LYRICA και ΟΡΙΑΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ

Quote:

---

Originally Posted by oboro

Βασικα το θρεντ ειναι του yokochoko, οποτε στην πραγματικοτητα πεταγομαστε ασυστολως και οι τρεις μας :) (sorry yoko =( )

Απ' οσα εγραψες για τους γονεις και τα παιδικα χρονια σου, ειναι λογικο να ανησυχεις "αν εχεις κατι", αλλα οχι και τοσο λογικο να ανησυχεις αν εισαι οριακη. Αυτο που μου βγαζει γενικοτερα ο τροπος που εκφραζεσαι και παραθετεις βιωματα και σκεψεις σου ειναι μια παθητικοτητα αλλα και μεγαλη ταση για εσωτερικευση καταστασεων, συναισθηματων, ανθρωπων... Κανεις μεσα σου την επεξεργασια ολων αυτων, εχεις κανει μουσκουλα bodybuilder σε αυτον τον τομεα, αλλα οπως λες στο τελος δεν εξωτερικευεις ουτε μετουσιωνεις σε πραξη η ουσιαστικη αλλαγη. Αυτα τα χαρακτηριστικα φοβαμαι πως σε καθιστουν ιδανικο "σκευος" για αυτο που κανει ο φιλος σου προβαλλοντας στοιχεια του σε εσενα. Παραλληλα ομως αυτα που εσωτερικευεις απο εκεινον, συμπληρωνουν τα δικα σου κενα. Γενικα εχω την αισθηση πως περιγραφεις μια ψυχολογικη αναπτυξη που ποτε δεν ολοκληρωθηκε στο 100% και που τροπον τινα εξαρτασαι απο αλλους να σε βοηθησουν σε αυτο... Παντα ομως ξαναβρισκεις αυτο το πρωταρχικο προβλημα μπροστα σου. Ψυχοθεραπεια ποσο καιρο κανεις; Σε καποια ηπια διαγνωση προσανατολιζεται η ψυχολογος σου περα απ' το να αποκλεει την οριακη, η ειναι ακομη νωρις; (δεν θυμαμαι επισης αν ανεφερες ποιας θεραπευτικης προσεγγισης ειναι)

υ.γ. αντρας ειμαι (αν και δεν με εκφραζει η δυαδικη εννοια του φυλου και πολυ) με γνωσεις αλλα οχι σπουδες ψυχολογιας.

---

Ψυχοθεραπεία κάνω εδώ και... 30 χρόνια. Ομως, με μένα συμβαίνει το εξής. Οπου κι αν πάω στην πρώτη-δεύτερη συνεδρία μου λένε ότι είμαι μια χαρά (δεδομένου και των όσων έχω περάσει ως παιδί) και δεν θέλουν να μου κάνουν άλλες συνεδρίες. Εχω βαρεθεί να ακούω την ατάκα "εσύ είσαι καλύτερα από μένα" από τους ψυχολόγους και ψυχιάτρους που έχω επισκεφτεί. Βέβαια όλα αυτά τα χρόνια έχω ψαχτεί πολύ μόνη μου, έχω διαβάσει πάρα πολλά σχετικά βιβλία κλπ. Αλλά γενικά έχω την αίσθηση ότι δεν με θέλουνε οι ψυ.

Αυτό δυο πράγματα μπορεί να σημαίνει: είτε ότι όντως είμαι καλά και όντως δεν έχουν κάτι να μου πουν είτε ήμουν οριακή εξ αρχής και με αποφεύγανε (αυτό είναι κάτι που σκέφτομαι μόλις το τελευταίο εξάμηνο).

Από τα διαγνωστικά κριτήρια της οριακής με έβγαζα θετική στα 5 ή 6. Μικρή ήθελα να αυτοκτονήσω και έχω ιστορικό καταθλίψεων. Τότε πήγα για πρώτη φορά σε ψυ και παρόλα αυτά δεν μου έδωσε ούτε ένα χάπι και με βρήκε "καλά σε γενικές γραμμές".

Σε όλη μου τη ζωή νιώθω μοναξιά και ότι κανείς δεν με καταλαβαίνει και ότι δεν μπορώ να εξηγήσω αυτά που μου συμβαίνουν. Ο άντρας μου με καταλάβαινε στην αρχή, αλλά τα τελευταία πολλά χρόνια όχι. Ο φίλος μου νομίζω ότι με καταλαβαίνει με τη μια, είναι σαν να βλέπω τον εαυτό μου στο αρσενικό και να συνεννοούμαστε με ελάχιστα λόγια. Μπορεί όμως και να το νομίζω αυτό λόγω της μεγάλης μοναξιάς που ένιωθα πάντα.

