Δεν ξέρω τι τίτλο να βάλω

Σε ευχαριστώ Άρσι μου...

Δεν ξέρω αλλά το περίεργο που νιώθω είναι πως δεν κολυμπάω καν.
Νιώθω σαν να κάνω ένα χαλαρό περίπατο πλέον...Ήρεμη...

Που όμως κάτι μέσα μου μου λέει ότι αυτό σε λίγο μπορεί να ανατραπεί. Να γινει ένα μανιασμένο κολύμπι...
Εκεί θα φανεί τελικά πόσο καλά μπορώ να κολυμπάω.

Πόσο περίεργο μου φαίνεται! Τόσο καιρό - πάνω από χρόνο - βασανιζόμουν πώς θα χωρίσω; πως θα αποκοπώ από μια τέτοια σχέση τόσο στενή, μακροχρόνια; και εγώ αντίθετα είμαι ήρεμη τώρα. Χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν είμαι προβληματισμένη, για το πριν, για εκείνον, για εμένα, για το μετά...

Ήταν ένας \"τέλειος\" χωρισμός, χωρίς τέλεια σχέση:)
Αυτό που δεν περίμενα και φανταζόμουν ότι μόνο στα πιο τρελά μου όνειρα θα πραγματοποιούνταν ήταν να υπάρξει αυτή η αποδοχή των λεγομένων μου (χωρίς απαραίτητα σύγκλιση αλλά αποδοχή) κάτι που συμβάλει στο να είμαι ήρεμη τώρα...

Πριν λίγο άκουσα κάποιους παλιούς γνωστούς στιχους: Όποιος ξέρει να αγαπά, ξέρει και να χωρίζει...
Και το παράλογο είναι πως τώρα, χώρια καταλαβαίνω την αγάπη που τρέφω ακόμα για τον άνθρωπο αυτό, για τα όσα έζησα και έζησε μαζί μου, για τα όσα μάθαμε ο ένας στον άλλο, για τα όσα στηρίξαμε ο ένας τον άλλο και πονάω που παρ\'όλα αυτά δεν μπορώ να ζήσω μαζί του...
Κάποιες φορές η αγάπη δε φτάνει... Πρέπει να ξέρεις και πως να τη διαχειριστείς ίσως. Ή να μην είναι το σωστό timing. Κι αυτό πάει τόσο σε εκείνον, όσο και σε μένα.

Κάποιες φορές η αγάπη δεν φτάνει...Κάποτε το άκουγα και μου φαινόταν γελοίο. Όμως τώρα το νιώθω...

Ποιος ξέρει για το μέλλον...Τι να πω...

Είμαι πάντως ήρεμη...

anwnimi, πώς σου φαινεται που εισαι ήρεμη?

Αναπάντεχο (δεν το περίμενα)
Θετικό (άρα σημαίνει ότι ήταν σωστή απόφαση)
αλλά και περίεργο
κάποιες στιγμές ενοχικό
κάποιες άλλες φορές φοβάμαι ότι δε θα κρατήσει
κάποιες άλλες φορές ότι είναι λόγω άρνησης ή μη πραγματικής συνειδητοποίησης του χωρισμού.

εχεις σκεφτει οτι μπορει να ειναι λιγο απο ολα?ή να εχουν μεριδιο ολα αυτα στην σημερινη ηρεμια?

Μάλλον αυτό είναι Σοφία.
Το τελευταίο από όσα έχω γράψει παραπάνω με ανησυχεί περισσότερο...το αν ισχύει περισσότερο από ότι νομίζω...

Όσο όμως κι αν ανησυχώ δε θα το μάθω, αν δεν περάσει πρώτα ο καιρός, ο χρόνος.
Βιάζομαι:) Γιατί ακόμα και τώρα με βλέπω ότι \"χαλάρωσα\" περισσότερο από όσο ίσως θα ήθελα...
Θα περιμένω... Να με δω, να με γνωρίσω κι άλλο:)

Αλλά αν το μετανιώσω θα είναι πολύ δύσκολο το μετά. Αυτό με ανησυχεί...
Τώρα πάντως δεν το μετανιώνω με τίποτα. Αυτό με ηρεμεί...

