Printable View
ειμαι ολοκληρη μια αντιφασηQuote:
Originally posted by krino
Quote:
Originally posted by researcher
δεν εχει να κανει με τις επιλογες μου
το ολο σκηνικο
δεν θα αλλαζα τις επιλογες μου
εχει να κανει
πως ενω δεν θα τις αλλαζα εν τουτοις
με αμφισβητω εμενα την ιδια
καθε στιγμη
οι παραπανω σκεψεις σου εχουν μια αντιφαση.
Ενω δεν θα αλλαζες τις επιλογες σου,
αμφισβητεις τον εαυτο σου.
Αγνοω για πιο λογο πιστευεις,
οτι αλλο ειναι οι επιλογες σου και αλλο ο εαυτος σου....
μη το ψαχνεις....
Quote:
Originally posted by DissolvedGirl
Μα νομίζω πως ο εαυτός σου δεν σου προβάλει μονο έναν δρόμο η μονο μια σωστή επιλογή τη φορα. Έχω την εντύπωση πως όπως και εγώ, έτσι και η researcher είναι πολυπλευρη προσωπικότητα, οποτε σε κάθε της απόφαση έχει να επιλέξει μεταξύ περισσοτερων από μιας οδού, δεν είναι τυφλοσούρτη \"όλο δεξιά καπετάνιο\". Και ενώ μπορεί ένα κομμάτι του εαυτού της να είναι ευχαριστημένο με μια της απόφαση, ένα άλλο να αντιδρά και να αναρωτιέται αν πήρε τον σωστό δρόμο, και η ίδια να σκέφτεται τι θα γινόταν αν είχε διάλεξη κάτι διαφορετικό.Quote:
Originally posted by krino
Αγνοω για πιο λογο πιστευεις,
οτι αλλο ειναι οι επιλογες σου και αλλο ο εαυτος σου....
Για εμενα, οι επιλογές μας καταλήγουν να διαμορφώνουν αυτό που είμαστε, και σε παρόμοιες καταστάσεις δεν είναι αναγκαστικά ίδιες. Μπορεί σε μια στιγμή θυμου να επιλέξεις αδράνεια, και στην επομενη να επιλέξεις αντίδραση, αντιδιαμετρικές επιλογές αλλα και οι 2 προήλθαν από εσένα. Αυτό όμως που με στενοχωρεί είναι να αμφιβάλλεις για τις επιλογές σου όντας επηρεασμένος από κάποιον άλλο εκτος του εαυτού σου, να σε ωθεί ο περίγυρος σου να αμφιβάλλεις για το αν έκανες τη σωστή επιλογή για εσένα επειδή κάποιος άλλος διάλεξε κάτι διαφορετικό. Αυτό δε θέλω να υποβάλει η researcher στον εαυτό της, είναι μια \"επιλογή\" που μονο κακό θα της κάνει...
πολυ μου αρεσουν αυτα που γραφεις
ειμαστε πολλα πραγματα
μπορουμε επισης πολλα να επιλεξουμε
ο οργανισμος μας μας δειχνει το δρομο ενιοτε
αλλα εμεις ..αλλου κειται...
παντως δεν εχει να κανει τωρα πλεον τοσο με εξωτερικες επιρροες
με αμφισβητω και μονη μου...πλεον
δυστυχως
ιδου το προβλημα μου
εχαθη η απλοτητα
εχαθη η απλοτητα
εχαθη το αυθορμητο
εχαθη η χαρα του λαθους
η χαρα του ζω κι ας μην ειμαι τελεια
Quote:
Originally posted by DissolvedGirl
Μα νομίζω πως ο εαυτός σου δεν σου προβάλει μονο έναν δρόμο η μονο μια σωστή επιλογή τη φορα. Έχω την εντύπωση πως όπως και εγώ, έτσι και η researcher είναι πολυπλευρη προσωπικότητα, οποτε σε κάθε της απόφαση έχει να επιλέξει μεταξύ περισσοτερων από μιας οδού, δεν είναι τυφλοσούρτη \"όλο δεξιά καπετάνιο\". Και ενώ μπορεί ένα κομμάτι του εαυτού της να είναι ευχαριστημένο με μια της απόφαση, ένα άλλο να αντιδρά και να αναρωτιέται αν πήρε τον σωστό δρόμο, και η ίδια να σκέφτεται τι θα γινόταν αν είχε διάλεξη κάτι διαφορετικό.Quote:
Originally posted by krino
Αγνοω για πιο λογο πιστευεις,
οτι αλλο ειναι οι επιλογες σου και αλλο ο εαυτος σου....
