Φιλη μου , ενας καυγας με τον ανθρωπο μου , με αφορμη τα φαρμακα που φοβηθηκα να παρω , και το οτι τον "εδιωξα" απο το κρεββατι μας για ενα βραδυ ωστε να μην μαλωσουμε περισσοτερο και μας ακουσουν και τα παιδια μας , σιγουρα δεν δειχνει ουτε αντιφαση , ουτε οτι εχω γραμμενο τον αντρα μου . Απο το κρεββατι μας του ζητησα να φυγει για εκεινη τη νυχτα ωστε να μην γινει χειροτερη η κατασταση οχι απο τη ζωη μου . Αυτο ηθελα να διευκρυνησω . Παντα φιλικα .Quote:
Originally Posted by Epsilon
Κοίταξε, όλοι οι άνθρωποι έχουμε διάφορες πιέσεις στη ζωή μας. Μαθαίνουμε όμως να συνυπάρχουμε με τους άλλους, και επίσης μαθαίνουμε ότι οι πράξεις μας και οι αντιδράσεις μας έχουν συνέπειες. Αλλιώς ο καθένας μας θα έκανε ό,τι γουστάρει και η κοινωνία μας θα ήταν ζούγκλα.Quote:
Originally Posted by Marilou
Μόνον οι borderline επιμένουν μέχρι τέλους ότι είναι τα θύματα, δεν φταίνε, η αρρώστια φταίει κλπ κλπ.
Το βλέπουμε κι εδώ.
Αν ο άντρας της Βικτωρίας κάποια στιγμή δεν αντέξει και φύγει (ή μάλλον ξαναφύγει, αφού έχει γίνει αυτό και μάλιστα επί δυο ολόκληρα χρόνια) θα σου φανεί περίεργο μετά από όσα διαβάσαμε;
Είσαι συγγραφέας. Οπότε έχεις φαντασία. Αν σου ζητούσαν να περιγράψεις την ιστορία από την πλευρά του άντρα σου, τη ζωή σας γενικότερα, πως πιστεύεις ότι θα ήταν;Quote:
Originally Posted by VictoriaSkG
Η ζωη μας στο διπολο , ετσι θα ηταν . Εσυ δεν εχεις τσακωθει με τον αντρα σου , φιλο σου κτλ κτλ ? δεν ξερω σε τι κατασταση βρισκεσαι ...σου ειπα χιλιες φορες και αρνεισε βλεπω να διαβασεις , οτι απο το 2015 και επειτα σταδιακα εχουμε επανακτησει τις σχεσεις μας με τον ανθρωπο μου , σπανια τσακωνομαστε και σπανια ειμαστε χαλια . Δεν ξεσπαω πανω του και φροντιζω να ειμαι πλαι του . Εκτοτε περασαμε μαζι , το θανατο της μανας μου , το θανατο της κουμπαρας μας και κολλητης μου απο καρκινο και τη σταδιακη επαναφορα της αρρωστιας μου , γιατι καλο μου κοριτσι , εκανα πολλα χρονια να το δεχτω , αλλα αρρωστια ειναι . Εκανα πολλα χρονια να ορισω τι μου συμβαινει , αλλα πιστεψε με δεν εχω περασει λιγα στη ζωη μου . Ο μεγαλος μου γιος ανηκει στο φασμα του αυτισμου και ο μικρος μου εχει ενα σπανια σκελετικο συνδρομο klippel feil , περασα αμετρητα αξημερωτα βραδια φοβουμενη οτι ο μεγαλος μου θα βλαψει τον εαυτο του σε μια κριση καταθλιψης ως απορροια του φασματος που ανηκει . Δωσαμε αγωνα μαζι με τον αντρα μου για να προοδευσει και να ενταχθει φυσιολογικα στο σχολικο του περιβαλλον και με περισση αγωνια να σωσουμε την κορη μας απο τα ξεσπασματα θυμου του . Οχι οχι δεν τα λεω αυτα για να με λυπηθει κανενας , τα λεω για να σου δειξω οτι ολοι οι οριακοι , διπολικοι κτλ κτλ ειμαστε ανθρωποι που εχουμε