Printable View
Να τα και τα ωραία... Επιτέλους ε; Μπράβο Άκη. Υπέροχη αίσθηση να κατακτάς κάθε φορά και κάτι που ούτε καν υποψιαζόσουν πως το θες (δική μου ανάγκη ). Όταν κάποια στιγμή περπατούσα αρκετά, έβλεπα μια ανηφόρα στην περιοχή μου κι έλεγα στον εαυτό μου, όταν θα καταφέρω να την ανέβω, θα μαι σε τοπ φυσική κατάσταση. Σε δυο μήνες την ανεβοκατέβαινα καθημερινά. Και τι ευεξία ψυχική ήταν εκείνη!!! Εύχομαι να ξαναμπορέσω σύντομα, όπως και σε σένα καλή συνέχεια!!!
Δεν παίζει να μην ξαναμπορέσεις και το ξέρεις πολύ καλά...Quote:
Originally posted by Medousa
Εύχομαι να ξαναμπορέσω σύντομα
Πριν 30 χρόνια έκανα μια διαδρομή 1,8χλμ φορτωμένος με την τσάντα για να πάω σχολείο και έλεγα ότι μια τόσο μεγάλη διαδρομή δεν θα μπορούσα να την ξανακάνω ποτέ. Και όμως αυτή την απόσταση και πάλι κουβαλώντας μια τσάντα πλάτης (με λάπτοπ και λοιπά) την κάνω καθημερινά πλέον για χαβαλέ...
Και οι εκπλήξεις συνεχίζονται. Άφωνος από το νέο μου ζύγισμα...139.400...σχεδόν αστρονομικό για μένα..Είχα μια ελπίδα να με βρει ο νέος χρόνος κάτω από 150 κιλά...Τελικά..δέχθηκα αίτηση διαζυγίου από τη ζυγαριά μου...και το πιο σημαντικό είναι ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΔΟΜΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ..χαχαχα..πλεον θα βρω καινούργια ζυγαριά να φλερτάρω...όχι την πρώην μου που είχε όριο μέχρι 250 κιλά..αλλά με μια πιο μικρή...τεκνατζού...τύπου μπάνιου..και όχι πλάστιγγας...Καλή Χρονιά λοιπόν...
Καλή χρονιά,αστέρι μου,ανάλαφρη κι ηλιολουσμένη μας!
Κανόνισε,όπως τρέχεις,να κάνεις σκι χωρίς εμένα!
Στάσου,μύγδαλααααααααα!!!
Καλέ ποιο σκι? Προς το παρόν κατεβαίνω άλλες πίστες...όσο για τα μύγδαλα...δώσε κάτι καλέ κυρία!!Quote:
Originally posted by NADINE
Καλή χρονιά,αστέρι μου,ανάλαφρη κι ηλιολουσμένη μας!
Κανόνισε,όπως τρέχεις,να κάνεις σκι χωρίς εμένα!
Στάσου,μύγδαλααααααααα!!!
Καλησπέρα Άκη!
Θα σου απαντήσω εδώ, γιατί δεν νομίζω να είναι καλό να γεμίσουμε το τόπικ της Μέδουσας με αυτή τη συζήτηση.
Σέβομαι απόλυτα αυτά που λες. Είναι η αλήθεια σου και η εμπειρία σου.Quote:
Originally posted by Άκης
Αγαπητή μου Μαντζουράνα, Σε Ευχαριστώ για το σχόλιό σου. Δυστυχώς η τραγική εικοσιπενταετία στην παχυσαρκία και ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ μου γνώμη είναι ότι το πολύ ψυχοσκάλισμα και το πολύ μπλά-μπλά είναι άλλα πιάτα ν'αγαπιόμαστε...Στη νοσογόνο κακοήθη παχυσαρκία δεν χωράνε φαιδρότητες. Είμαστε σοβαρά άρρωστοι, και επείγει η επέμβαση. Αυτό είναι χρυσός κανόνας. Από εκεί και μετά, ο καθένας, μέσα στα πλαίσια της αυτοδιάθεσης παριστάνει ό,τι ο ίδιος επιθυμεί. Και σου το λέει αυτό κάποιος που επί δεκαετίες παρίστανε ότι προετοιμαζόταν, έχασα δύο φορές τα κιλά μου, την πρώτη έχασα 60 και τα ξανάβαλα την δεύτερη έχασα 78 τα ξανάβαλα και μάλιστα πήρα και άλα 30 από πάνω. Επομένως μιλάμε επί διαφορετικής βάσεως, μιλάμε για ΚΑΚΟΗΘΗ ΝΟΣΟΓΟΝΟ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ. Υπό αυτό το πρίσμα, η ΜΟΝΗ προετοιμασία που πρέπει να γίνει είναι η αποδοχή της αρρώστειας και η παραδοχή της αδυναμίας να τη χειριστούμε που θα οδηγήσει στο χειρουργείο. Επισημαίνω, ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΣΕΒΑΣΜΟ σε όλους και όλους, ότι αυτό αφορά ΕΜΕΝΑ και μόνο, ότι αυτό με δίδαξε ο πόλεμος με το σώμα μου και ότι αυτό βιώνω έχοντας δοκιμάσει ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Από ψυχοσκαλίσματα, αγγίγματα αγάπης, περιόδους προετοιμασίας, απώλειες με δίαιτες, παλινδρομήσεις και φυσικά τη βασίλισσα όλων το Χειρουργείο. Μην παρεξηγήσεις λοιπόν τα όσα γράφω, αφορούν ΜΟΝΟ εμένα και την δική μου εμπειρία. Και ναι, οι δηθενοκαταστάσεις εσωτερισμου, προετοιμασίας και όλα αυτά τα φαιδρά πρόσθεσαν ΜΟΝΟ ΚΙΛΑ και τίποτε παραπάνω. Λυπάμαι που η δική μου αλήθεια είναι τόσο ωμή ή σκληρή αλλά αυτή είναι αγαπητή Μανζουράνα.
