Μπαφοι

παραθετω ακομα ενα αρθρο απο την καθημερινη,
την οποια την εχω σαν σοβαρη εφημεριδα.

Με το αρθρο και το σκεπτικο του,
συμφωνω 100%.





Η αποποινικοποίηση της χρήσης όλων των ναρκωτικών είναι η λύση

Η απαγόρευση των ναρκωτικών έχει αυξήσει τα κέρδη της παράνομης διακίνησης ναρκωτικών, καλλιεργώντας αλλά και τα έσοδα των χειρότερων κυβερνήσεων του κόσμου και διάφορων αντάρτικων κινημάτων. Στις ΗΠΑ περισσότεροι μαύροι νέοι βρίσκονται στη φυλακή παρά στο πανεπιστήμιο εξαιτίας της απαγόρευσης των ναρκωτικών. Η απόφαση του Βρετανού υπουργού Εσωτερικών, Ντέϊβιντ Μπλάνκετ, να κατατάξει την κάνναβη στην «κατηγορία Γ» των ελαφρών ναρκωτικών μοιάζει λογικό βήμα. Η Βρετανία πρέπει να πραγματοποιήσει κι άλλα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση.

Η αλλαγή κατηγορίας για την κάνναβη προτάθηκε στην έκθεση «Ναρκωτικά και Νόμος» που έθεσε υπό αμφισβήτηση όλη την πολιτική της Βρετανίας επί του θέματος. Οταν δημοσιεύθηκε η εν λόγω έκθεση, ο τότε υπουργός Εσωτερικών, Τζακ Στρο, αντέδρασε αρνητικά. Η απόφαση του κ. Μπλάνκετ καταδεικνύει πόσο εσφαλμένες αντιλήψεις είχε η κυβέρνηση για την άποψη της κοινής γνώμης. Εναρμονίζει, άλλωστε, τη Βρετανία με την πολιτική πεφωτισμένων χωρών όπως είναι η Ολλανδία, η Ισπανία και η Πορτογαλία. Δεν είναι, όμως, παρά το πρώτο βήμα. Χρειάζεται μια γενικότερη αναθεώρηση της πολιτικής ώστε να περιορισθούν οι επιπτώσεις τόσο της χρήσης των ναρκωτικών όσο και της απαγόρευσής τους.

Η πολιτική αυτή πρέπει να βασίζεται σε τρεις θεμελιώδεις αρχές: Πρέπει να ελαχιστοποιηθούν τα κίνητρα που δημιούργησαν και συντηρούν την βιομηχανία παράνομης διακίνησης ναρκωτικών. Να εξαλειφθούν οι κίνδυνοι για τη δημόσια υγεία και τάξη στο μέτρο του δυνατού. Οι χρήστες δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν εγκληματίες αλλά σαν παραβάτες. Η λύση είναι η αποποινικοποίηση της χρήσης όλων των ναρκωτικών. Η κάνναβις πρέπει να αντιμετωπίζεται όπως ο καπνός με τον οποίο έχει τόσες ομοιότητες. Η διακίνηση σκληρών ναρκωτικών πρέπει να παραμείνει παράνομη και σύμφωνη με τις διεθνείς συμβάσεις αλλά οι τοξικομανείς πρέπει να καταγράφονται και να έχουν νόμιμη πρόσβαση στα ναρκωτικά με συνταγή γιατρού. Η Βρετανία πρέπει να πάρει την πρωτοβουλία για να εισάγει τον ορθολογισμό σε μια εκστρατεία που έχει κάνει και εξακολουθεί να κάνει μεγάλη ζημιά.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_26/10/2001_2163

Σωστό το κόβω.:cool:

εδω αλλο αρθρο απο τον βρεττανικο γκαρντιαν,



Cannabis use down since legal change

Fall in teenage consumption raises doubts over plan to reclassify drug

* Buzz up!
* Digg it

* Alan Travis, home affairs editor
* The Guardian, Friday 26 October 2007
* Article history

Gordon Brown\'s plans to tighten the law on cannabis by increasing the penalties for possession suffered a fresh blow yesterday as the latest official figures showed the decision to downgrade the drug had been followed by a significant fall in its use.

British Crime Survey statistics showed that the proportion of 16- to 24-year-olds using cannabis slumped from 28% a decade ago to 21% now, with its declining popularity accelerating after the decision to downgrade the drug to class C was announced in January 2004.

Mr Brown asked the government\'s advisory committee on the misuse of drugs to take a second look at the classification of cannabis in July after reports that stronger strains of cannabis - known as \"superskunk\" - were dominating the British market, with startling implications for the mental health of frequent users.

At the same time three Home Office ministers, including the home secretary, Jacqui Smith, publicly admitted using cannabis in their youth. Ms Smith will have the responsibility of deciding whether to regrade cannabis as a class B drug early next year when the committee is expected to report. The change would mean the current police policy of confiscating any of the drug found and issuing a warning on the street would be replaced by arrest and a formal caution at a police station.

But the BCS figures published yesterday showed that cannabis is beginning to lose its allure with teenagers. The proportion of frequent users in the 16-24 age group, who were using the drug more than once a month, fell from 12% to 8% in the past four years.

Since cannabis was downgraded the proportion of young people using it has fallen each year from 25.3% in 2003-4 to 20.9% now. Among those aged 16 to 59, the proportion over the same period has fallen from 10.8% to 8.2%.

Earlier this week, a Joseph Rowntree study found that heavy cannabis use exacerbated the existing social problems of vulnerable young people but those in further and higher education who lead relatively stable lives managed their cannabis use with fewer negative effects.

