Ενα βήμα πριν να φουνταρω η να κλειστώ σε ίδρυμα

παιδια με βοηθανε αρκετα ολα αυτα που ακουω γιατι θελω συνεχεια να παιρνω επιβεβαιωση οτι δε θα σκοτωσω κανεναν οτι δεν ειμαι "μελλοντικη δολοφονος"...εμενα οσες φορες με πιανει πιο πολυ σαν παροσμηση το νιωθω..σαν να λεω"τωρα θα το κανω"..οτι χανω την αισθηση της πραγματικοτητας και νιωθω να με συγκρατουν ολο και λιγοτερο οι δυναμεις που με αποτρεπουν απο αυτο.εκει με πιανει ο φοβος οτι εχασα τα λογικα μου,τρεμω,ιδρωνω και θελω να φυγω απο οπου ειμαι.μετα απο λιγη ωρα βαζω τα κλαματα και θελω να παρω αγκαλια τη μητερα μου και να της πω"αφου σε αγαπαω τοσο πολυ,γιατι θελω να σου κανω κακο?"...αυτες οι παρορμησεις ερχονται και με βρισκουν ποτε ευαλωτη κ ποτε πιο δυνατη...οταν με βρισκουν πιο δυνατη απλα τις σκεφτομαι χωρις να ταραζομαι καν κα εκεινη την ωρα νιωθω σιγουρη οτι δεν προκειται να το κανω.αλλες στιγμες ομως νιωθω σιγουρη για το αντιθετο..μαλλον καποιες στιγμες το μυαλο μας εχει καλυτερες αμυνες..το μονο που θελω ειναι να μου μιλησει ενας ψυχιατρος και να μου εξηγησει ακριβως τι γινεται μεσα στο μυαλο μου εκεινη την ωρα..αν καποιος που εχει κανει κακο σε καποιον ενιωθε το ιδιο πραγμα με μενα.αυτες οι σκεψεις με βασανιζουν πιο πολυ..προσπαθω να το εξηγησω πληρως και λεω στον εαυτο μου συνεχεια"ειναι παρορμηση οχι σκεψη..ομως παρορμηση=θεληση..αρα θες να το κανεις..αρα εισαι επικινδυνη" ε κ κει αρχιζει να χαλαει η μερα μου και να κλαιω συνεχως...

ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΕΡΟ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΤΣΙ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ....

Μια απο τα ίδια. Όταν έβλεπα στις ειδήσεις για σφαγές και σκοτωμούς μου καρφωνόταν στο μυαλό ότι θα το έκανα κι εγώ! Συγχρόνως ήμουν σε μια συνεχόμενη κατάσταση κατάθλιψης και κρίσεων πανικού και πέρασαν δυστυχώς πέντε χρόνια για να πάω σε γιατρό! Ακολούθησα φαρμακευτική θεραπεία με πάρα πολλές παρενέργειες έκανα τρομερή υπομονή και επανήλθα! Για δέκα χρόνια ήμουν καλά (συνέχιζα τα ίδια χάπια)! Όμως θα έπρεπε να είχα κάνει και ψυχανάλυση την οποία δεν έκανα για λόγους οικονομικούς. Πέρυσι παρουσίασα μια υποτροπή και ένοιωσα πάλι τα ίδια χάλια συμπτώματα και ξαναπήγα σε γιατρό και άλλαξα χάπια και μόλις πριν δέκα μέρες έκανα κι άλλη μια αλλαγή σε χάπι για να έχω ακόμα καλύτερα αποτελεσμάτα και να είμαι πάλι ο εαυτός μου!
Όταν σπούδαζα και πήγαινα στην ψυχολόγο της σχολής (γιατί δεν είχα λεφτά για έξω) μου είχε πει ότι αν ήταν να κάνω κακό θα το είχα κάνει! Εγώ αυτό σκέφτομαι όταν παθιάζομαι με τέτοιες σκέψεις και προσπαθώ να κάνω υπομονή για να συνέλθω. Τώρα με την καινούρια φαρμακευτική θεραπεία (για κατάθλιψη, κρίσεις πανικού......) την οποία έχω σκοπό να συνδυάσω αργότερα με γνωσιακή συμπεριφοριστική ψυχοθεραπεία πιστεύω ότι όλα αυτά θα περάσουν όπως μου είχαν περάσει και την προηγούμενη φορά (πριν δέκα χρόνια) που βίωνα παρόμοιες καταστάσεις.

ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΜΟΛΙΣ ΓΕΝΝΗΣΑ ΛΕΣ ΚΑΙ ΜΟΥ ΓΥΡΙΣΕ ΕΝΑ ΚΟΥΜΠΙ.ΚΑΝΩ ΘΕΡΑΠΕΙΑ 3 ΜΗΝΕΣ ΠΕΡΙΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΩ?

Απ' ότι ξέρω μετά τη γέννα πάρα πολλές γυναίκες πέφτουν σε κατάθλιψη.....!
Οι ορμόνες όλη αυτή την περίοδο κάνουν τραμπάλα.... άρα είναι πολύ φυσιολογικό να αισθάνεσαι τόσο απαίσια!
Και βέβαια θα το ξεπεράσεις!!! Θα το σκέφτεσαι αργότερα που θα έχουν μεγαλώσει τα παιδάκια σου και θα γελάς!
Εγώ πιστεύω πολύ στη φαρμακευτική θεραπεία και στην ψυχοθεραπεία!
Και εγώ που τα λέω αυτά δεν είμαι και τόσο καλά αλλά κρίνοντας απο την πρώτη φορά που με είχε πιάσει και με τη σωστή θεραπεία ξέρω ότι περνάει.
Εμείς δεν έχουμε πρόβλημα στη λογική!!! Εμείς έχουμε πρόβλημα στο συναίσθημα!!!!!!
Αυτοί που κάνουν φόνους έχουν πρόβλημα στη λογική!
Εμείς πάσχουμε στο συναίσθημα γιατί είμαστε πάρα πολύ ευαίσθητα και υπεύθυνα άτομα!
Τι να πω βρε παιδιά? Και εγώ προσπαθώ να πατήσω στα πόδια μου και όλα αυτά τα έχω ακούσει απο ψυχιάτρους και τα έχω ή προσπαθώ να τα έχω βαθιά στο μυαλό μου γιατί αυτά είναι η αλήθεια! Απλώς όταν βιώνεις τέτοιες καταστάσεις πιστεύεις το συναίσθημά σου και σε παρασέρνει και δεν σε αφήνει να δεις καθαρά την πραγματικότητα!

Πίστευα πως ήμουν ο μόνος στο φόρουμ με τέτοιες τάσεις, με ανακουφίζει και μένα που κ άλλοι άνθρωποι νοιώθουν όπως ακριβώς και εγώ γιατι αρχίζω να πιστεύω πως είναι μια απλή διαταραχή και όχι ψυχωση, και για μένα το πιο τρομακτικό είναι οταν αυτες οι σκέψεις με πιάνουν έντονα, κ έντονα λέω τις παρορμήσεις, ειναι απίστευτο να αρχίζεις να τρέμεις γιατι πιστεύεις πως ήρθε η ώρα να κάνεις κακό σε κάποιον, οτι η σκέψη σου θα γίνει πραγματικότητα, τι φάρμακα πέρνετε αλήθεια εσείς και σας έχουν βοηθήσει? Εγώ έπαιρνα Cypralex με Solian οπου νομίζω τα Solian έκαναν πολύ καλή δουλεια. Επίσης πώς ξεκίνησε όλο αυτο σε εσάς, εκτός της ΡΑΚΙ που είπε, πιεστήκατε έντονα κάποια στιγμή της ζωής σας? Απο θυμό? Απο άγχος?

Ενα άρθρο για την ΙΔΨ διαταραχη με βίαιες σκέψεις, δυστηχώς στα αγγλικά μόνο :