Όμως αισθάνομαι ότι μέσα σου έχεις το χειρουργείο σαν την οριστική λύση στο πρόβλημα της παχυσαρκίας.
Πρέπει να γνωρίζεις ότι δεν είναι, δυστυχώς. (αν δεν το γνωρίζεις ήδη)
Το χειρουργείο είναι ένα υπέροχο εργαλείο για το ξεκίνημα της προσπάθειας.
Αν μέσα μας όμως δεν λύσουμε την πηγή του προβλήματος, δηλαδή την βαθύτερη ψυχολογική αιτία που μας οδήγησε στο να τρώμε πολύ, τότε το πρόβλημα αργά ή γρήγορα θα επανέλθει, όποιο χειρουργείο και αν έχουμε κάνει.
Πολλοί άνθρωποι που έχουν κάνει βαριατρικό χειρουργείο έχουν πάρει πίσω όλα τα κιλά που έχουν χάσει μετά από μερικούς μήνες ή λίγα χρόνια.
Η μεγάλη κατανάλωση φαγητού είναι το σύμπτωμα. Η αιτία είναι βαθύτερη.
Αν κάνει κάποιος ένα χειρουργείο και χάνοντας τα κιλά καταφέρει να βρει την βαθύτερη αιτία που τον έκανε να τρώει και την λύσει,
τότε σίγουρα θα διατηρήσει το καλό αποτέλεσμα που θα έχει πετύχει.
Αν όχι, τα κιλά θα ξανάρθουν.
Με την sleeve ξανάρχονται τα κιλά γιατί ακόμα και το μικρό στομάχι που έχει μείνει, έχει ελαστικά τοιχώματα.
Αν το γεμίζουμε συνεχώς όλο και περισσότερο φαγητό, τα τοιχώματα θ' ανοίξουν αρκετά και κάποια στιγμή θα φτάσει το παλιό μέγεθος σχεδόν, επιτρέποντας στα κιλά να επανέλθουν.
Με το γαστρικό by-pass μπορούν να ξανάρθουν τα κιλά επειδή απορροφούνται οι τροφές από το έντερο και όσο περνάει ο καιρός ακόμα περισσότερο.
(Τα λέω με απλά λόγια, όπως τα κατάλαβα από αυτά που μας είπε ο χειρούργος που έκανε την sleeve στην μητέρα μου.)
Αυτό που θέλω να πω,
είναι ότι με χειρουργείο ή χωρίς,
αν δεν κάτσουμε να δούμε μέσα μας τί συμβαίνει,
αν δεν συνειδητοποιήσουμε και λύσουμε την αιτία που μας οδηγεί στο πολύ φαγητό,
τότε θα κιλά θα επανέλθουν αργά ή γρήγορα.
Αγαπητή μου Μαντζουράνα, καλησπέρα! Θερμά Σε Ευχαριστώ για τις επισημάνσεις μου. Και πιο πολύ που μου κρούεις τον κώδωνα. Διαφωνώ ριζικά με την τοποθέτησή σου, την σέβομαι όμως και την αποδέχομαι. Δεν ψυχολογικοποιώ τα πάντα, ειδικά τώρα που αναγνωρίζω το πόσο σημαντικό ρόλο παίζει τη σωματική βάση και η βιολογία. Το εάν θα με σώσει η επέμβαση, αυτό μόνο ο χρόνος μπορεί να το αποδείξει. Όλα τα άλλα, δυστυχώς δεν με έσωσαν, αλλά αντίθετα με καταβαράθρωσαν. Αυτό που κάνω αυτή τη στιγμή, είναι ότι παραμένω σε συστηματική εγρήγορση με τον εαυτό μου, τρομάζω με τις αλλαγές και δίνω χρόνο στο να τις μεταβολίσω. Όμως, εδώ η μεγάλη διαφορά είναι τώρα πια ότι είμαι και με χαρτί γιατρού αδύναμος, έχω ήδη πιστοποιήσει και κοινοποιήσει την αδυναμία μου και αυτό είναι το μεγαλύτερο βήμα στην μέχρι τώρα παχυσαρκία μου. Η αναζήτηση βοήθειας. Επομένως ζω πολύ προσεκτικά την κάθε αλλαγή, αλλά πάντα με το θρεπτικό υπόστρωμα που μου προσφέρει η επέμβαση. Επί αυτής της βάσεως πλέον βαδίζω. Όσο για τα ψυχολογικά προβλήματα, δεν έχω ακόμη πεισθεί ότι αυτό είναι η αιτία ή η δικαιολογία για να ξεσπάμε σε φαγητό. Θεωρώ ότι θα την ανακαλύψω, εύχομαι δηλαδή. Σε καμία περίπτωση όμως δεν ήμουν διατεθειμένος να περιμένω άλλο, να ψυχοσκαλίζομαι και να αναρωτιέμαι. Δεν άντεχα. Κι έτσι πέρασα στην απέναντι όχθη. Και το παλεύω. Εδώ θα είμαστε.Εύχομαι να τα καταφέρω. Αν όχι, δεν θα χάσει η βενετιά βελόνι...απλά θα παραδεχτώ έτι μία φορά την αδυναμία μου.
Καλημέρα Άκη!
Προσωπικά είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις!
Όπως είπες, έκανες το σημαντικότερο: συνειδητοποίησες το πρόβλημα και αναζήτησες βοήθεια.
