Που μπορώ να βρω φίλους;

Και εγω ετσι ειμαι, χρονια πλεον, μου κατεστρεψε οριστικα πλεον τη ζωη. Εφτασε σε ενα σημειο οπου πλεον εγινε πραγματικα απαλευτο, αρχισα τα οπιουχα, ηρεμιστικα, αγορασμενα ειτε απο το clearnet ειτε απο τα "onions" (D.W)...Oτι εβρισκα να μου ανεβασει τη ντοπαμινη. Απο τη μια πιστευω με κρατησαν ζωντανο απο το να κανω μια τρελα, απο την αλλη κατεληξα με 3 επιληπτικες κρισεις (εκ των οποιων μια νοσηλεια σε νευρολογικη κλινικη με σκαναρισματα CT, MRI, EEG και ατελειωτες εξετασεις) απο διακοπη ηρεμιστικων, και ενδεχομενως να εχω προκαλεσει επιληψια εφ ορου ζωης. Ο ανθρωπος χρειαζεται κατι να του αποσπα την προσοχη, εαν δεν υπαρχει τιποτα απολυτως και για μακρα χρονια διαστηματα, η εκβαση δεν θα ειναι καλη. Εγω το λαμπρο παραδειγμα. Καθε μερα ακομα παιρνω οπιοειδη, και ηρεμιστικα, τα πρωτα απλα για να μην ειμαι "αρρωστος/dopesick" και τα δευτερα τα κοβω σταδιακα μπας και γλυτωσω 4η επιληπτικη κριση. Και φυσικα ζω καθε δευτερολεπτο με το ενδεχομενo να παθω νεα κριση εκει που ειμαι μονος μου, να κοπανησω το κεφαλι μου πουθενα και να μεινω στον τοπο, οι (επιληπτικες ή μη) κρισεις/σπασμοι εξαιρετικα σπανια εχουν καποιο σημαδι πριν ξεκινησουν. Friendless για 6η χρονια αν δεν κανω λαθος, 30 χρονων τωρα...

Πως περασαν ? Συνηθως περπατημα μονος διπλα στη θαλασσα (μενω σε παραλιακο μερος) και αν καταλαβω "κατι", το λεγομενο buzz απο καποια απο αυτα που παιρνω, πραγμα σπανιο γιατι η ανοχη εχει φτασει στο θεο, τοτε απλα περιφερομαι στην πολη ασκοπα, χωρις κανενα συναισθημα με ενα ειδος υποτυπωδης χημικης ευχαριστησης. Νηφαλιος και να βλεπω ευτυχισμενους ανθρωπους με τις παρεες τους ή τις σχεσεις τους ? Η θεα και μονο σαυτο ειναι σαν να τρωω απανωτες σφαλιαρες με καρφια. Επομενως εχω απομονωθει αρκετα και σπανια βγαινω απο το σπιτι.

Δεν μου δινει ορεξη πλεον τιποτα στη ζωη. Και ναι, πριν καν ξεκινησω την αυτοθεραπεια (θεραπεια δεν ειναι σε καμια περιπτωση, καλυψη συμπτωματων ή καλυτερα του πονου, προσωρινο δανεισμα ηρεμιας και ευτυχιας ειναι βασικα που το πληρωνεις μετα) με τις εν λογω ουσιες, τοσα χρονια friendless απλα ειμαι μια νεκρη υπαρξη μεσα σε ενα ζωντανο σωμα.
Αυτο που θελω να πω, ειδικα εσεις που μενετε Αθηνα και Θεσσαλονικη, μην το αφηνετε ετσι, δεν καταληγει καλα, ειτε αυτο ειναι ουσιες, ειτε αλκοολ ειτε ουτε και γω ξερω τι αλλο μπορει να προκυψει, υπαρχουν επιλογες αν ψαχτειτε, εγω μενω επαρχια και ειμαι σχεδον αφραγκος οποτε δεν ξερω καν τι αλλο μπορω να κανω εχοντας δοκιμασει οτι περνουσε απο το χερι μου (π.χ γυμναστηρια, συλλογοι κτλ)

Quote:

---

Originally Posted by stefamw

Και εγω ετσι ειμαι, χρονια πλεον, μου κατεστρεψε οριστικα πλεον τη ζωη. Εφτασε σε ενα σημειο οπου πλεον εγινε πραγματικα απαλευτο, αρχισα τα οπιουχα, ηρεμιστικα, αγορασμενα ειτε απο το clearnet ειτε απο τα "onions" (D.W)...Oτι εβρισκα να μου ανεβασει τη ντοπαμινη. Απο τη μια πιστευω με κρατησαν ζωντανο απο το να κανω μια τρελα, απο την αλλη κατεληξα με 3 επιληπτικες κρισεις (εκ των οποιων μια νοσηλεια σε νευρολογικη κλινικη με σκαναρισματα CT, MRI, EEG και ατελειωτες εξετασεις) απο διακοπη ηρεμιστικων, και ενδεχομενως να εχω προκαλεσει επιληψια εφ ορου ζωης. Ο ανθρωπος χρειαζεται κατι να του αποσπα την προσοχη, εαν δεν υπαρχει τιποτα απολυτως και για μακρα χρονια διαστηματα, η εκβαση δεν θα ειναι καλη. Εγω το λαμπρο παραδειγμα. Καθε μερα ακομα παιρνω οπιοειδη, και ηρεμιστικα, τα πρωτα απλα για να μην ειμαι "αρρωστος/dopesick" και τα δευτερα τα κοβω σταδιακα μπας και γλυτωσω 4η επιληπτικη κριση. Και φυσικα ζω καθε δευτερολεπτο με το ενδεχομενo να παθω νεα κριση εκει που ειμαι μονος μου, να κοπανησω το κεφαλι μου πουθενα και να μεινω στον τοπο, οι (επιληπτικες ή μη) κρισεις/σπασμοι εξαιρετικα σπανια εχουν καποιο σημαδι πριν ξεκινησουν. Friendless για 6η χρονια αν δεν κανω λαθος, 30 χρονων τωρα...

Πως περασαν ? Συνηθως περπατημα μονος διπλα στη θαλασσα (μενω σε παραλιακο μερος) και αν καταλαβω "κατι", το λεγομενο buzz απο καποια απο αυτα που παιρνω, πραγμα σπανιο γιατι η ανοχη εχει φτασει στο θεο, τοτε απλα περιφερομαι στην πολη ασκοπα, χωρις κανενα συναισθημα με ενα ειδος υποτυπωδης χημικης ευχαριστησης. Νηφαλιος και να βλεπω ευτυχισμενους ανθρωπους με τις παρεες τους ή τις σχεσεις τους ? Η θεα και μονο σαυτο ειναι σαν να τρωω απανωτες σφαλιαρες με καρφια. Επομενως εχω απομονωθει αρκετα και σπανια βγαινω απο το σπιτι.

Δεν μου δινει ορεξη πλεον τιποτα στη ζωη. Και ναι, πριν καν ξεκινησω την αυτοθεραπεια (θεραπεια δεν ειναι σε καμια περιπτωση, καλυψη συμπτωματων ή καλυτερα του πονου, προσωρινο δανεισμα ηρεμιας και ευτυχιας ειναι βασικα που το πληρωνεις μετα) με τις εν λογω ουσιες, τοσα χρονια friendless απλα ειμαι μια νεκρη υπαρξη μεσα σε ενα ζωντανο σωμα.
Αυτο που θελω να πω, ειδικα εσεις που μενετε Αθηνα και Θεσσαλονικη, μην το αφηνετε ετσι, δεν καταληγει καλα, ειτε αυτο ειναι ουσιες, ειτε αλκοολ ειτε ουτε και γω ξερω τι αλλο μπορει να προκυψει, υπαρχουν επιλογες αν ψαχτειτε, εγω μενω επαρχια και ειμαι σχεδον αφραγκος οποτε δεν ξερω καν τι αλλο μπορω να κανω εχοντας δοκιμασει οτι περνουσε απο το χερι μου (π.χ γυμναστηρια, συλλογοι κτλ)

---

Εντάξει εσύ το κατάλαβες νωρίς εγώ που έπινα κουμπια-κόκες από τα 25 μου που πήγα Αγγλία και μέχρι τα 38 μου ενώ στην δουλειά κολλαγα ρεπό για να μαζεύω 10ήμερα ανα τρίμηνο και να πηγαίνω Κολομβία-Εκουαδόρ και Βολιβία για να πιω το θέλημα το οποίο το αγόραζα σε 10αδα δεν έπαιρνα ένα ή δύο ή 5 έπαιρνα 10 κατευθείαν (εβραζα 10 την ημέρα) και μία φορά στην Βολιβία 50 (4 μέρες άντεξε το 50αρι) γιατί μου το έφερναν κατευθείαν από το δάσος και δεν θα περνούσε από μεσάζοντες. Στα 38 μου έπαθα φρικη μια με τις ντρόγκες μία με το κλίμα ε ήταν η ώρα να με χτυπήσει η διπολική κατακούτελα (σιγά μην μου την χάριζε) και επειδή δεν έβρισκα σωτηρία, μου λέει καλή του ώρα ένας γιατρός στην φάση που είσαι πάρε την σύντροφο σου και πηγαίνετε σε κανα βουνό να μείνετε κανα εξάμηνο-ενώ έπαιρνα και φάρμακα-να σε παρακολουθεί να ξεφύγεις και όπως το είπε έτσι έγινε.

