Εχω την καταθλιψαρα την αυθεντικη βλεπω ποσο υπεροχοσ ειναι ενασ ανθρωποσ οταν τον βλεπω μαλλον λογω καταθλιψησ γινεται αυτο
Printable View
Εχω την καταθλιψαρα την αυθεντικη βλεπω ποσο υπεροχοσ ειναι ενασ ανθρωποσ οταν τον βλεπω μαλλον λογω καταθλιψησ γινεται αυτο
είναι κάτι σαν ναρκωτικό δεν αντέχω μακρυά του γιατί γίνεται αυτό? δεν το έχω ξαναπάθει ελπίζω κάποιος που ξέρει να μου πει...είναι εξάρτηση όχι ερωταςQuote:
Originally Posted by Remedy
Γιατί έχει δίκιο; Εσύ εδω αλλιώς μας τα λες. ότι δε μπορεις χωρις αυτόν. Και πως γινετε να χειριστεις την κατασταση κ να "αλλάξεις", -δηλαδή να προχωρησεις την ζωη σου όπως εκείνος και να μην είστε μαζί, γιατί το θα αλλάξεις εκεί πάει- ενω είσαι κουρέλι;Γιατί τον αφηνεις να σε χειρίζεται; Που βρίσκεσαι εσύ σε κάθε επιλογή; Στην ουσία αντι να διεκδικείς αυτό που θέλεις, κάθεσαι κ ανέχεσαι όλη την κατάσταση, για να δώσεις στον εαυτό σου την ψευδαίσθηση πως είστε μαζι τη στιγμη της συνεύρεσης. Αυτό καταλαβαίνω. Τι θες να είσαι γι αυτόν; το γκομενάκι της πέμπτης που βγαζει κ τα εσωψυχά του ή η γυναίκα του; Αρχισε να λες αληθειες στον εαυτο σου σχετικά με αυτα που θελεις. Ασχετα με το τι σου λέει ο ψυχιατρος για εμμονές και τα λοιπά. Και διεκδικησε αυτα που θελεις. Με το κλάμμα δεν αλλάζει κάτι.Quote:
Originally Posted by lonelysoul
ακριβως.Quote:
Originally Posted by lonelysoul
"κατι σαν ναρκωτικο" ΟΤΑΝ Ο ΑΛΛΟΣ ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΛΕΙ, ειναι εμμονη, δεν ειναι ερωτας.
τι να εξηγησουμε παραπανω? ο γιατρος δεν στο εχει εξηγησει?
Και τι να κανw δεν μπορw μακρυα του του το εχw ξεκαθαρισει αλλα μου λεει να κοιταξw να μην εχw ελπιδες οτι εκεινος προχwραει την ζwη του και επισης κοπηκαν και οι σεξουαλικες συνευρεσεις...Ξερw οτι γνwρισε μια παρα πολυ ομορφη κοπελα βγηκαν 2-3 φορες αλλα επειδη εκεινη μενει μακρυα wς το Καλοκαιρι ειναι περιεργα τα πραγματα αν και δειχνει να την θελει..παει εγw τελειwσα απλα δεν μπορw να συμβιβαστw με αυτο
Πwς να τον διεκδικησw αφου δεν με θελει εχει γνwρισει αλλη...Μακαρι να μπορουσα...εγw τον θελw αποκλειστικα δικο μου οπwς ημασταν οταν ειχαμε σχεση..ολα τα αλλα απλα τα ανεχομαι...Quote:
Originally Posted by kutchunie
Πwς να τον διεκδικησw αφου δεν με θελει εχει γνwρισει αλλη...Μακαρι να μπορουσα...εγw τον θελw αποκλειστικα δικο μου οπwς ημασταν οταν ειχαμε σχεση..ολα τα αλλα απλα τα ανεχομαι...Quote:
Originally Posted by kutchunie
Βρε λονλι οι σχεσεις οι ανθρωπινες τι πιστευεις πως εξυπηρετουν; Γενικά! Γιατι επιλέγουν οι ανθρωποι να αλληλεπιδρουν;
Δεν διεκδικείς την ευτυχία σου. Αυτό προσπαθώ να σου πω. Και περνάς και σε εντελώς καταναγκαστικούς και αυτοκαταστροφικούς δρόμους, επιλέγοντας να καταπνίξεις και την επιθυμία σου να ευτυχήσεις. Ανέχεσαι πράγματα που σε φυσιολογικη κατασταση κανεις δε θα ανεχόταν. Και πως επικοινωνεις αυτά που θέλεις;; με μαστίγιο σε σενα! τιμωρεις τον εαυτό σου για μια λάθος επιλογή;; δεν ξερω για κατι πάντως που σου δημιουργει ενοχές αντι να κατσεις να το λύσεις.Quote:
Originally Posted by lonelysoul
Εμπρακτα δεν την διεκδικεις την ευτυχία σου. Σου λεει ξεκολλα και είσαι για λύπηση κτλ κι εσυ μονο κλαις.
