τι;

:)
...einai o xoros mas edo... o xoros soy.... kai nai gia sena tha milas edo se emas... mazi soy theloyme na milame.. gia sena.. gia oloys emas.. toys idioys....

exoyme ayti tin anagki opos kai to dikaioma kai tin dinatotita giati na min ta aksiopioyme?....
...kai diafono mazi soy ti0pote moy.... otan milas gia sena sinithos iste \"eseis\".......ta pedakia soy....
...kratas apostasis kaii ksana ginese ena mazi toys.... ti pio normal.. fisiologiko....
....:):):)
ola tha pane kala...
na perasete iperoxa:):)simera....filia...

καλή σας μέρα.
είναι βαριά η μέρα.
το πάρτυ του γιώργου ήταν 7 με 9. το πρωί του σαββάτου ήρθαν 2 φίλοι του στο σπίτι, απρόσκλητοι μα πολύ καλοδεχούμενοι. ευτυχώς όταν πήγαινε κάπως να σκεβρώσει το πράγμα ήταν η ώρα της κολύμβησης, κι έτσι τα παιδάκια έφυγαν. απ\'αυτά τα 2 παιδιά, η μία είναι η άνυ, η μοναδική φίλη που έχει κερδίσει την καρδιά του γιώργου, όχι σαν θυληκή φιλεναδίτσα -ο γιώργος είναι ακόμη πολύ παιδί, 12 ετών μεν, αλλά εντελώς νομίζω παιδί στις διαφυλικές σχέσεις-. η άνυ είναι η μοναδική του φίλη, που αγαπά και θέλει να είναι μαζί. ο κώστας όμως, που ήρθε μαζί της, σαφώς με άλλα ενδιαφέροντα από το γιώργο, ήταν διαφορετικά. τέλος πάντων, για να καταλάβετε λίγο το \'σκέβρωσε\'.
ο γιώργος πήγε κολύμβηση με τον πατέρα του, εγώ είχα έτοιμο φαγητό για το μεσημέρι, και εκείνη την ώρα πήγα στη συνάντηση που έγινε επιτακτική, αφού μου τηλεφώνησαν ότι κάποιος από πολύ μακριά είχε έρθει για μια σχετική \'συνεργασία\'. έφυγα από το σπίτι 12 και γύρισα 14.40.
άρχισα να ετοιμάζω τα φαγητά για το πάρτυ. συγχρόνως ξεστόλισα το δέντρο, συμμάζεψα το σαλόνι, έβαλα πλυντήρια ρούχων, έκανα δλδ δουλειές διάφορες, και έβαλα τη ρόδη, την κόρη, να περάσει ηλεκτρική σκούπα από το σαλόνι και την τραπεζαρία. ένιωθα να ανεβαίνει το άγχος μου, και κατά τις 4 πήρα μισό λεξοτανίλ του 1,5 , γιατί ένιωθα να αγχώνομαι. το κουτάκι αυτό, το έχω εδώ και 2 ίσως χρόνια. που σημαίνει ότι παίρνω σπάνια, αλλά ο γιατρός μου είχε πει να παίρνω όταν νιώθω πως χρειάζεται, λόγω του κεφαλιού μου (2 εγκεφαλικά και πολλή μα πολλή συνέχεια...)
αυτό βοηθάει. ο γιώργος καθόταν στον υπολογιστή, κι εγώ περνούσα και του έλεγα με 1 πρόταση τη φορά (χωρίς πολλά λόγια, λέει η παιδοψυχολόγος του, σηματοδοτημένες προτάσεις με πρόγραμμα), όταν θα έρθουν τα παιδιά να τα ευχαριστήσει, να τους προσφέρει κάτι, να τους ρωτήσει τι θέλουν να πιουν. κλπ. για καβάτζα σε στιγμές που μπορεί να ανέβει η ένταση των παιδιών (κι εκεί ο γιώργος δεν μπορεί να απεμπλακεί εύκολα), είχα πάρει το κινούμενο κάστρο, που του άρεσε πολύ, ώστε να απορροφηθεί η παρέα ίσως μερικών απ\'αυτό). το παρτάκι ήταν να αρχίσει στις 7.
στις έξι παρά δέκα χτύπησε το κουδούνι και ήρθε η άνυ με τον κώστα. \'μα δεν έχει έρθει κανένας, τι παρτυ είναι αυτό, είπε η άνυ στο γιώργο. ο γιώργος χωρίς απάντηση. \'μα το πάρτυ αρχίζει αργότερα, δεν το ξέρατε; πάντως πολύ καλά κάνατε και ήρθατε, ελάτε να παίξετε με το γιώργο\' είπα εγώ.
ο γιώργος πριν να έρθουν είχε πει: \'να πάμε στο Χ να πάρουμε μια τούρτα βανίλια\'
δε φαινόταν ιδιαίτερα στις καλές του. είχε προ εβδομάδων φτιάξει ένα παιχνίδι φιδάκι. το έβγαλαν να παίξουν, μα, παρόλο που ήταν το παιχνίδι που έφτιαξε και του άρεσε, συμμετείχε ελάχιστα και καθυστερούσε και τους άλλους. δε μιλούσε εύκολα, δεν αντιδρούσε εύκολα.
θύμησε το γλυκό. λέω στον τάκη: δεν τους παίρνεις και τους τρεις, να διαλέξει ο γιώργος μια τούρτα, και να έρθετε, τώρα που είναι νωρίς;
πίστευα πως έτσι θα περνούσε η ώρα με ένα καινούριο ενδιαφέρον κομμάτι επιλογή τούρτας. ο Χ ο ζαχαροπλάστης είναι 3 λεπτά με το αυτοκίνητο από το σπίτι...
ο τάκης με κοίταξε άγρια. -όχι, να μείνουν εδώ τα παιδιά!
έμειναν.
