Αχ αυτες οι κρισεις πανικου (Νεα στην παρεα)

Ε όχι και 130 ευρώ ρε παιδιά... Στήν Ελλάδα ζούμε ή τη Σουηδία τελοσπάντων... Εγώ στη γάτα τη δικιά μου έδινα 60 € τη φορά / βδομαδα. Κι αυτά πολλά είναι, και αυτό που δέ καταλαβαίνω είναι πώς δέν σου μειώνουν την τιμή, ποτέ. Σ'έναν άλλο του είπα μία φορά, "έχω σκέψεις αυτοκτονίας, αλλά δεν έχω τα 100 ευρώ για την επόμενη συνεδρία". Τι μου λέει ρε παιδιά "Να τα μαζέψεις και να έρθεις γιατί δέν μπορώ να χρεωθώ την αποτυχία ως γιατρός αν τυχόν αυτοκτονήσεις". Καταλαβατε; Τώρα πώς δουλεύει αυτή η λογική; Όπως έπαθες κι εσύ μάνκι δλδ.

Το μόνο που μου κάνανε σκόντο ήταν τα φάρμακα (αξίας 120 € τότε που μου τα έδωσε η δικιά μου -των 60- τζάμπα...)
Ελπίζω μόνο να τ'αξίζει τα λεφτά του και να μην σε γεμίζει αγνάκτηση αλλά με χρήσιμες ερωτήσεις μέσα σου, όπως γιατί κανω αυτό; γιατί αντιδράω έτσι; Αυτή είναι άλλωστε οι δουλειά τους να σε ξεκολλήσουνε απο το σύστημα της σκέψης που έχεις κολλήσει και το παίζεις και το ξαναπαίζεις στο κεφάλι σου...

Αυτό να μου πεις. Άσε το άλλο, πήγα και σε δημόσιο κέντρο ψυχικής υγείας. Αφού περίμενα πάνω από μισή ώρα από την ώρα του ραντεβού, τελικά μπήκα, ο μλκς ο γιατρός αν λέγεται γιατρός με αυτή τη συμπεριφορά, μου λέει πείτε μου γρήγορα γιατί πρέπει να φύγω γιατί αργήσατε στο ραντεβού! Τα παίρνω κι εγώ και του λέω, εγώ στην ώρα μου ήρθα, εσείς με αφήσατε έξω να περιμένω. Δεν απαντάει σε αυτό και μου λέει ξανά, αγχώνοντάς με χειρότερα, πείτε μου γρήγορα γιατί πρέπει να φύγω ποιο είναι το πρόβλημα. Του λέω και κατευθείαν παίρνει χαρτί και γράφει αντικαταθλιπτικά. Του λέω ότι δεν θέλω να πάρω φάρμακα και μου λέει θα τα πάρεις δε γίνεται αλλιώς και θα έρθεις μετά από 2 βδομάδες ή 1 μήνα δε θυμάμαι καλά, για να τα πούμε. Έφυγα με κάτι νεύρα από κει...... το τι βρισίδι έριξα δεν λέγεται. Τι συμπεριφορά ήταν αυτή?

Quote:

---

Originally Posted by Paletta

Ε όχι και 130 ευρώ ρε παιδιά... Στήν Ελλάδα ζούμε ή τη Σουηδία τελοσπάντων... Εγώ στη γάτα τη δικιά μου έδινα 60 € τη φορά / βδομαδα. Κι αυτά πολλά είναι, και αυτό που δέ καταλαβαίνω είναι πώς δέν σου μειώνουν την τιμή, ποτέ. Σ'έναν άλλο του είπα μία φορά, "έχω σκέψεις αυτοκτονίας, αλλά δεν έχω τα 100 ευρώ για την επόμενη συνεδρία". Τι μου λέει ρε παιδιά "Να τα μαζέψεις και να έρθεις γιατί δέν μπορώ να χρεωθώ την αποτυχία ως γιατρός αν τυχόν αυτοκτονήσεις". Καταλαβατε; Τώρα πώς δουλεύει αυτή η λογική; Όπως έπαθες κι εσύ μάνκι δλδ.

