ΟΤΑΝ ΓΝΩΡΙΣΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

Quote:

---

Originally posted by knoulp

Quote:

---

Originally posted by weird
knoulp μην δίνεις σημασία στην άτυχή παρέμβαση του Κρίνου που πάει να αλλαξοδρομήσει το θέμα σου...
Ο κρίνος και ο κάθε Κρίνος, προφανώς έχοντας τα δικά του προβλήματα, αδυνατεί να σεβαστεί μια εξομολόγηση που γίνεται με τόσο θάρρος.
Μου έχουν τύχει ανάλογα περιστατικά στο παρόν φόρουμ αλλά μετά απο λίγο καταλάβαινα οτι κάποια μέλη, έχοντας τα δικά τους \"θέματα\" δεν μπορούσαν να αντιδράσουν αλλιώς, με μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση και σοβαρότητα, σεβόμενοι αυτόν που ανοίγει την ψυχή του.

Το θετικό με την δική σου περίπτωση είναι πως είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και τον κοιτάς κατάματα και αυτό είναι πιστεύω που θα σε βοηθήσει να κάνεις τα μεγάλα βήματα που χρειάζονται για να απελευθερωθείς απο τα αόρατα δεσμά σου, να αγαπήσεις και να αγαπηθείς :)

---

Έχεις δίκιο σε αυτό που λες.
Ξέρεις μερικές φορές παρασύρομαι και ανταποκρίνομαι σε κελεύσματα τα οποία δεν έχουν κανένα απολύτως λόγο ύπαρξης, από όποια μεριά και εάν το δει κανείς.
Φυσικά και είναι ανθρώπινο και προσπαθώ να το σταματήσω.
Όπως και στο παρελθόν έτσι και τώρα αυτό θα κάνω.
Σε ότι αφορά τα υπόλοιπα για άλλη μια φορά νιώθω την ανάγκη να ευχαριστώ εσάς που μοιράζεστε το δικό μου φορτίο.

---

Ο σκοπός μου ήταν να σου συμπαρασταθώ με αυτό το μήνυμα κι όχι να σε κρίνω για την όποια αντίδρασή σου την οποία θεωρώ απόλυτα φυσιολογική...

Κι εγώ σε ευχαριστώ πολυ που ανοίχτηκες, το \"μοίρασμα\" έχει πάντοτε αμοιβαία ψυχικά οφέλη.
Να σαι καλα :)

