Quote:
Originally posted by donald_girl
Αισθάνομαι πολύ περίεργα. Είχα πάντα τις τάσεις και την προδιάθεση να γαντζώνομαι για να κερδίσω ευτυχία -θεωρητικά οτι θα έφτιαχνα κάτι μοναδικό τάχα μου και δήθεν... Μια μεγάλη ψευδαίσθηση. Και έτσι λοιπόν παρέδωσα την ανεξαρτησία μου και τον εαυτό μου πλήρως σε έναν ξένο νομίζοντας πως αυτός ήταν ο ένας που αναζητούσα. Σύντομα το μυαλό κατάλαβε πως όχι δεν είναι έτσι, αλλά είπαμε δεν ήθελα να το πιστέψω! Και έτσι απλά ζούσα παρασιτώντας και παρακαλώντας, δυστυχισμένη απόλυτα, ευτυχισμένη για λίγα λεπτά όταν με τάιζα την ψευδαίσθηση... Δεν έκανα τίποτα άλλο. Κοιμόμουν και ξυπνούσα και μόνο εκείνος με ένοιαζε. Βέβαια ούτε στοργή ούτε αγάπη έπαιρνα! Παρά μόνο με υποτιμούσε. Το αντικειμενικά είσαι μέτρια της τρίτης εβδομάδας κατέληξε στο είσαι μπάζο του 2ου χρόνου και στα πρόσφατα αποτελέσματα.... Ήμουν απλά ένα βολικό και διαθέσιμο παιχνιδακί που θα το πετούσε μόλις έβρισκε κάτι άλλο.
Λίγους μήνες πριν τον γνωρίσω είχα κάνει την περιβόητη απόπειρα αυτοκτονίας, και νόμιζα - ήλπιζα πως μετά θα ζούσα κάτι καλό...Όχι μόνο αυτό δεν έγινε, αλλά χώθηκα σε έναν ακόμη εφιάλτη και έχασα ακόμη και τα λίγα κομμάτια του εαυτού μου που γνώριζα! Δεν το καταλάβαινα όμως...
Εφιάλτης,δεν την παλεύω άλλο! Θέλω τόσο πολύ να ξεφύγω! Πάλι μου ήρθαν δάκρυα... Να γινόταν ένα θαύμα και να γίνοντουσαν όλα καλά στη ζωή μου ξαφνικά , και να μην ένιωθα άλλο τόση απόγνωση, άγχος,πόνο. Αδιέξοδο! Να μπορούσα να ξυπνήσω μια μέρα και να είναι όλα αλλιώς! Έτσι, ένα θαυμα! Σαν ένα μαγικό γιατρικό που θα απλωθεί επάνω στις πληγές μου και θα μου δώσει ανακούφιση.
Και η μαλακία είναι πως ξέρω πως δεν μου άξιζε όλο αυτό. Είμαι εντάξει άτομο, και μπορώ να δώσω πολλά σε μια σχέση, φιλία ή οτιδήποτε. Αξίζω ρε πούστη μου! Δεν είμαι για τα σκουπίδια! Αλλά δεν παίρνω πίσω ό,τι αξίζω,μόνο τα σκατά... Τα σκατά του κάθε μαλάκα! Ούτε μου αξίζει όλη αυτή η μοναξιά - η απόγνωση και ο πόνος!
Θέλω να σωθώ από όλα αυτά, δεν ξέρω όμως αν θα γίνει και πόσο χρόνο χρειάζεται. Σίγουρα ξέρω πως δεν αντέχω άλλο! Είναι άδικο ρε! Πολύ άδικο !
Και τώρα πολλά δάκρυα! Πολύ κλάμα, έχει γίνει το πληκτρολόγιο λίμνη!
donald_girl μου δίνεις την αίσθηση ότι ξέρεις πολύ καλά τι φταίει που είσαι σε αυτή την κατάσταση. Αλλά κάπου κολλάς και το χάνεις. Δηλαδή, εκεί που αναλύεις πολύ σωστά και ορθολογικά ότι φταίει η παράδοσή σου άνευ όρων σε ανθρώπους που πιστεύεις ότι θα σε σώσουν, ότι βλέπεις το λάθος του πράγματος αλλά δεν έχεις τη δύναμη να φύγεις, ότι γι\'αυτό πιάνεσαι από τα λόγια του άλλου που όμως δε συμβαδίζουν από τις πράξεις του στο τέλος φτάνεις να πεις: δεν τα αξίζω όλα αυτά, το ξέρω.