσα διαβασα
σμουατς :)

πω πω δαναη!! πραγματικα περιμενω να δω αυτες τις φωτο! θα βαλω και εγω τις αναποδες! οταν ημουν 60 κιλα και οταν ημουν 90...και μετα απο λιγους μηνες ελπιζω να ξαναβαλω φωτο με 60 κιλα!

2sweet

ανταποδίδω τα φιλιά και εύχομαι να πετύχεις ότι ονειρεύτηκες <3

koritsaki

οι φώτο μου είναι πολύ αστείες :)
Ειδικά αν τις δεις ανάποδα (μετά-πριν) σου έρχεται να πεις, "αυτή η κυρία έφαγε το κοριτσάκι της προηγούμενης φωτογραφίας" χαχαχα

Quote:

---

Originally posted by dew

Quote:

---

το υποστηρίζουν και οι επιστήμονες, πως ο ερωτας κρατάει 1-3 χρόνια. Μετά περνάει. Όταν λοιπόν περάσει, μετά απλά μετράς μέρες για το τέλος. Και εκεί συνήθως μαλώνεις, κάνεις σκηνές, ζήλιες κλπ. Κάποιοι βέβαια σε αυτό το σημείο παντρεύονται και μετά μετράνε μέρες σαν φυλακισμένοι, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία

---

Quote:

---

Μόλις το 1% των νοσογόνα παχύσαρκων καταφέρνει να χάσει αρκετά κιλά και να τα κρατήσει για 5 χρόνια. Αυτό που θεωρείται πιό εφικτό και το καταφέρνει λίγο μεγαλύτερο ποσοστό, είναι να χάσεις το 20% του μέγιστου βάρους σου και να παραμείνεις εκεί.

---

Αυτές για μένα είναι σοβαροφανείς μπούρδες.. και δεν έχει να κάνει με το χέρι που τις μετέφερε στο φόρουμ (το 2ο το έγραψα εγώ να φανταστείς).. αλλά με τη βλακεία αυτών που έκαναν τις στατιστικές, χωρίς να αναγνωρίζουν πόσο αλλάζει ο ίδιος ο άνθρωπος όσο περνάει ο χρόνος.

Πολύ απλά, και ελεύθερη να ήμουν τώρα δε θα πίστευα ποτέ μου ότι θα μείνω χοντρή και μόνη για πάντα, καταδικασμένη από τις στατιστικές :P

---

χαχαχαχαχα σωστη +1000!

Κονστανς εχεις δικιο δυστηχως ο γραπτος λογος δεν ειναι παντοτε το καλυτερο μεσο εκφρασης ειδικα οταν δεν γνωριζεις προσωπικα τον αλλο!

Quote:

---

Originally posted by Danai20
Κάποια στιγμή που θα έχω θάρρος θα βάλω φώτο πριν και μετά. Έχουν πολύ πλάκα. Σαν κεφτές και οδοντογλυφίδα είναι, χαχαχα.

---

χαχαχαχα εγραψες!
ασε τωρα ειμαι σαν οδοντογλυφιδα εναντι των 100+.
οταν θα παω με το καλο 73 πιστευω δε θα θελω να με ξαναθυμηθω 100...

[quote] Originally posted από Constance

Quote:

---

Originally posted από Danai20

Dew

Το θέμα είναι ότι στο γραπτό λόγο, δεν αντιλαμβάνεται ο άλλος ακριβώς το ύφος μας. Και πίστεψε το δικό μου σπανίως είναι σοβαρό. Αλλά προφανώς παρεξήγησα και εγώ, το δικό σου σχόλιο και το παίρνω πίσω. Εξάλλου είσαι από τα κορίτσια που εκτιμώ και καταλαβαίνω τι λένε (πολύ σημαντικό):) [/ quote]

Aυτο που λες για το γραπτο λογο καρα-ισχυει! Εχω παρεξηγηθει κι εγω απειρες φορες σε msn, chat κλπ γιατι ο αλλος αμα δεν ακουει τον τονο τις φωνης σου πολλες φορες μπορει να τα παρει αλλιως.:)