πονεσει τοσο στη ζωη μας . Λυπαμαι για το τι εμπειριες μπορεις να εχεις απο τετοιου ειδους αρρωστα ατομα , ομως κανιες μας δεν προκαλει πονο στον αλλο ηθελημενα , και με την πρωτη ευκαιρια κανουμε τα παντα να το αλλαξουμε . Και στο λεω εγω αυτο που περασα απο την κοψη του ξυραφιου , που αποφασησα τοτε , παλια , το 2013 να χωρισω διοτι ακομα δεν ειχα μια διαγνωση στα χερια μου , εναν ψυχολογο , εναν ψυχιατρο που θα καθοταν με αγαπη και υπομονη να αναλυσουμε και να λυσουμε το κουβαρι του τι μου συνεβαινε , τοτε που το παραδεχομαι πληγωσα τον αντρα μου και με πληγωσε και εκεινος . Τοτε που ετρωγα γενναιοδωρα το μπουλινγκ απο σχεδον ολο μου το σοι και ειχα και ενα τριτο πιτσιρικι 1 ετων να εχει ενα σπανιο συνδρομο και να εχει φαει τον πρωτο χρονο της ζωης του μεσα σε μια κλινικη με αναπνευστικα προβληματα και αλλεπαληλες ιωσεις . Λυπαμαι που πιστευεις οτι ολα γινονται με δολο , καθως και οτι εγω η ο αντρας μου , θα εγκαταλειψουμε ο ενας τον αλλο , ομως οχι , δεν ειναι ετσι τα πραγματα . Τοσα ατομα στο ποστ μου , οριακα και διπολικα , ανεπτυξαν τις αποψεις τους και εδειξαν οτι συμμεριζονται και ασπαζονται πολλα απο οσα εχω περιγραψει . Ποτε δεν χρησιμοποιησα την αρρωστια μου για να δικαιολογησω τιποτα απο αυτα , ουτε καν το χωρισμο μας , καθως τοτε δεν ειχα γραμμενη ιατρικη γνωματευση . Οταν ομως εμαθα τι συμβαινει εσπευσα να διορθωσω τα παντα , οσο καλυτερα μπορουσα .Quote:
Originally Posted by Epsilon
Όχι Έψιλον δεν έχει καμία σχέση μια απλή καθημερινή πίεση που μπορεί να δεχτει ένας φυσιολογικός άνθρωπος με μια επιπλέον πίεση που ασκείται σε ένα ήδη πιεσμένο από κάτι άλλο και που προσπαθεί να δώσει μια λογική λύση μέσα στην ψυχολογική παράνοια που βρίσκεται....Quote:
Originally Posted by Epsilon
Εκεί είναι λογικό να αντιδραση με μια πράξη που είναι απόρροια της ήδη επιβαρημενης ψυχολογίας του ,αναθέτοντας τις ευθύνες αλλού γιατί πολύ απλά δεν αντέχεις και άλλες ...
Δεν ξέρω ειλικρινά αν μπορείς να καταλάβεις ..όλο αυτό για κάποιον που δεν το έχει περάσει ακούγεται και φαίνεται παράλογο ειλικρινά .
Μπορεί να το έβλεπα και εγώ έτσι αλλά ήμουν κάποτε μέσα σε αυτό και μπορώ να καταλάβω και να δικαιολογήσω απόλυτα κάποιους και ας ξέρω ότι δεν είναι σωστές οι πράξεις τους ...
Σου είπα δεν είμαι οριακή αλλά αυτό που γίνεται μέσα στο μυαλό σου είναι κάτι το ανεξήγητω..
Παύει να κυριαρχεί η λογική ,το αίσθημα ευθύνης ,τους βλέπεις όλους εχθρούς σου και υπεύθυνους για ότι σου συμβαίνει πέρα από τον ίδιο σου τον ευατο ..
Ψάχνεις να βρεις λύσεις απεγνωσμένα για να νοιώσεις έστω και λίγο καλά και απαλλαγμένος από αυτή την άτιμη την πίεση που σου τρυπάει τον εγκέφαλο στην κυριολεξία ....