λίγο μετά τις 7 ήρθαν κι άλλα παιδάκια, του προσέφεραν δωράκια, όλα πήγαιναν περίπου καλά, και σε κάποια φάση είπαμε να δουν το κινούμενο κάστρο. τότε η άνυ είπε στο γιωργο κάτι για τον άρχοντα των δαχτυλιδιών, τα μισά παιδιά δεν ήθελαν να το δουν, ο γιώργος φόρτισε αμέσως, το επέβαλε, εγώ προσπαθησα να του πω πως το κινούμενο κάστρο είναι πολύ ωραίο, αυτός, έβγαλε το κινούμενο κάστρο, έβαλε τον άρχοντα των δαχτυλιδιών το 2, και άρχισε μια δικτατορική περίπου κατάσταση \'θα το δούμε, μη ΄φωνάζετε, κλπ...
ακόμη τα πράγματα δεν ήταν τρομερά
μια 18χρονη προσπαθούσαμε να τους βοηθάμε: εκείνη σαν παιδάκι ανάμεσά τους, κι εγώ φροντίζοντας για τις επιλογές χυμών, φαγητού κλπ...
ο τάκης έφτασε.
-τι ύφος είναι αυτό που έχεις; μου είπε. βάλε κι ένα τσεμπέρι και πήγαινε στο νεκροταφείο.
δεν απάντησα.
μετά ο τάκης λέει: τι είναι αυτό εδώ! βάλτε μουσική. εγώ είχα βάλει 3 σιντί να παίζουν αμε΄ριμνα: ελένη βιτάλη, και εναλλαγή με βιβάλντι
-τι είναι αυτά, μουσική για πάρτυ με βιβάλντι; (ναι, δίκιο είχε, αλλά με τον άρχοντα των δαχτυλιδιών και τη φασαρία του, με το γιώργο να θελει να ακούσει και την ανοχή που είχαμε πετύχει να μπορούν να παιδιά να μιλάνε βλέποντάς το, δε θέλαμε και άλλη αιτία θορύβου,...
έτσι νόμιζα.
ο τάκης έβαλε δυνατά μια ελληνική ωραία μουσική.
ο γιώργος σηκώθηκε και την έκλεισε.
ο τάκης την ξανάβαλε.
-βγάλτε αυτήν τη μουσική, είπε ο γιώργος
-γιατί; εγώ τη θέλω είπε ο τάκης
την έβαλα πιο χαμηλά εγώ.
ο τάκης πήγε και την ανέβασε.
τα πράγματα έφευγαν σιγά-σιγά από την κανονική ροή μιας παιδικής σύναξης
-κάνε κάτι, αντί να κάθεσαι, μου είπε ο τάκης.
τον κοίταξα. νομίζω ότι έκανα ό,τι μπορούσα.
σε λίγο συνέβη η έκρηξη. η φασαρία, το φλερτ ανάμεσα στον κωστή και την άνυ, που ένιωθε κιόλας να τη διεκδικούν δύο, :) (ο καθένας για το δικο του λόγο), η εμμονή για το φιλμ, η πόλωση των 2 σε ξεχωριστή παρέα από τους υπόλοιπους, και να, που σε μια στιγμή ο γιώργος επιτίθεται στον κωστή! ο εκνευρισμένος πατέρας είναι εκεί, βουτάει το γιώργο, τον παίρνει έξω με κλαματα και βία, να του μιλήσει.
έκανε σχετικό κρύο, τον πήρε με το στανιό έξω προφανώς για να τον ηρεμήσει.
μα το παιχνίδι με το γιώργο δεν παίζεται έτσι.
μέσα τα παιδιά ακόμη το διασκέδαζαν.
μετά από κανένα 10λεπτο, ο γιώργος μπήκε μέσα ως μαινομενος ταύρος.
ο τάκης αύξησε τη μουσική
ο γιώργος άρχισε να βρίζει.
προσπάθησα να τον ηρεμίσω και μου τράβηξε τα μαλιά μπροστά στα παιδιά, τότε τον πήρα από κει, με αυστηρότητα, ήρθε ο τάκης. άσε του λέω, άσε με να το χειριστώ εγώ. εκείνος όμως πήρε το γιώργο με πολύ μεγαλύτερη βία από μένα, δήθεν για να τον προστατέψει από μένα, και τον πήγε στο δωμάτιο του μεγάλου μας γιου, που ήταν με την παρέα του. ο γιώργος χτυπιόταν, φώναζε, έκλαιγε. ο πατέρας του δε με άφηνε να μπω μέσα. μίλαγε στο γιώργο και του έκανε μάθημα συμπεριφοράς, κι ο γιώργος φούντωνε με φωνές και κλαματα. ο μεγάλος γιος, εκτός παραμυθιού, είχε φουσκώσει. μπήκα με το στανιό μέσα στο δωμάτιο προσπαθώντας να ηρεμήσω το γιώργο. αυτός μου τράβηξε τα μαλλιά. για να τον ηρεμήσω του λέω \"εντάξει, τράβα κι άλλο μικρό μου, ώσου να καταλάβεις αν αυτό είναι καλό ή κακό\'\'. έχω την αίσθηση ότι ο τάκης χωρίς να το θελει, φούσκωνε το γιώργο. αυτό περίπου ήταν και το σχόλιο μιας φίλης του μεγάλου μας γιου.
σε κάποια στιγμή, αφού είχα πετύχει να βγει ο τάκης από το δωμάτιο, τα πράγματα έγιναν πιο ομαλά. το περίφημο φιλμ συνεχίστηκε για μερικούς, οι άλλοι είχαν βρει άλλα παιχνίδια στον υπολογιστή, ή κουβέντιαζαν και κυνήγαγαν το γάτο μας (όχι άσχημα). ο τάκης ξανάβαλε μουσική, ο γιώργος που ήταν από τους φανατισμένους δε θέλει να δει το έργο, τον ενοχλούσε η μουσική...
όταν τα πιτσιρίκια έφαγαν, γύρω στις 9.30, κι αφού κάπου είχαν ηρεμήσει τα πράγματα, είπαμε πως τέλειωσε το πάρτυ. εγώ ξέχασα να βγάλω το γλυκό.
ο γιώργος συνέχιζε να βλέπει το έργο του.
