Printable View
... ναι, κι εγώ καταλαβαίνω πώς το λέει η Γουίρντ. Άσε που τις περισσότερες φορές εξ\' αιτίας και μόνο της απόρριψης που θα φάει κανείς στη μάπα, γίνεται εξαιρετικά δυνατός χαρακτήρας...
(... για παράδειγμα, λέω να σηκώσω μια κατοστάρα στο \'ζετέ\' σήμερα...:P ... εχμμ, άστο για αύριο καλύτερα...)
:D
Λέτε πως θέλει κότσια για να μείνεις δίπλα σε ένα ψυχικά ασθενή. Καταρχάς τι εννοούμε όταν λέμε ψυχικά ασθενής; Τον τρελό τύπου νευρωτικού που τα σπάει όλα στο διάβα του, ή τον ανίκανο που θέλει ντάντεμα; Ούτε η ψευδαίσθηση δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των δυσλειτουργικών, βασικά ούτε είναι υποχρεωτικό να είναι κάποιος ψυχικά ασθενής για να είναι ανυπόφορος ή ενοχλητικός.
Συγνώμη κιόλας αλλά έχω γνωρίσει ανθρώπους που δεν παίρνουν κανένα φάρμακο ούτε έχουν κάποια διάγνωση και έχουν περισσότερα νεύρα από μένα, άλλοι που θέλουν ντάντεμα, άλλοι που είναι στην κοσμάρα τους χωρίς αυτό να τους κάνει δυσλειτουργικούς. Συγνώμη που το λέω αλλά είμαι της άποψης πως ότι και να έχει κάποιος πάντα θα προσεγγίζει τα κριτήρια κάποιας δυσλειτουργίας. Το παραμύθι καλά το γνωρισαμε για την ψυχική ασθένεια στο ιντερνετ. Με μια ματιά αυτό που μπόρεσα να δω είναι ανθρώπους που δεν είχαν βοήθεια απο κανέναν και κατέληξαν παλαβοί επειδή τους παράτησαν ακόμα και οι γονείς τους στους δρόμους. Στην δική μου περίπτωση ακόμα, το ότι έχω σχέση εδώ και μια πενταετία νομίζω πως απέδειξα κάτι, τουλάχιστον στον εαυτό μου, αλλά και στην άποψη που θέλει να καταδικάζει τις σχιζοφρενικού τύπου παθήσεις (και όσον αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις και την δυσκολία με την οποία επιτυγχάνονται). Ασχέτως που έφτασα στο σημείο να πάρω ψυχοφάρμακα (κάτι το οποίο μου έδωσε περισσότερη πνευματική αναπηρία από όση είχα). Αν μπορούσα να δω τον εαυτό μου αντικειμενικά τότε θα έλεγα πως χρειαζόμουν ψυχολόγο και όχι ψυχίατρο, και όσο για τα φάρμακα, υπάρχουν οι διάφορες μελέτες σε διάφορα γκρουπ, στα οποία απεδείχθη πως προκαλούν τα αρνητικά συμπτώματα της σχιζοφρένειας, μειώνοντας βέβαια την έξαρση των παρανοϊκών ιδεασμένα αλλά δυναμώνοντας το αίσθημα της ανικανότητας στον πάσχων.
Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω γνωρίσει ανίατες περιπτώσεις, όπου ένας άνθρωπος χρειάζεται μονίμως νοσοκομειακή φροντίδα αλλά δεν αρνούμαι ότι υπάρχουν και αυτά. Και πάλι όμως μιας και η υπαιτιότητα της βιολογικής αιτιολογίας έχει εξαντληθεί δικτυακά (σε όποιο σαιτ και αν δεις θα υποστηρίζει την κληρονομικότητα ως Νο1 παράγοντα) είμαι βέβαιος πως κανένας στην ζωή αυτή δεν έχει το απλησίαστο, μπορεί να τύχει σε όλους, γιατί οι περιπτώσεις ανθρώπων που νόσησαν χωρίς οι γονείς τους να είχαν κάποιο προβληματικό υπόβαθρο δεν είναι και λίγες. Πολλές φορές ένα ψυχικό νόσημα περιπλέκεται με τις ψυχικές ιδιαιτερότητες ενός ανθρώπου (σε σπουδαίους καλλιτέχνες και μερικούς ξεχωριστά δημιουργικούς επιστήμονες για παράδειγμα τα ποσοστά είναι πιο υψηλά) τα οποία υπό άλλες συνθήκες θα είχαν εξελιχθεί πιο θετικά.
