Η γιαγιά θα μας κόψει την καλημέρα αν γράψουμε την κόρη για επαναφοίτηση!

Δεν το ηξερα αυτο για την δυσλεξεια...Η προσωπικη μου αποψη ειναι οτι ισως ειναι καλυτερα να μην την αφησεις τη γιαγια να επιχειρισει διαβασμα...εμενα μου στοιχισαν πολυ οι τιμωριες στο σχολειο αλλα και σκο σπιτι καμια φορα...... για να καταλαβεις και για να γελασουμε λιγο,μπορεις να φανταστεις πιο ηταν το πρωτο μου σκονακι σχολειο???? το "ΚΑΙ" :-P ακουγετε λιγακι τρελο τωρα...

Κατανοω οτι ειναι πολυ ζορικη η κατασταση....εχοντας ενα ξαδερφακι σε παρομοια κατασταση..ξερω απ πρωτο χερι οτι η ΑΓΑΠΗ κανει θαυματα παντα!το ξαδερφακι μου αυτο το βλεπω 1-2φορες το χρονο(λογο χλμ αποστασης οχι για κανεναν αλλο λογο)τελευταια φορα που το ειδα ηταν τις αποκριες.....εχοντας ακουσει πολλα ημουν προετοιμασμενη για ολα....η μητερα του μου ειπε οτι με περιμενε πως και πως...πραγμα που μου εκανε εντιπωση γιατι ποτε δεν ειχα ιδιαιτερη σχεση μαζι του...(ξεχασα να πω οτι πηγαινει σε ειδικο σχολειο πια και η ηλικια του ειναι ας πουμε γυμνασιου)με χαιρετησε κανονικα και με αγκαλιασε κιολας....εκει παραλιγο να βαλω τα κλαματα....γιατι απο ενηλικα "ζητιανευεις" μια αγκαλια και η απαντηση του σε γειωνει!

Ο πατερας του ειναι γιατρος,δεν ξερω κατα ποσο αληθευει,αλλα του δινουν καποια ηρεμιστικα γιατι λεν ειναι επιθετικος μερικες φορες...αν και δεν ειδα ουτε ενιωσα κατι προσωπικα...

Η αληθεια ναι ποναει λιγοτερο....γιατι σιγα σιγα την αποδεχεσαι....ενω στο ψεμα χτιζεις ψεμα και ολα ειναι κουφια!

Ειμαι σιγουρη οτι με τετοια μαμα ολα θα τα καταφερει αργα αλλα σταθερα....το ευχομαι απ καρδιας!

Εμαθα στα 19 τη "διαφορετικοτητα",διαμορφω� �α ομως ενα χαρακτηρα μισο ετσι μισο αλλιως αλλα ποτε ολοκληπρο.....ενα θεατρο του παραλογου για να προστατευτω...κατεστρεψαν το μεγαλυτερο μου ονειρο γιατι κανεις δεν ενημερωθηκε....κανεις δεν θελησε να δει...

Εγω θα σου πω το αλλο αυτος (ο ψυχολογος) ξερει ποσα "αυτιστικα στοιχεια" διαθετει???! ολοι ειμαστε διαφορετικοι...ο κ2θενας με το δικο του μοναδικο τροπο!
Ο Αινσταιν , ο Μπελ, ο Ντισνει ο αλλος ο μουσικος(μου διαφευγει) κ.α. ολοι μεγαλοι,ολοι διαφορετικοι...
Ο ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΔΙΠΛΑΝΗΣ ΜΑΣ ΠΟΡΤΑΣ ΙΣΨΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ,ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ!

Τάσο, σε ευχαριστώ που μοιράστηκες την εμπειρία σου μαζί μας. Κάθε οικογένεια με παρόμοια προβλήματα χρειάζεται μια τέτοια γνώση για να διευκολύνει τον καθημερινό Γολγοθά της.

