Δυσκολεύομαι να βρω καινούργιες παρέες και φίλους.

Χαμογέλασα με το μήνυμά σου.

Εδώ και 3 μήνες περίπου είμαι σε μια πολύ περίεργη φάση,η οποία δε βελτιώνεται.Σήμερα με αφορμή ένα γεγονός,ξέσπασα πολύ έντονα στο σπίτι και φώναζα.Είχα συσσωρεύσει πολύ θυμό μέσα μου για ένα περιστατικό με ένα άτομο και ήθελα να εκτονωθώ σε εκείνον,αλλά αντ'αυτού κατέληξα να φωνάζω και να κάνω σαν υστερική μπροστά στη μητέρα και την αδερφή μου.Απλά όταν με πιάνουν κρίσεις πανικού δεν ελέγχω καθόλου τον εαυτό μου.Μετά γεμίζω ενοχές γιατί συνέχεια δημιουργώ εντάσεις στο σπίτι.Τέλος πάντων,μη σε πρήζω και εσένα τώρα και μάλιστα σε ένα thread με άσχετο θέμα.Ελπίζω εσύ να είσαι καλά.Διάβαζα πριν κάπου που έλεγες οτι κατά καιρούς σε έπιαναν καταθλιπτικά επεισόδια.Θέλεις λίγο να μου πεις τα βασικότερα "συμπτώματα" που παρουσίαζες εκείνες τις περιόδους? Απλά τελευταία πιστεύω οτι περνάω μια ελαφριά μορφή κατάθλιψης.Θέλω να βοηθήσω τον εαυτό μου,αλλά αυτή η θέληση είναι μόνο θεωρητική.Οι πράξεις ελάχιστες.Τις περισσότερες μέρες αφήνομαι στη θλίψη μου.

Τα συμπτωματα μου ηταν αυτα που περιγραφεις και εσυ στο θρεντ σου, σου ειχα απαντησει κιολας εκει.
Αλλα η δικη μου ελαφρια καταθλιψη με τα χρονια που το αφηνα(απο αγνοια οχι απο αρνηση) θεριεψε και εφτασε να γινει επεισοδια που ημουν σχεδον τεζα. Σχεδον καθολου λειτουργικη δηλαδη, ουτε για τα βασικα.

Δεν πειραζει για το θρεντ. Ο νηματοθετης χεστηκε απο το φοβο του μην παει και του ζητησει συναντηση κανενας αρρωστος και ακομα τρεχει!

Απλά με φοβίζει λίγο αυτή η κατάσταση.Και παλιότερα υπήρχαν περίοδοι που ήμουν χάλια ψυχολογικά,δεν είχα ενέργεια και αισθανόμουν κενό αλλά ήταν της τάξεως της μιας βδομάδας.Αυτή η (σιχαμερή) κατάσταση πάει περίπου 7 μήνες τώρα,αλλά τους τελευταίους 3 είναι ακόμη χειρότερα.Δίνω μάθημα και τις τελευταίες 3 μέρες δεν έχω διαβάσει τίποτα,δεν μπορώ να είμαι αποδοτική,αρνούμαι τα πάντα,την ίδια τη ζωή μερικές φορές,δε ξέρω.Με είχες ρωτήσει αν έχω πάει σε ειδικό.Μια φορά σε ψυχολόγο,αλλά δεν.. Βασικά θεωρώ οτι κανένας ψυχολόγος δε μπορεί να με βοηθήσει αν από μόνη μου δεν ενεργοποιηθώ.Όταν λες ειδικό,αναφέρεσαι και σε ψυχίατρο να φανταστώ.Μερικές φορές τον βλέπω σαν λύτρωση τον ψυχίατρο και τα φάρμακα προκειμένου να πάρω λίγο τα πάνω μου και να αρχίσω να βλέπω λίγο την ομορφιά στη ζωή.Η μητέρα μου είναι κατά του ψυχίατρου (όχι του ψυχολόγου) γιατί μου λέει οτι αν ξεκινήσω από αυτή την ηλικία να παίρνω τέτοιου είδους φάρμακα θα με συντροφεύουν για όλη μου τη ζωή και το θεωρεί κρίμα αυτό.Θέλει να το παλέψω και να το αντιμετωπίσω χωρίς φαρμακευτική αγωγή.Το μότο της : "δεν έχει σημασία πόσες φορές θα πέσεις αλλά πόσες θα σηκωθείς".Το προσπαθώ να σηκωθώ αλλά με βήματα "χελώνας" και το χειρότερο είναι οτι κάνω κινήσεις που με επαναφέρουν στο αρχικό στάδιο προσπάθειας.Σαν από μόνη μου να θέλω να βυθιστώ στο βούρκο.Δε μπορώ να είμαι καλά γιατί δεν έχω αφήσει ο,τι με ρίχνει πίσω,μακριά.Αλλά και αν το κάνω αυτό εν τέλει,δε ξέρω αν θα μπορώ να δω την ομορφιά στη ζωή μου.Μακάρι να τα καταφέρω.Α,και σχετικά με τα ζάναξ.Παθολόγος τα συνταγογράφησε στη μητέρα μου για τις κρίσεις πανικού που με πιάνουν.Αλλά εγώ τα έχω κάνει καραμέλες.

