Διαζύγιο

@George 1520 η γυναίκα μου επέστρεφε και εγώ πλέον μιλούσα μαζί τής ελάχιστα το της μίλησαν και κοινοί γνωστοί μας και ελπίζω ότι κατάλαβε ότι δεν τρέχει τίποτα

Εννοείται αυτό ,δεν πιστεύω ότι θα ζήσω την υπόλοιπη ζωή μού χωρίς να είμαι μαζί τής.

Quote:

---

Originally Posted by aris45

Αλεξη οτι θελεις μπορεις να με ρωτησεις για την κατασταση σου και να σου λυσω καθε απορια, εχω περασει τα ιδια πριν καποια χρονια

---

Δεν ξέρω τι να κάνω... πολλά συναισθήματα μαζεμένα, μίσος, θυμός, αλλά την αγαπώ και μάλιστα πολύ.

Quote:

---

Originally Posted by Alexis74

Δεν ξέρω τι να κάνω... πολλά συναισθήματα μαζεμένα, μίσος, θυμός, αλλά την αγαπώ και μάλιστα πολύ.

---

εχω να σου πω πολλα αλλα καλυτερο θα ηταν σε προσωπικο μηνυμα!

Quote:

---

Originally Posted by aris45

εχω να σου πω πολλα αλλα καλυτερο θα ηταν σε προσωπικο μηνυμα!

---

Πώς γίνεται αυτό δεν έχω ιδέα.

Quote:

---

Originally Posted by Alexis74

Πώς γίνεται αυτό δεν έχω ιδέα.

---

πηγαινε στις σημειωσεις και ενεργοποιεισαι να λαμβανεις μηνυματα

μπορει να ειναι και στο ρυθμισεις για δες,,

το εψαξες? αν και σιγουρο ειναι οταν φτασεις στα 50 μηνυματα θα μπορεις και να στελνεις και να λαμβανεις!!

Quote:

---

Originally Posted by Alexis74

Καλημέρα σε όλους
Το όνομα μου είναι Αλέξης και θέλω και εγώ να διηγηθώ την ιστορία μου.
Το 2002 γνώρισα μια κοπέλα με την οποία παντρευτηκαμε το 2009.η σχέση μας σε γενικές γραμμές ήταν αρκετά καλή, καλή ερωτική ζωή μέτρια τα οικονομικά μας, αλλά πάντα υπήρχε αμοιβαία εμπιστοσύνη και πάντα στήριζε ο ένας τον άλλον.
Τα πρώτα σύννεφα εμφανίστηκαν το Νοέμβρη του 18 όταν σε μία σελίδα που έχω στο fb γνώρισα μία κοπέλα που μένει στην Αυστραλία και αρχίσαμε να μιλάμε αρκετά.η γυναίκα μου το ήξερε και μιλούσαν και οι δύο τούς ( δεν είχα να κρύψω κάτι).
Από το 2019 τα προβλήματα αρχίσαν να μεγαλώνουν και η γυναίκα μου έφυγε δυο φορές από το σπίτι.την πρώτη φορά για δέκα μέρες περίπου και την δεύτερη για δύο μήνες.και τής δύο φορές γύρισε σπίτι έπειτα από δική μου πρωτοβουλία.
Τον Αύγουστο του 19 έφυγε πάλι και παρότι προσπάθησα να την φέρω πίσω δεν το κατάφερα.εδω και ένα μήνα περίπου ζεί στην Αθήνα σε μία θεία τής ενώ λίγες μέρες πριν μου ήρθε η αίτηση διαζυγίου (έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μού).οι συγγενείς γονείς τής και αδερφές τής μου λένε ότι πλέον δεν την αναγνωρίζουν ( πολύ επιθετική με όλους).
Τελικά έμαθα ότι έχει συναψυ σχέση με ένα Άντρα 7 χρόνια μικρότερο τής η γυναίκα μου 42 αυτός 35(παντρεμένος και αυτός).
Είμαι απελπισμένος δεν ξέρω τι να κάνω... πάω σε ψυχολόγο δεν έχω δεί καμία βελτίωση,και πλέον εδώ και ένα μήνα έχω καταφύγει σε ηρεμιστικά χάπια τα οποία όμως δεν με βοηθούν καθόλου.εχω χάσει πολύ βάρος, έφυγα από το σπίτι που μέναμε μαζί,δεν έχω όρεξη πλέον για τίποτα.δεν θέλω τη ζωή μου αν δεν είμαστε μαζί.να αναφέρω επίσης ότι τον Οκτώβριο του 18 κάναμε μια αποτυχημένη εξωσωματική,ενώ το Μάρτη του 19 πήγαμε και ρωτήσαμε και σε ένα άλλο κέντρο.επισης το καλοκαίρι του 19 μετά από δική της επιθυμία θα αλλάζαμε σπίτι δηλαδή σχεδιάζαμε το μέλλον μας.
Έχω χάσει την όρεξη για ζωή, έχω κλειστεί στον εαυτό μού,και πλέον μόνο μεσα στο σπίτι Νοιώθω ασφαλής.στο πίσω μέρος τού μυαλού μου σκεφτομαι πάντα ότι θα γυρίσει κοντά μού..δεν μπορώ και δε θέλω να ζήσω μακριά τής...
Σας παρακαλώ βοηθήστε με!!!
Να συμπληρώσω ότι έχω μάθει τα πάντα για τον δεσμό που έχει τώρα είναι παντρεμένος ξέρω το τηλέφωνο τού,το όνομα, τηλέφωνο της γυναίκας του κλπ..δεν ξέρω πως να φερθώ.
Υ.Γ ξέχασα να γράψω ότι έχει ρευματοειδή αρθρίτιδα από τα 25 της αλλά αυτό δεν με ενόχλησε ποτέ παρότι είχε φοβερά ξεσπάσματα λόγο τον πόνων που είχε (απολύτως δικαιολογημένα) αλλά ήμουν πάντα δίπλα τής, μαζί στις γιατρούς, μαζί στης θεραπείες που έκανε ποτέ δεν την άφησα.

