υπερφαγια

afratoulini ευχαριστω πολύ !!! Συγχαρητήρια και σε σένα !!!
Το χα διαβάσει ποσο ταλαιπωρήθηκες εσυ απο τη γαστρεντερίτιδα...
Εμένα ευτυχώς μου πέρασε γρήγορα αοο την προηγούμενη παρασκευή και την τρίτη ήμουν μια χαρά με προσεγμένη διατροφή ...
Μετα από αυτο όμως μια η ίωση μια η χάλια ψυχολογία λόγω δουλειάς έφτασε να τρώω και τα τα ντουλάπια μαζι :shocked2:
Αυτή πάντως η ίωση ειναι και λίγο ύπουλη μόλις λες ειμαι καλα ξανακυλάς και εδω και 1-2 μήνες έχει πολύ κόσμος πρόβλημα
Περαστικά. Σου εύχομαι και σύντομα πια ... Τι στο καλο μετα από τόσο καιρό !!!!

Αισθάνομαι η μάλλον εχω γίνει κυκλοθυμική ... Αν και λίγο μονολογώ...
Το θέμα της δουλειάς η καθημερινότητα εκεί και όσα συμβαίνουν με επηρεάζουν τρομερά ..μαζι με την αδικία που βλέπω την καθημερινή κούραση
Και φυσικά αυτο βγαίνει σε σχεδόν υπερφαγικο η όντως υπερφαγικο .. Και αλλο τιμωρούμαι δλδ ...
Συν τους πειρασμούς που εχω εκεί οπως χθες και σήμερα με γλυκά που δεν έφαγα εκεί για να προσέξω τη διατροφή μου (ουσιαστικά με περιορισα γιατί φοβήθηκα πως αν φάω ένα θα φάω όλο το κουτί ε βασικό συμτωμα της υπερφαγιας , αυτοτιμωρία ας πούμε γιατί θέλω να χασω επιτέλους και αυτά τα λίγα κιλά τραγική γίνομαι ) και τελικά σήμερα στο σπίτι σπο το απόγευμα έφαγα μπισκότα παγωτά γλυκά ..
Θέλω και προσπαθώ να μην με επηρεάζει η δουλειά και να καταληγω τελικά με επεισόδια ..
Γιατί το επιτρέπω συτο αλήθεια για ηλιθιους ανθρώπους ?
Ενώ πια ξερω πολύ καλά τον εαυτό μου και τι και πως γιατί συμβαίνει κάτι νιβθω κουρασμένη , αδύναμη..
Κουράστηκα να ειμαι μόνη μου και δυνατή και να αγωνίζομαι για τα πάντα ..
Αλλα για τον εαυτό μου πρέπει να το κάνω μ..
Και να τα γράφω εδω να τα βλέπω να ξεστραβωθώ !!!!!

Dulcinea μου σε ευχαριστω πολύ για την απάντηση σου !! Για το κουράγιο που μου δίνεις και τις συμβουλές..
Δεν μπορω για ευνόητους λόγους να δώσω περισσότερες λεπτομέρειες για τον τομέα της δουλειάς περα απο το γεγονός οτι τα πράγματα δεν ειναι ισάξια και δεν κάνω ότι μου αναλογεί αλλα πολύ περισσότερα ...
Εχω ενα οκτάμηνο μπροστά μου οποτε ναι και ςγω σκέφτομαι οτι πρέπει να γίνω αναίσθητη που ποτε δεν ήμουν ... Εχω πάρει ήδη 4-5 κιλά ενώ ήδη είχα φτάσει επιτέλους στα ιδανικά για μένα κιλά πριν ξεκινήσω δουλειά και με τα υπερφαγικα πήγαινα πολύ καλυτερα ενώ τώρα. ..
Χάλια ψυχολογία εχω απο εχθές και σήμερα χειρότερα και σκέφτομαι οτι οκ θα προσέξω θα τα χασω τα κιλά αυτά και πιθανόν και πολύ γρήγορα .. Η έστω κάποια από αυτά . Το θέμα είναι το μετά και οι συνθήκες να μη με οδηγήσουν παλι εκεί ...
Και όντως πριν αν έκανα υπερφαγικο το γούσταρα το έκανα για μένα και δεν είχα και τόσες τύψεις..
Τώρα το μαύρο μου το χαλι ... Πολλα λεω και πολύ περισσότερα εχω μεσα μου... Σας κουράζω κι ολας και πολλές φορές σκέφτομαι να γράψω , αν θα γραψω και τι ...