Το φυσιολογικό θα ηταν να πεις, εσυ είσαι για λύπηση που υποτίθετε έχεις άλλη και την αγαπας και συνεχίζεις να με βλέπεις.
Επίσης του λες εχεις δίκιο. Δεν εχει δίκιο λόνλι!! Μπορει να ξεκαθάρισε τη θεση του απέναντι σου, αλλα με συγχωρείς πολύ, ένα ξεκαθάρισμα δεν τον κάνει και αμοιρο της ευθυνης του απέναντι σου. Ούτε του δινει το δικαίωμα να κρινει το τι νιωθεις. Αν ήταν στο ελάχιστο σωστος, θα σε βοηθουσε να δεις αυτο τον καταναγκασμό δε θα σου εριχνε και κλωτσια να πας πιο κάτω.
Αν δε γουσταρε γιατι συγκατοικησε; ηθελε να εκμεταλλευτει κάτι ίσως; στεγη και σταθερό ερωτικό συντροφο; Επίσης, ακόμα και δίκιο να έχει στο ότι ξεκαθάρισε τη θεση και προχωρά, ποιος είναι αυτος που θα αποφασισει πως πρέπει να κινηθουν τα δικα σου αισθηματα;; Εδώ εσυ δε μπορείς να τα βάλεις κάτω και να τα εξηγησεις ή να τα χειριστείς. Σου προκαλεί και ενοχές από πάνω, ότι εκείνος κάνει το σωστό ας πούμε!
LonelyS, let it go που λένε και στο χωριό μου. Έχει κρατήσει καιρό αυτή ιστορία, δεν κουράστηκες να ασχολείσαι? Λογικά, η κατασταση θα σου΄χει ρουφήξει όλη σου την ενέργεια. Πρέπει να γίνεις πιο δυναμική και να μην αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου σαν θύμα. Όσο ασχολείσαι τόσο θα καταστρέφεσαι και μετά από χρόνια θα μουντζώνεις τον εαυτό σου για τον χρόνο που έχασες και την φθορά που έκανες στην υγεία σου.Quote:
Originally Posted by lonelysoul
Όλοι έχουμε σκαλώσει με ανθρώπους σε κάποια φάση της ζωης μας- όμως θέλει δύναμη και κουραγιο να αναλάβεις την ευθύνη του εαυτού σου και να αλλάξεις την κατάσταση.
με το να λες "ποπο εχω εμμονη και ποσο πολυ υποφερω- δίνεις άλλοθι στον εαυτο σου να σέρνεται.
