Printable View
Δεν του υπερτονισα καμια κοινωνικη μου καταξιωση .Τα νευρα και οι αντιπαραθεσεις μας ταιριαζαν σε ενηλικους αντρες. Ηταν συμβατες με το φυλο και την ηλικια μας. Δεν ειμαι και τιποτα σπουδαιο εξαλλου που ο γυιος μου κινδυνευει να βρεθει στη.....σκια μου . Λαθος καταλαβες REMDEDY ! Ειμαι πιο κοντα του απο οσο φανταζεσαι και πιο μακρυα του απο οσο μπορεις να διανοηθεις...........αντιφατικ� � ακουγεται αλλα ετσι ειναι.
σημασια δεν εχει ο υπερ-τονισμος η οχι..
σημασια εχει οτι τον εβαλες ΑΠΕΝΑΝΤΙ, προσπαθωντας με ο,τι επιχειρηματα εφεραν εκεινη τη στιγμη τα νευρα σου, να του πεις ΟΤΙ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΥΓΕΙΗΣ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΣ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ διοτι προσβληθηκες-συγχιστηκες κλπ απο το σχολιο του.
και δεν σε κρινω για τα νευρα σου, ολοι εχουμε νευρα που ξεσπαμε σε κακες στιγμες...σχολιαζω την αναποτελεσματικοτητα της αντιδρασης σου και στο να παρακινηθει να παει αλλα και στην αποσταση μεταξυ σας...
αυτο που θα βοηθουσε την κατασταση , πολλω δε μαλλον που ειναι και αληθινο , θα ηταν να του ελεγες \"ΚΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΩ ΝΑ ΚΟΙΤΑΧΤΩ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΣ ΚΙ ΕΣΥ ΜΗΠΩς ΑΙΣΘΑΝΘΕΙς ΠΙΟ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ?\"
Εχεις δικιο ετσι που το λες , αλλα το θεωρουσα -και το θεωρω- επικινδυνο που ελεγε οτι ολα ειναι ενταξυ με τη ψυχικη του υγεια και οτι εγω (σαν εξωτερικος παρατηρητης) ειχα το προβλημα .
Παντος και εγω ειδα αρκετα πραγματα που θελουν αναθεωρηση στη σταση μου απεναντυ του και κυριως να μην ....επιζητω την επικοινωνια μαζυ του , οταν η κατασταση του παιδιου μου βελτιωθει.
Μαλλον οι σχεσεις των ανθρωπων ειναι χαωτικα φαινομενα και αυτοοργανωνομενα συστηματα μεσα στους περιορισμους και τα καναλια του καθενος ιδιωτικου περιβαλοντος.
Πολλες φορες οταν καποιος πασχει απο κατάθλιψη, μπορει να γινεται έξαλλος μονο στο ακουσμα οτι χρειαζεται βοηθεια.Ταυτοχρονως, μπορει ο γιος σας να θυμωσε οταν το ακουσε αυτο να λεγεται απο εσας, εχοντας ισως σαν δεδομενο οτι εσεις δεν συμπεριφερεστε οπως θα θελε.
Και εκει πανω στηριζεται αυτο που γραφω και πιστεύω για τον χωρο που χρειαζεται ο γιος σας. Και για τον χρονο του. Πιθανοτατα ο τροπος σας να τον απομακρυνει. Αν αισθανεστε οτι χρειάζεται ψυχοθεραπεια, ψυχιατρο κλπ μπορειτε να του το πειτε με διαφορετικους τροπους. Ο καθε τροπος ομως μπορει να χει εντελως διαφορετικα αποτελεσματα. Ολα μετράνε: ο τροπος που κοιτταμε καποιον, αν τον κοιτταμε στα ματια, πώς τον αγγιζουμε, αν ειμαστε ακομα κ σε αποσταση οταν του μιλάμε....
Εχει σημασια να ακουμε τί μας λέει ο άλλος. Οχι μονο το τί θα πουμε εμεις. Τις περισσοτερες φορες παρατηρειστε: σκεφτεστε τί θα του πειτε? ομως εστιαστε στο τί λέει. Μπορει να μη θελει να ακουσει. Ειναι δικαιωμα του. Σεβαστειτε το, θα ερθει ο χρονος που θα το εκτιμησει.
Μπορειτε να δειξετε με διαφορους τροπους οτι ειστε εκει: με ενα σημειωμα, ενα γραμμα ισως, ενα δωρο, οπως ενα βιβλιο, ενα cd....τροποι υπάρχουν. Αρκει να εχετε τη διαθεση.
Και τη γλωσσα του σωματος προσεχα και τη λεκτικη και τη παρα-λεκτικη επικοινωνια μαζυ του.Παντα ειχα συναισθηση οτι ειχα αμεναντυ μου μια ευαισθητη ψυχη και ενα καλης ποιοτητας ατομο.Ενταξυ ,καποιες στιγμες ...ξεφυγαμε .
