Eντάξει με τα κιλά, τι γίνεται όμως με την αυτοεκτίμηση?

Quote:

---

Originally posted by need2loose
Αυτό παίζει, εγώ έχω μια φίλη που έχει πάρει γύρω στα 15 κιλά μέσα στα προηγούμενα χρόνια χωρίς ποτέ να κάνει υπερφαγικό! Είναι απλώς λιχούδα όπως λέει και δεν μπορεί να αντισταθεί εύκολα στα γλυκά! Αυτό σε συνδιασμό ότι δεν έχει κάνει ποτέ δίαιτα την έβαλαν στη βαθμίδα των υπέρβαρων. Ίσως αν συνεχίσει έτσι στα επόμενα χρόνια να πάει και σε βαθμό παχυσαρκίας. Προς το παρόν τουλάχιστον το θετικό είναι ότι δεν βίωσε ποτέ γιο γιο καταστάσεις. Από την άλλη και εγώ που την πολεμάω συνέχεια με δίαιτες τι κατάφερα; Στέρηση-υπερβολικό φαι - στέρηση - υπερβολικό φαι και πάει λέγοντας!

---

που το ξέρεις πως όταν είναι στεναχωρημένη δεν τρώει 5 γλυκα στη καθισια της και το βαφτίζει "μου αρέσουν τα γλυκά"?Πολλες φορες εθελοτυφλουμε!
Εγω πάλι έχω μια γνωστή, μείναμε έγγυες μαζί, πλέον δεν χωράει να περάσει από πόρτα :( ενώ στο γάμο της λίγα χρόνια πριν ήταν τοσο αδυνατη που φορουσε ενα μπουστο και πλατη να φαινονται ολα, μοντελο. Δεν μου αρεσε σα νυφικο και το θεωρουσα προστυχο αλλα ειχε το σωμα! Αυτο εννοω.
Τώρα όταν της λεμε πχ ότι οι άλλες (συμμαθήτριες και φίλες) κάνουμε δίαιτα εκείνη λέει "α εμένα μου αρέσουν τα γλυκά και δεν μπορώ να τα κόψω".
Σου λέει είμαι λιχούδο, ε κι γω είμαι ρε κορίτσια, αλλά η λιχουδίαση φέρνει καταθλιψούλα, νέα λιχουδίαση να φύγει ο πόνος, και μπαίνεις στο πιτς φιτίλι στον φαύλο κύκλο των υπερφαγικών που τα...βαφτίζεις λιχουδίαση.

Τελικά είμαι τυχερή, κανείς ποτέ δεν με προσέβαλε για το βάρος μου, εκτός από το σχολείο όπου συχνά πυκνά γυρνούσα κλαμμένη σπίτι. Στην ενήλικη ζωή μου, αλλά και πολύ νωρίτερα, δεν επέτρεψα ποτέ σε κανένα να πεί μπροστά μου ή να υπονοήσει το παραμικρό. Τώρα απο πίσω μου τί έλεγαν....πρόβλημα τους. Ναι με έκαιγε για αυτο υιοθετούσα τέτοια στάση που έστω μπροστα μου δεν 1έλεγαν και δεν πληγωνομουν. Προσπαθουσα παντα να δειχνω οτι ειμαι μια χαρα, κι ας εκλαιγα μονη και καταριομουν το σωμα μου, τη ...λιχουδιαση μου...

