τσιπακι

Όλοι είμαστε διαφορετικοί και ο καθένας παίρνει το δρόμο του και προσπαθεί να λύσει τα προβλήματα του όπως κρίνει ο ίδιος. Εγώ καταλαβαίνω ότι οι φωνές σου προκαλούν τεράστιο άγχος και παραλυεις. Δεξου το άγχος και τις φωνές αλλά βρες ένα τρόπο να αποκτήσεις επαφή με ανθρώπους που να εμπιστεύεσαι. Το πώς θα γίνει αυτό εσύ θα κρίνεις, θα σου έλεγα βρες μια δουλειά αλλά αυτό πρέπει να γίνει μέσω κάποιας δομής υποστήριξης ώστε να έχεις ένα ασφαλές περιβάλλον εργασίας και διαβιωσης. Άνθρωποι δηλαδή που δεν θα σε απορρίψουν αν μια μέρα δεν πας για δουλειά. Που θα κατανοούν τον αγώνα που κάθε μέρα κανείς,ακόμα και αν δεν ξέρουν τι ακριβώς είναι καιπου δεν είναι και δικά τους δουλειά να ξερουν αλλά θα έχουν θετική στάση απέναντι σου.Πρεπει να δοκιμάσεις κάποια πράγματα, εγώ μια γνώμη γράφω, μην παραμένεις εγκλωβισμένη.

καλησπερα

δεν με ενοχλουν τον τελευταιο καιρο οι φωνες.. τις ακουω ελαχιστα.
με ενοχλει η παραολουθηση. δε μπορω να σταθω ηρεμη και μεσα και εξω απο το σπιτι.
εχω κανει καποια βηματα τις προηγουμενες 2 εβδομαδες. την πρηγουμενη βγηκα 3 φορες.
απλα ακομα καθε εξοδο την σκεφτομαι μερες πριν. αναλυω τη διαδρομη. ποσους θα συναντησω που , πως, τι θα κανουν, απο που θα περπατησω κλπ.αναλυση
ποια δουλεια? εδω προσπαθω να παρω το πτυχιο μου.δε θελω και δε μπορω να ερχομαι σε επαφη με αλλους. γι αυτο η καραντινα ειιμαι η μονη που μου εφυγε ενα μεγαλο βαρος γιατι δε χρειαζοταν να βγαινω εξω..
δεν εχω παρεες εδω. τα σπασαμε χρονια τωρα οπως ειπα πριν. δεν εχω κυκλο
πριν 10-12 χρονια δουλευα

.................................................. ...............

Επειδή υπάρχει και ένα όριο στο πόση απογοήτευση αντέχουμε, κάποια στιγμή σταματάμε να κάνουμε σχέδια και να βάζουμε στόχους. Αυτό είναι η φυσική αντίδραση. Νομίζω τότε χάνουμε πλέον και την επιθυμία.

Υπάρχει και κάτι άλλο, το οποίο διάβασα αλλά δεν το καταλαβαίνω καλά.
Όποιος ζήσει καταστάσεις που έχει υποστεί μεγάλη ψυχολογική πίεση, και κυρίως αντιληφθει αντιφατικά πραγματα γύρω του, που παραβιάζουν την ως τότε εμπειρία του από τον κόσμο,
Δεν ξέρω αν το κατάλαβα σωστά. Θυμάσαι πως ήταν πριν; Θεωρείς την παλιά αντίληψη λανθασμένη; Πιστεύεις ότι τώρα βλέπεις καλύτερα την πραγματικότητα; Έχεις ζήσει μεγάλο συναισθηματικο φορτίο τόσο που να μην το αντέχεις;

Quote:

---

Originally Posted by giorgos panou

Εχεις δικιο ΡΕΜΕΜΝΤΥ, αλλα αν το σκεφτουμε απλα, με λαικο τροπο κι οχι επιστημονικα οταν καποιος μας παρεχει καποια υπερεσια και τοσο καιρο βλεπουμε οτι δεν εχει αποτελεσμα καλο οπως αλλοι συνανθρωποι μας, τοτες δεν θα ηταν καλο να παμε σε αλλον? Δεν μπορω να ξερω, ουτε να πω οτι δεν κανει, ομως το αποτελεσμα παντα κρηνω.
Οπως ,εχω αναφερει πολλες φορες στην ΜΠΟΥ, εκτος απο τα φαρμακα οπου πρεπει να παιρνει με ακριβης χρονο, πλεον οι γιατροι κανουν κι μαζι ψυχοθεραπευτηκες μεθοδους, οπως μια απο τις πολλες ειναι η γνωστικιστικη -αν την γραφω σωστα- ,υπαρχουν κι μεθοδοι οπου ο ασθενης αποδεχετε πληρως το προβλημα και ζει ταυτοχρονα , δεν ειναι δικη μου γνωμη ουτε εγω την ανακαληψα.Αλλα ισως δεν την ξερουν ολοι οι γιατροι αφου χρειαζετε να ειναι κι ψυχοθεραπευτες.