Η μοναξιά αυτή είναι εσωτερική, δεν έχει να κάνει με το αν περιβάλλομαι από ανθρώπους. Φόβο εγκατάλειψης όμως δεν είχα ποτέ, αντιθέτως επιζητούσα τη μοναξιά μου και φοβάμαι τους ανθρώπους. Εχω κακοποιηθεί επίσης ως παιδί, και σεξουαλικά, όπως συχνά διάβασα ότι συμβαίνει στους οριακούς.

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Η χειριστικότητα του λόγου σου και η προσπάθεια υποτίμησης μου είναι έκδηλη και ξεκάθαρη! Θα μπορούσα να επισημάνω από την πλευρά μου αρκετά ref flags που μου έγιναν αντιληπτά και που χρήζουν ενασχόλησης από εσένα αλλά είναι καφρίλα να το κάνω χωρίς να μου ζητηθεί. Και επειδή δεν ανέχομαι άλλο να συναναστρέφομαι με οποιοδήποτε τρόπο με άτομα που προσπαθούν να μου προκαλούν δυσάρεστα συναισθήματα, θέλω να σε παρακαλέσω να μην αναφερθείς ή ασχοληθείς ξανά μαζί μου στο μέλλον. Δεν έχω πρόβλημα με την κριτική και το έχω αποδείξει αυτό νομίζω. Εσύ όμως εδώ κάνεις κάτι άλλο ;)

---

Εγινε & say no more.

(απ' την αλλη, αυτο το κλεισιμο του ματιου στο τελος, ε; Γουαου... Προσωπικα με διαφωτισε περισσοτερο απο οσο θα αξιζε ποτε να αναλογει σε δυο χαρακτηρες σ' ενα πληκτρολογιο...)

Quote:

---

Originally Posted by silver and gold

Ψυχοθεραπεία κάνω εδώ και... 30 χρόνια. Ομως, με μένα συμβαίνει το εξής. Οπου κι αν πάω στην πρώτη-δεύτερη συνεδρία μου λένε ότι είμαι μια χαρά (δεδομένου και των όσων έχω περάσει ως παιδί) και δεν θέλουν να μου κάνουν άλλες συνεδρίες. Εχω βαρεθεί να ακούω την ατάκα "εσύ είσαι καλύτερα από μένα" από τους ψυχολόγους και ψυχιάτρους που έχω επισκεφτεί. Βέβαια όλα αυτά τα χρόνια έχω ψαχτεί πολύ μόνη μου, έχω διαβάσει πάρα πολλά σχετικά βιβλία κλπ. Αλλά γενικά έχω την αίσθηση ότι δεν με θέλουνε οι ψυ.

Αυτό δυο πράγματα μπορεί να σημαίνει: είτε ότι όντως είμαι καλά και όντως δεν έχουν κάτι να μου πουν είτε ήμουν οριακή εξ αρχής και με αποφεύγανε (αυτό είναι κάτι που σκέφτομαι μόλις το τελευταίο εξάμηνο).

Από τα διαγνωστικά κριτήρια της οριακής με έβγαζα θετική στα 5 ή 6. Μικρή ήθελα να αυτοκτονήσω και έχω ιστορικό καταθλίψεων. Τότε πήγα για πρώτη φορά σε ψυ και παρόλα αυτά δεν μου έδωσε ούτε ένα χάπι και με βρήκε "καλά σε γενικές γραμμές".

Σε όλη μου τη ζωή νιώθω μοναξιά και ότι κανείς δεν με καταλαβαίνει και ότι δεν μπορώ να εξηγήσω αυτά που μου συμβαίνουν. Ο άντρας μου με καταλάβαινε στην αρχή, αλλά τα τελευταία πολλά χρόνια όχι. Ο φίλος μου νομίζω ότι με καταλαβαίνει με τη μια, είναι σαν να βλέπω τον εαυτό μου στο αρσενικό και να συνεννοούμαστε με ελάχιστα λόγια. Μπορεί όμως και να το νομίζω αυτό λόγω της μεγάλης μοναξιάς που ένιωθα πάντα.

Η μοναξιά αυτή είναι εσωτερική, δεν έχει να κάνει με το αν περιβάλλομαι από ανθρώπους. Φόβο εγκατάλειψης όμως δεν είχα ποτέ, αντιθέτως επιζητούσα τη μοναξιά μου και φοβάμαι τους ανθρώπους. Εχω κακοποιηθεί επίσης ως παιδί, και σεξουαλικά, όπως συχνά διάβασα ότι συμβαίνει στους οριακούς.