Το μόνο που μου κάνανε σκόντο ήταν τα φάρμακα (αξίας 120 € τότε που μου τα έδωσε η δικιά μου -των 60- τζάμπα...)
Ελπίζω μόνο να τ'αξίζει τα λεφτά του και να μην σε γεμίζει αγνάκτηση αλλά με χρήσιμες ερωτήσεις μέσα σου, όπως γιατί κανω αυτό; γιατί αντιδράω έτσι; Αυτή είναι άλλωστε οι δουλειά τους να σε ξεκολλήσουνε απο το σύστημα της σκέψης που έχεις κολλήσει και το παίζεις και το ξαναπαίζεις στο κεφάλι σου...

---

Ακου τι ειπε ο ανθρωπος...Να τα μαζεψεις και να ρθεις γιατι δεν μπορω να χρεωθω την αποτυχια,μην βγει κακο ονομα και χασω και τους αλλου μου πελατες...Θα του λεγα αντε βρε ζωο,τραβα εσυ για ψυχαναλυση.....Ελεος.. Εγω παντως απορω αυτο το ρημαδι το κρατος τι κανει???? Ενω υπαρχουν τοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο οσοι ανθρωποι που υποφερουν γιατι να μην εχει και αααααααλλους τοσους σωστους ψυχολογους κι ενα σωστο συστημα ψυχικης υγειας?????

Quote:

---

Originally Posted by m.monkey

Αυτό να μου πεις. Άσε το άλλο, πήγα και σε δημόσιο κέντρο ψυχικής υγείας. Αφού περίμενα πάνω από μισή ώρα από την ώρα του ραντεβού, τελικά μπήκα, ο μλκς ο γιατρός αν λέγεται γιατρός με αυτή τη συμπεριφορά, μου λέει πείτε μου γρήγορα γιατί πρέπει να φύγω γιατί αργήσατε στο ραντεβού! Τα παίρνω κι εγώ και του λέω, εγώ στην ώρα μου ήρθα, εσείς με αφήσατε έξω να περιμένω. Δεν απαντάει σε αυτό και μου λέει ξανά, αγχώνοντάς με χειρότερα, πείτε μου γρήγορα γιατί πρέπει να φύγω ποιο είναι το πρόβλημα. Του λέω και κατευθείαν παίρνει χαρτί και γράφει αντικαταθλιπτικά. Του λέω ότι δεν θέλω να πάρω φάρμακα και μου λέει θα τα πάρεις δε γίνεται αλλιώς και θα έρθεις μετά από 2 βδομάδες ή 1 μήνα δε θυμάμαι καλά, για να τα πούμε. Έφυγα με κάτι νεύρα από κει...... το τι βρισίδι έριξα δεν λέγεται. Τι συμπεριφορά ήταν αυτή?

---

χαχα...κλασσικα κεντρα ψυχικης υγειας..Δημοσιο,και πολυ που χεστηκα..Κι εμενα πριν μερικους μηνες που μ ειχανε πιασει παλι οι πανικοι η ηλιθια η γιατρος (η οποια ηταν ειδικευομενη) κατευθειαν μου πε να παρω χαπια...Και οταν της ειπα οτι δεν θελω επεμενε και μου λεγε πως αν δεν τα παρεις οι πανικοι θα ξαναρθουνε..Και της λεω οκ, αν τα παρω εσυ μου εγγυασαι οτι δεν θα ξαναρθουν???? και αφου εκανε τουμπεκι ψιλοκομενο για 2 λεπτα,μου κανει ε δεν μπορω να στο εγγυηθω. ε τοτε της λες τι μου λες??? και επιμενεις κιολας..Κανονισε μου συνεδριες με ψυχολογο..Ααααααακομααααα τις κανονιζει :p

Κοίτα, όπως είπα με τα αντικαταθληπτικά δέν είχα κρίση για 4 χρόνια αν είχα τις βίωνα το πολύ για 5 λεπτά, μετά επανερχόμουν αμέσως. Βέβαια για να φτάσω και στο σωστό φάρμακο και το σωστό γιατρό χρειάστηκαν 1 παθολόγος 1 ψυχολόγος και 3 ψυχίατροι, 3 διαφορετικές φαρμακευτικές αγωγές -αναλόγως από που έπαιρνε προμήθεια ο καθένας-. Τα φάρμακα δούλεψαν μεν, αλλά αποφάσισα να τα διακόψω και να το παλέψω μόνη μου, τώρα βέβαια αναρωτιέμαι αν ήταν σωστή αυτή η απόφαση αφού κάθε μέρα σχεδόν έχω και απο μία κρίση.