Ο άντρας την Βικτωριας είναι άνθρωπος πάνω απ' όλα και μπορεί να κάνει πολλά και τώρα με αυτό που είπε για τα παιδιά τους νομίζω ότι θα αντέξει ακόμα περισσότερα από αυτά που έχει περάσει ήδη ..
Γιατί εκτός από συζηγος είναι και πατέρας δύο παιδιών που αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα θέματα ..
Και μόνο αυτό Έψιλον σου μιλάω πλέον σαν μητέρα θα ήταν ικανό να αντέξω πολύ περισσότερα από τον άνθρωπο μου γιατί εκτός ότι τον αγαπάω, θέλω περισσότερο να είμαι δίπλα στα παιδιά μου γιατί χρειάζονται επιπλέον φροντίδα και υποστήριξη από οποιοδήποτε άλλο παιδί.
Θα έδινα διπλό αγώνα για να είναι ο άντρας μου καλά γιατί σκέψου να προστεθεί μια μοιραία κατάληξη μιας πράξης που θα κάνει στον εαυτό του και όλο αυτό το γεγονός να έρθει να προστεθεί στην ήδη επιβαρημενη ψυχολογία τους...
Νομίζω ότι ο άντρας της Βικτώριας πραγματικά ο άνθρωπος δίνει απίστευτη μάχη με όλο αυτό .
Και για τον ίδιο και για την γυναίκα του ,γιατί εκτός ότι την αγαπάει και την θέλει δίπλα του την χρειάζονται και τα ίδια του τα παιδιά ώστε να μην βιώσουν κάποια καθοριστικά γεγονότα που πιστεύω ότι οι συνέπειες θα είναι πολύ οδυνηρές δεδομενων των θεμάτων υγείας τους ...
Δεν νομίζω ο ο άντρας της φεύγοντας από το σπίτι σε ένα πλαίσιο χωρισμού θα είναι στεναχωρημένος μόνο για το δικό τους κομμάτι ..
Ποιο πολύ θα είναι πιστεύω πιεσμένος και στεναχωρημένος γιατί δεν θα είναι εκεί να κρατάει σε μια ισορροπία στην όλη αυτή κατάσταση ..
Νομίζω μπορείς να αναλογιστείς την ψυχολογική πίεση αυτού του ανθρώπου.
Δεν ειναι εύκολο να φεύγεις από ένα σπίτι με ουσιαστικά δύο περιστατικά πλέον τώρα που μπορούν να κάνουν κακο στην υγεία τους ...
Quote:
Originally Posted by Epsilon
Δεν είναι κανόνας αυτά. Οι ορισμοί και οι περιγραφές υπάρχουν για να έχουμε μια ιδέα, όχι για τηρούμε ευλαβικά το εντελώς συγκεκριμένο.
όλοι οι άνθρωποι (ίσως και τα ζώα) έχουν την αίσθηση του χρόνου. όσο για το διαρκές τώρα, όλοι αυτό βιώνουν. δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Τι είναι λοιπόν αυτό το μέλλον για το οποίο δεν μπορεί να κάνει οραματισμούς ο καθένας;
Ναι της λέω και για το μέλλον και για το τώρα. Λέω ότι με τον χρόνο όλα περνάνε. Γινόμαστε πιο δυνατοί και πιο σοφοί και μπορούμε να αρωματιζόμαστε πιο γαλήνιο μέλλον.
Μα πάντα υπάρχουν αντιφάσεις.
Πότε μην εμπιστεύεσαι έναν άνθρωπο που δεν φάσκει κι αντιφάσκει (Ουμπέρτο Έκο)
Διάβασε το όποτε θες κι αν θέλεις.
https://www.politeianet.gr/books/978...epilogi-197283
Οι διαθέσεις δεν είναι διαρκώς σταθερές. και μόνο το γεγονός ότι είναι θέμα ορμονών εύλογο είναι ότι θα έχουμε μεταπτώσεις από κάθε λογής χημική μεταβολή.
