Απώλεια γονέων

Φιλοσόφησέ το και θα σου φύγει η στεναχώρια: Εάν πετύχεις θα είσαι χαρούμενος γιατί πέτυχες τον σκοπό σου και θα πάρεις και τους γονείς σου κοντά και θα ερχόσαστε κάθε χρόνο διακοπές στην Ελλάδα. Εάν δεν βρεις τίποτα καλό απλά θα γυρίσεις πίσω στους γονείς σου ανακουφισμένος που γύρισες στην πατρίδα. Εάν η κατάσταση είναι "ούτε καλά ούτε χάλια" τότε θα δουλέψεις ένα μικρό χρονικό διάστημα, θα μαζέψεις λςφτά και θα επιστρέψεις.
Ποιός ο λόγος λοιπόν να σκέφτεσαι τόσο "οριστικά" και να βρίσκεσαι σε τόση μεγάλη φόρτιση; Δεν ταξιδεύεις 50 χρόνια πριν που τα ταξίδια ήταν πανάκριβα και ξεπλήρωνες για χρόνια το εισητήριό σου και δεν μπορούσες να επιστρέψεις εάν δεν περνούσες 10ετία. Τώρα είναι πολύ εύκολες οι μετακινήσεις. Ό,τι κι αν συμβεί σε μερικές ώρες είσαι σπίτι σου, στους γονείς σου.

Ακύρωσα το εισιτήριο τελευταία στιγμή

Ρε παιδιά μήπως πάσχω από κρίσεις πανικού?? Μήπως είμαι τεμπέλης και δεν θέλω να εργαστώ? Μήπως είμαι τρελός τελείως? Άλλος θα σκότωνε για τέτοιες ευκαιρίες κι εγώ τις πετάω. Αλλά ξέροντας βέβαια από πριν ότι θα είμαι τσιμα τσιμα από λεφτά. Δεν είχα υπομονή και αντέδρασα σπασμωδικά. Βέβαια τώρα που ήρεμα το βλέπω κατάλαβα τι μαλακια έκανα αλλά το πρωί ένιωθα απαίσια. Φανταζομουν αεροπλάνα να συγκρούονται, ουρανοξύστες να πέφτουν και διάφορα άλλα. Εν πάσει περιπτώσει τώρα έχω λίγο χρόνο να το συζητήσω με τη γιατρό αυτό. Μήπως απλά δεν την θέλω την Αμερική και δημιουργώ δικαιολογίες?? Έκλαιγα χθες μήπως δεν ξαναβλεπα ζωντανούς τους δικούς μου. Μιλάμε για χοντρά ψυχικά Λουκια. Ένιωθα χειρότερα από το να έμπαινα για εγχείρηση πχ. Έξω από το ******** αεροδρόμιο. Ας ερχόταν ένας να με σπρώξει μέσα στο γαμωαεροπλανο! Δεν έχω χρόνο. Χρειάζομαι απαντήσεις!!!

Ε, τώρα έχεις άπλετο χρόνο να σκεφτείς.

Quote:

---

Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ

Ε, τώρα έχεις άπλετο χρόνο να σκεφτείς.

---

Όντος. Αν και ελαφρώς απογοητευμένος πλην πιο ήρεμος. Μπορεί να μην έκανα το μεγάλο μεγάλο βήμα αλλά τουλάχιστον ήταν κάτι. Έτσι το βλέπω

Quote:

---

Originally Posted by tzimani

Το θέμα της απώλειας των δικών μου προσπαθώ να το ζυμώσω μέσα μου πρωτού βρεθώ προ τετελεσμένων. Ξέρω όλοι μεγαλώνουμε. Ένας συμμαθητής μου στο λύκειο έχασε τους δικούς του τον έναν Δευτέρα Λυκείου και τον άλλον Τρίτη για σκέψου.

Έτσι λοιπόν αποδέχομαι τον θάνατο σαν κάτι το αναπόφευκτο και να σου αποδέχομαι και τον δικό μου.