Το δημόσιό μας είναι για κλάματα, χίλιες φορές να χρεωθούμε να πάμε σε έναν σόι γιατρό παρα το ψυχοφθόρο ταξίδι στα ταμεία και τα νοσοκομεία... Δεν αξίζει. Και βεβαια, ερωτώ, γιατί δεν περνάν από μία αξιολόγηση; Δεν τους ελαφρύνουν και λίγο το πρόγραμμα με το να βάλουν πιο πολλούς; Γιατί τρείς γιατροί σ'ένα ίδρυμα που δέχεται εκατοντάδες τη μέρα οπως και να το κάνουμε, θα λαλήσουνε στο τέλος...

Αυτό με τα αντικαταθληπτικά στο ξαναλέω γιατί είναι πολύ πιθανό να σε βοηθήσει, και ίσως να μην το απορρίπτεις πριν το δοκιμάσεις...

Κοίτα, η αλήθεια είναι ότι τα αντικαταθλιπτικά βοηθούν στο να ξεπεράσεις τα συμπτώματα και να αρχίσεις να κυκλοφορείς και πάλι έξω σαν άνθρωπος και να κάνεις τις δραστηριότητές σου. Έχουν όμως πολλές παρενέργειες όπως όλα τα φάρμακα βέβαια και δεύτερον δεν ξέρω και κατά πόσο δεν κάνουν εξάρτηση όπως λένε, γιατί από διάφορα που έχω διαβάσει και εδώ και αλλού έβγαλα το συμπέρασμα ότι άνθρωποι που τα παίρνουν, τα παίρνουν για χρόνια και δεν μπορούν χωρίς αυτά. Συν ότι έχουν αλλάξει 15 διαφορετικά μέχρι να βρουν αυτό που τους πιάνει. Εγώ μέχρι στιγμής και αυτό τότε που πήγαινα στην ψυχολόγο, έχω πάρει μόνο xanax το οποίο το έπαιρνα μόνο όταν με έπιανε η κρίση και τελικά αφού ξεχάστηκαν οι κρίσεις μετά από λίγο καιρό, είχα ήδη αποκτήσει πρόβλημα στο στομάχι, πονούσα φρικτά και δεν μπορούσα να φάω τίποτα. Ανακάλυψα λοιπόν ότι το xanax μου χαλάρωνε το στομάχι και μπορούσα να φάω και πλέον τα έπαιρνα γι αυτό το σκοπό. Τα έκοψα όμως γιατί νομίζω δεν έπρεπε να τα πάρεις για περισσότερο από 3 μήνες συνεχόμενα αν θυμάμαι καλά, αλλά είχα πάντα μαζί μου σε όλες τις τσάντες :) από 2-3 για ασφάλεια. Δεν πήρα ποτέ ξανά και πριν λίγο καιρό βρήκα ξεχασμένη μία καρτέλα σε μια τσάντα χαχαχα.

