Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
'Αρα είσαι σκύλος άρα πρέπει να υπακούς στους ανώτερους της αγέλης και να εμείς δεν επιτρέπουμε εδώ τα δαγκώματα....τα δαγκώματα εκτός αυτού του χώρου!
Printable View
Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
'Αρα είσαι σκύλος άρα πρέπει να υπακούς στους ανώτερους της αγέλης και να εμείς δεν επιτρέπουμε εδώ τα δαγκώματα....τα δαγκώματα εκτός αυτού του χώρου!
ποσο ισχυει!!!Quote:
Originally Posted by elena60
Υπαρχουν μερες που τα βαζω με τον εαυτο μου. Οχι για τα λαθη που εκανα, αλλα για τις χαμενες ευκαιριες που ειχα.
Για τα ανεξερευνητα μονοπατια που δεν ακολουθησα και για τους χαμενους ερωτες.
Νιωθω πολλες φορες περιεργα. Οχι επειδη ειναι περιεργο το ΕΓΩ μου, αλλα γιατι βρισκω περιεργο τον κοσμο, την καθημερινοτητα μου και οτι με περιτριγυριζει
Και τελος βαριεμαι. Δεν βαριεμαι να παω στην δουλεια, βαριεμαι ομως την διαδικασια, το απολυτο και τους κακοπροαιρετους. Αυτους που νομιζουν οτι ειναι εξυπνοι ενω δεν εχουν δειγμα και αυτους που απλα δεν με συναρπαζουν
Είχε δίκιο η Βιτάλη όταν έλεγε τον στοίχο
Μαρία με τα κίτρινα
με βάση τα δεδόμενα
εδώ ο πλανήτης χάνεται
κι εσύ το παίζεις γκόμενα
με παραπέμπει σε μια παροιμία.....
Υπαρχει κατι το συναρπαστικο που μπορει να προκαλεσει ο ηθικος πονος σε καποιον που εκ πρωτης οψεως δεν φαινεται αδυναμο η αβουλο ατομο. Και ειναι πιο υπουλο απο αυτο που προκαλει ακομα και η σωματικη αρρωστια επειδη δεν υπαρχει ενδοφλεβια μορφινη ή ενδοραχιαια αναισθησια ή ριζικη εγχειρηση για να το ανακουφησει. Ετσι και σε πιασει τουτος ο πονος, θαρεις πως μονο ο θανατος μπορει να σε απαλλαξει απο αυτον. Ο ωμος ρεαλισμος του δεν συγκρινεται με τιποτα.
Γιατι εκει που ελεγε "γεννηθηκα στην κιβωτο 9 και 13 την ωρα που οι πλανητες μου βαραγαν μααααα"Quote:
Originally Posted by undetermined
Ηταν μια ακομη νυχτα. Απο τις γνωστες. Αυτες που ποτε δεν τον αφηναν να παρει μια ανασα χωρις το γνωριμο, πλεον, σφιξιμο στο στομαχι. Η σκεψη που του τριβελιζε το μυαλο ηταν αυτη που εδω και 6 χρονια δεν τον αφηνε να κοιμηθει, σαν ξυραφι εκοβε, και σαν βελονι εραβε, και οταν κοιταζε, που και που, στον καθρεφτη, δεν εβλεπε τον εαυτο του, αλλα εναν ξενο. Δεν μπορουσε να θυμηθει απο που γνωριζε αυτο το προσωπο, ειχε την τρομαχτικη εντυπωση οτι δεν το γνωριζε απο πουθενα. Αλλα κατι του ελεγε οτι ηταν το δικο του. Ενα περιγραμμα, και στην μεση μια θολουρα, αυτος ποιος ηταν; Τι απο τα δυο; Για ακομη μια φορα εφτασε στο ιδιο συμπερασμα, ναι, ηταν θολουρα, αυτη στη μεση. Που ετρεμε σαν φλογα, σαν φλογα ετοιμοθανατη.
ps. Μαλλον επρεπε να εχω ηδη κοιμηθει, τι λετε;
Ρε μνημόνιο πως τα πιάνεις.... Επίτηδες δεν το εβαλαQuote:
Originally Posted by mnimonio
ειστε φιλαρακια πολυ καλα απο οτι βλεπω ε?? καλα κανεις κι με ενοχλεις! κι πιρνεις το μερος της φιληςσου ,αλλα σε παρακαλω προσπαθησε να μην ξανα ασχοληθεις μαζιμου!! μπορεις?? πλζ, μου κανεις κακο!! με φερνεις στο σημειο να κανω υποτροπη!! τα μηνυματασου ευθυνοντε για ψυχικες διαταραχεςμου!! εχω προιδοποιηση πως η επιθεσεις σας με κανουν να θελω να αυτοκτονησω!! \Quote:
Originally Posted by undetermined
απο την στιγμη αυτην που εχω αναφερει γραπτος το προβλημα καλα θα ειναι να το γνωριζεις!! κι το γνωριζεις οτι φερεις ευθυνη !!