Για εμενα, οι επιλογές μας καταλήγουν να διαμορφώνουν αυτό που είμαστε, και σε παρόμοιες καταστάσεις δεν είναι αναγκαστικά ίδιες. Μπορεί σε μια στιγμή θυμου να επιλέξεις αδράνεια, και στην επομενη να επιλέξεις αντίδραση, αντιδιαμετρικές επιλογές αλλα και οι 2 προήλθαν από εσένα. Αυτό όμως που με στενοχωρεί είναι να αμφιβάλλεις για τις επιλογές σου όντας επηρεασμένος από κάποιον άλλο εκτος του εαυτού σου, να σε ωθεί ο περίγυρος σου να αμφιβάλλεις για το αν έκανες τη σωστή επιλογή για εσένα επειδή κάποιος άλλος διάλεξε κάτι διαφορετικό. Αυτό δε θέλω να υποβάλει η researcher στον εαυτό της, είναι μια \"επιλογή\" που μονο κακό θα της κάνει...
και παλι υπαρχει μια αντιφαση εδω,
βεβαια γενικα μιλωντας εχεις δικαιο, αλλα πρακτικα το ζουμι βγαινει σε αντιφασεις.
Γιατι μπορει να εχεις πολυπλευρη προσωπικοτητα,
αλλα εχεις ενα κορμι, μια ζωη, και απο κει και περα επιλογες και δρομους.
Οταν ερθει η ωρα να τραβηξεις ενα δρομο εκει δεν ισχυει η πολυπλευρη προσωπικοτητα αλλα η επιλογη που εκανες.
Γιατι εχω μια εντυπωση οτι προσπαθουμε να στρογγυλεψουμε τα πραγματα και να μην αναλαβουμε τις ευθυνες που μας αναλογουν?
Quote:
Originally posted by researcher
ειμαι ολοκληρη μια αντιφαση
μη το ψαχνεις....
μπορεις να εισαι οτι αντιφαση σου κανει κεφι αν με αυτο νιωθεις πληρης.
Ε οκ δεν ψαχνω ακριβως απλα σου λεω την εντυπωση που αφηνεις στα οσα γραφεις.
okQuote:
Originally posted by krino
Quote:
Originally posted by researcher
ειμαι ολοκληρη μια αντιφαση
μη το ψαχνεις....
μπορεις να εισαι οτι αντιφαση σου κανει κεφι αν με αυτο νιωθεις πληρης.
Ε οκ δεν ψαχνω ακριβως απλα σου λεω την εντυπωση που αφηνεις στα οσα γραφεις.
Μα η επιλογή που θα κανεις σε κάθε σου σταυροδρόμι εξαρτάται από την προσωπικότητα σου, τη διάθεση σου τη δεδομένη στιγμή, τη κατάσταση του κορμιού σου, τους παράγοντες που επηρεάζουν τη ζωή σου και φυσικά, τους συμβιβασμούς που είσαι διατεθειμένος να αποδεχτείς. Βεβαίως και κάθε σου επιλογή σημαδεύει με ξεχωριστό, μοναδικό τρόπο την μια σου ζωή και το ένα σου κορμί κάθε φορα, αυτό δε σημαίνει όμως ότι η ίδια επιλογή θα σε επηρεάσει το ίδιο ξανά, η ότι καν θα επιλέξεις την ίδια οδό την επομενη φορα.Quote:
Originally posted by krino
Γιατι μπορει να εχεις πολυπλευρη προσωπικοτητα,
αλλα εχεις ενα κορμι, μια ζωη, και απο κει και περα επιλογες και δρομους.
Οταν ερθει η ωρα να τραβηξεις ενα δρομο εκει δεν ισχυει η πολυπλευρη προσωπικοτητα αλλα η επιλογη που εκανες.
Επίσης, αφού επιλέξεις, δε σε σταματάει τίποτα από το να αλλάξεις γνώμη, από το να σου συμβεί κάτι και να αποφασίσεις ότι μια άλλη οδός θα σου προσφέρει περισσότερα από αυτή που πήρες στην αρχή. Αν έχεις τη δυνατότητα να αλλάξεις σε κάτι καλύτερο, θα το κανεις, αν όχι, θα περάσεις ένα διάστημα σκεπτόμενος πως θα ήταν αν είχες επιλέξει κάτι διαφορετικό πριν τέλος αποδεχτείς ότι τώρα τελειωσε και ας κανεις ο,τι καλύτερο μπορείς στο δρόμο που διάλεξες. Μερικοί δεν το αποδέχονται και ποτε ξέρεις...