Ο όρος ψυχικά ασθενής είναι πολύ γενικός. Για μένα υπάρχουν οι ευαίσθητοι άνθρωποι που δεν έχουν βοήθεια από κανέναν άρα αυτό δυσκολεύει την ανάρρωση τους, εκτός και αν μιλάμε για οργανικές βλάβες, όπου εκεί το θέμα παίρνει σάρκα και οστά, δεν περιοριζεται δηλαδή μόνο σε ευέλικτους και εξελίξιμους υπο προϋποθέσεις νευροδιαβιβαστές, υπάρχουν και άνθρωποι που έχουν πράγματα να επιδείξουν και το μόνο που μπορεί να καταφέρει η παραπομπή τους σε ψυχικά άρρωστους είναι να αποκρύψει τα πραγματικά αίτια που οδήγησε σε ψυχικό νόσημα.
Αν τώρα μιλάμε για ανθρώπους που γράφουν σε φορουμ, είναι συζητήσιμοι, έχουν επίγνωση μιας κατάστασης και είναι ενεργά μέλη στην κοινωνία, τότε μάλλον η σχιζοφρένεια στο σύνολο της είναι αρκετά μεγαλύτερη απο το περίεργο 1% (το οποίο ισχύει σχεδόν σε κάθε χώρα). Στην βικιπαίδεια άλλωστε οι νόσοι που σχετίζονται γύρω απο τον γενικό όρο σχιζοφρένεια αγγίζουν αρκετά υψηλά ποσοστά και δεν αφορούν μόνο τον τύπο του ασθενή με πλήρης ανικανότητα και απάθεια απο την κοινωνία.
Σορρυ κιόλας αλλά υπάρχουν και μη-σχιζοφρενής οπού θέλει πολύ ψυχική αντοχή για να είσαι κοντά τους.
Αυτό που εννοώ, είναι οτι θέλει κότσια να βρει κάποιος την δύναμη για να το κάνει.Quote:
Originally posted by keep_walking
Χμμμμ , οκ καταλαβαινω πως το λες αλλα προσωπικα εγω ειμαι αυτος που θα προσφερω τα μεγιστα πιστευω:)Quote:
Δεν δικαιολογώ κανένα, προσπαθώ να κατανοήσω.
Θέλει κότσια να σταθεί κανείς δίπλα σε τετοιους, ιδιαίτερους ανθρώπους.
Θέλει κότσια και ψυχική αντοχη.
Δεν σημαινει ψυχικα ασθενης οτι ειναι καποιος αδυναμος ή μη ικανος , απλως μια παραθεση.
Δεν θεωρώ οτι ο ψυχικά ασθενής είναι ο αδύναμος, οπότε θελει κότσια να είσαι μαζί του.
Θεωρώ οτι εσύ πρέπει να είσαι αρκετά δυνατός για να είσαι μαζί του, παλεύοντας τις προκαταλήψεις σου, τους φόβους και τις αντιδράσεις του περιβάλλοντός σου.
Ευκολο είναι αυτό?
Κι αν ο ψυχικά \" ασθενής\" το έχει, εστω σε ένα βαθμό καταφέρει, θελει κότσια να το καταφέρεις κι εσύ.
Εκείνου, η ασθένεια του έδωσε την δύναμή του, και η θέλησή του. Και η ιδιοσυγκρασία του.
