Χρειάζομαι επείγουσα βοήθεια! Επείγει να μπω σε ψυχιατρική κλινική!

Το ότι θεωρείς το σεξ κάτι βρώμικο ή ανήθικο δεν έχει σχέση με τα περιστατικά που αναφέρεις Κύκνε. Όπως σου είπε και η σαβ τέτοια περιστατικά έχουν συμβεί σε πάρα πολλές γυναίκες και δεν είχαν καθόλου αυτή την αντίδραση.

Το οτι το θεωρείς βρώμικο και ανήθικο οφείλεται καθαρά στον τρόπο που μεγάλωσες. Αυτές οι απόψεις για τις οποίες θυμώνεις με τους δικούς σου, έχουν περάσει τόσο μέσα σου που τις έχεις ενστερνιστεί και η ίδια εν μέρει.

Γαυτό λογικά αν σε ρωτήσω φαντάζομαι θα μου πεις πως δεν πιστεύεις πως το σεξ είναι βρώμικο, το θεωρείς φυσιολογικό ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που αγαπιούνται, αλλά εσύ συνεχίζεις να το νιώθεις έτσι όταν αφορά εσένα. Αυτό που νιώθεις είναι αυτό που σου πέρασαν οι δικοί σου.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Το ότι θεωρείς το σεξ κάτι βρώμικο ή ανήθικο δεν έχει σχέση με τα περιστατικά που αναφέρεις Κύκνε. Όπως σου είπε και η σαβ τέτοια περιστατικά έχουν συμβεί σε πάρα πολλές γυναίκες και δεν είχαν καθόλου αυτή την αντίδραση.

Το οτι το θεωρείς βρώμικο και ανήθικο οφείλεται καθαρά στον τρόπο που μεγάλωσες. Αυτές οι απόψεις για τις οποίες θυμώνεις με τους δικούς σου, έχουν περάσει τόσο μέσα σου που τις έχεις ενστερνιστεί και η ίδια εν μέρει.

Γαυτό λογικά αν σε ρωτήσω φαντάζομαι θα μου πεις πως δεν πιστεύεις πως το σεξ είναι βρώμικο, το θεωρείς φυσιολογικό ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που αγαπιούνται, αλλά εσύ συνεχίζεις να το νιώθεις έτσι όταν αφορά εσένα. Αυτό που νιώθεις είναι αυτό που σου πέρασαν οι δικοί σου.

---

Συμφωνω και τα εχουμε ξαναπει αυτα Κυκνε...για αυτο με ολη μου την συμπαθεια απεναντι σου δεν συμμετειχα στη συζητηση, νιωθω οτι δεν εχω κατι αλλο να προσθεσω. Αφηνω αυτο το σχολιο ως ενδειξη οτι καμποσα μελη σου λενε το ιδιο πραγμα, μηπως θεωρησεις πως αξιζει να το συζητησεις με την ψυχολογο σου...

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

το σεξ ομως δεν περιεχει καθολου βια, αν δεν το θελεις.
αν το προβλημα δεν ηταν οτι εχεις ενστερνιστει τις συντηρητικες αποψεις της μανας σου, δεν θα ειχες προβλημα με το σεξ, αλλα μονο με την βια.

για ποιον λογο ησουν σιγουρη οτι καποτε θα τελειωνε?

---

Κοίτα, αυτό που εννοώ είναι ότι φοβάμαι ότι μπορεί ν' αναγκαστώ να κάνω σεξ με τη βία, αυτό εννοούσα... Κατάλαβες; Ίσως να μην το εξέφρασα σωστά πριν...

Γιατί μου το είχε πει από νωρίς (προς τιμήν του φυσικά) ότι όταν απολύονταν από φαντάρος θα του ήταν δύσκολο να συνεχίσει μια σχέση από απόσταση... Αυτός ήταν ο βασικός λόγος άσχετα αν τελικά κράτησε λίγο ακόμα...

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Το ότι θεωρείς το σεξ κάτι βρώμικο ή ανήθικο δεν έχει σχέση με τα περιστατικά που αναφέρεις Κύκνε. Όπως σου είπε και η σαβ τέτοια περιστατικά έχουν συμβεί σε πάρα πολλές γυναίκες και δεν είχαν καθόλου αυτή την αντίδραση.

Το οτι το θεωρείς βρώμικο και ανήθικο οφείλεται καθαρά στον τρόπο που μεγάλωσες. Αυτές οι απόψεις για τις οποίες θυμώνεις με τους δικούς σου, έχουν περάσει τόσο μέσα σου που τις έχεις ενστερνιστεί και η ίδια εν μέρει.

Γαυτό λογικά αν σε ρωτήσω φαντάζομαι θα μου πεις πως δεν πιστεύεις πως το σεξ είναι βρώμικο, το θεωρείς φυσιολογικό ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που αγαπιούνται, αλλά εσύ συνεχίζεις να το νιώθεις έτσι όταν αφορά εσένα. Αυτό που νιώθεις είναι αυτό που σου πέρασαν οι δικοί σου.

---

Ελισάβετ, δεν είναι τόσο ότι το θεωρώ βρώμικο κι ανήθικο χωρίς να αρνούνται ότι ισχύει ως ένα βαθμό κι ότι νιώθω τύψεις για κάποια πράγματα αλλά νομίζω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι με τρομάζει γιατί αυτόματα μου έρχονται κακές αναμνήσεις ακόμα κι αν πριν ένιωθα ότι θέλω κι εγώ... Κατάλαβες;

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Συμφωνω και τα εχουμε ξαναπει αυτα Κυκνε...για αυτο με ολη μου την συμπαθεια απεναντι σου δεν συμμετειχα στη συζητηση, νιωθω οτι δεν εχω κατι αλλο να προσθεσω. Αφηνω αυτο το σχολιο ως ενδειξη οτι καμποσα μελη σου λενε το ιδιο πραγμα, μηπως θεωρησεις πως αξιζει να το συζητησεις με την ψυχολογο σου...