Όσο για ευθύνες, αδυνατώ να κατανοήσω που κολλάνε στο συγκεκριμένο θέμα, ισα ισα η researcher είπε ήδη ότι στέκεται η ίδια πίσω από τις επιλογές της :S
δεν ειναι οτι δεν θελω να αναλαβω ευθυνες
ειναι οτι θελω να μου βγαινει η ζωη
με φυσικοτητα
να μην αγκομαχω
να μη φοβαμαι τοσο συνεχεια
ισως ναι να με βοηθουσε να ξερω πως αλλος εχει συνεχως την ευθυνη
η ξερω γω
αλλα δεν ειναι αυτο που θελω
αυτο που θελω
ειναι λιγη δυναμη
λιγη απλοτητα
λιγο να με συγχωρω
και μενα και τους αλλους
λιγο χαμογελο
και προπαντως
να μη με πιανει τρεμουλο
οτι κατι συνεχως δεν κανω σωστα
Quote:
Originally posted by DissolvedGirl
Μα η επιλογή που θα κανεις σε κάθε σου σταυροδρόμι εξαρτάται από την προσωπικότητα σου, τη διάθεση σου τη δεδομένη στιγμή, τη κατάσταση του κορμιού σου, τους παράγοντες που επηρεάζουν τη ζωή σου και φυσικά, τους συμβιβασμούς που είσαι διατεθειμένος να αποδεχτείς.
-σωστο αυτο.
Παρολα αυτα, ολα οσα αναφερεις, υπαρχουν περιπτωσεις που δεν μας ειναι επιθυμητα.
Πολλες φορες θα θελαμε να ειμαστε κατι αλλο απο αυτο που βλεπουμε η μας καταλογιζουν.
Δυστυχως φαινεται οτι ειμαστε αναγκασμενοι να το αποδεκτουμε σαν κομματι του εαυτου μας.
Βεβαίως και κάθε σου επιλογή σημαδεύει με ξεχωριστό, μοναδικό τρόπο την μια σου ζωή και το ένα σου κορμί κάθε φορα, αυτό δε σημαίνει όμως ότι η ίδια επιλογή θα σε επηρεάσει το ίδιο ξανά, η ότι καν θα επιλέξεις την ίδια οδό την επομενη φορα.
- εχεις ακουσει για την δυναμη (η αδυναμια) της συνηθειας?
εισαι σιγουρη οτι οι αποφασεις μας ειναι καθαρα δικες μας σκεψεις?
Επίσης, αφού επιλέξεις, δε σε σταματάει τίποτα από το να αλλάξεις γνώμη, από το να σου συμβεί κάτι και να αποφασίσεις ότι μια άλλη οδός θα σου προσφέρει περισσότερα από αυτή που πήρες στην αρχή.
- και ομως, ζωντας σημερα σημαινει οτι εχεις να αντιμετωπισεις χιλια δυο προβληματα που δεν εχουν να κανουν ακριβως με εσενα αλλα με τις συμβασεις που εισαι υποχρεωμενη να τηρησεις, που φυσικα συνηθως δεν σου αρεσουν.
Αυτο και μονο φερνει ενα εγκλωβισμο.
Αν έχεις τη δυνατότητα να αλλάξεις σε κάτι καλύτερο, θα το κανεις, αν όχι, θα περάσεις ένα διάστημα σκεπτόμενος πως θα ήταν αν είχες επιλέξει κάτι διαφορετικό πριν τέλος αποδεχτείς ότι τώρα τελειωσε και ας κανεις ο,τι καλύτερο μπορείς στο δρόμο που διάλεξες. Μερικοί δεν το αποδέχονται και ποτε ξέρεις...
- το παραμυθι της δυνατοτητας επιλογης ειναι αυτο ακριβως: ενα παραμυθι.
Ακους γυρω σου οτι εχεις επιλογες, αλλα στην ουσια ολα κινουνται γυρω απο ενα πραγμα που σε πρωτο πλανο δεν σε καλυπτει.
Εισαι δηλαδη αναγκασμενη να κινηθεις σε μια ψευδαισθηση δημοκρατιας και των πολλων επιλογων.
Οχι ομως να κανεις αυτο ακριβως που θες.
Όσο για ευθύνες, αδυνατώ να κατανοήσω που κολλάνε στο συγκεκριμένο θέμα, ισα ισα η researcher είπε ήδη ότι στέκεται η ίδια πίσω από τις επιλογές της :S
- αυτο ακριβως ειπα στην αγαπητη φιλη,
για αντιφαση.