Εσένα την δύναμή σου θα στην δώσει το νοιάξιμο για εκείνον και η θέλησή σου να είσαι μαζί του...
Ετσι το βλέπω :)
Quote:
Αυτό που εννοώ, είναι οτι θέλει κότσια να βρει κάποιος την δύναμη για να το κάνει.
Δεν θεωρώ οτι ο ψυχικά ασθενής είναι ο αδύναμος, οπότε θελει κότσια να είσαι μαζί του.
Θεωρώ οτι εσύ πρέπει να είσαι αρκετά δυνατός για να είσαι μαζί του, παλεύοντας τις προκαταλήψεις σου, τους φόβους και τις αντιδράσεις του περιβάλλοντός σου.
Ευκολο είναι αυτό?
Κι αν ο ψυχικά \" ασθενής\" το έχει, εστω σε ένα βαθμό καταφέρει, θελει κότσια να το καταφέρεις κι εσύ.
Εκείνου, η ασθένεια του έδωσε την δύναμή του, και η θέλησή του. Και η ιδιοσυγκρασία του.
Εσένα την δύναμή σου θα στην δώσει το νοιάξιμο για εκείνον και η θέλησή σου να είσαι μαζί του...
Ετσι το βλέπω :)
Μπα πολυ παλη...ας με εχει απλως για ιδορυθμο ως ειμαι και δεν λεω κουβεντα λολ.
Τωρα για το περιβαλλον χμμμμμμ...ποιο περιβαλλον?
Γιατι εισαι με το ετσι τον αλλιως?
Τεσπα δεν ξερω , αλλα για μενα ποτε δεν ηταν σπουδαια υποθεση , το περιβαλλον του αλλου.
Ισως Κηπ,Quote:
Originally posted by keep_walking
Quote:
Αυτό που εννοώ, είναι οτι θέλει κότσια να βρει κάποιος την δύναμη για να το κάνει.
Δεν θεωρώ οτι ο ψυχικά ασθενής είναι ο αδύναμος, οπότε θελει κότσια να είσαι μαζί του.
Θεωρώ οτι εσύ πρέπει να είσαι αρκετά δυνατός για να είσαι μαζί του, παλεύοντας τις προκαταλήψεις σου, τους φόβους και τις αντιδράσεις του περιβάλλοντός σου.
Ευκολο είναι αυτό?
Κι αν ο ψυχικά \" ασθενής\" το έχει, εστω σε ένα βαθμό καταφέρει, θελει κότσια να το καταφέρεις κι εσύ.
Εκείνου, η ασθένεια του έδωσε την δύναμή του, και η θέλησή του. Και η ιδιοσυγκρασία του.
Εσένα την δύναμή σου θα στην δώσει το νοιάξιμο για εκείνον και η θέλησή σου να είσαι μαζί του...
Ετσι το βλέπω :)
Μπα πολυ παλη...ας με εχει απλως για ιδορυθμο ως ειμαι και δεν λεω κουβεντα λολ.
Τωρα για το περιβαλλον χμμμμμμ...ποιο περιβαλλον?
Γιατι εισαι με το ετσι τον αλλιως?
Τεσπα δεν ξερω , αλλα για μενα ποτε δεν ηταν σπουδαια υποθεση , το περιβαλλον του αλλου.
ίσως είναι καλύτερο να αποφεύγεις να εκθέτεις τον άλλο στην \"πάλη\" αυτή, ότι και να πω, μιλώ εκ του ασφαλούς.
Παντως, μια τέτοια πάλη που θα δίνεται απο κοινού, θα είχε πολύ νόημα για εμένα.
Εννοώ τις κάθε είδους κοινωνικές πιεσεις.
Τις εξωτερικές, αλλά και τις εσωτερικές, δηλ τα καλούπια που μας έχουνε περάσει για ορισμένα θέματα, όπως αυτά της ψυχικης νοσου.
Τα περιγραφεις λιγο μαυρα....οταν τα βλεπω μαυρα , δηλαδη γιατι να βαλω τον αλλο σε αυτο το λουκι?
