Γιατί να μου συμβαίνει?

Quote:

---

Originally Posted by Athina10

Σαν παράδειγμα το έφερα ανάμεσα στα πολλά άλλα.. Ερεθίσματα που μπορεί να φιανοτνια ασήμαντα αλλά το μυαλό μου τα μεταφράζει μ έναν συγκεκριμένο τρόπο κάθε φορα, κ όσο προσπαθώ να με πείσω να μη σκέφτομαι τόσο ηλιθια σαν κακομαθημένο, δεν τα καταφέρνω... Κ ξανακλεινομαι μέσα. Κ φτου κ απ την αρχή.. Έρχεται σκ κ χαίρομαι που θα μείνω σπίτι μ, μόνη μ.. Για πόσο θα συνεχίζεται αυτό..

---

Όταν ήμουν στο μηδέν δεν είχε καλύτερο μέρος από το δωμάτιο μου. Δεν έχασα φίλους όμως γιατί κρατούσα επικοινωνία μαζί τους. Πάντα είχα οπότε μετά είχα άτομα να βγω... Είναι καλό ότι μια τέτοια δουλειά και βγαίνεις και ξεχνιέσαι. Το σπίτι δεν βοηθά. Σε κάνει να σκέφτεσαι, να αναλύεις, να πνιγεσαι. Μη το επιλέγεις. Ξέρω πως είναι η ασφάλεια σου. Αλλα είναι και η καταδίκη σου ταυτόχρονα. Βγες έστω να πας στο πάρκο αύριο. Να καθησεις έστω 5 λεπτα εκεί..

Quote:

---

Originally Posted by Athina10

Απλώς προσπαθώ κάθε μέρα να δείχνω καλά κ η διάθεση μου δεν αλλάζει.. Σήμερα βγήκα για καφέ μ ένα παιδί από τη δουλειά (είχα μήνες να κάνω κάτι τέτοιο) κ χασμουριοταν συνέχεια, ακούγεται γελοιο που το λέω, αλλά ένιωθα συνέχεια ότι συνέβαινε εξαιτίας μου επειδή είμαι πολύ βαρετή.. Αν είχε βγει με άλλον ή ήταν κ 3ο ατομο μαζί δε θα βαριόταν τόσο.. Στη δουλειά τα μισά που λέω δεν τα ακούει κανείς, απλώς λειτουργώ σαν πιόνι, κάνω τα διαδικαστικά που μ ζητάνε περί γραφειοκρατίας, νιώθω να μην έχω άποψη να εκφράσω.. Χθες προσπάθησα να βγω για ψώνια με τη μάνα μ για να φτιάξει η διάθεση, στο γυρισμό έτρεχα, ήθελα να μπω σπίτι οπωσδήποτε.. Γυμναστήριο ξεκίνησα, πάω κ φευγω, σαν ανύπαρκτη δε μιλάω σε κανέναν,... Νιώθω ότι προσπαθώ κάθε στιγμή αλλά δεν υπάρχει βελτίωση κ για όλα φταίει το προβληματικό μυαλό μ κανείς άλλος, θα πρεπε να μαι ευχαριστημενη με την καθημερινότητα, αλλά είμαι τόσο αχάριστη που αυτοκαταστρεφομαι συνέχεια...

---

Αθηνα γεια σου τωρα ειδα την ιστορια σου
το γεγονος οτι βγηκες εξω λεει τα παντα!
δεν εχεις ιδεα ποσο σημαντικο ειναι και ποσο θαρρος και δυναμη θελει
κι ας φανει σε καποιους εξω απο το χορο μπουρδες αυτο που λεω ( βεβαια εδω δν ειναι ατομα εξω απο το χορό αλλα λεμε τωρα...)
εγω στη δουλεια δεν μιλαω καλα καλα και καθομαι και εχω εχθρες με ολους επειδη ειμαι κομπλεξαρα και ειναι κ αυτοι παρε τον εναν και χτυπα τον αλλον δε φταιω μονο εγω
και γυμναστηριο και φιλες και γενικα εισαι σε παρα πολυ καλο δρομο
κι ας μην το βλεπεις...
Υπαρχει κατι που δεν παραδεχεσαι ουτε στον εαυτο σου? Υπαρχει κατι που μπορει να σε εχει κανει χαλια και να μην θες να το δεις
η να μην υποψιαζεσαι οτι φταιει αυτο καν... κατι που να σου εχει περασει σαν απλη σκεψη και μετα να φυγει γρηγορα.. κατι που εκανες η δεν εκανες?