Τέλος πάντων έγραψα αρκετά.Ελπίζω να μην σε κούρασα.Απλά ίσως έχω ανάγκη να μιλήσω σε έναν άνθρωπο.

Quote:

---

Originally Posted by in the woods

Απλά με φοβίζει λίγο αυτή η κατάσταση.Και παλιότερα υπήρχαν περίοδοι που ήμουν χάλια ψυχολογικά,δεν είχα ενέργεια και αισθανόμουν κενό αλλά ήταν της τάξεως της μιας βδομάδας.Αυτή η (σιχαμερή) κατάσταση πάει περίπου 7 μήνες τώρα,αλλά τους τελευταίους 3 είναι ακόμη χειρότερα.Δίνω μάθημα και τις τελευταίες 3 μέρες δεν έχω διαβάσει τίποτα,δεν μπορώ να είμαι αποδοτική,αρνούμαι τα πάντα,την ίδια τη ζωή μερικές φορές,δε ξέρω.Με είχες ρωτήσει αν έχω πάει σε ειδικό.Μια φορά σε ψυχολόγο,αλλά δεν.. Βασικά θεωρώ οτι κανένας ψυχολόγος δε μπορεί να με βοηθήσει αν από μόνη μου δεν ενεργοποιηθώ.Όταν λες ειδικό,αναφέρεσαι και σε ψυχίατρο να φανταστώ.Μερικές φορές τον βλέπω σαν λύτρωση τον ψυχίατρο και τα φάρμακα προκειμένου να πάρω λίγο τα πάνω μου και να αρχίσω να βλέπω λίγο την ομορφιά στη ζωή.Η μητέρα μου είναι κατά του ψυχίατρου (όχι του ψυχολόγου) γιατί μου λέει οτι αν ξεκινήσω από αυτή την ηλικία να παίρνω τέτοιου είδους φάρμακα θα με συντροφεύουν για όλη μου τη ζωή και το θεωρεί κρίμα αυτό.Θέλει να το παλέψω και να το αντιμετωπίσω χωρίς φαρμακευτική αγωγή.Το μότο της : "δεν έχει σημασία πόσες φορές θα πέσεις αλλά πόσες θα σηκωθείς".Το προσπαθώ να σηκωθώ αλλά με βήματα "χελώνας" και το χειρότερο είναι οτι κάνω κινήσεις που με επαναφέρουν στο αρχικό στάδιο προσπάθειας.Σαν από μόνη μου να θέλω να βυθιστώ στο βούρκο.Δε μπορώ να είμαι καλά γιατί δεν έχω αφήσει ο,τι με ρίχνει πίσω,μακριά.Αλλά και αν το κάνω αυτό εν τέλει,δε ξέρω αν θα μπορώ να δω την ομορφιά στη ζωή μου.Μακάρι να τα καταφέρω.Α,και σχετικά με τα ζάναξ.Παθολόγος τα συνταγογράφησε στη μητέρα μου για τις κρίσεις πανικού που με πιάνουν.Αλλά εγώ τα έχω κάνει καραμέλες.

Τέλος πάντων έγραψα αρκετά.Ελπίζω να μην σε κούρασα.Απλά ίσως έχω ανάγκη να μιλήσω σε έναν άνθρωπο.