Αλλά ακόμα κι αν είναι σταθερή η διάθεση σε έναν άνθρωπο, η κριτική στάση μπορεί να είναι πολυδιάστατη.
Αυτό που λες ότι "τα γυρνάει σε κάθε ποστ" δεν ισχύει. Δεν είναι ότι τα γυρνάει. είναι ότι συμβαίνει και είναι αληθινό αυτό που λέει στο ένα ποστ καθώς κι αυτό που λέει στο άλλο. Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι το ένα αποκλείει το άλλο;
Quote:
Originally Posted by Μπρουτάλ
Γιατί πιστεύεις ότι θα καθίσω να κάνω συζήτηση πάνω στις γενικολογίες και στη συσκότιση που επιχειρείς, για δικούς σου άγνωστους λόγους, να προκαλέσεις στα θέματα περί borderline?
Δηλαδή εσύ λες "ας τους συγχωρήσουμε, είναι borderline". Φυσικά, αυτό κάνουμε όλοι μας. Και τους συγχωρούμε και τους κατανοούμε και τους έχουμε επιτρέψει να κάνουν πράγματα που δεν θα επιτρέπαμε σε άλλον άνθρωπο, με υγιή ψυχισμό. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα τα ανεχόμαστε για πάντα ή χωρίς όρια. Ο άντρας της Βικτωρίας ακόμα δέχεται κι ανέχεται, για τους δικούς του λόγους. Και μακάρι να μην λυγίσει και να τα δέχεται όλα για πολλά χρόνια ακόμα. Εμείς, σαν ουδέτεροι σχολιαστές και παρατηρητές σε αυτή τη συζήτηση, μπορούμε να έχουμε τη δική μας γνώμη για όσα διαβάσαμε, έτσι δεν είναι; Εγώ τη γνώμη μου την είπα, πάντως.Quote:
Originally Posted by Marilou
1) Πότε και που μίλησα εγώ για δόλο;Quote:
Originally Posted by VictoriaSkG
2) Πως είσαι τόσο σίγουρη ότι οι άλλοι που απάντησαν είναι "οριακοί και διπολικοί" (δεν είδα κανέναν να συστήθηκε έτσι)
3) Οτι πονάς και έχεις περάσει πολλά, το καταλαβαίνω. Οτι και οι άλλοι άνθρωποι ενδέχεται να πονάνε και να έχουν περάσει επίσης πολλά, μπορείς να το αντιληφθείς;
Quote:
Originally Posted by Epsilon
Αυτο ειναι το θεμα Εψιλον δεν εισαι καθολου ουδετερη σε ολο αυτο γι αυτο και μπορω να καταλαβω το σκεπτικο σου εν μερη ...
Ανθρωποι ειναι και αυτοι με ελλατωματα και ιδιαιτεροτητες οπως εσυ ,εγω και ολοι μας ..
Καποιο εχετε κολλησει σε ταμπελες, ετυχε να εχετε στην ζωη σας τετοια ατομα και δυστηχως σας εχουν ταλαιπωρησει με αποτελεσμα να μην σας αφηνουν να εχετε μια ουδετερη θεση προς ολους τους αλλους ...
Βλπεπεις ομως που υπαρχουν και αλλοι ανθρωποι οπως ο σύζυγος της Βικτωριας που η επαφη του με ενα τετοιον ανθρωπω τον κανει να ενεργεί τελειως διαφορετικα και να εχει αναπτύξει πολυ ομορφα και δυνατα συναισθήματα ..
Αν αυτος ο ανθρωπος αυριο μεθαυριο μπει εδω μεσα και γραφει τα καλυτερα για τους οριακους ,γιατι εχει καταλαβει οτι προκειται για μια ιδαιτεροτητα για την οποια πρεπει να εχεις πολυ δυνατη ψυχολογια για να καταφερεις να μην στραφεις εναντιον τους τι θα του ελεγες?
Δεν θα του ζητουσες να μαθεις τι προσωπικη δουλεια εχει κανει εκεινος με τον ευατο του ωστε να καταφερει να δει ετσι τον ανθρωπο που αγαπαει και κατ επεκταση και ολους αυτους που ανηκουν στην ιδια κατηγορια?
