Quote:
Originally posted by alexandros3
τελικά η ψυχοδυναμική είναι μια μαλακία δηλαδή;
θυμάμαι ένα φίλο που είχε πει δεν αξίζει να σκεφτομαστε και να αναλύσουμε μια κατασταση γιατι αυριο θα εχουν ξαναλλαξει ολα. οποτε αυτο το diversion το οποιο μας \"ξεκολλαει\" ειναι τελικα το καλυτερο;
επισης (για να παμε και λιγο κοντρα στην βιολογικη προσεγγιση του πραγματος) ειναι σιγουρο οτι η αμυγδαλη αλλαζει σχημα οταν καποιος εχει γινει αγχωδης κτλ? γιατι εχω ακουσει και οτι κατι τετοιο δεν ειναι καθολου σιγουρο ουτε επιβεβαιωμενο.
Κοίτα να δεις η ψυχοδυναμική είναι τόσο free που είναι πιο πολύ τέχνη παρα επιστήμη. Τώρα ανάλογα το άτομο.
Αυτό που είπε ο φιλός σου είναι εν μέρη σωστό γιατί ένα μέρος του εαυτού αλλάζει συνέχεια και αυτό είναι το \"εμένα\" . Π.χ. όταν λέμε \"εμένα μου αρέσει αυτό\", \"εμένα δεν μου αρέσει αυτό\" αυτό το πράγμα, αυτές οι εκτιμήσεις για τον εαυτό όλο αλλάζουν μέσα στον χρόνο και δεν διαφέρουν από τις εκτιμήσεις που κάνουμε για τους άλλους. Π.χ όπως παρατηρούμε κάποιον και λέμε \"αυτός αλλάζει γρήγορα συντρόφους οπότε μάλλον είναι πολυγαμικός\" με τον ίδιο ακριβώς τρόπο μπορούμε να βγάλουμε το ίδιο συμπέρασμα για τον εαυτό μας. \"Τελικά αλλάζω γρήγορα συντρόφους οπότε μάλλον είμαι πολυγαμικός\". Και αυτό θα οδηγήσει σε ένα πιο πολυγαμικό \"self-concept\" που με την σειρά του επηρεάζει τις μετέπειτα συμπεριφορές μου. Υπο αυτή την έννοια σε ένα τόσο πολύπλοκο κόσμο πληροφοριών που υπάρχουν στην μνήμη του καθενώς μπορεί κάποιος στην ψυχανάλυση να δημιουργήσει συμπεράσματα για τον εαυτό του εκείνη την στιγμή (!) Αν σκεφτεί κιόλας κάποιος ότι δεν μπορούν όλες οι μνημονικές πληροφορίες για τον ένα η τον άλλο λόγο (η επειδή δεν υπήρχε χρόνος η επειδή έτυχε) να είναι εξίσου διαθέσιμες σε ψυχοθεραπευτικό session τα συμπεράσματα που βγαίνουν για τον εαυτό δεν είναι καθόλου στανταρ. Αυτό που λέει ο keep, αν κάτι το κοιτάξεις αυτό αλλάζει εκείνη την στιγμή.
Βέβαια, για να την υποστηρίξω και λίγο, μπορεί το \"εμένα\" να αλλάζει αλλά ένα συνειρμικό πιο ασυνείδητο \"εγώ\" είναι πιο στανταρ. Π.χ. για να αλλάζω συνέχεια συντρόφους ίσως σημαίνει ότι το \"εγώ\" βαριέται εύκολα σεξουαλικά η να μην βρίσκει αυτό που θέλει για τον ένα η τον άλλο λόγο. Αυτό μπορεί όντως να είναι πιο αντικειμενικό και στανταρ. Η διαφορά του \"εγώ\" και του \"εμένα\" φαίνεται στην διαφορά μεταξύ κάνω και σκέφτομαι. Σε όλους τους ανθρώπους υπάρχει αυτή η απόκλιση και η αίσθηση ενώς συγκροτημένου \"εγώ\" είναι αυταπάτη.Όμως κατα πόσο σε ένα ψυχοθεραπευτικό session αποκαλύπτεις το \"εγώ\" και όχι το \"εμένα\"? Και κατα πόσο ξέρεις ότι αυτό που αποκαλύπτεις από το \"εγώ\" αληθεύει και δεν έγινε εκείνη την στιγμή σαν συμπέρασμα ότι τελικά \"για εμένα αυτό ισχύει, έχετε δίκιο γιατρέ να σας φιλίσω!?\"
Ότι υπάρχει ένα αντικειμενικό στανταρ \"εγώ\" σαν μια συλλογή πολλών τάσεων και αντιδράσεων υπάρχει, το θέμα είναι το κατα πόσο οποιαδήποτε \"βαθιά\" ψυχοθεραπεία μπορεί να το αποκαλύψει όπως ακριβώς είναι και να μην βγάλει άλλα αντί άλλων συμπεράσματα. Αυτό είναι \"tricky\". Ίσως όμως ένας πολύ έμπειρος ψυχοδυναμικός θεραπευτής να μπορεί να βγάλει κάποια χρήσιμα συμπεράσματα.
