Και μενα με στενευουν τα αθλητικα μου!φοβαμαι πως καποια στιγμη θα σκασουν οι φλεβες.εκτος απο διατροφη γυμναστικη σου συνεστησε κατι αλλο?
Printable View
Και μενα με στενευουν τα αθλητικα μου!φοβαμαι πως καποια στιγμη θα σκασουν οι φλεβες.εκτος απο διατροφη γυμναστικη σου συνεστησε κατι αλλο?
Βασικά να πίνω πολύ νερό και να περιορίσω το αλάτι. Όταν μου είπε γυμναστική αυτός εννοούσε 30 λεπτά περπάτημα (μην φανταστείς ότι έπρεπε να γίνω Κομανέτσι). Ο λόγος που προκλήθηκε όλο αυτό ήταν λόγο της διατροφής που ήταν χάλια (πιο χάλια πεθαίνεις) και εξαιτίας της ακινησίας.
Μμμμααααλιστα!θα τα λαβω υποψιν!
Ειναι κανεις εδωωωω?τι κανετε?πως τα πατε με τη διατροφη?ηθελα να ρωτησω,τι σημαινει οταν βγει σε εξεταση χαμηλος ο σιδηρος?περα απο το αυτονοητο.
Καλώς το το κορίτσι :)
Το προφανές είναι η σιδηροπενίκή αναιμία; Κόπωση, αδυναμία, ζαλάδες, άσχημο χρώμα στην όψη, κούραση. Αν στο συστήσει ο γιατρός σου (κατα προτίμηση αιματολόγος) θα σε συμβουλεύσει να ξεκινήσεις συμλπηρώματα σιδήρου... Επίσης διατροφικά θα πρέπει να μάθεις να κάνεις έξυπνους συνδυασμούς:
>Σαλατα σπανάκι με πορτοκαλί
>Πορτοκαλάδα ή πορτοκάλι μετά από γεύμα που περιλαμβάνει κρέας, φακές ή άλλες τροφές πλούσιες σε σίδηρο..
(η βιταμίνη C βοηθάει στην απορρόφηση του σιδήρου)
>Ποτέ μαύρο τσάι μετά από γεύματα πλούσια σε σίδηρο γιατί το μαύρο τσάι βοηθάει στην αποβολή του σιδήρου από τον οργανισμό
>Επίσης το κρασί νομίζω δε βοηθάει στην απορρόφηση του σιδήρουκαι τα γαλακτοκομικά
να ρίξε και μια ματιά -->εδώ
να προσθέσω κ τον καφέ με άδειο στομάχι
Εκανα εξετασεις που στις ειχα αναφερει νομιζω και βγηκε χοληστερινη και ουρικο οξυ τσιμπημενα(πρωτη φορα)και σιδηρος στο 27 αρκετα χαμηλο απτο κανονικο.εχω ζαλαδες τωρα η κουραση πιστευω ειναι απτα κιλα περισσοτερο.αν τις δειξω στον ενδοκρινολογο μαζι με τις ορμονικες θα βγαλω ακρη η θα πρεπει να παω σε αιματολογο?παντως φακες τρωω.απο τι μπορει να προκληθει η σιδηροπενικη αναιμια?
Ο ενδοκρινολόγος είναι καλή περίπτωση για να τα δείξεις. Ρώτα τον αν πρέπει να απευθυνθείς και σε αιματολόγο, αλλά νομίζω έχει περιθώρια να σου χορηγήσει αγωγή...
Κοίτα.. Γιατρός δεν είμαι, αλλά ο οργανισμός έχει αποθήκες σιδήρου (είναι αυτός ο δείκτης που λέγεται φεριτίνη στις εξετάσεις σου). Ο σίδηρος συνήθως πέφτει:
> με δραστική αλλαγή στη διατροφή (πχ αν κόψεις ξαφνικά το κρέας για χορτοφαγία ή νηστεία, ή ας πούμε κάνεις τους λάθους συνδυασμούς που ανέφερα παραπάνω και δε βοηθάς τον οργανισμό σου να απορροφήσει το σίδηρο ή αν τρως τροφές φτωχές σε σίδηρο)
>να χάνεις για κάποιο λόγο αίμα εσωτερικά (πχ μεγάλοι άνθρωποι που έχουν συνήθως προβλήματα στο έντερο, ή μετά από κάποιο χτύπημα, τις δύσκολες μέρες του μήνα κ.α.)