Knoulp, καλημέρα κι από μένα. Μιλώντας για τους γονείς μας, θέλω να πω δυο κουβέντες κι εγώ. Καθώς διανύουμε αυτές τις μέρες των γιορτών, βιώνω πολύ έντονα την εικόνα μου σε πολύ μικρή ηλικία. Η εικόνα ενός παιδιού που λατρεύει τον πατέρα του και δυστυχώς θεώρησε τον εαυτό του υπεύθυνο για την άσχημη κατάσταση μέσα στην οικογένειά του. Η δικιά μου κακοποίηση έγγυται στην πλήρη απόρριψη και αδιαφορία των γονιών μου. Το πιο οδυνηρό για μένα ήταν όμως να εισπράττω σχεδόν καθημερινά τον διαχωρισμό μου απ\' τα αδέρφια μου. Η κακοποίηση προερχόταν όμως από έναν πατέρα με το πάθος της χαρτοπαιγνίας και μια μητέρα που θεωρούσε ότι με τη μιζέρια, τα κλάμματα και την ανοχή μεγάλωνε τα παιδιά της σωστά. Φρόντιζε μάλιστα να μου υπενθυμίζει συνεχώς πόσο πολύ του μοιάζω, με αποτέλεσμα να ντρέπομαι που \'ήμουν ίδια με αυτόν\' και να μη καταφέρνω να βλέπω τα προτερήματά μου σχεδόν σε όλες μου τις εκδηλώσεις. Η γνωριμία μου με το Θάνατο έγινε σε νεαρή ηλικία και μεγαλύτερη απώλεια από δαύτη ξέρω πως δε θα ξαναυποστώ. Όχι μόνο δε βρήκα αγκαλιά μέσα στα χέρια τους, αλλά επιπροσθέτως κατηγορήθηκα για μια απώλεια που προήλθε από ατύχημα. Συνέχισα να κατηγορούμαι ακόμη κι όταν έπεσα σε βαριά κατάθλιψη κι αμέσως μετά αρρώστησα από καρκίνο. Στην ουσία ήταν μια συνέχεια της ρήσης ότι ήμουν ένα ανίκανο και άχρηστο - σα τον πατέρα μου - πλάσμα που απέτυχε στο να φτιάξει οικογένεια. Πριν από 4 χρόνια έχασα αυτόν τον πατέρα, αυτόν που περίμενα κλαίγοντας να γυρίσει σπίτι παραμονή Πρωτοχρονιάς και να μου δώσει ένα φιλί. Όσο τον περιποιούμην στα τελευταία του - η μητέρα μου αρνήθηκε - θυμάμαι τον εαυτό μου να προσπαθεί να μισήσει αυτό τον άνθρωπο χωρίς να τα καταφέρνει ποτέ. Το μόνο που κατάφερα ήταν να καταρεύσω για άλλη μια φορά. Δυστυχώς το βασανιστήριο συνεχίστηκε μες στο μυαλό μου και μετά το θάνατό του. Σήμερα, στους 9 μήνες έξω απ\' τον αλκοολισμό, έχω συγχωρέσει μέσα μου αυτό τον άνθρωπο χωρίς καμιά σχεδόν προσπάθεια. Σήμερα νιώθω περήφανη που του μοιάζω, γιατί θυμάμαι πως πέρα απ\' τον εθισμό του, είχε πολύ αξιόλογα γνωρίσματα, απλά δεν έπρεπε να έχει κάνει οικογένεια. Σήμερα παλεύω με τον εαυτό μου που άφησε έδαφος για να υποστεί όλη αυτή τη ζημιά και είναι αντιμέτωπος με τον άνθρωπο που πραγματικά είναι υπεύθυνος για αυτήν. Μόνη μου παρηγοριά είναι ότι εφόσον ανταπεξήλθα μόνη μου σε όλο αυτό το βάρος θα καταφέρω κάποια στιγμή και το \'αδύνατον\'. Να αγαπήσω εμένα. Έχω αποδείξει στον εαυτό μου ότι μπορώ να αγαπάω τους άλλους. Επομένως, το μόνο μου \'κλικ\' είναι να περάσω στην πίστη γιατί την επίγνωση την έχω. Για μένα δε τίθεται θέμα \'τιμωρησίας\' της μητέρας μου. Κι ούτε θα \'προσπαθήσω\' να νιώσω συναισθήματα για τον άνθρωπο που απλά με έφερε στον κόσμο. Αν μου βγουν έχει καλώς αλλά δε μ\' ενδιαφέρει. Αυτό που έχει σημασία είναι πως γνωρίζω πολύ καλά ότι ό,τι έγινε δεν έγινε από πρόθεση. Ήμουν γι\' αυτήν ο κατάλληλος στόχος από μικρή, και σε συνδιασμό με τα κάπως \'ιδιαίτερα\' χαρακτηριστικά μου, προκειμένου να αποποιηθεί των ευθυνών της όσον αφορά τη δική της αποτυχία στην αντίληψη της πραγματικότητας.
Βιώνω συναισθήματα χωρίς συναίσθημα Knoulp αυτές τις μέρες. Όλα είναι μες στο παιχνίδι. Χαίρομαι μόνο που ποτέ δε φοβήθηκα να βιώνω. Ζητώ συγγνώμη που μακρηγόρησα αλλά χάρη στην εξωτερίκευσή σου θέλησα να δω κι εγώ πού ακριβώς βρίσκομαι.

:)

Αφού αγαπάς τις τριανταφυλλιές,καλό θα ήταν να τις ρωτήσεις:αν δεν είχαν εχθρούς,θα χρησίμευαν σε κάτι τα αγκάθια τους;

Κονταίνοντας τους άλλους,δεν ψηλώνουμε εμείς.

