Printable View
ναι χριαζομαι και το παραδεχομαι.αλλες μανες ομως δεν το παραδεχονται που ειναι τριςχειροτερες απο εμενα.παρολααυτα ο γιος μου εμενα μεγαλωνει με αγαπη .κανεις δεν εγινε κακος απο την αγαπη π του δοθηκε μικρος απο γονεις.και θα παω σε παιδοψυχολογο γιατι νιαζομαι και αγαπαω τον πιτσιρικο μου.
Panikoula, δεν θυμαμαι καθολου τί ακριβως κανεις για σενα την ιδια. Δλδ αν πώς βοηθας εσενα την ιδια απο οτι κ αν πασχεις.
Οπως κ να χει, θυμισου κ θα δεις πώς θα στο πει κ ο παιδοψυχολογος, πώς η δικη σου ζωη επηρεαζει κ αυτη του παιδιου σου. Κ ειναι απολυτα λογικο. Ετσι, το να εισαι εσυ καλα, το να νιωθεις ενταξει, ηρεμη ή οτι άλλο επηρεάζει την κατασταση του παιδιου σου. Οποτε σημαντικοτερο ειναι να ενισχυσεις εσυ την δικη σου θεραπεια κ να την υποστηριξεις κ να δεσμευτεις υπευθυνα απεναντι σ αυτην, απο το να πας το παιδακι σου σε θεραπευτη. Ειναι ομως κατι που θα στο πει κ ο ιδιος ο ψυχοθεραπευτης.
Σε οτι αφορα το ξύλο, κ πώς θελεις να προστατέψεις το παιδι σου καταλαβαινω τους φοβους σου, αλλα ειναι σημαντικο να μην περάσουν στο παιδι σου. Δεν νομιζω να θες ενα φοβισμενο παιδι.Κ με το να χτυπας τα αλλα παιδια αν μη τί αλλο καταφερνεις να δημιουργεις περισσοτερο άγχος στο παιδι κ ενα περιβάλλον που στερειται ανεμελιας...για να μην θιξουμε το θεμα οριων που βλεπει να τα ξεπερνας με εναν πραγματικα ασχημο τροπο, που δειχνει ξεκαθαρα πώς δεν εμπιστεύεσαι κ τον ιδιο.
Τώρα για τις άλλες μανες: ειμαι σιγουρη πώς υπάρχουν κ καλυτερες κ πολυ χειροτερες. Το θέμα ειναι το δικο σου το παιδάκι με τί μανα μεγαλώνει κ πώς, ε? Δεν συμφωνεις?
Quote:
Originally posted by panikoula
αλλες μανες ομως δεν το παραδεχονται που ειναι τριςχειροτερες απο εμενα.
οταν κανουν εγραφη στο φορουμ,
θα το πω και σε αυτες.
Οσο για τα περι αγαπης, ειναι πολυ σχετικο θεμα.
Ολοι απο αγαπη κανουν οτι κανουν, μερικοι ομως καταστρεφουν ανθρωπους.
Γιατί κατά τη γνώμη σου δεν υπερασπίζεται τον εαυτό του? Υπάρχει περίπτωση να μην το μπορεί επειδή απλά δεν του έχει χρειαστεί ποτέ. Αν δεν φροντίσεις να το μάθει ίσως ποτέ να μην το μπορέσει. Αν ακούει ότι είναι το κέντρο της ζωής σου και σε βλέπει να καθαρίζεις για πάρτη του, θα γίνει και κακομαθημένο και ανίκανο.Quote:
Originally posted by panikoula
και παντα του λεω οτι αν δεν σε χτυπησουνε ποτε δεν θα χτηπισεις και εσυ .αλλα αν σε χτηπησει καπιο παιδι να υπερασπισεισ τον εαυτο σου.αλλα απο το ενα αυτι μπενει και απο το αλλο βγενει.ειναι πολυ ζωιρο και υπερκινητικο παιδι.σπανια εστιαζει τη προσοχη του σε κατι και ακομα και οταν βλεπει παιδικα στη τηλεωραση ο κωλος του κουνιεται περα δοθε και μουρμουριζει.λολ.