Φιλικά,
ΣΧ
Μαλλον ειναι ο πρωτος που ερωτευεσαι και τον εχεις εξιδανικευσει οταν ξαναερωτευτεις θα εισαι πιο εμπειρηQuote:
Originally Posted by lonelysoul
Δεν ερωτευεσαι καλα μαλλον ο ερωτασ ειναι ανεξηγητο φαινομενο κ πολυεπιπεδη εμπειρια εγω λεω οτι εχεισ προβλημα υγειασ δεν ειναι υγιησ ο ερωτασ σου κ κατι πρεπει να κανεισ η βρεσ αλλον η στο γιατρο
δεν ξέρω πια τι να κάνω είμαι άχρηστη σε όλα άμα δεν είχα το παιδί θα είχα φουντάρει το σώμα μου δεν αντέχει τόσο πόνο πια
Ενω εγω ειμαι χρησιμοσ κοιτα να συνελθεισ για σενα αμα νομιζεισ οτι εισαι αχρηστη θα εισαι παντου κανεισ δε σε ειπε αχρηστη κι αν θεσ να μαθεισ ολοι αχρηστοι κι αυτοι που δουλευουν κι αυτοι που καθονται
Αξίζει να φουντάρεις για έναν άνθρωπο ενώ ουσιαστικά έχεις πολλά περισσότερα στη ζωή σου για τα οποία αξίζει να ζεις;Quote:
Originally Posted by lonelysoul
Θα συμφωνήσω με την Gallow! Βρε κορίτσι μου δεν αξίζει να στενοχωριέσαι, ξέρεις πόσο άδικα χαλιέσαι? είχα κι εγώ κάποτε μια σχέση που τέλειωσε κάπως περίεργα και ήμουν αρκετό διάστημα κολλημένη, ξέρεις πόσο το μετάνιωσα αργότερα? καθόμουν και στενοχωριόμουν κι εκείνος συνέχιζε τη ζωή του. Επικεντρώσου στο παιδί σου γιατί χάνεις στιγμές χαράς που αργότερα θα σου στοιχίσουν.
Δήμητρα
Κι εγω αφηνω να με κανουν την καρδια κουρελι αλλα γουσταρω την ολη διαδικασια τ πονου εσυ τοσο πολυ πια τι αντρασ ηταν πια εγω αμα με γνωρισεισ μπορω να σε τρελανω σε ενα καφε να λεσ δε μπορει να υπαρχεισ εσυ γινεται μπορω να το κανω αμα θεσ το δοκιμαζουμε εγω θελω να θυμασαι εμενα οχι αυτον κι αμα σ αρεσει να σ κανουν την καρδια κουρελι πιστεψε με ειναι πανευκολο για μενα αμα θεσ να παμε για καφε να δεισ τι θα πει τρελλα απο τα μυνηγγια οχι ψυχωση τρελλα στην πιο καθαρη μορφη τησ γι αυτο λεμε καλα εισαι κατσε σπιτι μια χαρα εισαι υπαρχουν κ πολυ χειροτερα απο αυτα που νομιζεισ εμενα αλλαξε ο εγκεφαλοσ θεση κ πλεον τελειωσαν οι καλοσυνεσ οποιοσ θελει να κανει οτι θελει μια χαρα ειστε ολοι σασ
Για τον πονο παντωσ να ξερεισ υπαρχουν φαρμακα αμα πονασ να τα παρεισ εγω τα παιρνω ετσι ζω
Κ μιλαω για ψυχοφαρμακα οχι παυσιπονα υπαρχουν τα παντα πλεον απο φαρμακα παρε την αποφαση σου κ πηγαινε πλεον ο φουντοσ γινεται η απο μαλακια η τιποτα κακομαθημενα εχω ζησει τον απολυτο ψυχικο πονο κ παιρνω φαρμακα κ ζω οσο ζησω δε με ενδιαφερει παντωσ θα πεθανω στα ποδια μου απο τα προβληματα μου χεστηκα αφου δεν υπαρχουν θεραπειεσ κ ειναι ολα καταπραυντικα χεστηκα κι εγω κι οσο παει
Δεν αναρωτηθηκεσ γιατι δε μπορω να μιλησω θα σ πω η απο το ψυχικο πονο ειναι
η απο την καταθλιψη η απο τη ψυχωση με λιγο αυτισμο πακετακι κατι απο αυτα ειναι
Γι αυτο λεμε μια χαρα εισαι
Ωραια τα λες elis σου ευχομαι να βρεις μια θεογκομενα και να πεφτει στα πατωματα για σενα..τωρα που ειπα θεογκομενα τι κανει ο keep walking?Quote:
Originally Posted by elis
Λαθος ηθελα να πω ο why always me δεν πιστευω να οαρεξηγηθηκα απο τον Νικο
τελικα ..σε γιατρο πας? μιλας με καποιον ειδικο?
