Όχι άνθρωπε, όχι! Αυτή είναι υπεύθυνη για τις πράξεις της και της ανοίκουν. Αυτός είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του και του ανοίκουν. Έλεος!Quote:
Originally Posted by anxious4ever
Printable View
Όχι άνθρωπε, όχι! Αυτή είναι υπεύθυνη για τις πράξεις της και της ανοίκουν. Αυτός είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του και του ανοίκουν. Έλεος!Quote:
Originally Posted by anxious4ever
Δεν εχει νοημα να το αναλυσουμε πλεον αλλα αφου ρωτας θα σου πω...Εγω απο ολη την ιστορια πιστευω πως η γυναικα του εξαρχης συμβιβαζοταν. Χωρις να σημαινει οτι δεν ηταν ερωτευμενοι η δε περνουσαν καλα καποτε. Αλλα ηξερε παντα καταβαθος οτι ειναι καλα, αλλα δεν τρελαινεται. Αλλα ηταν καλα και γιατι να μην ειναι μαζι του εφοσον πληρουσε ολα τα τυπικα της κριτηρια ο θεματοθετης; Εν ολιγοις δεν ηταν ΝΑΙ. Ηταν "γιατι οχι...;"Quote:
Originally Posted by Remedy
Οταν σκαει τετοιο θεμα σε μακροχρονιες σχεσεις/γαμους πιστευω πως αυτη ειναι η βασικη αιτια. Αλλα ξεφευγουμε πολυ πιστευω απο το θεμα.
Φίλε αν δεν σε χωρίσει αυτή (διαζύγιο),δεν πιστεύω πως εσύ θα μπορέσεις να το κάνεις μόνος σου...
Του χρόνου τέτοια μέρα,πάλι εδώ θα είμαστε να τα λέμε...
Φυσικά και μπαίνουν όλες οι σχέσεις στον αυτόματο κάποια διαστήματα! Αλλά παίζει ρόλο πόσο μεγάλα είναι αυτά τα διαστήματα κι αν τελικά αυτό παγιώνεται ως μια μόνιμη κατάσταση ή όχι.Quote:
Originally Posted by anxious4ever
Και εννοείται οτι δεν δικαιολογώ αυτόν που θα απατήσει! Σε καμία περίπτωση! Αλλά δεν δικαιολογώ ούτε αυτόν που μόνιμα δεν ασχολείται πια με την σχέση του και δεν κάνει τίποτα για να την βελτιώσει παρά μόνο όταν δει πως την χάνει ( δεν αναφέρομαι στον θεματοθέτη, γενικά μιλάω)
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, εκτός κι αν υπάρχουν κι άλλα που δεν ξέρουμε, εξακολουθώ να μην βλέπω κοροιδία. Αν ήθελε να τον κοροιδέψει κι απλά να πλακωθεί στα πηδήματα θα μπορούσε να το κάνει χωρίς να του έχει κάνει καμιά κουβέντα πριν για το πώς νιώθει. Ίσα ίσα θα το έπαιζε κι ευτυχισμένη γυναικούλα και δεν θα έπαιρνε κανείς χαμπάρι (πλήθος τέτοιων παραδειγμάτων γύρω μας!) Βλέπω απλά μια σχέση που είχε τελειώσει πολύ πριν την ύπαρξη τρίτου προσώπου.
Μεσολαβησε πολυ μικρο διαστημα απο οταν του εκανε τη συζητηση μεχρι να κανει κατι...πραγμα που με κανει να πιστευω οτι ηδη ειχε γινει η δουλεια. Αν η συζητηση ειχε σκοπο οντως να σωθει η κατασταση θα του εδινε χρονο να κανει κατι...που εκανε προσπαθειες ο ανθρωπος. Εκανε συζητησεις, τη στηριξε με την αρρωστια, μπηκε εδω στο φορουμ και ανοιξε θεμα για το τι μπορει να κανει...εκανε κινησεις. Εκεινη δεν του εδινε ομως πλεον περιθωρια η συζητηση εγινε για να γινει, οχι για να αλλαξει κατι. Ειναι πολυ αφελες να πιστευεις το αντιθετο...Quote:
Originally Posted by elisabet
οκ, εδω διαφωνω καθετα,Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
γιατι το εχω παθει στο μακρυνο παρελθον και το ξερω καλα οτι μπορει να συμβει.