Και αυτό είναι πάνω από τη μισή λύση!
Δεν θα επιμείνω ότι για όλους εμάς τους παχουλοκομψούληδες η αιτία ήταν ψυχολογική...
Ο κάθε άνθρωπος και ο κάθε οργανισμός είναι διαφορετικός.
Απλά στην δική μου περίπτωση (και αποδεδειγμένα σε πολλών άλλων) η αιτία είναι ψυχολογική.
Στα 140 κιλά με οδήγησε η συναισθηματική υπερφαγία και όχι κάποια διαταραχή στον μεταβολισμό μου.
Αυτά.
Συνεχίζουμε όλοι ακάθεκτοι τον δρόμο μας, και ξαναλέω, είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρουμε όλοι! :thumbup:
Αχ Μαντζουράνα μου τί όμορφα το έθεσες!! Ναι συνεχίζουμε! Και σήμερα κλείνω ακριβώς 8 μήνες από τότε που χειρουργήθηκα! Σε Ευχαριστώ!! Υπέροχη η προσδοκία της νίκης όλων μας!! Αμήν!!
Τι; Αυτό ήταν;!
Όχι μόνο δεν είδαμε λίγο αίμα,δάκρυα κι ιδρώτα
αλλά το γυρίσαμε σε καρδούλες και ζαχαρωτά;
Κεσκεσέ ρε; Τι είναι αυτά; Ντιμπέι,ρε,ντιμπέι!!!
---->https://www.youtube.com/watch?v=WSPZvuNc4dE
Λιγο τρολινγκ στη φωτια δν θα εβλαπτε ναντιν. Οχι τιποτα αλλα εχει κ ενδιαφερουσες πολιτικες εξελιξεις κ τσεκαρω το φορουμ μονο τρεις φορες τι μερα αντι ανα τεταρτο.εχει πεσει η φορουμθεαση
Ε μα...Μεταφέρθηκαν μάλιστα εδώ κι είπα τώρα αρχίζει το έργο!
Πήγα έκανα μια γαβάθα ποπ κορν,ήρθα όλη όρεξη για να δω τι;!
Αντί για Rocky το Love Story?! Κέσκεσέ ρε;!
Quelle provocatrice, Nathalie!!! Mains, donc, c'est juste une petite geste de la gentillesse du dialogue...ma chérie Nathalie...Χαχαχα..πεθαίνω από τα γέλια! Καλά καλέ τί νομίζατε ότι με το Μαντζουρανουλίνι θα ανοίγαμε μέτωπο??? Έλεος...διαφωνούμε ευρωπαϊκά και με επίπεδο εμείς!! Εξάλλου, τα είπαμε, οι πολιτισμένες διαφωνίες είναι οι σέξι μητέρες της δημιουργίας...Άστους Μαντζουράνα μου να λένε, εμείς εδώ ήρεμα και χαλαρά!!!! Άκου κεσκεσε ρε? Κεσκεσέ? Βελάζω....Πήρε και γαβάθα η άλλη...το ξέρει αυτό ο Καλφαρέντζος...? Κατά τα άλλα δεν μπορείς να καταπιείς!!! Και έχεις και όρεξη μαθαίνω...δώσε λίγη καλέ Κυρία!!
Να κανω απλά μια επισήμανση... η νοσογόνος παχυσαρκία δεν συγκαταλέγεται στις διατροφικές διαταραχές που μάλιστα βάση DSM είναι oh well.... ψυχικές διαταραχές :)
Πιο συγκεκριμένα παραθέτω το σημείο αλλαγή στην έκδοση του DSM V που ξεκαθαρίζει τα πράγματα πιο πολύ για το debate της υποθεσης. (Τωρα την κριτική για το DSM δεν ξερω αν πρεπει αν την κανουμε εδώ ή αλλού αλλά γουατέβα.... :P )
"Finally, obesity is not included in DSM-5 as a mental disorder. Obesity (excess body fat)
results from the long-term excess of energy intake relative to energy expenditure. A range
of genetic, physiological, behavioral, and environmental factors that vary across individuals
contributes to the development of obesity; thus, obesity is not considered a mental
disorder. However, there are robust associations between obesity and a number of mental
disorders (e.g., binge-eating disorder, depressive and bipolar disorders, schizophrenia).
The side effects of some psychotropic medications contribute importantly to the development
of obesity, and obesity may be a risk factor for the development of some mental disorders
(e.g., depressive disorders)."
Προσωπικά ως χειρουργημένη συμφωνω με την Μαντζουράνα, χωρις φυσικά να αγνοώ και τους βιολογικους παραγοντες. Κοινως ναι απο ενα σημειο και μετα θεωρώ το χειρουργείο σχεδόν μονόδρομο αλλα πάντα για να γίνει η αρχή. Αν βολευτουμε σε αυτο την χασαμε την μπάλα γιατι εχουμε λυσει το συμπτωμα οπως είπε και η Μάντζι. Όχι την αιτία....