ξερει κανεις να μου πει??
Εννοειται μιλαw σε ψυχιατρο περιπου μια φορα στις δεκα μερες και μου εχει πει οτι η κατασταση ειναι δυσκοληQuote:
Originally Posted by rea
...πάλι καλα!!!...
lonelysoul, θα μου κάνεις μια χάρη; Το έχω προτείνει σχεδόν σε όλους εδώ μέσα (η ψυχίατρός μου το πρότεινε σε μένα)...θα αρχίσεις σιγά σιγά να κάνεις πράγματα με το παιδί σου (βόλτες, παιχνίδια, παιδική χαρά, παρακολούθηση κινουμένων σχεδίων, παραμύθια, θα κοιμόσαστε μαζί και ό,τι άλλο μπορείς να σκεφτείς) και θα τα καταγράφεις όλα σε ένα ημερολόγιο. Σε αυτό θα σημειώνεις ό,τι έχεις κατά νου να κάνεις με το παιδί σου και στο τέλος της ημέρας θα καταγράφεις τις εμπειρίες της μέρας που πέρασε. Κι αυτό θα το διαβάζεις συνέχεια. Μην περιμένεις μόνο από τα φάρμακα, κι η συζήτηση με τον ειδικό καλή είναι, αλλά αν δεν κινητοποιηθείς δε θα συνέλθεις εύκολα!! Βάλε ως πρώτο στόχο αυτό, γιατί χάνεις πολύτιμες και ανεπανάληπτες στιγμές που δεν γυρίζουν πίσω. Καλοί και οι έρωτες, αλλά η ψυχική και σωματική υγεία, οι όμορφες στιγμές που θα περάσεις με αυτό το πλασματάκι δεν μπορούν να αντικατασταθούν με τίποτα στον κόσμο!!Quote:
Originally Posted by lonelysoul
συμφωνω γκαλοου αλλα ειμαι σιγουρη οτι εχει πεισει τον εαυτο της οτι ολο αυτο δεν επηρεαζει το παιδι της, και αυτο με προβληματιζει πολυ! ..και αυτη η κατασταση ειναι ετσι εδω και μηνες!!!!τουλαχιστον οσο καιρο ειμαι εδω ..δεν ειμαι μανα και δεν ξερω, αλλα εδω ειναι τοσες μανουλες μελη και αναρωτιεμαι ...γινεται να εισαι σε αυτην την κατασταση τοσους μηνες και το παιδι να μην το βλάπτεις?? μιλαμε για 3-4 χρονων παιδι... ανησυχω απο την πρωτη στιγμη με την θεματοθετρια..
Ακριβώς! Είναι και κάτι άλλο που δε θέλω να θίξω όμως γιατί θα γίνω σκληρή και δεν το θέλω μόνο και μόνο επειδή διαφέρουμε στον τρόπο σκέψης με την δημιουργό!! Μπορεί κάποια στιγμή ο καθένας μας να την "πάθει"... .
γαμωτο και εγω πολλες φορες σκεφτομαι οτι πρεπει να συγκρατω τον εαυτο μου, αλλα δεν ξερω κατα ποσο βοηθαμε πραγματικα τον αλλον οταν καθομαστε και του γλύφουμε τις πληγες και δεν του λέμε την αληθεια, οπως την νιωθουμε απο καποιο σημειο και μετα, αφου βλέπουμε οτι δεν βοηθαει η σκετη υποστηριξη και τα ιδια θεματα ανεβαινουν ξανα και ξανα..βεβαια , δικαιωμα της να τα πει να τα βγαλει απο μεσα της, αλλα δεν την βλέπω προθυμη να θελει να βοηθησει τον εαυτο της... μπορεις βεβαια να το αγνοησεις το θεμα και ισως ειναι λάθος μου να εκνευριζομαι... δεν εχω και την καλυτερη λογικη σκεψη του κοσμου...και με επηρεαζουν αυτες οι καταστασεις της παραλογης "θυματοποίησης"...Quote:
Originally Posted by Gallowdance
σαφως ολοι την "παθαινουμε" καποια στιγμη, αλλα όχι ετσι ... αλλο να πληγωθεις και αλλο να χανεις καθε οριο και να παρακαλας και να ζητιενευεις τον μαλακ@ για μηηηνες!...καπου σε καποιο σημειο δηλαδη ολοι μπαινουμε στην διαδικασια να μαζεψουμε τα κομματια μας ... 4000000 φορες της ειπε οχι ξεκαθαρα...γιατι επιμενει? τι ειναι αυτη η λογικη του βιαστη? ε παρτο αποφαση και δες τι μπορεις να κανεις να προχωρησεις ρε παιδι μου... τουλαχιστον προσπαθησε ...εγινες απειρες φορες σκουπιδι ..το βλέπεις δεν σε βγαζει πουθενα αυτο.. τι περιμενεις? να σε λυπηθει και να σε αγαπήσει??
