Originally posted by knoulp
Quote:
Originally posted by weird
Knloup,
ίσως αυτή η αίσθηση της κενής απο νόημα ζωής να κρύβει απο πίσω της κάτι βαθύτερο.
Γιατί, εφόσον έχεις χάσει την ελευθερία σου, όπως λες, δεν αγωνίζεσαι για να την επανακτήσεις?
Μπορεί τελικά η ζωή να μην είναι τίποτα περισσότερο απο τον αγώνα μας για ελευθερία με κάθε έννοια.
Ξέρεις, διαβάζοντάς σε, νοιώθω πως πίσω απο το κενό αυτό βρίσκεται ένας θρήνος για κάποιον χαμένο εαυτό σου.
Πιστεύω ότι είμαστε δέσμιοι του ίδιου μας του εαυτού.
Είμαστε δέσμιοι του ίδιου του θανάτου.
Είμαστε μια ζωντανή κλεψύδρα που αδειάζει κάθε δευτερόλεπτο.
Και πάλι προσπαθώ να δω το φως που περιγράφει την ζωή.
Πηγαίνω στο γραφείο και τρελαίνομαι στην δουλειά.
Ξεχνιέμαι και ξεχνάω και τα υπαρξιακά μου.
Πηγαίνω σπίτι παίζω λίγο με τον μικρό και μετά χαλάρωση και ύπνος.
Ξυπνάω και είμαι ακόμη χαλαρός.
Και χωρίς ακόμη να έχω βγει έξω αρχίζω να αισθάνομαι την πίεση της καθημερινότητας.
Άντε να ξυριστείς να πλύνεις δόντια να ντυθείς να πας τον μικρό στο σχολείο και μετά στο γραφείο για να περάσει άλλη μια μέρα φωτοτυπία της προηγούμενης.