---

Ναταλία, όταν ευκαιρέσεις στείλε ένα e mail γιατί υπάρχει κάτι που αυτή την στιγμή δεν έχω τη δύναμη ν' αναφέρω δημόσια... Αργότερα ίσως αλλά τώρα είμαι πολύ ταραγμένη...

Θέλω να γράψω μόνο ότι ο Τζέρυ πέθανε χθες... Δεν έχω το κουράγιο να συζητήσω για τίποτα άλλο τώρα...

συλλυπητηρια, κυκνε.
τι κριμα να ζουν λιγοτερο απο εμας τα κατοικιδια ζωακια.

Ωχ, λυπαμαι Κυκνε :(
Τουλαχιστον δεν υπεφερε πολυ κ σκεψου πως εζησε μια ευτυχισμενη ζωή κοντα σου. Ηταν τυχερός γατούλης :)

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Θέλω να γράψω μόνο ότι ο Τζέρυ πέθανε χθες... Δεν έχω το κουράγιο να συζητήσω για τίποτα άλλο τώρα...

---

Αχ βρε Κυκνε.... συλλυπητηρια.
Ειχε ερθει η ωρα να ξεκουραστει πια ο Τζερι. Να εισαι καλα να τον θυμασαι, τον φροντισες οσο καλυτερα μπορουσες. Ο πονος θα μειωνεται σταδιακα, το εχω περασει, ξερω οτι ειναι πολυ δυσκολο.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

συλλυπητηρια, κυκνε.
τι κριμα να ζουν λιγοτερο απο εμας τα κατοικιδια ζωακια.

---

Σ' ευχαριστώ Remedy... Όντως είναι πολύ κρίμα γιατί το κενό κι ο πόνος που σου αφήνουν είναι δυσβάσταχτος κι αφόρητος... Και με κάνει να σκέφτομαι ότι θέλω να πεθάνω κι εγώ για να μην τον νιώθω... Δεν είναι ούτε εκβιασμός ούτε προειδοποίηση αυτό, απλά μια έκφραση συναισθημάτων, μην θορυβυθείτε... Νιώθω σαν να μου έχουν στραγγίσει τη ζωή και συνέχεια κοιμάμαι...

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Ωχ, λυπαμαι Κυκνε :(
Τουλαχιστον δεν υπεφερε πολυ κ σκεψου πως εζησε μια ευτυχισμενη ζωή κοντα σου. Ηταν τυχερός γατούλης :)

---

Δυσκολεύτηκε λίγο τις τελευταίες του στιγμές όμως...

Κατά τα άλλα ότι πέρασε καλά συμφωνώ κι ελπίζω έτσι να το βλέπει κι αυτός...

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Αχ βρε Κυκνε.... συλλυπητηρια.
Ειχε ερθει η ωρα να ξεκουραστει πια ο Τζερι. Να εισαι καλα να τον θυμασαι, τον φροντισες οσο καλυτερα μπορουσες. Ο πονος θα μειωνεται σταδιακα, το εχω περασει, ξερω οτι ειναι πολυ δυσκολο.

---

Σ' ευχαριστώ savatage...

Θα σου πω... Μάλλον έχεις δίκιο στο ότι είχε έρθει η ώρα να ξεκουραστεί πια... Πήρα τον κτηνίατρο χθες να τον ενημερώσω σε κάποια φάση που ήμουν σχετικά ήρεμη και τον ρώτησα αν υπήρχε κάτι άλλο που θα μπορούσα να κάνω και δεν έκανα και μου είπε πως όχι και πως τόσο αντέχει η καρδιά βιολογικά... Τουλάχιστον με παρηγορεί αυτό και μου μειώνει τις τύψεις που μου έφυγε...

Μακάρι να μειωθεί ο πόνος γιατί τώρα δεν αντέχεται, θέλω συνέχεια να κοιμάμαι πώς μπορώ να το σταματήσω αυτό;

Πάρε καινούργια γάτα, εγώ υιοθετησα δύο αδεσποτες

Εστάλη από MotoG3 στο E-Psychology.gr Mobile App

παρε άλλο γατι...να εχεις την μετενψυχωση του γατου σου

Ω παιδια ειναι δύσκολο να παρεις καινούργιο ζωάκι όταν έχει πεθάνει το προηγούμενο. Είναι βέβαια το καλύτερο αλλά είναι δύσκολο. Εμένα όταν είχε πεθάνει στο σκυλί μου μετά από 16 χρόνια που το είχα, ένα χρόνο έκανα να πάρω άλλο. Δεν ήθελα ούτε να το ακούσω στην αρχή. Ε στον έναν χρόνο έπεσα πάνω στο φατσόνι που έχω τώρα και δεν μπορούσα να αντισταθώ :)

Δεν ήταν αντικείμενο για να πάρω καινούρια γάτα, ήταν ζωή και ψυχή...
Χώρια που οι γονείς μου δεν θέλουν άλλο, θα προσπαθήσω να τους πείσω εν καιρώ...

Εν τω μεταξύ η μάνα μου πάλι με παράτησε κι έφυγε ενώ βλέπει πόσο χάλια είμαι για να πάει στον παππού μου επειδή έδωσε σήμερα το πρωί άδεια στην γυναίκα που τον κρατάει για να κάνει κάτι δουλειές... Μετά όταν λέω ότι είμαι η τελευταία της προτεραιότητα με κράζετε από πάνω... Προηγείται η υπάλληλος και μετά η κόρη της...