Ο δυνατός άνθρωπος δε θα επέλεγε αυτό που έκανες εσύ τώρα,θα διάλεγε τη γενναιοδωρία,να βάλει έστω και για λίγο στην άκρη το πληγωμένο τότε εγώ του και να πράξει το ουσιώδες,όχι να κυνηγήσει την αυτοεπιβεβαίωση μέσω μίας μικροπρέπειας.Αδυναμία είναι να κυνηγάω παντού και πάντα τη δικαίωσή μου,να τη θεωρώ απαραίτητη για μένα,δεν είναι δύναμη.Σημαίνει πως είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη μου να υπερισχύσω που θα το επιδιώξω πάση θυσία,ανεξάρτητα των συνθηκών.Ακόμη και πατώντας κάτω έναν άλλον σε μία ευάλωτη στιγμή του.Τότε που μία μου καλή κουβέντα θα αποδείκνυε πως ξέρω και να συγχωρώ και να παρατάω λίγο στην άκρη τη γαιδουρομουτσουνάρα μου για να πάω ένα βήμα μπροστά την ανθρωπιά μου.Εξυπνάδα,μόρφωση,καλλι� �ργεια που χρειάζονται αμυντικούς μηχανισμούς ως δεκανίκια,δίχως να παρεμβάλλεται η κρίση και η ηθική,είναι άνυδρα χωράφια.Μπορείς να ζητήσεις ένα συγγνώμη για τη μαλακία σου,ή να πετάξεις ακόμη ένα σαρκασμό απέναντι σε αυτούς που σε έκριναν.Σε περίπτωση που δεν τον γνωρίζεις,υπάρχει ο νόμος του καθρέφτη.Αναρωτήσου τι πήρες από αυτή την επιλογή και τι έχασες.Σε κάθε περίπτωση,επιλέγουμε ανάλογα με το ποια μας ανάγκη είναι η πλέον επιτακτική.

Quote:

