Quote:
Originally Posted by Θεοφανία
εγω το πιστευω οτι υπαρχει και το μετα..δεν ειμαστε μονο υλη.
και φυσικα το μονο δεδομενο που εχει ο ανθρωπος στην ζωη του απο την στιγμη που γεννιεται ειναι ο θανατος,οσο σκληρο και να ειναι.
Printable View
Quote:
Originally Posted by Θεοφανία
εγω το πιστευω οτι υπαρχει και το μετα..δεν ειμαστε μονο υλη.
και φυσικα το μονο δεδομενο που εχει ο ανθρωπος στην ζωη του απο την στιγμη που γεννιεται ειναι ο θανατος,οσο σκληρο και να ειναι.
μπι....ειναι κλασικη αντίδραση στο πένθος.Quote:
Originally Posted by boubourina
αφού έγινε αυτό μπορεί να γίνουν όλα....εγώ αν και έχουν περάσει πέντε χρόνια, ακόμη φοβάμαι πως ο αδελφός μου που ειναι 35 θα πεθάνει από διάφορους καρκίνους...ο μπαμπάς όπου να ναι μας χαιρετά, τον φίλο μου θα τον πατήσει αυτοκίνητο, οι κολλητες μου θα ανακαλύψουν πως πάσχουν από κάποια ανίατη αρρώστια......
ηρέμησε.
Όπως είδες, ότι ειναι να ερθει θα έρθει και δεν θα σε προειδοποιήσει.
Γλυκιά μου λυπάμαι πολύ...εύχομαι ο Θεός να σου δώσει δύναμη. Πάρε από το χέρι το παιδί σας και προχώρησε. Δεν είσαι μόνη
Τα χθεσινοβραδυνα δακρυα στεγνωσαν. Ηρθε μια καινουρια μερα. Παλι χοροπηδαω στους ρυθμους του Νικολα και φτιαχνουμε παζλ. Σας ευχαριστω και παλι για την συντροφια σας στην δυσκολη νυχτα.
Θα παω στον ταφο σε λιγο. Δεν σημαινει τιποτα για μενα. Το κανω τυπικα. Δεν υπαρχει τιποτα για μενα εκει. Ο ανθρωπος μου, αυτος ο πολυ ζεστος ανθρωπος δεν μπορει να λιωνει εκει μεσα. Δεν μπορει να ειναι παγωμενος.
ΑΔΥΝΑΤΟΝ!!!!
Μπιμπι μου...ο ανθρωπος σου ειναι μεσα σου. είναι στη καρδια σου.αν δεν το νοιωθεις να μην πηγαίνεις στο τάφο.αν δεν σημαίνει τίποτα για σένα να μην το κανεις. ο Τακης ειναι παντου.ακομα και αν δεν είναι κοντα σου...ομως είναι...ειναι ο ερωτας σου. ο ερωτας δεν πεθαίνει ποτε.ακόμα και αν γινω χώμα, ακομα και αν με κλεισουν σε μια κάσα..η ψυχή μου θα ειναι ελευθερη...ο Τακης θα ειναι παντα διπλα σου.
Η ψυχή του και η αγάπη του θα σε αγκαλιάζει πάντα.κι εμεις είμαστε εδω..είμαστε εδω να μοιραστουμε τον πονο σου.ακομα και αν είμαστε μακρια σου, είμαστε κοντά σου.Όταν έχασα κι εγω τους δικους μου ανθρώπους έτσι πίστευα..ότι ο Θάνατος είναι παντου, ότι θα πάρει όλους όσους αγαπάω..νομιζα ότι με τιμωρεί, κατι θα έχω κανει σκέφτηκα, για καποιο λόγο με πονάει.μου παίρνει τους ανθρωπους που αγαπω.άντεξα, κι ακόμα αντέχω.πονάω ακόμα μετά απο τοσα χρόνια.όμως ο πονος υπάρχει ακόμα, όχι τόσο δυνατος πια..όμως πάντα υπάρχει.παντα θα σου λείπει..όμως δεν έχεις άλλη επιλογη, παρα να σφίξεις τα δόντια και να συνεχίσεις να προχωρας, ειναι πολυ σκληρο.λες μα πως να προχωρήσω, πως να συνεχίσω?και όμως τα καταφέρνεις.εχουμε πολυ δυναμη μεσα μας.ο Θεός να είναι μαζί σου καλη μου.Σε σκέφτομαι τρελιαρα όπως ήσουν...και μου λειπεις..είμαι εδω..