Εγω πιστευω πως ενας ανθρωπος οταν αποφασιζει να μεινει απο καθαρα προσωπικη του επιλογη με ενα τετοιο χαρακτηρα το μονο που εχει να κανει ειναι να δουλεψει με τον ευατο του ωστε να μαθει να τον διαχειρίζεται και να τον αποδεχεται ..
Αν αυτη σου η επιλογη φθερει εσενα ,την ψυχολογια σου και σε εχει κανει να βλεπεις ολες τις περιπτωσεις ιδιες με το δικιο σου ,οχι αδικα ,γιατι εχεις περασει πολυ δυσκολα ,γιατι δεν φευγεις μακρυα τους ?
Οταν δεν προσπαθουμε να μπουμε στα παπουτσια του αλλου δεν μπορει ουτε αυτος να μπει στα δικα μου ,οποτε μια μονιμη διαμαχη θα υπαρχει ..
Δεν πιστεύω κάτι. Απλά μπαίνω σε έναν διάλογο και λέω την άποψή μου. Είναι πολύ συγκριμένη και δεν τη θεωρώ γενικολογία όπως την κατατάσσεις. Μάλιστα δείχνεις ότι ξεχωρίζεις τις γενικολογίες από κάτι άλλο που προφανώς επικαλείσαι προκειμένου να αναδείξεις ένα είδος "εγκυρότητας" της άποψης.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Να διαφωτίσω επιχειρώ και όχι να συσκοτίσω. Με δεδομένα που έχω. Εσύ τα βλέπεις ως συσκότιση.
Αν δεν θες μην απαντάς, εννοείται! Αλλά μην κάνεις επιθέσεις μόνο και μόνο επειδή κάτι δεν σ' αρέσει. Δεν δέχτηκες κάποια επίθεση.
Δεν θα μπορουσες να με καλυψεις περισσοτερο σε ολα οσα λες Μαριλου μου . Ο αντρας μου ειναι ενας ανθρωπος γεματος αγαπη και ομορφα συναισθηματα για τους ανθρωπους , εχει πληροφορηθει , εχει μαθει και εχει συνεργαστει πανω στο δικο μου θεμα και καταφερε να απαλλαγει απο ταμπου και στερεοτυπα ωστε να καταφερει να ανοιξει την καρδια του τοσο πολυ ωστε να χωρεσει εκει μεσα ολα αυτα τα υπεροχα συναισθηματα , ισως για αυτο και εγω εχω ηρεμησει τοσο πολυ και τον εχω αγαπησει απο την αρχη , ισως περισσοτερο απο την αρχη της γνωριμιας μας , τον φροντιζω και του δινω αμεριστα την αγαπη που εχω μεσα μου , ισως εκεινος και τα παιδια μας ειναι οι μονοι ανθρωποι που αισθανομαι περισσοτερο "φυσιολογικη " κοντα τους . Εκεινος το καταφερε αυτο , με την αγαπη και την αποδοχη του , και σιγουρα ενας καυγας και ενα μεμονομενο περιστατικο , βλεπε πριν λιγες μερες , δεν αποτελει ενδειξη κακιας συμπεριφορας απεναντι του .Quote:
Originally Posted by Marilou
Εψηλον θα ηθελα να σου πω κατι απο την εμπειρια μου , η αμεριστη αγαπη και η αμεριστη αποδοχη απαλλαγμενη απο κομπλεξισμους , επιθεσεις , κατηγοριες κτλ κτλ ειναι το καλυτερο γιατρικο για ανθρωπους που ανηκουμε σε αυτη την κατηγορια , κανει περισσοτερο καλο και απο φαρμακευτικη αγωγη . Και παρολο που δεχτηκα μια αδικη επιθεση απο εσενα , ειλικρινα δεν σου κραταω κανενα κακο συναισθημα καθως αναγνωριζω τα ζορια που μπορει να εχεις περασει διπλα σε εναν οριακο ανθρωπο . Αλλα και παλι ειναι καθαρα δικη σου επιλογη να παραμεινεις σε μια τετοια κατασταση και να φθειρεις την ψυχολογια σου κατα τα δικα σου δοκουν . Φιλικα παντα σου τα λεω αυτα με ολο το θαρρος της συζητησης ,
