Δεν αντέχω άλλο!!!

Εμενα παντως οι δικοι μου πολλες φορες και ειδικα ο πατερας μου με προκαλει να μιλησω για τον εαυτο μου για τα συναισθηματα μου.Πολλες φορες διαφονουμε αλλα θελω να πω οτι θελουν να τους ανοιγομαι να ξεσκαω,
Νιωθω πραγματηκα τυχερη που εχο τοσο καλοους,μορφωμενους και νεους γονεις που με αγαπανε και με στιρηζουν τοσο και πολλες φορες νιωθω οτι δεν τους μοιαζω οτι εχω και χαμηλοτερη εφυια και χειροτερους τροπους στον κοσμο.Το μονο π στερηθηκα ειναι η αγκαλιες αλλα οσο τις στεριθηκα τοσο τις δινω στον γιο μου :P
Και μην δινεις πολυ σιμασια τι λενε εδω ο καθενας τα βλεπει απο την δικη του σκοπια και γραφει οτι νομιζει δεν ειναι κανενας εδω ψυχολογος η αινσταιν να σου βρει το μαγικο κλεδι που θα ανοιξει το κουτι της ευτιχιας για σενα.:)

Αχ carrie την ιδια πικρια διακρινω και σε εσενα...οντως εχεις δικιο.ετσι ειναι και οπως λεω και πιο πανω ποτε δε μπορεσα να εκφραστω οπως ακριβως ηθελα λογω αυτου του φοβου.αλλα οπως επισης μου λενε πρεπει και να ξεσπαθωσω, οποτε δεν θα "χαλιεμαι" εγω αλλο.ας στεναχωρηθει και κανεις αλλος ετσι?εγω δεν εχω αλλα αποθεματα ψυχικης δυναμης για να το κανω.

Μη με ζηλεύεις, γιατί κι εγώ παλεύω όπως όλοι. Ο δυναμισμός είναι απλά μια λέξη, δε σημαίνει και τίποτε σπουδαίο. Να σου πω κι εγώ πίστευα πως είναι σημαντικός, αλλά έχω αλλάξει άποψη. Σημαντικότερο εφόδιο, προσωπική μου άποψη, είναι η γνώση και η μελέτη. Με τη μελέτη οδηγείσαι στα αίτια, δυναμικός μπορεί να είναι και κάποιος χωρίς ποτέ να κατανοήσει τη λειτουργία των διαφόρων συστημάτων. Αν δε δεις τη ρίζα, πώς θα πας στο να εξηγήσεις τα κλαδιά?
Άκου να γίνεις έτσι...Αχου, τι λες καλέ? Σε καταριέσαι? λολ
Έγραψες πως σε σύγκριναν πάντα με την αδερφή σου. Και αυτή η σύγκριση κάτι σου έκανε μέσα σου, κάπου σε οδηγούσε. Πού? Στο να προσπαθείς ακόμη περισσότερο να τους ευχαριστήσεις, για να πιάσεις τον πήχυ που σου όριζαν σαν ιδεατό σημείο που όταν θα το έφτανες θα ήταν ευχαριστημένοι από σένα.
Δε σε αποδέχονταν λοιπόν άνευ όρων, αλλά αναλόγως των επιτευγμάτων σου, το τι κατάφερνες να πιάσεις από όσα ήθελαν και θεωρούσαν απαραίτητα. Δικά τους απαραίτητα, όχι δικά σου.
Έμαθες να στέκεσαι απέναντι σε σένα με όσα σου μάθαινε το περιβάλλον σου. Έμαθες να μη στεναχωρείς και να μη δρας αυθόρμητα, ελεύθερα, έμαθες να στριμώχνεσαι για να σου δίνουν το οκ.

παστελι το ξερω πως δεν ειναι καποιος ψυχολογος αλλα μονο και μονο η ανταλλαγη αποψεων με αλλους ανθρωπους αρκει καμια φορα..και απλα να τις διαβαζεις καλο κανουν.δε σε αναγκαζει καποιος να τις ακολουθησεις αλλα πιστεψε με κανουν καλο.

ακριβως ετσι οπως ειναι τα λες....

Quote:

---

Originally Posted by gian

παστελι το ξερω πως δεν ειναι καποιος ψυχολογος αλλα μονο και μονο η ανταλλαγη αποψεων με αλλους ανθρωπους αρκει καμια φορα..και απλα να τις διαβαζεις καλο κανουν.δε σε αναγκαζει καποιος να τις ακολουθησεις αλλα πιστεψε με κανουν καλο.