Βέβαια μετά εγώ πάντα είχα την απορία που μπορεί να χρησιμεύσουνε αυτά τα συμπεράσματα πέρα από κάποια αυτογνωσία. Κάποια αυτογνωσία είναι καλή αλλά μπορεί κάλλιστα αυτό να γίνει τρέλλα και να οδηγήσει σε νέα κολλήματα λολ. και αυτό μετά μπορεί να οδηγήσει σε φαύλους κύκλους κλπ. Και το σίγουρο είναι ότι αυτό που λέει ότι \"χτυπάς την ρίζα του προβλήματος\" είναι ψυχολογικός μύθος. Δεν υπάρχει κανένα μα κανένα επιστημονικό στοιχείο που να δείχνει ότι κάποιος γιατρεύτηκε από την κατάθλιψη η τις κρίσεις πανικού επειδή έμαθε και τα πάντα-εγώ-σου-λέω για τον εαυτό του. Το θέμα είναι να κάνεις και τις σωστές άλλαγές και ακόμα καμια φορά και αυτές να κάνεις δεν υπάρχει θεραπεία. Το θέμα είναι πολύ πολύπλοκο. Πάντως είναι μια χρήσιμη και ενδιαφέρουσα μέθοδος αλλά για μένα ποτέ δεν πρέπει να γίνεται \"θρησκεία\" και να στηρίζεται κάποιος πάνω σε αυτό γιατί τίποτα δεν είναι στανταρ. Εως το σημείο που μαθαίνει πράγματα για τον εαυτό του οκ αλλά πάντα \"take it with a grain of salt\" που λένε και οι άγγλοι. Γιατί ακόμα και αυτά που νομίζεις ότι ανακάλυψες για τον εαυτό σου ίσως να μην ισχύουν! Γι αυτό και στην ψυχοθεραπεία και όταν υπάρχει κατάθλιψη η πανικοί κλπ. είμαι πάντα υπερ πιο πρακτικών ψυχοθεραπειών όπως της γνωσιακής ξέρω γω που δουλεύει με πιο στανταρ συγκεκριμένα πράγματα και επικεντρώνεται στο πρόβλημα στο εδώ και τώρα (η ψυχοθεραπεία δεν είναι μόνο η ψυχαναλυτική υπάρχουν και άλλες). Αν τώρα πιο μελλοντικά κάποιος θέλει να το πάει και πιο ψυχαναλυτικά οκ αλλά είμαι κατά να αρχίζει κάποιος με αυτό ενώ έχει σοβαρό πρόβλημα πανικών κλπ.
Τώρα για την αμυγδαλή που είπε φυσικά δεν αλλάζει σχήμα λολ που το άκουσες αυτό? Απλά ενεργοποιείται σε φοβικές καταστάσεις η όταν παρουσιάζονται φοβικά ερεθίσματα. Έχει παρατηρηθεί ότι σε αυτούς που έχουν γενικευμένο άγχος η φοβίες όπως είναι φυσικό ενεργοποιείται πιο έντονα. Αλλά φυσικά αυτό δεν πάει να πει ότι πρόβλημα είναι \"βιολογικό\" αφού γενικά η αμυγδαλή ενεργοποιείται σε καταστάσεις φόβου είναι λογικό ότι σε μόνιμο και παραπάνω φόβο ενεργοποιείται γενικά πιο πολύ χε. Κάποιοι έχουν πει ότι σε χρόνιο άγχος ίσως να είναι λίγο πιο μεγάλη η ότι γενικά ενεργοποιείται έντονα και με το παραμικρό. Αυτό μπορεί να ισχύει αλλά ίσως με την κατάλληλη (μάλλον χρόνια δυστυχώς) ψυχο- αλλά και φαρμακο-θεραπεία μετά να ξανα-αλλάξει ποιος ξέρει.
