Printable View
kgana,καλημέρα.:)
Διάβασα τα περισσότερα από τα παλιότερα posts σου,για να μπορώ να έχω καθαρότερη εικόνα για ό,τι αντιμετωπίζεις.Αυτό που πιστεύω είναι πως-παρόλο που το αρνήθηκες παραπάνω-είσαι κακοποιημένο παιδί.Κακοποίηση δε συνιστά μόνο η σωματική βία.Η κακοποίηση μπορεί να εκδηλωθεί με ποικίλους τρόπους.Η απειλή για αποκλήρωση που ο πατέρας σου χρησιμοποίησε ως μέσο πίεσής σου,αποτελεί συναισθηματικό εκβιασμό για υποταγή στις δικές του αρχές,άρα και συναισθηματική κακοποίηση.Ίσως αν μελετήσεις τους τρόπους που εκδηλώνεται η κακοποίηση,να καταλάβεις τους λόγους για τους οποίους δε μιλάς στον πατέρα σου.Παρατήρησα πως ιδιαίτερα τον πατέρα σου αναφέρεις και στα παλιότερα ποστς σου,εκείνο το \"μισώ\"που είχες βάλει ως τίτλο ήταν ενδεικτικό του πόσο θυμό κρύβεις,που κατέστειλες επί χρόνια απέναντι σε μία εξουσιαστική πατριαρχική μορφή.
Επίσης οι περιορισμοί για να μη σε κακολογήσει η κλειστή κοινωνία,σε καταπιέζουν,το είχες γράψει.Όμως αν ο πατέρας σου πιστεύει κάτι,πως θα σου πιάνουν τον κώλο πχ όπως είχες πει αν πιάσεις κάπου δουλειά,τότε αυτό σημαίνει πως οι δικές του αξίες και αρχές,κοντράρονται με τα δικά σου θέλω,σου επιβάλλονται από μία αρχή έξω από σένα.
Θα ήθελες να τα συζητήσουμε κι αυτά;
Βλέπεις την αντιφαση? Απο την μια τρεχεις να ικανοποιησεις τις προσδοκιες και τις επιθυμιες του πατερα σου. Απο την άλλη θελεις να τον στεναχωρησεις, αυτοτιμωρωντας εσενα.Quote:
Originally posted by kgana
Αλλά δε γινόταν αλλιώς ξέχασα τα θέλω μου για να συμβιβαστώ στις συνθήκες που υπήρχαν κ υπάρχουν.
Αλλά εγώ ένα ξέρω.Θα έρθει η ώρα μου που θα πάρω το αίμα μου πίσω κ θα \"χτυπήσω\" τόσο άσχημα που μπορεί να πεθάνει κ απ\'τη στενοχόρια του!
Τί θα κερδισεις ομως, προσφέροντας πραγματα, κανοντας \"χαρες\" στον πατέρα σου? Ή τουλάχιστον τί περιμενεις σημερα? Περιμενεις την αποδοχη, την επιβραβευση, το μπραβο που δεν πηρες ενδεχομενως παλιοτερα? Και αν εστω ερθουν ολα αυτα, θεωρεις πώς θα καλυψουν τα κενα του παρελθοντος? Θα σου δωσουν πισω την ασφαλεια που χρειαζοσουν ωστε να προχωρησεις με εμπιστοσυνη ως νεα γυναικα πλεον?
Καταλαβαινω οτι θες να του προκαλεσεις πονο, να του γυρισεις πισω τον θυμο που σου προκάλεσε με την σταση του. Αλλα αυτα, εχεις νιωσει οτι μπορει να σε γεμισουν ή να σε κανουν να νιωσεις ομορφα?
Το \"νομίζει ότι έχει την καλύτερη οικογένεια\" μου θυμίζει πολλά. Έχω περάσει περίπου ανάλογα. Για να καταλάβεις, υπήρχε διάστημα που στο τέλος πίστευα και αυτά που άκουγα! Δηλαδή ναι, η οικογένειά μου ήταν η καλύτερη ;-)Quote:
Originally posted by kgana
Αλλά δεν τον αντέχω καθόλου ..γελοίος είναι.. νομίζει οτι έχει την καλύτερη οικογένεια οτι έχει τα καλύτερα παιδιά.. κ δε ξέρω τα σκέφτομαι κ δε ξέρω τι να κάνω να κλάψω ή να γελάσω!