Οσο για τις στατιστικες νομιζω θα συμφωνισετε μαζι μου.Ειναι μια επιστημη που δειχνει καποια πραγματα, αλλα απο κει και περα κανεις δε λεει να τα παραταμε επειδη μια στατιστικη εχει μικρα ποσοστα για ενα στοχο μας.Εξαλλου ολα τα δυσκολα πραγματα εχουν μικρες πιθανοτητες να συμβουν , αλλα δεν πρεπει ποτε να τα παραταμε

---

. :)

πολύ σωστές και οι δύο κορίτσια, συμφωνώ

Quote:

---

Originally posted by Christine1312
Τώρα για το θέμα στήθος... δεν μπορώ να πώ τίποτα γιατί υπάρχει και η χαλάρωση της ηλικίας (είμαι πλέον 48 χρονών), οπότε δεν μπορώ να κρίνω αν η χαλάρωση που βλέπω οφείλεται στο αδυνάτισμα ή στα χρόνια. Παρ' όλα αυτά, μπορώ ακόμα να φοράω μπλουζάκια χωρίς σουτιέν και να φαίνονται κι ωραία πάνω μου.

---

Κοπελιά συγχαρητήρια που τα κατάφερες! Καλά για το στήθος μη μιλάς καθόλου. Υπάρχουν ατόμα πολύ νεότερα που αν δε βάλουν σουτιέν θα σκοντάψουν πάνω στο στήθος τους! Δεν ξέρω αν είναι η γυμναστική ή και τα γονίδια σου πάντως μπράβο, μπράβο για το στήθος!
Κάτι να ρωτήσω...Γυμναζόσουν και παλαιότερα ή το ξεκίνησες για να χάσεις τα κιλά? Τώρα συνεχίζεις να γυμνάζεσαι για να συντηρείσαι? Και αν ναι με τι ρυθμό?[/quote]

Γυμναζόμουν και παλιά, πρίν παχύνω και συνέχισα να κάνω σκί βουνού ακόμα και στα πολύ χοντρά μου (98 κιλά).
Τη γυμναστική την άρχισα πάλι για να αποφύγω τη χαλάρωση μετά το αδυνάτισμα.
Αυτή τη στιγμή την έχω σταματήσει πάλι λόγω φόρτου εργασίας, διαβάσματος και μιας μικρής αθλητικής κάκωσης και θα την αρχίσω πάλι μόλις τελειώσω τη φυσιοθεραπεία.

Απο ρυθμό, στη φάση του αδυνατίσματος πήγαινα 3 φορές την εβδομάδα απο 2-3 ώρες κάθε φορά.
Στη συνέχεια χαλάρωσα λίγο το ρυθμό μου και τόχω κάνει 2 φορές την εβδομάδα απο 1-2 ώρες κάθε φορά.

Οτι άλλο θέλεις να μάθεις, είμαι στη διάθεσή σου :)

Quote:

---

Originally posted by 2sweet2b4go10
χμμμμ
καλως η κακως, δεν "αρχιζω " να βλεπω τα πραγματα,
τα πραγματα τα βλεπω εδω και παρα πολλα χρονια, να εχουν την ιδια πορεια και ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑ κι οταν ειδα οτι κατι δεν παει οπως θα επρεπε, επεκταθηκα στους γυρω, κι εκει εμαθα την πικρη αληθεια και τις στατιστικες...
σε διαβεβαιω, οτι αν δεν ειχα κανει την παρατηρηση πρωτα στον εαυτο μου, μεγαλη συμπονια θα ενοιωθα, αλλα καθολου δεν θα ασχολουμουν με τα κιλα που χανουν και ξαναπαιρνουν οι γυρω μου :)

και ΟΧΙ, δεν μπορουμε να ειμαστε ολοι το 1% της στατιστικης, αλλιως δεν θα λεγοταν στατιστικη αλλα σολομωνικη....
και επειδη ακριβως δεν μπορουμε, προτιμω να κανω οτι περναει απο το χερι μου για να βρω που ειναι το λαθος, η αν το θες θετικα, που ειναι το ΣΩΣΤΟ στους τοσο λιγους που τα καταφερνουν, ωστε να εχω καποια πιθανοτητα να ανηκω καποτε στο 1%, αντι να παιδευομαι ξανα και ξανα με προσθαφαιρεσεις και προσπαθειες στα τυφλα, ελπιζοντας στο τζακ ποτ της κωλοφαρδιας(κυριολεκτικα και μεταφορικα) και να καταληγω με αλλα 5 κιλα πανω στα αρχικα..
(πιο κατανοητο τωρα?)