Νιώθω ότι είμαι σε καλή ηλικία και θα προσπαθώ κάθε μέρα να την κάνω να μετράει αλλά συμφιλιώνομαι με την ιδέα ότι κι εγώ θα αφήσω αυτόν τον κόσμο μια μέρα. Προς το παρόν αρχίζουν και με πιάνουν τα πατρικά μου ένστικτα και η ανάγκη να κάνω τη δική μου οικογένεια.

Μακάρι να την είχα κάνει εδώ Ελλάδα τι να πω. Ίσως η μοίρα μου να είναι στην Αμερική. Κι επειδή με ρωτάς τι με κάνει να θέλω νά πάω είναι για καλύτερα λεφτά και ευκαιρίες. Βλέπεις μπορεί όντος να δουλεύουν μέχρι τα βαθιά γεράματα αλλά εδώ ακούγεται το ενδεχόμενο να μην πάρουμε σύνταξη ποτέ. Όπου κι αν πας δουλεύεις μαύρα. Στην Αμερική άμα σου κάτσει καλά το οικονομικό παίρνεις σύνταξη στα 50. Κι έρχεσαι μετά εδώ και αράζεις. Εγώ το σκέφτομαι και έτσι. Τουλάχιστον γνωστοί μου έτσι το κανονίζουν. Παίρνουν ακίνητα εκεί και μετά θα ζούνε από τα νοίκια. Ή θα τα πουλήσουν όταν η αξία τους θα έχει ανέβει σημαντικά.

Δεν ξέρω. Τώρα πια έχει έρθει η ώρα. Στις 5 πετάω το απόγευμα. Θα πάω, θα κάνω κάποιες συζητήσεις εκεί. Ίσως πάω και σερβιτόρος κανένα μήνα να βάλω κανένα λεφτο και να γυρίσω. Ποιος ξέρει...

Μετά σκέφτομαι Αθήνα ή Κρήτη ή Θεσσαλονίκη. Θα δούμε. Είμαι πολύ φοβισμένος από το πώς θα μπορέσω να τα βγάλω πέρα κι εδώ. Ακούω τα τρελά. Κόσμο να τρώει από τα σκουπίδια και άλλα τέτοια. Για σκέψου.

Αυτός είναι εν ολίγοις ο τρόπος σκέψης μου.

---

καταρχην δυσκολα στη Αμερικη να παρεις συνταξη στα 50 οπως σου ειπα δουλευουν παρα πολυ εκει μεχρι πολυ ηλικιωμενοι.Επισης για τη συνταξη στην Ελλαδα που λες οτι δεν θα παρεις ποτε,δεν ισχυει αν εχεις 40 χρονια διαμονης στην Ελλαδα και τα ενσημα να μην εχεις πιασει για να βγαλεις συνταξη μπορεις να βγαλεις το επιδομα υπερηλικου ανασφαλιστου του ΟΓΑ οταν θα εισαι 67 ετων συμφωνα με τα σημερινα δεδομενα μονο που ειναι σαν προνοιακη παροχη και ειναι καθαρα 300 ευρω περιπου.

Quote:

---

Originally Posted by Mrgilleas

καταρχην δυσκολα στη Αμερικη να παρεις συνταξη στα 50 οπως σου ειπα δουλευουν παρα πολυ εκει μεχρι πολυ ηλικιωμενοι.Επισης για τη συνταξη στην Ελλαδα που λες οτι δεν θα παρεις ποτε,δεν ισχυει αν εχεις 40 χρονια διαμονης στην Ελλαδα και τα ενσημα να μην εχεις πιασει για να βγαλεις συνταξη μπορεις να βγαλεις το επιδομα υπερηλικου ανασφαλιστου του ΟΓΑ οταν θα εισαι 67 ετων συμφωνα με τα σημερινα δεδομενα μονο που ειναι σαν προνοιακη παροχη και ειναι καθαρα 300 ευρω περιπου.