Τι μπορείς να κάνεις:
Να φροντίσεις να του καλλιεργήσεις παρέες με παιδάκια της ηλικίας του. Ισως ακόμα και μικρότερα για να δυναμώσει λίγο ψυχολογικά μιας και στα μικρότερα θα είναι πιο εύκολο να διεκδικεί. Εδώ που τα λέμε σε καταλαβαίνω που θόλωσες όταν το παιδί σου είναι 25 κιλά και το άλλο 60. Πιστεύω ότι αν ο γιος σου είναι παιδί που καλώς ή κακώς δεν ξέρει να υπερασπιστεί το δίκιο του απέναντι στα άλλα παιδιά (έστω και αν αυτό οφείλεται στη δική σου συμπεριφορά ή στων παπούδων ή στο DNA του), είναι τελείως φάουλ να το αφήνεις να παίζει με τέτοιο μαμούθ.
Επίσης να μη βλέπει ο μικρός γκόμενους και πόσο μάλλον να σε φιλάνε. Να έρχεται ο φίλος σου στο σπίτι αλλά μαζί με παρέα φίλους κ φίλες και όχι και συχνά. Να βάλεις στο σπίτι σαν άντρα μόνο κάποιον που είσαι σίγουρη ότι σου κάνει και τον επιλέγεις για να κάνετε οικογένεια.
Quote:
Originally posted by Sofia
Panikoula, δεν θυμαμαι καθολου τί ακριβως κανεις για σενα την ιδια. Δλδ αν πώς βοηθας εσενα την ιδια απο οτι κ αν πασχεις.
Οπως κ να χει, θυμισου κ θα δεις πώς θα στο πει κ ο παιδοψυχολογος, πώς η δικη σου ζωη επηρεαζει κ αυτη του παιδιου σου. Κ ειναι απολυτα λογικο. Ετσι, το να εισαι εσυ καλα, το να νιωθεις ενταξει, ηρεμη ή οτι άλλο επηρεάζει την κατασταση του παιδιου σου. Οποτε σημαντικοτερο ειναι να ενισχυσεις εσυ την δικη σου θεραπεια κ να την υποστηριξεις κ να δεσμευτεις υπευθυνα απεναντι σ αυτην, απο το να πας το παιδακι σου σε θεραπευτη. Ειναι ομως κατι που θα στο πει κ ο ιδιος ο ψυχοθεραπευτης.
Σε οτι αφορα το ξύλο, κ πώς θελεις να προστατέψεις το παιδι σου καταλαβαινω τους φοβους σου, αλλα ειναι σημαντικο να μην περάσουν στο παιδι σου. Δεν νομιζω να θες ενα φοβισμενο παιδι.Κ με το να χτυπας τα αλλα παιδια αν μη τί αλλο καταφερνεις να δημιουργεις περισσοτερο άγχος στο παιδι κ ενα περιβάλλον που στερειται ανεμελιας...για να μην θιξουμε το θεμα οριων που βλεπει να τα ξεπερνας με εναν πραγματικα ασχημο τροπο, που δειχνει ξεκαθαρα πώς δεν εμπιστεύεσαι κ τον ιδιο.
Τώρα για τις άλλες μανες: ειμαι σιγουρη πώς υπάρχουν κ καλυτερες κ πολυ χειροτερες. Το θέμα ειναι το δικο σου το παιδάκι με τί μανα μεγαλώνει κ πώς, ε? Δεν συμφωνεις?
προσπαθω να ειμαι καλαγια χαρη του περισσοτερο,διαταραχη πανικου εχω.αλλα κιακομα αν δεν ειμαι καλα δεν πολυσκαει ο μιρκοςκαι καλυτερα.βρισκεται στον κοσμο του τον παιδικο και φανταστικο.ειναι πολυ υπερκινητικος για να προσεξειαν ειμαι καλα η οχι.σε γενικες γραμμες ομως εκτος οτι του φωναζω και σπανια του δινω καμια στον κωλο οταν κινδυνεβει η καθεται πισω απο αυτοκινητα με αναμενη μυχανη ,ειμαι καλα και περναμε καλα με το παιδι.οσο για το απλωμα σε ξενα παιδια το σκυλομετανιοσα ,δεν θα το ξανακανω αλλα αν ξαναδω τετια φαση απλαθα χωρισω τα παιδια και θα τα ψαλω στους γονεις.απλα εχω το κακο οτι βλεπω τον δικο μου οτι εινα το καλυτερο παιδι.το πιο ομορφο (χεχε) και σωστο.αλλα πια μανα δεν το βλεπει ετσι το παιδι της?και πια δεν θα γινοταν εξαλη οταν της χτυπαγε ενα αλλο αυτο το πλασμα π ειναι τα παντα γιαυτην?