The decline in cannabis consumption prompted a call from the independent UK Drugs Policy Commission to take decisions about drug classification out of the hands of ministers. Dame Ruth Runciman, the commission\'s chief, said: \"We do not believe the credibility of the current system or the clarity of message has been enhanced when, in just the space of seven years, five home secretaries have sought one way or another to address the classification of cannabis.\"

Good policymaking had been overshadowed by \"politicking\", and much of the confusion among public and politicians stemmed from misunderstandings about the classification system. The commission also says there is no evidence a drug\'s classification deterred use, and suggested that instead of tinkering the whole classification system should be placed outside the direct control of politicians.

The Home Office said yesterday the \"widespread growing use\" of police powers to issue street warnings was also a likely contributory factor to a 54% increase in cannabis seizures in 2005. The number of people dealt with each year by the police for possessing cannabis has doubled since the drug was downgraded.

Claims that \"superskunk\", which is up to 10 times stronger than imported resin, was dominant were also undermined by police and customs seizure figures. The latest statistics published yesterday showed that 69 tonnes of cannabis were seized in 2005 of which 49 tonnes were the traditional resin. Although herbal cannabis seizures, of which \"superskunk\" is one variety, were up by 76% - reflecting the growth of a homegrown cannabis industry - they still only amounted to 20 tonnes, less than one-third of the market.
http://www.guardian.co.uk/society/2007/oct/26/drugsandalcohol.homeaffairs



Και θα συνεχιζω να βαζω αρθρα απο εγκυρες εφημεριδες,
εναντια στο μπακαλισμο και τους κομπογιανιτες της ελληνικης μιζεριας.


Η ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΗ!

καλως τον αμερικο βεσπουκι του φορουμ

κι εγω το ιδιο ειπα ρε θειο, 3 σελιδες πριν, σε δυο σειρες

(το ιδιο με το αρθρο της καθημερινης εννοω)

ακομα ενα αρθρο απο το new scientist



SO FAR this year, about 4000 people have died in Mexico\'s drugs war - a horrifying toll. If only a good fairy could wave a magic wand and make all illegal drugs disappear, the world would be a better place.

Dream on. Recreational drug use is as old as humanity, and has not been stopped by the most draconian laws. Given that drugs are here to stay, how do we limit the harm they do?

The evidence suggests most of the problems stem not from drugs themselves, but from the fact that they are illegal. The obvious answer, then, is to make them legal.

The argument most often deployed in support of the status quo is that keeping drugs illegal curbs drug use among the law-abiding majority, thereby reducing harm overall. But a closer look reveals that this really doesn\'t stand up. In the UK, as in many countries, the real clampdown on drugs started in the late 1960s, yet government statistics show that the number of heroin or cocaine addicts seen by the health service has grown ever since - from around 1000 people per year then, to 100,000 today. It is a pattern that has been repeated the world over.

A second approach to the question is to look at whether fewer people use drugs in countries with stricter drug laws. In 2008, the World Health Organization looked at 17 countries and found no such correlation. The US, despite its punitive drug policies, has one of the highest levels of drug use in the world (PLoS Medicine, vol 5, p e141).

A third strand of evidence comes from what happens when a country softens its drug laws, as Portugal did in 2001. While dealing remains illegal in Portugal, personal use of all drugs has been decriminalised. The result? Drug use has stayed roughly constant, but ill health and deaths from drug taking have fallen. \"Judged by virtually every metric, the Portuguese decriminalisation framework has been a resounding success,\" states a recent report by the Cato Institute, a libertarian think tank based in Washington DC.

By any measure, making drugs illegal fails to achieve one of its primary objectives. But it is the unintended consequences of prohibition that make the most compelling case against it. Prohibition fuels crime in many ways: without state aid, addicts may be forced to fund their habit through robbery, for instance, while youngsters can be drawn into the drugs trade as a way to earn money and status. In countries such as Colombia and Mexico, the profits from illegal drugs have spawned armed criminal organisations whose resources rival those of the state. Murder, kidnapping and corruption are rife.

Making drugs illegal also makes them more dangerous. The lack of access to clean needles for drug users who inject is a major factor in the spread of lethal viruses such as HIV and hepatitis C.

So what\'s the alternative? There are several models for the legal provision of recreational drugs. They include prescription by doctors, consumption at licensed premises or even sale on a similar basis to alcohol and tobacco, with health warnings and age limits. If this prospect appals you, consider the fact that in the US today, many teenagers say they find it easier to buy cannabis than beer.

Taking any drug - including alcohol and nicotine - does have health risks, but a legal market would at least ensure that the substances people ingest or inject are available unadulterated and at known dosages. Much of the estimated $300 billion earned from illegal drugs worldwide, which now funds crime, corruption and environmental destruction, could support legitimate jobs. And instead of spending tens of billions enforcing prohibition, governments would gain income from taxes that could be spent on medical treatment for the small proportion of users who become addicted or whose health is otherwise harmed.

Unfortunately, the idea that banning drugs is the best way to protect vulnerable people - especially children - has acquired a strong emotional grip, one that politicians are happy to exploit. For many decades, laws and public policy have flown in the face of the evidence. Far from protecting us, this approach has made the world a much more dangerous place than it need be.
http://www.newscientist.com/article/mg20327251.100-legalise-drugs.html

και εδω ενα ακομα για την πορτογαλια και την στροφη της για το θεμα.