---

Να αρχισω λιγο απο κατι που αμελησα να διευκρινισω πριν: το αν εχεις κατι δεν ειναι απολυτο ουτε μαυρο/ασπρο. Το οτι δεν εισαι οριακη, δε σημαινει οτι εχεις καποια απαραιτητα αλλη διαταραχη προσωπικοτητας, ενω αν εχεις δε σημαινει ουτε πως ειναι καποια αλλη οριακη οργανωση ουτε οτι δεν ειναι θεραπευσιμη. Βασικα ακομα και μια απλη νευρωση μπορει να εκτροχιασει τη ζωη ενος ανθρωπου για δεκαετιες... Επισης ενω ειναι λογικο να ανησυχεις για πχ κληρονομικοτητα (στις οριακες οργανωσεις δεχονται πλεον ακομα και οι ψυχαναλυτικοι οτι παιζει σημαντικο ρολο), και παλι δεν ειναι κατι το απολυτο. Υπαρχει πολυς κοσμος που μεγαλωσε με χαρακτηρολογικους γονεις και ενω οι περισσοτεροι το περιγραφουν περιπου ως εφιαλτη απ' τον οποιο δε μπορουσαν να ξυπνησουν, παλι η αποσταση μεταξυ πχ νευρωσης και διαταραχης προσωπικοτητας παραμενει αγεφυρωτη.

Το ενδεχομενο να επιλεγεις τοσα χρονια τους λαθος θεραπευτες το εχεις σκεφτει; Η ψυχοθεραπεια ειναι κι αυτη μια μορφη σχεσης και μαλιστα με μεγαλο βαθος ειδικα οταν ειναι αποτελεσματικη. Η τωρινη θεραπευτρια σου θα ελεγες ξεχωριζει απο τους προηγουμενους; Κατα μεσο ορο ποσο καιρο κραταγε η θεραπεια σου με τον καθενα; Ηταν ολοι ολοι της ιδιας προσεγγισης;

(Εεε σορρυ, για να μην εκτροχιαζουμε αλλο το θρεντ, θα ξαναποσταρω το παραπανω στο θρεντ σου με τα δυο φυλα)

κι άλλο Red flag!

...Αν πετυχεις πρωτο αριθμο για high score, let me know : ]

Εγώ θα ανοίξω νέο ποστ για τους survivors , να γράψουμε εγώ και ο Αίολος με την ησυχία μας εκεί !

Παιδιά σας παρακαλώ γράψτε αλλού τις διαφωνίες σας, εδώ το θέμα είναι το «LYRICA και Οριακή Διαταραχή».

Να πώ λοιπόν ότι σήμερα είναι 7η μέρα που παίρνω το φάρμακο(LYRICA) και κάνω καλύτερο ύπνο, υπάρχει όμως μία δυσκολία το πρωί να ξυπνήσω. Πέφτω για ύπνο 01:30-02;00 δυστυχώς δεν κοιμάμαι νωρίτερα, ενώ παίρνω φάρμακα μέχρι και Imovane αλλά τίποτα, πιο νωρίς με καμία δύναμη. Ξυπνάω περίπου 06;30-07:00 και «πετάω» την cpap κ μετά κοιμάμαι ως της 09:30 χωρίς μάσκα. Εκεί λοιπον σηκώνομαι με κάποια δυσκολία.

Έχει φύγει η πολύ υπνηλία και η κόπωση, όμως υπάρχει άγχος, πολύ στρές, ειδικά στο ότι αισθάνομαι παραμορφωμένος, ατελής, ότι υστερώ σε εμφάνιση κτλ(κάτι που ειναι μέσα στο μυαλό μου όχι πραγματικότητα φυσικά). Νομίζω αυτό θέλει Γνωσιακή ή Συνθετική για να αντιμετωπιστεί, τα φάρμακα τι άλλο να κάνουν; Αν φοβάμαι πχ το ύψος θα συνεχίσω να το φοβάμαι δεν θα αλλάξει κάτι όσα χάπια κι αν πιώ.