---

Καταρχας ο παθολογος ειναι εντελως ηλιθιος.
Παμε παρακατω.
Ο ψυχοθεραπευτης (ειτε ειναι ψυχολογος ειτε ψυχιατρος) δεν μπορει να σε βοηθησει αν πας με κλειστο μυαλο,αμυνες και αρνηση. Ειναι πεταμενα λεφτα στα σκουπιδια και τζαμπα χρονος και ελπιδες. Δεν ειναι μονο οτι χρειαζεται να βρεις εναν εντιμο και ικανο ψυχοθεραπευτη, ειναι οτι χρειαζεται και εσυ να πας με ενα βουνο θελησης, με διαθεση να ξεγυμνωθεις, να του δωσεις ολα τα εφοδια να καταλαβει τι γινεται μεσα σου για να μπορεσει και αυτος να βρει τροπους να σε καθοδηγησει προς νεους χειρισμους, αλλαγες και ισως και λυσεις σε αυτα που πραγματικα σε βασανιζουν.
Θελει σκληρη δουλεια και πολυ γερο στομαχι ολη αυτη η ανασκαφη, η παραδοχη και η προσπαθεια.
Αν θελεις τη γνωμη μου, ναι θα σε βοηθουσε σε πρωτη φαση ενα ηπιο αντικαταθλιπτικο μη εθιστικο, σε χαμηλη δοση, ισα ισα σαν ενα μπουσταρισμα να παρεις λιγο τα πανω σου.
Δε θα σε κανει να δεις τη ζωη ομορφη, κανενα χαπι δεν το κανει αυτο. Ακομα και η ονομασια "Χαπι της χαρας" που εδωσαν οι Αμερικανοι στο λαντοζ(προζακ) ειναι επειδη οι Αμερικανοι ειναι λιγο βλαμμενοι...
Αν δεν εισαι ετοιμη για ψυχοθεραπεια, παρε το χρονο σου.
Αλλα επειδη σε βλεπω οτι τωρα τελευταια ολο και περισσοτερο συνειδητοποιεις οτι πεφτεις ολο και περισσοτερο στα ταρταρα, νομιζω οτι πλησιαζει η στιγμη που θα το κανεις το βημα.
Το ζαναξ ειναι κωλοχαπο, ειναι ναρκωτικο και εχει καταπιει κοσμο και κοσμακη. Εχω παρει, ξερω ποσο δραστικο και γρηγορο ειναι, γιαυτο και ειναι τοσο υπουλο κωλοχαπο, οπως και τα υπολοιπα ναρκωτικα.

Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου.Ήταν αρκετά διαφωτιστική.Με έβαλε σε προβληματισμούς και αυτό γιατί από τη μια όντως δεν αισθάνομαι έτοιμη να αφήσω τον οποιονδήποτε ψυχοθεραπευτή να "δει" μέσα μου,με φοβίζει μάλλον το να "ανοιχτώ" χωρίς να βάζω όρια αλλά από την άλλη συνειδητοποιώ οτι η κατάσταση μου είναι σε στασιμότητα και κάποιες μέρες χειροτερεύει ενώ ελάχιστες υπάρχει μια ακτίνα φωτός και ελπίδας.Με εμψύχωσε πάντως αυτό που έγραψες,να πάρω το χρόνο μου γιατί μου δίνει την αίσθηση οτι δεν έχουν χαθεί ακόμη όλα,οτι υπάρχει ακόμα χώρος για αλλαγές και για να αισθανθώ καλύτερα,οπότε να σε ευχαριστήσω ξανά για το ποστ σου.Αλήθεια,γνωρίζεις κάποιο ήπιο αντικαταθλιπτικό ? Αν και δε ξέρω κατά πόσο γίνεται να μου προτείνεις από εδώ οπότε θα το ψάξω μόνη μου,αν δεν είναι εφικτό να απαντήσεις στην ερώτηση μου.