---

Μπορω ομως να βγαλω λεφτα και μετα να γυρισω να κανω κατι πιο χαλαρο εδω. Ειναι πολλες οι διοδοι που μπορεις να ακολουθησεις και οι ευκαιριες ειναι απλα απειρες. Δηλαδη πιστευεις πως εδω μπορεις να ζησεις με 300 ευρω συνταξη? Ο μισθος που θα παιρνεις εκει θα ειναι πολλαπλασιος σε σχεση με εδω και γενικως ενω εδω σε θεωρουν μπαρμπα για καποιες δουλειες πρωτου καν προλαβεις να πατησεις το ποδι σου στο κατωφλι εκει σε θεωρουν ευφορο εδαφος για καλλιεργεια. Βλεπεις τη διαφορα? Μπορω να παρω ενα μικρο δανειο εκει και να παρω καποιο part time μεταπτυχιακο που εχει παγκοσμια αναγνωριση και κυρος. Μετα the sky is the limit. Ναι η αμερικη ειναι δυσκολη για πολλους αλλα εσυ μιλας για ολο τον κοσμο. Για παρανομους μεξικανους για αστεγους που εργαζονται ισα για να μενουν στη ζωη τρωγοντας με food stamps. Αμα βαλεις ολο τον πληθυσμο ναι οντος υπαρχει κι εκει εξαθλιωση αλλα εδω μιλαμε πως εχω ενα πτυχιο, εχω υπηκοοτητα και εχω μια πιο σταθερη κατασταση στην ελλαδα για να γυρισω αν χρειαστει. Οποτε τι λεμε? Θα κατσω εδω να δουλευω οπου να ναι και να παρακαλαω για να παρω στα 67 300 ευρω το μηνα? Αν υπαρχουν βεβαια ακομα μεχρι τοτε, 32 χρονια μετα..... Τι λεμε τωρα? Δε ξερω φιλε. Εκανα πισω τελευταια στιγμη αλλα δεν ξερω. Αν δεν δεις, δεν ξερεις. Αντε πες μου εσυ τι σκατα να κανω....

Όπως το πας δεν θα βγάλεις σύνταξη γιατί απλούστατα δεν λες να πάρεις μία απόφαση και να την τηρήσεις. Τόσο καιρό έστω και προσωρινά που σου έλεγα να πιάσεις μία δουλειά στην Ελλάδα να βοηθάς λίγο τους γονείς οικονομικά και να κοινωνικοποιηθείς λίγο, τα έβρισκες στραβά στην Ελλάδα και σκεφτόσουν για Αμερική. Τώρα που ήρθε η ώρα να πας Αμερική, άλλαξες γνώμη και ακύρωσες το εισιτήριο. Αντί να δεις τι θα κάνεις ΑΜΕΣΑ κάθεσαι και βαράς κουβέντα για το τι σύνταξη θα βγάλεις, ενώ ούτε ένσημα κολλάς ούτε λεφτά βγάζεις για να έχεις μία ασφάλεια σε κάποιες δεκαετίες. Συζήτηση να είχαμε να λέγαμε.

Εγώ την γνώμη μου στην έχω πει. Πιάσε ΑΜΕΣΑ κάποια δουλειά κι ας είναι του κώλου, κι ας έχει πολύ λίγα έσοδα. Από το να κάθεσαι και να το ξύνεις και να αισθάνεσαι άσχημα που το ξύνεις αλλά πρακτικά να μην κάνεις τίποτα και να βαράς θεωρίες από το πρωί ως το βράδυ, θα ήταν πολύ καλύτερα.

Τόσο καιρό σκέφτεσαι, τόσο καιρό ήθελες να είσαι σίγουρος για την απόφασή σου, πήρες μία απόφαση και τι έκανες τελικά; Την ακύρωσες και μία τρύπα στο νερό.


