Quote:
Originally posted by Jason
Νομιζω οτι πρωτα απο ολα εχει να κανει με το πως αισθανεται καποιος με τον εαυτο του και μετα ολα τα υπολοιπα συμπληρωνουν το παζλ.
Θα ηταν θεμα χημειας εαν ενιωθες οτι δεν κολλας με καποια ατομα,οτι δεν εχεις τιποτα κοινο μαζι τους αλλα παραλληλα εχεις αλλες φιλιες,οταν απομονωνεσαι τελειως τοτε σιγουρα δεν μπορει να φταιει απλα οτι δεν υπαρχει χημεια αναμεσα σε μενα κ αυτα τα ατομα,ουτε ειναι δυνατον να μην εχεις χημεια με κανεναν,επομενως το προβλημα βρισκεται σε μενα(στον οποιονδηποτε εμενα).
Δεν γινεται δλδ παντα να μην σε γουσταρουν οι αλλοι,παντα να εισαι αντιπαθητικος σε ολους,να μην εισαι ενδιαφερων σε κανεναν,αρα κατι
λαθος γινεται απο τη μια πλευρα.
Αυτο που ανεφερα με το να μιλας στην παρεα,που θελω να καταληξω,οταν βγαινεις με μια παρεα υποτιθεται οτι θα μιλησετε για διαφορα θεματα,θα πειτε τα νεα που εχει ο καθενας,τις ασχολιες του,τα γκομενικα,γενικως ενδιαφεροντα κλπ,δεν ειναι λιγες οι φορες που οταν καποιος μου ελεγε να βγουμε για ενα καφε το εκανα με βαρια καρδια η εβρισκα διαφορες δικαιολογιες για να αποφυγω επειδη ηξερα οτι αν βγω θα καθομαι και θα κοιταω τον αλλον να λεει,να λεει και εγω απλα να μην εχω απολυτως τιποτα απο την πλευρα μου να αναφερω,ειναι απλο δεν εχω ζησει αναλογα πραγματα,η καθημερινοτητα μου ειναι πολυ φτωχη.