>ή σπανιότερα να έχει ο οργανισμός σου κάποιο θέμα και να μην τον απορροφάει (σε αυτή την περίπτωση συνήθως θελει περισσότερο αιματολόγο)
>επίσης στην εγκυμοσύνη οι γυναίκες έχουν γενικά χαμηλό αιματοκρίτη και σιδηροπενία και χρειάζεται να κάνουν αγωγή
Αυτά.. Γιατρός ξαναλέω δεν είμαι, εμπειρικά τα λέω. Αφού θα πας στον ενδοκρινολόγο θα σου δώσει κατευθυντήριες
Οκ σευχαριστω πολυ!ας ελπισουμε να πανε ολα καλα!
Παιδια,βοηθεια!ξυπνησα με απιστευτους πονους λιγο πανω απτη μεση στο κεντρο της σπονδυλικης στηλης και πλαι.και ποναω ακομα.τι μπορει ναναι?:no:
Ωχχ περαστικά; Πονάς ακόμα; Μήπως να πας σε ένα γιατρό; Ή σε ένα νοσοκομείο που εφημερεύει;
Πεθαινω,δεν μπορω να κουνησω
Και σε νοσοκομειο να παω ποιος θα με δει τωρα?
Αυτό να μου πεις... Ορθοπεδικός πόνος είναι (μέση; ) ή τίποτα νεφρά;
Μεση
Περαστικά... Δύσκολος πόνος... '
Εχεις καμμια θερμοφόρα;
Θυμάμαι ένα συγγενικό μου πρόσωπο σε μεγάλους πόνους έπαιρνε κάτι συγκεκριμένα δυνατά χάπια για τέτοιους πόνους και καθόταν με θερμοφόρα...
Έκανε και βελονισμούς..
Και εν τέλει δύο εγχειρίσεις .. Αλλα με τους βελονισμούς μπορούσε να μειώσει τα φάρμακα, βοηθουσαν τον οργανισμό του να εκκρίνει κάτι ουσίες που δρούσαν σαν παυσιπονα...
Θα πρέπει να πας σε εναν ορθοπεδικό πάντως...
Πω πω... Τι κάθομαι και λέω ώρες ώρες... Ωραία παρηγοριά είμαι... μπραβο μου
Αυτο πηγα να πω!μου δωσες κουραγιο!δεν ειναι οτι το χω χρονια.απλα πηγα να γυρισω το πρωι στο κρεβατι και δεν μπορουσα.ευχομαι να μη χρειαστω ενεσεις.πηρα παναντολ αλλα τπτ.αλλο παυσιπονο?ισως παω το πρωι στο γιατρο
Ευχαριστω για τα περαστικα.θερμοφορα νομιζω ναι αλλα πως τη βαζω?
Ηλεκτρική είναι ή από τις άλλες;
Να ρίξε μια ματιά κι -->εδώ... Έχει ένα άρθρο με διάφορα γιατροσόφια. Μήπως βρεις κάτι που να σε βοηθάει...
Απτις αλλες αλλα δεν την βρισκω!εχεις ιδεα τι ειναι η χοληδοχος λασπη?
Όχι... Δεν ξέρω..
Ελπίζω σήμερα να είσαι καλύτερα :)
Μπα τα ιδια δυστυχως!
ισως αν πηγαινες σε έναν φαρμακοποιό ,αν δν έχεις την δυνατότητα να πας σε γιατρό ή σε ένα εφημερεύον νοσοκομείο. έχει τύχει να με βοηθήσει φαρμακοποιός αρκετά. μία φορά ένιωθα αφόρητο πόνο στο στήθος μου κ ήταν από πιάσιμο(εγώ ανησυχούσα κ νόμιζα οτι έχω καμιά πνευμονία γιατί δν μπορούσα να αναπνεύσω). τελικά μου έδωσε ο φαρμακοποιός αντιφλεγμονώδη κ ηρέμισα.
πάνε σε έναν κ πες του οτι σε πονάει αφόρητα η μέση
Συμφωνώ για το φαρμακοποιό. Δεν αντικαθιστούν σε καμιά περίπτωση το γιατρό, αλλά αν δυσκολεύεσαι να επισκεφτείς γιατρό θα σου δώσει σίγουρα μια πιο εμπεριστατωμένη άποψη από εμάς ένας φαρμακοποιός.. Θα σε δει, θα ξέρει κι από την εμπειρία του κάποια αλοιφή, ή κάποιο παυσίπονο και ενδεχομένως να σου προτείνει και ειδικότητα γιατρού...
