Επίσης με αφορμή τη τελευταία απάντηση του Γιώργου που μόλις διάβασα θεωρώ ότι στη ηλικία των 20-25 θες απλά παρέες και φίλους να βγαίνεις , να γελάς να περνάς καλά . Εκτός και αν έχεις κάποιο οικογενειακό πρόβλημα , καλή ώρα σαν εμένα , αν έχεις βιώσει τον θάνατο του γονιού σου , αν έχεις κάποια ασθένεια , χτύπα ξύλο , εκεί δε θέλεις απλά παρέα να βγεις , να πιεις ένα ποτό και να κοτσομπολέψεις. Στη ηλικία των 30-35 και πάνω όπου θα έχεις τη δουλειά σου , πιθανόν να έχεις σύζυγο και παιδιά , θέλεις έναν δύο έμπιστους και καλούς φίλους να βγεις , να μοιραστείς τα προβλήματα σου , τις σκέψεις σου , να πάρεις λίγο ανάσα από τη ρουτίνα της δουλειάς και της οικογένειας.
Είχα ακούσει που έλεγαν ότι οι φιλίες που θα κάνεις τα φοιτητικά σου χρόνια θα είναι ώριμες και θα κρατήσουν . Καμία σχέση. Τουλάχιστον με μένα δε ισχύει κάτι τέτοιο . Οι φοιτητές και αν είναι αδιάφοροι στο να χτίσουν φιλίες. Έχουν περάσει πολλά άτομα από τη ζωή μου , είχα και κολλητές και φιλίες χρόνων αλλά τίποτα δε κράτησε . Κάποια στιγμή ένιωθα ότι έχω εγώ το πρόβλημα , κάπου κάνω εγώ λάθος. Όντως έκανα . Έδινα πολύ σημασία στους ανθρώπους και όντας ευαίσθητη , τα έπαιρνα προσωπικά και πληγωνόμουν. Με το που γνώρισα κάποιο άτομο , ενθουσιαζόμουν, έπεφτα με τα μούτρα . Νιώθω μοναξιά πολύ και όσο μεγάλωνα ,τόσο λιγότερους κρατούσα στη ζωή μου , οι περισσότεροι που έκανα παρέα δεμ ταιριάζαμε. Το θέμα των φιλικών σχέσεων θέλει λίγο τύχη , προσεκτικό χειρισμό..
Εστάλη από Redmi S2 στο
E-Psychology.gr Mobile App