Κανεις πια δεν έχει πάει σε τσεκποιντ;;;;

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Μου φαίνεσαι άνθρωπος που βρίσκεται σε άρνηση.. Πχ αυτό που σου είπε η τότε ψυχολόγος αμέσως το βάφτισες "κουλό" και δεν σκέφτηκες ότι πιθανόν ισχύει..

Εχεις γράψει στο φόρουμ (είμαι από κινητό και δεν μπορώ να δω) κάποιο θέμα που να αφορά την ζωή σου; προβληματισμούς; Για κάτι δύσκολο που έζησες;

---

Όλη μου η παιδική εφηβική ηλικία με τους γονείς μου ήταν δύσκολη. Τοξική μάνα, ταλιμπανιστικη θρησκευτική οικογένεια και πολύ χειριστικες και τριτοκοσμικές καταστασεις.
Παντρεύτηκα νωρίς. Στα 26. Ο γάμος δεν πάει καλά. Έχουμε βρεθεί σε διάσταση, τώρα προσπαθούμε ξανά για χιλιοστή φορά να είμαστε μαζί. Δεν είναι κακος άνθρωπος ο σύζυγος, αλλά δεν μπορεί να εκφράσει συναισθημα, δεν είναι δοτικος και εγώ είμαι το ακριβώς αντίθετο. Νιώθω συνεχώς την έλλειψη της αγάπης, της τρυφερότητας και της συντροφικότητας. Πολλή μοναξιά.
Και μια αιώνια αίσθηση ελλειψης...

Αυτα είναι τα προβλήματα που δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις. Αυτά. Γιαυτό το μυαλό επιμένει σε ένα φανταστικό προβλημα το οποίο είναι πιο "απλό".
Και θες να σου πω γιατί. Λέμε ότι μπαίνει μια νοσοκόμα εδώ στο θέμα σου και πει Όλα καλά μη αγχώνεσαι και σου δώσει και 100 επιχειρήματα. Τι θα πεις εσύ μετά; "Αχ αποκλείεται, δεν ήταν εκεί, δεν ξέρει. Κι αν έγινε το λάθος κι αν κόλλησα; "
Λέμε ότι μπαίνει ένας από εκεί που πήγες και σε διαβεβαιώνει ότι όλα είναι εντάξει και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Τι θα κάνεις μετά; "Και αν μου λέει ψέματα; Σιγά μη παραδεχτούν ότι έκαναν λάθος". Αν δεν θες να βγεις από ένα σενάριο δεν θα βγεις ακόμη και αν εμφανιστεί ο θεος ο ίδιος μπροστά σου.
Η παιδικη μας ηλικία είναι η βάση για την μετέπειτα ζωή μας. Όταν αυτή καταστραφεί από τους ίδιους μας τους γονείς τότε η ζωή μας δεν θα είναι εύκολη.. Δεν θα εμπιστευτουμε ολοκληρωτικά ένα άνθρωπο, δεν θα αγαπήσουμε ποτέ τον εαυτό μας και πάντα θα ζούμε μέσα στην ανασφάλεια. Πάντα για όλα θα υπάρχει ένα "αλλά". Δούλεψε το κομμάτι που σε απασχολεί περισσότερο. Αγάπησε τον εαυτό σου και δεν θα φοβάσαι τίποτα..