http://westsuffolkpsych.homestead.co...bsessions.html

PAKI φυσικα και θα το ξεπερασεις πιστευω αφου οντως εχει παιξει μεγαλο ρολο σε αυτο η εγκυμοσυνη.εδω εμενα μου εχουν πει οτι μεχρι και το συνδρομο πολυκυστικων ωοθηκων ειναι ικανο να προκαλεσει τετοια συμπτωματα(που το εχω) λογω ορμονων.ποσο μαλλον η εγκυμοσυνη..θα συνελθεις συντομα..γενικα αυτο που σκεφτομαι ωρες ωρες ειναι αυτο ακριβως"μηπως ειναι διαταραγμενη η λογικη και οχι το συναισθημα μου?"γιατι αυτες οι παρορμησεις με κανουν να νιωθω οτι η λογικη μου μειωνεται εκεινη τη στιγμη..η ψυχολογος με την οποια ειχα συζητησει σε μια μονο συνεδρια μου ειπε οτι εχει να κανει με το συναισθημα.κωνσταντινε,οντ ως οπως σου ειχα πει υπαρχουν παααρα πολυ ανθρωποι με τετοιες σκεψεις,μη σου πω ολοι.ας πουμε σε καποιους που το εχω πει μου λενε"σιγα μωρε κ γω τα σκεφτομαι αλλα δεν τα φοβαμαι,πως κανεις ετσι"..φυσικα κ δεν ειναι το ιδιο.. για καθε περιπτωση που ακουω σκεφτομαι οτι εγω ειμαι πολυ χειροτερα κ οτι ειμαι πιο "επικινδυνη"..οσο το δουλευω μονη μου νιωθω καλυτερα ομως τελευταια..αν δω οτι δεν τα καταφερνω θα αρχισω ψυχοθεραπεια..

Chesire κι εγώ το ίδιο σκέφτομαι για μένα.
Κωνσταντίνε εγώ τώρα παίρνω entact 20mg, cymbalta 30mg, όπως έχω γράψει και σε ένα άλλο θέμα:
Εγώ είχα αρχίσει να αισθάνομαι πανικούς, κτλ..... απο τα 19 μου, ένα χρόνο αφού έφυγα απο το σπίτι και ήρθα Αθήνα για σπουδές. Σε όσους έλεγα τι αισθάνομαι δεν με πίστευαν και μου έλεγαν "αντε βγες μια βόλτα μια βόλτα έξω κι όλα θα περάσουν......" όμως δεν ήταν έτσι ακριβώς... Εγώ αισθανόμουν πολύ χάλια (με κάποια διαστήματα αναλαμπών με καλή διάθεση στην αρχή μεγαλύτερα και όσο πέρναγε ο καιρός η κατάθλιψη μου έγινε μόνιμη κατάσταση) ώσπου έφτασα στα 26 και πήγα σε γιατρό.
Πήρα effexor 225mg με πάρα πολλές παρενέργειες στην αρχή και μετά σιγά σιγά συνήλθα.
Πέρασαν 10 χρόνια και συνέχιζα να παίρνω effexor και ήμουν πάρα πολύ καλά! 'Ημουν ο εαυτός μου!!! Πέρυσι όμως το χειμώνα έπαθα μια υποτροπή...... Πάλι πανικοί, φοβίες, καμία διάθεση για τίποτα.... τάσεις περίεργες..... Η γιατρός μου άλλαξε σιγά σιγά το effexor με entact 20mg, xanax και remeron 30mg. Αλλά αυτό πήρε καιρό (τον Δεκέμβρη πρόσθεσα το remeron). Έιμαι καλύτερα απο πέρυσι αλλά όχι και πάρα πολύ καλύτερα. Δεν είμαι ο εαυτός μου όπως ήμουν με το effexor που δεν φοβόμουν τίποτα και ζούσα normal (όπως όταν ήμουν 18 χρονών πριν δηλ τις κρίσεις). Για το λόγο αυτό πριν δύο βδομάδες η γιατρός μου έβγαλε το remeron το βράδυ και μου πρόσθεσε το πρωί το cymbalta 30mg (με σκοπό απ ότι κατάλαβα να μου αντικαταστήσει σιγά σιγά το entact). Μου έιπε ότι αυτό θα με πιάσει αλλά θέλει τον χρόνο του. Δηλ. προς το παρόν παίρνω entact 20mg, cymbalta 30mg, xanax (το οποίο κι αυτό ίσως αργότερα μου το αντικαταστήσει με rivotril).
Δούλευα σε μια δουλειά πολλές ώρες και με πάρα πολλή ένταση...!!!! Δεν άντεξα την αχαριστία τους, είχα κι όλα αυτά..... και σηκώθηκα κι έφυγα!
Ωστόσο όταν ήμουν μικρή είχαμε προβλήματα στην οικογένεια με ένα ατύχημα του μπαμπά, νοσοκομεία..... τώρα είναι καλύτερα. Και μια ζωή θυμάμαι τον εαυτό μου να φοβάμαι μην πάθουν τίποτα οι δικοί μου, ανασφάλεια,........ Ήμουν εσωστρεφής και τα κράταγα όλα μέσα μου.... ώσπου έκανα το μπαμ.....!
Παρεμπιπτόντως, αν ξέρει κανείς τίποτα για το cymbalta ας μου πει.