---

Originally posted by Alobar
Knoulp, καλημέρα κι από μένα. Μιλώντας για τους γονείς μας, θέλω να πω δυο κουβέντες κι εγώ. Καθώς διανύουμε αυτές τις μέρες των γιορτών, βιώνω πολύ έντονα την εικόνα μου σε πολύ μικρή ηλικία. Η εικόνα ενός παιδιού που λατρεύει τον πατέρα του και δυστυχώς θεώρησε τον εαυτό του υπεύθυνο για την άσχημη κατάσταση μέσα στην οικογένειά του. Η δικιά μου κακοποίηση έγγυται στην πλήρη απόρριψη και αδιαφορία των γονιών μου. Το πιο οδυνηρό για μένα ήταν όμως να εισπράττω σχεδόν καθημερινά τον διαχωρισμό μου απ\' τα αδέρφια μου. Η κακοποίηση προερχόταν όμως από έναν πατέρα με το πάθος της χαρτοπαιγνίας και μια μητέρα που θεωρούσε ότι με τη μιζέρια, τα κλάμματα και την ανοχή μεγάλωνε τα παιδιά της σωστά. Φρόντιζε μάλιστα να μου υπενθυμίζει συνεχώς πόσο πολύ του μοιάζω, με αποτέλεσμα να ντρέπομαι που \'ήμουν ίδια με αυτόν\' και να μη καταφέρνω να βλέπω τα προτερήματά μου σχεδόν σε όλες μου τις εκδηλώσεις. Η γνωριμία μου με το Θάνατο έγινε σε νεαρή ηλικία και μεγαλύτερη απώλεια από δαύτη ξέρω πως δε θα ξαναυποστώ. Όχι μόνο δε βρήκα αγκαλιά μέσα στα χέρια τους, αλλά επιπροσθέτως κατηγορήθηκα για μια απώλεια που προήλθε από ατύχημα. Συνέχισα να κατηγορούμαι ακόμη κι όταν έπεσα σε βαριά κατάθλιψη κι αμέσως μετά αρρώστησα από καρκίνο. Στην ουσία ήταν μια συνέχεια της ρήσης ότι ήμουν ένα ανίκανο και άχρηστο - σα τον πατέρα μου - πλάσμα που απέτυχε στο να φτιάξει οικογένεια. Πριν από 4 χρόνια έχασα αυτόν τον πατέρα, αυτόν που περίμενα κλαίγοντας να γυρίσει σπίτι παραμονή Πρωτοχρονιάς και να μου δώσει ένα φιλί. Όσο τον περιποιούμην στα τελευταία του - η μητέρα μου αρνήθηκε - θυμάμαι τον εαυτό μου να προσπαθεί να μισήσει αυτό τον άνθρωπο χωρίς να τα καταφέρνει ποτέ. Το μόνο που κατάφερα ήταν να καταρεύσω για άλλη μια φορά. Δυστυχώς το βασανιστήριο συνεχίστηκε μες στο μυαλό μου και μετά το θάνατό του. Σήμερα, στους 9 μήνες έξω απ\' τον αλκοολισμό, έχω συγχωρέσει μέσα μου αυτό τον άνθρωπο χωρίς καμιά σχεδόν προσπάθεια. Σήμερα νιώθω περήφανη που του μοιάζω, γιατί θυμάμαι πως πέρα απ\' τον εθισμό του, είχε πολύ αξιόλογα γνωρίσματα, απλά δεν έπρεπε να έχει κάνει οικογένεια. Σήμερα παλεύω με τον εαυτό μου που άφησε έδαφος για να υποστεί όλη αυτή τη ζημιά και είναι αντιμέτωπος με τον άνθρωπο που πραγματικά είναι υπεύθυνος για αυτήν. Μόνη μου παρηγοριά είναι ότι εφόσον ανταπεξήλθα μόνη μου σε όλο αυτό το βάρος θα καταφέρω κάποια στιγμή και το \'αδύνατον\'. Να αγαπήσω εμένα. Έχω αποδείξει στον εαυτό μου ότι μπορώ να αγαπάω τους άλλους. Επομένως, το μόνο μου \'κλικ\' είναι να περάσω στην πίστη γιατί την επίγνωση την έχω. Για μένα δε τίθεται θέμα \'τιμωρησίας\' της μητέρας μου. Κι ούτε θα \'προσπαθήσω\' να νιώσω συναισθήματα για τον άνθρωπο που απλά με έφερε στον κόσμο. Αν μου βγουν έχει καλώς αλλά δε μ\' ενδιαφέρει. Αυτό που έχει σημασία είναι πως γνωρίζω πολύ καλά ότι ό,τι έγινε δεν έγινε από πρόθεση. Ήμουν γι\' αυτήν ο κατάλληλος στόχος από μικρή, και σε συνδιασμό με τα κάπως \'ιδιαίτερα\' χαρακτηριστικά μου, προκειμένου να αποποιηθεί των ευθυνών της όσον αφορά τη δική της αποτυχία στην αντίληψη της πραγματικότητας.
Βιώνω συναισθήματα χωρίς συναίσθημα Knoulp αυτές τις μέρες. Όλα είναι μες στο παιχνίδι. Χαίρομαι μόνο που ποτέ δε φοβήθηκα να βιώνω. Ζητώ συγγνώμη που μακρηγόρησα αλλά χάρη στην εξωτερίκευσή σου θέλησα να δω κι εγώ πού ακριβώς βρίσκομαι.

:)

---

Θυμάμαι πολλές φορές τον εαυτό μου μόνο του να ψάχνει να βρει την άκρη.
Θυμάμαι πολλές φορές τον εαυτό μου να προσπαθεί να κοιτάξει ψηλά.
Θυμάμαι πολλές φορές τον εαυτό μου να προσπαθεί να ανιχνεύσει την διαδικασία της ζωής

Quote:

---

Originally posted by knoulp
Θυμάμαι πολλές φορές τον εαυτό μου μόνο του να ψάχνει να βρει την άκρη.
Θυμάμαι πολλές φορές τον εαυτό μου να προσπαθεί να κοιτάξει ψηλά.
Θυμάμαι πολλές φορές τον εαυτό μου να προσπαθεί να ανιχνεύσει την διαδικασία της ζωής