Θέλεις 6 μήνες να γίνεις πέτρα, το οποίο είναι δύσκολο, αν ήταν εύκολο όλοι θα το έκαναν... είναι δύσκολο.... αλλά πρέπει! Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο κουράγιο και υπομονή κρατήσου να το ξεπεράσεις!

Επίσης ξέχασα να σου πω πως δεν έχω φίλους γιατί όταν πήγαινα σχολείο ήμουν nerd γιατι ήθελα να περάσω πολυτεχνείο, μετά ήμουν nerd στο πολυτεχνείο οπότε πάλι δεν έβγαινα ε και μετά καταλαβαίνεις τι φίλους είχα στην Αγγλια που πήγα.... Βέβαια από την άλλη επειδή κάνω ζίου ζίτσου αρκετό καιρό έχω μπει στην οικογένεια ας το πούμε αλλά οκ με τα παιδιά συναντιέμαι όταν πηγαίνω για προπόνηση, όχι έξω, δεν βγαίνω έξω γενικά την έχω δει σπιτόγατος. Δεν έχω γυναικα και δεν νομίζω να βρω όχι τόσο για την εμφάνιση μου που την θεωρω πολυ καλή και προσεγμένη, αν εξαιρέσεις το ύψος σε περίπτωση που θέλει κάποια πχ κάποιον από 1,76 και άνω είμαι οκ δηλαδή έχω κοιλιακούς κτισμένους, αλλά επειδή έχω ιδιαιτερότητες στο σεξουαλικό τομέα είμαι sub ε δεν είναι και το πιο εύκολο να βρεις κάποια που να είναι εκείνη αυτή που θα έχει το πάνω χέρι. Κατά τα άλλα όλα οκ στη ζωή μου, εντάξει μην έχω και παράπονο.

Σε εσένα παρατήρησα πως έχεις ένα επίπεδο α, δεν είσαι το κλασικό ζάκι ξέρεις τι εννοώ και θεωρώ πως αν ξεφύγεις από όλα και τα αφήσεις πίσω σου θα την φτιάξεις την ζωή σου. Το πιστεύω αυτό πραγματικά!

Quote:

---

Originally Posted by Erin

Που μπορώ να βρω φίλους;

Είναι μια απορία στην οποία δεν έχω βρει απάντηση.
Δεν μιλάω με τους παλιούς μου φίλους γιατί τελικά δεν ταιριάζαμε και τσακωνόμασταν όλη την ώρα, όλοι με όλους.
Τα παιδιά τα είχα γνωρίσει στις σχολές που πήγαινα, αλλά αυτό το διάστημα δεν εργάζομαι, ούτε πάω σε κάποια σχολή.
Ο εθελοντισμός αποκλείεται αυτή την περίοδο λόγω covid, οπότε;

Που βρίσκω παρέα;

---

άμα ψάχνεις για online παρέα και συνομιλία μέσω viber κλπ στείλε μου να τα πούμε!

Έχω μόλις ένα φίλο για να βγαίνω,οι υπόλοιποι είναι απλά γνωστοί από το εργασιακό περιβάλλον από τη προηγούμενη δουλειά,οι οποίοι αραιά και που θα μιλήσουμε με κανένα sms και αυτό απλά.

Δυστυχώς δεν γιορτάζω πότε γενέθλια,ονομαστική εορτη κλπ όπως κάνουν οι περισσότεροι που έχουν φίλους που τους νοιάζονται.

