Κακοποίηση για απόδοση στο σχολείο

Εγώ είμαι κάπου στη μέση απ όλα αυτά που διαβάζω.
Απ\' τη μία θέλω και γω να ξεμαλλιάσω τη μάνα για να δει τι ωραία που είναι να πονάς αλλά να μη μπορείς να αντιδράσεις, απ την άλλη σκέφτομαι μια γυναίκα που ζει με έναν άνθρωπο με χιλιάδες προβλήματα που τα έχει φέρει μες στο σπίτι και εκείνη να σκίζεται για να φαίνονται όλα μια χαρά.
Πιστεύω πως η μανία της με το άψογο σπίτι και η βαθμοθηρία της έχουν να κάνουν με το κουκούλωμα του όλου προβλήματος και την πληρώνουν αδίκως βέβαια τα παιδιά.
Ρειν, εγώ θα σου έλεγα να \"δεις\" λίγο και έσα στη νύφη σου, να ακούσεις εκείνη και τα δικά της προβλήματα.
Δεν νομίζω ότι η γυναίκα έχει τρελαθεί και ξεριζώνει μαλλιά, τον έλεγχο της οικογένειας που έχει χάσει ο αδελφός σου προσπαθεί να κρατήσει αλλά με λάθος τρόπο.
Στο λέω εγώ που έχω φάει ξύλο για εκατό χρόνια από τη μαμά μου. Κάποτε τη μισούσα, αργότερα την κατάλαβα.


ΥΓ. Κηπ, θυμήσου όταν ξαναβρεθούμε να σου ξεριζώσω τα μαλλιά να μου πεις αν δεν είναι κακοποίηση, φιλόσοφε.

Τώρα που ξύπνησα για τα καλά, επανέρχομαι με ένα ακόμα γιγαντιαίο post :P

Δεν βρίσκω τίποτα μεμπτό στο να θέλει μια μητέρα να κάνουν τα παιδιά της ο,τι δεν έκανε η ίδια, εάν πρόκειται για κάτι καλο (hello υποκειμενικότητα). Το κάνουν όλοι ανεξαιρέτως, όχι μονο γονείς, και λέγεται \"μάθε από τα λάθη μου και τις ανεπάρκειες μου\". Σωστό Λάθος; Irrelevant. Μέχρι τα 12, οι γονείς αποφασίζουν για το παιδί τους, κατά προτίμηση λαμβάνοντας υπ\'όψιν τα θέλω του και τις δυνατότητες του. Μέχρι τα 18, το ιδανικό είναι έφηβος και γονιός να παίρνουν από κοινού τις αποφάσεις. Μετά την ενηλικίωση, ο γονιός πλέον έχει συμβουλευτικό ρολο και το παιδί λαμβάνει μονο του τις αποφάσεις της ζωής του.

Και έχω βαρεθεί να ακούω από παντού ότι ένα μικρό παιδί μιμείται και πράττει πάντα όπως έχει δει και μάθει από το περιβάλλον του. Η κάθε μας αντίδραση είναι ένα σύνολο, περιβάλλον+γονίδια+εμπειρί α+x, όπου x αυτό το κάτι που μας κάνει διαφορετικούς και δεν προέρχεται από πουθενά. Είναι αυτό το ίδιο κάτι που κάνει ένα παιδάκι που βλέπει πρώτη φορα στη ζωή του αράχνη να φοβάται, ένα άλλο να την λιώνει και ένα άλλο να τη σηκώνει στον αέρα και να την κοίτα εξερευνητικά. Και παραθέτω 2 παραδείγματα για να επιδείξω ότι τα πράγματα πράγματι δεν είναι τόσο απλά όσον αφορά τις παιδικές συμπεριφορές.