1) Μιλησες για συμπεριφορες τις οποιες τις εφαρμοζουμε πατωντας απανω στο προβλημα μαςQuote:
Originally Posted by Epsilon
2) Ξερω πανω κατω ποιοι ειναι και ποιοι οχι , διαβασα διαφορα ποστς στη σελιδα αυτη
3) Μπορω ισως περισσοτερο απο σενα , αλλιωτικα δεν θα ειχα ουτε φιλους στη ζωη μου που θα αποζητουσαν την αγαπη και συμπαρασταση μου , και αυτο ειναι που το κερδισα δουλευοντας με τον ψυχιατρο και ψυχολογο μου και μαζι με τον αντρα μου . Αμα δεν υπολογιζα τα συναισθηματα των αλλων δεν θα μαχαιρωνα τα δικα μου χερια και θα ετρεχα για ραμματα στα νοσοκομεια για να προκαλεσω πονο στον εαυτο μου τον οποιο υποτιμαω σε φασεις μειζονος καταθλιψης .
Λπαμαι καλο μου κοριτσι που το βλεπεις τοσο εχθρικα , φυσικα και δεν προκειται εγω να σου αλλαξω γνωμη , καθως φανταζομαι οτι βαλεσαι και εσυ απο οσα σε ταλαιπωρουν , ομως σε παρακαλω ενα πραγμα , μην βαζεις σε ενα ιδιο καζανι , ολους τους ανθρωπους που εχουν την ιδια παθηση .
Δεν ειπε αυτο , δεν ειπε οτι ολα συγχωρουνται σε καποιον οριακο . Λ.χ δεν μπορει ενας η μια να κερατωνει ασυστολα το/τη συντροφο του και να αποδιδει μοναχα εκει αυτη την συμπεριφορα του , τοτε θα το καναμε ολοι , τοτε ολοι θα ημαστν μοιχοι , ολοι θα ημασταν ασυσολα κακοτροποι κ.α Εγω πιστευω ακραδαντα οτι οταν ενας οριακος βρει την ηρεμια θα μπορεσει να σταματησει πολλες απο προβληματικες συμπεριφορες του , και στο λεω εκ πειρας αυτο . Θελεις να το πω με πολυ απλα λογια ??? αμα δεν γουσταρα η δεν αγαπουσα τον συντροφο μου δεν θα παραμενα τοσα χρονια πιστη , ακομα και στην περιοδο που χωρισαμε . Και θεωρω οτι ειναι κανονας αυτος , οταν αγαπας και νοιωθεις την αγαπη γυρω σου ως οριακος , ηρεμεις σε τεραστιο βαθμο . Ο αντρας μου , μιας και το αναφερεις , το μονο που "Ανεχεται" πλεον ειναι να με βλεπει να κανω κακο στον εαυτο μου και μαχαιρωνομαι σε μειζονες καταθλιπτικες φασεις ,και αυτο το κερδισε , μονος του , με την αγαπη και την αποδοχη του . Δεν εχει να δεχτει κατι αλλο απο μενα , δεν τον βριζω , δεν τον υποτιμαω , δεν τον κανω σκουπιδι , εχω αναπτυξει τεχνικες μαζι με τον θεραπευτη μου που καταφερνω και οριοθετω τα νευρα μου , κυριως για τα παιδια μου και τον αντρα μου που δεν φταινε σε τιποτα . Ισως για αυτο προτιμησα να κανω κακο στον εαυτο μου . Και τα εχω καταφερει , και μην μου πεις εκεινο "τον εδιωξα απο το κρεββατι μας " πριν λιγες μερες , τα ζευγαρια καποιες φορες μαλωνουν κιολας , ελα να ακουσεις το ζευγαρι στον πανω οροφο , να σκυλοβριζονται καθε μερα , και κανεις δεν εχει οριακη .Quote:
Originally Posted by Epsilon