Οι ευθυνες των γονιων ειναι σε πολλες περιπτωσεις παρα πολυ μεγαλες. Ίσως καθοριστικες. Και δεν ξερω αν αυτο μπορει να αλλαξει, απο μια ηλικια και μετα....
Printable View
Οι ευθυνες των γονιων ειναι σε πολλες περιπτωσεις παρα πολυ μεγαλες. Ίσως καθοριστικες. Και δεν ξερω αν αυτο μπορει να αλλαξει, απο μια ηλικια και μετα....
Λοιπόν, ας ξεκινήσω με το ότι έχετε δίκιο όλοι σας... Δηλαδή ισχύει πράγματι το ότι δεν μπορείς να έχεις ένα μυστικό αλλά και ότι καμιά φορά φαίνεται σαν να αποκαλύπτεις ένα μυστικό ενώ στην πραγματικότητα σου συμβαίνει κάτι από καθαρή ερυθροφοβία. Όπως έχει αναφέρει κάποιος στο φόρουμ, καμιά φορά βλέπεις ένα άτομο και χωρίς να αισθάνεσαι καμία ντροπή ή πανικό όταν του μιλάς, απλά και μόνο επειδή σου έχει ΚΟΛΛΗΣΕΙ ότι αν τον δεις θα αγχωθείς, γίνεσαι κατακόκκινος. Στην πραγματικότητα όμως δεν νιώθεις τίποτα γι αυτό το άτομο, σωστα? Αλλά φαίνεται λες κι έχεις αποκαλύψει το τρομερό μυστικό κι ύστερα όλοι αρχίζουν "γιατί κοκκίνισες? τι παίζει? σου αρέσει ο Χ?"
Ακόμη, πρέπει να πω πως η επίδραση των γονιών είναι πράγματι καθοριστική. Βέβαια οι δικοί μου ποτέ δεν χρησιμοποίησαν τέτοιες φρασεις με σκοπό να μου προκαλέσουν ενοχές, όμως ο πατέρας μου (με τον οποίον δυστυχώς ποτέ δεν δέθηκα αρκετά) μου δημιούργησε μέσα από την αδιαφορά έναν φόβο απόρριψης που ουσιαστικά με έχει κάνει ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΗ στη γνώμη των άλλων και την επιβεβαίωση τους.
Για να κλείσω, θέλω να πω πως μπορεί οι γονείς μας να είναι ένα τεράστιο κομμάτι του εαυτού μας, όμως είμαστε ανεξάρτητες οντότητες και μπορούμε να καταπολεμήσουμε τις αδυναμίες μας και να υπερβούμε τα λάθη των γονιών σας. Κι ακόμη κι αν (λόγω δέρματος ή ευαισθησίας) δεν καταφέρω ποτέ να πάψω να κοκκινήσω, ακόμη κι έτσι θα το αγαπήσω! Γιατί είναι κάτι δικό μου, με χαρακτηρίζει και θα με χαρακτηρίζει, κι όποιος το θεωρεί αρνητικό ας μου κάνει περιοριστικά μέτρα ;)
Καλλιοπακι ωραία τα είπες.Και εγώ έχω άσχημη σύνδεση με τους γονείς μου.Με μεγάλωσε η γιαγια μου και ναι επιζητώ αγάπη και επιβεβαίωση από τους γύρω μου.Κοκκινίζω εύκολα από μικρό παιδί ζω μ'αυτή τη φοβία μη κοκκινίσω και χιλιάδες μάτια πέσουν επάνω μου.Είμαι δυναμικό άτομο και θα μπορούσα να είμαι η πρώτη στο χωριό που λένε οι παλιοί αλλά αυτό το χρώμα με περιορίζει.Τώρα που είμαι πάνω απο 35 το ελέγχω δεν ξέρω πως έγινε αυτό ίσως το μυαλό μου κουράστηκε να το έχει φάτσα κάρτα κάθε ώρα και λεπτό και ασχολείται με άλλα γιατί σίγουρα στην παιδική και εφηβική ηλικία αυτό το δήθεν πρόβλημα γιατί είναι δήθεν ,είναι πιο ισχυρό, αυτές οι ηλικίες είναι πιο σκληρές στην κριτική όσο αναφορά την εξωτερική εμφάνιση γιαυτό υπάρχουν οι δημοφιλής είδατε ποτέ κανέναν δημοφιλή να κοκκινίζει όλοι είναι οι σούπερ ήρωες .Γνώμη μου είναι να γίνετε συνεχόμενη και ακούραστη διαγραφή ,μη ξεχνάμε ότι (ότι σκεφτόμαστε είμαστε).