Παράδειγμα no1: Ο Νίκος Μπ. ήταν ένα εξαιρετικά ενεργητικό και δυνατό παιδί που χτύπαγε ανεξαιρέτως, αλλα είχε το πιο αγγελικό πρόσωπο (σύμφωνα με την μητέρα μου). Οι δάσκαλοι τον κρατούσαν τουλάχιστον μέσα τα μισά διαλείμματα μιλώντας του για να τον συμμορφώσουν, οι μητέρες φοβόντουσαν να τον καλέσουν στα party μας γιατί έκανε το σπίτι άνω κάτω, και μέσα σε 2 χρονια (1η και 2α δημοτικού) είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος σχεδόν όλου του σχολείου. Η μητέρα της καλύτερης μου φίλης και η μητέρα του ήταν συνάδελφοι, και από συζητήσεις με την μητέρα μου, η μητέρα του Νίκου στην αρχή αρνούνταν να πιστέψει ότι το παιδί της έκανε τόσο κακό στο σχολείο. Μετά από πάμπολλες παρατηρήσεις και ένα γονεϊκό συμβούλιο, ο πατέρας -εξίσου ήρεμος άνθρωπος- υποσχέθηκε σκληρότερη πειθαρχεία και η μητέρα ταράχτηκε και προβληματίστηκε πολύ. Και οι 2 έλεγαν πως ο Νίκος στο σπίτι φερόταν εξαίσια και όταν σπανια έκανε καμια αταξία η τσακωνόταν με την αδερφή του, δεχόταν την τιμωρία του αδιαμαρτύρητα. Δεν σήκωναν ποτε χέρι πάνω του, ακόμα και ο ίδιος ο Νίκος έλεγε με κάποια περηφάνια ότι \"δεν με χτυπάνε στο σπίτι, είμαι καλο παιδί, γιατί να φάω ξύλο; Αλλα εγώ χτυπάω άμα θέλω\".
Την είχα δει και εγώ τη μαμά του σε ένα party που έβαλε τον γιο της τιμωρία 3-4 φορες πριν να τον μαζέψει να φύγουν, και μου έκανε πολύ εντύπωση. Διότι συγκριτικά με την μητέρα μου και τις άλλες μαμάδες, ήταν φοβερή η διαφορα της κατσάδας που τρώγαμε εμείς που δεν κάναμε πολλές αταξίες, με τον ήρεμο και συγκροτημένο τρόπο που η μαμά του Νίκου του επέβαλε την τιμωρία του. Δεν ξέρω τι απέγινε τελικά αυτό το παιδί γιατί άλλαξα σχολείο μετά την 2α δημοτικού, αλλα για εμενα είναι το πιο τρανταχτό παράδειγμα παιδιού που ξυλοκοπούσε τους πάντες χωρίς κανένας ποτε (κατά πασα πιθανότητα και μέχρι τότε τουλάχιστον) να έχει υψώσει χέρι πάνω του.

Παράδειγμα no2: Όταν ήμουν μικρούλα, οι γονείς μου έλεγαν ότι δεν πρέπει να χτυπάμε τα αλλα παιδάκια για κανέναν λόγο. Μου έλεγαν επίσης όμως ότι είναι κακό πράγμα να είσαι μαρτυριάρης. Στο δικό μου, παιδικό μυαλό λοιπόν, αυτά τα 2 μπλέχτηκαν με αποτέλεσμα μέχρι μια ηλικία εμ να δέχομαι το ξύλο άλλων παιδιών χωρίς να τα χτυπάω πίσω, απλά να τρέχω να ξεφύγω, εμ να μην το λέω σε κανέναν για να μην θεωρηθώ μαρτυριάρα. Έπρεπε να μεγαλώσω αρκετά ώστε να διακρίνω μονη μου τη γραμμή μεταξύ του \"μαρτυρας\" και \"επιστατώ την προσοχή\", μεταξύ του \"χτυπάω\" και του \"υπερασπίζομαι τον εαυτό μου\".

