Originally Posted by
Asiatas
Δουλεύω τόσο καιρό για αυτούς τους λόγους που λες. Και έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτή η επικοινωνία που είχαμε, χάθηκε στις ανασφάλειες που είχαμε και οι δύο.
Με αποτέλεσμα να καταλήξουμε και οι δύο σε ακρότητες. Εκείνη να κυνηγάει σαν να ήμουν κλέφτης κι εγώ να ψάχνω διέξοδο αλλού. Δεν είναι καθόλου σωστό βέβαια και υγειες όλο αυτό αλλά είναι η αλήθεια. Και οταν τα ξαναβρηκαμε την τελευταία φορά, τα είχαμε συζητήσει. Πολύ ώριμα. Δεν της είχα πει βέβαια όλη την αλήθεια, και ειμαι σιγουρος ουτε εκείνη, αλλά μέσα μου το είχα λήξει οτι ήθελα να συνεχίσω με αυτόν τον άνθρωπο. Και γι αυτό έκοψα απ όλα και έδωσα προσοχή εκεί. Όμως ξαναχτύπησαν οι ανασφάλειες από την πλευρά της και αυτό με θόλωσε. Και μάλιστα σε μια περίοδο που δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος.
Τώρα γι αυτό που με ρώτησες για την περίοδο που είχε απιστησει αυτή, είχε προηγηθεί από εμένα κάτι, οχι απιστία, κυρίως φλερτ που το είχε καταλάβει αλλά είχε περάσει καιρός. Και ενώ είμαστε μαζί και όλα καλά, κάνει αυτό ακριβώς το πράγμα. Ωστόσο αν και δε μου ήταν εύκολο, είχα πάρει την απόφαση τότε και το άφησα στην άκρη. Βέβαια δεν σταμάτησαν τότε ούτε τα κυνηγητά ούτε οι ανασφάλειες. Και έγινε η ιστορία που ξέρεις.
Τέλος πάντων, αυτο που με στεναχωρεί κάθε φορά που χωρίζουμε είναι ότι χάνουμε μια σχέση με πολύ αγάπη και που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε κάτι υπέροχο αν και οι δύο είχαμε δουλεψει θέματα μας. Γιατί εγώ όντως την αγαπάω πάρα πολύ και νιώθω έντονα τη συντροφικοτητα.
Τώρα θα μου πεις ναι ρε φίλε αλλά το σεξουαλικο κομμάτι δεν δουλεύτηκε. Και ισχύει. Δώσαμε και οι δύο βάρος σε αυτό που λέμε συμβίωση και ξεχάσαμε οτι είμαστε εραστές και αυτό θέλει αντίστοιχη δουλεια. Η οποία δεν έγινε. Εκεί είχαμε τα ετοιματζιδικα που λέει και ο φίλος tziovani .
Και για το αν αυτο υποσυνείδητα κρύβει οτι θέλω να ξεφορτωθώ τη νέα σχεση: η κοπέλα με την οποία βγαίνω είναι πανέμορφη, έχουμε χημεία, αλλά κάποια στοιχεία στον χαρακτήρα της, που σίγουρα έχουν να κάνουν με δική της εμπειρία λίγο μου κλωτσησαν. Κατά βάση ο τσακωμός που είχαμε. Και της είπα ότι αν είναι να μπω σε κάτι που βρωμάει ανασφάλεια δε το θέλω. Τις τελευταίες μέρες βέβαια βλέπω ότι προσπαθεί να με προσεγγίσει πιο συναισθηματικά. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε συζητήσει ξανά τι μου έχει αφήσει εμένα αυτός ο τσακωμός. Κάποια στιγμή όμως θα ήθελα να το κάνω. Όμως πιστεύω ότι πρέπει να δώσω λίγο χρόνο, μια ας πούμε δεύτερη ευκαιρία μήπως όλη αυτή η συμπεριφορά είναι τελικά κυρίως δικη μου ευθύνη. Αν και να πω την αμαρτία μου ρε παιδιά, εγώ στη θέση της θα έδειχνα και υπομονή και κατανόηση αν ήξερα ότι ο άνθρωπος με τον οποίο σχετίζομαι τώρα βγαίνει από μεγάλη σχέση. Και δε το λέω εκ του ασφαλούς. Το έχω κάνει. Στο κάτω κάτω της γραφής, όπως της είπα κιόλας εκείνο το βράδυ, αν δε μπορεί να το διαχειριστεί εγώ θα το κατανοήσω πλήρως.
Όπως και να χει, οχι δε νομίζω ότι έχει να κάνει με το γεγονός ότι θέλω να την ξεφορτωθώ. Στο κάτω κάτω δε φοβάμαι να μείνω και μόνος μου. Αν χρειαστεί θα γίνει και αυτό. Δεν είμαι και 100% σίγουρος γιατί υποσυνείδητο είναι αυτό, αλλά δε νομίζω. Έχει να κάνει με τα συναισθήματα που έχω για την πρωην μου, τα οποία είναι πολύ ισχυρά. Όταν για παράδειγμα συζητάμε με την πρώην μου, με ανακουφίζει. Και ταυτόχρονα με κάνει να νοσταλγώ πράγματα. Είμαστε και οι δύο πολύ τραυματισμενοι άνθρωποι και συνεννοουμαστε. Και υπάρχει αγάπη. Δηλαδή δε μπορώ να φανταστώ να περνάει από δίπλα μου και να μου είναι αδιάφορο.
Συνήθως με τις κοπέλες που είχα σχέση ήθελα να μπορώ να κάθομαι, να πίνω καφέ, να συζητάω. Αυτό με έκανε να μη βαριέμαι. Και τέτοιες σχέσεις θέλω. Με την πρωην μου - αν αφαιρέσεις το κομμάτι της έλλειψης εμπιστοσύνης που προϋπήρχε της απιστίας και έχει να κάνει με βιώματα - το είχα αυτό. Δηλαδή η καλύτερη μου φάση ήταν οταν πηγαίναμε βόλτες και μιλάγαμε.
Τώρα δυστυχώς έχω μπει σε mood σύγκρισης. Και προφανώς είναι άνισο και άδικο γιατί δε συγκρίνονται τόσα χρόνια με λίγες μέρες. Όμως, εμένα δε μου κάνει καλό. Όταν είμαι μόνος μου κάθομαι τα σκέφτομαι και στεναχωριέμαι πάρα πολύ. Και δε μπορώ να βρω διέξοδο.