Το θεμα ειναι οτι ειμαι μια χαρα τυπος και στην ουσια δεν τον βαζω σε καποιο λουκι...αν ηταν ετσι θα εμενα μονος γιατι δεν θα το επετρεπα στον εαυτο μου να βαλω τον αλλο σε μια αεναη παλη.
Νομίζω οτι δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε απολυτα απο εδω μεσα... χεχε.Quote:
Originally posted by keep_walking
Τα περιγραφεις λιγο μαυρα....οταν τα βλεπω μαυρα , δηλαδη γιατι να βαλω τον αλλο σε αυτο το λουκι?
Το θεμα ειναι οτι ειμαι μια χαρα τυπος και στην ουσια δεν τον βαζω σε καποιο λουκι...αν ηταν ετσι θα εμενα μονος γιατι δεν θα το επετρεπα στον εαυτο μου να βαλω τον αλλο σε μια αεναη παλη.
Το λούκι, δεν θεωρώ οτι είσαι εσύ ή ο χ ψ που έχει ένα θέμα ψυχολογικό.
Το λούκι θεωρώ οτι ΜΠΟΡΕΙ να είναι, να ξεπεράσει ο άλλος τις προκαταλήψεις του και την κοινωνική πίεση - στίγμα που ΙΣΩΣ αντιμετωπίσει, πχ απο το στενό οικογενειάκο του περιβαλλον, αν το μαθουν.
Δεν έχει να κάνει με εσένα.
Εχει να κάνει με τον άλλο.
Αν ο άλλος είναι ανοιχτόμυαλος, αυτό εννοώ όταν λέω \"κότσια\", τότε θα είναι χαλαρός.
Αν δεν είναι και έχει στερεότυπα, όσο μια χαρά παιδί κι αν είσαι εσύ, πιστεύω θα υπάρξει πρόβλημα.
Αυτά :))
Μα αυτο λεω...δεν θα τον αφησω να τραβηξει και ενα σωρο ζορια για παρτη μου....
Τι ακριβώς εννοείς? Νομίζω οτι δεν καταλαβαίνόμαστε.Quote:
Originally posted by keep_walking
Μα αυτο λεω...δεν θα τον αφησω να τραβηξει και ενα σωρο ζορια για παρτη μου....
Εγώ σου λέω, οτι ο άλλος, μπορεί να μην βλέπει σαν \"ζόρι\" την ψυχική νόσο. Μπορεί όμως και να τον ενοχλεί, λόγω αντίληψης που θα έχει για αυτό, λίγο ή πολύ.
Απο εκεί και πέρα, δεν καταλαβαινω, αν ο άλλος φοβάται ή έχει κάποια κολλήματα, θα τον προστατέψεις με το να του κρύψεις κάτι??
Εννοω οτι εαν ο αλλος ειναι να τραβηξει γολγοθα για παρτη μου...προτιμω να τον αφησω στην ησυχια του παρα να δεθω συναισθηματικα μαζι του.
Ναι οκ, αν ο άλλος ζορίζεται τόσο να το διαχειριστέι και το βλέπει με φόβο ή με προκατάληψη, στην τελική, τον αφήνεις στην ησυχία του...και εσένα στην δική σου.Quote:
Originally posted by keep_walking
Εννοω οτι εαν ο αλλος ειναι να τραβηξει γολγοθα για παρτη μου...προτιμω να τον αφησω στην ησυχια του παρα να δεθω συναισθηματικα μαζι του.
Δεν ξέρω βέβαια τι θα έκανες αν εκείνος, επέλεγε να τον βοηθήσεις να περάσει τον γολγοθά... ( είπαμε, ο ασθενής δεν είναι απαραίτητα ο αδύναμος της υπόθεσης, χεχε).
Αυτό είναι δικό σου θέμα..