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
.......................
Βιάζομαι:) Γιατί ακόμα και τώρα με βλέπω ότι \"χαλάρωσα\" περισσότερο από όσο ίσως θα ήθελα...
Θα περιμένω... Να με δω, να με γνωρίσω κι άλλο:)

Αλλά αν το μετανιώσω θα είναι πολύ δύσκολο το μετά. Αυτό με ανησυχεί...

---

Γλυκιά μου,

ας χαλαρώσεις, γιατί θα πρέπει κατευθείαν να σε συμμαζεψεις? Γίνε λίγο πιο ανεκτική, ελαστική με τον εαυτό σου :))

Να δώσεις χρόνο και να απολαύσεις την ηρεμία σου...

Οσο για τον φόβο του να μετανιώσεις...

Μάλλον θα μετανιώσεις για το αποτέλεσμα της απόφασης, κι όχι για την απόφασή σου την ίδια, η οποία, όπως μου φάνηκε εμένα, λήφθηκε σε βάθος χρόνου και συνειδητοποιημένα.

Μπορεί να είναι δύσκολα, αλλά θα είναι και μια καλή έκθεση στο δύσκολο.
Αλλά όλα αυτά είναι υποθετικά μελλοντικά σενάρια.
Εμπιστεύσου την φωνή που άκουσες του μέσα σου και έφτασες ως εδώ.
Και πες στον εαυτό σου, ότι και να γίνει παραπέρα, εγώ θα βρω τον τρόπο να τα καταφέρω και να είμαι καλά.

Πίστεψέ το.
Γιατί εμπιστοσύνη στον εαυτό χωρίς πίστη, δεν γίνεται.
Φιλάκια πολλά :)

ξερεις κανεναν που να ξερει τί θα γινει μετα:)?
αλλα ακομα κι αν ξεραμε, θα ήταν με τα δεδομενα του τώρα....μ αυτα που εχουν γινει ηδη μεχρι σημερα....ασε που πιστεύω πώς εμεις φτιαχνουμε το μετα (μεχρι ενα σημειο). οχι καποια αορατη δυναμη...

ακομα κ αν αυτη η ηρεμια ειναι μια ηρεμια πριν την επερχομενη μπορα, ειναι ενας τροπος να δεις κ να αισθανθεις πώς αντιδρας σ αυτην την απωλεια...κ φυσικα θελεις τον χρονο σου...αλοιμονο! ειδικα οταν μιλαμε για μια μακροχρονια σχεση...

Quote:

---

originally posted by weird
Μπορεί να είναι δύσκολα, αλλά θα είναι και μια καλή έκθεση στο δύσκολο.
Αλλά όλα αυτά είναι υποθετικά μελλοντικά σενάρια.
Εμπιστεύσου την φωνή που άκουσες του μέσα σου και έφτασες ως εδώ.
Και πες στον εαυτό σου, ότι και να γίνει παραπέρα, εγώ θα βρω τον τρόπο να τα καταφέρω και να είμαι καλά.

Πίστεψέ το.
Γιατί εμπιστοσύνη στον εαυτό χωρίς πίστη, δεν γίνεται.

---

Έχεις δίκιο weird μου...
Άρχισα δειλά δειλά να εμπιστεύομαι τα συναισθήματά μου αλλά τον εαυτό μου πλήρως δεν τον εμπιστεύομαι ακόμα στα δύσκολα...

\"ότι και να γίνει παραπέρα, εγώ θα βρω τον τρόπο να τα καταφέρω και να είμαι καλά. \"
Πολύ σημαντική φράση. Την έχω πει σε άλλη δύσκολή στιγμή αλλά να που την ξέχασα τώρα!:)

Σοφία μου έχεις δίκιο...
Πωπω έχω τη φοβερή ικανότητα να βιάζομαι => να αγχώνομαι και αυτό με κάνει μένω ακόμα πιο στάσιμη στην ουσία, λόγω του άγχους:)))

Ωραία. Θα περιμένω, θα αφήσω το χρόνο να κυλήσει...

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Σε ευχαριστώ Άρσι μου...

Δεν ξέρω αλλά το περίεργο που νιώθω είναι πως δεν κολυμπάω καν.
Νιώθω σαν να κάνω ένα χαλαρό περίπατο πλέον...Ήρεμη...