Γνωριζω αλλα φυσικα και δε θα σου το προτεινω. Αλλωστε οπως σου ειπα, απο μονο του δεν κανει καμμια ουσιαστικη εσωτερικη διαφορά, αντε να σου δωσει ενα μπουσταρισμα ενεργειας αμα σε πιασει και κατσει καλα στον οργανισμο σου.
Ναι φυσικα και μπορεις να παρεις το χρονο σου, αυτη η αρνηση και αυτο το φρενο που βαζεις κατι σημαινουν, για καποιο λογο δικο σου ακομα δε θελεις πραγματικα να αλλαξεις την κοσμοθεωρια σου και κατ' επεκταση τη συναισθηματικη σου κατασταση.
Οποτε να μην πας αν δεν εισαι ετοιμη, απο μια ψευτικη προσπαθεια καλυτερα η καθολου προσπαθεια.

Θα διαφωνήσω με τη savatage όσον αφορά το αντικαταθλιπτικό... κι επίσης κόψε και τα xanax.... Αν δεν κάνω λάθος είσαι πολύ μικρή (κι επίσης κάνεις κατάχρηση αλκοόλ; ).... Βασικά η φαρμακοθεραπεία με αντικαταθλιπτικά δεν είναι εύκολη, αλλά ούτε και αποτελεσματική πάντα. Επίσης, ακόμη κι αν επισκεφτείς ψυχίατρο και σου δώσει ψυχοφάρμακα με τη μία, μην τρέξεις να τα πάρεις.... δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου. Γενικότερα, δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου και μην τον φορτώνεις ταμπέλες με διαταραχές και χάπια....
Όσον αφορά, την ψυχοθεραπεία συμφωνώ ότι θα σε βοηθήσει, αλλά μόνο όταν θα σαι έτοιμη να δεχτείς βοήθεια. Κι όταν θα σαι σε θέση να δουλέψεις με εσένα. είτε από ανάγκη, είτε από επιλογή. Δεν έχει σημασία αν ρυθμοί σου είναι χελώνας, ο καθένας μας λειτουργεί διαφορετικά, δεν υπάρχει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα.....

Απλά,ξέρεις,είναι στιγμές που με πιάνει μια απελπισία και σκέφτομαι οτι θα έπαιρνα ο,τιδήποτε με έκανε να έχω μια πλασματική ευθυμία,να αισθανθώ για λίγο να φεύγει το κενό,ο πόνος,η απογοήτευση και η μιζέρια από πάνω μου.Για αυτό ρώτησα για το αντικαταθλιπτικό,αλλά αφού μου λες οτι δεν προκαλεί αυτό που είχα στο μυαλό μου,ασ'το καλύτερα για αργότερα.Συμφωνώ απόλυτα σε όσα μου γράφεις παρακάτω και ευχαριστώ για τις κατευθύνσεις που μου έδωσες στα δυο ποστ σου.Θα βγω τώρα από εδώ.Καλό σου βράδυ.Α,και επειδή κατάλαβα οτι είσαι και εσύ του metal,σου στέλνω αυτό το κομμάτι : https://www.youtube.com/watch?v=feFZNSr7Uqc .Black metal με occult ατμόσφαιρα.Δε ξέρω αν θα σου αρέσει,απλά σήμερα το πρωί άκουγα πάλι το συγκεκριμένο δίσκο μετά από καιρό και κόλλησα λίγο.Αν δε βάλω σε όλα τα ποστ μου μουσική,θα σκάσω!

Quote:

---

Originally Posted by in the woods

Αν δε βάλω σε όλα τα ποστ μου μουσική,θα σκάσω!

---

χαχαχαχ ναι το βλεπω, καλο ειναι αυτο, ωραια θα το ακουσω.

Ναι δεν υπαρχει χαπι που να κανει αυτα που ζητας. Αυτο που μπορει να κανει ειναι μια αισθηση τυπου "Να κανω κατι να κανω κατι" Δεν ξερω αν καταλαβαινεις τι εννοω. Να σε σπρωξει ας πουμε να μην φυτοποιηθεις. Δεν μπορει να κανει κατι παραπανω. (Εκτος απο παρενεργειες :P )
Καλο βραδυ και σε σενα.