ο τάκης μου έλεγε: γιατί καλέσατε τόσα παιδιά; η καίτη δε λέει να εχουμε λίγα παιδιά; τι έκανες γι\'αυτό το πάρτυ; ποιο πρόγραμμα είχες; γιατί άφησες να εξελιχθεί έτσι; τέτοια μάνα είσαι!
εγώ είχα διευκρινίσει στα μικρά παρτάκι 7-9, με ένα φαγάκι, γλυκάκια, με την ελένη τη δεκαοχτάχρονη να το παίζει ανάμεσά τους και μένα να προσπαθώ σε κουβεντούλα, επιτραπέζια, επιλογή φαγητών, και ένα ήρεμο αλλά πολύ ενδιαφέρον κινούμενο σχέδιο για τα παιδιά...
όταν τέλειωσαν όλα, αυτό το απίστευτο φιλμ, και μετά, αφού ο γιώργος είδε και κάποια επεισόδια του μπομπ σφουγγαράκη που προβάλουν στις 10.30 το βράδυ, ο γιώργος πήγε να κοιμηθεί. \'χάλια πήγε το πάρτυ μου\'...
μετά ο τάκης του είπε: εγώ έκανα ό,τι μου ζήτησες. πήρα γλυκό, που δεν το προσφέρατε, έφτιαξα και πίτσες, εγώ έκανα ό,τι έπρεπε.
εγώ δε μιλούσα.
τέλος πάντων, πήγα και αγκάλιασα το γιώργο για καληνύχτα.
η αψιμαχία ανάμεσα σε μένα και τον τάκη συνεχίστηκε.
τι έκανες εσύ γι\' αυτό το πάρτυ; μου έλεγε. και ξανά τις ίδιες ερωτήσεις. του έδειξα τις ωτοασπίδες. αυτός θύμωσε. εγώ τις έβαλα. τότε μου λέει: πάρε τηλέφωνο την παιδοψυχολόγο.
αυτό το παιχνίδι, να πάρω εγώ την παιδοψυχολόγο τη στιγμή που το θέλει εκείνος, ενώ αυτή πρέπει να μας μιλάει και στους δυο, και ο τάκης δεν έρχεται μαζί μου, ή έρχεται αργότερα, κλπ, το \'χω παίξει κι άλλοτε. τώρα αποφάσισα να μην την παρω, σάββατο βράδυ έντεκα η ώρα!
-πάρτην εσύ αν θες. εγώ τέτοια ώρα δεν την παίρνω.
εκείνος σηκώθηκε, στάθηκε μπροστά στο τηλέφωνο και διέταξε: όχι, εσύ θα πάρεις, γιατί εσύ ασχολείσαι. εγώ δεν έχω το τηλέφωνό της.
τότε κι εγώ αποφασισμένη, κούνησα το χέρι μου πως αποκλείεται, έβγαλα τον κατάλογο τηλεφώνων, τον άνοιξα στη σελίδα με το όνομα της ψυ, του το έδειξα, και κάθησα στον υπολογιστή και σας διάβαζα.
εκείνος πήρε, φυσικά βρήκε τηλεφωνητή.
ήρθε εκεί που καθόμουνα:
μπα, τόσο κουρασμένη είσαι λοιπόν, που αντί να κοιμηθείς κάθεσαι στο κομπιούτερ! τόσο πολύ κουράστηκες, ε; δεν έκανες τίποτα γι\'αυτό το παρτυ.
τότε εντελώς χαμηλόφωνα τον έβρισα. τον είπα μαλάκα και τον διαολόστειλα.
ευτυχώς από όλη τη φασαρία έλειπε η κόρη σε μαθήματα. ο μεγάλος γιος είχε νιώσει πολύ άσχημα και είχε φύγει με νεύρα από το σπίτι, μαζί με την παρέα του. γύρισε για να παρουν και τη δεκαοχτάχρονη που είχε μείνει μέχρι τις εννιάμισυ για συμπαράσταση να ασχολείται με τα παιδιά, με κοίταξε και μου έσξιξε το μπράτσο και ξανάφυγαν για διασκέδαση.
ντρέπομαι παραπολύ.
νιώθω ότι δεν σας τα έγραψα όλα.
δε σας έγραψα πώς μπορεί να κοίταζα τον τάκη. με τι κακία.
νιώθω πως έτσι δεν μπορώ να τον βοηθήσω. ούτε αυτός εμένα.
ένα ακόμη παράδειγμα: αφού είχαμε μαζέψει το δέντρο, του είπα να το ανεβάσει στο πατάρι. με χίλια ζόρια το έκανε, λέγοντας διαρκώς΄πως είχε άλλες δουλειές. πόσο δύσκολο και χρονοβόρο, ένα δέντρο ψεύτικο να το ανεβάσεις στο πατάρι, όπου ήδη είχα βάλει τη σκάλα; το ανέβασε. τη σκάλα την άφησε εκεί.
καμιά συνεργασία.
σήμερα εγώ έχω δουλειά (επαγγελματική) στις 11 το πρωί. ένα τρίωρο τουλάχιστον, για να μην πω πεντάωρο που είναι κανονικά, να είμαι εκτός σπιτιού. τι αγωνία για το γιώργο, τι αγωνία για τα άλλα παιδιά... τι αγωνία για το τί θα ακούσω από τον τάκη...
νιώθω εγκλωβισμένη.
χτες ένα πιτσιρίκι κοριτσάκι μου είπε \'είσαστε η καλύτερη μαμά που έχω γνωρίσει\'. προφανώς ήταν για να με παρηγορήσει για το τί είδε. παραλίγο να βάλω τα κλαματα. νιώθω ανάξια εντελώς, και νιώθω και μεγάλες ενοχές που έγραψα όλο αυτό το κατεβατό εδώ.
και για το χρόνο που μου πηρε, και δεν τον αφιέρωσα σπίτι.
ίσως όμως να είχα ανάγκη να γράψω.
ραψωδέ, να είσαι καλά, για αυτά που έγραψες παραπάνω. θα τα ξαναδιαβάσω να τα εμπαιδώσω.
το αζντικάκι τι κάνει;
έχω στο νου μου πολλούς άλλους, και σας καλημερίζω όλους
(πώς αντέξατε και φτάσατε στο τέλος του μαραθωνίου! συγχαρητήρια, τώρα μπόρείτε να ξανασάνετε, μετά από τόσες βλακείες...