Που όμως κάτι μέσα μου μου λέει ότι αυτό σε λίγο μπορεί να ανατραπεί. Να γινει ένα μανιασμένο κολύμπι...
Εκεί θα φανεί τελικά πόσο καλά μπορώ να κολυμπάω.

Πόσο περίεργο μου φαίνεται! Τόσο καιρό - πάνω από χρόνο - βασανιζόμουν πώς θα χωρίσω; πως θα αποκοπώ από μια τέτοια σχέση τόσο στενή, μακροχρόνια; και εγώ αντίθετα είμαι ήρεμη τώρα. Χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν είμαι προβληματισμένη, για το πριν, για εκείνον, για εμένα, για το μετά...

Ήταν ένας \"τέλειος\" χωρισμός, χωρίς τέλεια σχέση:)
Αυτό που δεν περίμενα και φανταζόμουν ότι μόνο στα πιο τρελά μου όνειρα θα πραγματοποιούνταν ήταν να υπάρξει αυτή η αποδοχή των λεγομένων μου (χωρίς απαραίτητα σύγκλιση αλλά αποδοχή) κάτι που συμβάλει στο να είμαι ήρεμη τώρα...

Πριν λίγο άκουσα κάποιους παλιούς γνωστούς στιχους: Όποιος ξέρει να αγαπά, ξέρει και να χωρίζει...
Και το παράλογο είναι πως τώρα, χώρια καταλαβαίνω την αγάπη που τρέφω ακόμα για τον άνθρωπο αυτό, για τα όσα έζησα και έζησε μαζί μου, για τα όσα μάθαμε ο ένας στον άλλο, για τα όσα στηρίξαμε ο ένας τον άλλο και πονάω που παρ\'όλα αυτά δεν μπορώ να ζήσω μαζί του...
Κάποιες φορές η αγάπη δε φτάνει... Πρέπει να ξέρεις και πως να τη διαχειριστείς ίσως. Ή να μην είναι το σωστό timing. Κι αυτό πάει τόσο σε εκείνον, όσο και σε μένα.

Κάποιες φορές η αγάπη δεν φτάνει...Κάποτε το άκουγα και μου φαινόταν γελοίο. Όμως τώρα το νιώθω...

Ποιος ξέρει για το μέλλον...Τι να πω...

Είμαι πάντως ήρεμη...

---

Πολύ χαίρομαι ανώνυμη!
Σε μια απ\'τις 2 σχέσεις που χώρισα έπαθα παρόμοια.
Πάνε τόσα χρόνια και απορώ ακόμα πως ενώ παιδεύτηκα τόσο απίστευτα να χωρίσω και το έβλεπα βουνό,τελικά μετά το χωρισμό δεν ένιωσα τπτ επώδυνο,δεν αναστατώθηκα,δεν.....ήταν κουφό...πολύ κουφό.
Η ηρεμία που λες κράτησε και δεν ανατράπηκε ποτέ!
Μάλλον είχα ΄ζήσει΄ το χωρισμό στη διάρκεια της σχέσης.

Πολύ χάρηκα!φιλιά!

Πάντως κι εγώ συμφωνώ απόλυτα πως μόνο η αγάπη δε φτάνει...

Quote:

---

Originally posted by weird
Εμπιστεύσου την φωνή που άκουσες του μέσα σου και έφτασες ως εδώ.
Και πες στον εαυτό σου, ότι και να γίνει παραπέρα, εγώ θα βρω τον τρόπο να τα καταφέρω και να είμαι καλά.

---

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Σε ευχαριστώ Άρσι μου...

Δεν ξέρω αλλά το περίεργο που νιώθω είναι πως δεν κολυμπάω καν.
Νιώθω σαν να κάνω ένα χαλαρό περίπατο πλέον...Ήρεμη...

Που όμως κάτι μέσα μου μου λέει ότι αυτό σε λίγο μπορεί να ανατραπεί. Να γινει ένα μανιασμένο κολύμπι...
Εκεί θα φανεί τελικά πόσο καλά μπορώ να κολυμπάω.

Πόσο περίεργο μου φαίνεται! Τόσο καιρό - πάνω από χρόνο - βασανιζόμουν πώς θα χωρίσω; πως θα αποκοπώ από μια τέτοια σχέση τόσο στενή, μακροχρόνια; και εγώ αντίθετα είμαι ήρεμη τώρα. Χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν είμαι προβληματισμένη, για το πριν, για εκείνον, για εμένα, για το μετά...