μπορει να τρελαινεσαι απο ποθο και ερωτα και να πιστευεις οτι εισαι η πιο τυχερη γυναικα του κοσμου που εχεις τετοια σχεση με τετοιον ανθρωπο και τον ποθεις και τοσο πολυ και μετα απο 15 χρονια να εχει ξενερωσει η ζωη σου, χωρις να σταματησεις να τον αγαπας, αλλα απο ποθο, ΜΗΔΕΝ.
Σ' αυτό συμφωνώ...όντως μπορεί και να υπήρχε η σχέση πριν του κάνει την συζήτηση. Αυτό δεν αναιρεί αυτό που λέω όμως.Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Αν ήταν απλά μια αδίστακτη, δεν θα του είχε κάνει ποτέ αυτή τη συζήτηση ώστε να τον βάλει σε υποψίες. Δεν λέω ότι έκανε την συζήτηση για να σώσει κάτι, μπορεί να την έκανε για να βγάλει την ευθύνη από πάνω της, μπορεί γιατί ένιωθε τύψεις, μπορεί και να είχε μια μικρή ελπίδα ότι κάτι μπορεί να σωθεί...δεν γνωρίζω γιατί πολύ απλά δεν έχουμε την άλλη πλευρά εδώ. Πάντως αν ήθελε απλά να τον κοροιδεύει θα μπορούσε απλώς να σωπάσει και να ζει τον έρωτα της με τον άλλον χωρίς κανείς να έχει πάρει χαμπάρι. Υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες και άντρες που κάνουν ακριβώς αυτό και στην σχέση τους μέσα δεν δίνουν κανένα δικαίωμα για να τους υποψιαστεί ο άλλος.
Και συμφωνώ με την Remedy οτι δεν ήταν απαραίτητα μια λάθος επιλογή. Μπορεί 15 χρόνια πριν να ήταν ερωτευμένη και να ποθούσε τον άντρα της. Οι άνθρωποι αλλάζουμε σε τόσο μεγάλα διαστήματα και τα συναισθήματα μας επίσης.
Η αρχική συζήτηση έγινε γιατί η ίδια πίστευε πως και εγώ αισθανόμουν το ίδιο με αυτή, ότι δεν την ήθελα, ότι βαρέθηκα και να το τελειώνουμε με συνοπτικές διαδικασίες. Περίμενε ίσως αυτό που λέτε, να βγάλει από πάνω της την ευθύνη και τις τύψεις σε κάτι που ήδη μαγείρευε ή είχε κάνει, ή να νιώσει ελεύθερη από μένα για να κάνει ότι έκανε. Και εκεί της επιρρίπτω ακόμα περισσότερο την ατιμία και το ανήθικο, στο ότι όταν έμαθε και είδε πως τα πράγματα από την μεριά μου δεν ήταν έτσι, θα έπρεπε να ξεκαθαρίσει τη θέση της εξ'αρχής πως είναι ήδη άλλου, σωματικά ή/και ψυχολογικά. Να το ΣΥΖΗΤΗΣΕΙ πρώτα και όχι να πράξει. Και για να το κάνει (τουλάχιστον) 3 φορές αυτό, για μένα σημαίνει πως για αυτή είναι κάτι παραπάνω από σωματικό, είναι ερωτευμένη με αυτόν τον άνθρωπο.
Άρα εγώ από #1 έγινα #3 σε αυτή τη σχέση. Άρα, τί ρόλο βαράω εγώ;Να κρατάω το φανάρι; Ε, όχι. Φτάνει.
Αυτό που υποτίθεται πως δουλεύει μέσα της είναι το δικό της σοκ που έπεσε τόσο έξω για μένα, που είδε πως μπορώ να της δώσω αυτά που της έδινα και της τα δίνω ακόμα και μετά από όλα αυτά που έχουν γίνει και κατά πόσο μπορεί να επιστρέψει στο γάμο μας και στα ερωτικά συναισθήματα της προς εμένα. Όταν δοκιμάσεις κάτι διαφορετικό που σου αρέσει και σου αναπληρώνει το κενό που νιώθεις για το σύντροφό σου, θεωρώ πως περισσότερες πιθανότητες έχω να κερδίσω 3 φορές συνεχόμενες στο τζόκερ παρά να επανέλθει στο 100% στο γάμο μας. Αν υπάρχει έστω και 1% αμφιβολία, είναι μαθηματικά σίγουρο πως στο μέλλον είτε εγώ θα κάνω κάτι με κάποια άλλη, είτε αυτή με κάποιον άλλο. Και αυτό δε λέγεται σχέση, λέγεται συμβιβασμός, παραλογισμός, συγκατοίκηση, θέατρο..