Λεει πως οι επιλογες της, της κανουν.
Μονο που αυτο ειναι μια αντιφαση, η αν θες η διατηρηση μιας τετοιας ψευδαισθησης, για να αντλησει κουραγιο απο αυτην,
Οχι ομως ουσια και εμπνευση για να αποκτησει δημιουργικοτητα και ευχαριστηση απο τις επιλογες της.
Οι επιλογες μας,
αν οντως αντανακλουν αυτο που αισθανομαστε και οχι μια στιγμαια κατασταση τοτε θα επρεπε να μας προκαλουν ευφορια η παρομοια συναισθηματα.
Δεν αναρωτιεσαι γιατι η φιλη μας δεν ειναι σε αυτο το επιπεδο?
Quote:
Originally posted by researcher
να μη φοβαμαι τοσο συνεχεια
μεσα απο οσα εγραψες ξεχωριζω αυτο που για μενα εχει βαση:
ο φοβος ειναι που τρωει τα σωθικα....
Μαθε να διαχειριζεσαι το φοβο σου, γινε περισσοτερο στωικη,
η ακομα καλυτερα απορριψε τον φοβο τελειως (καλα οκ ξερω οτι δεν μπορεις να το κανεις αυτο) και τοτε θα λυσεις ολα τα προβληματα σου.
ο φοβος ειναι σημερα η μεγαλυτερη τροχοπεδη για το ανθρωπινο γενος.
Δυστυχως δεν μπορουμε να χαλιναγωγησουμε το φοβο και ετσι μας παρασερνει σε καταστασεις ανεξελεκτες.
Στην ουσια θα μπορουσαμε να φιλοσοφησουμε το θεμα του φοβου, σχετιζομενο οτι συνυπαρχουμε σε ενα κορμι
που βιολογικα θα μπορεσει να ζησει συν - πλην 80 χρονια.
Αν ειμαστε σημερα πχ 30 εχουμε αλλα 50 χρονια βιολογικης ζωης.
Ειναι ακριβως δικη μας επιλογη να ζησουμε ειτε με φοβο ειτε χωρις φοβο.
Μπορουμε να απορριψουμε τον φοβο απο μεσα μας, σαν ενα ξενο γεγονος,
μιας και οτι ειναι να συμβει εφοσον το ζουμε θα συμβει ασχετως τις δικες μας παρεμβασεις.
Αν λοιπον καταφερουμε και διαχωρισουμε αυτες τις δυο καταστασεις -
αλλο ο φοβος και αλλο η ζωη μας εχουμε κανει ενα βημα.
Θα μιλησω προσωπικα γιατι δεν μπορω να μιλησω για αλλον.
Ετσι λοιπον, αδιαφορω αν θα αρρωστησω, αν θα μου ερθει αυριο ο ουρανος στο κεφαλι κλπ κλπ....
τι θα καταφερνα αν απασχολουσα το μυαλο μου με τετοιες σκεψεις?
ταλαιπωρια και μονο φυσικα.
Αντιθετα η σωστη οργανωση της ζωης μου (μεσα απο τις δικες μου αντιφασεις βεβαια)
ειναι εκεινο που δινει δυναμη και προχωραω μπροστα.
Η χαρα μου ειναι να γερναω, να περνανε τα χρονια ξερωντας οτι καθε μερα εχω κατακτησει και απο κατι που δεν το ειχα χθες.
Σημερα εχω περασει τα 40 και σκεφτομαι πως ημουν στα 20 μου.
Ενας ανοητος πιτσιρικας με ελαχιστη κριτικη σκεψη.
Σημερα χαιρομαι εδω που εχω φτασει.
Το μυαλο μου δουλευει απιστευτα καλυτερα και ανυπομονω να φτασω τα 60 και ακομα καλυτερα τα 80.
Ο χρονος μου σημερα ειναι τρομερα πολυτιμος για να αφηνω ακομα και ενα δευτερολεπτο να παει χαμενο.
Ομως ασχετως το ποσο ειμαι σημερα,
παντα στη ζωη μου ημουν ανοικτο μυαλο και ρουφαγα με ενδιαφερον οτι εβλεπα γυρω μου.
Δεν θεωρουσα ποτε οτι ειχα εκ προοιμιου δικαιο και ειχα παντα σαν θεση,
σε αυτο που σκεπτομαι οτι το πιο πιθανον ειναι να εχω λαθος.