Εσυ πως τα πας ? Τρως περισσότερο οργάνωσες κάπως τα γεύματα σου όπως είδα την τελευταία φορά που έγραψες τι έφαγες..
Σε ευχαριστω για τον χρόνο σου !!!:roll:

Μαρία μου καλημέρα. Στην Ελλάδα σήμερα, έτσι όπως είναι η κατάσταση, πάντα θα υπερεργαζόμαστε και πάντα θα υποαμοιβόμαστε. Αυτό δεν είναι εύκολο να αλλάξει. Να σκέφτεσαι ότι είναι μια προσωρινή κατάσταση, και ότι στο μέλλον, μπορεί να σου δοθεί η ευκαιρία να κάνεις κάτι πιο ταιριαστό και πιο κοντά στα προσόντα σου.
Να σκέφτεσαι όμως ότι έχεις τα χρήματά σου, μπορείς να αγοράσεις κάτι που θα σου φτιάξει την διάθεση, να βγεις και να έχεις τα δικά σου χρήματα. Αυτό είναι πολύ ωραίο. Όσο για τα κιλάκια που πήρες, 5 κιλά δεν είναι πολλά, λίγο αν προσέξεις, τα έχασες. Όσο για τα υπερφαγικά, όλοι εμείς ξέρουμε πόσο άχρηστα είναι στην ζωή μας, θέλει προσοχη, είναι καθαρά ψυχολογικό, και είναι στο χέρι μας να τα αφήσουμε πίσω και να ξεφύγουμε από όλο αυτό.

Aχ γλυκιά μου Ελένη έχεις δίκιο σε όσα λες σε ευχαριστω πολύ !!!

Τα χω με τον εαυτό μου , εχω θυμώσει μαζί μου που επιτρέπω να γίνεται αυτο και να τιμωρούμαι έτσι ...
Κάθε μέρα τρώω σαν να μην υπάρχει αύριο .. Και όσο σκέφτομαι ότι πριν τη δουλειά ήμουν τόσο κοντά στο να το απομακρύνω ... Νιώθω οτι ειμαι στο αρχικό στάδιο οταν συνειδητοποιούσα τι μου γινόταν αλλα δεν μπορούσα να το ελέγξω ...
Ούτε εδω που γράφω ίσως δεν πρέπει και αυτο να το κάνω ... Εχω χάσει τον εαυτό μου και κάθε μέρα βυθίζομαι και πιο πολύ χάνω τη δύναμή ψυχολογία χάλια ... Φουσκωμένη πάντα και να κλαίω τη μοίρα μου με λυπάμαι !!!
Νομίζω δεν θα ξαναγράψω μέχρι να ορθοποδήσω λίγο ... Ειναι περιττό και τσάμπα γεμίζω ποστ ..
Νιώθω κούραση θυμό απογοήτευση θλίψη και αδυναμία !!!

Μην γράφεις εάν αυτό σε αγχώνει, όμως ξέρεις ότι κάποια στιγμή θα το σταματήσεις αυτό, όσο νωρίτερα τόσο το καλύτερο. Κάνε μια προσπάθεια, μικρή στην αρχή, να τρως κανονικές ποσότητες και συχνές, και θα δεις ότι θα συνηθίσεις.