««Είμαστε ευαίσθητα και υπεύθυνα άτομα, εσωτρεφείς και τα κρατάμε μέσα μας»». Αυτά βγάζω συνδυάζοντας κάποια από τα δικά σας μηνύματα.
Πληγωνόμαστε εύκολα με τη συμπεριφορά των άλλων, αλλά δεν εκφράζουμε την αγανάκτηση μας, η οποία αγανάκτηση φωλιάζει μέσα μας. Και η αγανάκτηση αυτή προκαλεί μέσα μας οίκτο και έντονο μίσος. Επίσης υπάρχει η τάση να ερμηνεύουμαι το παραμικρό στη συμπεριφορά κάποιου ως εχθρική διάθεση απέναντι μας. Είμαστε δεκτικοί στο να κρατάμε μέσα μας την αρνητική συμπεριφορά των άλλων απέναντι μας παρά τη θετική.
Όλα αυτά δημιουργούν αυτές τις τάσεις που λέτε, να φτάνουμε στο σημείο να σκεφτόμαστε να βλάψουμε τους άλλους, να τους κάνουμε κακό. Δηλαδή να βγάλουμε κάθε απωθημένο προς τα έξω. Να χουμε ακόμα και τη σκέψη να βλάψουμε και πολύ δικούς μας ανθρώπους. Απωθημένα με ρίζες χρόνια πριν.
Και δεν είναι και τόσο εύκολο να τα ξεπεράσουμε. Μπορούμε όμως να ελαττώσουμε την ένταση τους και να μην προσθέσουμε και άλλα σ΄αυτά που ήδη υπάρχουν.
Πως;
Με το να γίνουμε πιο διεκδικητικοί, να μην ανεχόμαστε τον εμπειγμό και την αδικία, να μη φοβόμαστε να μιλήσουμε. Να εξασκηθούμε σ΄ αυτό. Να εξασκηθούμε στην ετοιμότητα. Να λέμε ή να κάνουμε έστω κάτι κάθε φορά που βρισκόμαστε σε τέτοια περίσταση. Λίγο λίγο, βήμα βήμα κάθε φορά! Και θα διαπιστώνουμε πόσο καλήτερα νοιώθουμε με το να αντιδρούμε παρά με το να σιωπούμε.
Αυτό θα ναι νίκη ενάντια στο παρελθόν. Και πιστεύω είναι μια αποτελεσματική μορφή θεραπείας στο πρόβλημα.

CHESIR ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙΣ ΚΟΥΡΑΓΙΟ.ΒΛΕΠΩ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΑΛΛΑ ΟΤΑ ΣΤΡΕΣΣΑΡΟΜΑΙ ΜΟΥ ΞΑΝΑΒΓΑΙΝΕΙ.ΙΟΑΝΝΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΤΟ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙΣ.ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΕ ΗΑΓΩΓΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ,5 REMERON ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ 3 LADOSE TO ΠΡΩΙ.ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ ΚΑΤΙ ΑΣΧΕΤΟ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ, ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΡΩΩ ΚΑΘΟΛΟΥ ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΙΝΩ ΤΣΑΙ ΚΑΦΕ COCA-COLA ΚΑΙ ΑΛΚΟΟΛ.ΜΑ ΚΑΘΟΛΟΥ???????????ΤΟΣΟ ΣΟΒΑΡΟ ΕΙΝΑΙ?????????????ΦΕΝΙΑ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ.

Quote:

---

Originally Posted by PAKI

ΙΟΑΝΝΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΤΟ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙΣ.