---

σωστες ειναι σκεψεις σου γιωργο, αλλα πρεπει να λαβουμε υποψη και την καθε περιπτωση και τις ιδιαιτεροτητες της.
ο ασθενης μπορει να ειναι δυσαρεστημενος επειδη δεν ειναι τελειως καλα, αλλα μπορει και να μην γινεται να ειναι τελειως καλα. να γινεται μονο να ειναι καλυτερα, αντι τελειως ασχημα.
οταν μια κατασταση ειναι σοβαρη, ο γιατρος παλευει να φερει μια ισορροπια που να ειναι οσο γινεται λειτουργικος ο ασθενης. δεν θελει να τον κανει φυτο. θελει να προσπαθησει να τον κανει λειτουργικο.
κι αυτο θελει και χρονο και καποιες φορες δεν μπορει να γινει απολυτα, αλλα μονο σχετικα.
η ψυχοθεραπεια σιγουρα κακο δεν κανει. αρκει να ειναι παραλληλα με τα φαρμακα. σε τετοιες περιπτωσεις δεν μπορει να αντικαταστησει τα φαρμακα.
λαβε επισης υποψη σου οτι πολλοι ασθενεις δυσφορουν επειδη παιρνουν φαρμακα. θα ηθελαν να γινουν καλα χωρις φαρμακα.
ε, αν η περιπτωση τους θελει φαρμακα, οσους γιατρους και να αλλαξουν, δεν θα ειναι ικανοποιημενοι.

Quote:

---

Originally Posted by Dimitrios 7

Επειδή υπάρχει και ένα όριο στο πόση απογοήτευση αντέχουμε, κάποια στιγμή σταματάμε να κάνουμε σχέδια και να βάζουμε στόχους. Αυτό είναι η φυσική αντίδραση. Νομίζω τότε χάνουμε πλέον και την επιθυμία.

Υπάρχει και κάτι άλλο, το οποίο διάβασα αλλά δεν το καταλαβαίνω καλά.
Όποιος ζήσει καταστάσεις που έχει υποστεί μεγάλη ψυχολογική πίεση, και κυρίως αντιληφθει αντιφατικά πραγματα γύρω του, που παραβιάζουν την ως τότε εμπειρία του από τον κόσμο,
Δεν ξέρω αν το κατάλαβα σωστά. Θυμάσαι πως ήταν πριν; Θεωρείς την παλιά αντίληψη λανθασμένη; Πιστεύεις ότι τώρα βλέπεις καλύτερα την πραγματικότητα; Έχεις ζήσει μεγάλο συναισθηματικο φορτίο τόσο που να μην το αντέχεις;

---

εχω περασει και περναω πολυ πιεση και αναλαμβανα και αναλαμβανω ευθυνες αλλων που δεν ειναι δικη μου υποθεση. αλλα ακομα δεν εχω καταφερει να το εντοπιζω και να το μελετησω λιγο το πραγμα να το καταλαβω και να κανω μια σωστη κινηση.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

σωστες ειναι σκεψεις σου γιωργο, αλλα πρεπει να λαβουμε υποψη και την καθε περιπτωση και τις ιδιαιτεροτητες της.
ο ασθενης μπορει να ειναι δυσαρεστημενος επειδη δεν ειναι τελειως καλα, αλλα μπορει και να μην γινεται να ειναι τελειως καλα. να γινεται μονο να ειναι καλυτερα, αντι τελειως ασχημα.
οταν μια κατασταση ειναι σοβαρη, ο γιατρος παλευει να φερει μια ισορροπια που να ειναι οσο γινεται λειτουργικος ο ασθενης. δεν θελει να τον κανει φυτο. θελει να προσπαθησει να τον κανει λειτουργικο.
κι αυτο θελει και χρονο και καποιες φορες δεν μπορει να γινει απολυτα, αλλα μονο σχετικα.
η ψυχοθεραπεια σιγουρα κακο δεν κανει. αρκει να ειναι παραλληλα με τα φαρμακα. σε τετοιες περιπτωσεις δεν μπορει να αντικαταστησει τα φαρμακα.
λαβε επισης υποψη σου οτι πολλοι ασθενεις δυσφορουν επειδη παιρνουν φαρμακα. θα ηθελαν να γινουν καλα χωρις φαρμακα.
ε, αν η περιπτωση τους θελει φαρμακα, οσους γιατρους και να αλλαξουν, δεν θα ειναι ικανοποιημενοι.