και ειναι και ενα παιδακι στη μεση, πως να πιστεψω οτι εισαι καλη μανα..οταν σε βλέπω τοσο αρρωστη για τον "γκομενο"? μεσα στην καταθλιψη θα το χει ριξει το παιδακι!!!
συγνωμη ρε θεματοθετρια, αν γινομαι σκυλα, αλλα το χα μεσα μου καθε φορα και δεν αντεξα να κρατηθω τελικα!..εχω αυτο το προβλημα και εγω...
Κι εγω ειχα πεσει σε βαρια καταθλιψη αλλα ηταν απο τν αρωστεια οχι απο καποιον γκομενο! Ημουν στο κρεβατι για ενα δυο μηνες μεχρι να επανελθω και ο γιος μου ο μικρος μου το κοπαναει κσμμια φορα ακομα που ησουν στο κρεβατι ποθ εκλεγα κι εγω μαζι σου του εξηγω πως ηταν απο την αρωστεια αλλα τα παιδια δεν καταλαβαινουν
χαχαχα... μου αρεσει ο μικρος σου!..ζορικος δεν χαριζει καστανο.. να σου ζησει!!!! .. ;)Quote:
Originally Posted by pavlina
Σ ευχαριστω ρεα μου να εισαι καλα! Τι θα γινει θα το κοψουμε το τσιγαρο?Quote:
Originally Posted by rea
Κορίτσια κι εγώ χρόνια καπνίστρια ήμουν και το έκοψα στην εγκυμοσύνη, μετά γέννησα και όταν οι μικροί ήταν εννέα μηνών το ξανάρχισα. Τώρα έχω δυο χρόνια που το έκοψα και δεν σκοπεύω να το ξαναρχίσω. Όμως είναι λίγο δύσκολο, ειδικά αν καπνίζεις χρόνια. Οι λόγοι που το έκοψα? Πρώτον με έφαγε το κρύο γιατί μέσα στο σπίτι με τους μικρούς δεν κάπνιζα φυσικά. Ένας άλλος λόγος είναι ότι κρύωνα συνέχεια, βέβαια αυτό οφειλόταν και στις ιώσεις που έφερναν οι μικροί. Άσε που τώρα μου φαίνεται ότι αρρωσταίνω πιο συχνά. Ένας τελευταίος λόγος είναι ότι έφυγε από καρκίνο του πνεύμονα συγγενικό μου πρόσωπο που κάπνιζε πάρα πολύ. Βάλτε τα κάτω και αποφασίστε. Α και μαζί με το τσιγάρο έκοψα και το καφέ γιατί βρε κορίτσια για μένα τουλάχιστον αυτά πήγαιναν πακέτο! Όπως λέει και το τραγούδι του Παπάζογλου ήθελα μια κούπα με καφέ και τέσσερα τσιγάρα!Quote:
Originally Posted by pavlina
...τις προαλλες είπα να τρεξω λίγο τον σκύλο μου, ...λιγα μολις μετρα και νομιζα πως τα πνευμονια μου θα εκραγουν!!..ναι! θα το κοψουμε παβλινα!!..εμπρος στον δρομο που χαραξε η παπα... αληθεια τα στερητικα ποτε αρχιζουν και ποσο κρατανε στο περιπου?