Η αντίδραση του παιδιού δεν είναι πάντα απόρροια των όσων έχει μάθει η συνηθίσει στο σπίτι. Και λυπάμαι αλλα η οργή και η τιμωρία δεν συνιστούν κακοποίηση, γιατί νομίζω ότι βάλαμε ταμπέλα έναν ορο σε κάτι που μπορεί εν τέλη να μην είναι τόσο τραγικό όσο ο ορος υπονοεί. Κακομεταχείριση ναι, κακοποίηση όχι, εκτος αν δεχτούμε ότι υπάρχουν πάμπολλες βαθμίδες και είδη κακοποίησης, και χρειάζεται πολλή προσοχή διότι ήδη έχουν αρχίσει οι παρεξηγήσεις (η Remedy f.e. άρχισε να λέει πως η συγκεκριμένη μητέρα τα ξυλοφορτώνει/δέρνει ανεξαιρέτως, ενώ η RaW μίλησε για τράβηγμα μαλλιών σε συγκεκριμένες συνθήκες. Το ίδιο το κοριτσάκι είπε \"με χτυπάει πολύ\" ενώ τελικά εννοούσε ότι η μαμά της τραβάει τα μαλλιά όταν δεν φέρνει καλους βαθμούς). Συν τοις άλλοις, όπως είπε και ο keep, δεν υπάρχει τέλειος γονιός, όπως δεν υπάρχει και τέλειος άνθρωπος. Απόψεις του στυλ \"αν δεν μπορεί να σταματήσει να κακοποιεί τα παιδιά του, ας μην έκανε παιδιά\" είναι μάλλον αφελείς γιατί δεν μπορείς ΚΑΘΟΛΟΥ να προεξοφλήσεις πως θα φέρεσαι σαν γονιός, και δυστυχώς δεν υπάρχει και test drive σε αυτόν τον τομέα.

Τέλος, τα παιδιά κρατάνε στην ψυχή και την μνήμη τους διαφορετικά πράγματα. Η μητέρα μου και εγώ \"παίζαμε\" ξύλο συνεχεια όταν ήμουν μικρή επειδή δεν της άρεσε να χάνει όταν παίζαμε, το οποιο συνιστά πολλή περισσότερο \"κακοποίηση\" αν θέλετε από την ανηψιά της RaW, και αν με ρωτήσεις τώρα, δεν θυμάμαι συγκεκριμένα ούτε μια από τις φορες που να είχα φάει ξύλο. Αντίθετα, ο πατέρας μου μια φορα στη ζωή του ούτε καν με χτύπησε, απλά μου τράβηξε το αυτί και τα μαλλιά επειδή δεν πρόσεχα που μου εξηγούσε ένα πρόβλημα στα κλάσματα. Σας πληροφορώ πως έχω κρατήσει την εικόνα αυτή αυτούσια, θυμάμαι τι φορούσα, τι φορούσε, που καθόμασταν, τι μαγείρευε η μαμά μου, τι τραπεζομάντηλο είχε στρωμένο και ένα σωρό άλλες λεπτομέρειες.

Κανένας σε αυτό τον κόσμο δεν έχει το υποκειμενικό αλάθητο, ούτε ο Παπας, ούτε τα παιδιά. Όλοι \"υποφέραμε\" σε κάποιον τομέα από τις απόψεις και τις συμπεριφορές των γονιών μας, όμως αυτό δεν είναι πρόβλημα για να χρειάζεται λύση. Έτσι είναι, status quo, και κανεις δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτό. Όλοι οι γονείς κάποια στιγμή, οι περισσότεροι άθελα τους, θα κάνουν \"κακό\" στο παιδί τους, όπως και όλα τα παιδιά κάποια στιγμή θα δράσουν η θα αντιδράσουν σύμφωνα η αντίθετα με τα στάνταρ των γονιών τους. Κανεις μα κανεις δεν είναι τέλειος, και οποιος πραγματικά πιστεύει ότι η δικη του διαπαιδαγώγηση στο παιδί του είναι άμεμπτη και δεν θα έχει ποτε θέμα με τα τεκνα του γιατί είναι ο καλύτερος γονιός, sorry αλλα η αντίδραση μου πάντα ήταν και θα είναι \"XAXAXA, περίμενε να φτάσει το παιδί σου στην εφηβεία και τα ξαναλέμε\".