Αγάπη υπάρχει, ενδιαφέρον υπάρχει εκατέρωθεν, αλλά αυτά δεν είναι αρκετό να μας κρατήσουν μαζί.
Για μένα μετράει η απιστία και σε σωματικό επίπεδο αλλά κυρίως το ΨΕΜΑ και η εμπιστοσύνη που πλέον δεν υπάρχει, και πιστεύω πως δεν θα ξαναυπάρξει μεταξύ μας..
Πολυ πιθανο..κ συμφωνω με Σταυρο..Quote:
Originally Posted by STAVROS
μιλας πολυ σωστα..κ ετσι ακριβως ειναι..μονο εξηγησε μου, γιατι εφοσον εχεις δει οτι ειναι καμμενο χαρτι η υποθεση..γιατι περιμενεις ποτε αυτη θα ζητησει διαζυγιο?κ δεν το κανεις εσυ??? αληθεια..γιατι?? πιστευεις πραγματικα οτι αυτη θα το θελησει?ειδικα τωρα που υπαρχουν παιδια?Quote:
Originally Posted by cookerman
Προσπαθώ να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου. Ίσως βαθύτερα να νιώθω αδύναμος αυτή τη στιγμή να πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου. Γνωρίζω πως δε γίνεται να συνεχίσω έτσι, είμαι πλέον στη συνειδητοποίηση των πραγμάτων, ίσως όλο αυτό να μου έχει διαλύσει την αυτοεκτίμηση μου, παρ'ότι γνωρίζω τί πρέπει να κάνω ίσως η αναμονή μου να έχει να κάνει με δική μου αδυναμία, αυτή τη στιγμή. Αυτά ως προς μια δική μου βαθύτερη αναζήτηση. Μέρα με τη μέρα νιώθω τον εαυτό μου να απομακρύνεται από αυτό τον γάμο, ήδη απέχω πολύ, γνωρίζω πως αυτή τη στιγμή μόνο κακό μου κάνει. Ίσως το ότι δεν εχω αποβάλλει πλήρως τον θυμό μου να μου έχει δημιουργήσει εσωτερικό πρόβλημα. Είμαι όμως σίγουρος πως θα γινει μέσα στις επόμενες λίγες ημέρες. Πείτε με κακόμοιρο,αστείο, μαναμούνια, αδύναμο.. Ένα λάκτισμα χρειάζομαι, είμαι σίγουρος πως θα μου το δώσει η ίδια πάρα πολύ σύντομα με την συμπεριφορά της, την συνεχιζόμενη ερωτική της αδιαφορία, αλλιώς θα το κάνω μόνος μου.Δεν αντέχω και οργανικά άλλο.
οκ εισαι σε φαση ζυμωσεων αυτη τη στιγμη, διαπιστωσεων κλπ..με λιγα λογια..προσπαθεις να χωνεψεις ακομα ολο αυτο...γιατι ειναι ενα σοκ..οπως κ να το κανουμε, ειναι μεγαλο σοκ,αλλαζει η ζωη σου ξαφνικα κ αποτομα..
οποτε ακομα στην ουσια για μενα, κρατας λιγο την αναπνοη σου..
οποτε πιστευω, πρεπει να παρεις τον χρονο σου..
αυτο ομως που φοβαμαι πολυ, ειναι οτι μπορει να σε τουμπαρει με τον καιρο..ο θυμος δεν εκφραζεται κ ειναι μεσα σου, μενει εκει κ δημιουργει ασχημα συναισθηματα κ γι αυτο αυτη τη στιγμη εχεις αποστασιοποιηθει συναισθηματικα..τι θα γινει ομως οταν ξεθυμανει ο θυμος?
καποτε ξεθυμαινει..προσεχε ..σκεψου μονο για σενα κ τι ειναι καλο για σενα.
φροντισε να μην μεινεις σε εναν γαμο επειδη φοβασαι την μοναξια κ φοβασαι να απογαλακτιστεις απο αυτον..σου εφιστω απλως την προσοχη..
