Quote:
Originally posted by Pelagia1000
Εχω χασει βαλει ξαναχασει ξαναβαλει κιλα πολλες φορες μεχρι τωρα.Οι 2 φορες που εγινε το χασιμο των κιλων αναιμακτα και χωρις πιεση και αγχος ηταν οταν βρεθηκε ο ανθρωπος που νοιαζοταν για μενα πραγματικα.Με συγκινησε τοσο πολυ,ισως και το νεαρο της ηλικιας και αρχισα να τρωω οπως τρωνε ολοι οι ανθρωποι.Χορταινα, ετρωγα και το γλυκακι μου αλλα φυσιολογικα.Ουτε το καταλαβα πως εχασα κιλα.Βεβαια ολα δεν κρατανε πολυ.Καλα να ειναι ο ανθρωπος δεν τον ξεχναω.Βεβαια οταν εχασα το στηριγμα τα κιλα πηραν την ανιουσα.Η 2η φορα ηταν οταν εκανα την πρακτικη μου και αρα δουλεψα για πρωτη φορα στην ζωη μου.Βρηκα καταπληκτικους ανθρωπους, ενιωσα σιγουρη για τον εαυτο μου,πηρα το πρωτα μου λεφτα και το φαγητο παλι εχασε την αξια του.Εχασα τα κιλα ευκολα,γρηγορα χωρις να το καταλαβω.Ουτε καποια συγκεκριμενη διαιτα εκανα,ουτε μετρουσα τιποτα.Απλα γεμισε η ψυχη μου και δεν ειχε χωρο για φαγητο, ή μαλλον το φαγητο εγινε βιολογικη αναγκη και οχι το αποκουμπι μου που ειναι πια τωρα.Καταλαβα οτι ο μονος τροπος για να χασω κιλα και να τα διατηρησω ειναι να εχω ενδιαφεροντα στην ζωη μου.Αλλιως θα σκεφτομαι το φαγητο,θα καταπιεζομαι για λιγο καιρο και θα παχαινω.
Παίζει να είναι ό,τι καλύτερο διάβασα μέχρι τώρα σε αυτό το θέμα, πέρα από τα μηνύματα της Ναντίν που ήταν κορυφαία. Νομίζω ότι η εμπειρία σου τα είπε όλα. Ακριβώς έτσι είναι τα πράγματα. Όταν ζεις μια πλήρη και ενδιαφέρουσα ζωή το φαγητό είναι απλώς ανάγκη κι όχι αυτοσκοπός. Ευχαριστούμε που το μοιράστηκες μαζί μας...