μια φορα εβαλα και εκανα σχεση με αντρα μετα απο 4 χρονια.δεν εβαλα ποτε γκομενο στο σπιτι δεν ειμαι απο αυτες.δεν θελω να δινω δικαιωματα.αλλα θα το σκευτω να ξαναβαλω .παντως οχι μαμουθ αλλα παιδβουβαλο θα ελεγα οτι ειναι το αλλο.Quote:
Originally posted by nature
Γιατί κατά τη γνώμη σου δεν υπερασπίζεται τον εαυτό του? Υπάρχει περίπτωση να μην το μπορεί επειδή απλά δεν του έχει χρειαστεί ποτέ. Αν δεν φροντίσεις να το μάθει ίσως ποτέ να μην το μπορέσει. Αν ακούει ότι είναι το κέντρο της ζωής σου και σε βλέπει να καθαρίζεις για πάρτη του, θα γίνει και κακομαθημένο και ανίκανο.Quote:
Originally posted by panikoula
και παντα του λεω οτι αν δεν σε χτυπησουνε ποτε δεν θα χτηπισεις και εσυ .αλλα αν σε χτηπησει καπιο παιδι να υπερασπισεισ τον εαυτο σου.αλλα απο το ενα αυτι μπενει και απο το αλλο βγενει.ειναι πολυ ζωιρο και υπερκινητικο παιδι.σπανια εστιαζει τη προσοχη του σε κατι και ακομα και οταν βλεπει παιδικα στη τηλεωραση ο κωλος του κουνιεται περα δοθε και μουρμουριζει.λολ.
Τι μπορείς να κάνεις:
Να φροντίσεις να του καλλιεργήσεις παρέες με παιδάκια της ηλικίας του. Ισως ακόμα και μικρότερα για να δυναμώσει λίγο ψυχολογικά μιας και στα μικρότερα θα είναι πιο εύκολο να διεκδικεί. Εδώ που τα λέμε σε καταλαβαίνω που θόλωσες όταν το παιδί σου είναι 25 κιλά και το άλλο 60. Πιστεύω ότι αν ο γιος σου είναι παιδί που καλώς ή κακώς δεν ξέρει να υπερασπιστεί το δίκιο του απέναντι στα άλλα παιδιά (έστω και αν αυτό οφείλεται στη δική σου συμπεριφορά ή στων παπούδων ή στο DNA του), είναι τελείως φάουλ να το αφήνεις να παίζει με τέτοιο μαμούθ.
Επίσης να μη βλέπει ο μικρός γκόμενους και πόσο μάλλον να σε φιλάνε. Να έρχεται ο φίλος σου στο σπίτι αλλά μαζί με παρέα φίλους κ φίλες και όχι και συχνά. Να βάλεις στο σπίτι σαν άντρα μόνο κάποιον που είσαι σίγουρη ότι σου κάνει και τον επιλέγεις για να κάνετε οικογένεια.
panikoula, δεν θα βρισκα λογικο το να μην θυμωνεις ή να μην γινεσαι εξαλλη ακομα αν σου πειράζουν το παιδακι σου. Αυτο ομως δεν σημαινει οπως λες πώς ο καλυτερος τροπος διεκδικησης του δικιου ειναι το ξυλο.Χαιρομαι πώς λες οτι δεν προκειται να συμπεριφερθεις πάλι αναλογα κ ευχομαι ετσι να γινει.
Παρολα αυτα, αν κ δεν εχω παιδακι, θα σου λεγα με καθε σιγουρια πώς τα παιδια εχουν εναν δικο τους τροπο αντιληψης καταστασεων κ πραγματων. Κ εκδηλώνονται με τον δικο τους τροπο. Επειδη φαινεται αδιαφορος δεν σημαινει οτι ειναι. Επειδη δεν φαινεται να καταλαβαινει ή δεν αντιδρα με εναν πιο ενηλικο τροπο δεν σημαινει οτι δεν αντιλαμβανεται πώς εισαι...Εχει ομως τον δικο του τροπο να εξωτερικευει αυτα που καταλαβαινει. Ας πουμε η υπερικινητικοτητα μπορει να ειναι ενας τροπος....
Γι αυτο κ πιστεύω πώς ειναι καλο να μην τον υποτιμας τον μικρο σου...Εχει κεραιες!