Πόσο θα ηθελα να είμαι πιο «αναίσθητος» στην κριτική των άλλων. Έχω στην δουλειά έναν κ συνεχώς με κριτικάρει εμφανισιακά ότι δήθεν έχω κοιλίτσα κτλ κτλ ενώ δεν έχω το κάνει επίτηδες, ένας 73 ετών είναι. Το λέει και χασκογελάει, είναι το αφεντικό μου. Του λέω ''δλδ είμαι χοντρός;;'' και μου λέει ''ελα πλακα σου κάνω'' και μετά αρχίζει πάλι. Κάθε μέρα και αυτό με στεναχωρεί, του είπα ότι με ενοχλεί αλλά δεν σταματάει. Θα αρχίσω να δέχομαι ότι είναι ''βαρεμένος'' και το κάνει ίσως και λόγο ηλικίας. Εδω μου είπε να μην πάω να σπουδάσω. τέσπα

Μα γράψαμε αλλού, αλλά πάλι θύμωσες φίλε Γιόκο!

Το αφεντικό σου δεν σε κριτικάρει ακριβώς. Λέει μια βλακεία την οποία πάρα πολλοί λένε. Να δεις σε μένα που είμαι
γυναίκα πόσα τέτοια μου λένε. Οτι πάχυνα, ότι έκανα ρυτίδες, ότι δεν έχω ντυθεί καλά.

Απλώς εσύ δίνεις παραπάνω σημασία από όσο δίνω εγώ και ενδεχομένως ένας άλλος θα έδινε ακόμα λιγότερη σημασία.
Δεν ξέρω πως αλλιώς να σου το γράψω να το καταλάβεις.

Οτι δεν θέλει να σπουδάσεις, πιθανότατα το λέει γιατί φοβάται ότι θα φύγεις από τη δουλειά ή θα λείπεις ή θα είναι
το μυαλό σου αλλού και δεν θα αποδίδεις.

Quote:

---

Originally Posted by silver and gold

Μα γράψαμε αλλού, αλλά πάλι θύμωσες φίλε Γιόκο!

Το αφεντικό σου δεν σε κριτικάρει ακριβώς. Λέει μια βλακεία την οποία πάρα πολλοί λένε. Να δεις σε μένα που είμαι
γυναίκα πόσα τέτοια μου λένε. Οτι πάχυνα, ότι έκανα ρυτίδες, ότι δεν έχω ντυθεί καλά.

Απλώς εσύ δίνεις παραπάνω σημασία από όσο δίνω εγώ και ενδεχομένως ένας άλλος θα έδινε ακόμα λιγότερη σημασία.
Δεν ξέρω πως αλλιώς να σου το γράψω να το καταλάβεις.

Οτι δεν θέλει να σπουδάσεις, πιθανότατα το λέει γιατί φοβάται ότι θα φύγεις από τη δουλειά ή θα λείπεις ή θα είναι
το μυαλό σου αλλού και δεν θα αποδίδεις.

---

Παιδιά σας παρακαλώ γράψτε αλλού τις διαφωνίες σας,

έγραψα αυτό,δλδ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ και σύ λες ότι θύμωσα, λυπάμαι δεν θα συζητήσουμε άλλο, ειλικρινά έχεις σοβαρό πρόβλημα
χρειάζεσαι νοσηλεία σε ψυχιατρείο, έχεις οπτικοακουστικές ψευδαισθήσεις δεν εξηγείται. Λυπάμαι η συζητήση τελείωσε, ευχαριστώ.

ΥΓ: Δεν μπορώ να σε βοηθήσω, ζήτα βοήθεια από ψυχίατρο άμεσα...

Εντάξει, δεν γράφω άλλο εδώ. Να είσαι καλά.

ποσο προβληματικα ειναι τα σπιτια σασ να ξερατε αμα ξερατε θα κλαιγατε ολη μερα αυτα

Υπάρχουν άλλοι που να έχουν κάνει χρήση του LYRICA είτε στην Οριακή είτε σε άλλες ''ψυχικές'' παθήσεις όπως Διπολική, Κυκλοθυμία κτλ;;

Θα ήθελα να ακούσω απόψεις, σας ευχαριστώ.

Quote:

---

Originally Posted by elis

ποσο προβληματικα ειναι τα σπιτια σασ να ξερατε αμα ξερατε θα κλαιγατε ολη μερα αυτα

---

Κοίταξε ο καθένας έχει και ένα(ή και περισσότερα) βιώμα/τα, ένα από αυτά είναι και το ''σπίτι'' του δλδ η οικογένεια του, απλά δεν θέλω να ανοίξω τέτοιο θέμα αλλά να επικεντρωθούμε στο πως ενεργεί το LYRICA γενικότερα κ θα ήθελα απόψεις πάνω σε αυτό.