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Αυτα είναι τα προβλήματα που δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις. Αυτά. Γιαυτό το μυαλό επιμένει σε ένα φανταστικό προβλημα το οποίο είναι πιο "απλό".
Και θες να σου πω γιατί. Λέμε ότι μπαίνει μια νοσοκόμα εδώ στο θέμα σου και πει Όλα καλά μη αγχώνεσαι και σου δώσει και 100 επιχειρήματα. Τι θα πεις εσύ μετά; "Αχ αποκλείεται, δεν ήταν εκεί, δεν ξέρει. Κι αν έγινε το λάθος κι αν κόλλησα; "
Λέμε ότι μπαίνει ένας από εκεί που πήγες και σε διαβεβαιώνει ότι όλα είναι εντάξει και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Τι θα κάνεις μετά; "Και αν μου λέει ψέματα; Σιγά μη παραδεχτούν ότι έκαναν λάθος". Αν δεν θες να βγεις από ένα σενάριο δεν θα βγεις ακόμη και αν εμφανιστεί ο θεος ο ίδιος μπροστά σου.
Η παιδικη μας ηλικία είναι η βάση για την μετέπειτα ζωή μας. Όταν αυτή καταστραφεί από τους ίδιους μας τους γονείς τότε η ζωή μας δεν θα είναι εύκολη.. Δεν θα εμπιστευτουμε ολοκληρωτικά ένα άνθρωπο, δεν θα αγαπήσουμε ποτέ τον εαυτό μας και πάντα θα ζούμε μέσα στην ανασφάλεια. Πάντα για όλα θα υπάρχει ένα "αλλά". Δούλεψε το κομμάτι που σε απασχολεί περισσότερο. Αγάπησε τον εαυτό σου και δεν θα φοβάσαι τίποτα..

---

Με καταλαβαίνεις....
ακριβώς αυτά θα έλεγα και αυτά λέω. Δεν εμπιστεύομαι κανέναν. Ο,τι και να μου έλεγαν/πουν εγώ θα πω κανεις δεν ήταν εκει και αυτοί που ήταν εκει και μου εκαναν την εξέταση μπορεί σε όλους να λειτουργούν καλά αλλά σε μένα να εκαναν κακό. Αυτό λέω και πιστεύω στην ουσία.
Μια από τις δεκάδες φορές που πήρα τηλέφωνο στη γραμμή για το ειτζ, μου είπε μια κοπέλα: ο Θεος ο ίδιος να έρθει να σας πει ότι δεν έχετε τίποτα δεν θα τον πιστέψετε.
Και τώρα εσυ μου λες το ίδιο.....

Εγώ είμαι η φωνή όλων χαχαχα..
Πίστεψε εμένα τότε. Που ούτε ήμουν εκεί, ούτε ξέρω πως γίνεται η όλη φάση. Σου λέω ότι δεν κόλλησες τίποτα και να μην ανησυχείς. Ξέρω πως είναι να σου καταστρέφουν την παιδική σου ηλικία, να σε κάνουν να μην εμπιστεύεσαι, να είσαι συνέχεια μέσα στην ανασφάλεια, να αναρωτιέσαι αν όντως αξίζεις, να πρέπει να είσαι δυνατός, σκληρός για να επιβιώσεις. Να θες συνέχεια επιβεβαίωση, να αμφιβάλεις και για τον αέρα που αναπνέεις, να λυγίζεις, να δίνεις και να μη παίρνεις αναγνώριση. Μπορώ να σου γράψω βιβλίο.. Και έρχεται η μέρα που το μυαλό αρχίζει και σε οδηγεί. Σου δημιουργεί φοβίες που πριν δεν είχες. Να σε αφήνει να ασχολησε με ένα θέμα και να επιμένει, να επιμένει και να μη κουράζεται. Οπότε σου λέω ότι εγώ μπορώ να νιώσω τον πόνο σου. Τον πραγματικό σου πόνο και όχι αυτόν που σου έφτιαξε το μυαλό σου και σου λέω ότι είσαι καλά και δεν έπαθες τίποτα! Εκεί δεν έπαθες τίποτα. Από την παιδική σου ηλικία όμως έπαθες πολλά.. Αν θες να ηρεμήσεις επικεντρώσου εκεί. Μόνο εκεί. Αγνόησε όλα όσα σου βάζει μπροστά το μυαλό σου. Δικό σου είναι. Κομμάτι σου! Εσύ θα το οδηγείς.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Εγώ είμαι η φωνή όλων χαχαχα..
Πίστεψε εμένα τότε. Που ούτε ήμουν εκεί, ούτε ξέρω πως γίνεται η όλη φάση. Σου λέω ότι δεν κόλλησες τίποτα και να μην ανησυχείς. Ξέρω πως είναι να σου καταστρέφουν την παιδική σου ηλικία, να σε κάνουν να μην εμπιστεύεσαι, να είσαι συνέχεια μέσα στην ανασφάλεια, να αναρωτιέσαι αν όντως αξίζεις, να πρέπει να είσαι δυνατός, σκληρός για να επιβιώσεις. Να θες συνέχεια επιβεβαίωση, να αμφιβάλεις και για τον αέρα που αναπνέεις, να λυγίζεις, να δίνεις και να μη παίρνεις αναγνώριση. Μπορώ να σου γράψω βιβλίο.. Και έρχεται η μέρα που το μυαλό αρχίζει και σε οδηγεί. Σου δημιουργεί φοβίες που πριν δεν είχες. Να σε αφήνει να ασχολησε με ένα θέμα και να επιμένει, να επιμένει και να μη κουράζεται. Οπότε σου λέω ότι εγώ μπορώ να νιώσω τον πόνο σου. Τον πραγματικό σου πόνο και όχι αυτόν που σου έφτιαξε το μυαλό σου και σου λέω ότι είσαι καλά και δεν έπαθες τίποτα! Εκεί δεν έπαθες τίποτα. Από την παιδική σου ηλικία όμως έπαθες πολλά.. Αν θες να ηρεμήσεις επικεντρώσου εκεί. Μόνο εκεί. Αγνόησε όλα όσα σου βάζει μπροστά το μυαλό σου. Δικό σου είναι. Κομμάτι σου! Εσύ θα το οδηγείς.