Quote:

---

Originally Posted by NatasaBastaki

Αθηνα γεια σου τωρα ειδα την ιστορια σου
το γεγονος οτι βγηκες εξω λεει τα παντα!
δεν εχεις ιδεα ποσο σημαντικο ειναι και ποσο θαρρος και δυναμη θελει
κι ας φανει σε καποιους εξω απο το χορο μπουρδες αυτο που λεω ( βεβαια εδω δν ειναι ατομα εξω απο το χορό αλλα λεμε τωρα...)
εγω στη δουλεια δεν μιλαω καλα καλα και καθομαι και εχω εχθρες με ολους επειδη ειμαι κομπλεξαρα και ειναι κ αυτοι παρε τον εναν και χτυπα τον αλλον δε φταιω μονο εγω
και γυμναστηριο και φιλες και γενικα εισαι σε παρα πολυ καλο δρομο
κι ας μην το βλεπεις...
Υπαρχει κατι που δεν παραδεχεσαι ουτε στον εαυτο σου? Υπαρχει κατι που μπορει να σε εχει κανει χαλια και να μην θες να το δεις
η να μην υποψιαζεσαι οτι φταιει αυτο καν... κατι που να σου εχει περασει σαν απλη σκεψη και μετα να φυγει γρηγορα.. κατι που εκανες η δεν εκανες?

---

Κ εγώ μη νομίζεις.. Στη δουλειά μιλάω ελάχιστα, οι άλλοι μπορεί να κάνουν κ τις πλάκες τους, να είναι κ πιο χαλαροί.. Αλλά εγώ μονίμως απόμακρη κ στην τσίτα.. Πολλές μέρες έχω προφασισθει λόγους για να φύγω πιο νωρίς.. Μια μέρα δε μπορούσα καθολου να πάω κ είπα ότι αρρωστησα.. Απορώ πώς με κρατάνε ακόμα γτ ούτε δουλειά βγάζω.. Κάνω κπ ελάχιστα με το. ζόρι γ να μη με διώξουν...
Υπάρχουν πολλά στο μυαλό μου που ντρέπομαι να εκφράσω.. Νιωθω πολύ εγωίστρια κ ζηλιάρα πολλές φορές, ζηλια επειδή βλέπω ανθρώπους αισιόδοξους, να περνούν καλά κ εγώ αν μια φορά γελάσω θα ναι με το ζόρι..πόση κακία.. Μόνο κατηγορίες έχω να μου προσαψω κ αρνητικά πράγματα να σκεφτώ για μένα.. Νιώθω ότι πρέπει να συμβιβαστώ ότι είμαι ντροπαλή κ με κοινωνική φοβία κ να συνεχίσω ετσι.. Αλλά είναι δυσβάσταχτο..

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Όταν ήμουν στο μηδέν δεν είχε καλύτερο μέρος από το δωμάτιο μου. Δεν έχασα φίλους όμως γιατί κρατούσα επικοινωνία μαζί τους. Πάντα είχα οπότε μετά είχα άτομα να βγω... Είναι καλό ότι μια τέτοια δουλειά και βγαίνεις και ξεχνιέσαι. Το σπίτι δεν βοηθά. Σε κάνει να σκέφτεσαι, να αναλύεις, να πνιγεσαι. Μη το επιλέγεις. Ξέρω πως είναι η ασφάλεια σου. Αλλα είναι και η καταδίκη σου ταυτόχρονα. Βγες έστω να πας στο πάρκο αύριο. Να καθησεις έστω 5 λεπτα εκεί..

---

Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να το κάνω αυτό, ετσι όπως είμαι τωρα.. Θέλω πολύ να το προσπαθήσω αλλά στο τέλος θα δειλιασω.. Όλη τη βδομάδα προσπαθούσα, ημουν σχετικά συχνά έξω κ δεν είδα βελτίωση.. Μόνο κούραση κ πίεση.. Δεν ξέρω πια τι νόημα έχει.. Άσε που αν παω στο πάρκο θα βλέπω παρέες τριγύρω μου κ κόσμο χαρούμενο κ μπορεί να λειτουργήσει χειρότερα..