Ξαναδιαβαζοντας αυτη τη συζητηση απο την αρχη της -γιατι με καιει το θεμα- ξαναδιαπιστωσα οτι πολλοι απο αυτη τη συζητηση βγαζουν αμεσως το συμπερασμα οτι ο γονιος φταιει για ολα , γιατι αυτος ειναι ο ...ισχυρος,ο μεγαλυτερος , ο εμπειροτερος . Αμεσως (αυτοματως) το διπολο γονιος -παιδι γινεται διπολο καταπιεστη-καταπιεζομενου , ισχυρου-ανισχυρου. Μακαρι να μπορουσε ο γυιος μου να συμετειχε σ αυτη τη συζητηση και να σχολιαζε μερικες απο τις αποψεις που διατυπωθηκαν - τις οποιες θεωρω σιγουρα ΟΛΕΣ καλοπροαιρετες και με την ευλογημενη προδιαθεση ΜΟΝΟ καλο να προσφερουν.
Γειά σου pano-Kreta! διαβασα τους διαλογους στο τοπικ σου γιατι εξαρχης μου ειχε κανει εντυπωση το ποστ με την ονομασια \"ο γιος μου εχει καταθλιψη\". δεν θα αναφερθω στα προηγούμενα, αλλα θέλω απλά να εκφράσω κ εγω τη γνώμη μου, γιατι δεν συναντάς καθε μέρα σε ενα φορουμ εναν γονιο που ανησυχεί για το παιδί του κ συζητάει το πρόβλημα για να αντιμετωπίσει καλύτερα την κατάσταση. Γι αυτο κ μονο το λόγο θελω να σου πω μπράβο που εχεις τα μάτια σου κ τ αυτια σου ανοιχτα στο τι συμβαίνει γύρω σου κ ειδικά ακόμη περισσότερο σε ότι αφορά το παιδί σου. Εαν προσπαθούσαν γενικοτερα οι γονεις να αισθανθούν κ να κατανοήσουν τα προβλήματα των παιδιών τους, τοτε δεν θα κλείνονταν στον εαυτό τους κ θα αφήνονταν στην τύχη τους. Βέβαια όλα με μέτρο γιατι όπως το να μην ενδιαφέρεσε ή να ενδιαφέρεσε υπερβολικά, ειναι δυο ακρα αντίθετα τα οποία βλάπτουν. Σύμμαχός σου σ αυτη την πορεία πρέπει να είναι η υπομονή κ σε καμία περίπτωση να μην πιέζεις καταστάσεις. Θα εξελιγχθεί απο μόνο του, παντα υπάρχει μια χαραμάδα φως στα σκοτάδια που βαδίζουμε κ αν τελικά δεν είναι φως, είναι το ένστικτο της επιβίωσης.
Να εισαι καλα mstrouf και γω μονο νεαρους σαν και σενα βρηκα σ αυτη τη κουβεντα δεν βρηκα καποιο γονιο να μοιραστω τις αποψεις του.Ομως ολα τα παιδια ανεξαρτητως ηλικιας -στο topic αυτο-δειξαν την ωριμοτητα τους -με την ουσιαστικη εννοια της λεξης- Ευχομαι το καλυτερο για ολους. Ειμαστε ενα με το ολον και οσο καλυτερη σχεση εχουμε με αυτο τοσο πιθανοτερο ειναι να βρουμε την ακρη. Η να ερθει να μας βρει αυτη (λεω παραφραζοντας τον Κοελο) -αμα θελεις κατι το συμπαν θα συνομωτησει για να σου το πραγματωσει. Μακαρι να πανε ολα καλα.....
Quote:
Originally posted by panos-Kreta
-αμα θελεις κατι το συμπαν θα συνομωτησει για να σου το πραγματωσει.
αντι-παραφραζοντας τον Κοελο,
θα πω οτι πρεπει να παρεις και εσυ μερος στην συνωμοσία.
Οσες συνωμοσίες υπαρχουν και σε αφορουν και δεν παιρνεις μερος καταληγουν κατα σου....
όλα καλά θα πάνε, μείνε δίπλα σιωπηλός συμπαραστάτης κ στηριξε τον γιό σου για να αρχίσει να το παλεύει κ να προσπαθεί για την ζωή του. μην τον αντιμετωπίζεις σαν να εχει προβλημα κ ολα επικεντρώνονται εκει, δεν μπορεί να σε βγάλει κανένας απο εκει μέσα αν δεν το θελήσεις ο ίδιος πραγματικα. κατι ακομα, οταν ρωτησα την ψυχιατρο μου, τι εχω; (αφου μου γραφει αντικαταθλιπτικα), μου ειπε οτι δεν δινει ονομασιες κ δεν βαζει ταμπελες. ζουσα πολλα χρονια χωρις να γνωριζω τι μου συμβαινει κ εφτασα 26 για να καταλαβω οτι ηταν το ψυχολογικο κ υστερα με την παροτρυνση των παιδιων εδω του φορουμ να δω ειδικό. νομιζα απλα οτι ετσι ειμαι, οτι δεν μπορω να χαρω, οτι ετσι φερομαι δεν μου φταιει κατι κ ομως ειναι τοσα πολλα οσα ανακαλύπτω κ όσα δεν εχω δει ακόμα. συχνα παραιτούμαι, δεν είμαι όμως όπως πριν, περιμένω να έρθει το μετά. υπομονή κ κουράγιο σε όλους μας!