Όπως και αν εχει ευχομα ο καθένας με τον τρόπο του να τα καταφέρει :)
Παιδιά, επειδή το λέτε και το ξαναλέτε, απλά να σας επισημάνω:
1. Βόλεμα και μάλιστα φακλανοχουχούλιασμα είναι το να κάθομαι να αναλύω το πώς και το γιατί και να αναλώνομαι και να καταναλώνομαι καταναλώνοντας τόνους φαγητού χωρίς να βρίσκω απαντήσεις ή όταν τις βρίσκω να μην τις αποδέχομαι γιατί δε με βολεύουν. Όχι, δεν είναι καθόλου βολική η χολοπαγκρεατική εκτροπή και μάλιστα η εγρήγορση είναι τόσο έντονη που δεν μπορείς να ηρεμήσεις γιατί έχεις μπροστά σου το άγνωστο. Ποιός μίλησε για βόλεμα? Γιατί σώνει και καλά να θεωρείται βόλεμα η επέμβαση? Καλό θα είναι να παραδεχόμαστε το πόσο η άρνηση και η αντίσταση στην αλλαγή σε συνδυασμό με τα ναρκισσιστικά μας πρότυπα μας εμποδίζουν να αναγνωρίσουμε το "νοσούν" προσωπείο της παχυσαρκίας. Δηλαδή εάν είχες καρκίνο θα καθόσουν να αναρωτιέσαι με βάση ποιό ψυχολογικό σου ζήτημα θα τον αναλύσεις? Ή μήπως θα έκανε κανείς το ίδιο με τα αυτοάνοσα νοσήματα? Όχι, με τίποτε, απλά επειδή η καταπιόνα μας γλυκαίνεται ακατάπαυστα ενώ δηθενοψυχοσκαλιζόμαστε τάχα μου, νομίζουμε ότι δεν είμαστε άρρωστοι και αναλυόμαστε με το μη αναλυθέν και μη αναλυτέο ενώ επείγει η επέμβαση. Και ναι, είναι υπέροχο να χάνεις 120 κιλα χάρη στην επέμβαση, μήπως πρέπει να νιώσω ενοχή και γι'αυτό?
2. Αυτοαναιρούμαστε αυτοστιγμή όταν το ίδιο το DSM στην αναθεωρημένη του έκδοση ΔΕΝ θεωρεί ότι η ίδια η νοσογόνος παχυσαρκία είναι ψυχική νόσος αλλά οι συνέπειές της, άρα δεν ψάχνουμε το πριν, ούτε το διά, αλλά το μετά. Δηλαδή τα όσα δευτερογενώς η ίδια η παχυσαρκία δημιουργεί και ΟΧΙ τα όσα προηγήθηκαν μέχρι την εμφάνισή της. Τώρα, το εάν έχουμε εμπιστοσύνη το ψυχιατρικό εγχειρίδιο, αυτό είναι άλλη υπόθεση.
Ως προς την ψυχική έκφραση της παχυσαρκίας, κι εγώ θα συμφωνήσω ότι δεν είμαι ειδικός για να μιλήσω..αλλά από την άλλη όλοι όσοι είχαν ψυχολογικά προβλήματα ΓΙΑΤΙ δεν είναι παχύσαρκοι? Και επιτέλους, αυτή η πολύγλυφη καραμέλα της υφέρπουσας ψυχολογικής αιτίας θα πρέπει να μας απασχολήσει ως κοινότητα νυν και πρώην παχύσαρκων διότι έμμεσα μας βάζει την ταμπέλα των ανθρώπων που όντας ανίκανοι να διαχειριστούν κάποιο ζήτημα διπλασίασαν και τριπλασίασαν το βάρος τους...Και αυτό είναι τραγικό και ρατσιστικό. Και αυτό είναι άδικο γιατί όλοι μας είχαμε πλήρεις και όμορφες ζωές εξίσου και πριν την επέμβαση...Εγώ τουλάχιστον είχα! Δεν τολμώ να σκεφτώ ότι όλοι έχουμε άλυτα ψυχολογικά προβλήματα. Ότι θα έχουμε, ναι, αλλά το πώς ο καθένας τα χειρίζεται δεν σημαίνει ότι η απάντηση είναι τρώγοντας.
Το ζήτημα είναι τεράστιο και αρνούμαι να συνηγορήσω σε όσους ψάχνουν και μεταψάχνουν την ψυχολογική αιτία και στην ουσία αυτό που κάνουν είναι να κρύβουν ακόμη πιο πολύ την πλήρη τους άρνηση να παραδεχτούν ότι είναι σοβαρά άρρωστοι. Και πρώτος από όλους εγώ ο ίδιος, που έπρεπε να με αποκαθηλώσω για να προχωρήσω.
Επισημαίνω δε, ότι μπορώ να μιλήσω μόνο για τον εαυτό μου γιατί εκ των πραγμάτων μόνο την δική μου υπερνοσογόνο παχυσαρκία βίωσα. Επομένως, απόψεις ανταλλάσουμε. Υπό αυτό το πρίσμα, σαφώς και υπερασπίζομαι την επέμβαση ως την κορωνίδα της σωτηρίας μου. 212 κιλά ήταν αυτά....και διαμόρφωσαν την εμπειρία μου. Καλώς ή κακώς.
Κοίτα γενικά εγώ με το DSM δεν τα πάω καλά. Είμαι από αυτούς τους τρελούς που θεωρούν απίστευτα άδικο να ταμπελοποιούμε έτσι κόσμο γιατι έτσι όπως πάει το DSM με τόσες νόσους που εφευρίσκει σε κάθε νέα έκδοση σε λίγο θα μας πει και πως όποιος δεν εχει καποια απο αυτές είναι μια άλλη διαταραχή! Κυριολεκτικα αν αρχίσει καποιος και το διαβάζει στανταρ θα πιστέψει πως έχει δεν ξέρω κι εγώ τι....
Απο εκεί και πέρα και εγώ θεωρώ το χειρουργείο την σωτηρία μου. Και πραγματικά πιστεύω στις βιολογικές αιτίες της παχυσαρκίας. Απλά επειδή έχω δει πολλούς να ξαναπαίρουν κιλά πίσω, κι επειδή λόγο σπουδών κιόλας έχω δει σε περιστατικά το πως actually ο κόσμος χρησιμοποιεί το φαγητό για να ξεσπάσει/καλύψει συναισθηματικά κενά κλπ προτιμώ να μείνω καπου στην μέση. θεωρώ πως και τα δυο είναι εξίσου σημαντικά.... Μην ξεχνάμε όμως τις ατομικές διαφορές παιδιά. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικος άρα έχει και άλλες αιτίες για τις πράξεις του και την συμπεριφορά του. Κατα συνέπεια δεν μπορούμε να γενικεύσουμε νομίζω.....