White Paper

April 2, 2009
Drug Decriminalization in Portugal:
Lessons for Creating Fair and Successful Drug Policies

by Glenn Greenwald


On July 1, 2001, a nationwide law in Portugal took effect that decriminalized all drugs, including cocaine and heroin. Under the new legal framework, all drugs were \"decriminalized,\" not \"legalized.\" Thus, drug possession for personal use and drug usage itself are still legally prohibited, but violations of those prohibitions are deemed to be exclusively administrative violations and are removed completely from the criminal realm. Drug trafficking continues to be prosecuted as a criminal offense.

While other states in the European Union have developed various forms of de facto decriminalization — whereby substances perceived to be less serious (such as cannabis) rarely lead to criminal prosecution — Portugal remains the only EU member state with a law explicitly declaring drugs to be \"decriminalized.\" Because more than seven years have now elapsed since enactment of Portugal\'s decriminalization system, there are ample data enabling its effects to be assessed.

Notably, decriminalization has become increasingly popular in Portugal since 2001. Except for some far-right politicians, very few domestic political factions are agitating for a repeal of the 2001 law. And while there is a widespread perception that bureaucratic changes need to be made to Portugal\'s decriminalization framework to make it more efficient and effective, there is no real debate about whether drugs should once again be criminalized. More significantly, none of the nightmare scenarios touted by preenactment decriminalization opponents — from rampant increases in drug usage among the young to the transformation of Lisbon into a haven for \"drug tourists\" — has occurred.

The political consensus in favor of decriminalization is unsurprising in light of the relevant empirical data. Those data indicate that decriminalization has had no adverse effect on drug usage rates in Portugal, which, in numerous categories, are now among the lowest in the EU, particularly when compared with states with stringent criminalization regimes. Although postdecriminalization usage rates have remained roughly the same or even decreased slightly when compared with other EU states, drug-related pathologies — such as sexually transmitted diseases and deaths due to drug usage — have decreased dramatically. Drug policy experts attribute those positive trends to the enhanced ability of the Portuguese government to offer treatment programs to its citizens — enhancements made possible, for numerous reasons, by decriminalization.

This report will begin with an examination of the Portuguese decriminalization framework as set forth in law and in terms of how it functions in practice. Also examined is the political climate in Portugal both pre- and postdecriminalization with regard to drug policy, and the impetus that led that nation to adopt decriminalization.

The report then assesses Portuguese drug policy in the context of the EU\'s approach to drugs. The varying legal frameworks, as well as the overall trend toward liberalization, are examined to enable a meaningful comparative assessment between Portuguese data and data from other EU states.

The report also sets forth the data concerning drug-related trends in Portugal both pre- and postdecriminalization. The effects of decriminalization in Portugal are examined both in absolute terms and in comparisons with other states that continue to criminalize drugs, particularly within the EU.

The data show that, judged by virtually every metric, the Portuguese decriminalization framework has been a resounding success. Within this success lie self-evident lessons that should guide drug policy debates around the world.

http://www.cato.org/pub_display.php?pub_id=10080


η πορτογαλια δεν ειναι στις αναπτυγμενες χωρες?

φτανουν ολα οσα εγραψα η μηπως πρεπει να συνεχισω?


για ποσα ακομα χρονια εδω στην ελλαδα θα κυβερναει ο αγνωστικισμος και οι κομπογιανιτες?

φυσα ρουφα τραβατόνε πατατόνε κι αναφτόνε

(μας ζαλισες θειο. που να συμμετειχες στο φορουμ δηλαδη :Ρ)

παιδια σορρυ αλλα αυτη η συγκριση που κανετε δλδ \"τι ειναι καλυτερο εθισμος στο αλκοολ ή στην καναβη\" μου μοιαζει λιγο με ενα διλλημα του τυπου \"τι ειναι καλυτερο?να φουνταρω απο τον τεταρτο οροφο ή να κοψω τις φλεβες μου?\"

σωστο αμελι..
απολυτα σωστο.
το σχολιασαμε κι αλλοι με αλλα λογια.
σε οποιον χρηστη κανναβης και να πεις οτι βλαπτει η κανναβη, σου απανταει σαν κουρδισμενος\"γιατι? το τσιγαρο και το αλκοολ ειναι καλυτερα?\"
ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!!! ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΠΟΤΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ????????
ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΚΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ!!!

Quote:

---

Originally posted by amelie74
παιδια σορρυ αλλα αυτη η συγκριση που κανετε δλδ \"τι ειναι καλυτερο εθισμος στο αλκοολ ή στην καναβη\" μου μοιαζει λιγο με ενα διλλημα του τυπου \"τι ειναι καλυτερο?να φουνταρω απο τον τεταρτο οροφο ή να κοψω τις φλεβες μου?\"

---

προσεξε λιγο αμελι,
λελογισμενη χρηση αλκοολ και κανναβις, δεν πειραξε ποτε κανενα.
Αντιθετα, συστηματικη και υπερβολικη χρηση, στο τελος επιφερει ΚΑΙ θανατο, τουλαχιστον αποδεδειγμενα για το αλκοολ.
Στο διλλημα που λες, αμα κοψεις τις φλεβες σου η πεσεις απο τον 4ο, πεθαινεις, με κανναβη δεν πεθαινεις.
Ελπιζω να μην διαφωνουμε σε αυτα που ειναι βασικα.


Τωρα που τελειωσαμε με τους θανατους,
παμε και στην ζωη.