Έτσι ακριβώς....Δεν πεθαίνουν οι άνθρωποι, ζούνε μέσα στις καρδιές των ζωντανών , εκείνων που τους αγάπησαν, ζούνε μέσα από τις αναμνήσεις, μέσα σ' ό,τι δικό τους άφησαν πίσω, ένα ιδιόχειρο σημείωμα, ένα τραγούδι αγαπημένο, μια ζεμπεκιά που δεν λέει να φύγει από το μυαλό μας, ένα φιλί, ένα άγγιγμα, το αγαπημένο άρωμα που συνεχίζει να καλύπτει τις οσμές της καθημερινότητας μας, ένα τσίπουρο που ήπιαμε μαζί, μπορεί να ήταν όλη μας η ζωή κλεισμένη σε μια στιγμούλα...Quote:
Originally Posted by Δοδις
Δεν πεθαίνουν οι άνθρωποι Μπου μου, όχι όσο ζούνε όλοι όσοι τους αγάπησαν....
Quote:
Originally Posted by boubourina
[/QUOTE]
Ηρθε μια καινουργια μερα οπως λες και θα ρθουν πολλες ακομα καινουργιες καλυτερες μερες, θα το δεις.
Θα παω στον ταφο σε λιγο. Δεν σημαινει τιποτα για μενα. Το κανω τυπικα. Δεν υπαρχει τιποτα για μενα εκει. Ο ανθρωπος μου, αυτος ο πολυ ζεστος ανθρωπος δεν μπορει να λιωνει εκει μεσα. Δεν μπορει να ειναι παγωμενος.
ΑΔΥΝΑΤΟΝ!!!! [/QUOTE]
Φυσικα και δεν μπορει να βρισκεται εκει μεσα...ο ανθρωπος αυτος ειναι μαζι σου και παντοτε θα ειναι......οι ανθρωποι πεθαινουν οταν τους ξεχναμε και οχι οταν φευγουν απο τη ζωη.....θα ειναι παντα διπλα σου να σου δινει ελπιδα, να σου δινει δυναμη, η αναμνηση του θα σου δινει κουραγιο να συνεχισεις....δεν εισαι μονη στη ζωη...καλη δυναμη και ολα θα πανε καλα......
Ηρθε και παλι η νυχτα. Πηγα στον ταφο. Καθησα πολυ λιγο. Οση ωρα καθησα ακουμπησα στο μαρμαρο, αναψα τσιγαρο κοιταζα στον ουρανο και οχι το μνημα και κυλησαν μερικα δακρυα. 5 χρονια ζησαμε τον παρανομο ερωτα μας. Ειχαμε δωσει πολλα παραξενα ραντεβου σε απιθανα μερη. Αλλα οτι το μονο μας ραντεβου πια θα ειναι εκει στο μαρμαρο δεν το περιμενα. Ανεβηκα με τον Νικολα στο χωριο. Και στο δρομο σκεφτομουν οτι τωρα ετσι μονο θα συναντιομαστε? Ποια μοιρα το ορισε να δινουμε ραντεβου αναμεσα στους νεκρους!
Kαταλαβαινω πως νιωθεις οτι ειναι αδικο και σκληρο...προσπαθησε ομως οσο μπορεις να μην το σκεφτεσαι τοσο...αντλησε δυναμη απ το γιο σου και προσπαθησε να σταθεις οσο μπορεις καλυτερα......οσο περναει ο χρονος θα μαλακωνει ο πονος και οι πληγες της ψυχης θα απαλυνονται....καλη δυναμη και ό,τι καλύτερο πραγματικά...
A heart that hurts, is a heart that works... Lacrymosa, nessuna lacrima. Μηπως η δικη μου καρδια δεν λειτουργει για να μην πονα?
Where do I begin?