Δεν ξερω...ειμαι πολυ μπερδεμενη.πραγματικα δεν ξερω τι ειναι καλυτερο....Στο μυαλο μου οι σκεψεις ειναι χαος..Το μονο σιγουρο ειναι οτι αυτη τη στιγμη θελω να κλειστω στο δωματιο μου να μη βλεπω ανρθωπο..Αλλωστε κακο κανω σε ολους που ειμαι ετσι..Οι γονεις μου στεναχωριουνται που με βλεπουν ετσι,θελουν να πανε για ενα μπανιο και δεν μπορουν λογω εμου,το αγορι μου βλεπω οτι εχει αλλαξει,αν δεν τον παρω τηλ δεν παιρνει,μερα παραμερα ερχεται να με δει,θελει να φυγει διακοπες...σκατα ολα...βαρεθηκα...να κλειστω εδω μεσα,να κλεισω και το facebook και τα κινητα να μη με βρισκει κανεις..αλλωστε για ολους βαρος ειμαι..:(:(

Έλααααααααααααα μην προσθέτεις ένα ακόμη άγχος σκεπτόμενη τους άλλους. Σίγουρα στενοχωριούνται αλλά περισσότερο στενοχωριέσαι εσύ γιατί εσύ έχεις το πρόβλημα, γι αυτό πρέπει να παλέψεις και να μην το βάζεις κάτω. Μόνο εσύ μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου πρώτα και μετά οι άλλοι με την κατανόησή τους. Μιλάω κι εγώ τώρα που κάνω τα ίδια, αλλά τα λέω σε σένα για να τα ακούω κι εγώ! :P

Quote:

---

Originally Posted by m.monkey

Έλααααααααααααα μην προσθέτεις ένα ακόμη άγχος σκεπτόμενη τους άλλους. Σίγουρα στενοχωριούνται αλλά περισσότερο στενοχωριέσαι εσύ γιατί εσύ έχεις το πρόβλημα, γι αυτό πρέπει να παλέψεις και να μην το βάζεις κάτω. Μόνο εσύ μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου πρώτα και μετά οι άλλοι με την κατανόησή τους. Μιλάω κι εγώ τώρα που κάνω τα ίδια, αλλά τα λέω σε σένα για να τα ακούω κι εγώ! :P

---

Σκεφτομαι να χωρισω,να τον αφησω να ζησει τη ζωη του να μην το χω βαρος κιολας...τωρα με τους γονεις δεν μπορω να χωρισω αναγκαστικα θα με υπωστουν αλλα αν ειμαι κλεισμενη στο δωματιο θα με βλεπουν λιγοτερο.

Καλά, τα λες αυτά τώρα πάνω στην απελπισία σου. Τα έχω πει κι εγώ πολλές φορές αλλά τίποτα δεν έχω κάνει. Ηρέμησε και προσπάθησε να σκεφτείς ψύχραιμα τι είναι αυτό που πραγματικά θέλεις και τι είναι αυτό που σε ενοχλεί γενικά στη ζωή σου. Και αν αλλάζει προσπάθησε να το αλλάξεις.

Καλημέρα παιδιά, τι κάνουμε?
Εγώ πέρασα ένα ΣΚ με χάλια διάθεση, χτύπησα 5-6 κρίσεις πανικού και ζαλάδα, αδυναμία, αστάθεια όλη μέρα. Χθες το βράδυ ενώ κοιμόμουν πετάχτηκα ξαφνικά φωνάζοντας γιατί ένιωσα ότι η καρδιά μου γυρνούσε τούμπα και ότι δυσκολευόταν να χτυπήσει. Τα χρειάστηκα για τα καλά... Που να κοιμηθώ μετά. Κάποια στιγμή με πήρε ο ύπνος που ήταν ανήσυχος βέβαια και από την ώρα που σηκώθηκα πριν μια ώρα περίπου είμαι πάλι χάλια. Ζαλάδα συνέχεια στομάχι χάλια.... Επίσης θέλω να ρωτήσω κάτι άλλο: όσοι έχετε διαταραχή πανικού κτλ. έχετε πρόβλημα με το βάρος σας? Εγώ ας πούμε παλιά ήμουν πάντα γύρω στα 62-63 κιλά και από τότε που απέκτησα το πρόβλημα και έχασα 10 κιλά δεν μπορώ να παχύνω εύκολα. Τώρα πριν λίγες βδομάδες ήμουν 57-58 και χθες που ζυγίστηκα είχα πέσει στα 56. Δεν μπορώ να πω ότι τρώω και τις μεγάλες ποσότητες φαγητού, λόγω της δυσπεψίας που με πιάνει (από το άγχος δημιουργήθηκε και το πρόβλημα στο στομάχι), αλλά τρώω κανονικά, το βράδυ βέβαια σχεδόν ποτέ. Όταν λοιπόν βλέπω ότι χάνω κιόλας αντί τουλάχιστον να μένω στα ίδια πανικοβάλλομαι επίσης. Είναι δυνατόν λόγω του άγχους να μη σε "πιάνει" το φαί που λέμε?