Ενας λοιπον καθημερινος ανθρωπος που κανει ηπια χρηση ειτε αλκοολ ειτε κανναβη ΔΕΝ πεθαινει, και ΔΕΝ παθαινει τιποτα.
Αρκει να γνωριζει ποιο ειναι το μετρο και ποτε το ξεπερναει και γιατι.

Βλαβερες ουσιες υπαρχουν σημερα νομιμες και παρανομες.
Και εκει ειναι η ουσια.
Γιατι στις νομιμες απο υπερβολικη χρηση μπορεις και να πεθανεις και το ιδιο κανουν και οι παρανομες.
Ενας κρατος προνειας, δεν πρεπει να εχει δυο μετρα και δυο σταθμα και δεν μπορει να μην βασιζεται σε επιστημονικες μελετες.

Ετσι λοιπον εγω αμα ειμαι στο δρομο με ενα μισογεματο μπουκαλι ουισκι και πινω ειμαι νομιμος ασχετως αν εχω φτασει στο εσχατο οριο αλκοολισμου και ετοιμαζομαι να πεθανω, αλλα αμα καπνιζω ενα τσιγαρο κανναβη με μαζευουν κανονικα.


σορρυ αλλα εγω δεν βλεπω καμια λογικη συναφεια σε ολα αυτα,
ενω βλεπω ενας κρατος - λεμε - προνειας να ειναι σαφως απων και να λειτουργει μονο με καταστολη και οχι με προληψη - ενημερωση.

Quote:

---

Originally posted by Remedy


ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!!! ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΠΟΤΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ????????
ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΚΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ!!!

---

εντελως ατοπο σχολιο.....
εχει σημασια αν ειναι σκατα η οχι?
η πως εχει περαστει στη κοινωνια και ποια ειναι νομιμα η οχι?
αρα και αποδεκτα?


Γιατι αν ειναι ολα σκατα,τοτε τα χιλιαδες μπαρακια, κλαμπακια κλπ,
ειναι γιαφκες νομιμου θανατου.....

Αλλα αμα θες να κανεις σαλαμοποιηση,
ειναι το πιο ευκολο πραγμα στο πλανητη.

κανενας σε ολο το ποστ δεν υποστηριξε οτι το αλκοολ η το τσιγαρο δεν βλαπτουν, ωστοσο το επιχειρημα του χρηστη ηταν οτι το προτιμαει απτο αλκοολ
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΤΟΠΟ. Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ ΔΕΝ ΕΒΑΛΕ , ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΕΒΑΛΕ ΤΟ ΒΟΛΕΜΑ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΗ.

... καταρχάς, όταν μπαίνει ο Κρίνος σ\' ένα θρεντ, πρέπει να σιωπούν άπαντες διότι έρχεται να αποκαταστήσει την τάξη και να πατάξει το έγκλημα της έκφρασης προσωπικών θέσεων και απόψεων, ειδικά όσων έχουν να κάνουν με βιωματική γνώση - η οποία κατά τη γνώμη του δεν υφίσταται όπως επίσης δεν υφίσταται η ικανότητα σε κάποιους ανθρώπους να μπορούν να την χειρίζονται λίγο καλύτερα και αποδοτικότερα. Δε βαριέσαι... επίσης σε αυτό το θρεντ έμαθα πως ό,τι κατατέθηκε, προφανώς αποκομίστηκε από κάτι που μπορεί να άκουσε κανείς απ\' το μπάρμπα - Γιάννη τον καφετζή ή σε συνομιλία που είχαμε με την κυρά - Γιωργία την ώρα που απλώναμε τη μπουγάδα μας στην ταράτσα... γιατί όχι βέβαια, τί αποκλείει το γεγονός να έχουνε γνώσεις δε το κατάλαβα ακόμη, αλλά δε βαριέσαι και πάλι... οπότε, ας πάμε στις έρευνες - γιατί κοντέψαμε να δεχτούμε ως \'θέσφατον\' τον Γρίβα και μόνο - κι ο Θεός βοηθός, έστω κι αν δεν υπάρχει αδερφέ... η δική μου τοποθέτηση, όπως και αρχικά, έχει να κάνει βέβαια περισσότερο με την ύπαρξη διανοητικών διαταραχών, και δε κατάλαβα επίσης για ποιό λόγο δεν αποτελούν αυτές \'θάνατο\' για ορισμένους ανθρώπους που τις βιώνουν ίσως αργά και βασανιστικά... αυτό μπορεί να είναι και χειρότερος θάνατος, αλλά δε συνηθίζω να έχω το θράσσος να μιλάω για τα βιώματα άλλων, παρά μόνο να έχω τα αυτιά μου ανοικτά και να σέβομαι όσους ενδεχομένως υφίστανται χειρότερες καταστάσεις απ\' τις δικές μου. Το σίγουρο είναι ότι και έτσι μαθαίνει κανείς...



\'... «Στις 18 Μάρτη συνέβη ένα γεγονός, που πέρασε στα ψιλά γράμματα των περισσότερων αστικών εφημερίδων. Στο κυριακάτικο φύλλο της η μεγάλη βρετανική εφημερίδα «Independent», που από το 1997 υπήρξε ένας από τους θερμότερους και «εγκυρότερους» υποστηρικτές παγκοσμίως της αποποινικοποίησης του χασίς, κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο τίτλο που ζητούσε συγγνώμη για τη δεκαετή καμπάνια της στο συγκεκριμένο ζήτημα! Κάτω από τον τίτλο συμπλήρωνε «Μακάρι να ξέραμε τότε όλα αυτά που μπορούμε να αποκαλύψουμε σήμερα…».