Καλή μας μέρα :)
Σκάρλετ πόσο δίκαιο έχεις. Και πόσο σημαντικό είναι να λαμβάνουμε υπόψη τις ατομικές μας διαφορές. Δεν μπορώ να μιλήσω για κανέναν άλλον αλλά μόνο για την δική μου ιστορία. Και όλα όσα μοιράζομαι είναι τα εντελώς δικά μου ιδιαίτερα πονεμένα βιώματα μέχρι και εδώ. Και από τη καρδιά μου Σας Ευχαριστώ που με ακούτε, που διαφωνείτε, που μου δίνετε άλλη οπτική, που με βάζετε σε διαδικασία να σκεφτώ για να υποστηρίξω όσα βιώνω. Σας Ευχαριστώ που με αφήνετε να διαφωνώ, αλλά πιο πολύ που μέσα από την ιστορία μου γίνεστε κι εσείς συνοδοιπόροι μου. Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια τα όσα νιώθω. Αυτό που κρατώ τώρα, που έχω περάσει την απέναντι όχθη, είναι ότι χωρίς εσάς δεν ξέρω μέχρι πού θα είχα προχωρήσει. Και ότι επίσης μαζί με εσάς ξεκαθαρίζει ακόμη πιο πολύ η εξήγηση εάν μπορώ να το πω έτσι, της όλης παχυσαρκίας μου γιατί με βάζετε να σκεφτώ, να θυμηθώ, να αναρωτηθώ. Το μόνο που μπορώ να διαβεβαιώσω είναι ότι η ψυχή μου και το σώμα μου βρίσκονται πια στο ίδιο κανάλι. Ότι υπάρχει συνοδοιπορία, το ένα παρακολουθεί το άλλο, μετά από τόοοοοσα χρόνια. Ίσως αυτό να είναι το όφελος. Αυτό να με κρατά δυνατό. Και αυτό να είναι τελικά το μυστικό....
Provocatrice,moi?! Aπα πα πα παπαπα, εγώ δεν κάνω τέτοια πράγματα!Quote:
Originally posted by Άκης
Quelle provocatrice, Nathalie!!!
....Πήρε και γαβάθα η άλλη...το ξέρει αυτό ο Καλφαρέντζος...?
Κατά τα άλλα δεν μπορείς να καταπιείς!!!
Και έχεις και όρεξη μαθαίνω...δώσε λίγη καλέ Κυρία!!
Σκούπισε το αίμα στην άκρη του χείλους σου,μικρό ψαράκι,που τσίμπησες!
Σιγά μην τρώω ποπκορνιές! Την τροφή που εφηύραν (μα τι χάλια που φαίνεται,το καημένο με το ηυ του...τεσπα)
οι Αμερικάνοι για να αντέχει το κοινό να βλέπει τις ταινίες του και να θησαυρίζει το Χόλυγουντ!
Το έκαναν λευκό να συμβολίζει την αγνότητα,να πέφτει το ανυποψίαστο θύμα στον κουβά με τα μούτρα
κι εκεί που αποβλακώνεται από την ταινία,να ερεθίζει τις αισθήσεις του το σκληρό κομμάτι που κόλλησε
στην κουφάλα και να τσιτώνεται το νευρικό σύστημα,γιατί αν περίμενε από την προβλεψιμότητα της πλοκής,
θα ζητούσε στάνταρ τα λεφτά του πίσω! Όσο για όρεξη,ασφαλώς και πάντα έχω,καθότι γυναίκα με πάθος...
DSM V (και μάλιστα στα αγγλικά!) ,ψυχικές διαταραχές,βιολογικές αιτίες,ατομικές διαφορές...
Μα να διαβάζω Ψυχολογία για τις εξετάσεις να μπαίνω εδώ να κάνω ένα κιτ κατ
και να τα βρίσκω πάλι μπρος μου αυτά; Ο μέρσι μέρσι μι,Σκάρλετ!
Θα βάλω την ψυχή δίπλα στο πάθος μου και θα περάσω απέναντι!
Nadine...... είμαι και γω μια μαρή!!!!!!!!!!!!!!!!!! και ψυχοπαθής βεβαίως βεβαίως!!! λολ
O Nadine συνάδελφος; :-P χαχαχα συγνώμη φταίει που εμείς έχουμε τελειώσει εξεταστική και ξεχνάω πως υπάρχει κοσμάκις που διαβάζει ακόμα.... ΧΔ
Καλημέρα,Mαρή Ψυχοπαθή(απέκτησες ονοματεπώνυμο κι εσύ σαν τη Lila Pause),Σκαρλετάκι,κύριε Λαγνάκη και λοιπή παρέα!
Εννοείται πως σε πειράζω,μις Ο'Χάρα! Όποτε ρίχνει το φως της η Ψυχολογία στα πράγματα,κατά τη γνώμη μου,μόνο για καλό είναι άλλωστε...
Να έχουμε μια υπέρλαμπρη μέρα,αγαπημένοι μου!
Υ.Γ. Τι θα πει ΧΔ? :puzzled:
χαχαχαχα ειναι η δική μου εκδοχή του xD επειδή βαριέμαι να αλλάζω γλώσσα στο πληκτρολόγιο.... :P
Συγνώμη Ηγουμένη Ναταλία, εμένα αποκαλέσατε Κύριο Λαγνάκη? ...Και πάλι Ευλογείτε...