Ανα μου μακαρι να μπορουμε να τα πουμε και απο κοντα μια μερα!!!
Μπα εχω και εγω τις κατω μου μην νομιζεις!!! Απλα το μοτο μου ειναι ΣΚΕΨΟΥ ΘΕΤΙΚΑ!!!
Μια ζωη την εχουμε (η τουλαχιστον ετσι νομιζουμε ποιος ξερει??? χαχαχαχ) γιατι να μην την ζησουμε οπως θελουμε? Ολα αυτα τα παιχνιδια του μυαλου μας κουραζουν και δεν μας αφηνουν να βλεπουμε την πραγματικοτητα!!! Οτι η ζωη ειναι ωραια και με τα καλα και με τα κακα της!!!!!
Αν διαβασεις στο πως αλλαζουν τα πραγματα ενα τοπικ που ειχα κανει θα δεις ποσα εχω περασει και εγω!!! Αμετρητες καταστασεις καθημερινα!!!
Και πιστευα οτι μολις εχανα κιλα θα επαιρνα το αιμα μου πισω και θα τους εδειχνα εγω.. Τελικα συγνωμη που θα το πω και ετσι αλλα χεστηκα!!! Ολες αυτες οι σκεψεις οτι μια μερα θα με δουνε και θα πεσουν ολοι κατω, εφυγαν! Δεν με ενδιαφερουν καν!! Χαιρομαι που γνωριζω νεα ατομα, βλεπουν το ποια ειμαι και με αποδεχονται ετσι οπως ειμαι! Τωρα εαν ηταν το ιδιο και οταν ημουν στα 160 κιλα δεν θα το μαθω ποτε και ελπιζω δηλαδη να μην το μαθω, βασικα να μην ξαναγυρισω στα 160 κιλα!!! χαχαχαχαχα
Χαμογεεελα!!! Η ζωη ειναι ωραια!! Και πιστεψε με εχω περασει πολλα και οχι μονο με τα κιλα μου!!! :)
Για οτι θες ειμαι ενα μηνυμα μακρια να το ξερεις! Αν εχεις και θες στειλε μου το facebook σου να μιλαμε και απο εκει!!!
:) :) :) <3

Quote:

---

Originally posted by sweetOctober

Quote:

---

Originally posted by need2loose
Αυτό παίζει, εγώ έχω μια φίλη που έχει πάρει γύρω στα 15 κιλά μέσα στα προηγούμενα χρόνια χωρίς ποτέ να κάνει υπερφαγικό! Είναι απλώς λιχούδα όπως λέει και δεν μπορεί να αντισταθεί εύκολα στα γλυκά! Αυτό σε συνδιασμό ότι δεν έχει κάνει ποτέ δίαιτα την έβαλαν στη βαθμίδα των υπέρβαρων. Ίσως αν συνεχίσει έτσι στα επόμενα χρόνια να πάει και σε βαθμό παχυσαρκίας. Προς το παρόν τουλάχιστον το θετικό είναι ότι δεν βίωσε ποτέ γιο γιο καταστάσεις. Από την άλλη και εγώ που την πολεμάω συνέχεια με δίαιτες τι κατάφερα; Στέρηση-υπερβολικό φαι - στέρηση - υπερβολικό φαι και πάει λέγοντας!

---

που το ξέρεις πως όταν είναι στεναχωρημένη δεν τρώει 5 γλυκα στη καθισια της και το βαφτίζει "μου αρέσουν τα γλυκά"?Πολλες φορες εθελοτυφλουμε!
Εγω πάλι έχω μια γνωστή, μείναμε έγγυες μαζί, πλέον δεν χωράει να περάσει από πόρτα :( ενώ στο γάμο της λίγα χρόνια πριν ήταν τοσο αδυνατη που φορουσε ενα μπουστο και πλατη να φαινονται ολα, μοντελο. Δεν μου αρεσε σα νυφικο και το θεωρουσα προστυχο αλλα ειχε το σωμα! Αυτο εννοω.
Τώρα όταν της λεμε πχ ότι οι άλλες (συμμαθήτριες και φίλες) κάνουμε δίαιτα εκείνη λέει "α εμένα μου αρέσουν τα γλυκά και δεν μπορώ να τα κόψω".
Σου λέει είμαι λιχούδο, ε κι γω είμαι ρε κορίτσια, αλλά η λιχουδίαση φέρνει καταθλιψούλα, νέα λιχουδίαση να φύγει ο πόνος, και μπαίνεις στο πιτς φιτίλι στον φαύλο κύκλο των υπερφαγικών που τα...βαφτίζεις λιχουδίαση.