Δεν σε κατηγορώ για κάτι, να σε ξυπνήσω προσπαθώ, για αυτό στα λέω χύμα.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Όπως το πας δεν θα βγάλεις σύνταξη γιατί απλούστατα δεν λες να πάρεις μία απόφαση και να την τηρήσεις. Τόσο καιρό έστω και προσωρινά που σου έλεγα να πιάσεις μία δουλειά στην Ελλάδα να βοηθάς λίγο τους γονείς οικονομικά και να κοινωνικοποιηθείς λίγο, τα έβρισκες στραβά στην Ελλάδα και σκεφτόσουν για Αμερική. Τώρα που ήρθε η ώρα να πας Αμερική, άλλαξες γνώμη και ακύρωσες το εισιτήριο. Αντί να δεις τι θα κάνεις ΑΜΕΣΑ κάθεσαι και βαράς κουβέντα για το τι σύνταξη θα βγάλεις, ενώ ούτε ένσημα κολλάς ούτε λεφτά βγάζεις για να έχεις μία ασφάλεια σε κάποιες δεκαετίες. Συζήτηση να είχαμε να λέγαμε.

Εγώ την γνώμη μου στην έχω πει. Πιάσε ΑΜΕΣΑ κάποια δουλειά κι ας είναι του κώλου, κι ας έχει πολύ λίγα έσοδα. Από το να κάθεσαι και να το ξύνεις και να αισθάνεσαι άσχημα που το ξύνεις αλλά πρακτικά να μην κάνεις τίποτα και να βαράς θεωρίες από το πρωί ως το βράδυ, θα ήταν πολύ καλύτερα.

Τόσο καιρό σκέφτεσαι, τόσο καιρό ήθελες να είσαι σίγουρος για την απόφασή σου, πήρες μία απόφαση και τι έκανες τελικά; Την ακύρωσες και μία τρύπα στο νερό.


Δεν σε κατηγορώ για κάτι, να σε ξυπνήσω προσπαθώ, για αυτό στα λέω χύμα.

---

Και με περιμενε και δουλεια. Απλα μου επεσε λιγο βαρια η μοναξια μιας αλλης χωρας που ειναι ζουγκλα. Πιστεψε με οταν ακυρωσα το εισητηριο με εκοψε κρυος ιδρωτας για την βλακεια που εκανα αλλα ενιωσα ταυτοχρονα λιγο ανακουφισμενος. Ισω ςδεν ημουν ετοιμος σονια. Μην ξεχνας οτι με παρακολουθει γιατρος κι οσο κι αν δεν θελω να το παραδεχτω ισως εχω θεμα και αν με επιανε πανικος και παρατουσα τη δουλεια στην αμερικη τι θα ετρωγα μετα? πετρες? εκει δεν χαμπαριαζουν. σε πετανε στον δρομο. καταλαβες γιατι εκανα πισω?

το μετανιωσα αργοτερα αλλα εκεινη την ωρα στο αεροδρομιο ενιωθα σαν να πηγαινω στη σφαγη. δεν κανω πλακα. καταλαβαινω τι λες και το αποδεχομαι αλλα ισως εχω προβλημα υγειας (καρδιακης κυκλοφοριας) τελικα γι αυτο φρεναρω συνεχεια. νομιζεις λιγες φορες εχω σκεφτει αυτα που λες? οτι πρεπει να κανω κατι, οτιδηποτε? αλλα να που σταματω πριν καν αρχισω και πλεκω θεωριες κτλ....

Και μιας και εθιξες αυτο το θεμα απαντησε μου σε αυτο, αφου προσπαθεις να με ξυπνησεις: Πασχω απο ελλειψη αυτοπεποιθησης και δυναμισμου. Εγω μπορει να εχω τα εχεγγυα για κατι μεγαλο και σπουδαιο αλλα με τρομαζει η ενηλικη ζωη, οι υποχρεωσεις, να κρεμονται αλλοι απο μενα, το γεγονος οτι υπαρχουν πιο φωνακλαδες και μαγκες που δεν κολωνουν σε τιποτα και αρπαζουν τις ευκαιριες και δεν φοβουνται την αποτυχια. Εγω ημουν παντα σεμνοτυφος και μαζεμενος και με συνδρομα επαρχιας. το λεγομενο καλο παιδι που παλευε στο σχολειο και το πανεπιστημιο νομιζοντας πως θα εργαστει καθαρα και τιμια και θα φτασει ψηλα. αλλα η πραγματικοτητα ειναι σκατενια. υπαρχει τοση ψευτια παντου. εγω ξεπερνωντας τα κομπλεξ μου και μεχρι να πατησω στα ποδια μου ανεβαλλα το να εργαστω ακριβως γιατι φοβομουν για την υγεια μου. Ειμαι ευαισθητο ατομο δηλαδη αυτο που δε θελουν τα αφεντικα σε δουλειες δυναμικες. Κανω για γραφειο αλλα κι εκει σκεφτομαι το ποσο πουστικα φερονται οι χαρτογιακαδες κι ας ειμαι κι εγω ενας απο αυτους. Πχ οι ασφαλιστες. Ενα σιχαμερο ειδος Indeed .... με ενοχλει η αδικια και η εκμεταλλευση των ανθρωπων. Μπορω ανετα να πατησω ενα κουμπι και να σταματησω να δινω μια δεκαρα οπως κανουν ολοι αλλα μπορω κιολας να πιασω εναν τετοιο κερατα και να του σαπισω το κορμι στο ξυλο. με πιανεις?