Ήταν ένας \"τέλειος\" χωρισμός, χωρίς τέλεια σχέση:)
Αυτό που δεν περίμενα και φανταζόμουν ότι μόνο στα πιο τρελά μου όνειρα θα πραγματοποιούνταν ήταν να υπάρξει αυτή η αποδοχή των λεγομένων μου (χωρίς απαραίτητα σύγκλιση αλλά αποδοχή) κάτι που συμβάλει στο να είμαι ήρεμη τώρα...

Πριν λίγο άκουσα κάποιους παλιούς γνωστούς στιχους: Όποιος ξέρει να αγαπά, ξέρει και να χωρίζει...
Και το παράλογο είναι πως τώρα, χώρια καταλαβαίνω την αγάπη που τρέφω ακόμα για τον άνθρωπο αυτό, για τα όσα έζησα και έζησε μαζί μου, για τα όσα μάθαμε ο ένας στον άλλο, για τα όσα στηρίξαμε ο ένας τον άλλο και πονάω που παρ\'όλα αυτά δεν μπορώ να ζήσω μαζί του...
Κάποιες φορές η αγάπη δε φτάνει... Πρέπει να ξέρεις και πως να τη διαχειριστείς ίσως. Ή να μην είναι το σωστό timing. Κι αυτό πάει τόσο σε εκείνον, όσο και σε μένα.

Κάποιες φορές η αγάπη δεν φτάνει...Κάποτε το άκουγα και μου φαινόταν γελοίο. Όμως τώρα το νιώθω...

Ποιος ξέρει για το μέλλον...Τι να πω...

Είμαι πάντως ήρεμη...

---

Πολύ χαίρομαι ανώνυμη!
Σε μια απ\'τις 2 σχέσεις που χώρισα έπαθα παρόμοια.
Πάνε τόσα χρόνια και απορώ ακόμα πως ενώ παιδεύτηκα τόσο απίστευτα να χωρίσω και το έβλεπα βουνό,τελικά μετά το χωρισμό δεν ένιωσα τπτ επώδυνο,δεν αναστατώθηκα,δεν.....ήταν κουφό...πολύ κουφό.
Η ηρεμία που λες κράτησε και δεν ανατράπηκε ποτέ!
Μάλλον είχα ΄ζήσει΄ το χωρισμό στη διάρκεια της σχέσης.

Πολύ χάρηκα!φιλιά!

Πάντως κι εγώ συμφωνώ απόλυτα πως μόνο η αγάπη δε φτάνει...

---

Άρσι μου χαίρομαι που ακούω ότι υπάρχει κι άλλος άνθρωπος που έχει ζήσει έτσι έναν χωρισμό γιατί και μένα μου φαινόταν κάπως κουφό:)

\"Μάλλον είχα ζήσει το χωρισμό στη διάρκεια της σχέσης.\"
Αυτή σου η φράση! Πόσο δίκιο έχεις!

Στη χθεσινή συνεδρία:
-Που είναι το πένθος, που είναι τα δάκρυά μου, τόσο λίγο κράτησαν;
-Μμμ, ίσως να εχεις ζήσει το πένθος
-(διακόπτω απότομα από φλασια)Πριν;!
-Ακριβώς:)

Σίγουρα Άρσι πάιζει κι αυτό ρόλο ανάμεσα στα άλλα που έγραψα στη Σοφία.
Άντε να δούμε...:)
Πάντως τα σχέδια για το καλοκαίρι είναι πλέον πολύ λιγότερα, εκεί που θα πάω στο πατρικο μου δεν έχω φιλικές σχέσεις (είχα παλιά αλλά δε θα κάνω υποχωρήσεις ωφελιμιστικές που δε με εκφράζουν μόνο και μόνο για να περνάω το χρόνο μου) οπότε θα το ρίξω στα βιβλία που τα έχω ξεχάσει τόοοοοσο καιρό.
Άλλοι ανυπομονούν να πάρουν΄καλοκαιρινή άδεια και γκρινιάζουν για το πόσο λίγη είναι κι εγώ δεν ξέρω πως να την ξοδέψω (είναι και μεγάλη:) )
Ελπίζω να μη με πάρει από κάτω το τόσο μέσα...