---

Υπερφαγικό καλέ λες τα 5 γλυκάκια;:smilegrin:
Την γνωρίζω πάρα πολλά χρόνια μεταξύ μας δεν παίζει να κρυβόμαστε. Άλλωστε τα κιλά μείνανε κάποια από την εγκυμοσύνη και τα υπόλοιπα μπήκανε σταδιακά με πολύ αργούς ρυθμούς π.χ 1-2 κιλά το χρόνο που ούτε τα καταλαβαίνεις πως μπαίνουν, ειδικά με τα γλυκά! Η πλάκα είναι όποτε το συζητάμε για δίαιτα λέει : αχ δεν μπορώ να κάνω δίαιτα, δεν έκανα ποτέ και μου φαίνεται τόσο δύσκολο ενώ εσύ είσαι μαθημένη , δεν έχεις πρόβλημα ! Τι λες βρε παιδί μου της λέω! Εσύ είσαι ξεκούραστη, εγώ έχω φάει τα νιάτα μου με τη δίαιτα, το ίδιο είναι; Έτσι πάντα καταλήγουμε ότι η δίαιτα είναι πιο εύκολη για την άλλη και διασκεδάζουμε :)

Quote:

---

Originally posted by need2loose
Εντάξει ρε παιδιά υπάρχουν άνθρωποι που κοροιδεύουν τους χοντρούς! Ε, και; Μπορούσε αυτό να είναι το μόνο κακό αυτού του κόσμου; Τι να κάνουμε τώρα; Εδώ υπάρχουν γονείς που δίνουν τα βρέφη τους για παιδική πορνογραφία και πατέρες που βιάζουν και βασανίζουν τα παιδιά τους. Μάνες που κακοποιούν και σκοτώνουν τα παιδιά τους. Δολοφόνοι που μπουκάρουν σε σχολεία και καθαρίζουν αθώα παιδάκια σκοτώνοντας στη ουσία και τις οικογένειες τους. Πόλεμοι, βιασμοί, δυστυχία και πείνα! Αυτός είναι ο κόσμος μας είτε μας αρέσει είτε όχι. Καλά είναι να δίνουμε στα γεγονότα τη διάσταση που τους αρμόζει!

---

Αυτό που λες το κατανοώ και έχεις δίκιο...έτσι είναι. Το λες όμως βασιζόμενη στη λογική και όχι στο συναίσθημα. Σύμφωνα με τη λογική σαφώς και δίπλα σʼ όλα αυτά τα σημαντικά θεματα που έθιξες, όλα τʼ άλλα-συμπεριλαμβανομένου και του δικού μου- μοιάζουν ασήμαντα, μηδαμινά, ανύρπακτα. Υπάρχει όμως στη μέση και το συναίσθημα , που δυστυχώς τις περισσότερες φορές υπερτερεί της λογικής και πολλές φορές δεν μας αφήνει να δώσουμε στα γεγονότα την πραγματική τους διάσταση.

@giorgosdelta

Moυ έκαναν κακό με τα λόγια τους δεν το αρνούμε..δεν θέλω όμως-όσο και να φαίνεται περίεργο-να τους εκδικηθώ. Το μονο που θέλω είναι ν' αφήσω πίσω μου όλες αυτές τις άσχημες αναμνήσεις και να προχωρήσω τη ζωή μου, να βρω τη παλιά Άννα. Γιατί στ' αλήθεια μου έχει λείψει..

@Tasso67

Στʼ αλήθεια σε θεωρώ πολύ τυχερό άνθρωπο που δεν δίνεις σημασία στις κακίες των γύρω σου. Μακάρι να ήμουν κι εγώ έτσι και να μην άφηνα να μʼ επηρεάζουν όλα αυτα.
Κι ειλικρινά, δεν ξεκίνησα τη δίαιτα σκεπτόμενη να πάρω εκδίκηση ή κάτι τέτοιο, αλλά γιατί είπα μέσα μου οτι δεν θέλω να δώσω δικαίωμα ξανά σε κανένα να εκφραστεί έτσι για μένα. Αλλά μάλλον έκανα λάθος, γιατί κατάλαβα οτι αν κάποιος θέλει να πει κάτι κακό για καποιον και παραπάνω κιλα να μην έχει θα βρει κάτι άλλο να πει για να τον κάνει να νιώσει σαν σκουπίδι. Το θέμα είναι να έχεις τη δύναμη και την ικανότητα να μην αφήνεις τα σχόλια των άλλων να σε επηρεάζουν.Προς το παρόν δεν το έχω καταφέρει. Ελπίζω όμως με το καιρό να μάθω να μην δίνω σημασία στις χοντάδες του καθενός..