Δεν προηγειται η υπαλληλος. Προηγειται ο αρρωστος παππους. Στην κοπελα δεν μπορει να αρνηθει μια αδεια. Ειναι υποχρεωμενη

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

Δεν προηγειται η υπαλληλος. Προηγειται ο αρρωστος παππους. Στην κοπελα δεν μπορει να αρνηθει μια αδεια. Ειναι υποχρεωμενη

---

Για τον παππού δεν διαμαρτύρομαι καθόλου αλλά για εκείνη ναι... Κι εγώ όταν δούλευα δεν μου έδιναν άδεια όποτε μου κάπνιζε αν υπήρχε πρόβλημα στην υπηρεσία με την απουσία μου όπως σε περιόδους αιχμής εκτός κι αν υπήρχε πολύ σοβαρός λόγος όπως θάνατος κούφια η ώρα... Επιπλέον της είχε δώσει άδεια όταν είχε έρθει η αδελφή της απ' το Παρίσι για να μπορέσει να τη δει ενώ αυτό της το έβγαλε ξαφνικά κι άλλη άδεια είχαν προγραμματίσει και της την έδωσε ενώ είχε καλέσει τη θεία της για να την φιλοξενήσει και τα πρωινά για πόσες ώρες την έτρωγα εγώ στη μάπα ενώ ήμουν χάλια ψυχολογικά πάλι για να εξυπηρετήσει την ξένη...

Και τώρα μπορώ να σας το πω άφοβα εφόσον το ομολόγησα πια στην ψυχολόγο μου... Ναι, από την προηγούμενη Τρίτη είχα καταστρώσει ολόκληρο σχέδιο αυτοκτονίας... Κι αν το ομολογώ εδώ δημόσια είναι γιατί 1ον δεν κινδυνεύω να μου στείλει κανείς την αστυνομία αφού το ξέρει η θεραπεύτρια μου και 2ον γιατί της το ομολόγησα σήμερα που είχαμε κλείσει εκτάκτως δεύτερο ραντεβού μες την ίδια εβδομάδα και θα κάνουμε και την επόμενη δύο ραντεβού... 3ον έχω την εντύπωση ότι το ιατρικό απόρρητο πήγε περίπατο σήμερα γιατί η ψυχολόγος μου ζήτησε να μιλήσει με τον πατέρα μου, δεν ξέρω τι του είπε αλλά υποθέτω ότι ξέρει τις σκέψεις μου... Πήρε τη μάνα μου και βγήκαν να πιουν καφέ και να μιλήσουν μόνοι τους, δεν ξέρω τι αντιμετώπιση θα έχει αυτή σ' εμένα μόλις γυρίσει αλλά μέχρι τώρα μου φέρεται εχθρικά και σαν σκουπίδι... Είπε μάλιστα ότι θέλει να φύγει στο χωριό με τον πατέρα μου κι αυτός συμφώνησε, αν επιμένουν ας φύγουν, δεν θα τους παρακαλέσω...

Κι αν πείτε πάλι για εκβιασμούς τότε σίγουρα δεν θα καταλαβαίνετε τίποτα, εντελώς τίποτα...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Για τον παππού δεν διαμαρτύρομαι καθόλου αλλά για εκείνη ναι... Κι εγώ όταν δούλευα δεν μου έδιναν άδεια όποτε μου κάπνιζε αν υπήρχε πρόβλημα στην υπηρεσία με την απουσία μου όπως σε περιόδους αιχμής εκτός κι αν υπήρχε πολύ σοβαρός λόγος όπως θάνατος κούφια η ώρα... Επιπλέον της είχε δώσει άδεια όταν είχε έρθει η αδελφή της απ' το Παρίσι για να μπορέσει να τη δει ενώ αυτό της το έβγαλε ξαφνικά κι άλλη άδεια είχαν προγραμματίσει και της την έδωσε ενώ είχε καλέσει τη θεία της για να την φιλοξενήσει και τα πρωινά για πόσες ώρες την έτρωγα εγώ στη μάπα ενώ ήμουν χάλια ψυχολογικά πάλι για να εξυπηρετήσει την ξένη...

Και τώρα μπορώ να σας το πω άφοβα εφόσον το ομολόγησα πια στην ψυχολόγο μου... Ναι, από την προηγούμενη Τρίτη είχα καταστρώσει ολόκληρο σχέδιο αυτοκτονίας... Κι αν το ομολογώ εδώ δημόσια είναι γιατί 1ον δεν κινδυνεύω να μου στείλει κανείς την αστυνομία αφού το ξέρει η θεραπεύτρια μου και 2ον γιατί της το ομολόγησα σήμερα που είχαμε κλείσει εκτάκτως δεύτερο ραντεβού μες την ίδια εβδομάδα και θα κάνουμε και την επόμενη δύο ραντεβού... 3ον έχω την εντύπωση ότι το ιατρικό απόρρητο πήγε περίπατο σήμερα γιατί η ψυχολόγος μου ζήτησε να μιλήσει με τον πατέρα μου, δεν ξέρω τι του είπε αλλά υποθέτω ότι ξέρει τις σκέψεις μου... Πήρε τη μάνα μου και βγήκαν να πιουν καφέ και να μιλήσουν μόνοι τους, δεν ξέρω τι αντιμετώπιση θα έχει αυτή σ' εμένα μόλις γυρίσει αλλά μέχρι τώρα μου φέρεται εχθρικά και σαν σκουπίδι... Είπε μάλιστα ότι θέλει να φύγει στο χωριό με τον πατέρα μου κι αυτός συμφώνησε, αν επιμένουν ας φύγουν, δεν θα τους παρακαλέσω...