Quote:

---

Originally posted by τι-ποτέ
τότε εντελώς χαμηλόφωνα τον έβρισα. τον είπα μαλάκα και τον διαολόστειλα.

---

πολύ σωστά τον είπες. μακάρι αν το άκουγε, να καταλάβαινε τι σημαίνει.

Quote:

---

Originally posted by τι-ποτέ
ντρέπομαι παραπολύ.
νιώθω ότι δεν σας τα έγραψα όλα.

---

λοιπόν σκέφτηκα κάτι. θα ξαναδιαβάσεις την ιστορία σου και θα γράψεις αυτά που νοιώθεις πως δεν έγραψες και τότε σου υπόσχομαι να σου ξαναγράψω την ίδια ιστορία που έγραψες πολύ διαφορετικά όμως. τι λες;

Quote:

---

Originally posted by raphsssodos

Quote:

---

Originally posted by τι-ποτέ
τότε εντελώς χαμηλόφωνα τον έβρισα. τον είπα μαλάκα και τον διαολόστειλα.

---

πολύ σωστά τον είπες. μακάρι αν το άκουγε, να καταλάβαινε τι σημαίνει.

---

με άκουσε. το είπα για να με ακούσει, και το είπα σιγά για να μην το ακούσουν οι άλλοι!
:(