ευχομαι να αλλαξεις συμπεριφορα να γαφεις ομορφα κι ευγενικα οπως σου γραφω κι εγω!! να με σεβεσαι οπως κι εγω εσενα!! ευχομαι καλο σουκου κι φιλια στην μνιμονιο!! χιχιχιχ
το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.
Quote:
Originally Posted by giorgos panou
Ναι δεν τα έμαθες; Τα βράδια την κλέβω από το σπίτι της και κλέβουμε μαγαζιά και τράπεζες... Το πρωί την γυρίζω πίσω για να πιει το γάλα της , γιατί είναι και στην ανάπτυξη...
Τώρα σκέφτομαι να την παντρευτώ κιόλας αλλά δεν ξέρω πως θα το πάρει ο πατέρας της..
το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.
το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.
το σοου συνεχιζετε κ στο γραψε κατι
Ρέφερι;;;;;Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
χαχαχα καλό!!!
αγαπώ τα ζώα γιατί έχουν μια αθωότητα που δεν έχουμε εμείς οι νοήμονες ΄΄άνθρωποι΄΄.
γνωρίζουν την ανιδιοτελή αγάπη και την προσφέρουν απλόχερα.
κάποιοι τα βασανίζουν. ΚΡΙΜΑ.........
Στίχοι: Δημήτρης Ζερβουδάκης
Μουσική: Δημήτρης Ζερβουδάκης
1. Δημήτρης Ζερβουδάκης
Μέσα από κόσμους μυστικούς
τ’ άστρα με κοροϊδεύουν
χάδια γυρεύουν μια φορά
κι ύστερα μ’ αποφεύγουν
Πως του θεού η μοναξιά
ταίρι μου είπαν δεν έχει
τ’ όνειρο φίλε μου καλέ
αντέχει δεν αντέχει
Λευκή σκουριά δώρα τρελά
όλα πως δραπετεύουν
τη νύχτα ξύνει ένα σκυλί
τους ποιητές μαγεύουν
Μου παν ακόμα πως θα `ρθείς
βαθιά να μ’ αγαπήσεις
πως τον κακό μου τον καιρό
εσύ θα τον ξορκίσεις
Παραμυθένια μου ομορφιά
φτάνουν πια οι αλήθειες
μάγοι κρεμάσαν τα ραβδιά
κι εμείς τους κόσμου αλήτες
Αυτός ο τρόπος με πονά
τα βράδια μου μουδιάζει
τη νύχτα ξύνει ένα σκυλί
και τα παιδιά τρομάζει
Σε άδεια τοπία μακρινά
μου είπαν που τρέχεις ξένε
δες τα τραγούδια μοναχά
ψέματα να μη λένε
Κοίτα μη χάσεις τη γιορτή
σε κλέψει η απάτη
μόνος χωρίς αγάπης φως
γλιστρήσεις απ’ το χάρτη
Πάνω στη μούρλα τη γλυκιά
και στο τρελό μεθύσι
όλα να ρθούνε ποιο κοντά
και ο πόνος να λυγίσει
Πάνω στη μούρλα τη γλυκιά
και στο τρελό μεθύσι
όλα να ρθούνε ποιο κοντά
και ο πόνος να λυγίσει
"Η ΠΕΤΡΑ, ΤΟ ΣΙΔΕΡΟ, ΤΟ ΑΤΣΑΛΙ, ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ...
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΝΤΕΧΕΙ...!!!"
"ΦΤΑΣΕ ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ"
ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
Πως πας εσύ με την αλλαγή του μέρους;Quote:
Originally Posted by fragile
ακομα δεν πλακωσαν τα ζορικα.
απο δευτερα αρχιζει ο γολγοθας.
Μην τρελαίνεσαι , γιατί είναι προσωρινό και όχι κάτι μόνιμο.Quote:
Originally Posted by fragile
προσπαθω....
Εχθές το βράδυ μέσα στον ύπνο μου ξανά ονειρεύτηκα την Μάγισσα, είναι αλήθεια μα νοστάλγησα και τις ευχές και τις κατάρες.
Με ξόρκια μυστικά και ανώνυμα! που αλίμονο μου αν τα μάθαινα σε μουσικές και σε κιθάρες.
Αναπολωντας περιπετειωδεις εποχες..
Κατα τη διαρκεια των οποιων αναπολουσα ησυχες..