---

Μα όλοι μας ξέρουμε ποιο είναι το σωστό και τι έχουμε κάνει λάθος στο παρελθόν.Δεν υπάρχει μυστικό! Το θέμα είναι αν είμαστε έτοιμοι να δεχτουμέ ότι πρέπει να κάνουμε θυσίες ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ (ή τουλάχιστον μέχρι να μη τις βλέπουμε σαν θυσίες πλέον), πρέπει να αλλάξουμε το τρόπο που βλέπουμε το φαγητό και πρέπει να φτιάξουμε τη ψυχολογία μας. Απλά αυτά ακούγονται τόσο εύκολα και κοινά, αλλά στη πραγματικότητα είναι τόσο δύσκολα και πολύπλοκα. Αν πραγματικά συνειδητοποιήσουμε τι είναι αυτό που ζητάμε,ένα αδύνατο σώμα, θα δούμε ότι δεν είναι τόσο ευχάριστο και ανέμελο σε σύγκριση με αυτό που ζούμε τώρα.
Το μόνο που σκέφτομαι πλέον για μένα τουλάχιστον, είναι ότι πρέπει να προσέχω πολύ το τι συμβαίνει μέσα μου, το πως αρχίζω να αντιδράω σε διάφορες καταστάσεις και τι παιχνίδια αρχίζει να παίζει το μυαλό μου.. αν δω ότι απομακρύνομαι από αυτό που έχω ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ για την υπόλοιπη ζωή μου, θυμίζω συνέχεια στον εαυτό μου, ότι αυτή θα είναι η στιγμή που θα πρέπει να ζητήσω βοήθεια από κάποιον ειδικό..

dew

έχεις δίκιο στο ότι πρέπει να φτάσουμε στο σημείο να μην τις βλέπουμε ως θυσίες αλλά αντιθέτως ως το ότι κάνουμε κάτι καλό για το σώμα μας.

Εμένα επίσης με βοήθησε να έχω σαν στόχο όχι το αδύνατο σώμα, αλλά το υγιές. Να τρωω δλδ μόνο υγιεινες τροφές, να μπορώ να κινούμαι άνετα και να μη νιωθω κανένα εμπόδιο από το ίδιο μου το σώμα.

Καλά για τα παιχνίδια του μυαλού, δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Το τι συμβαίνει μέσα μας είναι αυτό που καθρεφτίζεται και στην εξωτερική εικόνα.

Τόσες πολλές αλήθειες μαζεμένες.... πολύ χρήσιμες συμβουλές από όλες σας, νομίζω ότι η δίαιτα είναι αυτή που μας κάνει να παχαίνουμε, εκεί έχω καταλήξει. Αυτός ο συναγερμός που βάζουμε στο μυαλό μας και λέμε «ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ ΤΩΡΑ ΚΑΝΩ ΔΙΑΙΤΑ, ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΟΛΑ» νομίζω ότι αυτό από μόνο του είναι καταστροφικό.

Αν τρώμε μόνο όταν πεινάμε, αν τρώμε υγιεινά, αν τρώμε συνειδητά και απολαμβάνοντας το φαγητό μας και όχι απλώς να μασουλάμε, αν ξέρουμε να σταματάμε όταν χορτάσουμε, και αν σταματήσουμε να κάνουμε δίαιτα, νομίζω ότι έχουμε περισσότερες ελπίδες να τα καταφέρουμε.

Εχω αρχίσει να σκέφτομαι την παραπάνω θεωρία τώρα τελευταία και προσπαθώ να την κάνω πράξη, είμαι στην αρχή αλλά νομίζω ότι προσπαθώ, επίσης θέλω να τα καταφέρω να μη συνδέω το φαγητό με την ψυχολογία μου, πολύ δύσκολο, ελπίζω να τα καταφέρω.

Απλώς νομίζω ότι δεν μπορώ πλέον να κάνω δίαιτα, με την κλασική τουλάχιστον έννοια της δίαιτας.

Quote:

---

Originally posted by alalumaki
Αν τρώμε μόνο όταν πεινάμε, αν τρώμε υγιεινά, αν τρώμε συνειδητά και απολαμβάνοντας το φαγητό μας και όχι απλώς να μασουλάμε, αν ξέρουμε να σταματάμε όταν χορτάσουμε, και αν σταματήσουμε να κάνουμε δίαιτα, νομίζω ότι έχουμε περισσότερες ελπίδες να τα καταφέρουμε.

