Δεν ξερω αν εσυ μιλάς τοση ώρα για 50αρηδες. Εγώ μίλαγα για άντρες 20-30 οι οποιοι να ναι και ωραίοι και εμφανίσιμοι!
Τώρα άμα μιλας εσύ και για καναν σαπιοδόντη συγνώμη αλλά που να το ξέρω! Δεν ξέρω με τι άντρες βγαίνει η κάθε μία από εδώ μέσα.
Printable View
Όταν ξεκίνησε να συνεργάζεται μαζί της, είχαμε ήδη κλείσει το σπίτι. Περίπου 9 μήνες. Την δουλειά βέβαια την είχε ήδη 2 χρόνια πριν, απλά τον μετέφεραν σε άλλο κατάστημα και την γνώρισε εκεί. Με το που έπιασε δουλειά και τον μονιμοποίησαν, (γιατί στην αρχή ήταν με 3μηνες συμβάσεις) την ίδια μέρα κιόλας, ξεκίνησε από μόνος του να ψάχνει. Δεν χρεώθηκε κάτι, ούτε τον πίεσα εγώ. Οπότε τότε ήταν σίγουρος. Μετά άλλαξαν τα πράγματα.
Αρα, καπως ερχεται και ταιριαζει το διαστημα που τη γνωρισε ή συνεργαστηκε στενοτερα μαζι της με τις ενδειξεις αυτες που εχεις οτι κατι τρεχει...
Ακριβώς. Τότε αντιλήφθηκα την τεράστια αλλαγή του. Στην αρχή βέβαια μου είχε πει ο ίδιος, ότι η συγκεκριμένη είναι πάρα πολύ καλή, τον βοηθάει και κάνουνε πολύ καλή παρέα. Μου είχε πετάξει και κάτι ότι και καλά, επειδή υπάρχουν αρκετοί περίεργοι μέσα στον χώρο, να μην παραξενευτώ αν ακούσω ότι κάτι τρέχει μαζί της. Κάλυπτε τα νώτα του;; Μόνο αυτός ξέρει...
Λιτλ εισαι ακομα μικρη
Με το περιβαλλον των συναδελφων του συμπεριλαμβανομενης κι εκεινης, ηταν προθυμος να σε γνωρισει εσενα;
Περασες απο το χωρο εργασιας; Σε ειδαν οι συναδελφοι; Τους ειδες; Εκεινος πώς σε παρουσιασε; Με ακεφια;
Με ενθουσιασμο;
Βοηθαει το οτι δεν καλειται να μοιραστει καμια ευθυνη μαζι της. Απλα περνανε καλα μαζι, αυτη εχει την οικογενεια της τα ολα της ηδη, εχει το σπιτι της, εχει το παιδι της κλπ...εσυ ηθελες να τα φτιαξεις μαζι του ολα αυτα...και αυτο ειναι σκοτουρα την οποια ο δικος σου ειναι απροθυμος να αναλαβει. Με ευθυνοφοβο τα εχεις που θελει απλα να κανει το κεφι του...δεν μπορει να σου δωσει οσα θελεις, θελει "μαμακα" γκομενα που δεν προκειται να του ζητησει σπιτι παιδια κλπ, εχει αυτη τον ελεγχο και καλα της ανεξαρτητης επειδη τα εχει ηδη. Και εσυ εισαι στο μυαλο του ο μαλακας που απλα θα του φτιαξει το σπιτικο, για αυτο και συνεχισε με τη συγκατοικηση και ολα αυτα. Σκεψου το λιγο αυτο και ισως παρεις μια μικρη γευσουλα του ποσο λιγος ειναι.
Επισης παιζει ο λογος που το συνεχισε μαζι σου να ειναι και το οτι δεν θελει η αλλη να χαλασει το σπιτι της...και παλι ομως, δεν εισαι η καβατζα κανενος, σηκω φυγε. Τεινω να συμφωνησω και με την ελισαβετ, αν νιωθεις θυμο να τον βγαλεις. Να τον ξεχεσεις πατοκορφα. Εμενα αργησε να μου ερθει ο θυμος και με επνιγε που δεν τον ξεχεσα ποτέ οπως επρεπε. Πιεστηκα καποια φαση μετα να το παιξω κυρία. Γενικα το πως νιώθεις εσυ κοιτα, την δικια σου την ψυχη να κατευνασεις. Η δικη του ηδη σκατα εχει.