Πηγα χτες στο κεντρο υγειας και με ειδε μια εκει και μου πε μαλλον μυικο ειναι.μου πε να παρω το norgesic και να ξεκουραζομαι οχι αγχος και να προσεχω τη διατροφη μου.το θεμα ειναι οτι δεν σταματαει ο πονος αριστερα πλατη μεση ενω στο υπολοιπο μερος ειναι ψιλοκαλυτερα.η βολταρεν κανει δουλεια.ξερετε?
Εγώ λέω να μην βάλεις βολταρεν.το νορτζεσικ κανει δουλεια.
Ολα καλα με τις ορμονικες εξετασεις!ξερω ασχετο αλλα ηθελα να το πω!τωρα μενει να χασω κιλα!
Καλα Χριστουγεννα σε ολους!
Καλά Χριστούγεννα και σε σένα!!http://yoursmiles.org/tsmile/christmas/t07010.gif
Καλησπερα παιδια!τι κανετε?πως τα πατε με τη διατροφη?
Πού χάθηκες τόσο καιρό κορίτσι????
Εγώ τον τελευταίο καιρό δεν τον προσέχω πολύ τον εαυτό μου...
Δεν εμπαινα ειχα ξεχασει τον κωδικο και μου εβγαλε αλλον!ουτε εγω γιαυτο μπηκα κυριως!
Καθε επιτυχια σου ευχομαι Μαρια μου.Θα σου προτεινα να το πας αργα.Να αλλαξεις πρωτα βραδυνο για παραδειγμα.Να τρως πιο νωρις και πιο υγιεινα.πολυ πολυ σαλατα με οτι και αν φας ελευθερα.Και μετα το μεσημεριανο και τελος το πρωινο.Μην κοψεις αμεσως πολλες θερμιδες.Ξεκινα αργα και θα δεις οτι παλι θα χασεις.Οσο πιο πολλα εχει ενας ανθρωπος τοσο πιο ευκολα φευγουν στην αρχη.Θα σου προτεινα να ξεκινησεις και καποιο ειδος γυμναστικης.πολυ νερακι και πρασινο τσαι.θα δεις ακομα και με μικρες αλλαγες φευγουν τα κιλα.Χρειαζεται 21 μερες για να αποκτησεις μια συνηθεια.Σχεδον ενας μηνας.Το μεγαλυτερο μερος των κιλων θα το χασεις το πρωτο τριμηνο.Απο γυμναστικη θα προτεινα το κολυμπι για να μην καταπονεσεις την μεση σου και τα ποδια σου.ειναι ιδανικο και τωρα που ερχεται και το καλοκαιρι εκμεταλευσου το.αλλωστε μες το νερο ολοι το ιδιο βαρος εχουμε :DQuote:
Originally posted by maria26
Καλησπέρα σε όλους.εδώ και λίγες μέρες ανακάλυψα αυτό το φόρουμ ψάχνοντας να πάρω δύναμη από κάπου ώστε να καταφέρω να το πάρω απόφαση επιτέλους πως πρέπει να χάσω κιλά.26 χρονών σήμερα έχω φτάσει να ζυγίζω 114 κιλά,πιο πολλά κιλά από ποτέ.μέσα μου αργοπεθαίνω.δεν έχω ζωή,δεν θέλω να βγαίνω έξω.ντρέπομαι για τον εαυτό μου και πως τον έχω αφήσει να καταντήσει έτσι.κοιτάζομαι στον καθρέφτη και εύχομαι αυτό το σώμα να ταν κάποιας άλλης.από τους γονείς καμία στήριξη και φίλοι δεν υπάρχουν.πραγματικά χαίρομαι για αυτούς που τα καταφέρνουν.ενώ ξέρω τι πρεπει να κανω δεν το κανω.τρωω οτι ναναι και στο στομαχι απλα δεν υπαρχει πατος.δεν αντεχω αλλο δεν θελω να ειμαι αλλο ετσι.δεν εχω λεφτα για να παω σε διατροφολογο/ψυχολογο αν και θα το θελα.προσπαθησα στο παρελθον,εχασα καποια κιλα αλλα κατεληξα να τα ξαναπαρω.ευχομαι να ξημερωνε η μερα που θα πω τερμα ως εδω θα αλλαξουν ολα.συγνωμη αν σας κουρασα.ευχαριστω προκαταβολικα
τώρα ξεσηκώνω προπολεμικό ποστ αλλά σχεδόν ταυτίστηκα με τα κιλά. :PQuote:
Originally posted by maria26
Παντως το μπακλαβαδακι αλλα εννοει!χαχα!ενταξει και εγω μπορω να αντεξω μερες χωρις σοκολατα μονο αν δεν την εχω μπροστα μου!οσον αφορα το διαβητη την εχω γλιτωσει προς το παρον και δεν θα ηθελα με τιποτα να αποκτησω κατι τετοιο.η ψυχολογια μου ευθυνεται για το οτι τρωω.πρεπει να μονιμως απασχολημενη με κατι αλλιως δεν.με τρομαζει η σκεψη οτι εχω να χασω 60 κιλα περιπου.μου φαινεται βουνο.