---

Σε ευχαριστώ τόσο πολύ γι’αυτα σου τα λόγια...
Μιλάνε μέσα μου.

Μακάρι να βοήθησα κιόλας

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Μακάρι να βοήθησα κιόλας

---

Ναι βοήθησες με όσα είπες. Ένιωσα πως κάποιος με καταλαβαίνει. Η αλήθεια είναι πως έχω πολύ πράγμα μέσα μου που κουβαλάω από την παιδική ηλικία. Ελλείψεις πολλές, μη αναγνώριση όπως είπες, αίσθημα μειονεξίας, κενού και γενικά μια αίσθηση ότι δεν αξίζω.
Είναι πολύ κάπως όλα αυτά και ίσως μου προκαλούν αυτή τη φοβία που εχω.
Την έχω από μικρή. Από όταν πρωτοάκουσα για το ειτζ. Ήμουν δέκα θυμάμαι, δεκαετία ‘90. Τότε νόμιζα ότι θα κολλαγα ακόμα και από τις κούκλες μου όταν φανταζόμουν ότι εκαναν σεξ...
Για να καταλάβεις για τι κόλλημα μιλάμε.
Κάποια στιγμή αυτό ηρέμησε κάπως μέχρι που ξανάρθε καμία 15αρια χρόνια πριν, διογκώθηκε πολύ στις εγκυμοσύνες και τώρα έφτασε στο αποκορύφωμα.
Πραγματικά το τερμάτισα.
Είμαι τόσο κουρασμένη και απογοητευμένη....
Με αυτό τον μόνιμο φόβο σαν χατζαρα πάνω από το κεφάλι μου.
Πιστεύεις ότι χρειάζομαι ψυχίατρο-ψυχοθεραπευτή;

Πιστεύω πως είναι καλό να αρχίσεις ψυχοθεραπεία και να έχεις στο μυαλό σου ότι εκεί πας για να βοηθησεις τον εαυτό σου.. Άρα θα πρέπει να δουλέψεις με τον γιατρό αλλά και στο σπίτι. Οι ερωτήσεις που μας κάνουν εκεί είναι αυτές που μας βοηθάνε να δούμε τα πράγματα από μια άλλη οπτική γωνία και σιγά σιγα αρχίζουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας. Αρχίζουμε και βλέπουμε τι είμαστε και σταματάμε να φοραμε τα γυαλιά των γονιών μας. Το πως μας κοίταξαν αυτοί ή μας κοιτάνε ακόμη δεν σημαίνει ότι είναι και η πραγματικότητα.. Θα μου πεις Μα είμαι αίμα τους.. Και εγώ ή αλήθεια εκεί σκάλωνα χρόνια. Αν αυτοί που είμαι κομμάτι τους μου φέρθηκαν έτσι τότε γιατί να έρθει ένας ξένος να μου φερθεί διαφορετικα; Με τον χρόνο κατάλαβα πως είναι απλά δύο συναισθηματικά ανάπηροι.
Ο ψυχολόγος θα σου πει αν χρειάζεσαι χάπια και θα σε παραπέμψει σε ένα ψυχιατρο..