---

Καλο κανουν αλλα καποιος που μισει τους γονεις του εδω μεσα μπορει να σου λεει τα δικα του αποθημενα ενω καποιος που εχει παρει μονο αγαπη χωιρς επιστροφες οπως εγω θα σου λεει τα δικα του.Εσυ κρινε τι ειναι πιο σωστο απο αυτα π σου λεμε.:)
υ,γ οπως σου ξαναειπα το καλυτερο θα ειναι να κανεις αυτο που ευχαρηστει εσενα και οχι τους γονεις σου.Και καλα κανεις και τους αγαπας για να τους αγαπας παει να πει οτι σου εχουν φερθει σωστα.
Απλα ολοι οι γονεις πιεζουμε για το καλο των παιδιων και τα αγχονουμε.Προσωπικα εγω θα ειμαι ευχαρηστημενη ο μικρος μ να βγαλει το γυμνασιο και μετα να παει μηχανικος κατι.Δεν 8α τον φορτονω με τα γνωστα αγχη τοσα τραβαω εγω απο το αγχος .

Απο προσωπικη πειρα θα σου πω οτι εγω ξεσπαθωσα δυο φορες και το αποτελεσμα δεν ηταν η στεναχωρια της μανας μου (γιατι ο φαδερ δεν ηταν στο προσκηνιο). Την πρωτη φορα ηταν η εκπληξη και η ανακουφιση και το σταματημα της μιρμιρας, οταν της ειπα οτι μπορει να κλαιει οσο θελει αλλα δε με νοιαζει γιατι δε θα με χειριζεται πια ετσι, γιατι ξερω τι νιωθω και δεν μπορει αυτη να μου πει οτι δεν ειναι ετσι, και δεν κατηγορω κανεναν για αυτο, απλα δεν δεχομαι να μου λενε πως να αισθανομαι, οποτε τα μυξοκλαμματα της δεν εχουν νοημα. Τη δευτερη φορα το αποτελεσμα ηταν η ενσυναισθηση και ο σεβασμος, αφου καταλαβε τελικα η μανα μου οτι δεν ειμαι το αναισθητο γαιδουρι χωρις συναισθηματα που δεν πληγωνεται, που τοσο καιρο υποδυομουν για να μην στεναχωρησω κανεναν, αφου ξεσπαθωσα και εκλαψα και φωναξα και της ειπα οτι δε μπορει να μου φερεται σαν να ειμαι αναισθητη, γιατι δεν ειμαι ετσι και ποναω και της το εδειξα.

Quote:

---

Originally Posted by Παστελι

Καλο κανουν αλλα καποιος που μισει τους γονεις του εδω μεσα μπορει να σου λεει τα δικα του αποθημενα ενω καποιος που εχει παρει μονο αγαπη χωιρς επιστροφες οπως εγω θα σου λεει τα δικα του.Εσυ κρινε τι ειναι πιο σωστο απο αυτα π σου λεμε.:)

---

ναι βρε αυτο εννοειται!νομιζω πως εχω και εγω λιγο μυαλο στο κεφαλι μου για να μπορω να κρινω τι ειναι σωστο και τι λαθος πια...

Quote:

---

Originally Posted by gian

ναι βρε αυτο εννοειται!νομιζω πως εχω και εγω λιγο μυαλο στο κεφαλι μου για να μπορω να κρινω τι ειναι σωστο και τι λαθος πια...

---

:P ναι κοπελα μου για να μην περδευτεις στα λεω.ρε παιδια διαβαζω εδω για γονεις κλπ
(οχι για την γιαν) και βλεπω τεραστια διαφορα με τους δικους μου.Τοσο καλους γονεις εχω και δεν το ηξερα?:P

Παστέλι, εσύ είσαι δλδ σίγουρη πως είσαι μια μητέρα που δε βλάπτει, συνειδητά ή ασυνείδητα το παιδί της?
Άρα το δικό σου μη-αγκαλιαστικό παρελθόν όπως ανέφερες, δε σε έχει κάπου επηρεάσει? Αν δε σε έχει επηρεάσει, για εξήγησε το "όσες αγκαλιές στερήθηκα τόσο τις δίνω στο γιο μου" και μετά τα λέμε.
Μόνο αγάπη χωρίς επιστροφές, ε?
Επιστροφές, καταστροφές, λολ