Κι ντοτρ;! Ένας παραδέχτηκε και μάλιστα δημόσια την αμαρτία της λαγνείας
στο εξομολογητήριο του φόρουμ μας. Άκηδες πολλοί,Λαγνάκης ένας!
Alors, μήπως μπορούμε να το κάνουμε Λαγνίδης μιας και είμαι και Πόντιος?....Πού πρέπει να ρίξω μια αίτηση για να γίνει αξεπτάμπλ? Και πάλι Ευλογείτε...<
Έχουμε κάτι με τσι Κρητικάτσι,κοπέλι;
Άκης Λαγνάκης είναι λίγο πανομοιοκατάληκτο...ενώ το Άκης Λαγνίδης είναι σχεδόν του ποιοτικού...ξέρεις..πιο ποιητικό...πάς να σκεφτείς τη λαγνεία..και τσουπ...σου έρχεται και μια έντεχνη μπούφλα...χαχαχαχα....Δεν είναι ακριβώς λαγνεία..αλλά η επίφασή της...νες πα?
1 Φεβρουαρίου 2015. Μηνιαίο ζύγισμα 133.000 ΚΙΛΑ...(μείον 6.300 τον Ιανουάριο). Σχεδόν τρισευτυχισμένος. Δισευτυχισμένος σίγουρα! Συνολικό απωλεσθέν βάρος 80 κιλά ...Είμαι ήδη μόλις στην αρχή του 9 μήνα μετά την επέμβαση...Δεν έχω πια λόγια να εκφράσω όλα όσα νιώθω. Απλά τα παραθέτω εδώ για να τα μοιραστώ...
Συγχαρητήρια συγχαρητήρια συγχαρητήρια!!! Πραγματικά αδιανόητο! Ένας νέος άνθρωπος αναγεννημένος σε όλα τα επίπεδα! Και πιστεύω θα έχει και σούπερ συνέχεια το πράγμα! Αλήθεια Άκη μετά από τόσο καιρό τι τρως σε επίπεδο ποσότητας; Ή μήπως η δική σου επέμβαση δεν αφορά ποσότητα αλλά μόνο ποιότητα; Δεν τοχω με τις επεμβάσεις μάλλον τα μπερδεύω λίγο! Και πάλι μπράβο πήρες την καλύτερη απόφαση! Απόφαση ζωής!
Καλησπέρα. Λοιπόν, η επέμβαση είναι η χολοπαγκρεατική εκτροπή. Αυτό σημαίνει ότι συμβαίνουν τρία πράγματα ταυτόχρονα:Quote:
Originally posted by Besbab
Συγχαρητήρια συγχαρητήρια συγχαρητήρια!!! Πραγματικά αδιανόητο! Ένας νέος άνθρωπος αναγεννημένος σε όλα τα επίπεδα! Και πιστεύω θα έχει και σούπερ συνέχεια το πράγμα! Αλήθεια Άκη μετά από τόσο καιρό τι τρως σε επίπεδο ποσότητας; Ή μήπως η δική σου επέμβαση δεν αφορά ποσότητα αλλά μόνο ποιότητα; Δεν τοχω με τις επεμβάσεις μάλλον τα μπερδεύω λίγο! Και πάλι μπράβο πήρες την καλύτερη απόφαση! Απόφαση ζωής!
1. Είναι περιοριστική, διότι έχει αφαιρεθεί μεγάλο μέρος του στομάχου και χωράει μόνο 70ml μασημένης τροφής (δηλαδή 250 γραμμάρια καθαρό βάρος φαγητού τη μερίδα)
2. Είναι ανορεκτική, διότι ο Γιατρός μου έχει κόψει το νεύρο της ορεξιογόνου ορμόνης, της γκρελίνης και δεν υπάρχει όρεξη για κάτι.
3. Είναι δυσαπορροφητική, διότι το λεπτό μου έντερο από 11,5 μέτρα έχει μόνο 70 εκατοστά και δεν προλαβαίνει να απορροφήσει λιπαρά και άλλα τινά.
Ως προς την διατροφή, είμαι στον 9ο μήνα και τρώω πάντα σε απολυτη προτεραιότητα μαγειρεμένη πρωτείνη κάθε μορφής και εάν χωράει κάτι άλλο, ρυζάκι, ή σαλάτα ή φρούτο, αυτό ακολουθεί αλλά πολύ σπάνια.
Δεν υπάρχει καθόλου τάση ή όρεξη ή επιθυμία για κάτι συγκεκριμένο, τρώω μηχανικά, μασώ πολλές φορές, τρώω απλά γιατί αλλιώς δεν θα μπορέσω να επιβιώσω ή να κινηθώ και για να μη χαθεί η μυική μάζα.
Το σημαντικότερο όμως από όλα είναι ότι ΔΕΝ υπάρχει χαρά, απλά μια αίσθηση ευχαρίστησης, με την έννοια ότι είναι τόσα πολλά που πρέπει μέσα στη μέρα να μαθαίνω και να προσαρμόζομαι που δεν προλαβαίνω να χαλαρώσω.
Λαμβάνω μία βιταμίνη, ένα σίδηρο και ασβέστιο για όλη μου τη ζωή πια, αλλά αυτό γίνεται επίσης μηχανικά μαζί με το νερό που πίνω, δεν είχα ποτέ μου διάρροια, ούτε μια φορά, και ποτέ κάποια επιπλοκή γιατί τηρώ πλήρως όλα όσα μου επιβάλλονται και είμαι σε διαρκή επικοινωνία με το Γιατρό μου που τον λατρεύω όσο τίποτε.