Αποκαλυπτικά στοιχεία για το χασίς


Η εφημερίδα με πολυσέλιδο αφιέρωμα αποκαλύπτει όλα αυτά που οι επιστήμονες εδώ και πολλά χρόνια λένε, καταλήγοντας πως το χασίς είναι ένα εξόχως επικίνδυνο ναρκωτικό. Η εφημερίδα αναφέρει πως το χασίς είναι τόσο επικίνδυνο όσο η ηρωίνη και η κοκαΐνη και περισσότερο επικίνδυνο από το LSD και το ecstasy. Μάλιστα, υποστηρίζει πως οι 25.000 από τους 250.000 συνολικά σχιζοφρενείς της Μεγάλης Βρετανίας, δηλαδή το 10% (!!!), θα είχαν αποφύγει τη σχιζοφρένεια αν δεν έκαναν χρήση κάνναβις.
Σε ότι αφορά το κατά πόσο το χασίς προκαλεί εξάρτηση, η εφημερίδα είναι αποκαλυπτική. Ενώ το 1997 έκαναν απεξάρτηση από το χασίς 1.600 άνθρωποι στη χώρα, σήμερα, 10 χρόνια μετά, οι άνθρωποι που προσπαθούν να απεξαρτηθούν από το ναρκωτικό αυτό είναι 22.000, αύξηση δηλαδή 1.400%!!! Μάλιστα, οι μισοί από τους εξαρτημένους νέους από το «αθώο» κατά τ’ άλλα ναρκωτικό, είναι κάτω των 18. Οι θλιβερές αυτές μεταβολές οφείλονται στο ότι τα τελευταία χρόνια το χασίς έχει σχεδόν αποποινικοποιηθεί (η κατοχή δεν επισύρει πια σύλληψη). Μάλιστα, το 61 % της κάνναβης που «πίνεται» στη χώρα, καλλιεργείται σε ιδιωτικές κατοικίες! …
Τη μερική αποποινικοποίηση του ναρκωτικού ακολούθησαν πολλά δεινά. Σήμερα πάνω από 9 εκατομμύρια Βρετανοί (!!!) υπολογίζεται πως κάνουν σταθερά χρήση χασίς, 21% των νέων Βρετανών ηλικίας 16-24 έκαναν χρήση τον τελευταίο χρόνο και το 12% των παιδιών ηλικίας 11-15 έχουν έρθει σε επαφή με αυτό!


…


Να που οδηγεί η αποποινικοποίηση


Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά. Στην Ολλανδία, χώρα-πιλότο τέτοιων νομοθεσιών, η χρήση χασίς από το 1998 μέχρι σήμερα, σύμφωνα με δημοσιευμένα στοιχεία του ΟΗΕ, έχει αυξηθεί κατά 250%! Σε όλες τις χώρες που αποποινικοποίησαν την κάνναβη, έχει αυξηθεί - σε πολλές περιπτώσεις κατακόρυφα – η χρήση όλων των ναρκωτικών, από τα οπιούχα και την κοκαΐνη μέχρι και το χασίς. Επιπλέον, το 2005 (τον τελευταίο χρόνο απ’ όπου υπάρχουν στοιχεία) οι εξαρτημένοι που ζήτησαν θεραπεία από το χασίς ανήλθαν στο 12% συνολικά των τοξικοεξαρτημένων που ζήτησαν απεξάρτηση, ποσοστό που τους φέρνει στη δεύτερη θέση μετά τα οπιούχα!...» («Οδηγητής» φ. 940, Ιούνιος 2007)