γιατι πολλα ζευγαρια καταληγουν σε συμβιβαστικους γαμους (για τα παιδια) κ κανει ο καθενας την δικη του ζωη..κ δεν ειναι ποτε πραγματικα ευτυχισμενοι, κατι με το οποιο εγω προσωπικα δεν συμφωνω καθολου, μιας κ ειμαι παιδι τετοιας οικογενειας..
υπεφερα πολυ στη ζωη μου με τετοιους γονεις..προσεξε..
αυτο μονο..
Για να μείνω σε αυτό το γάμο, θα έπρεπε να γίνουν εκπληκτικά πράγματα που μου είναι αδύνατο να φανταστώ πως θα συμβούν στις υπάρχουσες συνθήκες. Δεν υπάρχει περίπτωση συμβιβασμού για μένα σε τίποτα. Ζήτησα το 100%, είναι προφανές πως δε μπορεί και δε θα μπορεί στο μέλλον να μου το δώσει. Πάντα θα είχα αμφιβολίες, πάντα θα ζούσα με το φόβο, με τα ερωτηματικά. Δε μου αξίζει κάτι τέτοιο.Ειδικότερα μετά από αυτό που περνώ τώρα..
Δεν υπάρχει η λέξη τουμπαρισμα στο μυαλό μου, και σε ευχαριστώ που μου εφιστας την προσοχή σε αυτό, δεν θα το ήθελα ούτε εγώ για τα παιδιά μου. Υπάρχει ανατροπή σε όλα όσα φανταζόμουν για το μέλλον, όλα όσα περίμενα να συμβούν και να ζήσουμε σαν οικογένεια. Αλλά ανατροπή στα συναισθήματα μου είναι σχεδόν απίθανο να συμβεί.
ok ..ευχομαι καλο δρομο τοτε στην νεα σου ζωη.....
Ο γάμος είναι ένα κοινωνικό συμβόλαιο. Στη σχέση με τη γυναίκα σου νομίζω εννοείς πως δεν μπορείς να μείνεις.Quote:
Originally Posted by cookerman
Η σχέση σας, λοιπόν, έχει τελειώσει εδώ και χρόνια, όπως σου είπε και η σύζυγός σου. Εσύ, για τους δικούς σου λόγους συνεχίζεις τη συγκατοίκηση μαζί της, αφού ήδη σε είχε απορρίψει ως άνδρα, κάτι που σου γνωστοποίησε προφορικά. Βέβαια, εσύ αργότερα ανακάλυψες και το ότι είχε και εξωσυζυγικές σχέσεις, κάτι που σου απέκρυπτε, αν και δε νομίζω να ήταν το μόνο, καθώς με βάση τα λεγόμενά σου, είχατε σχεδόν χάσει κάθε συναισθηματική επαφή ή και επικοινωνία.
Πριν μάθεις για την εξωσυζυγική σχέση, έτρεφες περισσότερες ελπίδες και την έβλεπες αλλιώς. Όμως ούτε τότε θα μπορούσε να γίνει κάτι ουσιαστικό, με βάση τη δεδομένη κατάσταση και τη συμπεριφορά. Τώρα απλά έχασες και την εμπιστοσύνη σου προς αυτή, με αποτέλεσμα αυτό να σε ωθήσει πιο πολύ στο χωρισμό.
Νομίζω πως θα πρέπει να κοιτάξεις τα πράγματα όπως είναι και όχι από τον παραμορφωτικό φακό της κοινωνικής σύμβασης που λέγετε γάμος.
Άλλη η σχέση σου με τη σύζυγο, άλλη η σχέση σου με τα παιδιά, είτε μένατε μαζί, είτε χώρια, είτε πριν είτε μετά, είτε με τις αποκαλύψεις, είτε χωρίς.
Το να προσπαθούμε να αναλάβουμε ή να επιρρίψουμε ευθύνες, δε νομίζω πως βοηθάει. Πάρε την ευθύνη που έχεις εσύ για τον εαυτό σου και τις πράξεις σου από δω και πέρα. Μην μπλέκεις ενηλίκους στις όποιες αποφάσεις πάρεις για τη ζωή σου.
Προσοχή στο θέμα με τα παιδιά. Δε θα πρέπει να μπλέξουν σε τοξικό περιβάλλον. Η σύζυγος θα μπορεί να τα κρατήσει, ή θα τα δίνει και σε άλλον άνθρωπο να τα κρατήσει, για να βγαίνει και βόλτες; Υπάρχουν παπούδες γιαγιάδες που θα μπορούσαν να τα επιβλέπουν επίσης;
Επ' ουδενί τα παιδιά δεν θα πρέπει να μπλέξουν σε ένα γαϊτανάκι μεταξύ των σχέσεων των ενηλίκων.