Μόλις είχε ξεκινήσει εκεί, πήγα μια-δυο φορές για να του πάω κάτι που είχε ξεχάσει. Με σύστησε σε αυτήν και σε άλλη μια. Μετά δεν με άφηνε να πηγαίνω. Και αν καμιά φορά περνούσα να τον πάρω με το αυτοκίνητο μου έλεγε να μην τον περιμένω απ' έξω, αλλά στον απέναντι δρόμο. Όταν τον ρώτησα για ποιο λόγο, μου είπε ότι δεν θέλει να δίνει αναφορά και να βλέπουν οι άλλοι τι κάνει, κάτι τέτοιο..
Μου θυμιζει τη δικη μου περιπτωση με τον συζυγο ο οποιος απεφευγε να μας φερνει σε επαφη, συζυγικη ζωη-εργασιακη ζωη. Ειχε να κανει με το πώς παρουσιαζε εκει τον εαυτο του, πώς τον πλασαρε δλδ, διαφορετικα απο οτι τον γνωριζα εγω.
Επισης, ειχε και καποιες ιδιαιτερες συμπαθειες εκει, οι οποιες δεν ειχα τροπο στ αληθεια να ξερω αν εξελιχθηκαν.
Βασιζομενη και μονο στο δεδομενο του εσωστρεφους χαρακτηρα του, δεν πρεπει να εξελιχθηκαν.
Αλλα αυτο ηταν απλα μια εντυπωση δικη μου, γεγονοτα ποτέ δεν εμαθα.
Να δεις που τον "χρονο για να σκεφτει" τον θελει για να δει αμα θελει η αλλη να τιναξει την οικογενεια της στον αερα. Μπορει να την ψηνει... Επισης ειμαι σχεδον βεβαιη πως ουτως η αλλως συζητανε μαζι πώς να διαχειρίζεται ο μουλιαπας σου εσενα και την σχεση σας...συμφωνω οτι θα ηταν το καλυτερο να σηκωθεις να φυγεις γρηγορα χωρις ξεκαθαρισματα και εξηγησεις, ειτε σε θελει ειτε οχι θα τον πονεσει το φτυσιμο. Αν και οταν ομως σε προσεγγισει και εφοσον νιωθεις την αναγκη να τον ξεχεσεις ξεχεσε τον. Χωρις να μπεις σε διαδικασια να αναλυσεις αν ειναι αληθεια η οχι αμα παει να σε βγαλει τρελη. Να μιλας δειχνοντας πως ειναι δεδομενη η πουστια του, να βρει ντουβαρι, τοιχο αμετακινητο. Και βγαλε οτι αλλο προκυψει απο μεσα σου. Εγω πλεον εχοντας διαχειριστει λανθασμενα λογω απειριας καποια πραγματα ετσι θα εκανα...
Βρε παιδιά μάλλον δεν καταλάβατε τι λέω. Δεν υποστηρίζω ότι πρέπει να του μιλήσει για να κάτσει να διαπραγματευτεί μαζί του το αν όντως την απατά ή όχι, το αν τον θέλει ή όχι και γενικά να μπουν σε μια συζήτηση για το αν έχει αποδείξεις ή αν είναι τρελή. Σε καμιά περίπτωση. Απλά δεν θεωρώ πως μια σχέση τόσων χρόνων μπορεί να τελειώσει έτσι χωρίς να βγάλει ο καθένας αυτά που έχει μέσα του. Και μιλώ για την θεματοθέτρια που είναι προφανές και φυσιολογικότατο να έχει και παράπονο και οργή και θυμό και αίσθημα αδικίας. Δεν πιστεύω οτι πρέπει να προσπαθούμε να θάβουμε τέτοια συναισθήματα γιατί βλάπτουμε τους εαυτούς μας στο τέλος.