αντι-παραφραζοντας τον Κοελο,
θα πω οτι πρεπει να παρεις και εσυ μερος στην συνωμοσία.
Οσες συνωμοσίες υπαρχουν και σε αφορουν και δεν παιρνεις μερος καταληγουν κατα σου.... [/quote]
Συμετεχουμε στη .....συνομωσια απο χερι krino μου αθελα μας η με τη θεληση μας. Αν και πολλες φορες η καλη προθεση δεν ειναι επαρκης ειναι το μονο... εργαλιο που διαθετουμε
panos-Kreta
καλως ορισες κι απο εμενα και καλη δυναμη στον αγωνα σου τον οικογενειακο και τον προσωπικο.
αισθανθηκα πολυ ωραια που ενας πατερας οπως εσυ προσπαθει με πραγματικη εγνοια να σταθει κοντα στον υιο του.
θα πω καποια πραγματακια οπως μου ερχονται για το θεμα
ισως φωτισω και γω λιγακι την υποθεση που σε καιει.
προσωπικες εμπειρειες απο την οικογενεια.
ο πατερας μου μαλλον (τωρα διαβαζω κι εγω και ανακαλυπτω) εχει δυσθυμικη διαταρραχη
(τοσα χρονια νομιζα οτι τα προβληματα του ηταν οικονομικα)
τωρα ανακαλυπτω πως λογω της κυκλοθυμικοτητας του ποτε μπορουσε να δουλεψει και ποτε οχι
και στη διαρκεια του οχι τα εβαζε με ολους τους αλλους γυρω του συμεριλαμβανομενων και των παιδιων του.
ο αδελφος μου στα εικοσιδυο του παρουσιασε καταθλιψη.
εγω για κει το πηγαινα αλλα λεω ασε...εχοντας μπροστα μου τα λαθη των προηγουμενων αρχισα ψυχοθεραπεια
και την εκανα απο την καταθλιψη..οχι που θα με νικουσε...I am the victor!
συμβουλες:
παρε αποσταση
εαν μπορεις και θελεις προσευχησου
μην επενδυεις ολη σου την υπαρξη στην καταθλιψη του γυιου σου
αρχισε και ο ιδιος ψυχοθεραπεια για να εχεις καλυψη σε αυτο που περνας και να σε ανακαλυψεις να σε χαιρεσαι και να σε αποδεχεσαι περισσοτερο.
σεβασου πραγματικα το παιδι σου
η καταθλιψη κατι θελει να πει κι αυτη.δινει ειναι ενα μυνημα.μυνημα αλλαγης πορειας.
δεν εισαι εσυ το αιτιο της καταθλιψης η μαλλον δεν εισαι το μοναδικο αιτιο.
ισως αποτελεις ομως κομματακι βοηθειας για τον ανθρωπο σου.
η καταθλιψη ειναι βαρος. και το πρωτο πραγμα που κανει ειναι να φωρτωνει στους γυρω ενοχες.
ψυχοθεραπευσου για τις ενοχες και το βαρος γιατι ειναι δικα σου και ασε την αγαπη που χρειαζεται μονο αυτη τη στιγμη να κυλησει ηρεμα και γλυκα σαν βαλσαμο στο παιδι σου.
αυτα και ελπιζω να βοηθησα.
συγγνωμη για το υφος εντολης το προστακτικο.
παρ το σαν να μιλουσα σε μενα.
καλη προσπαθεια
να εισαι καλα researcher για τα καλα σου λογια ...........
καλημερα!
ευχαριστω panos-Kreta :-)
και συ να εισαι καλα
Πολύ ουσιαστικές οι συμβουλές που έγραψες, researcher. Με άγγιξαν.Quote:
Originally posted by researcher
παρε αποσταση
μην επενδυεις ολη σου την υπαρξη στην καταθλιψη του γυιου σου
σεβασου πραγματικα το παιδι σου
η καταθλιψη κατι θελει να πει κι αυτη.δινει ειναι ενα μυνημα.μυνημα αλλαγης πορειας.
δεν εισαι εσυ το αιτιο της καταθλιψης η μαλλον δεν εισαι το μοναδικο αιτιο.
ισως αποτελεις ομως κομματακι βοηθειας για τον ανθρωπο σου.
η καταθλιψη ειναι βαρος. και το πρωτο πραγμα που κανει ειναι να φωρτωνει στους γυρω ενοχες.
ειναι απο το βαθος της ψυχης μου Nat
χαιρομαι που σε αγγιξαν