Αν κ αυτό συμβαίνει λογικά σε πολλές οικογένειες..δε λέω κ τπτ το καινούριο..
Γι\' αυτό, δεν μ\' αρέσει το ψέμα. Ψέμα είναι. Μερικοί άνθρωποι (όλοι μας ίσως, άλλοι σε μεγαλύτερο και άλλοι σε μικρότερο βαθμό), ακολουθάμε τα ψέματα που λέμε και πιστεύουμε. Φτιάχνουμε ένα ψέμα, ζούμε σ\' αυτό γιατί δεν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα. Είναι οικτρό το ψέμα.
Κάποια στιγμή στη ζωή μου αποφάσισα να βλέπω την πραγματικότητα (αναρρωτιέμαι αν πράγματι την βλέπω).
Ο πατέρας σου βλέπω ότι έχει ναρκισιστική διαταρραχή προσωπικότητας. Ψάξε λίγο γι\' αυτό, και δες αν είναι έτσι. Αν ναι, μάθε γι\' αυτό.
Δυστυχώς θα σε δυσαρεστήσω. Το ίδιο αισθανόμουνα και εγώ. Αλλά όταν ήρθε η στιγμή για να μπορώ να το κάνω, δεν είχε πια νόημα...Quote:
Αλλά εγώ ένα ξέρω.Θα έρθει η ώρα μου που θα πάρω το αίμα μου πίσω κ θα \"χτυπήσω\" τόσο άσχημα που μπορεί να πεθάνει κ απ\'τη στενοχόρια του!
Τώρα είναι που χρειάζεσαι σωστές σχέσεις (σχέσεις εννοώ τα πάντα, οικογενειακές, φιλικές, με οποιονδήποτε άνθρωπο θα γινόταν). Η σωστή \"σχέση\" (όποια κι αν είναι όπως ειπα) είναι το σημαντικότερο πράγμα. Τώρα γίνεται η \"ζημιά\" σε εσένα. Αν γίνει η \"ζημιά\", δεν έχει νόημα αύριο να εκδικηθείς. (Με το \"ζημιά\" δεν εννοώ κάτι ανεπανόρθωτο. Βέβαια θα μπορούσε να είναι και ανεπανόρθωτο). Για να γίνουμε ευτυχισμένοι, ισορροπημένοι, (δεν βρίσκω την κατάλληλη λέξη, άνθρωποι θα μπορούσε να είναι), χρειαζόμαστε σωστούς ανθρώπους γύρω μας. Και δυστυχώς δεν υπάρχουν πολλοί. Γιατί και εμείς δεν είμαστε σωστοί, έτσι δεν είναι; Μπορεί σε μικρότερο βαθμό αλλά σωστά τα λέω;
Αν εγώ πάθω κάτι τώρα, τι νόημα θα έχει να εκδικηθώ αύριο;
Να ρωτήσω, πήρες ένα μήνυμα που σου έστειλα; Δεν χρειάζεται να απαντήσεις, απλά ρωτώ αν το έλαβες.
Σε ένα περιβάλλον που η γνώμη,η θέληση και η προτίμησή μου μειώνονται και χειραγωγούνται διαρκώς,μαθαίνω πως δεν έχω αξία,κανένας δε λαμβάνει στα σοβαρά τις εσωτερικές μου εμπειρίες,τα δικά μου δεδομένα παραποιούνται συνεχώς για να ταιριάξουν με τα δεδομένα της γνώμης,της θέλησης και των αναγκών ενός άλλου(του πατέρα μου).Ο πατέρας μου μπορεί να μην έχει κακή προαίρεση και ό,τι κάνει να πιστεύει πως είναι απλά πατρική αγάπη,αλλά να μην αναγνωρίζει τον δικό μου τρόπο αγάπης,τις δικές μου ανάγκες,που αισθάνομαι πως δεν τις σέβεται και δεν τις εκτιμά.Δεν με ακούει κανείς,αλλά εγώ φωνάζω με κάθε τρόπο,ΔΕ ΜΕ ΑΚΟΥΤΕ!Δεν ακούς μητέρα τι θέλω να σου πω όταν γίνομαι εχθρική μαζί σου,δε με ακούς αδερφή όταν δε σε κάνω παρέα,δε με ακούς πατέρα όταν διαλέγεις για μένα αυτά που δε θέλω εγώ,αλλά εσύ.