Ποτε δεν μετανιωσα για τα λαθη που εκανα, ουτε το θεωρησα κατι ασχημο, αντιθετα τα λαθη μου με εκαναν καλυτερο.
Η μεγαλυτερη ηδονη σε ενα ανθρωπο,
ειναι να καταφερει να μπορεσει να ελεγχει απολυτα τον εαυτο του.
Να γνωριζει τι ακριβως θελει και να το καταφερνει.
Πραγματα οχι τοσο απλα, αλλα μια επιπονη διαδικασια που μπορει να κρατησει μια ολοκληρη ζωη.
;)
O φόβος
έχει δύο όψεις.
Την θετική και την αρνητική μου.
Βλέπω τον φόβο σαν κίνητρο, σημαίνει προχωράω.
Σαν εμπόδιο, σημαίνει, σταματώ.
Το να φοβάμαι είναι ένδειξη ότι ελπίζω.
Ο φόβος μου είναι κομμάτι μου, τον σέβομαι και του δίνω χώρο να υπάρχει μέσα μου, μέχρι να μετουσιωθεί σε κάτι το δημιουργικό.
Τα λάθη των ανθρώπων.
Ένα λάθος, είναι πηγή γνώσης και σοφίας, αν το χρησιμοποιήσει κανείς ως τέτοιο.
Η αλήθεια είναι, ότι το κάθε πράγμα έχει την αξία που του δίνουμε.
Το πώς αξιολογεί ο καθείς τα όσα του συμβαίνουν, μέσα του ή εξω του, είναι η αρχή του παντός.
Ο έλεγχος.
Είναι ένα καλό όπλο.
Αρκεί να ξέρει κανείς πού να τον χρησιμοποιεί και που απλά να τον βάζει στην θήκη.
Διότι συμβαίνει και τούτο,
Το μεγαλύτερο στοίχημα να είναι καμιά φορά, το να αφεθείς πέρα από κάθε έλεγχο.
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν θα μπορέσουμε να έχουμε τον πλήρη έλεγχο πάνω στο οτιδήποτε.
Η επιλογή.
Κάθε επιλογή ανοίγει και νέα σταυροδρόμια.
Το θέμα είναι, αν επιλέγω εγώ τον δρόμο μου ή… με επιλέγει εκείνος.
Η δυνατότητα ανατροπής υπάρχει πάντα, αλλά διαφέρει η δύναμη που απαιτείται για να πραγματοποιηθεί, ανάλογα με τη διαμορφωθείσα κατάσταση.
Κάθε επιλογή συνιστά και μια μη επιλογή.
Μια απόρριψη.
Αν κάποιος δυσκολεύεται να απορρίπτει, δυσκολεύεται εξίσου και να επιλέγει.
Όμως η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα.
Μερικά, κι αυτά, όχι για πάντα.
Τα κομμάτια.
Του εαυτού, είναι οι αντικορυόμενες πολλές φορές ανάγκες μας.
Το να ξέρουμε η ικανοποίηση ποιών σε μεγαλύτερο βαθμό θα οδηγήσει σε ευτυχία ή καλύτερα, αρμονία, απαιτεί αυτογνωσία και τόλμη για πειραματισμό.
Όπου τα λάθη, γίνονται ένας σωστός οδηγός.
Ο φόβος για λάθη, είναι ανούσιος.
Είναι στην ουσία, ο φόβος για την ίδια τη ζωή...
...Η να προσπαθήσουμε να το αλλάξουμε. Αν δεν είσαι ευχαριστημένος με ένα κομμάτι του εαυτού σου, και πάλι έχεις 2 επιλογές. Είτε το αποδέχεσαι ως ελάττωμα σου, προσπαθείς να βρείς τρόπους να το αποφεύγεις η να το αξιοποιείς, και ζεις με αυτό, είτε βρίσκεις τρόπους να το αλλάξεις, να το αντικαταστήσεις με το χαρακτηριστικό που θα ήθελες να ήσουν. Καμια από αυτές τις οδούς δεν είναι εύκολη, ούτε το να προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι είναι κάτι που δε θες, ούτε το να προσπαθείς να τον αλλάξεις για να γίνει κάτι που θες. Και οι 2 είναι εφικτές όμως, με πιστη και επιμονη και με τη δύναμη της συνήθειας που ανέφερες πιο κάτω.Quote:
Originally posted by krino
-σωστο αυτο.
Παρολα αυτα, ολα οσα αναφερεις, υπαρχουν περιπτωσεις που δεν μας ειναι επιθυμητα.