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Μη με ζηλεύεις, γιατί κι εγώ παλεύω όπως όλοι. Ο δυναμισμός είναι απλά μια λέξη, δε σημαίνει και τίποτε σπουδαίο. Να σου πω κι εγώ πίστευα πως είναι σημαντικός, αλλά έχω αλλάξει άποψη. Σημαντικότερο εφόδιο, προσωπική μου άποψη, είναι η γνώση και η μελέτη. Με τη μελέτη οδηγείσαι στα αίτια, δυναμικός μπορεί να είναι και κάποιος χωρίς ποτέ να κατανοήσει τη λειτουργία των διαφόρων συστημάτων. Αν δε δεις τη ρίζα, πώς θα πας στο να εξηγήσεις τα κλαδιά?
Άκου να γίνεις έτσι...Αχου, τι λες καλέ? Σε καταριέσαι? λολ
Έγραψες πως σε σύγκριναν πάντα με την αδερφή σου. Και αυτή η σύγκριση κάτι σου έκανε μέσα σου, κάπου σε οδηγούσε. Πού? Στο να προσπαθείς ακόμη περισσότερο να τους ευχαριστήσεις, για να πιάσεις τον πήχυ που σου όριζαν σαν ιδεατό σημείο που όταν θα το έφτανες θα ήταν ευχαριστημένοι από σένα.
Δε σε αποδέχονταν λοιπόν άνευ όρων, αλλά αναλόγως των επιτευγμάτων σου, το τι κατάφερνες να πιάσεις από όσα ήθελαν και θεωρούσαν απαραίτητα. Δικά τους απαραίτητα, όχι δικά σου.
Έμαθες να στέκεσαι απέναντι σε σένα με όσα σου μάθαινε το περιβάλλον σου. Έμαθες να μη στεναχωρείς και να μη δρας αυθόρμητα, ελεύθερα, έμαθες να στριμώχνεσαι για να σου δίνουν το οκ.

---

ποσο δικιο εχεις...και εγω σε ζηλευω καλοπροαιρετα για την ικανοτητα σου να βρισκεις ακριβως τη ριζα του προβληματος..

Α ρε Όλγα κι εσύ, εύχομαι να τη βρεις την άκρη σου. Μην απογοητεύεσαι, τα λάθη είναι πηγές γνώσης όταν τα δεις έτσι. Φιλικά.

αχ βρε παιδια ολοι καλα τα λεμε εδω.οταν ειναι να τα πουμε και ειδικα εγω απο κοντα εχω ενα θεμα και πρεπει να το ξεπερασω.εγω νομιζω πως οι γονεις ειναι για να ακουνε και τα παιδα τους που και που τι εχουν ανα πουν.δεν ειμαστε τελειως ασχετα και αυτοι ξερουν τα παντα.πως να γινει;ετσι πιστευω...

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Παστέλι, εσύ είσαι δλδ σίγουρη πως είσαι μια μητέρα που δε βλάπτει, συνειδητά ή ασυνείδητα το παιδί της?
Άρα το δικό σου μη-αγκαλιαστικό παρελθόν όπως ανέφερες, δε σε έχει κάπου επηρεάσει? Αν δε σε έχει επηρεάσει, για εξήγησε το "όσες αγκαλιές στερήθηκα τόσο τις δίνω στο γιο μου" και μετά τα λέμε.
Μόνο αγάπη χωρίς επιστροφές, ε?
Επιστροφές, καταστροφές, λολ

---

Δεν ειπα οτι ειμαι η τελεια μανα αλλα βλεπω απο τις αλλες οτι ειμαι καλυτερη που αγχωνουν τα παιδια τους για τα δικα τους θελω.
Και εγω εχω νευρα καμια φορα και του φωναζω αλλα πιστευω οτι ειμαι ικανη και σωστη μανα.Αν πιστευεις το αντιθετο προβλημα σου και αλλες πιστευουν εδω το αντιθετο χωρις να ξερουν την τυφλα τους αλλα εγω ξερω τι ειμαι και ποσο καλοι ειναι οι γονεις μου και αυτο μου αρκει .:)
Mακαρι να ειχες απο γονεις και εσυ τοση αγαπη και να εδινες και τοση αγαπη στα παιδια σου:rolleyes:
Α!Επισης οταν βλεπω "μανες" να γεννανε τα μωρα και να τα πετανε,να απειλουνε οτι θα σφαξουν τα παιδια τους,που τα παρατανε σε γονεις για να κανουν την ζωη τους,που δεν τους δινουν ποτε μια αγκαλιτσα και που τα καταποιεζουν μεχρι να κλαταρουν ,ε τοτε ναι πιστευω οτι εγω ειμαι καλη μανα τι να πιστεψω οτι ειμαι σκυλα ?

Quote:

---

Originally Posted by olgaki82

ποσο δικιο εχεις...και εγω σε ζηλευω καλοπροαιρετα για την ικανοτητα σου να βρισκεις ακριβως τη ριζα του προβληματος..

---

Eγω παντως δεν την ζηλευω καθολου λολ.:P