Ax μακαρι να ισχυε αυτο με το φαγητο :P

Quote:

---

Originally Posted by m.monkey

Καλημέρα παιδιά, τι κάνουμε?
Εγώ πέρασα ένα ΣΚ με χάλια διάθεση, χτύπησα 5-6 κρίσεις πανικού και ζαλάδα, αδυναμία, αστάθεια όλη μέρα. Χθες το βράδυ ενώ κοιμόμουν πετάχτηκα ξαφνικά φωνάζοντας γιατί ένιωσα ότι η καρδιά μου γυρνούσε τούμπα και ότι δυσκολευόταν να χτυπήσει. Τα χρειάστηκα για τα καλά... Που να κοιμηθώ μετά. Κάποια στιγμή με πήρε ο ύπνος που ήταν ανήσυχος βέβαια και από την ώρα που σηκώθηκα πριν μια ώρα περίπου είμαι πάλι χάλια. Ζαλάδα συνέχεια στομάχι χάλια.... Επίσης θέλω να ρωτήσω κάτι άλλο: όσοι έχετε διαταραχή πανικού κτλ. έχετε πρόβλημα με το βάρος σας? Εγώ ας πούμε παλιά ήμουν πάντα γύρω στα 62-63 κιλά και από τότε που απέκτησα το πρόβλημα και έχασα 10 κιλά δεν μπορώ να παχύνω εύκολα. Τώρα πριν λίγες βδομάδες ήμουν 57-58 και χθες που ζυγίστηκα είχα πέσει στα 56. Δεν μπορώ να πω ότι τρώω και τις μεγάλες ποσότητες φαγητού, λόγω της δυσπεψίας που με πιάνει (από το άγχος δημιουργήθηκε και το πρόβλημα στο στομάχι), αλλά τρώω κανονικά, το βράδυ βέβαια σχεδόν ποτέ. Όταν λοιπόν βλέπω ότι χάνω κιόλας αντί τουλάχιστον να μένω στα ίδια πανικοβάλλομαι επίσης. Είναι δυνατόν λόγω του άγχους να μη σε "πιάνει" το φαί που λέμε?

---

Γεια σου μαιμουδιτσα...Ελπιζω σημερα να εισαι καλυτερα....Κι εγω απο τοτε που εχω εξαρση στους πανικους εχω χασει μερικα κιλα,γιατι οπως ειπες κι εγω λογω του αγχους δεν μπορω να φαω καλα.. Ειδικα το βραδυ ας πουμε αμα φαω λιγο παραπανω νιωθω το στομαχι μου χαλια,κι αυτοματως νιωθω μια δυσφορια.Παντως ισχυει αυτο,οταν εχουμε εντονο αγχος δεν πολυμενουν τα κιλα πανω μας..Καλα κι εσυ αντι να χαιρεσαι,πανικοβαλεσαι??? Εμενα ειναι το μονο θετικο αυτο..Λεω,ας βγει και κατι καλο απ αυτη την παλιοκατασταση.χαχα.. Εγω εχω αλλο θεμα τις τελευταιες μερες...Οταν αγχωνομαι εχω δυσκολια στην καταπωση....Καταπινω το σαλιο μου ασυναισθητα ολη την ωρα και σε καποιες φασεις δεν μπορω να καταπιω λες κι εχω κομπο στο λαιμο..Αυτο ειναι καινουριο συμπτωμα...τι να πω...:confused::confused:

Quote:

---

Originally Posted by nansyan89

Γεια σου μαιμουδιτσα...Ελπιζω σημερα να εισαι καλυτερα....Κι εγω απο τοτε που εχω εξαρση στους πανικους εχω χασει μερικα κιλα,γιατι οπως ειπες κι εγω λογω του αγχους δεν μπορω να φαω καλα.. Ειδικα το βραδυ ας πουμε αμα φαω λιγο παραπανω νιωθω το στομαχι μου χαλια,κι αυτοματως νιωθω μια δυσφορια.Παντως ισχυει αυτο,οταν εχουμε εντονο αγχος δεν πολυμενουν τα κιλα πανω μας..Καλα κι εσυ αντι να χαιρεσαι,πανικοβαλεσαι??? Εμενα ειναι το μονο θετικο αυτο..Λεω,ας βγει και κατι καλο απ αυτη την παλιοκατασταση.χαχα.. Εγω εχω αλλο θεμα τις τελευταιες μερες...Οταν αγχωνομαι εχω δυσκολια στην καταπωση....Καταπινω το σαλιο μου ασυναισθητα ολη την ωρα και σε καποιες φασεις δεν μπορω να καταπιω λες κι εχω κομπο στο λαιμο..Αυτο ειναι καινουριο συμπτωμα...τι να πω...:confused::confused:

---

Τι καλυτερα και σημερα τα ιδια χαλια με μια ζαλαδα ολη μερα. Και οσο δεν εδινα σημασια τοζο επεμενε και γινοταν πιο εντονη. Ελεγα δε θα κατσεις, θα το παλεψεις και οταν δεν πηγαινε αλλο καθομουν για λιγο και μετα σηκωνομουν Ενιωθα σα να με χτυπαγε καποιος και ενω επεφτα ξανασηκωνομουνα και παλευα μαζι του και ξανα τα ιδια. Με κουρασε και σημερα παρα πολυ που σκεφτομαι να παω ξανα για εξετασεις αιματος. Πριν ενα μηνα εκανα και ηταν οκ δεν ξερω τι να πω.
Αυτο με το στομαχι το παθαινω κι εγω. Οταν φαω πρεπει να περασουν τουλαχιστον 5 ωρες για να ξαπλωσω ακομα και το μεσημερι. Καλα για το βραδυ δεν το συζηταμε ετσι και φαω καηκα. Παθαινω οτι κι εσυ και ακομα περισσοτερα.
Αυτο με τη δυσκολια στην καταποση που λες ειναι ενα ακομα συμπτωμα το οποιο εγω θα το χαρακτηρισω σχετικα ασημαντο μπροστα στα αλλα που παθαινω.

Quote:

---

Originally Posted by m.monkey

Τι καλυτερα και σημερα τα ιδια χαλια με μια ζαλαδα ολη μερα. Και οσο δεν εδινα σημασια τοζο επεμενε και γινοταν πιο εντονη. Ελεγα δε θα κατσεις, θα το παλεψεις και οταν δεν πηγαινε αλλο καθομουν για λιγο και μετα σηκωνομουν Ενιωθα σα να με χτυπαγε καποιος και ενω επεφτα ξανασηκωνομουνα και παλευα μαζι του και ξανα τα ιδια. Με κουρασε και σημερα παρα πολυ που σκεφτομαι να παω ξανα για εξετασεις αιματος. Πριν ενα μηνα εκανα και ηταν οκ δεν ξερω τι να πω.
Αυτο με το στομαχι το παθαινω κι εγω. Οταν φαω πρεπει να περασουν τουλαχιστον 5 ωρες για να ξαπλωσω ακομα και το μεσημερι. Καλα για το βραδυ δεν το συζηταμε ετσι και φαω καηκα. Παθαινω οτι κι εσυ και ακομα περισσοτερα.
Αυτο με τη δυσκολια στην καταποση που λες ειναι ενα ακομα συμπτωμα το οποιο εγω θα το χαρακτηρισω σχετικα ασημαντο μπροστα στα αλλα που παθαινω.

---

Ασημαντο,αλλα ακομα και αυτο με ταραζει...Σημερα το βραδυ εκανα το λαθος κι εφαγα κατι κοψιδια,και ακοοοοοοοοοοομα να συνελθω....:p :p