Συμφωνώ με τον keep ότι η RaW θα κάνει περισσότερο καλο αν μιλήσει με την μητέρα προτρείνοντάς την να ζητήσει βοήθεια και να αλλάξει, παρα αν παρέμβει η ίδια για την αλλαγή. Εάν επιλέξει να κάνει το οτιδήποτε βεβαια, ωφελεί να βεβαιωθεί πρωτα οτι όσα λένε τα παιδιά είναι αλήθεια και ακριβή, και όχι υπερβολές. Όμως RaW προς Θεού μην ονοματίζεις όλες τις διαφορετικές συμπεριφορές από τη δικη σου ως \"κακοποίηση\" σύμφωνα με τα δικά σου στάνταρ (γιατί ακόμα και εδώ στο forum υπάρχουν άνθρωποι που διαφωνούν επί του ορου) Κατά εμέ, όντας ενήλικη, θα στρέψεις την προσοχή σου στους ενήλικες, και να θυμάσαι πως μετά από αυτή σου την παρέμβαση, δεν πρέπει να χωθείς άλλο. Δεν ξέρω πως είναι τα πράγματα στην Ελλάδα αλλα εδώ στο Αμέρικα οι κοινωνικοί λειτουργοί βουτάνε παιδιά από τις οικογένειες τους για ψύλλου πήδημα, ένα σπρώξιμο η ένα απλό χαστούκι, και θα σε μισήσει το παιδί -hell, εδώ και εγώ θα σε μισήσω- αν η δικη σου παρέμβαση διαλύσει την οικογένεια.

Quote:

---

Originally posted by DissolvedGirl

Και επίσης συγγνώμη αλλα, σε ένα σπίτι όπου όπως διάβασα τα πάντα είναι στην εντέλεια, τα παιδιά είναι καθαρά, υγιή, φροντισμένα, ταϊσμένα κτλ, ένα χαστούκι η ένα τράβηγμα μαλλιών δεν συνιστά κακοποίηση. Από που και ως που το τράβηγμα των μαλλιών συνιστά κακοποίηση σε παιδικές ψυχές και μαλακίες, άντε γιατί την έχουμε δει όλοι τόσο πια ευαισθητοποιημένοι και εναντιωμένοι με τις \"παλιές\" μεθόδους συμμόρφωσης των \"μικρών, αθώων αγγέλων\", που μου γυρνάνε τα άντερα, γιατί ξέρω πολύ περισσότερα παιδιά, μηδ\'εμού εξαιρουμένης, που ημαστε διαολια. Όλοι κατά πασα πιθανότητα το έχουμε φάει το χαστούκι μας, για διαφορετικούς λόγους ο κάθε ένας, οι περισσότεροι από εμάς το αξίζαμε κιόλας, και όπως και εμείς, έτσι και ο υπόλοιπος κόσμος αντιδρά και αντιμετωπίζει τα παιδικά του \"τραύματα\" (αν τα θεωρεί κιόλας τραύματα) με διαφορετικό τρόπο.

---

Καταλαβαινω πώς μπορει να θελουμε να πουμε ολοι πρωτα στους εαυτους μας οτι ενα χαστουκι, μια σφαλιαρα ΔΕΝ ειναι κακοποιηση για πολλους λογους. Οπως για το οτι δεν θελουμε να δεχτουμε οτι μπορει να δεχτηκαμε καποιας μορφης κακοποιηση, ποσο μαλλον απο τους γονεις μας. Αλλα δεν χρειαζεται πολυ σκεψη. Ενα χαστουκι ειναι παντα ενα χαστουκι, μια απειλη ειναι παντα μια απειλη. Δεν χρειαζεται ουτε αιμα, ουτε τουφες ολοκληρες. Δεν χρειαζεται να φτανουμε στα ακρα για να βλεπουμε οτι το χαστουκι δεν εχει δικαιωμα να μας το δωσει κανεις, ποσο μαλλον οταν προκειται για ανηλικα ατομα με άλλες αμυνες, πολυ πιο ανισχυρα μπροστα σε μια απειλη....

Η παιδικη ψυχη ειναι ψυχη κ οχι μαλακιες λοιπον...Αν dissolved ερθει καποιος στο δρομο που περπατας κ σου δωσει ενα χαστουκι, τί θα πεις? Οτι δεν ηταν τίποτα?