---

alalumaki αυτό είναι ένα από τα πιο βασικά στοιχεία. Ας μη ξεχνάμε όμως ότι κάτα κάποιο τρόπο είμαστε <άρρωστοι>. Πολλές φορές εμείς οι ίδιοι ασυνείδητα επιδιώκουμε την αποτυχία μας, για αυτό άλλο ένα βασικό είναι ταυτόχρονα να προσπαθήσουμε να θεραπεύσουμε το μυαλό μας.
Ένα παράδειγμα από τα παιχνίδια του μυαλού.. όλα πάνε καλά και είμαστε στο δρόμο μας ή φτάσαμε στο στόχο μας και κάτι πολύ στραβό συμβαίνει, π.χ. κάποιος κοντινός μας άνθρωπος παθαίνει κάτι άσχημο. Και χρησιμοποιούμε το τι συμβαίνει για να αποτύχουμε.. προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι μπροστά σε κάτι τόσο μεγάλο/κακό, το να συνεχίσουμε να προσέχουμε τον εαυτό μας είναι εγωιστικό και μικρό.. Αυτό όμως που πραγματικά κάνουμε είναι να χρησιμοποιήσουμε το γεγονος σαν ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ για να επιστρέψουμε στις παλιές (ευχάριστες, εύκολες) συνήθειες.. Αυτό δεν είναι ακόμα πιο εγωιστικό; Ή μήπως βοηθάμε την κατάσταση τρώγωντας; Και αυτό είναι απλά ένα κακό παράδειγμα, θα βρούμε όμως πολλά τέτοια μπροστά μας (δυσάρεστα και ευχάριστα, μικρότερης και μεγαλύτερης κλίμακας!).. Και κάπου εκεί κολλάει το: αν δεν τα καταφέρω να σταθώ δυνατή για να το αντιμετωπίσω, θα προσπαθήσω να φανώ αρκετά δυνατή ώστε να πάω σε κάποιο ψυχολόγο!

dew ποσο συμωνω! και μαλιστα κοριτσια το εχω κανει και εγω...την προηγουμενη μου προσπαθεια πριν ενα χρονο τη χαλασα για ακριβως αυτο το λογο...ηταν ενας πολυ δικος μου ανθρωπος στο νοσοκομειο και επεσα παλι με τα ουτρα στο αγητο με την δικαιολογια οτι πρεπει να εχω δυναμεις για να μπορω να του προσερω...και μετα συνηδειτοποιησα το ποσο πιο γωιστικο ηταν αυτο...ο ανθρωπος μου ειχε κατι εξ αιτιας του οποιου δεν μπορουσε να τρωει τπτ και εγω καθομουν και χλαπακιαζα...ενιωσα τοσο ασχημα οταν το συνηδειτοποιησα...την επομενη ορα που ταλαιπωρηθηκε με το ιδιο προβλημα(χωρις να μπει στο νοσοκομειο ευτυχως) ημουν πολυ πιο συνειδητοποιημενη και αποασησα να "βοηθησω" με συμπαρασταση...ετρωγα ακριβως οτι και αυτος, 2 ρυγανιες τη μερα, ενα γιαουρτι η κατι τετοιο.και ενιωθα πολυ καλυτερα μεσα μου απεναντι του...δεν καρτησε πολυ 2-3 μερες και νομιζω οτι και εκεινος ενιωσε οτι δεν ειναι μονος του!

dew

ναι έχεις δίκιο. Διαλέγουμε τον εύκολο δρόμο τελικά. Δεν ειναι τυχαίο που οι άγγλοι το λένε comforting food. Είναι το φαι που σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια, βολεύεσαι. Και είναι και πιο εγωιστικό και τελικά το πιο εύκολο κάνει τη ζωή σου πιο δύσκολη

Πόσες αλήθειες μαζεμένες σε λίγες μόνο σελίδες...Έχω πραγματικά ταυτιστεί.

καλωσηρθες ντολφιν?!
το παλιο δελφινι μας εισαι? πως κ ξαναμπηκες! μας ελειψες!
πως πας?