Τώρα, όλα τα δευτερογενή, ρούχα, κίνηση, περπάτημα, βλέμματα, γαλήνη κλπ ναι είναι μέσα στο πρόγραμμα, αλλά αυτή τη στιγμή το μόνο που βιώνω ως μέγιστο δώρο είναι ότι σήμερα έχω ΔΜΣ 39,71, δηλαδή ότι μπήκα πια στην κατηγορία της απλής παχυσαρκίας και κατέβηκα από το 40....Η μάχη για τη ζωή μου είναι λυσσαλέα και ανελέητη, τα συναισθήματα πολλά, τα οποία μοιράζομαι θεραπευτικά με ειδικούς και προσπαθώ να τα μεταβολίσω, και προχωρώ. Είπα πολλά....ελπίζω ότι κάπως απάντησα για όλη αυτή την πιο όμορφη ιστορία της ζωής μου....
Πω ρε συ Άκη μπράβο! Σε νιώθω όπως φαντάζομαι σε νιώθουν όλοι όσοι δίνουν αγώνα με τα κιλά εδώ! Η χαρά να ανήκεις σε άλλο target group πια νομίζω είναι μεγαλύτερη κι από το νούμερο στη ζυγαριά! Μια φορά που κατέβηκα κάτω από τα 100 η χαρά πως δεν ήμουν πια στο γκρουπ της νοσογόνου παχυσαρκίας ήταν σαν να είχα πάρει πτυχίο τουλάχιστον! Μολονότι χρειάζεται πειθαρχία όπως καταλαβαίνω από αυτά που μου έγραψες το αποτέλεσμα είναι τόσο θεαματικό που αξίζει να καταπιεστείς και λίγο! Συγχαρητήρια και πάλι!
Τι να πρωτοπώ; Συγχαρητήρια!!! Μαζί σου!!! Τι πτώση! Σα να πήρα μια πρασινωπή απόχρωση Σρεκ μόλις τώρα απ' τη ζήλια μου.
PS
Απορία α: Δεν πεινάς ποτέ;
Απορία β: Δε λιγουρεύεσαι ποτέ;
Απορία γ: Δεν ενδίδεις σε ένα παγωτό ή κάτι απαγορευμένο;
Χαχαχα..με κάνεις και γελώ αγαπητή Μέδουσα. Λοιπόν, απαντώ.Quote:
Originally posted by Medousa
Τι να πρωτοπώ; Συγχαρητήρια!!! Μαζί σου!!! Τι πτώση! Σα να πήρα μια πρασινωπή απόχρωση Σρεκ μόλις τώρα απ' τη ζήλια μου.
PS
Απορία α: Δεν πεινάς ποτέ;
Απορία β: Δε λιγουρεύεσαι ποτέ;
Απορία γ: Δεν ενδίδεις σε ένα παγωτό ή κάτι απαγορευμένο;
α. ΌΧΙ δεν πεινάω, όταν πρέπει να φάω νιώθω μια μικρή σύσπαση στο στομάχι και καταλαβαίνω ότι κάτι πρέπει να φάω στα επόμενα 15 λεπτά. Έχω πάντα μαζί μου τοστ, ή κριτσίνια ή τυράκι με ψωμάκι και αμέσως τρώω κάτι, εάν δεν είμαι στο σπίτι.
β. ΌΧΙ δεν λιγουρεύομαι τίποτε, μόνο κάποια ζουμερά φρούτα, όπως μάγκο και καρπούζι. Αηδιάζω εντελώς με όλες τις ζύμες, τα γλυκά και τη σοκολάτα. Σε σημείο που αποστρέφω πια ευγενικά το πρόσωπό μου γιατί όταν βλέπω να τα τρώνε νιώθω αναγούλα.
γ. Δεν έχω ενδώσει μέχρι στιγμής, μόνο σε ένα ζελέ φράουλας και σε λίγο μακεδονικό χαλβά αλλά ένα κόκκο μη φανταστείς, διότι η ζάχαρη μου φέρνει μεγάλη ανακατωσούρα.
Δυστυχώς όπως βλέπεις είμαι αποκλεισμένος πια, βέβαια ο Γιατρός μου είπε να μην ανησυχώ και ότι θα έρθει σιγά σιγά η όρεξη για φαγητό μέσα στους 18 μήνες από την επέμβαση.
Αυτή είναι η πλήρης, για μένα τραγικά διαφορετική αλήθεια. Εξωγήινη για άλλους, αλλά πλήρως αληθινή για μένα...
Εδώ για μένα ακούγεται εξωγήινη πόσο μάλλον για όσους δεν έχουν κάνει το ίδιο με σένα χειρουργείο...
Με τέτοιο σκορ ρεκόρ (80 κιλά σε 9 μήνες!) όσο λάγνος κι αν είσαι δε φτουρά μπροστά στις εξελίξεις...
Κι αφού δε θέλεις ένα όνομα τύπου Prince (Λαγν+Άκης),αλλά μου βλεφαριάζεις τη Lila Pause όσο κι αν σε αναγουλιάζει,
το νέο σου ποντιακό τεμέτερον όνομα είναι Ονούφριος Λιγνίδης! Εκτός αν θέλεις κάτι πιο σικ πχ. Ονουφρί Λιγνιέ.
Εσύ αποφασίζεις εντελώς ελεύθερα! Όπως βλέπεις,δεν κάνω καμία προσπάθεια να επηρεάσω καταστάσεις...