«…Στη διάρκεια λοιπόν της τελευταίας ιδιαίτερα δεκαετίας, η μία μετά την άλλη οι δυτικο-ευρωπαϊκές κυρίως χώρες άρχισαν να «φιλελευθεροποιούν» την πολιτική τους για τα ναρκωτικά, ουσιαστικά εγκαταλείποντας τον «πόλεμο κατά των ναρκωτικών». Και αυτό παρά το γεγονός ότι, τελευταία, ακόμη και καλοπροαίρετοι φιλελεύθεροι, όπως η γνωστή βρετανική εφημερίδα «Independent», που είχε αγωνιστεί παλαιότερα για τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών και ιδιαίτερα της κάνναβης, που εθεωρείτο σχετικά αβλαβές «μαλακό» ναρκωτικό, αναγκάστηκαν τώρα να κάνουν στροφή 180 μοιρών στο θέμα -έστω και αν η στροφή αυτή ήταν αντίθετη με το ρεύμα που επικρατεί σήμερα στις ελίτ της Δυτικής Ευρώπης. Και αυτό διότι, όπως δήλωσε η εφημερίδα, τελευταία συσσωρεύονται τα πορίσματα επιστημονικών ερευνών, που δείχνουν ότι κάθε άλλο παρά αβλαβής είναι η κάνναβη -ιδιαίτερα με τη μορφή του skunk που καπνίζουν οι περισσότεροι νέοι Βρετανοί- θεωρούμενη το ίδιο επικίνδυνη με την ηρωίνη και την κοκαΐνη, αφού είναι 25 φορές ισχυρότερη από την κάνναβη που κυκλοφορούσε πριν από 10 χρόνια.
Πολύ πρόσφατη, για παράδειγμα, έρευνα στην έγκυρη βρετανική ιατρική επιθεώρηση Lancet συμπέρανε, ύστερα από έρευνα 20 ουσιών όσον αφορά την εθιστικότητα και τη φυσική και κοινωνική βλάβη, ότι η κάνναβη είναι πιο επικίνδυνη από το LSD και το ecstasy(Nutt D., et al «Development of a rational scale to assess the harm of drugs of potential misuse», The Lancet, 24/3/07). Ακόμη, διαπρεπείς ειδικοί όπως ο καθηγητής Colin Blakemore, επικεφαλής του βρετανικού συμβουλίου ιατρικής έρευνας, ο οποίος παλαιότερα υιοθετούσε τη θέση για την αποποινικοποίηση της κάνναβης, τώρα υποστηρίζει ότι «ο συνδετικός κρίκος μεταξύ κάνναβης και ψύχωσης είναι πολύ καθαρός σήμερα, όχι όμως πριν από 10 χρόνια». Ανάλογα υποστηρίζει ο Robin Murray, καθηγητής Ψυχιατρικής στο Ινστιτούτο Ψυχιατρικής του Λονδίνου, ενώ ο καθηγητής Neil MacKeganey, του κέντρου έρευνας για την κατάχρηση των ναρκωτικών στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης, γράφει ότι «η κοινωνία έχει σοβαρά υποτιμήσει το πόσο επικίνδυνη είναι πραγματικά η κάνναβη» (Βλ. Jonathan Owen, «Cannabis: An apologoy», The Independent, 18/3/07). Παράλληλα, πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης (Βλ. Jonathan Owen, «Heavy cannabis use by teens is more dangerous than alcohol», The Independent, 22/4/07) έδειξε ότι αυτοί που αρχίζουν να χρησιμοποιούν κάνναβη ως έφηβοι έχουν περισσότερες πιθανότητες από αυτούς που το ρίχνουν στο αλκοόλ να υποφέρουν στο μέλλον από ψυχικές ασθένειες, καταρρίπτοντας τον μύθο των οπαδών της «αντι-απαγορευτικής» εκστρατείας ότι το αλκοόλ είναι περισσότερο επικίνδυνο από την κάνναβη…» (Ο «ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ», Τάκης Φωτόπουλος, Ελευθεροτυπία 26/5/2007)






«…η έγκυρη προοδευτική «Independent» ζήτησε με πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της συγγνώμη από τον βρετανικό λαό, διότι άθελά της τον παραπλάνησε όταν πριν από 10 χρόνια (1997) τασσόταν υπέρ της αποποινικοποίησης της ινδικής κάνναβης.
Οπως αποκάλυψε πρώτο το «BHMAgazino», σύμφωνα με το δημοσίευμα αυτό 10.000 άνθρωποι ηλικίας κάτω των 20 ετών ( σε σύνολο 22.000) νοσηλεύτηκαν πέρυσι ως τοξικομανείς της κάνναβης - διπλάσιος αριθμός από το 2005 και δεκαπλάσιος από αυτόν του 1997. Κι αυτό γιατί το χασίς που κυκλοφορεί σήμερα - το σκανκ - είναι 25 φορές ισχυρότερο από αυτό που υπήρχε προ 10ετίας και έχει αποδειχθεί ότι προκαλεί βλάβες στην ψυχική υγεία που δεν είναι αναστρέψιμες. Ο καθηγητής Κόλιν Μπλέικμορ, επικεφαλής του Ιατρικού Συμβουλίου Ερευνών στη Βρετανία, ο οποίος υποστήριξε το 1997 την εκστρατεία αποποινικοποίησης, σήμερα άλλαξε γνώμη και δηλώνει ότι «η σχέση ανάμεσα στην κάνναβη και στην ψύχωση είναι απόλυτα προφανής τώρα». Προφανώς αδιάβαστος, όπως και οι περισσότεροι ομοϊδεάτες του στην Ελλάδα, δεν γνώριζε ότι ένας έλληνας γιατρός, ο Μ. Στριγγάρης, από το 1937 στο βιβλίο του «Χασίς» υποστήριζε ότι «με τη χρήση της κάνναβης κινητοποιείται μια σχιζοφρένεια, η οποία αλλιώς δεν θα εκδηλωνόταν».
Πού βασίζονται οι υπέρμαχοι της αποποινικοποίησης; Στο ότι έτσι οργιάζει το παράνομο εμπόριο ναρκωτικών και παρωθούνται στο έγκλημα οι αναζητούντες στο χασίς τη φυγή από την πραγματικότητα.
Μετά την αποποινικοποίηση του χασίς όμως δημιουργήθηκε στη Βρετανία η εύλογη εντύπωση ότι είναι αβλαβές. Ετσι πολλαπλασιάστηκαν οι χρήστες του και 25.000 χτυπήθηκαν από τη φοβερή και μη θεραπεύσιμη ασθένεια της σχιζοφρένειας λόγω χρήσεως της νομίμως πια πωλούμενης κάνναβης. Αναφέρεται μάλιστα ότι αυτό το νόμιμο και εμπλουτισμένο χασίς προκαλεί και ΑΠΩΛΕΙΑ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΒΙΑΙΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ…» («Ενα έγκλημα που αποσιωπάται», Γιάννης Μαρίνος, «Το ΒΗΜΑ» 21/10/2007)...\'