---

και παλι κατι περιεργο συνεβη σημερα στο γιατρο. του ελεγα που πηγα σουπερμαρκετ την προγουμενη εβδομαδα και με ρωτησε πως ημουν και τι εκανα εκει. και του ελεγα.. ε και του ελεγα οτι κοιτουσα τους ανθρωπους μηπως με κοιτανε.κοιταγα αν υπαρχουν καμερες επισης. και μου κανει την ερωτηση ματ. μου λεει τις καμερες τις εχουν βαλει εκει για καποιο λογο περα απο την ασφαλεια του μαγαζιου? δεν απανταω.εσκυψα το κεφαλι. μου λεει οι καμερες εχουν να κανουν με εσενα με καποιο τροπο? κουναω το κεφαλι συγκαταβατικα. μου λεει τις εχουν βαλει περα απο την ασφαλεια του μαγαζιου και για να σε παρακολουθουν? και εκει τα επαιξα. που ξερει αυτος τι σκεφτομαι εγω. απλα εσκυψα το κεφαλι. δεν ηθελα να τον κοιταξω στα ματια.. κατι περιεργο συμβαινει. κατι γινεται.. αυτος? εγω? εμεις? κατι γινεται.. ΠΩΣ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΕΧΩ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ????

με συμβουλεψε να μην υπεραναλυω τα πραγματα. οταν σκεφτομαι κατι να κανω να μην το σκεφτομαι μερες πριν.το σκεφτηκα σημερα και το κανω σημερα.
το εκανα πραξη. μετα τη συνεδρια πηγα περιπατο με το αδερφακι μου για αρκετη ωρα και περασα πολυ ωραια!

αλλα η απορια παραμενει..

Quote:

---

Originally Posted by boo

εχω περασει και περναω πολυ πιεση και αναλαμβανα και αναλαμβανω ευθυνες αλλων που δεν ειναι δικη μου υποθεση. αλλα ακομα δεν εχω καταφερει να το εντοπιζω και να το μελετησω λιγο το πραγμα να το καταλαβω και να κανω μια σωστη κινηση.



και παλι κατι περιεργο συνεβη σημερα στο γιατρο. του ελεγα που πηγα σουπερμαρκετ την προγουμενη εβδομαδα και με ρωτησε πως ημουν και τι εκανα εκει. και του ελεγα.. ε και του ελεγα οτι κοιτουσα τους ανθρωπους μηπως με κοιτανε.κοιταγα αν υπαρχουν καμερες επισης. και μου κανει την ερωτηση ματ. μου λεει τις καμερες τις εχουν βαλει εκει για καποιο λογο περα απο την ασφαλεια του μαγαζιου? δεν απανταω.εσκυψα το κεφαλι. μου λεει οι καμερες εχουν να κανουν με εσενα με καποιο τροπο? κουναω το κεφαλι συγκαταβατικα. μου λεει τις εχουν βαλει περα απο την ασφαλεια του μαγαζιου και για να σε παρακολουθουν? και εκει τα επαιξα. που ξερει αυτος τι σκεφτομαι εγω. απλα εσκυψα το κεφαλι. δεν ηθελα να τον κοιταξω στα ματια.. κατι περιεργο συμβαινει. κατι γινεται.. αυτος? εγω? εμεις? κατι γινεται.. ΠΩΣ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΕΧΩ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ????

---

Τι μας λες τώρα δηλαδή ότι σε παρακολουθούν οι κάμερες στο μάρκετ και όχι η κάμερα του υπολογιστή σου λόγου χάρη, ή του κινητού σου? Αφου οι λεγόμενοι εξωγήινοι, θα έχουν άπειρες τεχνολογικές δυνατότητες.

εγώ απλά πιστεύω ότι ντρέπεσαι για τις σκέψεις σου. Αυτός είναι ο λόγος που δεν τις αποκαλύπτεις στο γιατρό σου. Είσαι απλά εθισμένη σε αυτές όπως ένας ναρκομανής στη δόση του και ένας αλκοολικός στο ποτό του. Έτσι αποφεύγεις την έκθεση στο γιατρό σου γιατι σε εκείνον προφανώς πρέπει να αιτιολογήσεις ό,τι λες κ επιλέγεις τον εύκολο δρόμο της στρουθοκαμήλου.