---

Θαυμαζω τους ανθρωπους που βρισκουν τη δυναμη να δουν την αληθεια της ζωης τους, το βαρος των γεγονοτων, τον κρυμμενο πονο, ψαχνοντας να βρουν την ακρη, κοιττώντας πιο μακρυα, πιο ψηλα...Αυτους που παρατηρουν, ψαχνουν, δρουν, ανιχνεουουν την ζωη κ οτι τη συνθετει. Η προσπαθεια κ μονο αυτη, ανεξαρτητα απο το αποτελεσμα, ειναι κατι γενναιο.

Με ολα οσα διαβασα Knoulp να γραφεις, αισθανθηκα πώς οι ψευδαισθησεις, οι ενοχες,ο εξωραισμος της αληθειας, δεν κατοικουν μεσα σου. Κι ολα αυτα, ισως να σε βοηθησουν να φτασεις σε οτι δεν κατεκτησες ακομη κ σε οτι δεν αφεθηκες να αισθανθεις. Η αγαπη, ο ποθος, ο ερωτισμος κ η σεξουαλικοτητα μας ολα μαζι κ το καθε ενα χωριστα ειναι μυστηρια κ θεματα που ετσι κ αλλιως καινε. Στιβαζονται μεσα μας, πιεζονται κ δεν ανοιγουν καποιες φορες πραγματικα ποτε. Νομιζω πώς εχοντας το θαρρος να παραδεχτει ο καθενας τα δικα του συναισθηματα και κενα, κανει ετσι κ αλλιως την ουσιαστικη αρχη προς το ποθουμενο αποτελεσμα.

Νομίζω σήμερα είναι απο τις πιο ωραίες μέρες του φόρουμ.Διάβασα πράγματα που πραγματικά με συγκίνησαν.

Quote:

---

Originally posted by knoulp

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by knoulp



Όμως αυτό που με σημαδεύει είναι η δική συναισθηματική μυωπία η οποία με υποχρεώνει σε τακτικές και άτακτες υποχωρήσεις.

---

στο να πετας ατακες ομως και να προκαλεις,
εισα μανουλα.....


που σε πονει και που σε σφαζει....
:cool:

---

Το λιγότερο που μπορώ να πω είναι ότι είσαι ανίκανος να αντεπεξέλθεις στο ύψος των περιστάσεων.
Ειλικρινά σε λυπάμαι.

---

ενω οταν εσυ γραφτηκες,
τα οσα εγραφες τοτε,
ηταν στο υψος των περιστασεων σου,
που προσδοκουσες???

Δεν σε ενδιαφερει, αλλα κατι αντιφατικο εχεις.
Αλλα ξερεις τι? ουτε και εμενα με ενδιαφερει.


Τωρα για το αν με λυπασαι,
αν αυτο σε κανει να νιωθεις καλυτερα, δεκτον.....

Quote:

---

Originally posted by weird
Ο κρίνος και ο κάθε Κρίνος, προφανώς έχοντας τα δικά του προβλήματα, αδυνατεί να σεβαστεί μια εξομολόγηση που γίνεται με τόσο θάρρος.

---

προφανως εχω δικα μου προβληματα ε??
για πες τα μας, να τα μαθουμε.....

να σεβαστω ποιον?
τον κρετινο που γραφτηκε για να με βριζει?
Τον ειδες ποτε να λεει οτι εκανε λαθος?
κανε μας την χαρη λαιμαι....

Quote:

---

Originally posted by knoulp


παρασύρομαι και ανταποκρίνομαι σε κελεύσματα τα οποία δεν έχουν κανένα απολύτως λόγο ύπαρξης, από όποια μεριά και εάν το δει κανείς.
Φυσικά και είναι ανθρώπινο και προσπαθώ να το σταματήσω

---

ελα ρε παλικαρι....
παρασυρθηκες?
το τσαμενο, το ριξανε στο βουρκο.....