Αν θα αναλάβεις το ρίσκο να μην τα καταφέρει, αλλά εσύ να έχεις δεθεί μαζί του.
Εσύ ξέρεις καλύτερα Κηπ.
Το εχω κανει πολλες φορες weird...δηλαδη σχεδον σε ολη μου τη ζωη που τα βλεπα μαυρα....δεν δενομουν συναισθηματικα για να μην υποφερει και ο αλλος.
Τωρα δεν ξερω.
Kηπ μου,Quote:
Originally posted by keep_walking
Το εχω κανει πολλες φορες weird...δηλαδη σχεδον σε ολη μου τη ζωη που τα βλεπα μαυρα....δεν δενομουν συναισθηματικα για να μην υποφερει και ο αλλος.
Τωρα δεν ξερω.
πρώτα απο όλα, δεν ξέρεις αν θα υποφέρει.. Εξαρτάται απο το τι αντίληψη έχει για το θέμα αυτό και το πόσο καλά στέκεται στα πόδια του χωρίς να τον νοιάζει το τι θα πει το περιβάλλον... Και απο πολλά άλλα εξαρτάται, απο διάφορα, που δεν μπορώ να σκεφτώ αυτή την στιγμή. Αυτό που είναι σημαντικό, είναι να καταλάβεις, πώς το βλέπει εκείνος τελοσπάντων.
Δεν είναι σίγουρο οτι θα υποφέρει.
Ακόμα και αν έχει κάποια δυσκολία πχ αλλά έχει όλη την καλή διάθεση να παλέψει να είναι δίπλα σου, μαζί μπορείτε αν το ξεπεράσετε.
Γενικότερα, πάλη χρειάζεται κάθε φορά για να κάνει κανείς μια ουσιαστική σχέση με τον αλλο. Ποτέ δεν ειναι εύκολο. Αλλά αυτό είναι και η ομορφιά του πιστεύω :))
Ενδεχομένως, αν ο άλλος είναι φοβισμένος ως προς το θέμα της ασθενειας, αυτό να προσθέτει μια δυσκολία παραπάνω.
Μα για μενα δεν υπαρχει καμμια παλη...περιβαλλον και τετοια πραγματα , υπαρχει ο αλλος.
Απλως οταν βλεπω μαυρο , λεω το καραβι παει μονο του γιατι να αντιμετωπισει η συντροφος μου ολα τα σκατα του κοσμου?
Τωρα τα βλεπω πιο αισιοδοξα , αλλα γιατι βλεπω οτι δεν ειναι τοσο τραγικα τα πραγματα.
Αλλα εαν λες οτι ο αλλος πρεπει να αντιμετωπισει τοσες μαχες?
Μαχες που για μενα οταν τα βλεπω φωτεινα...δεν εχουν κανενα νοημα υπαρξης , δεν υπαρχουν ειναι πλασματικες.
Αυτο που σου λέω Κηπ, είναι οτι πιστεύω πως δεν εξαρτάται μόνο απο εσένα.Quote:
Originally posted by keep_walking
Μα για μενα δεν υπαρχει καμμια παλη...περιβαλλον και τετοια πραγματα , υπαρχει ο αλλος.
Απλως οταν βλεπω μαυρο , λεω το καραβι παει μονο του γιατι να αντιμετωπισει η συντροφος μου ολα τα σκατα του κοσμου?
Τωρα τα βλεπω πιο αισιοδοξα , αλλα γιατι βλεπω οτι δεν ειναι τοσο τραγικα τα πραγματα.
Αλλα εαν λες οτι ο αλλος πρεπει να αντιμετωπισει τοσες μαχες?
Μαχες που για μενα οταν τα βλεπω φωτεινα...δεν εχουν κανενα νοημα υπαρξης , δεν υπαρχουν ειναι πλασματικες.
Εξαρτάται και απο τον άλλο.
Αν το βλέπει εκείνος σαν πάλη ή όχι.
Καθώς και αν θέλει να μείνει, να φύγει, να παλέψει ή όχι.