---

Η ζωη δεν τελειωνει σε μια αγαπη..Ενταξει ησασταν πολυ καιρο μαζι , κοιτα να παρεις τον χρονο σου και να συνεχισεις...
Και βεβαια να δεις τα λαθη σου στην σχεση με την γυναικα σου π εκανες....
Το να ειστε σπιτι και να τσαταρεις με μια αγνωστη απο την αυστραλια μπροστα στην γυναικα σου, ειναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΣΦΑΛΜΑ.

Quote:

---

Originally Posted by Xfactor

Η ζωη δεν τελειωνει σε μια αγαπη..Ενταξει ησασταν πολυ καιρο μαζι , κοιτα να παρεις τον χρονο σου και να συνεχισεις...
Και βεβαια να δεις τα λαθη σου στην σχεση με την γυναικα σου π εκανες....
Το να ειστε σπιτι και να τσαταρεις με μια αγνωστη απο την αυστραλια μπροστα στην γυναικα σου, ειναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΣΦΑΛΜΑ.

---

Το ξέρω ότι ήταν τεράστιο σφάλμα αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να γυρίσω το χρόνο πίσω ώστε να το διορθώσω..

Quote:

---

Originally Posted by aris45

το εψαξες? αν και σιγουρο ειναι οταν φτασεις στα 50 μηνυματα θα μπορεις και να στελνεις και να λαμβανεις!!

---

Νομίζω πώς το κατάφερα...

Είσαι στα 31 μηνύματα. Πρέπει να γράψεις 50 ποστ για να μπορείς να στέλνεις ή να λαμβάνεις μηνύματα..

Τι έχεις προγραμματίσει για σήμερα; έχεις βάλει δραστηριότητες στο πρόγραμμα για να απασχολεις το μυαλό σου;

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Είσαι στα 31 μηνύματα. Πρέπει να γράψεις 50 ποστ για να μπορείς να στέλνεις ή να λαμβάνεις μηνύματα..

Τι έχεις προγραμματίσει για σήμερα; έχεις βάλει δραστηριότητες στο πρόγραμμα για να απασχολεις το μυαλό σου;

---

Δυστυχώς σήμερα είναι δύσκολη μέρα (τα γενέθλια μού) και το μυαλό μου είναι συνεχώς 1,2,3,4,5 κλπ χρόνια πρίν πού τα περνούσα μαζί με τη "γυναίκα" μού

Χρόνια πολλά φίλε μου. Με υγεία και ότι άλλο επιθυμείς. Αν θες όντως να κάνεις κάτι. Το μόνο που μπορείς είναι να της πεις ακριβώς τι σκέφτεσαι, τι έχεις σκοπό να κάνεις από εδώ και πέρα και τι αισθάνεσαι. Χωρίς κλάματα και υστερίες και μετά απλά δώσε της χρόνο. Δεν μπορείς κάτι άλλο να κάνεις. Γέμισε την μέρα σου και το μυαλό δεν θα σκέφτεται.. Κανόνισε κάποια έξοδο με φίλους, μην μείνεις σπίτι.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Χρόνια πολλά φίλε μου. Με υγεία και ότι άλλο επιθυμείς. Αν θες όντως να κάνεις κάτι. Το μόνο που μπορείς είναι να της πεις ακριβώς τι σκέφτεσαι, τι έχεις σκοπό να κάνεις από εδώ και πέρα και τι αισθάνεσαι. Χωρίς κλάματα και υστερίες και μετά απλά δώσε της χρόνο. Δεν μπορείς κάτι άλλο να κάνεις. Γέμισε την μέρα σου και το μυαλό δεν θα σκέφτεται.. Κανόνισε κάποια έξοδο με φίλους, μην μείνεις σπίτι.

---

Της τα έχω πει όλα φίλε μου (όσα πρόλαβα δλδ) επειδή δεν με άφησε να μιλήσω και πολύ..
Δυστυχώς το σπίτι πλέον είναι το μόνο μέρος που μου προσφέρει "ασφάλεια" ας πούμε... όπου και να πάω στην πόλη (επαρχία) έχω παντού αναμνήσεις δρόμους, μαγαζιά κλπ