Quote:

---

Originally posted by Sofia
Η παιδικη ψυχη ειναι ψυχη κ οχι μαλακιες λοιπον...Αν dissolved ερθει καποιος στο δρομο που περπατας κ σου δωσει ενα χαστουκι, τί θα πεις? Οτι δεν ηταν τίποτα?

---

Όχι σοφια, θα πω ότι ήταν απλά ένα χαστούκι. Αν έρθει κάποιος και δώσει ένα χαστούκι σε εσένα στον δρόμο, θα πεις \"αχ με κακοποίησε\";

Quote:

---

Originally posted by DissolvedGirl

Όχι σοφια, θα πω ότι ήταν απλά ένα χαστούκι. Αν έρθει κάποιος και δώσει ένα χαστούκι σε εσένα στον δρόμο, θα πεις \"αχ με κακοποίησε\";

---

Δλδ το χαστουκι, δεν ειναι βία! σωστα?

Quote:

---

Originally posted by Sofia
Δλδ το χαστουκι, δεν ειναι βία! σωστα?

---

Αντικειμενικά, ναι. Υποκειμενικά, για εμενα, δεν είναι βία γιατί έχω τα δικά μου στάνταρ. Η κακοποίηση έχει παρα μα παρα πολλές διαβαθμίσεις, και ο κάθε άνθρωπος έχει ένα όριο ανοχής. Η κακοποίηση δεν είναι πάντα βία όμως, και κακώς ταυτίζεις τις έννοιες.

Για να το εξηγήσω καλύτερα, αν κάποιος μου ρίξει χαστούκι, θα πω \"μου έριξε χαστούκι\". Αν κάποιος μου ρίξει μπουνια, θα πω \"με χτύπησε\". Υπάρχουν και καλά χαστούκια π.χ. \"χαστούκισε με για να ξυπνήσω\" και τα σεξουαλικά χαστουκάκια στα οπίσθια. Τίποτα από αυτά όμως για εμενα δεν συνιστά ούτε βία ούτε κακοποίηση.

Quote:

---

Originally posted by Remedy
η κακοποιηση μπορει να εχει πολυ διαφορετικη ενταση ανα περιπτωση.
κακοποιηση ειναι και να ειναι δεμενο το παιδι στο υπογειο και να ξυλοκοπειται συνεχως, κακοποιηση ειναι να ζει \"κανονικα\", αλλα να τρωει ξυλο οποτε εχει τα νευρα της η μανα του, κακοποιηση ειναι και να τρωει ξυλο μια φορα το μηνα η το τριμηνο, οποτε φερνει τους βαθμους του.
και μαλιστα, η κακοποιηση με διαλειματα, ειναι πιο υπουλη, γιατι μεγαλωνοντας σε ενα τετοιο περιβαλλον το παιδι, μπορει να νομιζει οτι ετσι ειναι τα πραγματα, οτι το αξιζει το \"λιγο\" ξυλο που τρωει, γιατι οποιος δεν ειναι αρκετα υπακουος η αρκετα ικανος,οφειλει να τρωει ξυλο....

---

++++ του οτι η κακοποιηση μπορει να ειναι απειλες: Θα παθεις αυτο ΑΝ δεν κανεις εκεινο. Δεν χρειαζεται υποχρεωτικα το ξυλο για να τραυματιστει ενα παιδι. Η ψυχολογικη βια υπάρχει και με την απειλη της σωματικης βιας, της απορριψης...

Quote:

---

Originally posted by DissolvedGirl

Quote:

---

Originally posted by Sofia
Δλδ το χαστουκι, δεν ειναι βία! σωστα?

---

Αντικειμενικά, ναι. Υποκειμενικά, για εμενα, δεν είναι βία γιατί έχω τα δικά μου στάνταρ. Η κακοποίηση έχει παρα μα παρα πολλές διαβαθμίσεις, και ο κάθε άνθρωπος έχει ένα όριο ανοχής. Η κακοποίηση δεν είναι πάντα βία όμως, και κακώς ταυτίζεις τις έννοιες.