Η αλήθεια είναι οτι εχω κάνει ήδη αποτυχημένες προσπάθειες... Κάθε μέρα αυτο λέω και το απόγευμα πέφτω στα ίδια και απογοητεύομαι.. Εχω αφήσει τον εαυτό μου και δεν με αγαπω πια κάτι που είχα κατακτήσει πριν με δυσκολία ομολογώ ..
Κουράζω εσάς , κουράζω και εμένα ... Πρέπει να βρω τις ισορροπίες μου και να το πάρω απο την αρχή χωρίς τις γύρω επιρροές!!!
Ελένη μου σε ευχαριστώ που ασχολείσαι μαζι μου ενώ και εσύ έχεις το δικό σου αγώνα να κανεις !!!
Να χα τη δύναμη σου!!!! κάποτε την είχα δλδ... Έχεις κάνει τεράστια πρόοδο !!!

Μαρία μου κανέναν δεν κουράζεις, αλλά η ζωή χρειάζεται πολλή δύναμη. Έχει πολλές δυσκολίες, και πρέπει να παλεύουμε και να μην τα παρατάμε. Εγκαταλείπεις το απόγευμα γιατί αρνείσαι να κάνεις κάτι άλλο. Πιες έναν καφέ, πήγαινε να περπατήσεις. Σιγά σιγά συνηθίζεις. Δεν είναι εύκολο, αλλά οδεύεις στην κατάθλιψη. Ίσως χρειάζεσαι μια συμβουλή αν και εδώ που τα λέμε πιστεύω, ότι μια χαρά είσαι, απλά έχεις τεμπελιάσει λίγο ! Μην με παρεξηγήσεις. Δεν χρειάζεται να ξεκινήσεις αύριο, απλά μείωσε λίγο τις ποσότητες. Φάε πιο αργά, βάλε ταινίες ή κοιμήσου νωρίς. Κάνε μια μικρή αλλαγή!

Οχι δεν σε παρεξηγώ !!! Κατάθλιψη δεν θα το έλεγα, θλίψη ναι !!
Συμβουλή αν εννοείς ειδικό το έχω κάνει ήδη και μάλιστα οι συνεδρίες τελείωσαν το καλοκαίρι ..
Βλέπεις η ψυχοθεραπεύτρια μου πίστευε πιο πολύ σε μένα απο οτι εγω η ίδια !!! Και πλέον εχω τα "εφόδια " να μπορω να το αντιμετωπισω γιατί ξερω τι μου γίνεται ... Με εντολή γιατρού χα χα
Ειμαι γκρινιάρα το ξερω .. Ειναι μια φάση που θέλω να πιστεύω οτι θα μου περάσει και θα βρω παλι τον εαυτό μου που τον εχω εγκατακειψεθ ενα μήνα τώρα ...
Η υπερφαγια ειναι ύπουλος αντιπαλος και εμφανίζεται πάντα οταν είμαστε αδύναμοι η σε δύσκολη στιγμή .. Σε ενα άτομο υπερφαγικο αυτά τα τρικ δεν πιάνουν δυστυχώς !!! Εχω περάσει και χω δοκιμάσει πολλα ολα αυτά τα χρόνια !!! Η λύση ειναι στο μυαλό και στην ψυχή ..
Θυμώνω οχι μόνο γιατί το επέτρεψα να ξανασυμβεί πολλές φορές , καθημερινά αλλα γιατί ήμουν στο τέλος της διαδρομής και έκανα ένα δυνατό πισωγύρισμα στην αρχή !!!
Όμως αν εφαρμοσω όσα "έμαθα" απο αυτή τη ψυχοφθόρα διαδικασία και με ξανακούσω τότε ναι θα με βοηθήσω πραγματικά !!!

