Μήπως τελικά ισχύει το ¨μακάριοι οι πτωχοί το πνεύματι ?"

και οι γνωσεις σου θα σε βοηθησουν να παιρνεις πιο σωστες αποφασεις και επιλογες,να αποφευγεις τις κακοτροπιες,εχει και τα καλα του :) αν και υστερα περιοριζομαστε στις επιλογες.εχει και τα κακα του χεχεχε

Quote:

---

Οφείλω να ομολογήσω ότι όταν ήμουν παιδί και δεν είχα του είδους τις υποχρώσεις που έχω σήμερα στο μεταβατικό στάδιο (της ενηλικίωσης?) υπήρχε η σκέψη μέσα μου \"\'οσα λιγότερα ξέρεις, τόσο πιο ευτυχισμένος είσαι\" όχι σε θέμα γενικών γνώσεων αλλά σε θέματα διαπροσωπικών σχέσεων κλπ το ίδιο μπορεί και να σκεφτόμουν απο εμπειρίες που μόνο ευτηχυσμένη δεν με έκαναν ... Σήμερα σκέφτομαι ότι αυτές τις εμπειρίες τις έχω ζήσει και αυτό που έμαθα μέσα απο αυτό υπάρχει δεν μπορώ να γυρίσω το χρόνο πίσω και να τα διαγράψω οπότε το μόνο που μπορώ να κάνω είναι τουλάχιστον να τις χρησιμοποιήσω σωστά για το σήμερα και το αύριο

---

Πολυ σωστα Κατερινα,αν τα διεγραφες τι θα εμενε απο εσενα?Ολοι θελουμε να γυρισουμε το χρονο πισω να γινουμε νεοι αλλα να κουβαλησουμε τις εμπειριες μας μαζι μας,αλλιως ειναι σαν να μη τα ζησαμε,οποτε ποιο το κερδος?
Ξερετε ποιος θα ηταν ισως ευτυχισμενος?
Καποιος με μνημη χρυσοψαρου...και αυτος οντως θα ταιριαζε στο τοπικ ¨μακάριοι οι πτωχοί το πνεύματι\".

Δεν έχουμε πάντως μνήμη χρυσόψαρου...ούτε μπορούμε να μην σκεφτόμαστε, να μην ερευνούμε, να μην αμφισβητούμε.
Ένα όμως από τα χαρακτηριστικά της αυτεπίγνωσης είναι και να γνωρίζεις τα όριά σου, ή αλλιώς τη \'φτώχεια\' του ανθρώπινου πνεύματος. Αν η \'βασιλεία των ουρανών\' είναι η ψυχική ηρεμία, αυτή δεν πρόκειται να την κερδίσει κανείς προσπαθώντας να απαντήσει όλα τα ερωτήματα, αλλά αποδεχόμενος την αβεβαιότητα που είναι μέρος της ανθρώπινης ζωής και της φύσης.

αληθινο συμβαν.στη δουλεια μου δημιουργηθηκαν 2 νεες θεσεις εργασιας.μεχρι τωρα περναν για αυτες τις θεσεις ατομα δευτερεβαθμιας εκπαιδευσης.σε σχεση με την δουλεια οι αποδοχες ηταν αρκετα καλες οποτε γενικα ηταν ευχαριστημενοι.να σημειωσουμε πως η εργασια ειναι αρκετα απαιτητικη και χειρωνακτικη/φετος αποφασησαν για τις ιδιες θεσεις να παρουν αποφοιτους τει.οι νεοπροσληφθεντες και με το δικιο τους παρολο που ειναι ικανοποιημενοι με τα λεφτα δεν ειναι ικανοποιημενοι με τις συνθηκες εργασιας γιατι θα μπορουσαν αν εχουν μα πιο ξεκουραστη δουλεια με τα προσοντα τους.
αρα εχουμε:
δουλεια που ειναι ιδια για ολους
αποφοιτους δευτεροβαθμιας που ειναι πληρως ικανοποιημενοι
αποφοιτους τει που δεν ειναι γιατι ξερουν οτι εχουνε περισοτερες δυνατοτητες
γιατι τα λεω ολα αυτα:
στη ζωη εχουμε τους \"πτωχοι τω πνευματι\" που τους παραλληλιζω με τους αποφοιτους δευτεροβαθμιας
τους αποφοιτους τει,τους πιο ψαγμενους που ψαχνουν να βρουν την ακρη τους,πιστευοντας πως αξιζουν περισσοτερα και θελουν περισσοτερα απο τη ζωη.(και με το δικιο τους) αλλα ετσι δημιουργειται ο διχασμος,τι αξιζω,τι παιρνω.
αν σκεφτουν πως η δουλεια ειναι λιγοτερη απαιτητικη απο αποψη ευθυνων ισως να καταλαγιαζε ολη αυτη η σκεψη τους,η αν σκεφτονταν πως δεν χρειαζεται να δουλεψουν στο 100% των δυνατοτητων τους οπως θα εκαναν σε αλλη δουλεια.μηπως τελικα πιστευουμε πως αξιζουμε τοσο πολυ που οτι και να μας δωσουν δεν ικανοποιουμαστε;