Καλημέρα! Τι κάνετε; Επειδή διάβασα κάτι για γνωριμίες και Θεσσαλονίκη.
Σοβαρά πάντως εγώ ενδιαφερομαι για έναν απλό καφέ στη Σαλονίκη. Έχω κοινωνικό άγχος. Το πρόβλημα μου είναι πως να προσεγγίσω κόσμο για να βγούμε. Μεσω ιντερνετ τα καταφέρνω καλύτερα και αφού έχει σπάσει ο πάγος διαδικτυακά, μετά εκ του σύνεγγυς νιώθω πολύ ανετα. Είμαι 25. Οπότε όποιος/α θέλει, να μη διστάσει να μου πει να βγούμε για έναν "ανθρώπινο καφέ" στην Πλάτσα Αριστοτελ η γενικά κάπου με κόσμο. Είμαι ευγενικός άνθρωπος πιστεύω (από ότι μου λένε δηλαδη) και δείχνω κατανοηση. Τουλάχιστον προσπαθώ. Στην τελική τι έχετε να χάσετε; Αν βαρεθείτε, υπάρχει πάντα και η επιλογη του αναπάντεχου τηλεφωνήματος που σας λένε ότι κάποιος δικός σας είναι σοβαρά στο νοσοκομείο. :-Ρ Εγώ δεν προσβαλλομαι, σιγά.
Πάντως σοβαρά, εγώ είμαι αποφασισμένος, δεν κολλαω σε μικροπραγματα πλεον. Γι αυτό οποια/ος θέλει, θα χαρώ να τα πούμε!!! Δημήτρης :-)

για να προσεγγισεις κοσμο πρεπει να εχεις πλακα οταν ακους κατι σοβαρα να κανεις το χαμηλοβλεπατορα και να ξαναρχεσαι οταν τελειωσει η ομιλια

Quote:

---

Originally Posted by apsihologitos

Χαιρετίζω όλα τα μέλη του forum.
Είμαι καινούργιος είμαι 30 χρονών και είναι το πρώτο μου θέμα στο forum.
Όπως λέει και ο τίτλος του θέματος δυσκολεύομαι πολύ στο να βρω και να κάνω καινούργιες παρέες και φίλους, δεν ξέρω άμα έχω κοινωνικό άγχος ή στρες και με δυσκολεύει σε αυτόν τον τομέα.
Έχω δοκιμάσει πολλές δραστηριότητες και τρόπους αλλά τίποτα. Παρατηρώ οτι όλοι όσοι έχουν ήδη παρέες και φίλους δεν ενδιαφέρονται για άλλες η να γνωρίσουν καινούργια άτομα. Επίσης εχω διαπίστώσει όσες φορές προσπάθησα να πλησιάσω πολύ κοινωνικά άτομα οτι οι περισσότεροι από αυτούς εχουν απαιτήσεις για να σε κάνουν παρέα πχ να μπορεις να τους γνωρίσεις κοπέλες ή να είσαι αρκετά γνωστός κτλ.
Τα τελευταία χρόνια δεν εχω κανέναν και είμαι τελείως μόνος απλά βλέπω τους άλλους που κάνουν παρέες πολύ εύκολα και όλοι τους θέλουν και εχω φρικάρει δεν ξερω τι να κάνω.
Ποια είναι η γνώμη σας, και αν κάπιος έχει εμπειρία σε παρόμοιο πρόβλημα πως το έλυσε;

---

Καλησπερα φιλε.
Θα ηθελα να σου πω οτι βιωνω και εγω ενα παρομειο πραγμα με εσενα..
Εγω ειχα καποιους φιλους τους οποιους τους εκανα περα γιατι καταλαβα οτι θελανε το κακο μου τελικα και δεν χαιροντουσταν με την χαρα μου.Ειναι δυσκολο να βρεις κομπλε ατομα να παιρνατε καλα να ταιριαζεται και να μην υπαρχει σχεδιο απο πισω στο μυαλο του καθενος για κατι που να θελει απο σενα.Τωρα πλεον εχω κρατησει ενα ατομο που γνωριζομαστε αρκετα χρονια αλλα και αυτος σπανια βγαινει εξω γιατι ολο δουλευει..Ειναι σημαντικο να εχεις εστω και ενα ατομο να βγαινεις συχνα εξω να τα λες ωραια...η μοναξια ειναι δυσκολο πραγμα!
Το να βρεις φιλο και να γινεις και κολλητος ειναι σπανιο αλλα συμβαινει.Εγω για παραδειγμα γνωριστηκα τυχαια με ενα ατομο γιναμε και κολητοι ακομα αλλα κρατησε 3 χρονια περιπου γιατι τελικα καταλαβα οτι και αυτος ειχε το σκοπο του...
Αυτα τα λιγα εχω να σου πω εγω.Θα χαρω πολυ να μου πεις και τις δικες σου εμπειριες.