---

Σωστα. Η κακοποιηση υφισταται κ χωρις σωματικη βια. Αλλα η βια ειναι μορφη κακοποιησης. Και η κακοποιηση αφηνει παντα τα σημαδια της. Οπως κ η βια.

Οσο για τα δικα σου ορια για το θεμα της βιας κ το τι ανεχεσαι κ τί οχι δεν εχω να πω κατι. Ειναι επιλογη σου. Αλλα τα ορια ενος παιδιου δεν εχουμε δικαιωμα να τα εξευρενουμε σε θεματα βιας. Η βια δεν ειναι επιλογη για ενα παιδι. Απαγορευεται.

Quote:

---

Originally posted by keep_walking

Quote:

---

ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ πάλι?
κιπ, εδώ διαφωνούμε δηλαδή.
εσύ λες πως το να σου ξεριζώσουν τούφες μαλλιών ίσως να μην είναι.
κι εγώ λέω πως είναι.
έτσι?
ή κάνω λάθος?

---

Υπαρχουν πολλως ειδων περιγραφες...σου ξεριζωνω τουφες μαλλιων,σου τραβαω το μαλλι (και φυσικα μενουν μερικες τριχες στο χερι),κανω καρουμπαλο σε ενα επταχρονο φυσικα με το να του τραβηξω ελαφρα το μαλλι γιατι ειναι εξαιρετικα ευαισθητα...τεσπα δεν ειναι σωστο φυσικα ουτε θα το εκανα αλλα δεν κρινω και τοσο αυστηρα τους αλλους.

Γιατι παντα κρινουμε τους αλλους μεχρι να βρεθουμε στην θεση τους πολλες φορες και βλεπουμε τελικα οτι απλουστατα...ειχαν δικιο πολλες φορες.
Προσπαθω να κρατω ισορροπιες περαν του ασπρομαυρου.
Ενα ποστ που θα λεει το ποσο \"κακη\" ειναι η μανα δεν νομιζω να ηταν ιδιαιτερα εποικοδομητικο και σαφως απεχει πολυ απο την αληθεια ισως, οταν παιζουμε με τις λεξεις σε ενα γραπτο κειμενο.
Προσπαθω να δω τα γεγονοτα και εχω εμπιστοσυνη στην rain δεν νομιζω να μπορω να προσθεσω κατι και η αληθεια ειναι συνηθως καπου στη μεση παντα.

---

οκ. δεν σου φτάνουν οι τρίχες που μένουν στο χέρι.
το ξύλο?για τους κακούς βαθμούς?
το κλείσιμο έξω από το σπίτι?
δεν πρόκειται για παιχνιδάκι λέξεων, αλλά για ωμή αλήθεια.

σου ξαναθυμίζω δεν είναι η μόνη γυναίκα που εργάζεται αφήνει τα παιδιά στον παππού και τη γιαγιά και ο σύζυγος πίνει.
δεν κάνει όμως και τα παραπάνω.

Κι εγώ πιστεύω πως η νύφη σου χρειάζεται βοήθεια γιατί μάλλον πνιγμένη απο τις ευθύνες μου φαίνεται.Κατακρίνω κάθε μορφή κακοποίησης και πιστεύω ότι η στάση του αδελφού σου έχει παίξει το μεγαλύτερο ρόλο με το να είναι στον \"κόσμο\"του.Εχω δυστυχώς κάνει λάθη απο την φοβερή πίεση και τις πολλές ευθύνες.Εχω δείρει το παιδί μου καθώς ήταν υπερκινητικό και γκρινιάρικο.Θυμάμαι να κλαίω όταν κοιμόταν, απο τις ενοχές που είχα σηκώσει χέρι και δεν μπόρεσα να κρατηθώ.Η πίεση ήταν ασφυκτική, τα προβλήματα πολλά και δεν υπήρχε ίχνος κατανόησης.Αυτό δεν δικαιολογεί το ότι έδειρα το παιδί μου γιατί ακόμη αισθάνομαι άσχημα εκτός του ότι ακόμη το παιδί μου με κατηγορεί.Μια προσπάθεια μπας και ενεργοποιηθεί ο αδελφός σου αν και το βλέπω αδύνατον.Όσο για την νύφη σου πιστεύω ότι αγαπάει πολύ τα παιδιά της και έχοντας αναλάβει και τον ρόλο του πατέρα έχει χάσει τον έλεγχο και προσπαθεί με όχι σωστό τρόπο να κρατήσει την οικογένεια.Θέλει προσοχή πως θα την πλησιάσεις γιατί σκέφτομαι ότι μπορεί να είναι επιθετική βλέποντας πως ακυρώνεται η προσπάθειά της και ο αγώνας της.Φυσικά χρειάζονται βοήθεια τα παιδιά, αλλά περισσότερο ανάγκη έχει η μάνα.