Ένας άλλος που θεωρούνταν φίλος,μου χρωστάει χρήματα που του είχα δανείσει γιατι είχε ανάγκη και δεν τα έχει επιστρέψει εδώ και 2 χρόνια,με εκμεταλλεύτηκε και με βρίζει κιόλας από πάνω.Πραγματικα βοηθάς κάποιον και αυτό είναι η συμπεριφορά που εισπράτεις πίσω.:(

Ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι παιδικοί φίλοι ακόμη στη ζωη μου κ δε νιώθω εντελώς μόνη. Η οικογένεια με στηρίζει όσο μπορεί αλλά κουράστηκα να μένω μαζί τους. Από την άλλη μη έχοντας ένα δικό μου εισόδημα δεν ξέρω αν θα μπορούσα να μείνω μόνη χωρίς την οικονομική ενίσχυση των γονιών μου. Μακάρι να υπήρχε ένας τρόπος να μαθαίναμε τις κοινωνικές δεξιότητες για την καλλιέργεια κ τη διατήρηση έστω γνωριμιών. Κάποιοι από εμάς το χάνουμε από τη μη χρήση της λεκτικής επικοινωνίας και κάποιοι από την κατάχρησή της.

Επειδη στην προσωπικη και κοινωνικη καθημερινοτητα μου εχω μεινει αρκετα πισω,αυτο δεν με βοηθαει στο να κανω γνωριμιες η φιλιες καθως οι περισσοτεροι ειναι σε μια φαση της ζωης τους καλυτερη απο εμενα ειτε επαγγελματικα ειτε σε προσωπικο επιπεδο,δλδ εχουν μια σχεση,εχουν 4-5 φιλους στανταρ να βγαινουν και να κανουν μαζι πραγματα,οποτε νιωθω δυσφορια το να ειμαι παρεα με τετοια ατομα,με κανει να αισθανομαι μειονεξια και ανεπαρκεια.

Δεν εχω φιλους για διακοπες,για παρεα,για διασκεδαση,για κοινους στοχους η δραστηριοτητες,νιωθω παρατημενος.

Μήπως είσαι εσύ αυτός που έχει "παρατήσει" τους άλλους; Και σε μένα το ίδιο συμβαίνει. Μην τα παρατάς. Βγες μόνος, πήγαινε εκδρομές μόνος, να είσαι ανοιχτός στο αυθόρμητο.

Quote:

---

Originally Posted by Niels

Μήπως είσαι εσύ αυτός που έχει "παρατήσει" τους άλλους; Και σε μένα το ίδιο συμβαίνει. Μην τα παρατάς. Βγες μόνος, πήγαινε εκδρομές μόνος, να είσαι ανοιχτός στο αυθόρμητο.

---

Αυτό βλέπω να συμβαίνει κ σε εμένα βλέπω ότι αρχίζω κ παρατάω τους άλλους.

Μπορεί να οφείλεται σε πολλούς λόγους αυτό. Από ένδειξη κοινωνικής απόσυρσης λόγω άγχους, κατάθλιψης κλπ μέχρι να συνειδητοποιείς ότι κάποια άτομα σε κουράζουν, ο ρόλος σου στη σχέση μαζί τους δεν σε εκφράζει πια κλπ

Φίλους, η σχέση το βλέπω πλέον πολύ, πολύ δύσκολα να βρω ιδίως σχέση!

Quote:

---

Originally Posted by Niels

Μήπως είσαι εσύ αυτός που έχει "παρατήσει" τους άλλους; Και σε μένα το ίδιο συμβαίνει. Μην τα παρατάς. Βγες μόνος, πήγαινε εκδρομές μόνος, να είσαι ανοιχτός στο αυθόρμητο.

---

Oχι τοσο,γιατι κανενας σχεδον δεν κρατουσε επαφη μαζι μου,να δειξει οτι εχει ενδιαφερον να διατηρησουμε μια φιλικη επαφη,ισως γιατι και γω ειμαι ενα κλειστο ατομο και εσωστρεφες,γενικα τα κλειστα και εσωστρεφη ατομα τα αποφευγουν,γιατι ειναι οι περιεργοι,αυτοι που δεν θελουν να μιλανε για τον εαυτο τους,δεν εχουν ενδιαφεροντα να συζητησουν κλπ.Το να πηγαινω καπου μονος μου το θεωρω απελπησια πλεον,δηλαδη σκεψου οτι εχω επιταγη τουρισμου 150 ευρω και δεν εχω με καποιον να πεταχτω καπου μια μινι εκδρομη η εξορμηση.Eιμαι αποκομμένος εντελως,ουτε σοσιαλ μιντια,ουτε τιποτε,απλα παω δουλεια,γυρναω και οταν καθομαι,απλα καθομαι,δεν υπαρχει διαθεση ουτε μια ταινια να δω σπιτι μου,αυτα που αλλοι λενε,δες νετφλιξ,δες καμια σειρα,παιξε κανενα game στο pc,μου φαινονται παγερα αδιαφορα.