Και εγω ειμαι πολλα χρονια μονος αλλα εχω το ιντερνετ.

Και εμενα μου ειχε γραψει ζαναξ καρδιολογος για καποιες κρισεις πανικου αλλα δεν τα πηρα παρα τις πιεσεις συγγενων μου γιατι ηξερα οτι ειναι πολυ εθιστικα. Τις ξεπερασα μονος μου και βελτιωσα την υγεια μου με γυμναστική και υπομονη.

Δεν ξερω αν σε βοηθαει αυτο που εγραψα.

Quote:

---

Originally Posted by apsihologitos

Χαιρετίζω όλα τα μέλη του forum.
Είμαι καινούργιος είμαι 30 χρονών και είναι το πρώτο μου θέμα στο forum.
Όπως λέει και ο τίτλος του θέματος δυσκολεύομαι πολύ στο να βρω και να κάνω καινούργιες παρέες και φίλους, δεν ξέρω άμα έχω κοινωνικό άγχος ή στρες και με δυσκολεύει σε αυτόν τον τομέα.
Έχω δοκιμάσει πολλές δραστηριότητες και τρόπους αλλά τίποτα. Παρατηρώ οτι όλοι όσοι έχουν ήδη παρέες και φίλους δεν ενδιαφέρονται για άλλες η να γνωρίσουν καινούργια άτομα. Επίσης εχω διαπίστώσει όσες φορές προσπάθησα να πλησιάσω πολύ κοινωνικά άτομα οτι οι περισσότεροι από αυτούς εχουν απαιτήσεις για να σε κάνουν παρέα πχ να μπορεις να τους γνωρίσεις κοπέλες ή να είσαι αρκετά γνωστός κτλ.
Τα τελευταία χρόνια δεν εχω κανέναν και είμαι τελείως μόνος απλά βλέπω τους άλλους που κάνουν παρέες πολύ εύκολα και όλοι τους θέλουν και εχω φρικάρει δεν ξερω τι να κάνω.
Ποια είναι η γνώμη σας, και αν κάπιος έχει εμπειρία σε παρόμοιο πρόβλημα πως το έλυσε;