ένιωθα απέναντί του σαν να είμαι πάντοτε όχι μόνο υπό κρίσιν, αλλά υπό διωγμόν.
σαν να ελέγχομαι για το πώς είμαι, για ό,τι κι αν κάνω. ο γιώργος έχει πάρει ακριβώς αυτό τον τρόπο να με βλέπει. ό,τι δεν του πάει καλά, λέει πως εγώ φταίω. π.χ. αν ξεχάσει το παλτό του κάπου, αν δεν τα πάει καλά με τους φίλους του.
κι όμως, άλλες στιγμές, έχει πολύ ευθείες κρίσεις.
νιώθω ότι δεν έχω να στηριχτώ πουθενά, πως όλα για μένα είναι δύσκολα, και πως δεν τολμάω τίποτα.
τότε με πιάνει πανικός, και μπορεί να κάνω απίστευτα για μένα πράγματα, όμως που νιώθω χαμένη και μέσα σ\'αυτά.
νιώθω πως εγώ οδήγησα τον τάκη στην τρέλα, πως τον οδηγώ στο περιθώριο, πως θέλω να χωρίσω αλλά δεν τολμώ, πως αν χωρίσω θα υπάρχουν πιο εύκολες στιγμές για τα παιδιά, αλλά και πιο δύσκολες πληγές...
χτες, το βλέμμα του μόνο με πονούσε. ένιωθα σαν αν διεκδικούσε κάτι, το χρόνο των παιδιών, τη γιορτή των παιδιών. όχι για να την ξεθεμελιώσει, αλλά σαν μέσα από αυτή να έβρισκε ακόμη μια ευκαιρία να πάμε κόντρα.
ο γιώργος το πιάνει αυτό, και σαν βελόνα του σεισμογράφου, καταγράφει στη δική του διαγωγή την ένταση.
φόβο, νιώθω φόβο και απογοήτευση. ότι δεν τα κατάφερα καλά στο γάμο μου. ότι αν η ζωή ξανάρχιζε θα έπρεπε να έχω φερθεί διαφορετικά. να αγαπήσω περισσότερο τον τάκη και τους γονείς του, να είχα καταφέρει να μη με έβλεπαν σαν κάτι προς άρνηση (δε θα ξεχάσω ας πούμε ποτέ, όταν για πρώτη φορά πήγα να διδάξω σε σχολείο, και η πεθερά μου έλεγε στα μικρά μου: η μαμά σας πάει στο δάσκαλο να τη μάθει γράμματα). βλέπω τη γυναίκα του αδελφου του τάκη, παρόλο που κι αυτήν την έβλεπαν ίσως σαν και μένα, εκείνη κατάφερε να έχει καλύτερες σχέσεις και με το σύζυγο και με αυτούς...
νιώθω σαν να φταίω γιατί εκτιμώ τα γράμματα, όχι μόνο αυτά που ξέρω, αλλά κυρίως αυτά που δεν ξέρω. αυτό είναι σαν πληγή για τον τάκη, και νομίζω πως δε φταίω, όμως μάλλον μετράει και σε κείνον πολύ όσο και σε μένα, αλλά αντίστροφα. κι εκείνος δεν είναι αγράμματος. νιώθω ότι στην οικογένεια των γονέων του και το πέρασαν και σε κείνον, όταν μου έλεγαν \'είσαι έξυπνη\' ήταν μια βρισιά, ναι, ναι, μια βρισιά.
τώρα μέσα στο σπίτι μου νιώθω παρείσακτη έτσι όπως είμαι.
εχτές είχα καταφέρει να συμμαζέψω όλο το σπίτι, ειχα αφήσει το γραφείο μου όπως είναι.
να σας περιγράψω πώς είναι το γραφείο μου. έχουμε ένα γραφείο στο δωμάτιο μπαίνοντας στο σπίτι. έχει επάνω ένα κεντρικο υπολογιστή επιτραπέζιο και μια καρέκλα. πίσω από την καρέκλα υπάρχει μια μικρή βιβλιοθήκη. από την άλλη μεριά του γραφείου, είναι η δική μου θέση. δλδ πραγματικά άβολα, και στο ένα τέταρτο του γραφείου. έχω την αισθηση ότι κλαίγομαι τώρα. έχω αυτό το κακό συνήθειο. να με πειράζουν πράγματα που ίσως οι άλλοι να μην τα προσέχουν. ε, το κομμάτι του γραφείου μου έχει το φορητό υπολογιστή από όπου σας γράφω, και διπλα τα χαρτιά μου, με τα διάφορα που με απασχολούν. αυτό δεν ήταν πολύ ταχτοποιημένο. όχι ότι ήταν όπως είναι συνήθως, ήταν λίγο καλύτερα, αλλά τέλος πάντων. άκουσα και γι\'αυτό, και άκουσα ότι δεν έκανα τίποτα όλη την ημέρα. μια συνεχής κριτική, έστω κι να με έβλεπε να είμαι σε εγρήγορση ή καλύτερα στα καρφιά....
βλέπεις ραψωδέ, όλο τα ίδια και τα ίδια γράφω.
θέλω να τα σβήσω, αλλά θα τα κρατήσω, ας γίνω ρεζίλι, τουλάχιστον αν με διαβάζετε, να μην έχω μόνο τη δόξα της ... λογοτεχνικής ή κινηματογραφικής πλοκής, αλλά και τη μιζέρια της αλήθειας (μου)...

Quote:

---

Originally posted by τι-ποτέ
χτες ένα πιτσιρίκι κοριτσάκι μου είπε \"είσαστε η καλύτερη μαμά που έχω γνωρίσει\". προφανώς ήταν για να με παρηγορήσει για το τί είδε.

---

εγώ το πιστεύω. πιστεύω πως είσαι η καλλίτερη μαμά του κόσμου. εσύ γιατί όχι;

υγ:ο κόσμος είναι έτσι ακριβώς όπως πιστεύουμε πως είναι. να το θυμάσαι αυτό.

Quote:

---

Originally posted by raphsssodos

Quote:

---

Originally posted by τι-ποτέ
χτες ένα πιτσιρίκι κοριτσάκι μου είπε \"είσαστε η καλύτερη μαμά που έχω γνωρίσει\". προφανώς ήταν για να με παρηγορήσει για το τί είδε.

---

εγώ το πιστεύω. πιστεύω πως είσαι η καλλίτερη μαμά του κόσμου. εσύ γιατί όχι;

υγ:ο κόσμος είναι έτσι ακριβώς όπως πιστεύουμε πως είναι. να το θυμάσαι αυτό.

---

Κι εγω πιστευω πως εισαι η καλητερη μαμα του κοσμου......!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!καλη μου....