@wow

Φαντάζομαι, οτι ούτε για σένα,ούτε για κανέναν άνθρωπο που έχει περάσει απʼ αυτό το στάδιο δεν ήταν εύκολο. Χρειάζεται συνεχής αγώνας και υποστήριξη απο ανθρώπους που να μπορούν να σε καταλάβουν και να σου συμπαρασταθούν. Και γιʼ αυτό μʼ αρέσει αυτο το φόρουμ γιατί υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι μπορούν να σε καταλάβουν και να δώσουν δύναμη ο ένας τον άλλον, χωρίς ειρωνικά σχόλια και χωρίς να περιμένουν κάτι σε αντάλλαγμα. Σας ευχαριστώ πολύ όλους μέσα απʼ τη καρδιά μου,για το οτι ενδιαφερθήκατε για έναν άνθρωπο που δεν γνωρίζετε και που προσπαθήσατε με τον τρόπο του ο καθένας να με βοηθήσετε. Πολλά πράγματα απʼ αυτά που μου είπατε τα έβαλα μέσα στο μυαλό μου...το μόνο που μένει τώρα είναι να τα βάλω και στη ψυχή μου. Ακόμα δεν ξέρω πως, αλλα πιστεύω οτι με τον καιρό θα βρω τον τρόπο.:wink2:

να το να το ήρθε κι έσκασε μπροστά μου, είναι επειδή έσωσα να το ξεχάσω...τί έγραφα παραπάνω πως είμαι τυχερή που δε με προσβάλουν για το βάρος μου??? Τί έγινε σήμερα? Δεχτήκαμε πρόσκληση σε γάμο (και κρεβάτι και τραπέζι κτλ) όπου ένας από τους άμεσους συγγενείς του γαμπρού μου είχε πεί στο δικό μου κρεβάτι γάμου "όλα καλά αλλά πολύ τρως" :dork: Εννοείται πως δε θα πάω ειδικά στο κρεβάτι όπου θα είμαστε όλοι σε ένα μικρό χώρο, δε θα το αντέξω να ξανακούσω ίδια ούτε να μετράνε τις μπουκιές μου. Που να με δεί ο θείος του δηλ. τώρα που έχω πάρει και 30 κιλά!!!!!!!!!!!!!

Εϊμαι στεναχωρημένη χάλια, πρέπει να πάω κάποου που δε θέλω, στις μικρές κοινωνίες σε περνάνε απο X-ray (τί φοράς τί μασας πόσα κιλά είσαι κτλ κτλ κτλ) κι εχω να φοβάμαι και τον απαίσιο θείο :sniff: Κι έφαγα από τη στεναχώρια μου δεν το κρύβω, τουλάχιστο δεν έκανα υπερφαγικό, αλλά ένα τρικούβερτο καυγά τον έκανα για να μη πάω. Τελικά πρέπει...................στεναχώρη� �α και τον άντρα μου αλλά τί να γίνει.

ΑΑΑΑ και ο "αγαπητός" θείος έχει μια κόρη που τότε ήταν διπλάσια από μένα, εγώ τοτε καμμιά εβδομηνταριά κιλά, κι εκείνη έλεγε ότι είναι 80 (χωρίς να τη ρωτήσω φυσικά είμαι τελείως διακριτική!!!!)

Quote:

---

Originally posted by sweetOctober
να το να το ήρθε κι έσκασε μπροστά μου, είναι επειδή έσωσα να το ξεχάσω...τί έγραφα παραπάνω πως είμαι τυχερή που δε με προσβάλουν για το βάρος μου??? Τί έγινε σήμερα? Δεχτήκαμε πρόσκληση σε γάμο (και κρεβάτι και τραπέζι κτλ) όπου ένας από τους άμεσους συγγενείς του γαμπρού μου είχε πεί στο δικό μου κρεβάτι γάμου "όλα καλά αλλά πολύ τρως" :dork: Εννοείται πως δε θα πάω ειδικά στο κρεβάτι όπου θα είμαστε όλοι σε ένα μικρό χώρο, δε θα το αντέξω να ξανακούσω ίδια ούτε να μετράνε τις μπουκιές μου. Που να με δεί ο θείος του δηλ. τώρα που έχω πάρει και 30 κιλά!!!!!!!!!!!!!