λοιπον.αφορμη και εμενα για την εγγραφη μου στο φορουμ ηταν αυτο το "προβλημα" μου.Εγω εχω ακριβως το ιδιο θεμα με ολους εσας που γραψατε παραπανω.Αρχικα να πω πως νομιζα πως ημουν μονο εγω στον κοσμο που κοκκινιζω.Για να μπω στο θεμα,εγω γενικα εχω αρκετα ασπρο δερμα.Το θεμα ειναι πως δεν κοκκινιζω μονο οταν βρισκομαι σε αβολες καταστασεις αλλα και οταν εχει πολυ κρυο ή ζεστη αλλα κυριως οταν κανω γυμναστικη.Εκει περα ειλικρινα δεν μπορειτε να φανταστειτε πως γινομαι.Τελως παντων,τον τελευταιο καιρο εχω καταλαβει πως αυτος ειμαι και σε οποιον αρεσω,παρ'ολα αυτα υπαρχουν αρκετες στιγμες που θα κοκκινισω.Και αυτο που με εκνευριζει περισσοτερο ειναι πως καποιος θα υπαρχει που θα πεταχτει και θα πεταξει ενα "κοκκινησε,χαχαχα".Σιγα σιγα ομως,εχω αρχισει να το δεχομαι αυτο, και θα ειμαι και ανοιχτος με ατομα που δεν ξερω και θα πω και μαθημα χωρις προβλημα στην ταξη κλπ κλπ.Αυτο που εχω να πω σε ολους τους "συμπασχοντες" (χεχε) ειναι πως οσο περισσοτερο το σκεφτεσαι τοσο περισσοτερο θα ερχεται.Εγω προσωπικα θα ακολουθησω αυτο που ειπε ενας χρηστης πιο πανω (που τον ευχαριστω παρα πολυ για τη συμβουλη) για το οτι θα λεω καθε πρωι καποια πραγματα και θα τα πιστευω.
Τελος να πω πως οποιοι δεν το εχουν περασει δεν ξερουν πως πραγματικα ειναι αυτη η κατασταση.
Καλησπέρα και απο μενα!Ειμαι 24. Εχω το ιδιο πρόβλημα εδώ και λίγους μήνες και το κακό είναι οτι έχει αρχισει και μου συμβαίνει με 1-2 συγκεκριμένα άτομα συνέχεια με το που νιώθω οτι έρχονται να μου μιλήσουν πανικοβάλλομαι νιώθω οτι φουντώνω και κατ'ευθειάν γίνομαι κόκκινη. Φυσικά και το χουν καταλάβει και αισθάνομαι τόσο άσχημα, τα βάζω με τον εαυτό μου που δεν μπορω να το ελεγξω.. Την επόμενη μέρα λεω σήμερα ολα θα πανε καλα και παλι το ιδιο..Αυτη η κατασταση μου χει φέρει τρομερο αγχος και ταχυκαρδιες και πρωτη φορα στη ζωη μου σκεφτομαι να παω σε ψυχολόγο. Ηθελα να ρωτήσω αν κάποιος από εσας που έχετε γραψει παλιοτερα το έχει ξεπεράσει και αν ναι πως.
εγω ειχα αυτο που λες..Quote:
Originally Posted by salvation88
απλα προσπαθησα να κατανοησω απο που πηγαζει..
βρηκα ενοχικα συναισθηματα μεσα μου,χωρις να υπαρχει λογος..
δηλαδη επειδη ειχα πεσει απο κανα δυο ανθρωπους στην ζωη μου θυμα κατηγοριων και καχυποψιας χωρις λογο,υστερα πιθανον νομιζα πως οι ανθρωποι σχηματιζουν κακη εικονα για εμενα και αυτο αφησε τον φοβο να με κατακλυσει τοσο ετσι ωστε οποτε εβλεπα καποιον ανθρωπο σκεφτομουν τι μπορει να σκεφτεται για εμενα και με επιανε αυτο που λες..
φυσικα οι ανθρωποι που μου το δημιουργησαν ηταν και θα ειναι κομπλεξικοι..