...αχ...εχω να πω αρκετα....με συγχωρεισ που θα ειμαι ωμη αλλα ειναι απο την αγαπη μου για σενα...

...πραγματικα ειναι απιστευτη η ψυχολογικη βια την οποια σου ασκει ο Τακης... αν ειναι δυνατον....

...φερεται ετσι γιατι ειναι ενα ατομο γεματο ανασφαλειεσ... μπροστα σου..
κανει επιθεση γιατι δεν ξερει πως αλλιως να κανει αμυνα...
μια και δεν μπορει ουτε να σταθει, ουτε να φερθει ουτε να σκεφτει οπωσ εσυ..
συλογικα... εποικοδομητικα... σωστα.. προγραμματισμενα.. τρυφερα.... εξυπνα.... και δεν χρυσιμοποιω καθολου ασχετα επιθετα...

νιωθει τοσο ανυμποροσ και ανικανοσ μπροστα στισ δυνατοτιτεσ σου αλλα και στην επιτυχεια των οσων κανεισ που το μονο που κανει ειναι να ειναι αρωστημενα βιαιοσ...

...λυπαμαι που θα το πω.. αλλα καλη μου τι -ποτε.... αυτο δεν θα αλαξει..αυτοσ δεν θα αλαξει ...και νομιζω πωσ
1τον το γνωριζεισ αυτο μεσα σου πολυ καλα και
2ρον το καλητερο που εχεισ να κανεισ ειναι να παρεισ την ζωη σασ (με τα παιδια) στα χερια σου.....
με 2 λογια να μην αλαξεισ σχεδον τιποτα μια και εσυ εισαι ο οδηγοσ αυτησ τησ οικογενειασ... το στηριγμα..η αντοχη ,η υπομονη .. η δυναμη....η αγαπη...

αλλα οποσδηποτε πρεπει να αρχισεισ να προστατευεισ τον εαυτο σου... να ζησεισ...
...Σε καταστρεφει....
...το ξερεισ....
...Σου αξιζουν ολα...
..Σου αξιζει ενασ συντροφοσ που θα σε λατρευει για ακριβοσ αυτα τα πραγματα για τα οποια ο Τακησ σε ζηλευει...

..θα σε λατρευει γιατι
1τον θα ειναι πιο δυνατο ατομο και θα μπορει να εκτημισει το μεγαλειο και την δυναμη σου..
και 2ρον θα ειναι στηριγμα σου....(μιλαω για ατομο του επιπεδου σου)
...θα ειναι ο ανθρωποσ που θα σου κανει την ζωη πιο ευχαριστη καλητερη... και πιο ευκολη....
...ναι οταν καπιοσ μασ αγαπαει η ζωη μασ γινετε πιο ευκολη....

..κι αν καποιοσ αξιζει να εχει καλητερη ζωη..θεεεε μου... αυτη εισαι εσυ..... καιροσ ειναι πια....

αν μου προβαλεισ σαν επιχειρημα του γαμου τα παιδια θα σου το αντιστρεψω κατηγορηματικα λεγοντασ σου.. πωσ κατ αρχασ τα 2 παιδια ειναι πια ολοκληροι ανθρωποι.. ενηλικεσ πια.... και ναι αυτο θα ηθελαν κι εκινοι...

...πληγεσ....σε καμοια περιπτωση οι πληγεσ δεν θα ειναι μεγαλητερεσ απο αυτεσ που διμιουργουνται στα παιδια μεσα σε ενα σπιτι οπου ο πατερασ δεν ειναι καθολου καλο προτυπο

(οσο κι αν ..λεμε τωρα προσπαθει....θα μου πεισ μα συνισφερει εστω οικονομικα κλπ κλπ...ναι ... αυτη η δουλεια του..... δεν το κανει σαν χαρη.. αλλα δουλεια του ειναι και να σε φροντιζει... και να φροντιζει τα παιδια του και η μαμα τουσ να ζουν σε ενα υγιεσ περιβαλλον με ασφαλεια.. και αγαπη... και Οχι.. αυτα δεν τα κανει..)... και κακοποιει την υπεροχη και καλη μαμα....

..οικονομικα?...δουλευεισ....θ α παρεισ και καλη διατροφη για τον μικρο.... και ναι,,... θα εισαι ευτυχισμενη....
....Ευτυχισμενη.... θυμασαι τι ειναι αυτο?....
Παντοσ πιο δυστιχυσμενη νομιζω πωσ μπορουμε να σου το υπογραψουμε κι ολασ αυτο... δεν θα εισαι....(εκτοσ κι αν εισαι παθολογικη μαζοχιστρια)(που δεν νομιζω..γιατι σε αυτην την περιπτωση με ολα αυτα τα ασχημα και την κακοποιηση θα πεταγεσ απο ευτυχεια)

Ευτυχεια...
...ειναι αυτο που σου αξιζει.... αυτο στο οποιο ολοι εχουν δικαιωμα... και ειδικα οι δυνατοι .. οι υπευθηνοι αυτου του κοσμου... οι πονεμενοι....

...αρκετα πονεσεσ..
...αρκετα σωπασεσ..
..αρκετα εκλαψεσ...
...
αρκετεσ τυψεισ...
...
δεν πρεπει να πληρωνεισ αλλο πια τα κομπλεκσ του ανδρα σου που αφησε με να θελω να τον αποκαλω πρωην ανδρα σου.. γιατι αυτο πρεπει να γινει...