KAI ME ENOXΛΕΙ ΤΟ ΟΤΙ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ (ΟΧΙ ΟΛΟΥΣ) ΟΛΟΙ ΚΟΙΤΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΩΛΟ ΤΟΥΣ. ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΜΑΘΗΜΕΝΟΣ ΣΕ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ.

Quote:

---

Originally Posted by tzimani

Και μιας και εθιξες αυτο το θεμα απαντησε μου σε αυτο, αφου προσπαθεις να με ξυπνησεις: Πασχω απο ελλειψη αυτοπεποιθησης και δυναμισμου. Εγω μπορει να εχω τα εχεγγυα για κατι μεγαλο και σπουδαιο αλλα με τρομαζει η ενηλικη ζωη, οι υποχρεωσεις, να κρεμονται αλλοι απο μενα, το γεγονος οτι υπαρχουν πιο φωνακλαδες και μαγκες που δεν κολωνουν σε τιποτα και αρπαζουν τις ευκαιριες και δεν φοβουνται την αποτυχια. Εγω ημουν παντα σεμνοτυφος και μαζεμενος και με συνδρομα επαρχιας. το λεγομενο καλο παιδι που παλευε στο σχολειο και το πανεπιστημιο νομιζοντας πως θα εργαστει καθαρα και τιμια και θα φτασει ψηλα. αλλα η πραγματικοτητα ειναι σκατενια. υπαρχει τοση ψευτια παντου. εγω ξεπερνωντας τα κομπλεξ μου και μεχρι να πατησω στα ποδια μου ανεβαλλα το να εργαστω ακριβως γιατι φοβομουν για την υγεια μου. Ειμαι ευαισθητο ατομο δηλαδη αυτο που δε θελουν τα αφεντικα σε δουλειες δυναμικες. Κανω για γραφειο αλλα κι εκει σκεφτομαι το ποσο πουστικα φερονται οι χαρτογιακαδες κι ας ειμαι κι εγω ενας απο αυτους. Πχ οι ασφαλιστες. Ενα σιχαμερο ειδος Indeed .... με ενοχλει η αδικια και η εκμεταλλευση των ανθρωπων. Μπορω ανετα να πατησω ενα κουμπι και να σταματησω να δινω μια δεκαρα οπως κανουν ολοι αλλα μπορω κιολας να πιασω εναν τετοιο κερατα και να του σαπισω το κορμι στο ξυλο. με πιανεις?

---

Αυτά όλα που λες τα έχεις ξαναγράψει. Άρα πρακτικά τι; Εγώ για αυτό σου είπα για αρχή ξεκόλλα επιτέλους με τις μεγάλες ιδέες που έχεις τα προσόντα να φτάσεις ψηλά, αλλά έχεις έλλειψη αυτοπεποίθησης και δεν είσαι έτοιμος για εκεί και είναι παλιόκοσμος και παλιοκοινωνία. Ξεκίνα από κάτι απλό, εκεί που είσαι κι είναι κοντά και οι γονείς σου και ο ειδικός που σε παρακολουθεί. Εσύ το αρνείσαι να το δεις έτσι και δεν κάνεις τίποτα απολύτως. ΟΚ, σεβαστό, αλλά τι περιμένεις να σου πούμε άλλο να σε βοηθήσει; Απλά τα γράφεις και ξεσπάς. Δικαίωμά σου, αλλά κάνουμε φαύλους κύκλους και αποτέλεσμα μηδέν.