To μέγιστο που έχω φτάσει 105. τώρα είμαι 96. στόχος τα 55. 41 κιλά ακόμα, και 9 που έχασα ήδη, σύνολο 50. τι 50 τι 60, τι Λωζάνη τι Κοζάνη XD
τα κιλά είναι πράγματι βουνό. έβαλα στόχο όμως, έγινε κλικ στο μυαλό μου. έφαγα ένα ωραίο χαστούκι από τη ζωή και άλλαξε όλος ο τρόπος σκέψης μου.
μην μου έλεγες πριν 3 μήνες για σοκολάτες και παγωτά και πατατάκια και πίτσες και σουβλάκια. ούτε που μπορούσα να αντισταθώ. μέχρι που ήρθε ένα ωραιότατο χαστουκάκι να με πονέσει λέγοντας μου ότι έχασα κάτι καλύτερο από τις "αδυναμίες μου"...και το έχασα εξαιτίας των κιλών.
και ενώ πόνεσα πολύ που έφυγε, δεν έτρεξα να πνίξω τον πόνο μου στις αδυναμίες μου. αντίθετα, τα σιχάθηκα και μου κόπηκε η όρεξη...πρώτη φορά...
και συνεχίζεται η αλλαγή αυτή 3 ολόκληρους μήνες. μέσα στους οποίους συνειδητοποίησα το πόσο ΦΥΓΟΠΟΝΗ ήμουν. δεν μάρεσε όπως ήμουν, τι έκανα? έπνιγα τον πόνο μου. πέρναγα κάτι δύσκολο? πάλι έπνιγα τον πόνο μου με το φαγητό. δεν έτρωγα πολύ, απλά σκατά. αντί να φάω κανονικό φαί έτρωγα σοκολάτες και πίτσες.
μέχρι που άλλη μια φορά αισθάνθηκα άσχημα, και ενώ ήμουν έτοιμη να πνίξω τον πόνο μου με τον κλασσικό τρόπο, άλλαξε όλο το σκεπτικό μου.. "θα έχανα αυτό το τόσο σημαντικό για εμένα αν έκανα προσπάθεια να χάσω κιλά?" όχι, η απάντηση. και μια μεγάλη αυτοκριτική. πολύ μεγάλη αυτοκριτική. του αν έκανα ΣΟΒΑΡΕΣ προσπάθειες να χάσω κιλά στο παρελθόν, και το πόσο φυγόπονη ήμουν....
γιατί οκ, σίγουρα έκανα προσπάθειες στο παρελθόν. σε διαιτολόγους πήγα, σε γυμναστήρια πήγα, μόνη μου έκανα προσπάθειες κτλ...κάθισα και σκέφτηκα για πόσο καιρό τα έκανα όλα αυτά, και αν τα έκανα ταυτόχρονα! και συνειδητοποίησα πραγματικά το πόσο φυγόπονη ήμουν. (επαναλαμβάνομαι i know, αλλά όλη η κατάσταση ήταν φαύλος κύκλος)
ήρθε το σημείο, που έμεινα χωρίς τίποτα. χωρίς φίλους επειδή κλεινόμουν μέσα και στον εαυτό μου και δεν τους ακολουθούσα, και χωρίς αγόρι..
εκείνη η στιγμή ήταν που συνειδητοποίησα του τι έκανα τόσα χρόνια. και που σιχάθηκα αυτό που έκανα και αυτό που έγινα.
κακά τα ψέμματα, λέμε όλοι στους εαυτούς μας για να μας παρηγορήσουμε πράγματα του τύπου "'ετσι είμαι και τα έχω βρει με τον εαυτό μου" ή "αισθάνομαι καλά οπότε είμαι καλά" και τέτοια παρόμοια
το μόνο που κάνουμε είναι να λέμε ΨΕΜΜΑΤΑ στον εαυτό μας. αυτό κατάλαβα. κάνουμε προσπάθειες/ψευτοπροσπάθειες επειδή γνωρίζουμε οτι δεν είμαστε καλά. ούτε σωματικά ούτε ψυχικά. αποτυγχάνουμε (ο καθένας για διαφορετικούς λόγους) και πάλι κυλιόμαστε στον φαύλο κύκλο..