Εϊμαι στεναχωρημένη χάλια, πρέπει να πάω κάποου που δε θέλω, στις μικρές κοινωνίες σε περνάνε απο X-ray (τί φοράς τί μασας πόσα κιλά είσαι κτλ κτλ κτλ) κι εχω να φοβάμαι και τον απαίσιο θείο :sniff: Κι έφαγα από τη στεναχώρια μου δεν το κρύβω, τουλάχιστο δεν έκανα υπερφαγικό, αλλά ένα τρικούβερτο καυγά τον έκανα για να μη πάω. Τελικά πρέπει...................στεναχώρη� �α και τον άντρα μου αλλά τί να γίνει.

---

Αχ! Δημητρούλα λυπάμαι :(
Κάποτε είχα και εγώ να πάω κάπου και να δω κόσμο που είχα να δω προτού πάρω πολλά κιλά! Θυμάμαι που έλεγα ντρέπομαι! Ντρέπομαι τόσο πολύ να δουν πόσο πολύ πάχυνα , το έλεγα μάλιστα σε μια κοπέλα και μου λέει τι ντρέπεσαι; το δικό τους φαί έτρωγες; Αμέσως με έκανε να νιώσω καλύτερα! Αι σιχτίρ! Δεν αξίζει να σκάμε τόσο, αν δεν τους αρέσουμε ας μην μας βλέπουν, τι να κάνουμε τώρα, από πότε το πάχος έγινε έγκλημα; Μη χαλάς την καρδούλα σου, έχεις πάρει απόφαση να κάνεις κάτι για αυτό και είναι το μόνο που μετράει! Τόσο τέλειοι είναι δλδ αυτοί;

Ξέρεις τί, πολύ συχνά νιώθω σκατά και ακυρώνω μέχρι και εξόδους, ή δε πάω σε γιορτές ακόμα και δικών μου, γιατί νιώθω χάλια με το σώμα μου, τον άντρα μου, ή οτιδήποτε με φέρνει σε θέση μελαγχολίας και ταμπουρώματος.
Αυτό όμως να μου λέει την ¨καλύτερη" μέρα της ζωής μου ο άλλος (που ομολογουμένως ήμουν καρακουκλάρα, με τα όλα μου και ραμμένη στα καλύτερα μαγαζιά) ότι τρώω πολύ, ε για κάτσε ρε φίλε, δηλ. είσαι και σόι (μη χέσω) και από όλα εσύ βλεπεις οτι τρώω πολύ. Που στο κρεβάτι λίγο χαλάρωσα και έφαγα 2 μεζέδες και ήπια και τα κρασιά μου!
Στο δε τραπέζι του γάμου τον είχα δίπλα μου, οπότε λέω του άντρα μου "θα φάω μέχρι σκασμού να κα΄θεται να βλέπει" κι έτσι κι έκανε. Πραγματικά έφαγα, γιατί μου άρεσε το φαγητό, το πλήρωσα, και το απήλαυσα! Δεν κατάλαβα δηλαδή θα μετρά τις μπουκιές μου? Κι αν αυτός δε βρίσκει σεξυ μια στα 70 κιλά να τρώει, στα 110 δηλ. θα πρέπει να μη πιω ούτε νερό.
Ασε τα έχω πάρει όσο τα σκέφτομαι ρε Μαγδα. Και το χειροτερο οτι ειναι και τύπος "βλέπω κάτι και κολλάω" και μπορεί να κάθεται να με κοιτάει διαρκώς, κάρφωμα σου λέω!