www.alopsis.gr


... κατ\' τ\' άλλα, από βίαιη συμπεριφορά ή απώλεια μνήμης ή και \'χάσιμο\' κατά την οδήγηση, μπορεί να επέλθει και θάνατος ως γνωστόν... είτε από αλκοόλ, είτε από χασίς... συνεχίζοντας μάλιστα να επικαλούμαι την εμπειρία μου, να ξαναπώ ότι βίαιες συμπεριφορές τουλάχιστον στο δικό μου περιβάλλον που περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό αλκοολικών - πρώην και νυν - δεν έχω δει ιδιαίτερες ή εντονότερες σε σχέση με τους υπόλοιπους ανθρώπους που δεν έχουν κάποια εξάρτηση... αντιθέτως, τις βλέπω σε χρήστες άλλων ειδών ψυχοτρόπων πέραν του άλκοολ... το γιατί γίνεται μια έντονη προσπάθεια απενεχοποίησης του χασίς, δε το ξέρω και δε με αφορά... εγώ πάντως ως πρώην αλκοολική δεν υπερασπίζομαι πουθενά τη χρήση του άλκοολ ως πιο \'ανώδυνη\' σε σχέση με άλλες ουσίες, αν και τελικά είναι σε σχέση με κάποιες διαταραχές τουλάχιστον... η αλήθεια είναι ότι βλέποντας συχνά απεξαρτημένους από ουσίες να βαστάνε δυο και τρία κουτιά κόκα - κόλα, πολλές φορές ένιωσα την ανάγκη να τους πω ότι την έχουν καταλάβει \'λάθος\' τη δουλειά, αλλά δε το έκανα. Ο καθένας ας ανοίξει τα στραβά του για να μπορέσει να δει την ουσία του προβλήματος και να το λύσει. Αυτή ακριβώς η απενεχοποίηση όμως είναι που εγκυμονεί κινδύνους. Μάλιστα έχοντας φίλη συστηματική χρήστρια χασίς, αρνούμαι να μπαίνω στο αυτοκίνητο μαζί της γιατί οδηγεί \'βιαίως\'. Τον εαυτό μου δε, τον θυμάμαι πάντα να αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι σε θέση να οδηγεί πιωμένος και ουδέποτε το έκανα. Αλλά αυτά βεβαίως, είναι προσωπικές μου απόψεις...

Quote:

---

Originally posted by Alobar
... καταρχάς, όταν μπαίνει ο Κρίνος σ\' ένα θρεντ, πρέπει να σιωπούν άπαντες διότι έρχεται να αποκαταστήσει την τάξη και να πατάξει το έγκλημα της έκφρασης προσωπικών θέσεων και απόψεων, ειδικά όσων έχουν να κάνουν με βιωματική γνώση - η οποία κατά τη γνώμη του δεν υφίσταται όπως επίσης δεν υφίσταται η ικανότητα σε κάποιους ανθρώπους να μπορούν να την χειρίζονται λίγο καλύτερα και αποδοτικότερα. Δε βαριέσαι...



Μωρε να βαριεσαι, βεβαιως και να βαριεσαι.
Γιατι αν νομιζεις οτι με τις προσωπικες επιθεσεις θα μπορεσεις να βγαλεις κατι, γελιεσαι.
Βλεπεις αρενες εκει που δεν υπαρχουν.
Τα υπολοιπα θα τα βρουμε στο τελος.






επίσης σε αυτό το θρεντ έμαθα πως ό,τι κατατέθηκε, προφανώς αποκομίστηκε από κάτι που μπορεί να άκουσε κανείς απ\' το μπάρμπα - Γιάννη τον καφετζή ή σε συνομιλία που είχαμε με την κυρά - Γιωργία την ώρα που απλώναμε τη μπουγάδα μας στην ταράτσα...



πες την καλημερα μου στο μπαρμπα γιαννη τον καφετζη....
επισης στην κυρα γιωργια να μην βαζει χλωρινη στη μπουγαδα γιατι κανει κακο....




γιατί όχι βέβαια, τί αποκλείει το γεγονός να έχουνε γνώσεις δε το κατάλαβα ακόμη, αλλά δε βαριέσαι και πάλι...


θες να ψυχαναλυσουμε καμια μπουγαδα η μπα?
παλι δεν βαριεσαι ομως?



οπότε, ας πάμε στις έρευνες - γιατί κοντέψαμε να δεχτούμε ως \'θέσφατον\' τον Γρίβα και μόνο - κι ο Θεός βοηθός, έστω κι αν δεν υπάρχει αδερφέ...


για κακη σου τυχη εβαλα παρα πολλα αρθρα περα απο τον γριβα.
Αρκετα πιο εγκυρα απο την μπουγαδα της κυρα γιωργιας.
Με ολο το σεβασμο βεβαια ε?


Ο θεος που επικαλεισαι, θα μας χρειαστει στο τελος.





η δική μου τοποθέτηση, όπως και αρχικά, έχει να κάνει βέβαια περισσότερο με την ύπαρξη διανοητικών διαταραχών, και δε κατάλαβα επίσης για ποιό λόγο δεν αποτελούν αυτές \'θάνατο\' για ορισμένους ανθρώπους που τις βιώνουν ίσως αργά και βασανιστικά... αυτό μπορεί να είναι και χειρότερος θάνατος, αλλά δε συνηθίζω να έχω το θράσσος να μιλάω για τα βιώματα άλλων, παρά μόνο να έχω τα αυτιά μου ανοικτά και να σέβομαι όσους ενδεχομένως υφίστανται χειρότερες καταστάσεις απ\' τις δικές μου. Το σίγουρο είναι ότι και έτσι μαθαίνει κανείς...