Κgana,μήπως το να κόβεσαι το έχεις γιατί μέσω αυτού υπάρχεις,όταν το περιβάλλον σου υποκρίνεται πώς δεν είσαι εκεί;
Θα σε βοηθούσε να σκεφτείς με ποιους τρόπους άλλους θα ακούγονταν οι ανάγκες σου,οι δικές σου,επιτακτικές και πραγματικές ανάγκες,γιατί το πλήγωμα του πατέρα σου,πάλι δεν είναι το άκουσμα των αναγκών έτσι όπως θα ήταν για σένα ουσιαστικό.Γιατί δεν πας να μείνεις στην πόλη της σχολής σου,χρειάζεται να δουλέψεις πάνω στην κάλυψη των δικών σου αναγκών που σου αρνείται το περιβάλλον αυτή τη στιγμή.Αν δεν μπορώ να αλλάξω τον τρόπο των άλλων,γιατί να μην ψάξω τρόπους διεξόδου απ\'ό,τι με καταπιέζει;
Κgana,καλησπέρα.:)
Κοίτα,το θέμα με έναν ελεγκτικό γονιό,είναι πως το παιδί του μαθαίνει συχνά να\"προσαρμόζεται\"στα θέλω του γονέα,για να αποφύγει τις δυσάρεστες συνέπειες της σύγκρουσης.Όλα αυτά που περιγράφεις για τον πατέρα σου δείχνουν ένα άτομο χειριστικό.Αποσύρει την εύνοιά του όταν το παιδί του(εσύ)αντιστέκεται στα θέλω του,απειλεί(θα σε αποκληρώσω),μειώνει τα δικά σου θέλω ή τα τροποποιεί για να προσαρμοστούν με τον προσωπικό τρόπο σκέψης/φόβων/αναγκών,δείχνει να έχει βάλει ένα πέπλο πάνω στην πραγματική διάσταση των θεμάτων ώστε με την κάλυψη των υλικών αναγκών να μην ασχολείται με την κάλυψη των συναισθηματικών,που ίσως εκεί,σε αυτόν τον τομέα δεν αισθάνεται ικανός.Την εξουσιαστική μορφή σχέσης,άρα τόνωση του εγώ του μέσω άσκησης ελέγχου,μπορείς εξάλλου να τη δεις και στη σχέση των δύο σου γονέων μεταξύ τους,που δεν είναι ισότιμη επίσης.Έτσι έμαθε,έτσι είναι ο πατέρας σου.Δεν είναι θέμα εκδίκησης,είναι θέμα του πώς εσύ θα μάθεις να βγεις από το καλούπι αυτό,να μην αισθάνεσαι υποχρεωμένη να βάζεις σιγαστήρα στις επιθυμίες σου για να μην διαταράσσονται τα οικογενειακά ύδατα.
Φυσικά και έχεις δικαίωμα να διεκδικήσεις ό,τι επιθυμείς,είτε είναι να πας εκεί που είναι η σχολή σου,είτε να συνεχίσεις το μπαλέτο,είτε να δουλέψεις.Δεν είσαι πια παιδί,οπότε οι αποφάσεις σου θα πρέπει κάποια στιγμή να παίρνονται με γνώμονα τις δικές σου,ξέχωρες επιθυμίες.Δίχως φωνές και δίχως καβγάδες,με ήρεμο και σταθερό τρόπο μίλησε για το τι πραγματικά θες εσύ να κάνεις.Δεν είσαι αντικείμενο,είσαι άνθρωπος και τα δικά σου όνειρα είναι που σε κάνουν ξεχωριστή και μοναδική,όχι των γονιών σου.;)
Κgana,φοβάσαι και το καταλαβαίνω μανάρι μου,κι εγώ η ίδια για να πατήσω πόδι και να διεκδικήσω τα δικαιώματά μου,πέρασα τα πάνδεινα,αλλά τις περισσότερες φορές είναι κάτι απαραίτητο να γίνει,κανένας δε μπορεί να το κάνει για μας,εμείς είμαστε που πρέπει να το παλέψουμε αυτό,για να θέσουμε πάλι τα όρια μας,που χάθηκαν μέσα σε οικογένειες που δεν είχαν τρόπους υγιούς επικοινωνίας και θέσπισης ορίων.Η συγχώνευση με τον ελεγκτικό γονέα,δηλαδή το άτομο που δεν αφήνει σε σένα επιλογές,άρα τον πατέρα σου,γίνεται και με το θυμό.