παιδια να σας πω και κατι αλλο?θα μου τα ψαλετε παλυ ξερω αλλαθα τοπω.παλιοτερα ειχε παθει γαστρεεντεριτιδα ο μιρκος και τον πηγα σχεδον αναισθητο στα επιγοντα.ειχε παεθ αφυδατωση καιηταν το παιδι σαν να εινε πεσει σε κωμα.οταν πηγα στα επειγωντα μ ειπανε να περιμενω στην ουρα.και μπροστα απο εμας ειχε παιδακια π παιζανε και ηταν μια χαρα και δεν δεχοταν το δικο μου π ηταν ανεσθητο σχεδον.αυτο με εκανε τουρμπο.ακουμπισα καπου το παιδι κοντα μ και σηκωθηκα και εδωσα μπουνια στον γιατρο π το ειπε και ηρθε η ασφαλια.δεν ξερω οταν προκειτε για το παιδι κατι παθενω.δεν ξερω αν ειναι νορμαλ αυτο αλλα ετσι μ βγενει.ηταν εκεινη την εποχη π χωρισα απο τον αντρα μου μετα το ξυλο και το σπασιμο χεριου π ειχαχαρη στην δυναμη του (να χτυπαει γυναικες).δεν ξερω αν σας αναφερα.και ενω ειμουν εγγυος ετρωγα και ξυλο.πυστευωολα αυτα με εχουν κατι υπερ ευεσθητη και γιαυτο υποφερω και αποκρησεις πανικυο επσης.
και εχω τραβιξει τοσα πολλα π ειναι αδυνατον να γινω ποτε καλα.αλλα θα προσπαθω παντα για χαρη του μικρου αλλα και για χαρη μου.πυστευωοτι τελικα οσα τραβιξα θα τα τραβαωμια ζωη κιας χωρισα απο αυτον τον αντρα.μου εχει αφησει ψυχολογικα τραυματα.
πανικουλα, δεν θα γινεις καλα αν παρεις αποφαση οτι δεν θα γινεις ποτε καλα. κι αυτο ειναι μια καλη δικαιολογια για σενα!
δεν θα γινω καλα αλλα θα προσπαθησω.
Να προσπαθήσεις κ να πιστέψεις σε ενα καλο αποτέλεσμα:)
:)
πανικούλα....ούτε η ρέμεντι ούτε κανείς άλλος εδώ μέσα έχει προηγούμενα μαζί σου, γιατί απλά δεν γνωριζόμαστε μεταξύ μας και οι περισσότεροι προσπαθούμε να βοηθήσουμε.
Σε έχω παρατηρήσει και σε άλλα θέματα που όταν κάποιος δεν συμφωνεί μαζί σου αρχίζεις μια παιδική επίθεση όπου με προσβολές και νευρικές αναφορές πιστεύεις πως κλείνεις τη συζήτηση όταν στριμώχνεσαι.
Αυτό που μου βγάζεις εμένα είναι πως τα νεύρα σου έσπασαν κατά την περίοδο του γάμου.
Ούτε κακή μάνα είσαι ούτε θες να χτυπάς ξένα παιδιά. Απλά δεν ξέρεις πως να διαχειριστείς όλο αυτό που σου συνέβει και τα αποτελέσματα του βγαίνουν στη συμπεριφορά σου η οποια αντανακλάται και πάνω στις αντιδράσεις του παιδιού.
Ο μόνος τρόπος για να βοηθηθείς και να μεγαλώσει και το παιδί σου σε ένα ήρεμο και υγιές περιβάλλον είναι κατά τη γνώμη μου να κάνεις ψυχοθεραπεία και να μη πλακώνεις τον εαυτό σου με χάπια που θεωρώ πως είναι η πιο εύκολη λύση που απλά κουκουλώνει το πρόβλημα και δεν το λύνει.
ΥΓ. Απ\' όλα αυτά που διάβασα η πιο δίκαιη μπουνιά ήταν αυτή στο γιατρό, (χι χι)
Συμφωμω
αμα απο Panikoula γινεις Iremoula
ολα θα ειναι πολυ πιο ομορφα για σενα και το παιδακι σου
αν και πιστευω πως και τωρα υπαρχουν πολλες ομορφες στιγμες
ωστοσο αφου το αγαπας και το ξερουμε
καλο ειναι να θεραπευθεις απο το αγχος και το στρεςς στο οποιο εχεις υποβληθει
γιατι αν υποφερεις εσυ
υποφερει κι αυτο
κι ας μη το αντιλαμβανεσαι
ετσι αν κανεις ηρεμη την καρδουλα σου
και εσυ θα χαιρεσαι
και αυτο
στο ευχομαι γλυκεια μου! :)