Quote:

---

Originally Posted by JohnyK33

Oχι τοσο,γιατι κανενας σχεδον δεν κρατουσε επαφη μαζι μου,να δειξει οτι εχει ενδιαφερον να διατηρησουμε μια φιλικη επαφη,ισως γιατι και γω ειμαι ενα κλειστο ατομο και εσωστρεφες,γενικα τα κλειστα και εσωστρεφη ατομα τα αποφευγουν,γιατι ειναι οι περιεργοι,αυτοι που δεν θελουν να μιλανε για τον εαυτο τους,δεν εχουν ενδιαφεροντα να συζητησουν κλπ.Το να πηγαινω καπου μονος μου το θεωρω απελπησια πλεον,δηλαδη σκεψου οτι εχω επιταγη τουρισμου 150 ευρω και δεν εχω με καποιον να πεταχτω καπου μια μινι εκδρομη η εξορμηση.Eιμαι αποκομμένος εντελως,ουτε σοσιαλ μιντια,ουτε τιποτε,απλα παω δουλεια,γυρναω και οταν καθομαι,απλα καθομαι,δεν υπαρχει διαθεση ουτε μια ταινια να δω σπιτι μου,αυτα που αλλοι λενε,δες νετφλιξ,δες καμια σειρα,παιξε κανενα game στο pc,μου φαινονται παγερα αδιαφορα.

---

τι σου φαινεται ενδιαφερον; δεν εχεις ενδιαφερον για τιποτε;

Quote:

---

Originally Posted by JohnyK33

... γιατι και γω ειμαι ενα κλειστο ατομο και εσωστρεφες,γενικα τα κλειστα και εσωστρεφη ατομα τα αποφευγουν,γιατι ειναι οι περιεργοι,αυτοι που δεν θελουν να μιλανε για τον εαυτο τους,δεν εχουν ενδιαφεροντα να συζητησουν κλπ.

---

Δυστυχώς οι εσωστρεφείς είμαστε στιγματισμένοι, σε ορισμένες περιπτώσεις σχεδόν ταυτισμένοι με δυνητικά επικίνδυνα άτομα.

Quote:

---

Originally Posted by JohnyK33

Το να πηγαινω καπου μονος μου το θεωρω απελπησια πλεον,δηλαδη σκεψου οτι εχω επιταγη τουρισμου 150 ευρω και δεν εχω με καποιον να πεταχτω καπου μια μινι εκδρομη η εξορμηση.

---

Ξέρω κάποιον που έκανε το εξής απίστευτο. Έφευγε μόνος του για διακοπές στη Γερμανία με σκοπό να κάνει εκατοντάδες χιλιόμετρα με το ποδήλατο.

Δε χρειάζεται να έχεις παρέα για να κάνεις ένα ταξίδι. Εσύ όμως φαίνεται να θέλεις να μοιράζεσαι αυτή την εμπειρία με κάποιον άλλο. Ίσως να υπάρχουν λύσεις μέσω δραστηριοτήτων κάποιων συλλόγων, αν και δεν ξέρω κατά πόσο ένας εσωστρεφής θα μπορούσε να ενταχθεί εκεί. Ξέρω ότι εγώ δε θα πήγαινα.

Quote:

---

Originally Posted by JohnyK33

Eιμαι αποκομμένος εντελως,ουτε σοσιαλ μιντια,ουτε τιποτε,απλα παω δουλεια,γυρναω και οταν καθομαι,απλα καθομαι,δεν υπαρχει διαθεση ουτε μια ταινια να δω σπιτι μου,αυτα που αλλοι λενε,δες νετφλιξ,δες καμια σειρα,παιξε κανενα game στο pc,μου φαινονται παγερα αδιαφορα.

---

Στο κομμάτι των μέσων δικτύωσης δεν είσαι ο μόνος. Π.χ. εγώ ποτέ δεν μπήκα σ' αυτή τη διαδικασία και δεν το έχω μετανιώσει. Το ότι εργάζεσαι είναι πάρα πολύ σημαντικό.

Όσον αφορά τα υπόλοιπα, δεν έχεις ενδιαφέροντα; Κάτι να σου τραβάει την προσοχή; Μήπως σου λείπουν απλώς τα ερεθίσματα;