δεν βαριεσαι βρε,
ο κρινος κατανοει τις ανθρωπινες αδυναμιες,
ειπες και εσυ μια μαλακια οταν γραφτηκες,
ριχτο στο γιαλο να παει στο καλο....

;)

ειναι ο χρονος αυτος ο καταλληλος για προσωπικη επιθεση? ειναι το νημα αυτο το καταλληλο για να ανοιξει καποιος οτι προσωπικο εχει με καποιον αλλον?

ειναι ανοιγμενα εδω τα λογια καποιου ανθρωπου, τα συναισθηματα του, τα βιωματα του, οι προσπαθειες του, οι ανησυχιες του, οι αναγκες του, οι φοβοι του.

δεν μπορω να δεχτω πώς ειναι η ωρα αυτη, την στιγμη που καποιος ειναι ευαλωτος, να τον παω πισω σε ενα δικο ΜΟΥ θεμα κ να τον πατησω (με το μυαλο μου).

ειναι αδικο κ ειναι μικρο.κι ειναι κριμα.

Quote:

---

Originally posted by Sofia


κι ειναι κριμα.

---

πολλα στη ζωη ειναι κριμα.
Δεν προσθεσες κατι καινουριο σε οτι γνωριζε μεχρι σημερα η ανθρωποτητα.


Εχω πει σε ολους τους τονους, οτι μου την σπανε οι εξυπνακισμοι.
Καθως τελειωνει ο χρονος, θελω να προσθεσω οτι μου την σπανε και οι καραγκιοζηδες.

Αλλα βλεπω οτι κνουλπιος ειναι μια χαρα,
οποτε ολα καλα - ολα ανθηρα.


ΥΓ..... αντε γεια τωρα, γιατι πολλα ειπαμε για μια μερα.

Quote:

---

Originally posted by Sofia

Quote:

---

Originally posted by knoulp
Θυμάμαι πολλές φορές τον εαυτό μου μόνο του να ψάχνει να βρει την άκρη.
Θυμάμαι πολλές φορές τον εαυτό μου να προσπαθεί να κοιτάξει ψηλά.
Θυμάμαι πολλές φορές τον εαυτό μου να προσπαθεί να ανιχνεύσει την διαδικασία της ζωής

---

Θαυμαζω τους ανθρωπους που βρισκουν τη δυναμη να δουν την αληθεια της ζωης τους, το βαρος των γεγονοτων, τον κρυμμενο πονο, ψαχνοντας να βρουν την ακρη, κοιττώντας πιο μακρυα, πιο ψηλα...Αυτους που παρατηρουν, ψαχνουν, δρουν, ανιχνεουουν την ζωη κ οτι τη συνθετει. Η προσπαθεια κ μονο αυτη, ανεξαρτητα απο το αποτελεσμα, ειναι κατι γενναιο.

Με ολα οσα διαβασα Knoulp να γραφεις, αισθανθηκα πώς οι ψευδαισθησεις, οι ενοχες,ο εξωραισμος της αληθειας, δεν κατοικουν μεσα σου. Κι ολα αυτα, ισως να σε βοηθησουν να φτασεις σε οτι δεν κατεκτησες ακομη κ σε οτι δεν αφεθηκες να αισθανθεις. Η αγαπη, ο ποθος, ο ερωτισμος κ η σεξουαλικοτητα μας ολα μαζι κ το καθε ενα χωριστα ειναι μυστηρια κ θεματα που ετσι κ αλλιως καινε. Στιβαζονται μεσα μας, πιεζονται κ δεν ανοιγουν καποιες φορες πραγματικα ποτε. Νομιζω πώς εχοντας το θαρρος να παραδεχτει ο καθενας τα δικα του συναισθηματα και κενα, κανει ετσι κ αλλιως την ουσιαστικη αρχη προς το ποθουμενο αποτελεσμα.