Πολλες φορες θα θελαμε να ειμαστε κατι αλλο απο αυτο που βλεπουμε η μας καταλογιζουν.
Δυστυχως φαινεται οτι ειμαστε αναγκασμενοι να το αποδεκτουμε σαν κομματι του εαυτου μας.
Εδώ μπαίνουμε σε ένα θέμα που με έχει απασχολήσει για παρα πολύ καιρό. Προσωπικά πιστεύω ότι οι μονες αποκλειστικά αυθεντικές επιλογές είναι οι πρώτες που κάνουμε σε κάθε δεδομένη κατάσταση, όταν δεν έχεις εμπειρικά συναισθήματα για αυτή. Την επομενη φορα που θα μας παρουσιαστεί μια παρόμοια περίσταση, ένα σωρό διαφορετικοί παράγοντες έχουν προστεθεί που επηρεάζουν το κέντρο λήψης αποφάσεων μας. Θυμάσαι τη προηγουμενη φορα που ήσουν σε μια παρόμοια κατάσταση, τι επέλεξες, σου άρεσε το πως εξελίχθηκε, θέλεις να το επαναλάβεις, θέλεις να δοκιμάσεις κάτι διαφορετικό; Είναι η άνεση της περπατημένης εναντίον της γοητείας του πρωτόγνωρου... αλλα και πάλι είναι επιλογή σου. Μερικοί άνθρωποι θα επιλεγουν την ίδια αντίδραση ξανά και ξανά, ανεξάρτητα από το πως εξελίχθηκε στο παρελθόν, είτε επειδή ελπίζουν πως αυτή τη φορα θα είναι διαφορετικά, είτε επειδή φοβούνται η πιστεύουν πως η εναλλακτική θα είναι χειρότερη. Κάποιοι άλλοι είναι λιγότερο δέσμιοι της εμπειρίας τους, και διαλέγουν τον νέο, ανεξερεύνητο δρόμο, ίσως μονο και μονο ώστε, την τρίτη φορα που θα κληθούν να επιλέξουν αντίδραση στην ίδια κατάσταση, να έχουν γνώση και από τις 2 πλευρές.Quote:
Originally posted by krino- εχεις ακουσει για την δυναμη (η αδυναμια) της συνηθειας?
εισαι σιγουρη οτι οι αποφασεις μας ειναι καθαρα δικες μας σκεψεις?
Από εκεί και πέρα, ναι η δύναμη της συνήθειας έρχεται να εδραιώσει τη συμπεριφορά σου όσο περνάει ο καιρός (το οποιο και πάλι, δεν είναι επ ουδενί απόλυτο). Αλλα πάντα έχεις επιλογή. Μπορεί να μην είναι μια επιλογή της επιλογής σου, η απόφαση όμως εξακολουθεί να είναι δικη σου.
Μα είσαι τόσο πεπεισμένος ότι ο οποιοσδήποτε \"εγκλωβισμός\" είναι το πιο τραγικo που μπορεί να μας συμβεί, και ότι όλα είναι μια ψευδαίσθηση ελευθερίας που πρέπει να αναλυθεί, γιατί; Μερικά θέματα έτσι είναι, τελειωσε, το να τα ψειρίζεις μέχρι τη βάση τους το μονο που θα σου προσφέρει είναι απογοήτευση η ακόμα και paranoia. Αν το καλοσκεφτείς (που είμαι σίγουρη ότι το έχεις κάνει ήδη) τα πάντα γύρω σου είναι σύμβαση. Το ντύσιμο σου είναι σύμβαση (γιατί δεν \"μπορείς\" να κυκλοφορήσεις γυμνός), τα δωμάτια του σπιτιού σου είναι σύμβαση (γιατί δεν \"μπορείς\" να διατηρήσεις παγωτό στο συρτάρι του γραφείου σου), η ίδια σου η ύπαρξη είναι σύμβαση (το είδος σου εξελίχθηκε προσαρμοζόμενο στη φύση). Παρόλα αυτά, μέσα στα όρια των συμβάσεων αυτών, έχεις την ελευθερια σου (γιατί μπορείς να κυκλοφορείς γυμνός μες το σπίτι σου, μπορείς να αγοράσεις ένα mini ψυγείο, μπορείς να μάθεις να πετάς αεροπλάνο).Quote:
Originally posted by krino- και ομως, ζωντας σημερα σημαινει οτι εχεις να αντιμετωπισεις χιλια δυο προβληματα που δεν εχουν να κανουν ακριβως με εσενα αλλα με τις συμβασεις που εισαι υποχρεωμενη να τηρησεις, που φυσικα συνηθως δεν σου αρεσουν.
