Οχι καλα τα λες και ας ακουστω υπερβολικη. Ουτε εγω δε μιλουσα ποτε. Εδω στη 5 η 6 δημοτικου στο φροντηστηριο αγγλικων ενα αγορι ερχοταν ετσι και με χτυπουσε στο χερι δυνατα και εγω δεν αντιδρουσα. Με κοροιδευαν στο δρομο και ατομα αρκετα που δεν ηξερα. Με εβλεπαν και γελουσαν και με φωναζαν καλαμαρη κοροιδευτικα. Εκαναν πως τρομαζαν κιολας με την εμφανιση μου. Αν απλα αυτους μαλακες (συγνωμη κιολας για τη λεξη) τους σαπιζαμε στο ξυλο η τους φοβιζαμε να δουμε μετα αν το επαιζαν παλι μαγκες. Το ιδιο και με γονεις οχι επειδη μας γεννησαν να μας επιβαλλονται η να μας κανουν και οτι θελουν. Ναι το σωστο για εμας θελουν αλλα και πως το δειχνουν ειναι το θεμα. Τη μανα μου εγω τη μισησα οταν στα 13 μου μου πεταξε οτιδηποτε ειχα με τον μπομπ σφουγγαρακη και τον καλαμαρη, ετσι επειδη θυμωσε που το δωματιο μου ηταν ακαταστατο. Αυτο μπορει να ακουγεται χαζο η να ακουγομαι κακομαθημενη ομως ηταν το μονο που μου εδινε χαρα εκεινη τη περιοδο οπου ενιωθα οτι δε με συμπαθει κανεις. Με τη μητερα μου να τσακωνομασταν, ο πατερας μου παντα μου φεροταν σαν να ειμαι παιδι και οτι δε μπορω να κανω πραγματα μονη μου και η αδερφη μου ειχε τους φιλους της και το αγορι της. Και η παρεα τοτε με δουλευε αλλα δε μπορουσα τη μοναξια. Μετα τη γνωματευση του ασπεργκερ που εκλαιγε ηρεμησε η μητερα μου και επειδη ασχολειται με τον θεο και παει εκκλησια εχει ηρεμησει. Τωρα μου φερεται σαν παιδι και μπορει να μου λεει να κανω πραγματα αυτονοητα που ετσι και αλλιως θα εκανα, εκνευριζομαι αλλα το αφηνω να περασει και ησυχαζω μετα.
Εσυ βλεπω τα πας καλα με αυτο και καλα κανεις. Και πολυ καλα εκανες που σηκωσες κεφαλι να μαθουν μερικοι ψευτομαγκες. Ειναι σα να μας προκαλουνε μερικες φορες να βγαζουμε κακο χαρακτηρα χωρις να θελουμε. Και αν γινεται ετσι αν εχουμε βιωσει τοσο δουλευα λογικα να θελουμε να μενουμε μονοι μας.