Originally Posted by
GeorgeGr1
Για να μιλήσει λίγο η γλώσσα της ψυχολογίας και όχι η δική μου, με βάση τα οσα ειπε η κυρια εδω, η κοπελα μεγσλωσε σε ενα περιβαλλον με υποτακτικο πατερα που δεν ειχε λογο, ήταν ανύπαρκτος, και αυστηρη μανα, επικριτικη που έκανε κουμάντο που απ ότι κατάλαβα της έκανε και τη ζωή κολαση για να μη θέλει να τη δει ούτε στο νοσοκομείο. Με βάση αυτά τα δεδομένα η κόρη το μικρό αναζητάει τον πατέρα να επιβληθεί και να βάλει ένα μέτρο, κάπου να στηριχθεί. Ατν αυτού ζει την αδιαφορία του και την ανυπαρξία του, την υποτακτικοτητα του και νοιώθει έρμαιο της τοξικότητας της μάνας πιθανώς και της κακοποίησης της.
Οπότε μισεί αυτό το μοντέλο του άντρα που τώρα το βλέπει και στον σύζυγό της γι αυτό τον λόγο τον ξεφτιλίζει, αλλά και τον "θελει" γιατί της είναι οικείο μοντέλο.
Κάτι παρόμοιο ισχύει και για τον άντρα της, συνήθως μας ελκύει και ερωτευόμαστε αυτό που μας λείπει και απ ότι κατάλαβα ο τύπος δεν μπορεί να επιβληθεί (δες φίλους και χρυσαφικα) πράγμα που το κατέχει καλά η γυναίκα του.
Η θεματοθετρια το ήξερε αυτό εξ αρχης γι αυτό θέλησε να την πάρει με το καλό και καλά έπραξε κατά τη γνώμη μου, αλλά η νύφη το βλέπει κι αυτή και την εκλαμβάνει ως πονηρή εκτός του ότι δεν τα πάει καθόλου καλά με τις μανάδες.