---

Έγραφα τις σκέψεις μου σχετικά με την ιδέα του θανάτου.
Ξαφνικά μετά από μερικά μηνύματα και συζήτηση βρέθηκα να εξομολογούμαι την ιστορία μου.
Δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου και ας ησυχάσει ο φίλος μας που έχει φαγωθεί με το όλο θέμα. Δεν είμαι εδώ για να πάρω τα πρωτεία κανενός ούτε για να διεκδικήσω καμία περίοπτη θέση στο ζωντανό αυτό οργανισμό.
Νιώθω πολύ καλά με όλη αυτή την συζήτηση και νιώθω ότι βρίσκομαι ανάμεσα σε φίλους. Γιαυτόν τον λόγο σας ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να ακουστώ.

Δεν υπάρχει πρωτος, δεν υπάρχει τελευταιος. Υπάρχουν ομως οι προσπαθειες μας, οι σκεψεις μας, αυτα που νιωθουμε κ αυτα που αντεχουμε να πουμε κ να δειξουμε σε εμας κ στους αλλους. Κ φτιαχνουμε ολοι μαζι τις προυποθεσεις για να υπάρξει αυτος ο χωρος με οποια μορφη παιρνει καθε φορα.Απο μας, για εμας κ για αλλους που δεν θα γνωρισουμε ποτε.

Μακαρι λοιπον, να υπάρχουν ανθρωποι που θα φτιαχνουν τις προυποθεσεις, ανθρωποι με θαρρος, που θα αντεχουν και θα τολμουν να εκθετουν λιγες απο τις πιο μυχιες σκεψεις τους, κομματια απο τα πιο βαρια συναισθηματα τους.

Πολλες φορες δεν ξερουμε τί τροπη θα παρει μια κουβεντα, οπως κ εξω ετσι κ εδω. Εχουμε εκτροχιαστει πολλες φορες, εχουμε κανει κ υπέροχες κουβεντες ομως. Χαιρομαι καθε φορα που καποιος εδω, μπορει να μοιραστει ενα τοσο δικο του θεμα, ενα τοσο ευαισθητο θεμα...Να δωσει κατι απο τη ματιά του, να βοηθησει ετσι κ αλλα μελη. Και να βοηθηθει ελπιζω.

Σ ευχαριστω κ εγω.

Quote:

---

Originally posted by Sofia

δεν μπορω να δεχτω πώς ειναι η ωρα αυτη, την στιγμη που καποιος ειναι ευαλωτος, να τον παω πισω σε ενα δικο ΜΟΥ θεμα κ να τον πατησω (με το μυαλο μου).

ειναι αδικο κ ειναι μικρο.κι ειναι κριμα.

---

Καταλαβαίνω ακριβώς αυτό που θέλεις να εκφράσεις και σ ευχαριστώ γιατί μου δίνεις την ευκαιρία να πω κάτι που απο καιρό το ήθελα: κανένας δεν μπορεί να πατήσει/υποβιβάσει/χλευάσει τον άλλο, χωρίς την συγκατάθεση του τελευταίου.

Μέσα στην ώριμη αντίδραση του φίλου μας, δεν βλέπω να έχει δοθεί καμιά τέτοια εξουσία ή συγκατάθεση...

Και χαίρομαι πολύ.
Κνουλπ κι εμένα με συγκίνησαν ιδιαίτερα όλα όσα έγραψες.
Είναι πράγματα αληθινά που έχεις μέσα σου γι αυτό.

Quote:

---

Originally posted by weird
κανένας δεν μπορεί να πατήσει/υποβιβάσει/χλευάσει τον άλλο, χωρίς την συγκατάθεση του τελευταίου.

---

Συμφωνω. Οι προθεσεις ομως, για πατημα/υποβιβασμο/χλευασμο υπάρχουν. Προσωπικα με ενοχλουν.

Quote:

---

Originally posted by weird
Μέσα στην ώριμη αντίδραση του φίλου μας, δεν βλέπω να έχει δοθεί καμιά τέτοια εξουσία ή συγκατάθεση...

---

Συμφωνω. Παρολα αυτα ο κυνισμος, ειναι εκει.Δηλωνεται.Τον ξερνουν καποιοι.