Κι αν πείτε πάλι για εκβιασμούς τότε σίγουρα δεν θα καταλαβαίνετε τίποτα, εντελώς τίποτα...

---

εχω καποιες αποροιες.
(1ον) τι εχεις?αν και από τα γραπτα σου βλεπω ότι εχεις καταθλιψη
(2ον) ποσα χρονια εισαι σε αυτή την κατασταση?>
(3ον) ποσο χρονων εισαι?
και η αυτοκτονια δεν είναι λυση οσο και αν πονας

Quote:

---

Originally Posted by Xfactor

εχω καποιες αποροιες.
(1ον) τι εχεις?αν και από τα γραπτα σου βλεπω ότι εχεις καταθλιψη
(2ον) ποσα χρονια εισαι σε αυτή την κατασταση?>
(3ον) ποσο χρονων εισαι?
και η αυτοκτονια δεν είναι λυση οσο και αν πονας

---

Θα σου απαντήσω...

1ον Έχω κατάθλιψη και κάποια ψυχωτικά στοιχεία και κάποια υπολείμματα ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής...
2ον και 3ον Παιδεύομαι από τα 14 μου και τώρα είμαι 40...

Όσο για την αυτοκτονία κουράστηκα να πληγώνομαι, κουράστηκα να εισπράττω αδιαφορία και παραμέληση από το άτομο που υποτίθεται πως η αγάπη του είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο (μη χέσω), κουράστηκα να είμαι η δεύτερη επιλογή και κουράστηκα γενικώς να υποφέρω... Κουράστηκα πραγματικά... Θα σας έλεγα με λεπτομέρειες τι είχα σκοπό να κάνω αλλά δεν θέλω να δώσω ιδέες σε κάποιον που ίσως να σκέφτεται κι αυτός το θάνατο...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Θα σου απαντήσω...

1ον Έχω κατάθλιψη και κάποια ψυχωτικά στοιχεία και κάποια υπολείμματα ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής...
2ον και 3ον Παιδεύομαι από τα 14 μου και τώρα είμαι 40...

Όσο για την αυτοκτονία κουράστηκα να πληγώνομαι, κουράστηκα να εισπράττω αδιαφορία και παραμέληση από το άτομο που υποτίθεται πως η αγάπη του είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο (μη χέσω), κουράστηκα να είμαι η δεύτερη επιλογή και κουράστηκα γενικώς να υποφέρω... Κουράστηκα πραγματικά... Θα σας έλεγα με λεπτομέρειες τι είχα σκοπό να κάνω αλλά δεν θέλω να δώσω ιδέες σε κάποιον που ίσως να σκέφτεται κι αυτός το θάνατο...

---

εχεις καταθλιψη τοσα χρονια? μπορεις να μου πεις τι εγινε και εισαι τοσα χρονια σε αυτό ? αδιαφορια?μοναξια?
αγωγη παιρνεις? σε ψυχολογο από ότι ειδα πας....σε εχει βοηθησει?
αδιαφορια και παραμεληση από που εισπρατεις?

Quote:

---

Originally Posted by Xfactor

εχεις καταθλιψη τοσα χρονια? μπορεις να μου πεις τι εγινε και εισαι τοσα χρονια σε αυτό ? αδιαφορια?μοναξια?
αγωγη παιρνεις? σε ψυχολογο από ότι ειδα πας....σε εχει βοηθησει?
αδιαφορια και παραμεληση από που εισπρατεις?

---

Βασικά με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή ξεκίνησε αλλά με τα φάρμακα την ελέγχουμε ικανοποιητικά... Ναι, παίρνω αγωγή και για την κατάθλιψη που κι αυτήν την έχω πολλά χρόνια και με έχουν βοηθήσει και ο ψυχίατρος και η ψυχολόγος αλλά δεν μπορούν να κάνουν και θαύματα όταν το περιβάλλον σου δεν είναι υποστηρικτικό αλλά το αντίθετο... Κυρίως από τη μάνα μου την εισπράττω την αδιαφορία και την παραμέληση... Αν διάβαζες και τις προηγούμενες σελίδες θα καταλάβαινες τι έχω τραβήξει και τι τραβάω...
Δεν θυμάμαι από που ξεκίνησε η κατάθλιψη αλλά ξέρω ότι φταίει και γι' αυτήν μια σεξουαλική παρενόχληση/επίθεση που δέχτηκα, ονομάστε την όπως θέλετε... κι αυτό γιατί με έχει κάνει να φοβάμαι...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Βασικά με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή ξεκίνησε αλλά με τα φάρμακα την ελέγχουμε ικανοποιητικά... Ναι, παίρνω αγωγή και για την κατάθλιψη που κι αυτήν την έχω πολλά χρόνια και με έχουν βοηθήσει και ο ψυχίατρος και η ψυχολόγος αλλά δεν μπορούν να κάνουν και θαύματα όταν το περιβάλλον σου δεν είναι υποστηρικτικό αλλά το αντίθετο... Κυρίως από τη μάνα μου την εισπράττω την αδιαφορία και την παραμέληση... Αν διάβαζες και τις προηγούμενες σελίδες θα καταλάβαινες τι έχω τραβήξει και τι τραβάω...
Δεν θυμάμαι από που ξεκίνησε η κατάθλιψη αλλά ξέρω ότι φταίει και γι' αυτήν μια σεξουαλική παρενόχληση/επίθεση που δέχτηκα, ονομάστε την όπως θέλετε... κι αυτό γιατί με έχει κάνει να φοβάμαι...