Quote:

---

Originally posted by Sofia
Σωστα. Η κακοποιηση υφισταται κ χωρις σωματικη βια. Αλλα η βια ειναι μορφη κακοποιησης. Και η κακοποιηση αφηνει παντα τα σημαδια της. Οπως κ η βια.

---

Διαφωνώ με οποιοδήποτε \"πάντα\" έχει να κάνει με σημάδια, τραύματα και ψυχολογία γενικά. Και δεν μου αρέσει να βγάζω και από τη μύγα ξίγκι, γιατί τότε κάθε χαστούκι που έδινα και έπαιρνα παίζοντας βεζύρη συνιστά βία, γιατί ο κάθε άνθρωπος με τον οποιο έχουμε βριστεί στον δρόμο είναι θύτης ψυχολογικής κακοποίησης εναντίον μου... yeah, sure!

Quote:

---

Originally posted by DissolvedGirl
Και δεν μου αρέσει να βγάζω και από τη μύγα ξίγκι, γιατί τότε κάθε χαστούκι που έδινα και έπαιρνα παίζοντας βεζύρη συνιστά βία, γιατί ο κάθε άνθρωπος με τον οποιο έχουμε βριστεί στον δρόμο είναι θύτης ψυχολογικής κακοποίησης εναντίον μου... yeah, sure!

---

Αν θεωρεις οτι ως ενηλικη εισαι ο ιδιος ανθρωπος με την ιδια συνειδηση στα 22 και στα 5, ναι τοτε βγαζω απο τη μυγα ξυγκι. Κ τοτε εξερευνηστε τα ορια ολων των παιδιων. Δοκιμαστε ποτε θα αντιδρασουν περισσοτερο. Στην 1 τουφα ή στην τιμωρια στην τουλετα? Και αναλογως συνεχιζουμε βεβαια. Κ προσοχη: χωρις σημαδια για να ειμαστε σιγουροι οτι δεν υπαρχει κακοποιηση κ ποτε κανεις δεν θα μπορεσει να μας κατηγορησει γι αυτο... Οταν πεσει λιγο αιμα... ε ενταξει. Το ξαναβλεπουμε...

Quote:

---

Originally posted by DissolvedGirl

Quote:

---

Originally posted by Sofia
Δλδ το χαστουκι, δεν ειναι βία! σωστα?

---

Αντικειμενικά, ναι. Υποκειμενικά, για εμενα, δεν είναι βία γιατί έχω τα δικά μου στάνταρ. Η κακοποίηση έχει παρα μα παρα πολλές διαβαθμίσεις, και ο κάθε άνθρωπος έχει ένα όριο ανοχής. Η κακοποίηση δεν είναι πάντα βία όμως, και κακώς ταυτίζεις τις έννοιες.

---

Mία μορφη βιας ειναι η σωματικη κακοποιηση.Αντικειμενικα. Ειτε αποφασιζεις εσυ να το αποδεχτεις ως τετοιο ειτε οχι. Απο κει κ περα, δεν μιλησα για χαστουκια μεσα στο ερωτικο παιχνιδι, ουτε σε περιπτωση εκτακτης αναγκης πχ. αν λιποθυμισεις κλπ.