..συγνωμη κι ολασ αλλα ο ανθρωποσ μαζι με την οικογενεια του....περα απο τα χιλιαδεσ κομπλεκσ...
..ειναι και αλλου επιπεδου απο εσενα....
...με αλλεσ ηθικεσ αξιεσ....
..ισωσ δεν ηταν ετσι.... ισωσ αγαπιοσασταν πολυ... ισωσ ηταν το φωσ των ματιων σου κι εσυ το δικο του...
..αλλα η ζωη ρεει... προχωραει και οι ανθρωποι αλλαζουν.. και ναι αν κατι ειναι καταστροφικο για μασ.... εχουμε καθε δικαιωμα να το αφαιρεσουμε ... να εχουμε εξελιξη.. η εστω μια ευτιχισμενη ηρεμια .. αρμονια..... αγαπη.....ισσοροπια...
...συντροφικοτητα....

...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

..ξερω πωσ δεν ειναι καθολου ευκολο.. ιμια και η συνηθεια ειναι η δευτερη μασ φυση...

...αλλα θα σηνιθισεισ να σε αγαπουν.. να εισαι καλα...
..κανεισ δεν πεθανε ποτςε απο πολυ ευτυχεια.. απο δυστιχια ομωσ ναι...

...κανε το βημα σου....
..ποτε δεν ειναι αργα για να ζησουμε....
...
και οσο για στηριξη και κουραγιο τι κανουμε εμεισ εδω?....ειναι και τα 2 σου μεγαλα παιδια.. θα δεισ... μια αποφαση ειναι... αποφαση για αλαγη ζωησ.. και θα μπορεσεισ να την φτιαξεισ οπωσ θελεισ....
..
Με πολυ αγαπη..εκτιμηση και σεβασμο.
Αντουλα.

ο γάμος είναι μια απόφαση ζωής. κι όταν την πάρεις θα κάνεις τα πάντα για αποδώσει/λειτουργήσει. θα παλέψεις με νύχια και με δόντια. αξίζει; δεν αξίζει; όχι και το ευκολότερο για να πει κανείς. άλλωστε κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το μετά του διαζυγίου. γι\' αυτό και η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη καθυστέρηση.

υγ:έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λένε- το ξέρω.

..συμφωνω μαζι σου ραψωδε μου... ναι ο γαμοσ ειναι μια σχεση ζωησ για την οποια παλευεισ με νυχια και με δοντια.. μεχρι εκει που δεν παει αλλο.... αλλα για εναν υγιη γαμο.. οχι για μια σχεση η οποια αποβαινει καταστροφικη για την ψυχη του ενοσ.. απο εκει και περα φυσικα και τα παντα θελουν χρονο και ζυγισμα... να δει κανεισ πως θα ειναι πιο ευτυχισμενοσ.....
.....
και τι θα ειναι καλητερο για ολουσ....

εχουμε δικαιωμα να ημαστε καλα.....

αντούλα...
τι να σου πω!
μου έρχεται να σε φιλήσω, είναι σαν να διαβάζω έναν άνθρωπο κοντά μου, κι όχι τα γράμματα ενός αγνώστου...
να είσαι καλά κοριτσάκι μου, που μου δείχνεις τέτοια αγάπη. σου εύχομαι να τη βρεις, να τη βρίσκεις μπροστά σου σε κάθε στιγμή της ζωής σου!
ο θεός να σε ευλογεί.
κι εσύ ραψωδέ...
ξέρεις; νιώθω πως τα λογια σου είναι σαν πραγματική ψυχοθεραπεία για μένα.
να\'στε καλά και οι δυο σας, και όλοι οι άλλοι.
πιστεύω όλο και πιο πολύ αυτά που λέτε, κι αυτά που λέει ένας φίλος κοντινός: ότι πρέπει να το πάρω απόφαση ότι θα πρέπει να έχω \'ρόλους\' αντί για πραγματική σχέση.
όντως έχω πονέσει πολύ. ίσως όμως να φταίω εγώ η ίδια. σφάζει αυτό.
εχτές το βράδυ έζησα πάλι εφιαλτικούς για μένα διαλόγους. προτιμώ, και δεν ξέρω πόσο είναι φυσιολογικο, να μη θυμάμαι, να αναρωτιέμαι τι έγινε, τι ειπώθηκε, να θυμάμαι ελάχιστα, να μην ξέρω τι μου γίνεται.
θα έπρεπε να είχα πιο πολύ υπομονή. να είμουνα πιο πολύ άνθρωπος.
μα μου κάνει καλό να λέω ότι υποφέρω. να ανοίγω τα μάτια μου και να λέω ότι έχω δικαίωμα να πω ότι δεν έχω αρκετή υπομονή, ότι πονάω, ότι τόση είμαι, όχι παραπάνω.
σας φιλώ με την λιακάδα που βλε΄πω στον ουρανό σήμερα!
κι εσείς, φίλοι μου, να μου είστε καλά.
από καρδιάς,
ευχαριστώ σας!

ότι πρέπει να το πάρω απόφαση ότι θα πρέπει να έχω \'ρόλους\' αντί για πραγματική σχέση.