Dulci αν και αργοπορημένα σε ευχαριστω για την απάντησή σου...
Την ψυχοθεραπεία την τελείωσα τον Ιούλιο με μια ψυχοθεραπεύτρια και μια διατροφολόγο σίγουρες για μένα παρ όλο τις δικές μου φοβίες .. Σε τόσο σύντομο διάστημα δεν γίνεται παλι θεραπείαγθα το ίδιο θέμα εφόσον είχε ολοκληρωθεί ο κύκλος Και όντως ήμουν σχεδόν καλά μέχρι που έπιασα δουλειά και το πρόβλημα επανγλιε χειρότερα από πριν ...
Τώρα πια με 8-9κιλα συν αισθάνομαι μάλλον δεν αισθάνομαι ... Δυομισυ μήνες στη δουλειά και πήγαν ολα στο βρόντο ? Αφεθηκα ... Με άφησα... Βολεύτηκα ...
Ναι τώρα είναι σκ..α ... Αλλα κάποια στιγμή και ελπίζω σύντομα θα βρω παλι τον εαυτό μου και τη δύναμη να το σταματήσω αυτο ... Γιατι δεν μου αρέσει που τρώω τα πάντα σε μεγάλες ποσότητες κυρίως γλυκά βέβαια .. Που έχω πάρει 9κιλα που δεν μου κάνουν τα ρούχα μου , που δεν θελω να βγω εξω απο το σπιτι υποχρεωτικα μονο για τη δουλειά, που σιχαίνομαι τον εαυτό μου αλλά συνεχιζω να κάνω το ίδιο ...
Οχι λοιπόν δεν μου αρέσει αυτο και θέλω να μπω στα παλιά μου ρούχα , να αρχίσω να απολαμβάνω τη ζωή αλλα και το φαγητό ... Και η μόνη που μπορεί να με βοηθήσει ειναι εγω η ίδια ...
Το μόνο που μένει ειναι να πάρω μπρος... Τη διαδικασία την ξερω πια ...

Καλή χρονιά!
maria030 H οποία ποια είναι;

Νιωθω αηδιασμενη με τον εαυτο μου αυτη τη στιγμη.
Τη Πρωτοχρονια ζυγιζα 67,8 κιλα και σημερα 70.
Τρωω τα παντα, σαν να μην υπαρχει αυριο.
Η διατροφολογος μου εδωσε το προγραμμα. Δεν ξερω ποτε θα το αρχισω. Σκεφτομουν απο Δευτερα. Ειναι πολυ σκληρο. Δεν ξερω αν θα τα καταφερω. Ειναι για 3 μηνες.
Αλλα το μονο που θελω αυτη τη στιγμη ειναι να σταματησω να τρωω τοσο και χωρις λογο.

Σε καταλαβαίνω...
Το να ξανασηκωθεις είναι δυσκολο...αλλα ταυτοχρονα κι ευκολο..ειτε το θελουμε ειτε οχι, εξαρταται απο μας..εσυ αποφασιζεις αν θες να ξανασηκωθεις ή να συνεχισεις αυτον τον φαύλο κυκλο..πειθουμε τον εαυτο μας οτι δεν εξαρταται απο μας..οτι φταιει δηθεν ολη αυτη η κατασταση.αλλα στην πραγματικοτητα εμεις μας φεραμε εδω τον εαυτό μας..σ' αυτον τον δρομο..στα λεω αυτα για να καταλαβεις οτι εσυ και μονο εσυ μπορεις να ξανακανεις τον εαυτο σου ευτυχισμενο.σηκω πάνω λοιπον.αφησε ολες τις ενοχες πισω.οτι εγινε εγινε.πηρες καποια κιλα.οκ.θα τα χασεις διχως να το καταλαβεις..σηκω ομως ,παλεψε ξανα και ξανα.κι οσες φορεις ακόμα χρειαστει...

afratoulini90 μπορω να σε καταλάβω παρα πολύ .. Την ίδια αηδία και ντροπή νιώθω και εγω για τον εαυτό μου ... Αυτή τη στιγμή δεν έχει νόημα να μιλήσω ... Ειμαι πλέον πολύ αδύναμη πρέπει να πάρω απόφαση οτι πια θα ανήκω σε άλλη κατηγορία κιλών και δυστυχώς δεν μπορώ να χαρώ τπτ !!! Άσε που δεν έχω πλέον άλλη δικαιολογία ... Κάθε μέρα τα ίδια ...
Πες μας τα νέα σου ... Άρχισες τελικά πως πάει ?