Quote:

---

Originally posted by Sofia
Mία μορφη βιας ειναι η σωματικη κακοποιηση.Αντικειμενικα. Ειτε αποφασιζεις εσυ να το αποδεχτεις ως τετοιο ειτε οχι. Απο κει κ περα, δεν μιλησα για χαστουκια μεσα στο ερωτικο παιχνιδι, ουτε σε περιπτωση εκτακτης αναγκης πχ. αν λιποθυμισεις κλπ.

---

Και ποιος σου είπε -η ακόμα καλύτερα, ποιος πιστεύεις πραγματικά ότι ζει τη ζωή του σύμφωνα με οτιδήποτε αντικειμενικό Λες δεν μίλησες για χαστούκια μέσα στο ερωτικό παιχνίδι η σε άλλες φάσεις, αλλα με το σκεπτικό σου, εφόσον ένα χαστούκι για εσένα είναι αντικειμενικά μια μορφή βίας, είτε το δέχομαι είτε όχι όπως λες, δεν έχει ούτε σημασία τα πλαίσια στο οποιο δίνεται και θα έπρεπε να έχω καταγγείλει τους μισους από τους μικρούς συμμαθητές μου. Εσύ η ίδια με τα λόγια σου βάζεις το υποκειμενικό στοιχειο μέσα στο τι συνιστά κακοποίηση, βία κτλ. Γιατί απλούστατα, δεν γίνεται να ζήσουμε τις ζωές μας αλλιώς.

Quote:

---

Originally posted by Sofia
Αν θεωρεις οτι ως ενηλικη εισαι ο ιδιος ανθρωπος με την ιδια συνειδηση στα 22 και στα 5, ναι τοτε βγαζω απο τη μυγα ξυγκι. Κ τοτε εξερευνηστε τα ορια ολων των παιδιων. Δοκιμαστε ποτε θα αντιδρασουν περισσοτερο. Στην 1 τουφα ή στην τιμωρια στην τουλετα? Και αναλογως συνεχιζουμε βεβαια. Κ προσοχη: χωρις σημαδια για να ειμαστε σιγουροι οτι δεν υπαρχει κακοποιηση κ ποτε κανεις δεν θα μπορεσει να μας κατηγορησει γι αυτο... Οταν πεσει λιγο αιμα... ε ενταξει. Το ξαναβλεπουμε...

---

Σοφια σε είχα για πιο προσεκτικό άτομο, ακούς εκεί εξερευνήστε τα όρια των παιδιών! Ούτε καν υπονόησα κάτι τέτοιο. Είπα όμως και το ξαναλέω, ότι ο ορος \"κακοποίηση\" έχει τόσες μα τόσες διαβαθμίσεις που οφείλεις να ξέρεις 100% για ποια από όλες μιλάς. Γιατί νομίζεις υπάρχουν διαφορετικές ποινές στα δικαστήρια; Δεν είναι ούτε η κάθε μορφή βίας ίδια, ούτε κακοποίηση.
Η διαφορα μας είναι ότι εσύ το έχεις δέσει κόμπο ότι τα παιδιά λένε την πλήρη αλήθεια, ότι η μητέρα είναι ένας κακός άνθρωπος από τον οποιο χρειάζονται προστασία και ότι αυτή η συμπεριφορά θα χαράξει βαθύτατα τις ψυχούλες τους. Εγώ από την άλλη που είμαι πιο κοντά στην παιδική ηλικία, αφήνω ένα τεράστιο ενδεχόμενο τα παιδιά να υπερβάλλουν όπως είθισται, και επειδή δεν έχουμε ιδέα στο τι συγκρατεί η ψυχολογία του κάθε ενός, σε 10 χρονια από σήμερα να έχουν ξεχάσει τα μισά από όσα λένε ότι/η περνάνε τώρα.

Η τελειοτητα που περιγραφουν πολλοι ειναι απιαστη και δεν ξερω αν ζουμε τελικα σε διαφορετικο συμπαν...απο που πηγαζει αυτο θεωρουμε τους εαυτους μας υπερβολικα τελειους οποτε ολοι οι αλλοι ειναι ατελεις?