Το δεν χαλαστηκα πάει στην τελευταία φράση του κειμένου σου που λες ότι είμαι σε άρνηση και φέρνω αντίλογο σε κάτι πρακτικό που μου είπες. Σου απαντώ ότι δεν χαλαστηκα με την πρότασή σου απλώς σου λέω ότι ΔΕΝ είναι πρακτικά εφαρμόσιμη. Δεν έχω πουθενά αλλού να δουλέψω, προς το παρόν. Έκανα αίτηση για γραμματειακή υποστήριξη σε σχολείο παρόλο που δεν αντέχω τα παιδιά, δεν έλαβα απάντηση. Να διοριστω σε σχολείο ως καθηγητής δύσκολο, αλλά έστω είπα να κάνω αιτήσεις και για μεταπτυχιακά να μαζέψω μόρια για το μέλλον, περιμενω την έκβαση των αιτήσεων. Τι άλλο να κάνω πέρα από το να βλέπω για δουλειές; Φέτος βεβαια θα απαιτήσω να πληρώνομαι και τον χειμώνα όπως παλιά και θα πω στον πατέρα μου ότι θα κάνω τον συντηρητη στο ξενοδοχείο, όπως η αδερφή μου υποτίθεται ότι κάνει κρατήσεις.
Τεσπα, όπως ανέφερα, δεν είπα ότι θα βρεθώ στο δρόμο, αυτό που με ενοχλεί είναι όσα έχασα. Με ενοχλεί αυτό που κατάντησε η οικογενεια μου ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ με αυτό που ήταν ενώ άλλοι κάνουν πράγματα ως οικογένεια (όπως πχ αυτός που είχε βοηθήσει ο παππούς μου οικονομικά με κεφάλαιο για να ανοίξει επιχείρηση και δεν του έδωσε ποτέ και τα λεφτά του πίσω), όπως με ενοχλεί η αμυδρή ρυτιδα που έκανα στο πρόσωπο μου ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ με το πώς ήταν το πρόσωπό μου πριν. Δεν μπορώ να δεχτώ ευκολα τις αλλαγές.
Επίσης με ενοχλεί που ενδέχεται να μην είμαι άνετος οικονομικα. Οι γατες είναι το βασικό μου έξοδο. Προτιμώ να πεινασω εγώ πάρα εκείνες και δεν ξέρω πώς να τα διαχειριστώ όλα αυτά τα ζώα. Το ψαχνω να ανοίξω οργάνωση για να δέχομαι επίσημα δωρεές αλλά θέλει αρκετά άτομα για να υπογράψουν το καταστατικό.
Εκτός αυτού,παρόλο που για μένα δεν ξοδεύω, μου αρέσει να φροντιζω τους άλλους. Πχ για την κοπέλα από το φόρουμ είχα ξοδέψει γύρω στα 2.000 σε δώρα, πακέτα, ανθοδέσμες κλπ,τώρα δεν θα είχα τη δυνατότητα να το κάνω αυτό. Και σε κανονικές μου σχέσεις μου αρέσει να ξοδεύω, να κερνάω πάντα εγώ, να κάνω ακριβά δώρα. Μπορεί λόγω ανασφάλειας. Άρα ίσως καλύτερα που θα πεθάνω μόνος.
Γενικά δεν ξέρω για ποιο λόγο, ίσως γιατί για ένα χρόνο πριν το οριστικο διαζύγιο των γονιων μου εμενα μόνος με τη μαμά μου (ενώ οι αδερφές μου ειχαν μετακομίσει με τον μπαμπά μου επειδή πήγαιναν ήδη σχολείο ) και συνήθως ήταν άφραγκη γιατί ξόδευε όλα τα λεφτά της σε εξόδους κλπ, και μια μέρα που ήμασταν στο σούπερ μάρκετ της ζήτησα να μου αγοράσει ένα αυτοκινητάκι και δεν ξέρω γιατί, μαλλον δεν κρατούσε αρκετά λεφτά ή το έκανε επίτηδες, το έβαλε στην τσάντα της αντί να το πληρώσει και μας έπιασαν στην είσοδο και ένιωσα τρομερή ντροπή (ήμουν 5 ετων) και από τότε νιώθω την ανάγκη να αποδεικνύω πως έχω λεφτά.
Τροφές για τις αδεσποτες γάτες συχνά αναγκάζομαι να πάρω από το μπακάλικο που τις έχουν πιο ακριβές. Αρχικά μου τις έδινε 5 ευρώ πιο ακριβές από την χοντρικη, πλέον, ανεξάρτητα από τις τιμές της χοντρικης, μου τις δίνει 13ευρω πάνω και αναρωτιέμαι αν είναι επειδή καθυστερώ να την πληρώσω κάποιες φορές (είχαμε συμφωνήσει να τις τα δίνω τέλη του μήνα γιατί δεν κατεβαίνω συνέχεια χωριό πλεον και δεν θέλει να της τα βάζω σε λογαριασμό, τα θέλει μαυρα) αλλά ντρέπομαι να θίξω το οποιοδήποτε οικονομικό θέμα μην σκεφτούν πως δεν έχω λεφτά.