Αυτο και μονο φερνει ενα εγκλωβισμο.
Είμαστε κοινόβια οντα, και η κοινωνία μας έχει \"επιβάλει\" κάποιες \"επιλογές\" ως στάνταρ. Είναι πλέον δικη σου επιλογή πως θα το αντιμετωπίσεις αυτό. Αν επιλέξεις να το δεις ως τη γραμμή τερματισμού (\"τελικά, δεν έχουμε πραγματική ελευθερια\") θα αντιμετωπίζεις τις κοινωνικές συμβάσεις ως εγκλωβισμό, θα αισθάνεσαι καταπιεσμένος και σιγά σιγά θα χάσεις τη διάθεση για εξερεύνηση, για το κυνήγι της ευχαρίστησης, για την απόλαυση της ίδιας σου της καθημερινότητας. Αν επιλέξεις όμως να το δεις ως αφετηρία (\"ok, αυτά είναι τα πλαίσια στα οποια κινούμαι\") ένα σωρό δικες σου, ολοδικές σου επιλογές ανοίγονται μπροστά σου, και μπορείς να ευχαριστιέσαι κάθε στιγμή της ζωής σου χωρίς να την αναλύεις στα εξ ων συνετέθη. Και φυσικά, δεν υπάρχει τίποτα που να σου απαγορεύει να ζήσεις στις Αυστριακές Άλπεις ως ερημίτης :)
Λυπάμαι αλλα θα διαφωνήσω. Νομίζω πως είσαι λίγο απαισιόδοξος από του φυσικού σου, η μάλλον δεν είσαι και πολύ ευχαριστημένος με τις επιλογές σου, αλλα αυτό δε σημαίνει πως 1) κανεις δε θα είναι ποτε ευτυχισμένος με τη πορεία που διάλεξε για τη ζωή του και 2) δεν μπορείς να αλλάξεις.Quote:
Originally posted by krino- το παραμυθι της δυνατοτητας επιλογης ειναι αυτο ακριβως: ενα παραμυθι.
Ακους γυρω σου οτι εχεις επιλογες, αλλα στην ουσια ολα κινουνται γυρω απο ενα πραγμα που σε πρωτο πλανο δεν σε καλυπτει.
Εισαι δηλαδη αναγκασμενη να κινηθεις σε μια ψευδαισθηση δημοκρατιας και των πολλων επιλογων.
Οχι ομως να κανεις αυτο ακριβως που θες.
Πρώτον και κυριοτερον, γιατί να περιμένεις να ακούσεις από τους γύρω σου ότι έχεις δυνατότητα επιλογής; Κοιτάς τι σου προσφέρει το περιβάλλον σου, αν δεν υπάρχει μια οδός που να σε ελκύει, τη δημιουργείς μονος σου, και πάντα υπάρχει τρόπος να καταφέρεις τα πάντα. Μπορεί τα μέσα για να καταφέρεις κάποια πράγματα να μην είναι της αρεσκείας σου, αλλα αυτό είναι μια επιλογή που και πάλι κανεις εσύ ο ίδιος.
Δεύτερον, όλα κινούνται γύρω από ΕΝΑ πράγμα; Που δεν σε καλύπτει κιόλας; Νομίζω ότι έχεις κάτι πολύ συγκεκριμένο στο μυαλό σου, μια δικη σου κατάσταση που περνάς αυτή τη στιγμή και γενικεύεις τις σκέψεις σου για αυτή χωρίς όμως οι σκέψεις σου αυτές να είναι γενικώς εφαρμόσιμες, γιατί νομίζω πως αυτό που είπες τώρα δεν έχει νόημα, τουλάχιστον για εμενα :(
Και τρίτον, αν αυτό που θες δεν είναι λογικό η δε βασίζεται σε εφαρμόσιμες βάσεις, εννοείται πως ποτε δεν θα καταφέρεις να κανεις ακριβώς αυτό που θέλεις. Αν θέλεις για παράδειγμα να ζήσεις σαν να είσαι κάποιος άλλος, η να γυρίσεις πίσω το χρόνο, η να πάρεις προαγωγή παίζοντας πασιέντζα, μάλλον θα απογοητευτείς. Μερικές φορες ο δρόμος για να επιτυχεις αυτό που θέλεις είναι πολύ δύσκολος και απαιτεί θυσίες που δεν είσαι διατεθειμένος να κανεις. Επιλογή σου και πάλι.