Καταλαβαίνεις πως δε γινόταν να προσπεράσω...Αν θέλεις,το αναλύεις λίγο περισσότερο...Με ενδιαφέρει πολύ αυτό.Quote:
Originally posted by Άκης
Το σημαντικότερο όμως από όλα είναι ότι ΔΕΝ υπάρχει χαρά, απλά μια αίσθηση ευχαρίστησης,
με την έννοια ότι είναι τόσα πολλά που πρέπει μέσα στη μέρα να μαθαίνω και να προσαρμόζομαι που δεν προλαβαίνω να χαλαρώσω.
χίλια και δύο χιλιάδες μπράβο έχεις αρχίσει και τεκνεύεις επικινδύνως.
ξανά μπράβο συ και καλή συνέχεια σου εύχομαι.
:bouncing::bouncing::bouncing:
Σε Ευχριστώ Ναταλία που το πρόσεξες. Ναι, δεν υπάρχει χαρά. Δεν υπάρχει ούτε εσωτερική, ούτε εξωτερική χαρά. Δεν γελάω, δεν μοιράζομαι, δεν απολαμβάνω αισιοδοξία γιατί είμαι συστηματικά προσηλωμένος σε μια διαδικασία να προσέχω, να είμαι ενήμερος για μένα, να κατανοώ, να μεταβολίζω όλα όσα έρχονται. Όχι, δεν είμαι χαρούμενος. Όχι ακόμη. Είμαι απλά ευχαριστημένος που τα καταφέρνω. Αλλά όχι χαρούμενος. Νομίζω τελικά ότι δεν ήμουν ποτέ χαρούμενος, ότι φορουσα ένα προσωπείο για να γίνομαι πιο αρεστός ως παχύσαρκος στους άλλους. Το προσωπείο καταβαραθρώθηκε σε εκείνη την επέμβαση και μαζί και η μάλλον κατ'επίφασην χαρά που κουβαλούσε. Έτσι, εν αναμονή του αληθινού, πρωτογενούς μου εαυτού, του αγωνιστή, του εγωιστή, του αλύπητα στοχευτή, καρφί δεν μου καίγεται που δεν δείχνω χαρούμενος , γιατί δεν είμαι πια. Δεν χρειάζεται να πετάξω τα πλανα δίχτυα της πλάνας χαράς μου για να γίνομαι πιο αγαπητός ως παχύσαρκος. Τώρα απλά είμαι ένας άνθρωπος που πετυχαίνει το σκοπό του, που είναι ευχαριστημένος και ζει αυτή την πραγματικότητα στην απλή, μη φτιασιδωμένη της διάσταση, του απλού γεγονότος, που δεν πετάει στα σύννεφα ή δεν το παριστάνει για να είναι πιο αρεστός...Αυτό. Δεν είμαι χαρούμενος. Όταν θα νιώσω χαρά, θα την αφήσω απλά να υπάρχει αλλά δεν θα ξεχειλίσει πια ...γαιτί θα είναι σε ανθρώπινα μέτρα, αληθινή και όχι υπέρβαρη, απλή, εσωτερική και κινητήρια όχι αλιευτήρια παρεών και διάφορων άλλων δηθενιών...Και αυτό μου το έμαθε η επέμβαση...Να ζω με μέτρο αληθινό και όχι φενάκες...Quote:
Originally posted by NADINE
Καταλαβαίνεις πως δε γινόταν να προσπεράσω...Αν θέλεις,το αναλύεις λίγο περισσότερο...Με ενδιαφέρει πολύ αυτό.Quote:
Originally posted by Άκης
Το σημαντικότερο όμως από όλα είναι ότι ΔΕΝ υπάρχει χαρά, απλά μια αίσθηση ευχαρίστησης,
με την έννοια ότι είναι τόσα πολλά που πρέπει μέσα στη μέρα να μαθαίνω και να προσαρμόζομαι που δεν προλαβαίνω να χαλαρώσω.
Πάντως Άκη, επειδή σας διαβάζω καιρό, η προσπάθειά σου είναι αξιέπαινη. Ήσουν ψύχραιμος και αποφασιστικός, χωρίς να μεμψιμοιρείς και χωρίς να κάνεις πισωγυρίσματα. Πάντα κάνουμε προσπάθεια να γινόμαστε αρεστοί και νομίζω, ότι τις ατέλειές μας, πολλές φορές εμείς κάνουμε τους άλλους να τις προσέξουν.. Σου εύχομαι σύντομα να φτάσεις στο επιθυμητό επίπεδο βάρους, και να έλθεις όσο γίνεται πιο κοντά σε όλα εκείνα που μας προσφέρουν χαρούμενες στιγμές!
Ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια! Δεν ήξερα ότι με διαβάζουν κι άλλοι! Αυτό μου δίνει πολλή χαρά να προχωρώ!! Και να προχωρώ! Και να προχωρώ!!! Μα πιο πολύ...να χωρώ!!!! Επιτέλους..να χωρώ!!!!! Σε καρέκλες, τραπέζια, αμφιθέατρα, κρεβάτια, πολυθρόνες..μα πιο πολύ σε αγκαλιές! Να προχωρώ και να χωρώ!Quote:
Originally posted by eleni1986
Πάντως Άκη, επειδή σας διαβάζω καιρό, η προσπάθειά σου είναι αξιέπαινη. Ήσουν ψύχραιμος και αποφασιστικός, χωρίς να μεμψιμοιρείς και χωρίς να κάνεις πισωγυρίσματα. Πάντα κάνουμε προσπάθεια να γινόμαστε αρεστοί και νομίζω, ότι τις ατέλειές μας, πολλές φορές εμείς κάνουμε τους άλλους να τις προσέξουν.. Σου εύχομαι σύντομα να φτάσεις στο επιθυμητό επίπεδο βάρους, και να έλθεις όσο γίνεται πιο κοντά σε όλα εκείνα που μας προσφέρουν χαρούμενες στιγμές!