Και μιλώ από προσωπική πείρα προφανώς και εντελώς υποκειμενικά. Όλες τις σχέσεις στην ζωή μου τις έληξα με καβγά. (αυτές που με ενοιάζαν τουλάχιστον, δεν μιλώ για κάτι για το οποίο δεν πολυκαιγόμουν έτσι κι αλλιώς). Θα μου πεις αυτό προτείνεις; Να κάνει η κοπέλα καβγά; Εγώ ξέρω πως μετά ξεσπούσα, είχα την ευκαιρία να εκφράσω τον θυμό μου, να πω κάθε παράπονο που μπορεί να είχα, δεν κρατούσα τίποτα μέσα μου. Ο θυμός είναι ένα σημαντικό στάδιο σε έναν χωρισμό που πρέπει να περάσει για να μπεις στο επόμενο και να απεγκλωβιστείς τελικά. Πολλές φορές στα επόμενα στάδια χρειάστηκε να ζητήσω και συγγνώμη για αυτά που είχα ξεστομίσει στον θυμό μου, αλλά οκ κι αυτό το έκανα χωρίς αυτό να σήμαινε πως είχα αλλάξει γνώμη ή στάση για τον χωρισμό. Πολλές φορές πάνω στον θυμό όμως σου βγαίνουν κι αλήθειες που δεν μπορείς να ξεστομίσεις χωρίς αυτόν γιαυτό και θεωρώ τον θυμό εξαιρετικά χρήσιμο κάποιες φορές και θετικό. Θετικός δεν είναι όταν προσπαθήσεις να τον πνίξεις, να τον καμουφλάρεις και να παριστάνεις πως δεν υπάρχει. Γιατί τότε σε τρώει από μέσα.
Μια φορά μόνο επέλεξα αυτόν τον δρόμο για πολύ συγκεκριμένο λόγο, και το βίωσα αυτό που λέω. Όχι δεν μου έφυγε ο θυμός επειδή είχα λειτουργήσει με αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό κτλ κτλ . Καθόλου δεν μου έφυγε. Απλά κοροίδευα τον εαυτό μου. Κι όσο τον κορόιδευα τόσο με έπνιγε. Αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμός για μένα είναι να σέβομαι και το πώς νιώθω και να μου επιτρέπω να το εκφράζω.
Δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσει τον άντρα της αυτή. Σε μια συζήτηση που είχαμε κάνει στις αρχές, μου είχε πει ότι ο άντρας της είναι ότι να' ναι.. τον έβριζε και το συμπέρασμα ήταν ότι ο καθένας κάνει την ζωή του και απλά μένουν μαζί. Εγώ απορώ, πως ρισκάρει το όνομα της μέσα στο χώρο εργασίας της; Αυτό ήταν το μόνο σημείο που με έκανε να σκέφτομαι ότι μπορεί και να μην συμβαίνει τίποτα. Είναι δυνατόν; Έχει πολύ μεγάλη θέση, δεν φοβάται;
Τι να φοβηθει; Αμα ειναι υψηλοβαθμη στον χωρο εργασιας ποιος θα τολμησει να πει τι; Οτι τι θα της βγει το ονομα; Σιγα τα ωα. Μπορει ηδη να υπαρχει ενα σωρο κοσμος που δεν την πολυχωνευει για αλλους λογους που εχουν να κανουν με τη θεση της. Τετοια ατομα δε νιωθουν με το "τι θα πει ο κοσμος".
Ελα απο οσα περιγραφεις φως φαναρι ειναι οτι πραγματι συμβαινουν ολα, μην μπαινεις στη διαδικασια να εθελοτυφλεις και να αμφισβητεις τα αυτονοητα...δυστυχως τωρα ειναι φρεσκο και ενα κομματι σου θελει να χαψει ψεμματα που καθυστερουν τον κοσμο σου απο το να γκρεμιστει τελειως...αρα δυστυχως θα ησουν δεκτικη σε αυτα αμα θελησει ο δικος σου να σε βγαλει τρελη...προσεξε το αυτο πολυ.
Πας απο το ενα άκρο στο αλλο. Μιλαω για ανδρες πανω απο 27 που ειναι και ωραιοι και εμφανισιμοι.
Το 20 ειναι νηπιακη ηλικια και για ανδρςς και για γυναικεςδεν ειναι θεμα διαφοράς πλεον, αλλα μεγαλης απειριας. Πριν τα 25 δεν συζηταω για "ενηλικες" κι ας ειναι νομικα ενηλικες.
Χωρις να σημαινει οτι δεν υπαρχει ομορφια σε αυτην την ηλικια. Σαφως και υπαρχει αν υπαρχουν καλα γονιδια κι αγαπη για τον εαυτο τους.