Μαλλον ψαχνω την εξιδανικευση μεσα απ΄την αποσταση
Εκεινη
Τοσο ομορφη
τοσο σκληρη
τοσο κακια
Δε θα το χωνεψω ποτε
Και παρολα αυτα στα ματια της λαμπαν 2 αστερια
Αναγνωριζω οτι τωρα ειμαι πιο ευτυχισμενη
Πιο ισορροπημενη
Πιο εξυπνη
Πιο γενναια
Κι ας ειμαι μακρυα απ' τα "επικινδυνα"
Επρεπε να βρω ρομαντισμο εξω απ' τον κινδυνο
Overdose
Αγαπουσα πολυ τη ζωη για να φτασω στα ακρα
(Κι αλλο)
Κι αγαπησα τοσο το χωμα
Που τα αστερια δε μου μιλουσαν πια
Τωρα δεν τα ψαχνω
Αλλα ειμαι πιο κοντα τους
Στην αγκαλια του
Ένα φιλί-Αλεξίου Χαρούλα
Έτος: 2014
Στιχουργός: Μωραΐτης Νίκος
Συνθέτης: Rous
Στίχοι
Ποιος σκότωσε τα όνειρα, πες
ποιος έκοψε τόσες στιγμές
τις μικρές ανθισμένες χαρές
Δείξε μου ποιος
ποιος χρόνος περνώντας κι αυτός
με ένα δρεπάνι σκυφτός
πως θέρισε όλο το φως
Αχ, ένα φιλί...
Στην πόλη οδηγώντας αργά
τα σπίτια, μπαλκόνια γυρτά
ζωές που θα κρύβουν κι αυτά...
Πως έγινε, δες
πως στένεψαν τόσο οι οροφές
πως γίναν κουτιά οι καρδιές
Ποιος σκότωσε τα όνειρα, πες
Ένα φιλί
και τα όνειρα γίνονται πάλι
θέλω ένα φιλί
Μόνο ένα φιλί
η ζωή δανεική και μικρή
μα στα χείλη σου μοιάζει μεγάλη
θέλω ένα φιλί
Σε βρίσκω στο πλήθος ξανά
στους δρόμους που η πόλη σχολά
απρόβλεπτη που είν' η ομορφιά
Πάλι γελάς
αμήχανα λίγο κοιτάς
Τι κοιτάς; Αγκαλιά να με πάρεις, δες
κανείς δε μας σκότωσε εμάς
ειδα μια παπια
Εξοργίζομαι, έχω αρχίσει πάλι νομίζω να χάνω την σταθερότητα στα νεύρα μου.... Θέλω να είμαι αισιόδοξος και να μπορέσω να διατηρήσω την πορεία που έχω εδώ και τρία χρόνια....
Ίσως να φταίει και το γεγονός ότι πιέστηκα πολύ τον τελευταίο μήνα
κάτι......
Ποσο ωραιος τιτλος...
Χμ, απειρες σκεψεις κατακλυζουν το μυαλο μου αλλά χωρις να μου φερνουν πανικο. Τωρα αυτο ειτε λεγεται ο εγκεφαλος πηρε ξανα μπρος και ειναι θετικο ειτε λεγεται χασαμε παλι τον μπουσουλα...
Κατι, θα θελα κατι που να φερνει χαμογελο αυτη τη στιγμη, οπως τη γεννηση ενος πλασματος, οπως εναν πινακα ζωγραφικης, οπως ενα αυθεντικο χαμογελο ενος ανθρωπου που νοιαζομαι, οπως ενα προφιτερολ...
Δεν ειναι ολα απαραιτητα, δεν ειναι ζητηματα κομβικα... αλλά θα θελα ο εγκεφαλος μου να κλινει στην ομορφια και οχι στον μαρασμο. Κουραστηκα τοσο ρεαλισμο πια... θελω και λιγο ξεγνοιασια !!!
Ο λόγος που είχε αναρτηθεί το θέμα ήταν αυτός, κάτι σαν ένα σημειωματάριοQuote:
Originally Posted by Constantly curious
Θα ήθελα να μπορούσα ν' αλλάξω τον κόσμο...να μην υπάρχει τόση σκληρότητα απέναντι στα πλάσματα που κατοικούν σ' αυτή τη γη, είτε είναι άνθρωποι είτε ζώα...επηρεασμένη από τον θάνατο ενός κουταβιού μετά από ξυλοδαρμό απ' το αφεντικό του γιατί κατούρησε μέσα στο σπίτι...
Εννοεις ειμαι οφ τοπικ ?Quote:
Originally Posted by Numenor
Καθόλου οφ τόπικ. Γράψε ότι θέλεις, ότι σκεφτεσαι, ότι θέλεις να βγάλεις από μέσα σου. Συμφώνησα μαζί στο προηγούμενο πόστ, συγνώμη αν φάνηκε το αντίθετοQuote:
Originally Posted by Constantly curious
Κανενα θεμα Numenor, απλα σκεφτηκα να το διευκρινησω.Quote:
Originally Posted by Numenor
Πραγματικα ειναι ωραιο Thread και μιας και πλεον ειναι προτιμοτερο να γραφουμε στα ηδη υπαρχοντα καλυτερα που ξανα βγηκε στο φως.
Ευχομαι σε ολους εντος και εκτος μια καλη ημερα.
Eίχε και ένα άλλο της Joann νομίζω που περιγράφεις μια σκηνή... παίρνεις τον ρόλο του αφηγητή, θα το ξεθάψω και αυτόQuote:
Originally Posted by Constantly curious
κάντε έρωτα όχι πόλεμο
ο πόλεμος έχει θύματα
ο έρωτας χαμόγελα
Καλό απόγευμα σε όλους
Μα εγώ μ’ ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ’ τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.