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Άρσι μου χαίρομαι που ακούω ότι υπάρχει κι άλλος άνθρωπος που έχει ζήσει έτσι έναν χωρισμό γιατί και μένα μου φαινόταν κάπως κουφό:)

\"Μάλλον είχα ζήσει το χωρισμό στη διάρκεια της σχέσης.\"
Αυτή σου η φράση! Πόσο δίκιο έχεις!

Στη χθεσινή συνεδρία:
-Που είναι το πένθος, που είναι τα δάκρυά μου, τόσο λίγο κράτησαν;
-Μμμ, ίσως να εχεις ζήσει το πένθος
-(διακόπτω απότομα από φλασια)Πριν;!
-Ακριβώς:)

Σίγουρα Άρσι πάιζει κι αυτό ρόλο ανάμεσα στα άλλα που έγραψα στη Σοφία.
Άντε να δούμε...:)
Πάντως τα σχέδια για το καλοκαίρι είναι πλέον πολύ λιγότερα, εκεί που θα πάω στο πατρικο μου δεν έχω φιλικές σχέσεις (είχα παλιά αλλά δε θα κάνω υποχωρήσεις ωφελιμιστικές που δε με εκφράζουν μόνο και μόνο για να περνάω το χρόνο μου) οπότε θα το ρίξω στα βιβλία που τα έχω ξεχάσει τόοοοοσο καιρό.
Άλλοι ανυπομονούν να πάρουν΄καλοκαιρινή άδεια και γκρινιάζουν για το πόσο λίγη είναι κι εγώ δεν ξέρω πως να την ξοδέψω (είναι και μεγάλη:) )
Ελπίζω να μη με πάρει από κάτω το τόσο μέσα...

---

Aνώνυμη παρόμοιο διάλογο είχα κι εγώ με την ψυχοθεραπεύτρια τότε και επιβεβαιώθηκε 100%!!!!!!
Σου λέω,πέρασε τόσος καιρός και ακόμα απορώ πως έγινε!!!!!

Όσο για το Καλοκαίρι...ποτέ δεν ξέρουμε τι μας περιμένει στη γωνία!Πάντως σίγουρα δε μπορείς να προβλέψεις!
Ποτέ δεν ξέρεις...μπορεί να είναι και το καλύτερο Καλοκαίρι της ζωής σου....

Όπως και να΄ναι πιστεύω πως θα είναι πολύ καλύτερο απ\'το να μη χώριζες και να σε τρώγανε οι σκέψεις.

Σου εύχομαι να το απολαύσεις με την ψυχή σου ότι κι αν κάνεις!
Κ μόνο που θα είσαι ήρεμη φτάνει και περισσεύει να νιώθεις όμορφα!φιλιά:)

Χεχε, κι εσεις παρόμοιο διάλογο ε; :)

Θα γράψουμε τα \"απομνημονεύματα μιας ψυχοθεραπείας\" κάποτε:)

Όσο για το καλοκαίρι...Ας μείνω και λίγο μέσα, δεν πειράζει, να σκεφτώ περισσότερο (έτσι λέω σήμερα τουλάχιστον :) ). Ήδη σήμερα που είμαι μέσα νιώθω αλλιώτικα, βιώνω αυτή την απώλεια περισσότερο και με ανακουφίζει αυτό(!), σοβαρά.

Έχεις δίκιο Άρσι μου, αυτό σκέφτομαι κι εγώ και παραμένω ήρεμη, ότι όπως και να περάσω, θα είναι σίγουρα καλύτερο από το να βασανιζόμουν από τις σκέψεις μου.

Σ\'ευχαριστώ καλή μου για τις ευχές σου!
Ε πάντως εγώ εδώ θα μπαίνω και θα σας ενοχλώ πάλι :):) (-αχ είμαι ήρεμη γιατί;-αχ τι θα γίνει στο μέλλον; κτλ κτλ)

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Ε πάντως εγώ εδώ θα μπαίνω και θα σας ενοχλώ πάλι :):) (-αχ είμαι ήρεμη γιατί;-αχ τι θα γίνει στο μέλλον;κτλ κτλ)

---

Να ενοχλείς,να ενοχλείς......
Όλοι θα ενοχλιόμαστε μεταξύ μας τι νομίζεις!(μακάρι να ήταν έτσι η ενόχληση ε???χεχεχε)