---

γενικα μετα από τοσα χρονια το συστημα του εγκεφαλου σου μαλλον εχει σταματησει να παραγει ενδορφινες..
τι αγωγη παιρνεις? να ξερεςις ότι μετα από καποια χρονια πρεπει να αλλαζεται η αγωγη γιατι δεν λειτουργει το ιδιο καλα όπως στην αρχη.
κανεις καμια δραστηριοτητα η μενεις απραγη κατά την διαρκεια της ημερας?
κοιτα και χωρις την μανα σου εσυ πρεπει να προσπαθήσεις να βγεις επιτελους από αυτή την κατασταση...
φαινεσαι πολύ αδυναμη ψυχικα...
από ότι βλεπω από αυτά που λες και με τοσα χρονια ..όχι δεν σε εχουν βοηθησει η ψυχολόγος και ο ψυχίατρος αρκετα...θα μπορουσαν πολύ καλυτερα
αυτό που εχεις είναι αναστρεψιμο παντως...η καταθλιψη περναει....αλλα πρεπει να κανεις κατι ευχαριστο ώστε να αρχιζει ο εγκέφαλος να παραγει παλι ενδορφινες

Η ψυχολογος σου τι αποψη εχει πανω στο παραπονο σου για την παραμεληση που αισθανεσαι απο την μητερα σου;εχει εκφρασει ποτε γνωμη η μονο σε ακουει;

Quote:

---

Originally Posted by Xfactor

γενικα μετα από τοσα χρονια το συστημα του εγκεφαλου σου μαλλον εχει σταματησει να παραγει ενδορφινες..
τι αγωγη παιρνεις? να ξερεςις ότι μετα από καποια χρονια πρεπει να αλλαζεται η αγωγη γιατι δεν λειτουργει το ιδιο καλα όπως στην αρχη.
κανεις καμια δραστηριοτητα η μενεις απραγη κατά την διαρκεια της ημερας?
κοιτα και χωρις την μανα σου εσυ πρεπει να προσπαθήσεις να βγεις επιτελους από αυτή την κατασταση...
φαινεσαι πολύ αδυναμη ψυχικα...
από ότι βλεπω από αυτά που λες και με τοσα χρονια ..όχι δεν σε εχουν βοηθησει η ψυχολόγος και ο ψυχίατρος αρκετα...θα μπορουσαν πολύ καλυτερα
αυτό που εχεις είναι αναστρεψιμο παντως...η καταθλιψη περναει....αλλα πρεπει να κανεις κατι ευχαριστο ώστε να αρχιζει ο εγκέφαλος να παραγει παλι ενδορφινες

---

Έχω αλλάξει αγωγές κατά διαστήματα... Τώρα παίρνω anafranil, abilify, seroquel και lamictal...
Από δραστηριότητες δεν έχω πολλές εκτός από εξόδους με φίλους, οι υπόλοιπες είναι μέσα στο σπίτι, ίντερνετ, μουσική και ταινίες...

Κοίτα, γενικά είμαι αρκετά αδύναμη ψυχικά και μετά το θάνατο του Τζέρυ ακόμα περισσότερο, τον αγαπούσα πολύ κι ήταν η παρέα μου... Για μέσα στο σπίτι μιλάω...

Τι να σου πω, η ψυχολόγος μου είναι η καλύτερη που είχα ποτέ... Ο ψυχίατρος έτσι κι έτσι... Αλλά ξέρει πολύ καλή φαρμακολογία, με αγωγές από άλλους ψυχιάτρους ήμουν ακόμα χειρότερα, έκανα την μία απόπειρα μετά την άλλη (που λέει ο λόγος) κι αυτοτραυματιζόμουν αρκετά συχνά...

Επιπλέον μην ξεχνάς και την επίθεση που σου είπα, μου κόστισε στο να χάσω κάποιον που αγαπούσα πολύ και που αγαπώ ακόμα...

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

Η ψυχολογος σου τι αποψη εχει πανω στο παραπονο σου για την παραμεληση που αισθανεσαι απο την μητερα σου;εχει εκφρασει ποτε γνωμη η μονο σε ακουει;

---

Σ' αυτό το κομμάτι κυρίως με ακούει... Κι επικεντρώνεται στο να προσπαθεί να καταλάβει γιατί νιώθω έτσι... Όταν το ξανασυζητήσουμε κι αν εκφράσει κάτι άλλο θα σας το πω... Πρέπει να το συζητήσουμε πιο επισταμένα και σήμερα έτσι όπως σπάραζα στο κλάμα δεν ήταν και πολύ εύκολο...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Έχω αλλάξει αγωγές κατά διαστήματα... Τώρα παίρνω anafranil, abilify, seroquel και lamictal...
Από δραστηριότητες δεν έχω πολλές εκτός από εξόδους με φίλους, οι υπόλοιπες είναι μέσα στο σπίτι, ίντερνετ, μουσική και ταινίες...

Κοίτα, γενικά είμαι αρκετά αδύναμη ψυχικά και μετά το θάνατο του Τζέρυ ακόμα περισσότερο, τον αγαπούσα πολύ κι ήταν η παρέα μου... Για μέσα στο σπίτι μιλάω...

Τι να σου πω, η ψυχολόγος μου είναι η καλύτερη που είχα ποτέ... Ο ψυχίατρος έτσι κι έτσι... Αλλά ξέρει πολύ καλή φαρμακολογία, με αγωγές από άλλους ψυχιάτρους ήμουν ακόμα χειρότερα, έκανα την μία απόπειρα μετά την άλλη (που λέει ο λόγος) κι αυτοτραυματιζόμουν αρκετά συχνά...