Ναι αρνούμαι να το δω ετσι γαι επικειται να μεταναστευσω και αν ειναι να το κανω πρεπει αμεσα αλλιως να το σβησω τελειως απο το μυαλο μου. ΓΙα αυτο δεν βρισκω κατι εδω. Αλλωστε κι εκει απλες δουλειες κοιταζω και πραγματικα εχω ελπιδες να με παρουν και οχι τις μεγαλες.

Μα δεν επίκειται να μεταναστεύσεις! Για πολλούς μήνες ήταν να μεταναστεύσεις κι είχες κάνει παύση σε όλα και όταν ήρθε η ώρα έκανες πίσω! Αν θες άλλους Χ μήνες να αισθανθείς έτοιμος και πάλι δεν τα καταφέρεις και πάει λέγοντας, στο μεταξύ θα έχεις χάσει ένα σωρό χρόνια σε κατάσταση αδράνειας. Κανείς δεν σε εμποδίζει να μεταναστεύσεις αν στο μεταξύ κάνεις και κάτι άλλο στη ζωή σου από το να κάθεσαι σπίτι. Εσένα θα βοηθήσεις, γιατί τα απορρίπτεις όλα;

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Μα δεν επίκειται να μεταναστεύσεις! Για πολλούς μήνες ήταν να μεταναστεύσεις κι είχες κάνει παύση σε όλα και όταν ήρθε η ώρα έκανες πίσω! Αν θες άλλους Χ μήνες να αισθανθείς έτοιμος και πάλι δεν τα καταφέρεις και πάει λέγοντας, στο μεταξύ θα έχεις χάσει ένα σωρό χρόνια σε κατάσταση αδράνειας. Κανείς δεν σε εμποδίζει να μεταναστεύσεις αν στο μεταξύ κάνεις και κάτι άλλο στη ζωή σου από το να κάθεσαι σπίτι. Εσένα θα βοηθήσεις, γιατί τα απορρίπτεις όλα;

---

Δεν ξέρω γιατι. Αν και μέρα με τη μέρα βγαίνω από το καβούκι μου. Προσπαθώ να φλερτάρω, γράφτηκα τζυμ, κάνω αιτήσεις κτλ γενικά πάντα ήμουν αναβλητικός και κλεινόμουν μέσα με βιντεογκειμς και φαι και αφηνα όλο τον έξω κόσμο και όλη την αρνητικότητα μακρυά μου. Ειδικά μικρότερος οτιδήποτε συνέβαινε απλά δε με αφορούσε. Μόνο οι δικοί μου να ήταν καλά κι οι παρέες μου να μαζευόμαστε και να κάνουμε ανωριμότητες. Ούτε σχέσεις, ούτε τίποτα. όλη μου τη ζωή μια κοπέλα είχα όλη κι όλη κι έχω πηδήξει κι έναν γκει. Μια αποτυχημένη φορά σε μπουρδέλο και δυο τρεις σε κωλόμπαρο αμέτοχος βέβαια. Στη σχολή το ίδιο. Μέσα με τον υπολογιστή να παίζω μουσική μόνος μου και βιντεοπαιχνίδια. Τέλειωσα τη σχολή μεν αλλά γενικώς ήμουν αμέτοχος. Δεν ήμουν σε παρατάξεις, δεν ήμουν σε ιν και κουλ παρέες, δεν είχα πολλά πολλά παρά μόνο με λίγα άτομα της δικής μου τάξης και φάσης και είχα μερικές κοντινές φίλες που δεν τους έπιασα ούτε το χέρι.Μετά γύρισα επαρχία όπου αν εξαιρέσεις το φανταρικό και την αμερική τον πιο πολύ χρόνο τον περνούσα μέσα με κάποιες εξόδους μικρότερος.... Τι να σου πω.