μα αυτο λεει ο ανθρωπος..οτι θα φυγει σιγα σιγα...δεν τον ενδιαφερει η κοινωνικη συμβαση που λεγεται "γαμος" πλεον...Quote:
Originally Posted by SB_
Είσαι σίγουρος ότι πήρες ποτέ τη ζωή στα χέρια σου ;Γτ αν την επαιρνεσ δε θα χωριζεσ
Πως εμαθες για την εξωσυζυγικη της σχεση;
Στο ειπε εκεινη κατω απο πιεση, απο τυψεις ή απλα το ανακαλυψες μονος σου;
Μετά από όλη αυτή την φοβερά ψυχοφθόρα περίοδο, σήμερα τελικά έβαλα την τελεία στην τελευταία παράγραφο του γάμου μου. Έχοντας πλέον εξαντλήσει κάθε εσωτερική δύναμη, κάθε συναίσθημα και κάθε προσπάθεια για να δώσω μια δεύτερη ευκαιρία στο γάμο μου και αναγνωρίζοντας πολύπλευρα το συναισθηματικό κενό ανάμεσα μας στην πλήρη κλίμακα του, ζήτησα από τη γυναίκα μου διαζύγιο αφού πλέον δεν πληροί αυτά που ζητάω να μου προσφέρει μια γυναίκα δίπλα μου και λόγω όλων αυτών που αναλύσαμε στα προηγούμενα ποστ..
Ομολογώ πως ήταν μια εξαιρετικά αμήχανη στιγμή κυρίως για την ίδια, μέσα στην κουβέντα απέφευγε να αναφερθεί ακόμα και στη λέξη για αρκετή ώρα, αλλά στο τέλος δεν είχε άλλη επιλογή φυσικά από το να το αποδεχτεί πως φτάσαμε στο τέλος αυτού του γάμου. Φυσικά δεν μου ήταν κάτι ευχάριστο όλο αυτό, όμως αισθάνομαι πως έκανα ότι έπρεπε να κάνω και με τον τρόπο που ήθελα να το κάνω ώστε να φτάσω σήμερα στο σημείο να τα έχω καλά με τον εαυτό μου.Μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία έπαθα, πόνεσα, διδάχτηκα και άλλαξα προς το καλύτερο.
Ήδη συμβουλευτηκα τον ψυχολόγο για το πως θα πρέπει να μεταφερθεί αυτή η απόφαση στα παιδιά και έγινε και μια πρώτη κουβέντα ως προς το πλάνο που θα ακολουθήσουμε από εδώ και πέρα για την ομαλότερη κατά το δυνατόν προσαρμογή τους στη νέα αυτή κατάσταση σε νέο σπίτι κλπ.
Oσο λυτρωτικό δείχνει να είναι για μένα το αποτέλεσμα, άλλο τόσο με φοβίζει η επομένη ημέρα. Αλλά είναι κάτι που θα το δω και αυτό στην ώρα του. Προς το παρόν βάζω στόχο να προσέξω τον εαυτό μου που τόσο ταλαιπώρησα (και) σωματικά, να δείξω τη δέουσα προσοχή και σημασία στα παιδιά μου και όλα τα υπόλοιπα θα βρουν σιγά σιγά το δρόμο τους.
Οι απόψεις όλων σας, ειδικών και μη, μου ήταν εξαιρετικά χρήσιμες και διδακτικές. Με βοήθησαν πολύ στο να κατανοήσω κάποια πράγματα, να αποκτήσω πολλαπλές οπτικές πάνω στο θέμα και εν τέλει να βρω μια λύση στο συναισθηματικό αδιέξοδο μου.
θα ηθελα να μου απαντησεις στο εξης:Quote:
Originally Posted by SB_
εαν οι γονεις αποφασιζαν απο κοινου οτι τα παιδια θα μεινουν στον πατερα και οχι στην μητερα, ειτε για οποιονδηποτε αλλο λογο, γινοταν ετσι, κρατουσε δλδ τα παιδια Ο ΑΝΔΡΑΣ, ο πατερας, θα εκανες ποτε αυτο το σχολιο?