Επιπλέον μην ξεχνάς και την επίθεση που σου είπα, μου κόστισε στο να χάσω κάποιον που αγαπούσα πολύ και που αγαπώ ακόμα...

---

εφεξορ εχεις δοκιμασει?
ναι ωραιες και οι δραστηριότητες στο σπιτι αλλα πρεπει να βρεις και δραστηριότητες εκτος σπιτιου...δεν γινεται να μεινεις σε αυτές....εχεις κανει καμια προσπαθεια? αθληση?χορο?εθελοντισμο?

φανταζομαι καποιο δεσμο σου λες...εχασες...ε νταξει είναι παρελθον νεα εισαι μπορεις να βρεις καποιον αλλον...

Quote:

---

Originally Posted by Xfactor

εφεξορ εχεις δοκιμασει?
ναι ωραιες και οι δραστηριότητες στο σπιτι αλλα πρεπει να βρεις και δραστηριότητες εκτος σπιτιου...δεν γινεται να μεινεις σε αυτές....εχεις κανει καμια προσπαθεια? αθληση?χορο?εθελοντισμο?

φανταζομαι καποιο δεσμο σου λες...εχασες...ε νταξει είναι παρελθον νεα εισαι μπορεις να βρεις καποιον αλλον...

---

Όχι, αυτό δεν το έχω δοκιμάσει...

Δεν έχω καμία όρεξη να βγαίνω συχνά από το σπίτι... Το μόνο που σκέφτομαι να κάνω είναι γυμναστήριο κι αυτό με δυσκολία γιατί θα ήταν καλό να χάσω βάρος...

Δεν μπορώ να βρω εύκολα άλλον γιατί φοβάμαι το σεξ μετά από ότι έχει συμβεί κι αυτόν που έχασα έφτυσα αίμα για να τον εμπιστευτώ ότι δεν θα μου ξανακάνει τα ίδια...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Όχι, αυτό δεν το έχω δοκιμάσει...

Δεν έχω καμία όρεξη να βγαίνω συχνά από το σπίτι... Το μόνο που σκέφτομαι να κάνω είναι γυμναστήριο κι αυτό με δυσκολία γιατί θα ήταν καλό να χάσω βάρος...

Δεν μπορώ να βρω εύκολα άλλον γιατί φοβάμαι το σεξ μετά από ότι έχει συμβεί κι αυτόν που έχασα έφτυσα αίμα για να τον εμπιστευτώ ότι δεν θα μου ξανακάνει τα ίδια...

---

ναι το ξερω ότι δεν εχεις ορεξη...αλλα είναι καιρος να κανεις κατι νομιζω που θα σε βοηθησει...
δλδ δεν εχεις λιγο εγωισμο λιγο πεισμα? να πεις θα προσπαθήσω...εισα νεα ακομα και είναι κριμα να περασεις και αλλα χρονια ετσι..γτ ξερεις ότι δεν επιστρεφονται..
ναι ναι γυμναστηριο πολύ καλη ιδεα και θα χασεις βαρος και θα σ κανει καλο..πρεπει όμως τωρα να το αποφασισεις..πες το ναι και ξεκινα δεν είναι τιποτα..από σημερα
και χωρις ορεξη να τα κανεις ώστε να αρχιζει να συνηθιζει ο οργανισμος την δραστηριοτητα και εγω ετσι ξεκινησα και τα καταφερα...

μαλιστα εχεις φοβιες γυρω από το σεξ φανταζομαι...ενταξει δεν πειραζει...κανα φλερτ εχεις? να βγεις για ένα καφε ένα σινεμά κατι? μπορεις να του πεις το πρόβλημα σου και αμα δεν δειχνει να το καταλαβαινει φευγεις..ότι θες λαου λαου

Quote:

---

Originally Posted by Xfactor

ναι το ξερω ότι δεν εχεις ορεξη...αλλα είναι καιρος να κανεις κατι νομιζω που θα σε βοηθησει...
δλδ δεν εχεις λιγο εγωισμο λιγο πεισμα? να πεις θα προσπαθήσω...εισα νεα ακομα και είναι κριμα να περασεις και αλλα χρονια ετσι..γτ ξερεις ότι δεν επιστρεφονται..
ναι ναι γυμναστηριο πολύ καλη ιδεα και θα χασεις βαρος και θα σ κανει καλο..πρεπει όμως τωρα να το αποφασισεις..πες το ναι και ξεκινα δεν είναι τιποτα..από σημερα
και χωρις ορεξη να τα κανεις ώστε να αρχιζει να συνηθιζει ο οργανισμος την δραστηριοτητα και εγω ετσι ξεκινησα και τα καταφερα...

μαλιστα εχεις φοβιες γυρω από το σεξ φανταζομαι...ενταξει δεν πειραζει...κανα φλερτ εχεις? να βγεις για ένα καφε ένα σινεμά κατι? μπορεις να του πεις το πρόβλημα σου και αμα δεν δειχνει να το καταλαβαινει φευγεις..ότι θες λαου λαου

---

Από τον άλλο μήνα βασικά που θα ξαναπληρωθώ, τώρα έχουν μείνει πολύ λίγα χρήματα... Κι ανάλογα και το πόσο κοστίζει φυσικά... Ήθελα να ρωτήσω σ' ένα κοντά στο σπίτι μου αλλά έκλεισε, θα ψάξω στο ίντερνετ να βρω κάποιο άλλο στην περιοχή μου...