Αϋπνίες είχα για μεγάλο διάστημα αλλά δεν είμαι σίγουρη αν αυτό οφειλόταν στη διακοπή ή στους μικρούς που με ξυπνούσαν συνέχεια
Καληνύχτα Ρέα!
καληνυχτα κοριτσακι μου ..τα φιλια μου στα αγγελουδια σου!:)
Διαβασα με προσοχη τα οσα ειπατε και φυσικα δεν εχw κατι να πw γιατι εχετε απολυτο δικιο...Δεν ειμαι καλη μανα και το ξερw πολυ καλα αυτο δοξα τον Θεο το παιδι δεν εχει καταλαβει τιποτα αυτο σας το λεw για να σας καθυσηχασw μαζι με την βοηθεια τwν γονιwν μου κανουμε τους καραγκιοζηδες και ειναι ισwς ενα απο τα πιο χαρουμενα και ευτυχισμενα ατακτα δραστηρια παιδακια:)
Οσο για μενα οταν δεν αντεχw kai πρεπει να ξαπλwσw του εχουμε πει οτι η μαμα εχει ενα προβλημα με την μεση της...Οχι δεν του εχουμε πει οτι η μαμα παρακαλαει εναν μαλακα που την θεwρει και ο ιδιος για λυπηση και της το λεει χυμα και της εξηγει πwς δεν την θελει και αυτη εχει κολλησει και ειναι ενα βημα πριν την τρελα για αυτον...Θελw να συνελθw αληθεια...Αλλα ειναι σαν ναρκwτικο...Δεν την παλευw αλλο...Οταν το παιδι γυριζει απο τον παιδικο σταθμο που λειπει σχεδον την μιση μερα βρισκει μια μαμα με προβλημα στην μεση αλλα γεματη αγαπη...δεν συνανταει μια μαμα τρελη (μενουμε με τους δικους μου) το παιδι μεγαλwνει υπεροχα
Χαίρομαι για αυτό που λες, είναι όμορφο που μεγαλώνετε το παιδί όλοι μαζί, και εσύ και το παιδί σου χρειάζεστε αγάπη και στοργή! Μην αισθάνεσαι ενοχές, σου λέμε ο,τι λέμε γιατί κάποια στιγμή όταν πια θα έχεις τελειώσει με αυτή την ιστορία θα κοιτάς πίσω και θα βλέπεις ένα κενό (και έναν μαλάκα ανάξιο λόγου), θα έχουν χαθεί πολύτιμες στιγμές από τη ζωή σου και στιγμές που θα μπορούσες να περάσεις με το παιδί, αλλά αντ' αυτού βυθιζόσουν στην κατάθλιψη. Η μητρότητα είναι ωραίο πράγμα, φαντάζομαι, και δε συμβαίνει κάθε μέρα σε μια γυναίκα. Kαι οι στιγμές περνούν και χάνονται.Και οι σχέσεις μεταβάλλονται, ακόμα και οι σχέσεις σου με το παιδί σου... Μπορεί τώρα να είναι μικρό, αλλά ξέρεις και η ίδια πως τα παιδιά καταλαβαίνουν πολλά περισσότερα απ' όσα νομίζουμε, ή μάλλον θα θέλαμε να καταλάβουν, για αυτό δεν πρέπει να τα "υποτιμάμε", καταλαβαίνεις πως το εννοώ... Αυτή τη στιγμή μόνο αυτό το παιδί μπορεί να σε "ταρακουνήσει" , αντί να σε "πιάνει η μέση σου" ξεκίνα να εκμεταλλεύεσαι τις μικρές στιγμές που περνάτε μαζί, θα είναι οι μόνες όμορφες στιγμές που θα θυμάσαι μετά από καιρό, μέχρις ότου να βρεις έναν σωστό άνθρωπο ή τέλος πάντων κάτι που να γεμίζει τη ζωή σου και το οποίο θα σε ξεκολλήσει από αυτό το βάλτο που εν μέρει επέλεξες να βυθιστείς.