Quote:

---

Originally posted by sweetOctober
Ξέρεις τί, πολύ συχνά νιώθω σκατά και ακυρώνω μέχρι και εξόδους, ή δε πάω σε γιορτές ακόμα και δικών μου, γιατί νιώθω χάλια με το σώμα μου, τον άντρα μου, ή οτιδήποτε με φέρνει σε θέση μελαγχολίας και ταμπουρώματος.
Αυτό όμως να μου λέει την ¨καλύτερη" μέρα της ζωής μου ο άλλος (που ομολογουμένως ήμουν καρακουκλάρα, με τα όλα μου και ραμμένη στα καλύτερα μαγαζιά) ότι τρώω πολύ, ε για κάτσε ρε φίλε, δηλ. είσαι και σόι (μη χέσω) και από όλα εσύ βλεπεις οτι τρώω πολύ. Που στο κρεβάτι λίγο χαλάρωσα και έφαγα 2 μεζέδες και ήπια και τα κρασιά μου!
Στο δε τραπέζι του γάμου τον είχα δίπλα μου, οπότε λέω του άντρα μου "θα φάω μέχρι σκασμού να κα΄θεται να βλέπει" κι έτσι κι έκανε. Πραγματικά έφαγα, γιατί μου άρεσε το φαγητό, το πλήρωσα, και το απήλαυσα! Δεν κατάλαβα δηλαδή θα μετρά τις μπουκιές μου? Κι αν αυτός δε βρίσκει σεξυ μια στα 70 κιλά να τρώει, στα 110 δηλ. θα πρέπει να μη πιω ούτε νερό.
Ασε τα έχω πάρει όσο τα σκέφτομαι ρε Μαγδα. Και το χειροτερο οτι ειναι και τύπος "βλέπω κάτι και κολλάω" και μπορεί να κάθεται να με κοιτάει διαρκώς, κάρφωμα σου λέω!

---

Είναι τόσο απαίσιο αυτό που κάνουμε στον εαυτό μας! Και άντε εμείς φταίμε οι γύρω μας τι φταίνε να την πληρώνουν; Πέρασα και εγώ φάσεις να αποφεύγω εξόδους ενώ ήθελα να πάω... κλεινόμουν μέσα και ανάγκαζα και τον καημένο τον άντρα μου να μην κάνει αυτό που ήθελε. Τρέλα! Τώρα βέβαια μπορεί να αναρωτιέσαι μα καλά με δουλεύει με 74-75 κιλά κλείνονταν μέσα; Το θέμα είναι πόση διαφορά έχεις από αυτό που ήσουν και το πως σε ήξεραν, επιπλέον το έχω ξαναπεί, τα κιλά φαίνονται πολύ επάνω μου, με έχουν πει χοντρούλα και στα 60 κιλά!!!
Όσο για τον τύπο που λες στην καλύτερη μου φαίνεται γραφικός!!!Από αυτούς που αμολάνε χοντράδες λες και τους ρώτησε κανείς την άποψη τους!!! Αν δεν σε βρίσκει του γούστου του πρόβλημα του. Δεν τον ζητήσαμε σε γάμο, έχεις άντρα που σε αγαπάει και σε γουστάρει ! Οι υπόλοιποι κομπλεξικοί να παν να μπιπ!

Το καταλαβαίνω να έχεις ίδια συμπεριφορά στα 75 σου με τα 105 μου!
Το καταλαβαίνω πολύ! Εδώ μέσα βλέπω πως μπορεί να αλλάζουν τα κιλά αλλά τα συναισθημάτα είναι πάνω κάτω ίδια με βάση την "απόσταση από τα συνήθη κιλά μας"...
Πάω σέρνομαι, χαλάλι του και το ξενύχτι του χωριάταρου! Συγνώμη αλλά δεν άντεξα...

Quote:

---

Originally posted by sweetOctober
Το καταλαβαίνω να έχεις ίδια συμπεριφορά στα 75 σου με τα 105 μου!
Το καταλαβαίνω πολύ! Εδώ μέσα βλέπω πως μπορεί να αλλάζουν τα κιλά αλλά τα συναισθημάτα είναι πάνω κάτω ίδια με βάση την "απόσταση από τα συνήθη κιλά μας"...
Πάω σέρνομαι, χαλάλι του και το ξενύχτι του χωριάταρου! Συγνώμη αλλά δεν άντεξα...

---

Καλό ξημέρωμα

http://i.myniceprofile.com/1393/139385.gif