οποτε εσυ λες οτι υπαρχουν θανατοι απο χρηση κανναβις σωστα?





www.alopsis.gr







\"ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ

Αγαπητοί αναγνώστες της «ΑΛΛΗΣ ΟΨΕΩΣ»,

Σε απάντηση πολλών μηνυμάτων σχετικά με την προέλευση, την θέση και τους στόχους αυτής της ιστοσελίδας, θα θέλαμε να πληροφορήσουμε τους επισκέπτες της ότι ο τόπος αυτός προέκυψε από την επιθυμία κάποιων φίλων λαϊκών - μέλη όλοι τους της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος - να ανταλλάσσουν, μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, κάποια ενδιαφέροντα κείμενα που είχαν σχέση κυρίως με την θεολογική όψη κοινωνικών ζητημάτων που μας αφορούσαν ως ορθοδόξους χριστιανούς και πολίτες την Ελληνικής κοινωνίας.\"


Επετρεψε μου να μην εμπιστευομαι τους παπαδες που εφερες εδω σαν πηγη.
Θα προτιμησω τις υπολοιπες πηγες, σαν πιο εγκυρες.
Αν ειναι να παω στο κατηχητικο και να μουν για αποποινικοποιηση, μαλλον θα αργησω πολλες δεκαετιες.....

Ο θεος μαζι σου.

---

Απεναντι στους παπαδες, τον καφετζη και την μπουγαδας της κυρας γεωργιας,
εγω θα αντιπαραβαλω τις επισημες ερευνες της Ε.Ε.




Possession of cannabis for personal use

The legal status of cannabis for personal use is one of the most controversial policy issues in the European Union. Although cannabis is a classified narcotic drug placed under control by the United Nations and by all EU Member States, the measures adopted to control it at national level vary considerably, as shown in the table below.

Cannabis extracts — marijuana, hashish and cannabis oil — are classified as narcotic drugs under both Schedules I and IV of the 1961 United Nations Single Convention on Narcotic Drugs. Art. 36 requests State Parties to “adopt such measures as will ensure that …possession… of drugs contrary to the provisions of this Convention… shall be punishable offences when committed intentionally...” The active principles of cannabis, the cannabinoids THC and specifically dronabinol (delta-9-THC), are classified as psychotropic substances under Schedules I and II respectively of the 1971 United Nations Convention on Psychotropic Substances. Art 22 of this echoes the terms of the 1961 Convention above, stating that “each Party shall treat as a punishable offence, when committed intentionally, any action contrary to a law or regulation adopted in pursuance of its obligations under this Convention… “ Finally, the United Nations Convention Against Illicit Traffic of 1988, Art. 3 requests establishment of a criminal offence for possession of drugs for the purposes of trafficking (Art. 3.1(a)(iii)), and for the possession for personal consumption (Art.3.2). This latter has been the subject of a wide range of interpretations and analyses; see ELDD’s Legal Reports for example the EMCDDA thematic paper “Illicit drug use in the EU: legislative approaches”, section 1.

The EU Member States have transposed the UN precepts concerning the penal or administrative control of cannabis, and have applied them according to their own local or regional circumstances. This has resulted in a heterogeneous \'legal map\' regarding cannabis offences: some countries or regions tolerate certain forms of possession and consumption; other countries apply administrative sanctions or fines; while still others apply penal sanctions. Those laws drafted not long after the UN Convention of 1961 may reflect its concentration on cannabis, coca and opium as well as providing more general drug control measures for all narcotic substances.


Within the EU, the Council Resolution on cannabis adopted in 2004 (CORDROGUE 59) requests Member States to take measures to discourage personal use of cannabis, such as enhancing the communication with cannabis users especially the very young, to inform and train parents, teachers, media professionals, prison staff and police officers, and to promote networking among health and education professionals on cannabis-related issues. The Council also invites Member States to take measures against Internet sites providing information on cultivation and promoting use of cannabis.





The table below outlines the legal status of cannabis when used or cultivated/possessed for personal use in the different countries, except where stated. Most information on trafficking can be found in the Topic Overview on Trafficking.

Despite the different legal approaches towards cannabis, a common trend can be seen across the Member States in the development of alternative measures to criminal prosecution for cases of use and possession of small quantities of cannabis for personal use without aggravating circumstances. Fines, cautions, probation, exemption from punishment and counselling are favoured by most European justice systems. It is of interest to note that cannabis in particular is frequently distinguished from other substances and given special treatment in these cases, either in the law, by prosecutorial directive, or by the judiciary. Nevertheless, police arrests for drug offences, mainly those involving cannabis and mainly use-related offences, are increasing in several countries – see the EMCDDA Statistical Bulletin for further details.



For the legal status of medicinal cannabis, see also the 2002 report “Medicinal Cannabis and derivatives: a legal analysis of the options, their limitations, and current practice in the EU” in the ELDD’s Legal Reports section.

http://eldd.emcdda.europa.eu/html.cfm/index5769EN.html



Δυο παρατηρησεις.....


1. Στο λινκ στο τελος της σελιδας μπορει να διαβασει οποιος ενδιαφερεται το ισχυν νομικο καθεστως για την Ε.Ε.

2. Οι νομοι που εχουν σχεδιαστει εχουν βασιστει σε αυτο που βαζω σε bold....
Ειναι σαφες οτι 50 χρονια μετα, χρειαζεται να γινουν νεες ερευνες απο επιστημονικες ομαδες και οι νομοι της Ε.Ε. για το ζητημα να επανεξεταστουν.
Αυτο αλλωστε ειναι και το πνευμα που επικρατει τα τελευταια χρονια.


Αλομπαρ,
πολλες ευχες για καλες μπουγαδες και χαιρετισμους στους παπαδες σου....

Ο κυριος μεθ\' ημων.