....kali moy....i zoi mas einai sta xeria mas... ego tha epimeno panta se ayto...:>):):):):):)
..kali soy meroyla.....
...bges ligo na katsis ston ilio.... isixa... tha soy kanei kalo..
makia..:):)

όσοι έχουν δυνατή σκέψη τις αποφάσεις τις παίρνουν ενστικτωδώς, από διαίσθηση, από καρδιάς περισσότερο παρά με το μυαλό. κι αυτό γιατί το μυαλό τους τούς βοηθάει πιότερο να αναλύουν καταστάσεις παρά να επιλέγουν.

τι-ποτέ δεν υπάρχει τίποτα που να νοιώθεις και να μην είναι φυσιολογικό. το μεγαλύτερο καλό που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας είναι να τον συγχωρέσουμε, να τον πιστέψουμε ως φυσιολογικό. επιδιώκοντας αυτό άλλοτε προσπαθούμε να εξιλεωθούμε παραμένοντας σε μια κατάσταση που έχει στραβώσει και που με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο έχουμε εμπλακεί σε αυτή και νοιώθουμε υπεύθυνοι για την εξέλιξή της και καταβάλλουμε τα μέγιστα για να την ισιώσουμε. κι άλλοτε αποχωρούμε από μια τέτοια κατάσταση κρίνοντας πως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο, κάναμε ότι μπορούσαμε, δεν είναι στο χέρι μας πλέον και τέτοια. η απόφαση του τι θα κάνουμε είναι αποκλειστικά δική μας. ό,τι κι αν κάνουμε, όμως, είτε παραμείνουμε είτε αποχωρήσουμε το κλειδί είναι να πιστέψουμε τόσο πολύ σε εμάας και στις αποφάσεις μας που ακόμα και λανθασμένες να βγουν να μην μετανοιώσουμε.

αφροδίτη, με φοβίζει πολύ η σκέψη ότι για να γίνει αυτό, πρέπει να οπλιστώ ώστε θα πρέπει να μην απαντώ, ή να βρω άλλο τρόπο απάντησης, σε όλο το κατηγορητήριο με το οποίο θα αρχίσει ο σύζυγος. το λέω γιατί το έχω κάνει. μια φορά που πήρα κάποια έξτρα χρήματα, \'προσκάλεσα\' τον άντρα μου σε δείπνο. οι δυο μας. σ\'ένα χώρο που ήξερα πως του άρεσε και άρεσε και σε μένα. η εξέλιξη ήταν απογοητευτική. ίσως πρέπει να αποκτήσω πιο υπομονή, ώστε να το επαναλάβω πολλ΄ς φορές. μα η λέξη \'με φοβίζει\', είναι το κλειδί. η σκέψη ότι πρέπει διαρκώς να προσέχω πώς μιλάω, γιατί κι ένα αστείο που θα πω σήμερα, θα το πληρώσω χρυσό μεθαύριο, με αποδυναμώνει εντελώς.
βαρέθηκα να πρέπει να προσέχω διαρκώς μην σκεφτεί έτσι και μη σκεφτεί αλλιώς. δεν το αντέχω. είμαι προπέτης, ή είμαι αυθόρμητη; είμαι ευνουχιστική γυναίκα ή απλώς \'γυναίκα\'; είμαι δικτάτορας, \'έξυπνη\', κακιά, πονηρή, και γι\'αυτό δεν τον σέβομαι, όπως λέει (\'δεν έδειξες ποτέ σεβασμό σε κανέναν\' μου λέει), ή απλώς, επειδή πια φοβάμαι, δεν μπορώ να επικοινωνήσω μαζί του, κι όταν προσπαθώ, πέφτω σ\'αυτό το κατηγορητήριο...
φόβος αφενός, κατηγορητήριο από την άλλη.
ακόμη και μετά την ερωτική πράξη, όταν υπήρχε, μετά ο επίλογος ήταν πάντα ένα μακροσκελές \'δε με βοήθησες στη ζωή, δε με σέβεσαι, δεν έκανες αυτό, δεν έκανες το άλλο...
σκέφτομαι πως ίσως έχει δίκιο.
μα δεν μπορώ να αλλάξω. φοβάμαι όμως και κάτι άλλο. φοβάμαι ότι έχω μπερδευτεί πολύ, και ότι είμαι πολύ μόνη μου σ\'αυτή τη συζυγική σχέση. έχω κουραστεί. δεν τολμάω.

... αυτό είναι, ή απλώς ένα χυδαιότερο \"σε βαρέθηκα, πάμε γι\'αλλού;\"
νιώθω άτιμη.
μα όχι πάντα. νιώθω ότι απλώς, θα ήθελα να είμαι αποδεκτή έτσι όπως είμαι. πιστεύω πως δέν είναι έκγλημα.
(κι άλλες φορές... δεν το πιστεύω ..:)... :(
ακόμη κι αυτές οι αστείες παρενθέσεις έτσι ανάποδα (για ένα χαμόγελο κι ένα σνιφ), εκφράζουν τον ανάποδο ψυχικό μου κόσμο...
και τώρα, που η ώρα πάει έξι παρά, θα ησυχάσετε από με΄να γιατί θα πάω για μαγείρεμα!
την καλημέρα μου και την αγάπη μου σε όλους!
καλή δύναμη!

καλή μέρα και καλή δύναμη να χεις και συ!!!
σήμερα πρωινές-πρωινές και οι δυο μας ε?:P