Και θα το ξαναπώ, μπορεί να μην είναι όλες οι επιλογές της αρεσκείας σου, η απόφαση που θα πάρεις όμως είναι αποκλειστικά δικη σου. Μπορεί ούτε και αυτή να είναι της απόλυτης αρεσκείας σου, και να περάσεις άπειρα απογεύματα αναπολώντας πως θα ήταν αν οι περιστάσεις που θεώρησες εμπόδιο στο να επιλέξεις κάτι διαφορετικό, είχαν αλλάξει η εξαφανιστεί, ή σκεπτόμενος αν αυτό που επέλεξες ήταν πραγματικά η καλύτερη δυνατή λύση για εσένα. Αυτή σου η αναπόληση όμως, ή η αμφιβολία, δε θα ακυρώσει την εγκυροτητα της επιλογής που έκανες τη δεδομένη στιγμή.
Οι επιλογές μας αντανακλούν αυτό που σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε πιο έντονα τη στιγμή που τις κάνουμε. Αν αλλάξουν οι παράγοντες, αν αλλάξουν τα συναισθήματα μας, αν αλλάξει ακόμα και η στιγμή που μας ζητάται μια επιλογή, κατά πασα πιθανότητα θα αλλάξει και η επιλογή μας.Quote:
Originally posted by krino
Λεει πως οι επιλογες της, της κανουν.
Μονο που αυτο ειναι μια αντιφαση, η αν θες η διατηρηση μιας τετοιας ψευδαισθησης, για να αντλησει κουραγιο απο αυτην.
Οι επιλογες μας, αν οντως αντανακλουν αυτο που αισθανομαστε και οχι μια στιγμαια κατασταση τοτε θα επρεπε να μας προκαλουν ευφορια η παρομοια συναισθηματα.
Αν είσαι κουρασμένος από τη δουλειά και ένας φίλος σε καλέσει για καφέ με αιθέριες υπάρξεις, μάλλον θα αρνηθείς. Ακόμα και αν ξέρεις πως θα πέρναγες καλά, το σώμα σου είναι πολύ ταλαιπωρημένο για να ανταπεξέλθει, και χαίρεσαι που θα πάρεις έναν υπνάκο. Ακόμα και αν χαίρεσαι που θα ξεκουραστείς, σκέφτεσαι τι ωραία που θα περνούσες μαζί με το φίλο σου αν ήσουν πιο ξεκούραστος.
1 ώρα αργότερα ξυπνάς, αναζωογονημένος. Παίρνεις τηλέφωνο το φίλο σου που σου λέει \"είμαστε ακόμα έξω, μόλις μας έφεραν καφέ\". Άλλαξαν τα δεδομένα, άλλαξε το πως αισθάνεσαι, άλλαξε η στιγμή της απόφασης... κάποιος, θα μείνει ξανά μες το σπίτι του. Κάποιος άλλος, θα βγει να συναντηθεί με τους υπολοιπους.
Οι περισσότερες επιλογές μας αντανακλούν το κομμάτι του εαυτού μας που είναι στη πρώτη γραμμή τη στιγμή που τις θέτουμε. Μακάρι όλες μας οι αποφάσεις να ικανοποιούσαν όλα μας τα θέλω και όλες μας τις ανάγκες κάθε φορα, αλλα αυτό είναι μάλλον ουτοπικό.
dissolve
ελλειπα τοσο καιρο
πηγα μια βολτιτσα θεσσαλονικη
και δεν ειχα και δυνατοτητα για ιντερνετ
αλλα νιωθω πολυ καλυτερα γενικως...
μου αρεσαν αυτα που εγραψες!
παντως νιωθω διαφορετικα
πως γινεται απο τη μια στιγμη στην αλλη να νιωθει κανεις τοσο διαφορετικα
κατ αρχην αλλαξα τοπο
βρεθηκα λιγακι μακρυα απο τους γονεις μου χωρις ομως να εχουμε μαλωσει
μ αρεσει αυτο
και δευτερον επικοινωνησα καποια πραγματα που με απασχολησαν στην αγαπη μου
και τωρα νιωθω πολυ κοντα συναισθηματικα
και πολυ χαιρομαι
ετσι εφυγε αυτη η αισθηση του κρυου και παγερου και μετριου
ποσο αλλαξε η εσωτερικη μου κατασταση
σας ευχαριστω!
Γίνεται....όταν αλλάζουν οι συνθηκες.....όταν ερχόμαστε πραγματικά κοντά με τους ανθρώπους μας......κ.λ.π.
Πάντα τέτοια researcher:)