Originally Posted by
gsdm
Καλημέρα, τις ανασφάλειες μου τις καλλιέργησε ο ίδιος λέγοντας μου μικρά ψεματακια πριν αρχίζω να γκρινιάζω. Ίσως είμαι δύσκολος άνθρωπος, δεν ξέρω, μου αρέσει να ξέρω που βαδίζω, μου αρέσει το ναι ή το όχι. Δεν μου αρέσει το ίσως. Θέλω να ξέρω που πατάω, δεν μου αρέσει να αφήνω πράγματα στην τύχη. Πιστεύω στο λευκό και στο μαύρο όχι στο γκρί. Θα περιμένω, αν δεν κάνει κάτι να περάσει μαζί μου και επιλέξει τις φίλες του τότε δεν έχει νόημα να ελπίζω, θα είναι ξεκάθαρο, άλλωστε τις μέρες αγάπης θέλουμε πρόσωπα που θέλουμε πραγματικά δίπλα μας. Είμαι έτοιμη να το πάρω απόφαση και να μην κοιτάξω ποτέ πίσω. Με την επιστροφή στα σχολεία, εγώ θα τον μπλοκάρω από παντού, από την ζωή μου. Έτσι μόνο θα προχωρήσω χωρίς να σκέφτομαι. Κάποια μέρα θα σκεφτεί ο ίδιος τι έχασε αλλά θα είναι αργά. Δεν συγχωρώ εύκολα, είναι ο μοναδικός που μπορώ και συγχωρώ κάθε φορά. Αλλά θα μου έχει στερήσει κάτι πολύ σημαντικό για μένα, τα χρόνια και οι αναμνήσεις που δεν ήταν κοινές. Δεν ξέρω αν πραγματικά θέλω να πάω σπίτι του, επειδή πρόσφατα φιλοξένησε δυο από τις φίλες του εκεί. Πλέον δεν είμαι η μοναδική που έχει κοιμηθεί στο κρεβάτι. Με πληγώνει αλλά θα πρέπει να κάνω πέτρα την καρδιά μου. Αν επιλέξει να είμαστε μαζί, μαζί όμως θα προσπαθήσω να ξεχάσω όλα όσα με πείραξαν. Διαφορετικά θα συνεχίσω μόνη μου στη ζωή. Δεν με τρομάζει η μοναξιά, με τρομάζει ότι έκανα τόσο λάθος αν έκανα. Θα περιμένω αλλά ξέρω ότι οι μέρες που θα έρθουν θα είναι δύσκολες. Αλλά δεν θα είναι οι μοναδικές μάλλον.