Originally Posted by
Mara.Z
Αρα ο μπαμπας σου, η προσωπικοτητα του τρεφεται απο την εξουσια...
Γουσταρει γενικα να εχει το πανω χερι...
Στο θεμα μου, λεω καπου οτι η Αλις Μιλλερ λεει οτι τα αρνητικα συναισθηματα πρεπει να βιωνονται και οχι να απωθουνται. Ρωταω λοιπον το θυμο που νιωθω τωρα που η μαμα μου δεν ζει πως θα τον βιωσω? και αν θυμαμαι καλά, δεν το εχω προχειρο τωρα, μου λεει ενας με την ασκηση στο γυμναστηριο εκτονωνεσαι.
Ε λοιπον, μου εχει τυχει να πηγαινω γυμναστηριο Κυκνε, τοσο πολυ νευριασμενη/φορτωμενη/θυμωμενη, και με αλλα θεματα, να κανω διαδρομο και απο μεσα μου να βρρρρριζωωωωω, βήματα και βρισιες, για χιλιομετρα.
Στο τελος φευγω ιδρωμενη και ανακουφισμενη, σαν αναγεννημενη. Ουτε βαρος ψυχολογικο ουτε τιποτα.
Σχετικα με τα παιδια που λες, ελεγα στη μανα μου οτι αν κανω κοριτσακι, δεν θα της δωσω το ονομα της, και αν της το δωσω, θα τη χτυπαω οσο με χτυπουσε (φυσικα δεν το εννοουσα, για να την πικαρω το ελεγα). Και ξερεις τι μου ελεγε? να μην το δωσεις το ονομα, δεν θελω...