ευαλωτη νοιωθω και καχυποπτη. οχι ντροπη..
τι περιμενες δηλαδη εναν ανθρωπο που τον εχω ζησει 5 ωρες να τον εμπιστευομαι κιολας απολυτα?

Καλησπέρα, πως είσαι σήμερα;
Προφανώς αυτά που έχω γράψει τα έχεις ήδη σκεφτεί πολύ πριν και τα έχεις αναλύσει. Εγώ θα επιμείνω λίγο όμως.
Μου φαίνεται απιστετο τόση παθητικότητα. Ο φόβος πάντα υπάρχει, όλοι το έχουν αυτό και είναι καλό να φοβάσαι, χάρις στο φόβο ο άνθρωπος επιβίωσε στις πιο άσχημες συνθήκες αλλά και καμμιά φορά είναι τροχοπεδη ο υπερβολικός φόβος. Δεν ξέρω τι να γράψω άλλο. Σίγουρα υπάρχει κάτι που θα σε έκανε να υπερβείς τον φόβο. Για άλλους είναι η ανάγκη πχ για εργασία, εισόδημα. Για άλλους η επιθυμία να ζήσουν τη ζωή τους. Συγνώμη και πάλι, δεν ξέρω τι άλλο να γράψω. Να είσαι καλά.

καλησπερα και ευχαριστω για το χρονο σου.

προσπαθω να μην μενω παθητικη.

σημερα ξαναβγηκα τωρα το απογευμα ξανα στο σουπερμαρκετ. κοιταγα διακριτικα τις καμερες αλλα συνεχισα τα ψωνια.εκατσα μετα εξω κι εκανα 1 τσιγαρο. ενοιωθα αγωνια αλλα προσπαθουσα να μου αποσπασω την προσοχη. ηταν καλυτερα λιγο απο την προηγουμενη εβδομαδα.εκατσα και πεισσοτερο εκει μεσα σημερα. πιεστηκα αλλα καπως τα καταφερα και σημερα.

το γιατρο και τη ψυχοθεραπεια εγω τα πληρωνω.

εγω τους βρηκα. και δεν ειναι η 1η φορα που αναζητησα τετοιες ειιδικοτητες. δοκιμασα, επελεξα, απερριψα μονη μου.

μονη μου πηγαινα σε ομαδες αυτοβοηθειας

εγω μπηκα απο μονη μου 1η φορα για νοσηλεια γιατι εκρινα οτι ισως παρω βοηθεια
εγω αναζητησα βοηθεια

επισης φοιτω σε μια σχολη εδω και λιγα χρονια μεσα σε ολα αυτα.



για αλλους λιγα για εμενα πολλα..

Έχεις την δύναμη, συνέχισε και μην εγκαταλείπεις ποτέ. Δεν είναι καθόλου εύκολο, αυτό που περιγράφεις. Έναν άοπλο άνθρωπο που πολεμάει με σκιές, δεν τον λες δειλό. Επειδή είναι άοπλος, είναι δυνατόν να μην φοβάται; Μαθαίνει να οπλίζεται ο ίδιος. Δεν φταίμε για αυτό που είμαστε. Με βοηθάει και εμένα να ξέρω ότι προσπαθείς.

δημητρη χαιρομαι αν σε βοηθησα με καποιον τροπο..

δε μπορω να σταματησω να προγραμματιζω τις εξοδους μου απο το σπιτι 2-3 μερες πριν..
και προσπαθω να κανω τις εξωτερικες δουλειες τη στιγμη που το σκεφτομαι αλλα δε μπορω με πιανει αρνηση και ανησυχια και μπλοκαρω ατο το φοβο μου..

τι μπορω να κανω?
καθε ιδεα ευπροσδεκτη

Συγχαρητήρια boo που μπόρεσες να πας κόντρα στις εμμονές για την παρακολούθηση και να μείνεις εκεί που ήθελες να είσαι! Χαίρομαι να μαθαίνω τα βήματά σου και μην ξεχνάς να μας λες τις νίκες σου να τις γιορτάζουμε μαζί σου! Οι καθημερινές σου νίκες είναι πολύ σημαντικές. Νομίζω πως αυτό που αναφέρεις για τον προγραμματισμό των εξόδων σου, θα το φτιάξεις με τη σειρά του. Δε χρειάζεται να αισθάνεσαι πως πρέπει να τα διορθώσεις/φτιάξεις όλα σήμερα. Έχεις καιρό. Θα κάνεις μικρά και σταθερά βήματα και θα φτάσεις κι εκεί.