Quote:

---

Originally Posted by Athina10

Κ εγώ μη νομίζεις.. Στη δουλειά μιλάω ελάχιστα, οι άλλοι μπορεί να κάνουν κ τις πλάκες τους, να είναι κ πιο χαλαροί.. Αλλά εγώ μονίμως απόμακρη κ στην τσίτα.. Πολλές μέρες έχω προφασισθει λόγους για να φύγω πιο νωρίς.. Μια μέρα δε μπορούσα καθολου να πάω κ είπα ότι αρρωστησα.. Απορώ πώς με κρατάνε ακόμα γτ ούτε δουλειά βγάζω.. Κάνω κπ ελάχιστα με το. ζόρι γ να μη με διώξουν...
Υπάρχουν πολλά στο μυαλό μου που ντρέπομαι να εκφράσω.. Νιωθω πολύ εγωίστρια κ ζηλιάρα πολλές φορές, ζηλια επειδή βλέπω ανθρώπους αισιόδοξους, να περνούν καλά κ εγώ αν μια φορά γελάσω θα ναι με το ζόρι..πόση κακία.. Μόνο κατηγορίες έχω να μου προσαψω κ αρνητικά πράγματα να σκεφτώ για μένα.. Νιώθω ότι πρέπει να συμβιβαστώ ότι είμαι ντροπαλή κ με κοινωνική φοβία κ να συνεχίσω ετσι.. Αλλά είναι δυσβάσταχτο..

---

Ενταξει μιλας κατευθειαν στην ψυχη μου
Ειναι σα να με διαβαζω
Βρηκες ομως μια δυναμη μεσα σε ολες αυτες τις σκεψεις
να προτεινεις να πατε για καφε
ενω στο μυαλο σου ειχες πιο πιθανο σεναριο την αρνηση
και δεν ηταν ετσι
Κοντευω να χασω τη δουλεια απο ανευθυνη συμπεριφορα
κ ειμαι και με μεσο κιολας
αν δεν ηταν ο πατερας μου να εχει καλες σχεσεις με το αφεντικο θα με ειχαν διωξει
χθες απο τη μια το ευχομαι απο την αλλη δεν με
εχουν διωξει ακομα

Οι σχεσεις σου με τους γονεις σου πως ειναι?

Quote:

---

Originally Posted by NatasaBastaki

Ενταξει μιλας κατευθειαν στην ψυχη μου
Ειναι σα να με διαβαζω
Βρηκες ομως μια δυναμη μεσα σε ολες αυτες τις σκεψεις
να προτεινεις να πατε για καφε
ενω στο μυαλο σου ειχες πιο πιθανο σεναριο την αρνηση
και δεν ηταν ετσι
Κοντευω να χασω τη δουλεια απο ανευθυνη συμπεριφορα
κ ειμαι και με μεσο κιολας
αν δεν ηταν ο πατερας μου να εχει καλες σχεσεις με το αφεντικο θα με ειχαν διωξει
χθες απο τη μια το ευχομαι απο την αλλη δεν με
εχουν διωξει ακομα

Οι σχεσεις σου με τους γονεις σου πως ειναι?

---

Ήταν πάντα καλές κ τυπικές.. Ήταν αρκετά προστατευτικοι αλλά επειδή οσο μεγάλωνα γινόμουν κ εγώ κλειστή δεν μοιραζομουν πολλά μαζί τους περί κάθε είδους σχέσεων .. Τα του σχολείου, σχολής αα πήρα καλούς βαθμούς κτλ.. Πρόσφατα, ειχα αρχίσει να αποκτώ μια σχέση μ ένα παιδί που ήθελα πολύ κ πολύ καιρό, αλλά δεν είχε συμβεί κάτι μέχρι στιγμής, αποφάσισα μια φορά να τους το πω, να το μοιραστώ, τον ξέρουν αυτόν, δεν έχουν καλή άποψη όμως δεν τον συμπαθούν μ είπαν να το σταματήσω όσο είναι καιρός.. Περίμενα τέτοια αντίδραση γτ αυτός είναι κ μεγαλύτερος σε ηλικία κ δουλεύει σ μπαρ... Αλλά κπ λόγια των γονιων μου δεν τα περίμενα.. Ο πατέρας μ γύρισε κ μ είπε "γίνε και @@ακι στο τέλος" εν ολίγοις.. Με πείραξε πολύ, γτ έχουμε καλές σχέσεις γνκα κ δεν το περίμενα.. Τεσπα... Εσύ Νατάσα πώς είσαι σήμερα?

Μια λίγο άσχετη ερώτηση: τη συνομιλία /thread μπορούν να τη δουν όλοι ή μόνο τα μέλη του φόρουμ?

Καλημερα. Ειναι δημοσια ανοιχτες για αναγνωση απο οποιονδηποτε στο διαδικτυο. Εαν δεν σου αρεσει κατι σε καποιο ποστ σου εντος καποιων ωρων μπορεις να κανεις επεξεργασια edit.