μου πηρε καιρο να το ξεπερασω..απλα καταλαβα πως κανεις δεν ειναι κατι παραπανω και οποιος δεν με ηξερε αρκει να ρωτουσε!τελος
νομισα οτι το ειχα μονοπωλειο η οτι ειναι μια στις χιλλιες
εγω το επαθα μετα απο καποιες αγχωτικες καταστασεις που μου ειχαν ριξει την αυτοπεποιθηση μου καπου στα 18
ποτε πριν δεν με θυμαμαι να κοκκινιζω,να ντρεπομαι κτλ
βασικα οντως συμφωνω οτι οταν φοβασαι το παθαινεις ποιο πολυ αλλα συνηθως μου την εδιναν οι αδιακριτοι και το παθαινα οταν ερχομουν σε δυσκολη θεση
δηλαδη εβλεπαν οτι αισθανεσαι ασχημα αν σε προσβαλαν πχ και μετα σαν να ικανοποιουνταν που...κοκκινιζες ενα πραγμα
λοιπον φιλοι μου εχω να το παθω περιπου δυο χρονια,ειναι πολυ ψυχοφθορο αλλα το δουλεψα μονη μου
και οπως ειπε και καποια απο εδω εγω αισθανομουν οτι αυτο δεν ταιριαζε με το τι ηθελα να νιωθω μεσα μου
δηλαδη εμφανισιακα ειχα αυτοπεποιθηση αλλα με εφερναν σε δυσκολη θεση
πως το ξεπερασα(ετσι πιστευω ως τωρα οτι το ξεπερασα)
καθε πρωι ελεγα στον εαυτο μου
ειμαι ασφαλης
ολα θα πανε καλα σημερα..
ειμαι μια χαρα
οι ανθρωποι γυρω μου ειναι ισοι με εμενα
ειμαι υγειης
ειμαι δυνατη
ειμαι πολυ δυναμικη
εγω αποφασιζω για την αντιδραση του οργανισμου μου
εχω τον απολυτο ελεγχο μου
εχω εμπιστοσυνη στον εαυτο μου
εχω αυτοπεποιθηση
ειναι ολα τελεια
ωστοσο φανταζομουν μια λευκη αυρα γυρω μου να με προστατευει και προσπαθουσα καθε φορα που μου ερχονταν να σκεφτομαι αμεσως κατι αλλο
ετσι το..δουλεψα παρα πολυ
χρειαστηκε να κανω αυτες τις δηλωσεις περιπου ωχτο μηνες και το θαυμα εγινε δεν εγινε απο την μια μερα στην αλλη αλλα καποια μερα με την πολλη δουλεια απο μερος μου
να επισημανω καπου εδω οι δηλωσεις ας ειναι καπως ετσι οπως τις εγραψα..
δεν πρεπει να περιεχουν αρνητικες προτασεις η λεξεις οπως δεν,οχι,κτλ
ουτε το ιδιο προβλημα π.χ.
δεν θα ξανακοκκινησω,δεν θα ξαναφοβηθω κτλ.αυτο. γιατι η λεξη κοκκινιζω περναει στο υποσυνειδητο και το μυαλο την λαμβανει και την φερνει αντιμετωπη με τον οργανισμο ξανα και ξανα.δεν λεμε αυτο που φοβομαστε αλλα βρισκουμε την αιτια οπου πηγαζει ο φοβος και
δηλωνουμε στον εαυτο μας αυτο το αντιθετο του..δηλαδη αυτο που επιθυμουμε να εχουμε,οχι αυτο που δεν επιθυμουμε να εχουμε
πχ αν ειναι απο αγχος λες
ειμαι ασφαλης
-οχι δεν θα ξανααγχοθω-
και λες ολα τα παραπανω εν λογο που σας ειπα οτι δηλωνα εγω σε εμενα
καντο,δουλεψε το,ειναι πολυ καλος τροπος θα πιασει σιγουρα πιστευω αν το δουλεψεις ωσπου να μην το παθαινεις
ο τροπος σκεψης σου θα αλλαξει με αυτες τις δηλωσεις ως προς εσενα και θα δεις οτι οταν εισχωρησουν στο αποτερο υποσυνειδητο θα αρχιζουν να τροποποιουν την ζωη σου προς το καλυτερο σε οτιδηποτε πριν φοβοσουν
ελπιζω να βοηθησει εσενα και τα λοιπα ατομα με αυτο το θεμα
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!!!!!!
παρενθεση:
(οι παραπανω μηχανισμοι ειναι απο καποια βιβλια ψυχολογιας και οχι δικης μου εμπνευσης)
Επισης εκτος απο κοκκινισμα, σας συμβαινει να σας πιανει τρεμουλο και μαλιστα αυτο να ειναι εμφανες απο τους αλλους? Ειναι πολυ ασχημο παντως και δεν ξερω πως να το αντιμετωπισω. Εαν καποιος εχει αντιμετωπισει κατι παρομοιο θα ηθελα να μου πει πως το ξεπερασε.