---

΄

΄Χαίρομαι που μου δωσες τη ευκαιρία να κατανοήσω το θέμα σου. Σίγουρα η όποια θεραπεία σου συστήνει ο γιατρός θα βοηθά. Διακρίνω επίσης ένα τόνο αισιοδοξίας μέσα στην κατάσταση που ζεις, ότι θα βελτιωθεί η κατάσταση. Η εισήγηση μου είναι να ακολουθήσεις έστω δηλά δηλά στην αρχή αυτό που σου προτείνω στην τελευταία παράγραφο του πιο πάνω μηνύματος μου, το να μαστε πιο διεκδικητικοί. Και από την άλλη να διαλέγουμε όπου αυτό είναι εφικτό τα άτομα με τα οποία θα συναναστρεφόμαστε, να ναι άτομα που μας σέβονται, τα οποία μας προκαλούν χαρά, εκτιμούν αυτό που είμαστε και τονώνουν με τον τρόπο τους την αυτοπεποίθηση μας. Τους υπόλοιπους τους αντιμετωπίζουμε όπως σου γράφω.

Ιωάννη έχεις απόλυτο δίκιο!!!
Η ψυχοθεραπεία πιστεύω αυτό σε βοηθάει να κάνεις (αν δεν μπορείς μόνος σου). Να βρεις τι φταίει και να αλλάξεις συμπεριφορά να γίνεις πιο διεκδικητικός όπως λες και να μη φοβόμαστε να εκφραστούμε! Αμαν πια!!!

γιαννη πολλα απο τα χαρακτηριστικα που ανεφερες ταιριαζουν στην περιπτωση μου με τη μονη διαφορα οτι ποτε δεν κραταω κατι μεσα μου.αν κατι με δυσαρεστησει η με στενοχωρησει θα το εκφρασω επιτοπου κ ισως με νευρικο κ αποτομο τροπο.βεβαια τωρα που το σκεφτομαι αυτο δεν συμβαινει με ολους τους ανθρωπους γυρω μου.ας πουμε εχω αποθηκευσει τη δυσαρεσκεια που νιωθω για τους γονεις μου σε καποια θεματα,χωρις να τους μιλησω ποτε.εχεις παρα πολυ δικιο στο οτι τεινουμε να αποθηκευουμε μεσα μας την αρνητικη ενεργεια των αλλων και οχι τη θετικη.ειναι λες και οτι εχω να σκεφτω απο τους ανθρωπους που εχουν περασει απο τη ζωη μου να ειναι αρνητικο και ασχημο(οτι μου εκαναν κακο),ενω ουσιαστικα το καλο που μου εκαναν μπορει να ηταν μεγαλυτερο.ετσι εγινε και τωρα μετα απο μια εντονη ερωτικη απογοητευση..καθε μερα επι 8 μηνες το μονο που σκεφτομουν καθε μερα ολη μερα ηταν οτι δεν ημουν αξια να τον κρατησω,οτι πως γινεται να μην του εκανα και να με αφησε,θα βρει μια καλυτερη απο μενα αν δεν την εχει βρει ηδη κλπ...ολο αυτο με θυμωνε και σε συνδυασμο με τις προσπαθειες που εκανα για να τον ξαναεχω που φυσικα δεν ειχαν κανενα αποτελεσμα δημιουργησαν μεσα μου ενα "ηφαιστειο"εναντιον αυτου του ατομου..αυτο ηταν απλα ενα παραδειγμα βεβαια,παροτι ειμαι μονο 20 υπαρχουν πολλα αλλα τετοια..μου κανει καλο που ακουω οσα λετε,οπως εχω πει δεν μπορω να αρχισω αμεσα θεραπεια και νιωθω οτι καταλαβαινω και ανακαλυπτω αρκετα απο οσα λετε ολοι σας.

Quote:

---

ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΕ ΗΑΓΩΓΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ,5 REMERON ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ 3 LADOSE TO ΠΡΩΙ.ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ ΚΑΤΙ ΑΣΧΕΤΟ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ, ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΡΩΩ ΚΑΘΟΛΟΥ ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΙΝΩ ΤΣΑΙ ΚΑΦΕ COCA-COLA ΚΑΙ ΑΛΚΟΟΛ.

---

5 remeron των πόσο?? Εγώ έπαιρνα 1 remeron 30mg το βράδυ και κοιμόμουν σαν βόδι! Για σοκολάτες και coca cola δεν μου είχε πει τίποτα!

ΚΩΝ/ΝΕ ΣΥΓΝΩΜΗ ΛΑΘΟΣ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΑΙΡΝΩ 0,5 REMERON TO ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ 3 LADOSE TO ΠΡΩΙ.ΤΟ REMERON ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ 30MG.ΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΦΑΩ ΣΟΚΟΛΑΤΑ!!!!!!!!