Angel σε αυτό που ρώτησες ... Η διαδικασία δεν ειναι καθόλου εύκολη καθόλου απλή και δυστυχώς ο τρόπος και το πως λειτουργεί διαφορετικά στον καθένα ...
Το μόνο σίγουρο είναι ότι χρειάζεται οπωσδήποτε εσωτερική αναζήτηση ... Συνήθως ένας ψυχοθεραπευτής βοηθάει και κατευθύνει και σπανίως έως καθόλου κάποιος το καταφέρνει μόνος του ...
Βρίσκεις λοιπόν τις αιτίες ... Μια χρονοβόρα διαδικασία ειναι όμως η αρχή ...
Προσωπικά το δεύτερο κομμάτι για μένα είναι το πιο δύσκολο... ( μετα βέβαια από την συνειδητοποίηση ,αποδοχή και αναζήτηση βοήθειας) να προχωρήσεις στη λύση αυτών των προβλημάτων ... Εδω λοιπόν θέλει τεράστια δύναμη ... Πρώτα απ όλα εισαι μόνος σου ... Και πρέπει να σταθείς στα πόδια σου ... Πολλές φορές οι συνθήκες η άλλοι άνθρωποι παρόντες η απόντες απο και στη ζωή μας παίζουν ρόλο σε αυτό ... Και δεν ειναι πάντα εφικτό οποτε αναπόφευκτα γυρνάς εκεί σε αυτό που ξέρεις τη μοναξιά και το φαγητό ..
Κάτι σημαντικό είναι ότι κανείς δεν σε καταλαβαίνει για αυτό που περνάς και πολλές φορές και εσύ η ίδια δεν καταλαβαίνεις πια τον εαυτό σου ...
Οποτε για να βγεις απο το τούνελ πρέπει να έχεις και τις κατάλληλες συνθήκες η ανθρώπους και όχι μόνο τη θεληση ... Αυτή απο μόνη της δεν αρκεί ...

Εγω πλέον εχω περάσει από πολλα και ψυχολογικά εχω κουραστεί ... Κουρέλι νιώθω .. Και αυτο ακριβώς που περιγράφει η Αφρατουλινι....

Σας εχω πια κουράσει το καταλαβαίνω... Δεν μπορείτε πλέον να με διαβάζετε εδω εγω και με βαρέθηκα και δεν ανέχομαι τον εαυτό μου ... Κάποτε εδω μέσα βοηθούσα κόσμο τώρα ούτε τον ίδιο μου τον εαυτό δεν μπορω να βοηθήσω ....

Είναι πολύ δύσκολο τελικά..παίζει πολύ σημαντικό ρόλο η θέληση..Κατά πόσο θέλουμε να βάλουμε ένα τελοσ σε όλο αυτό. ..αλλα όπως σωστά είπες..από μόνη της δεν αρκεί. Πολλοί παράγοντες επηρεάζουν την ψυχολογία μας..κι αυτό δυστυχώς είναι η αιτία που καταφεύγουμε στο φαγητό...
Απ ότι έχω καταλάβει εχεισ πάει σε ψγχοθεραπευτη έτσι?
Σε έχει βοηθήσει? Γιατί ξανακυλησεσ σ αυτόν τον δρόμο? Πες μου..Αυτό το συναίσθημα μετά το φαγητό. .ή αυτό το μόνιμο συναίσθημα που εχεισ με το φαγητό. .δεν το αντέχω..γιατί? Γιατί να μας καθορίζει το φαγητό τη ζωή? Μη μου πείτε ότι στο χέρι μαΣ είναι. Κουράστηκα πια με ολο αυτο..κουράστηκα να σηκώνομαι κάθε πρωί έχοντας το μυαλό μ στα κιλά στην εμφάνιση ή στο φαγητό. Αλλά όχι...Πρέπει να σηκωθούμε..να πάμε όπου έχουμε να πάμε..να φορέσουμε αυτό το κωλο ψεύτικο χαμόγελο...κ μετά να γυρίσουμε σπίτι μασ όπου εκεί η μόνη παρηγοριά μασ είναι το φαγητό κι ο εαυτός μασ.αυτοσ ο εαυτός μασ..που του έχουμε κάνει πολλά. .που μας έχει κάνει πολλά..πιστεύετε αλήθεια ότι υπάρχει θεραπεία σ αυτό ? Όταν σου έχει γίνει πια μια συνήθεια?