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Πιστεύω πως είναι καλό να αρχίσεις ψυχοθεραπεία και να έχεις στο μυαλό σου ότι εκεί πας για να βοηθησεις τον εαυτό σου.. Άρα θα πρέπει να δουλέψεις με τον γιατρό αλλά και στο σπίτι. Οι ερωτήσεις που μας κάνουν εκεί είναι αυτές που μας βοηθάνε να δούμε τα πράγματα από μια άλλη οπτική γωνία και σιγά σιγα αρχίζουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας. Αρχίζουμε και βλέπουμε τι είμαστε και σταματάμε να φοραμε τα γυαλιά των γονιών μας. Το πως μας κοίταξαν αυτοί ή μας κοιτάνε ακόμη δεν σημαίνει ότι είναι και η πραγματικότητα.. Θα μου πεις Μα είμαι αίμα τους.. Και εγώ ή αλήθεια εκεί σκάλωνα χρόνια. Αν αυτοί που είμαι κομμάτι τους μου φέρθηκαν έτσι τότε γιατί να έρθει ένας ξένος να μου φερθεί διαφορετικα; Με τον χρόνο κατάλαβα πως είναι απλά δύο συναισθηματικά ανάπηροι.
Ο ψυχολόγος θα σου πει αν χρειάζεσαι χάπια και θα σε παραπέμψει σε ένα ψυχιατρο..

---

Παίρνω ήδη χάπια εδώ και 8 μήνες σε ψυχίατρο. Απλά εκει πηγαινω μόνο γι αυτό. Τον ψυχολογο όπως σου ανέφερα τον σταμάτησα. Και τώρα σκέφτομαι μήπως πάω σε ψυχίατρο/ψυχοθεραπευτή. Μου σύστησε κάποιον ο ψυχίατρος. Ίσως πάω σε αυτόν.
Ένα θέμα είναι τα χρήματα. Γενικά οι γιατροί παίρνουν πολλά και σίγουρα δεν μπορώ 80αρια κάθε βδομάδα....

Εγώ δίνω 60.. Είναι ακριβοί ναι.. Ψάξε μπας και βρεις κάποιον που να αξίζει σε καλύτερη τιμή..

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Εγώ δίνω 60.. Είναι ακριβοί ναι.. Ψάξε μπας και βρεις κάποιον που να αξίζει σε καλύτερη τιμή..

---

Σε ψυχολογο 60;
Μπορώ άραγε όταν κλείσω το ραντεβού να ρωτήσω τιμή από το τηλέφωνο για να ξέρω τι με περιμένει;

Μπορείς να ρωτήσεις πριν κλείσεις ραντεβού. Άμα κλείσεις και μετά σου πει τιμή τι να το κάνεις; λογικό είναι να ρωτάς για να αποφασίσεις αν θα πας.. Είναι αρκετά λεφτά και για κάθε βδομάδα.

Το να ψάχνω η να συζητάω συνέχεια γι αυτό είναι λάθος θεωρείτε;
Μήπως χειροτερεύει τα πράγματα;
Έχω την αίσθηση όμως ότι αν για λίγο το βγάλω από τη σκέψη μου, θα εφησυχαστω κι αυτό θα είναι πολύ μεγάλο κακό που θα έχω κάνει....

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Μπορείς να ρωτήσεις πριν κλείσεις ραντεβού. Άμα κλείσεις και μετά σου πει τιμή τι να το κάνεις; λογικό είναι να ρωτάς για να αποφασίσεις αν θα πας.. Είναι αρκετά λεφτά και για κάθε βδομάδα.

---

Mπραβο george , πιστευω οτι πραματικα βοηθας αλλα μελη ....

διπλο μηνυμα , λαθος μου ....