θα ρωτουσες ποτε τον πατερα: "θα μενεις καθε μερα μεσα με τα παιδια, η θα τα δινεις και σε καποιον να τα προσεχει, για να βγαινεις βολτες?"
απαντησε μου ειλικρινα, θα το ελεγες αυτο ποτε για ανδρα?
νομιζω οτι μια περιοδος αμφιβολιας ,διλληματων και αναμονης, ειναι πιο φθοροποια απο καποια "δυσκολη" αποφαση.Quote:
Originally Posted by cookerman
αν και, εχει μεγαλη σημασια η σωστη αποφαση (εννοειται), ειναι ισως εξισου σημαντικο ΝΑ ΛΗΦΘΕΙ και να προχωρησεις πιο ηρεμος σε οτιδηποτε κι αν αποφασισεις.
και εισαι ηδη εκει.
νομιζω οτι οσο κι αν δυσκολευτεις, μονο καλυτερα μπορει να εισαι απο δω και περα συν τω χρονω.
κι αν θελεις προσωπικη γνωμη, για μενα, εκανες καλα.
η κατασταση σε κρατουσε ομηρο, ακριβως γιατι ειχες ΗΔΗ το τοπιο που δηλωσες ξεκαθαρα οτι απευχεσαι και δεν μπορεις να λειτουργησεις μεσα σε αυτο, δηλαδη εναν γαμο χωρις ερωτικη επιθυμια εκ μερους της συντροφου.
παραμενοντας λοιπον, απλα δηλωνεις την αδυναμια σου να φυγεις απο κατι που a priori δεν σε καλυπτει.
και η κατασταση, οπως εδειχνε με οσα εγιναν προσφατα, ηταν ουσιαστικα μια εκμεταλλευση απο την συζυγο της επιθυμιας σου για εκεινην, μιας και δεν ειχε την αναλογη επιθυμια.
παραμενοντας λοιπον, ουσιαστικα θα διαιωνιζε την κατασταση που εζησες τον τελευταιο καιρο, ειτε με ερωτικους συντροφους ειτε χωρις.
ευχομαι στο μελλον να βρεις μια συντροφο αναλογη των επιθυμιων σου.
Φυσικά.Quote:
Originally Posted by Remedy
Στην προκειμένη περίπτωση, ο άνδρας δεν έχει εξωσυζυγική σχέση, ενώ η γυναίκα "είχε" (και μπορεί να έχει ακόμη), χωρίς να ξέρουμε πως θα κυλίσει, σε περίπτωση που η γυναίκα μείνει με τα παιδιά.
Τέλος πάντων. Αυτό που βλέπω είναι ότι εστιάζουμε σε πράγματα τα οποία δεν έχουν ουσιαστικό νόημα και φεύγουμε από τη συζήτηση.
Εγώ σου εύχομαι να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου καλό κουράγιο κ καλή δύναμη
Εκ των πραγμάτων είμαι αναγκασμένος να το κάνω.Quote:
Originally Posted by elis
Αν και έχει περάσει αρκετός καιρός και δεν ξέρω αν παρακολουθείς το thread, θα ήθελα να σου γράψω ότι και εγώ πέρασα τα ίδια, παράλληλα με την δική σου περίπτωση.
Εγώ, αντίθετα με εσένα, επέλεξα να παραμείνω στον γάμο μου. Η γυναίκα μου φαίνεται μετανιωμένη και βλέπω ότι καταβάλει μεγάλη προσπάθεια να τα ξαναβρούμε και να μην κλείσουμε το σπίτι μας. Έχουμε 3 παιδιά, το μικρότερο στο δημοτικό.
Πήγαμε και σε σύμβουλο γάμου με κοινές και κατ'ιδίαν συνεδρίες και βοήθησε αρκετά.
Πέρασα από όλα τα στάδια άρνησης, πένθους και οργής που περνούν οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν παρόμοια θέματα και εδώ και λίγο καιρό, 2 ολόκληρα χρόνια μετά από την αποκάλυψη της παράλληλης σχέσης της, νομίζω ότι έχω καταλήξει στο πως μπορώ να διαχειριστώ αυτά που αισθάνομαι.
Όλη αυτή η κατάσταση με άλλαξε σαν χαρακτήρα και σαν άνθρωπο.