Ναι, έχω πολλές φοβίες και ξέρεις ποια είναι η μεγαλύτερη; Να μου ξανάρθουν οι αναμνήσεις από εκείνο το βράδυ που έστω ότι έγινε δεν ήταν συναινετικό και να τρομάξω (μου έχει συμβεί κοντά σε στενή σωματική επαφή για να το πω σεμνά) κι ο φίλος μου να μην δώσει σημασία και να συνεχίσει τη δουλειά του... Δηλαδή μια επανάληψη της βίας κατά κάποιο τρόπο... Επίσης ντρέπομαι πολύ να μιλάω γι' αυτό... Μην βλέπεις που εδώ το κάνω επειδή είναι γραπτώς κι ανώνυμα...

Επίσης η μάνα μου συνεχίζει να μου φέρεται άσχημα, να με φτύνει και να περιμένει να της ζητήσω και συγγνώμη... Δεν σφάξανε! Αρχίζω να μετανιώνω που άφησα την ψυχολόγο να μιλήσει στον πατέρα μου, καλύτερα να έφευγε για το χωριό από το να μου φέρεται έτσι... Κι ας ψοφούσα...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Επίσης η μάνα μου συνεχίζει να μου φέρεται άσχημα, να με φτύνει και να περιμένει να της ζητήσω και συγγνώμη... Δεν σφάξανε! Αρχίζω να μετανιώνω που άφησα την ψυχολόγο να μιλήσει στον πατέρα μου, καλύτερα να έφευγε για το χωριό από το να μου φέρεται έτσι... Κι ας ψοφούσα...

---

Πώς σου φερθηκε ασχημα δηλαδη?
Στο χωριο λενε να πανε και οι 2 μονιμα?

Κύκνε η ψυχολόγος γιατί θέλησε να μιλήσει στον πατέρα σου; Το συζητήσατε φαντάζομαι, ξέρεις τον λόγο φαντάζομαι. Του μίλησε επειδή σου έλεγε οτι θα φύγει για το χωριό;

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Κύκνε η ψυχολόγος γιατί θέλησε να μιλήσει στον πατέρα σου; Το συζητήσατε φαντάζομαι, ξέρεις τον λόγο φαντάζομαι. Του μίλησε επειδή σου έλεγε οτι θα φύγει για το χωριό;

---

Υποθετω επειδη η Κυκνος της ειπε οτι σχεδιαζει αυτοκτονια επειδη νιωθει οτι η μανα της δεν την εχει προτεραιοτητα. Ισως για να προλαβει καποια αποπειρα?

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Πώς σου φερθηκε ασχημα δηλαδη?
Στο χωριο λενε να πανε και οι 2 μονιμα?

---

Μου μιλάει άσχημα ενώ υποφέρω φρικτά, δεν θυμάμαι τώρα συγκεκριμένες εκφράσεις να σου πω...

Για μία εβδομάδα έλεγαν, δεν ξέρω τι θα κάνουν τώρα κι αν θα φύγουν ή όχι...

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Υποθετω επειδη η Κυκνος της ειπε οτι σχεδιαζει αυτοκτονια επειδη νιωθει οτι η μανα της δεν την εχει προτεραιοτητα. Ισως για να προλαβει καποια αποπειρα?

---

Ναι, αυτός ήταν ο λόγος αλλά το μετάνιωσα που την άφησα να μιλήσει γιατί ο πατέρας μου λέει ότι αυτά είναι συναισθηματικοί εκβιασμοί κι ότι δεν μασάνε... Με προσβάλλει κι από πάνω δηλαδή... Πραγματικά το μετάνιωσα, εγώ είπα στην ψυχολόγο ότι εμπιστεύομαι εκείνη ν' αποφασίσει αν πρέπει να τους το πει ή όχι αλλά μάλλον κρίναμε κι οι δυο λάθος...

Συλληπητήρια για το γατάκι, καταλαβαίνω τον πόνο, έχω χάσει πολλά ζωάκια. Σημασία έχει που έζησε ΠΟΛΥ και ΚΑΛΑ :)

Η ψυχολόγος φοβήθηκε για απόπειρα μάλλον και ήθελε να ταρακουνήσει τους γονείς σου. Έχει ευθύνη και σίγουρα δεν ήθελε να το ρισκάρει. Ξέρει ότι ο μπαμπάς σου δεν κολώνει και το βλέπει έτσι; Πως σε βοηθάει με το θέμα της παραμέλησης που νιώθεις; Πέρα από το ότι προσπαθεί να καταλάβει ΓΙΑΤΙ νιώθεις έτσι, είναι αρκετά σημαντικό να σε βοηθήσει να δεις αλλιώς το θέμα ή έστω να το διαχειριστείς, από την στιγμή που φτάνεις στο σημείο να θες να κάνεις κακό στον εαυτό σου.