Όλα περιστρέφονται γύρω από εκείνον,τι θέλει και τι διαλέγει για σένα,βλέπω πως το αναγνωρίζεις.Προσωπική μου άποψη είναι πως για να αρχίσεις να διεκδικείς,θα πρέπει να μάθεις τους τρόπους,μπορεί να σου πάρει και καιρό,θα σε βοηθούσε όμως αρχικά μία απόσταση,να ανασάνεις από την καταπίεση,να βρεις λίγο χώρο για σένα.Θα μπορούσε η μητέρα σου να σε υποστηρίξει στην επιθυμία σου να πας στην πόλη της σχολής σου;Kαλό θα ήταν να μπορέσεις να έχεις έναν σύμμαχο αρχικά,κάποιον που θα σε στηρίξει,έχει αυτή τη δυνατότητα η μητέρα σου;
Δε μπορώ να σου πω τι να κάνεις,αυτό πρέπει να προέλθει από σένα,μην αντικαθιστάς με κανέναν τη θέση τη δική σου.Μην αφήνεις κανέναν να μεσολαβεί ανάμεσα στις επιθυμίες σου και στη διεκδίκησή τους,ανάλαβε το ρόλο του πρωταγωνιστή σ\'αυτές.Αν λοιπόν η μητέρα σου όπως ισχυρίζεσαι δεν υπάρχει ουσιαστικά,κάνε εσύ την αρχή,δήλωσε αυτό που επιθυμείς.Ήρεμα,καθαρά,με σαφήνεια,χωρίς-κατά το δυνατόν-οργή,κάνε την επιθυμία σου λόγο,μίλα για ό,τι σε αφορά.Από κάπου χρειάζεται ν\'αρχίσεις.Αν φοβάσαι,ξεκίνα από κάτι πιο απλό,πιο \"μικρό\",τι άλλο μπορείς να διεκδικήσεις,ώστε ν\'αρχίσεις να αποφορτίζεσαι,να βρεις κάποια διέξοδο,κάτι δικό σου,που θα σε διαχωρίσει από το εγώ του πατέρα σου,θα σου δώσει ταυτότητα ξεχωριστή,να αρχίσεις ξανά να έχεις εμπιστοσύνη σε σένα.
Επι του θεματος συμφωνω απολυτα με την προσεγγιση της RainAndWind. Πιο μικρη συνηθιζα κι εγω να κοβω τον εαυτο μου. Για αρκετο καιρο το ειχα κοψει εντελως, μεχρι που περυσι καποια στιγμη συνεβει ξανα και σε ασχημο βαθμο.
Οταν το εκανα εγω, η αισθηση που επικρατουσε ηταν το απολυτο κενο, ενιωθα να μην νιωθω τιποτα, μουδιασμενη, μπλοκαρισμενη, ειχα βεβαια παρα πολυ ενταση για διαφορους λογους, κι αυτη η ενταση εφτανε σε σημειο να με παραλυει με καποιον τροπο. Πληξη και κενο (και καταβαθος, παρολο που δεν ηταν αισθητο εκεινη την ωρα καταθλιψη). Με εκοβα για να νιωσω επιτελους κατι. Να κανω αισθητο τον εαυτο μου στον ιδιο μου τον εαυτο. Ο πονος με μουδιαζε ευχαριστα και μαλιστα μου αρεσε να \"παιζω\'\' με το αιμα, αλλα ας μην μπω σε λεπτομερειες. Καταλαβαινω και το γεγονος οτι σου αρεσουν τα σημαδια, ειναι σα να σου κανουν παρεα. Δειχνουν τη μοναξια στην οποια αναφερεσε. Νομιζω πως αυτην η συμπεριφορα υποκινειται απο μια διαθεση αυτοτιμωριας και κενου. Μερικοι ανθρωποι επισης αντιδρουν διαφορετικα στα ερεθισματα του πονου κι αυτο οφειλεται σε μεγαλο και στην βιοχημεια του εγκεφαλου τους. Δηλαδη μπορει αν δεν ενιωθαν \"ετσι\" κατα την πραξη αυτοτραυματισμου να μην το εκαναν.
Οποιοι κι αν ειναι οι λογοι, η συμπεριφορα αυτη σου κανει κακο, μακροπροθεσμα θα σε κανει να νιωθεις τυψεις γι αυτο που εκανες στον εαυτο σου και καλο θα ηταν να απευθυνθει οποιος εχει αυτο το προβλημα σε καποιον ειδικο.