Τώρα πια δεν νομίζω ότι τίθεται θέμα συγχώρεσης. Δεν είμαι ούτε παπάς, ούτε πατέρας της. Δεν την κρίνω για την συμπεριφορά της, ούτε χαρακτηρίζω την ηθική της. Καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει ότι θέλει.
Δεν της κρατάω κακία, δεν θέλω να την τιμωρήσω και δεν θέλω να είναι δυστυχισμένη, γιατί, ασφαλώς, έκανα και εγώ πολλά λάθη και με τον τρόπο μου δεν βοήθησα.
Στα μόνα θέματα που κολλάω είναι η εξαπάτηση και τα ψέματά της. Ενώ πριν της είχα απεριόριστη - τυφλή θα έλεγα - εμπιστοσύνη, τώρα πια δεν την εμπιστεύομαι καθόλου. Σκέφτομαι ότι θα μπορούσε, εφόσον δεν την κάλυπτα, δεν περνούσε καλά, δεν ήταν ευτυχισμένη, βαριόταν, φρίκαρε, οτιδήποτε ένιωθε που την έκανε να μην θέλει να μείνει στον γάμο της, να μου ζητούσε να χωρίσουμε. Ή, να μου έδινε την ευκαιρία να καταλάβω και να διορθώσω τα λάθη μου.
Τώρα θεωρώ ότι ο γάμος αυτός τελείωσε. Τον έχω απορρίψει και εγώ. Δεν μπορώ ούτε να κοιτάξω οικογενειακές φωτογραφίες που βρισκόμαστε μαζί. Έχω την εντύπωση ότι η αποδόμησή μου από την πλευρά της γινόταν επί πολλά χρόνια και θεωρώ το παρελθόν
μας θλιβερό και ψεύτικο.
Προς το παρόν δεν βλέπω καμία αληθινή προοπτική στην σχέση μας, αφού παρά τις προσπάθειές της δεν νομίζω ότι ουσιαστικά είμασταν, ή μπορούμε να είμαστε, ζευγάρι. Νομίζω ότι ποτέ δεν την κάλυψα σαν σύντροφος.
Από την δική μου πλευρά, νιώθω ότι δεν με ελκύει πια σαν άνθρωπος και σαν γυναίκα και παρά τα χρόνια που είμαστε μαζί μου φαίνεται σαν κάποια άγνωστη και ταυτόχρονα ανεξήγητα αδιάφορη.
Παρά τα αισθήματά μου, έχω αποφασίσει να δώσω χρόνο στον εαυτό μου, να κάνω υπομονή και μην διακινδυνέψω να βλάψω τα παιδιά μου. Σε καμιά περίπτωση δεν θέλω να χωρίσω μέχρι να μεγαλώσει ο μικρός μου. Ανησυχώ, όμως, για το πως θα μπορέσω να λειτουργήσω και να αντέξω σε μία σχέση που δεν μου προκαλεί πια καμία ευχαρίστηση.
Προς το παρόν η σχέση μας είναι τυπική αλλά λειτουργική, δεν υπάρχουν εντάσεις ή καυγάδες και υπάρχει πλήρης διαφάνεια. Σεξ μεταξύ μας υπάρχει, αραιό αλλά ποιοτικό (περίπου μια φορά τον μήνα, πάντα με δική της πρωτοβουλία, καθώς η δική μου διάθεση παραμένει υποτυπώδης).
Δεν έχω μιλήσει σε κανέναν για την απιστία της, παρά μόνο στην σύμβουλο.
Δεν σκέφτομαι ούτε θέλω να ανταποδώσω την απιστία της, παρά τις όποιες "προσφορές". Οι πειρασμοί πάντα με άφηναν αδιάφορο στο παρελθόν και τώρα, μετά τον πόνο που έχω περάσει, με αφήνουν ακόμα πιο θυμωμένο και αδιάφορο.
Γράφω το παρόν post, επειδή παρακολούθησα την ιστορία σου και πραγματικά πήρα δύναμη από τα γραφόμενά σου, αν και ακολούθησα διαφορετική προσέγγιση.
Ελπίζω όλα να σου πηγαίνουν καλά. Υπομονή χρειάζεται και όλα θα φτιάξουν.
Α, ξέχασα να σου γράψω ότι και η δική μου γυναίκα με αυτοάνοσα και hashimoto, ξεκίνησε να γίνεται απόμακρη - περίεργη που είναι η ζωή τελικά.