Ποια είναι τα στοιχεία αυτά που τα ονομάζεις αρνητικά; Μίλησες για αίσθημα ανεπάρκειας και μειονεξίας. Τι σημαίνει για σένα ανεπάρκεια και τι μειονεξία; Ως προς τι και ποιους νιώθεις ανεπαρκής;
Printable View
Ποια είναι τα στοιχεία αυτά που τα ονομάζεις αρνητικά; Μίλησες για αίσθημα ανεπάρκειας και μειονεξίας. Τι σημαίνει για σένα ανεπάρκεια και τι μειονεξία; Ως προς τι και ποιους νιώθεις ανεπαρκής;
Πρώτα ,με τον ίδιο μου τον εαυτό,μπορεί να μου λένε ότι είναι καλός σε κάτι,αλλά εγώ αναρωτιέμαι,εντάξει είμαι καλός,όμως τόσο όσο μου λένε? Πως δεν είμαι αρκετός ότι και να κάνω.
Και έγραψες για το ότι αυτά είναι ριζωμένα στα παιδικά σου χρόνια και γι αυτό δύσκολο να τα αλλάξεις; Σωστά; Τι πιστεύεις ότι έγινε στα παιδικά σου χρόνια που μπορεί να οδήγησε στο να μη νιώθεις ποτέ αρκετός;Quote:
Originally Posted by JohnyK33
Μαλλον επαιξε ρολο οτι,ειχα εναν αυστηρο πατερα,χωρις συναισθημα και που η μητερα μου επισης συνεβαλε στο να ειναι αυτος που επρεπε να φοβαμαι,λεγοντας οτι θα παρω τηλεφωνο τον πατερα σου στη δουλεια και οταν γυρισει θα δεις...αυτο δημιουργησε ενα προτυπο φοβου απο μικρη ηλικια,δημιουργησε ισως συναισθματικη ανεπαρκεια,αισθανομουν οτι δεν με στηριζουν αρκετα οταν το χρειαζομαι,οτι με κρινουν αυστηρα και με συγκρινουν με αλλους,ενα αυτο,ενα αλλο οτι ηδη απο τα 15 αισθανομουν αποτυχημενος,ειχα υπαρξιακα θεματα και δεν ηξερα τι θελω να κανω στη ζωη μου,πως να προχωρησω μπροστα,οταν οι συνομιληκοι μου ηδη ζουσαν τη ζωη τους,εχοντας σταθερους φιλους,κοινωνικοποιηση,δια σκεδαση κλπ.Quote:
Originally Posted by WildHoney
Εμεινα στα 18-20 μου,μονος,ντροπιασμενος,απ� �τυχημενος,με αισθηματα κατωτεροτητας,καταθλιψεις, στενοχωριες,να προσπαθω να καταλαβω τι να κανω σε αυτη τη ζωη,αυτο συνεχιστηκε αργοτερα με αποτελεσμα να περασουν απο μπροστα τα καλυτερα μου χρονια και εγω να μενω στασιμος σε ολους τους τομεις,σπουδες,επαγγελματι κα,σχεσεις,φιλους κοκ.
Εφτασα στο σημερα,οπου παλευω με ψυχοθεραπειες,με κιλα,με μοναξια να βγω απο ενα δυσκολο αδιεξοδο οπου δεν με γεμιζει σχεδον κατι στη ζωη.
Πιστεύω ότι δεν χρειάζεται όλοι να είμαστε το ίδιο. Δεν είναι κακό καποιος να είναι ντροπαλός ούτε είναι κακό να μην είναι κοινωνικός . Πιέζουμε τους εαυτούς μας να γίνουμε κάτι άλλο απ αυτό που είμαστε, πρέπει απλά να μας αποδεχτούμε.
Eίναι απλο. Υπαρχουν αρνητικα πραγματα που δεν μπορουμε να αλλάξουμε, διοτι λειτουργουν ακούσια. Για παράδειγμα η συμπεριφορά μεσα στο φάσμα του αυτισμού, οι κρισεις πανικού (οταν καποιος δεν παιρνει αγωγη), τα τικ, κτλ. Δεν εχεις και πολλές επιλογές. Ειτε αποδεχεσαι τον εαυτο σου, ειτε προσπαθεις να αλλαξεις πραγματα που ειναι εμφυτα, και το μονο που καταφέρνεις ειναι να επιδεινωσεις την κατάσταση και να αυξησεις το αγχος που απορρεει απο την αποτυχια, αφου ειναι αδυνατον να "σβησεις" μια διαταραχη που ειναι ακούσια...Quote:
Originally Posted by JohnyK33
Eιναι και το overthinking του μυαλου που δεν μπορει να ξεκολλησει και να προχωρησει παρακατω,φευγοντας απο μια κακη δουλεια μετα απο 2-3 χρονια ακομη σκεφτομουν γιατι ορισμενα ατομα δεν με εκτιμησαν,γιατι με εθαβαν πισωπλατα η αν εκανε τις σωστες επιλογες στο σωστο ταιμιγνκ,ολα αυτα σε πληγωνουν γιατι δεν βρισκεις τις απαντησεις που θελεις και αναμοχλευεις το παρελθον που δεν μπορει ομως να αλλαξει.Oπως ειδα σε ενα βιντεο,ελεγε κατι αναλογο και ρωτουσε,επειδη σε εδιωξαν απο μια δουλεια,θα καθεσαι καθε πρωι να πηγαινεις να ζητας το λογο απο ανθρωπους που δεν σε εκτιμησαν,αντι να προχωρησεις παρακατω και να βρεις κατι καλυτερο?