Εδω και δυο μέρες εχω αρχισει να ακολουθω τη συμβουλή σου.. ξερω οτι εχω πολυ δρομο μπροστα μου οπως φαινεται αλλα δεν εχει να χασει κανεις τιποτα.. Ολα στο το μυαλο είναι όπως λενε..Κάποια στιγμη θα το ξεπεράσουμε και αυτο..που θα παει???? Για μένα ειναι η μεγαλυτερη δοκιμασία για τον εαυτο μου εως τώρα και θελω να τα καταφέρω.. Οπως διαβασα και ενα ξενο αρθρο να προσπαθησουμε να μη το σκεφτομαστε αλλα και να συμβει να λεμε so what?? who cares? και ο θεος βοηθος.... :p
καλησπερα!
Οπως λετε ολοι και βρίσκω καπωσ παρηγορια οτι το εχουν κ αλλοι ,κοκκινιζω και εγω.Ειμαι τροπαλη και ολο αυτο με δυσκολευει στο να βρω αγορι,δυσκολα θα φλερταρω για να μην κοκκινιζω, η δουλεια που εχει να κανει με κοσμο μου προκαλει πολυ ανχοσ γτ ειμαι και τελειομανης,με αποτελεσμα να μην θελω να παω γτ ξερω οτι θα μου συμβει! Το θεμα μου ειναι οτι δεν κοκκινιζω απλα οπωσ φανταζονται οι περισσοτεροι "λιγο ροζ μαγουλακια αχ,τι γλυκο". Ειμαι ασπρουλιαρα και κοκκινιζω παρα πολυ σχεδον μπορντο μπορω να πω,και οχι απλα τα μαγουλακια αρχιζω ετσι και σε δευτερολεπτα γεμιζω μπαλοματα προσωπο,μπρατσα,λαιμοσ ,μεχρι και στο στηθος.Ειχα δει και αυτο στη τηλεοραση και αρχισα να το ψαχνω,οτι ναι μεν ειναι ψυχολογικο αλλα αφου βγαινει σωματικα,καπωσ θα μπορει να αντιμετωπιστει..http://www.youtube.com/watch?v=HypSKdMRWOc
Η μαμα μου "βαρεθηκε" να με ακουει να γκρινιαζω γτ δεν με ειχε δει οταν το παθαινα μου ελεγε "Ελα μωρε ολοι κοκκινιζουμε".οταν με ειδε καταλαβε πωσ νιωθω(λιγο)! και προσπαθησε να με βοηθησει, πηραμε και εμεισ αυτεσ τις πρασινες κρεμες, κατι εκαναν αλλα επειδη δεν ηταν μονο στο προσωπο,ολο το καλοκαιρι φασκιονομουνα οσο μπορουσα ωστε αν το παθω να ειμαι καλυμενη και να μην φανει. Προσπαθουσα το καλοκαιρι να μαυριζω πολυ για να μην φαινεται,οταν το παθαινω.
Πηγαμε σε ενδοκρινολογο-ορμονολογο "κορυφαιο" και πανακριβο επισης. Σαφως οταν πηγα και μιλουσαμε γι αυτο "ευτυχως" το επαθα για να το δει κ ολας..μου ειπε οτι μπορει να αντιμετωπιστει οτι υπαρχουν και καποια χαπια (τα οποια απο το ανχοσ μου και κακως δεν τα συγκρατησα) αλλα μου εδωσε και μια σειρα εξετασεων για να μου πει αν ειναι θεμα ορμονων να το ρυθμισουνε.
Φυσικα το δημοσιο που πηγα δεν μου τισ εγραφαν και οι εξετασεις μου εκαναν 300 ευρω. Μετα λογο εποχης εμεινα χωρισ δουλεια με αποτελεσμα να μην τις κανω..Τωρα γενικοτερα δεν προσπαθω να κανω πραγματα που θα με κανουν να νιωθω ετσι τοσα χρονια και τπτ..Ελπιζω να βρω δουλεια και να κανω τις εξετασεις.. Μεχρι τοτε αν εχετε καποια αλλη λυση θα ηθελα να την δοκιμασω :(
Καλησπέρα σας! Υπάρχει κάποιος ακόμη εδώ να συζητήσουμε ;! Είμαι και εγώ παθούσα νέα στο φόρουμ !