Quote:

---

Originally posted by Tassos67 ...αντιδρούσε με απίστευτα νεύρα, κλάματα και σήκωνε χέρι όταν πιεζόταν....

---

Είναι κάτι απίστευτο, κάτι βάρβαρο, κάτι που περιμένεις σε δύσκολη εφηβεία αλλά όχι από την α' δημοτικού. Η κόρη μου πετάει πράγματα, σπάει ό,τι βρει μπροστά της, κοπανιέται κάθε φορά που κάτι τη δυσκολεύει/μπερδεύει/προβληματίζει - σήμερα κοπανιόταν γιατί... δεν είχε φανεί ο ήλιος το πρωί και δεν είχε άλλο τρόπο να περιγράψει πως της φαινόταν περίεργο!
Είμαστε πια στο δημοτικό, με παράλληλη στήριξη, και πάει αρκετά καλά για τα δεδομένα. Η γιαγιά αποφάσισε να ασκήσει πια τα εκπαιδευτικά της καθήκοντα με το να παίρνει την εγγόνα από το σχολείο και να κάνουνε μαζί τα μαθήματα, ωστόσο με το ζόρι κάνουν τα μισά ή και πιο λίγο - "τα υπόλοιπα θα τα κάνω με τη μαμά", της απαντά η κόρη μόλις βλέπει τα σκούρα. "Έχει άρνηση", μου γνωστοποίησε με βαθυστόχαστο εκπαιδευτικό οίστρο, λες και δεν έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να της το λέω χρόνια. Και όταν της έθεσα το ζήτημα πως αν είχε πάει πέρυσι στο δημοτικό, θα ήταν πιο δύσκολα τα πράγματα, που απάντησε πως επειδή έμαθε για ένα χρόνο να μη δουλεύει, για αυτό και αντιδρά τώρα - παραδίδομαι, δεν πρόκειται να την κάνω να δεχτεί κάτι που ουδέποτε θέλησε!
Δεν ασχολούμαι άλλο με τα ψυχολογικά της γιαγιάς, γιατί βλέπω τα τρομερά άλματα της κόρης. Μάλιστα, κάποιοι γνωστοί μου βλέποντας την δική μας εξέλιξη, σκέφτονται να ψάξουν αν χρειάζεται και το δικό τους το παιδί να κάνει επαναφοίτηση στο νηπιαγωγείο, φοβούμενοι πως δεν είναι ακόμη έτοιμο. Ένα έχω να πω σε όποιον γονιό μπαίνει σε παρόμοιο δίλημμα: Μόνο να κερδίσει μπορεί το παιδί, δεν "χάνει" κάτι με το που ωριμάζει λίγο παραπάνω πριν μπει στα δύσκολα.

Πρέπει να καταλάβετε και τον ψυχικό βιασμό που υφίστανται τα σημερινά παιδιά στο απαρχαιωμένο κι παντελώς άχρηστο εκπαιδευτικό σύστημα. Χαίρομαι που ακούω ότι υπάρχουν ακόμη παιδιά που αντιδρούν και τα σπάνε για το διάβασμα, γιατί όπως και να το κάνουμε 6 ώρες μάθηση στο σχολείο, 3 στα φροντηστήρια κι άλλες 3 στο σπίτι αφήνουν στα σημερινά ρομποτάκια με τα πήγαινε έλα λιγότερο από 3 ώρες χαλάρωσης ανά ημέρα.
Κάτι ακόμη, αν σας τύχει ποτέ, καλή/ος δάσκαλος θα δείτε ότι το παιδί θα πάψει να γκρινιάζει και θα γυρίζει χαρούμενο σπίτι διαβάζοντας εύκολα.
Αφήστε τα παιδιά ελεύθερα να κάνουν ότι επιθυμούν. Μόνο έτσι θα αποδώσουν και θα κερδίσουν τη ζωή. Τα καταπιεσμένα παιδιά μπορεί να αριστεύσουν, αλλά θα αριστεύσουν μόνο στα γράμματα!