Τόσο καιρό έλεγες πως ήθελες να φύγεις από το σπίτι και ότι δεν αντέχεις άλλο εκεί μέσα. Επίσης είπες πως νιώθεις ότι οι πιθανότητες να τα καταφέρεις χωρίς την μαμά σου είναι 50-50. Ναι είναι ρίσκο, αλλά ίσως είναι ένας τρόπος κι' αυτός για να πάρεις την ζωή στα χέρια σου και να δεις πώς είναι να ζεις μόνη και να στηρίζεσαι στις δυνάμεις σου. Με τέτοια ψυχολογία, ποτέ δεν θα ένιωθες έτοιμη και δεν θα έκανες το βήμα. Μην το προδικάζεις όμως γιατί αν σκέφτεσαι πως δεν θα τα καταφέρεις τότε όντως ο φόβος θα σε νικήσει. Ήδη μας λες πως οι γονείς σου είναι αυτοί που σου δημιουργούν τα περισσότερα προβλήματα. Δες το σαν μια ευκαιρία να ξεπεράσεις τον φόβο σου...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Ναι, αυτός ήταν ο λόγος αλλά το μετάνιωσα που την άφησα να μιλήσει γιατί ο πατέρας μου λέει ότι αυτά είναι συναισθηματικοί εκβιασμοί κι ότι δεν μασάνε... Με προσβάλλει κι από πάνω δηλαδή... Πραγματικά το μετάνιωσα, εγώ είπα στην ψυχολόγο ότι εμπιστεύομαι εκείνη ν' αποφασίσει αν πρέπει να τους το πει ή όχι αλλά μάλλον κρίναμε κι οι δυο λάθος...

---

Η ψυχολόγος σου το είπε στους γονείς σου αρχικά για να σε προστατέψει κι έπειτα για να προστατέψει τον εαυτό της.... θα ήταν επαγγελματική καταστροφή γι αυτήν.
Κι επίσης, κύκνε, ίσως θα έπρεπε να δουλέψεις περισσότερο στο κομμάτι που αποζητάς τόσο έντονα την αγάπη και την προσοχή της μητέρας σου. Σε κάνει πραγματικά δυσλειτουργική αυτή σου η ανάγκη κι ώρες ώρες θολώνει την κρίση σου.

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Συλληπητήρια για το γατάκι, καταλαβαίνω τον πόνο, έχω χάσει πολλά ζωάκια. Σημασία έχει που έζησε ΠΟΛΥ και ΚΑΛΑ :)

Η ψυχολόγος φοβήθηκε για απόπειρα μάλλον και ήθελε να ταρακουνήσει τους γονείς σου. Έχει ευθύνη και σίγουρα δεν ήθελε να το ρισκάρει. Ξέρει ότι ο μπαμπάς σου δεν κολώνει και το βλέπει έτσι; Πως σε βοηθάει με το θέμα της παραμέλησης που νιώθεις; Πέρα από το ότι προσπαθεί να καταλάβει ΓΙΑΤΙ νιώθεις έτσι, είναι αρκετά σημαντικό να σε βοηθήσει να δεις αλλιώς το θέμα ή έστω να το διαχειριστείς, από την στιγμή που φτάνεις στο σημείο να θες να κάνεις κακό στον εαυτό σου.

Τόσο καιρό έλεγες πως ήθελες να φύγεις από το σπίτι και ότι δεν αντέχεις άλλο εκεί μέσα. Επίσης είπες πως νιώθεις ότι οι πιθανότητες να τα καταφέρεις χωρίς την μαμά σου είναι 50-50. Ναι είναι ρίσκο, αλλά ίσως είναι ένας τρόπος κι' αυτός για να πάρεις την ζωή στα χέρια σου και να δεις πώς είναι να ζεις μόνη και να στηρίζεσαι στις δυνάμεις σου. Με τέτοια ψυχολογία, ποτέ δεν θα ένιωθες έτοιμη και δεν θα έκανες το βήμα. Μην το προδικάζεις όμως γιατί αν σκέφτεσαι πως δεν θα τα καταφέρεις τότε όντως ο φόβος θα σε νικήσει. Ήδη μας λες πως οι γονείς σου είναι αυτοί που σου δημιουργούν τα περισσότερα προβλήματα. Δες το σαν μια ευκαιρία να ξεπεράσεις τον φόβο σου...

---

Σ' ευχαριστώ για τα συλλυπητήρια... Σήμερα είναι ακόμα μια μέρα που ξύπνησα και νιώθω χάλια επειδή λείπει... :( Θέλω να κλάψω... :(

Όχι, που να το ξέρει και που να το φανταστεί ότι ο πατέρας μου θα είναι τόσο σκληρός και βλάκας; Εγώ το σκεφτόμουν από την περασμένη Τρίτη και δεν είπα τίποτα σε κανέναν, αυτός είναι ο συναισθηματικός εκβιασμός που τους κάνω... Όσο για το θέμα της παραμέλησης τι να πρωτοσυζητήσουμε; Έχω πολλά προβλήματα, δεν έμεινε χρόνος για να εμβαθύνουμε σ' αυτό...

Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να σκεφτώ την πιθανότητα το να μείνω μόνη μου, ίσως λίγο πιο μετά όταν καταλαγιάσει ο πόνος γιατί κυρίως το πρωί που ξυπνάω υποφέρω πιο πολύ επειδή συνειδητοποιώ ότι ο Τζέρυ δεν ζει...

Quote:

---

Originally Posted by Έρις

Η ψυχολόγος σου το είπε στους γονείς σου αρχικά για να σε προστατέψει κι έπειτα για να προστατέψει τον εαυτό της.... θα ήταν επαγγελματική καταστροφή γι αυτήν.
Κι επίσης, κύκνε, ίσως θα έπρεπε να δουλέψεις περισσότερο στο κομμάτι που αποζητάς τόσο έντονα την αγάπη και την προσοχή της μητέρας σου. Σε κάνει πραγματικά δυσλειτουργική αυτή σου η ανάγκη κι ώρες ώρες θολώνει την κρίση σου.

---

Κατά τη γνώμη μου αν η οποιαδήποτε γυναίκα θέλει να λέγεται μάνα οφείλει ν' αγαπάει τα παιδιά της, είτε είναι ανήλικα είτε ενήλικα... Αν δεν τα αγαπάει δεν της αξίζει αυτός ο τίτλος κι ας μην τα γεννούσε καθόλου...