---

Καλησπερα φιλε μου, καλησπερα " μοναχηκε συναδελφε" , Πιστεψεμε ,δεν εισαι μονος σου, μπορει να εισαι σε μοναξια αλλα ειναι πολλα τα ατομα , ειμαστε πολλοι σαν εσενα! μπορει αλλοι να ζουμε σε καποιο μοναχικο, αποξενομενο μερος , χωριο, η μπορει να ζουμε σε καποια μεγαλη πολη,- προσωπικα θα προτιμουσα το πρωτο κι πωτες δε καταλαβα οσους μενουν σε χωριουδακια με λιγους κατοικους κι δε τους αρεσει!! - η μοναξια δεν εχει "κοληματα" σε βρησκει οπου να εισαι !
Δεν ξερω αν ερχετε αυτη σε εμας, η αν παμε εμεις στην μοναξια, δλδη αν εμεις αποξενομαστε απο το κοσμο η αν ο κοσμος φευγει απο εμας! οτι κι να ειναι η αιτια το αποτελλεσμα δυστυχως ειναι ασχημο!
Προσωπικα παρα το οτι εδω κι ενα χρονο ζω παλυς στην περιοχη οπου μεγαλωσα, αρα εχω φιλους κι γνωστους παρα αυτα νιωθω κι εγω μια απιστευτη μοναξια! δεν ξερω το αν φταει τα φαρμακα οπου μου δινει ο γιατρος, δυστυχως ειναι πολυ απασχολημενος για να το συζητησω μαζι του το προβλημαμου κι ισως να μου τα αλλαξει.
Ο κοσμος γυρο μου ειναι σε μια κατασταση συνεχους αγχους, τελευταια εχω βαρεθει να βλεπω στον δρομο τους ανθρωπους να τσακονωντε για ανευ σημασιας αφορμες! Προσωπικα νιωθω πολυ ασχημα, απο την μια ειμαι πολυ αχαρηστος προς την ζωη μου , προς τον Θεο αφου μου εχει χαρησει πρωτα την ελευθερια μου αφου θα μπορουσα τωρα να ειμαι φυλακη! λογο ενος κακουργηματος οπου εκαμα περισι, ηταν πολυ τυχερο η σπανιο, η μαλον δωρο Θεου το οτι τελικα ειμαι εξω ως το δικαστηριο τουλαχιτον. Δευτερον η υγεια μου, παρα τα οσα αυτοκαταστροφικα συμβαντα εχω υποβαλει το κορμι μου παρα ολα αυτα ακομα στεκομαι ορθιος κι μαλιστα κατις πολυ σπανιο δεν εχω ουτε υπατιτιδα ουτε ΕΙΤΖ! κατι που θα ηταν πολυ φυσιολογικο αν λαβω υποψην τα οσα εκαμα μεχρι πριν λιγο καιρο.!!Ολα τα παραπανω ειναι δωρο Θεου!! απο την αλλη ομως επειδη δεν μπορει να με εχει τοσο στα ωπα ωπα ο ΘΕΟΣ με εχει τιμορησει στα οικονομικα κι στα επαγγελματικα μου, παρα το οτι προσπαθω με παθος -βεβαια για να ειμαι ειλικρινεις πολλες φορες τα καμω σκατα, αφου οταν γινεσαι ναρκομανεις δεν μπορεις ουτε λεφτα να μαζεψεις ουτε να εχεις καλη δουλεια -
Δεν εχω κοπελα, δεν εχω φιλο κολητο - το δευτερο ειναι καθαρα δικομου λαθος ,εγω αποφευγω, διοτις ντρεπομαι να με δει στην φαση οπου ειμαι . Για το πρωτο ομως δε φταιω τοσο πολυ, αν κι παλυς για να βρεις κοπελα, ειδικα στην ηλικια μου θελει πολυ 'δουλεια' βλεπεις μετα τα 35 λογο του οτι οι πιο πολλες κοπελες εχουν κατις μονιμο, κι επισης οι κοινωνικοι κυκλοι δεν χουν ελεθερες κοπελες αφου οι πιο πολλοι ειναι ειτε παντρεμενοι ειτε σε καποια μονιμη σχεση ,ετσι λοιπον δεν εχω την ευκερεια να γνωρισω καποια κοπελα οπως παλαια,βεβαια κι τωτες συνηθιζα να βρισκω η να καμω σχεση με τελειως αγνωστες -μαλον επειδη δεν ηθελα να μαθει για εμενα απο κανενα "καλοθελητη" κουτσομπολη, το ζητημα ειναι οτι δεν εχω την ανεση , ουτε τα λεφτα διοτις αν δεν εχεις καποια οικονομικη ανεση ΚΑΜΙΑ ΚΟΠΕΛΑ δε σε πλισιαζει!! κι οποια πει το αντιθετο η οτι δεν ειναι το φαινεσθαι αλλα το εισαι οπου τραβα μια γυναικα με καλο χαρακτηρα, μια γυναικα με ποιοτητα πνευματος κι τετοια ολα αυτα ειναι ψεματα!! μεχρι σημερα δεν εχω γνωρισει κοπελα οπου να την ενδιαφερει μοναχα το αν εμεις οι ανδρες θα τις αγαπαμε ολοκληρωτικα κι αληθεινα! ΟΛΕΣ -υπαχουν κι εξερεσεις βεβαια ,αλλα ο κανωνας ειναι αυτος- ολες οι γυναικες ενδιαφεροντε ο μελοντικος τους ανδρας-γκομενος να ειναι ζηλευτος για τα υλικα κι τα εξωτερικα του αγαθα απο τις φιλες της κι απο την κοινωνια της!! ειδικα οι ελληνιδες.

Γειά σας,μόλις γράφτηκα στο φόρουμ και ελπίζω να τα ξαναπούμε για το θέμα επειδή με απασχολεί και εμένα τα τελευταία 3 χρόνια.Ελπίζω να έχει αλλάξει κάτι από τότε που γράφτηκε το πρώτο μήνυμα απο τον apsichologitos.