To tell the story of how great a love can be
The sweet love story that is older than the sea
The simple truth about the love he brings to me
Where do I start?
Where do I begin?
To tell the story of how great a love can be
The sweet love story that is older than the sea
The simple truth about the love he brings to me
Where do I start?
Like a summer rain
That cools the pavement with a patent leather shine
He came into my life and made the living fine
And gave a meaning to this empty world of mine
He fills my heart
He fills my heart with very special things
With angels' songs, with wild imaginings
He fills my soul with so much love
That anywhere I go, I'm never lonely
With him along, who could be lonely
I reach for his hand, it's always there
How long does it last?
Can love be measured by the hours in a day?
I have no answers now, but this much I can say
I'm going to need him till the stars all burn away
And he'll be there
He fills my heart with very special things
With angels' songs, with wild imaginings
He fills my soul with so much love
That anywhere I go, I'm never lonely
With him along, who could be lonely
I reach for his hand, it's always there
How long does it last?
Can love be measured by the hours in a day?
I have no answers now, but this much I can say
I'm going to need him till the stars all burn away
And he'll be there
http://www.youtube.com/watch?v=V7676EC06oc
Θα ξεσπασεις αργοτερα...Quote:
Originally Posted by boubourina
Διαβασα την ιστορια σου ολη και εγω, βρηκα τη δυναμη να κοιτάξω και λιγο διπλα μου. Ξερω δεν ειμαι μονο εγω που έπαθα τετοιαο κακο, αλλα ετσι αισθανομαστε όταν μας συμβει.........Στον ταφο πηγα μια φορα και αισθανθηκα ΑΚΡΙΒΩς ΕΤΣΙ οπως εσυ. Αναψα και ενα τσιγαρο και το αφησα στο χώμα, ειπα "κανε ενα τσιγαρο" τώρα δεν στο απαγορευει κανεις........ Περιμενα να το δω να καιγεται, να το καπνισει, να το δει..........αλλα ματαια.......ο παραλογοσμος σε ολο του το μεγαλειο. Να ξερες ποσο σε καταλαβαινω........Quote:
Originally Posted by boubourina
Αντεξα 2,5 βδομαδες.
20 μερες παγωμενη.
Τελειωσε ο παγος.
Χαθηκε η ψυχραιμια
Εσπασα
Καθε 10 λεπτα κλαμματα
Εχθες δεν μπορεσα να βαλω τον μικρο για υπνο. Δεν μπορουσα να σταματησω. Τον αφησα να παιζει ηρεμα στο χαλι μεχρι τις 1:00
Και σημερα που βγηκαμε να τον παω στον παιδικο κοιταξε ψηλα στον ουρανο και μου ειπε: Εκει επανω ειναι ο μπαμπας? με βλεπει? και κουναγε το χερακι του να τον χαιρετησει.
Κρατηθηκα μεχρι που τον αφησα στο σχολειο.
και μετα ουτε ξερω πως εφτασα μεσα στα δακρυα στη δουλεια
Μου ειπαν να παω σπιτι να ηρεμησω
Τι να ηρεμησω?
Πως να γυρισω στο αδειο σπιτι?
Εκεινος γεμιζε το σπιτι μου.
Ο τακουλης μου
Πονος, πονος πονος πονος Θεε μου αβασταχτος!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μπου μου αγαπημένη, το σπίτι σου δεν είναι άδειο ψυχή μου, το παιδάκι σας είναι ο Τάκης, είναι εσύ, είναι όλα όσα ζήσατε μαζί....Αυτή η ψυχούλα που ψάχνει να βρει τον μπαμπά του στον ουρανό, είναι ο δικός σου ουρανός....
Είναι νωπός ο πόνος της απώλειας, αλλά δώσε την δική σου ψυχή στο παιδάκι σας, να την παίξει σαν πλαστελίνη στα χεράκια του, και τότε όταν θα φτιάξει ένα όμορφο πλαστελινένιο σύννεφο από αγάπη, ίσως βρεις τη λύτρωση Μπου μου...
Άλλωστε αγάπη δεν ήταν ποτέ το να παίρνεις, αλλά να δίνεις.....
Κουράγιο γλυκιά μου, κουράγιο....