ε εγώ το σταμάτησα αυτό πριν 3 μήνες. είπα ότι τώρα θα κάνω ΣΟΒΑΡΗ προσπάθεια. τι μπορεί να σημαίνει αυτό? κομμένες οι δικαιολογίες!!!
"ντρεπομαι να πάω γυμναστήριο θα με κοιτάνε όλοι", "θα πάω γυμναστήριο αφού χάσω 10 κιλά για να μπορώ να ανταπεξέλθω καλύτερα" και ένα σωρό άλλες δικαιολογίες που ο καθένας μας προσαρμόζει πάνω του.
ξύπνησα μια μέρα και αντί να κανονίζω και να σκέφτομαι τι να κάνω, άρχισα να κάνω! πρώτο πράγμα? πήγα σε ενδοκρινολόγο. μόνο αυτός θα μπορούσε να μου πει τι έχω, άν έχω, και παχαίνω. δεύτερο πράγμα? γράφτηκα γυμναστήριο. δεν γνωρίζω από γυμναστική και ούτε ξέρω τις αντοχές μου, ανέθεσα σε άλλον να σκέφτεται αυτό το κομμάτι για έμενα προς το παρόν. τρίτο πράγμα? πήγα σε διαιτολόγο. ξέρω τι είναι καλό να τρώω, δεν ξέρω όμως τι ποσότητες πρέπει να τρώω για τα κιλά που είμαι και να μην κολλήσω τον μεταβολισμό μου, ούτε τι ΔΕΝ πρέπει να τρώω εξαιτίας της υψηλής ινσουλίνης που μου βρήκε ο γιατρός.
και έβαλα στόχο. τι στόχο? 3 κιλά τον μήνα, ΛΑΘΟΣ απάντηση. έβαλα στόχο να αδυνατήσω, να κάνω υγιεινή διατροφή εφόρου ζωής, να γυμνάζομαι 4-5 φορές την εβδομάδα. έβαλα στόχο να ξεφύγω από όποια μιζέρια έχω κλείσει τον εαυτό μου. να βγαίνω και να διασκεδάζω, και να μην σκέφτομαι τα κιλά. να φτάσω τα 55 κιλά, ας μου πάρει και 2 χρόνια. να μην κλείσω άλλο τον εαυτό μου μέσα. να με ανακαλύψω, να νιώσω καλά είτε στα 90 κιλά, είτε στα 70 είτε στα 50. αλλά να μην επαναλάβω τα ίδια λάθη και να προσπαθήσω μια φορά σοβαρά, όσα χρόνια κι αν πάρει, και να το κρατήσω για παντα.
υγ. βγήκε ελεεινά μεγάλο και έγραψα πραγματικά όσα λιγότερα μπορούσα XD.
υγ2. δεν θέλω να προσβάλλω τις προσπάθειες ανθρώπων που κάνουν με εγχειρήσεις. ο καθένας μας ειναι διαφορετικός και τραβάει διαφορετικά λούκια. απλά έγραψα τι ίσχυε για έμενα κυρίως. και φαντάζομαι για πολλούς ακόμα. όχι όλους το τονίζω. πράγματι κάποιοι ενώ πραγματικά προσπαθούν δεν το καταφέρνουν με άλλο τρόπο πέραν του χειρουργείου.
καλώς σας βρήκα και καλώς όρισα :tumble:
καλώς ήρθες λοιπόν!
Φυγοπονία, όπως το λες. Επειδή ο μεγάλος αντίπαλος είναι πολύ, πολύ δυνατός, είναι ο ΕΑΥΤΟΣ μας! Μ' αυτόν πρέπει να τα βάλουμε, υπάρχει δυσκολότερο πράγμα;
Εξαρτάται από το πόσο τον αγαπάμε...
Sora, καλώς ήρθες στην παρέα μας!!!
Πραγματικά μπράβο για τους 3 πρώτους αυτούς μήνες και σου εύχομαι καλή επιτυχία και για όλους αυτούς που θα ακολουθήσουν!
Πάντα ν' αγαπάς τον εαυτό σου και να είσαι περήφανη γι' αυτόν! :thumbup:
εγω παντα νιωθω οτι καποιος ειναι καλυτερος οτι και να κανω.ξερω τρεις γλωσσες,τρια μουσικα οργανα,εχω γραψει τρια βιβλια (μανια με το τρια αλλα ετσι ετυχε ;);) ),ασχολουμαι με την φωτογραφια και κανω και πραγματα για μενα αλλα μετα σκεφτομαι τι νοημα εχει...και μποτε να κανεις και τα μαλλια σου παντα ενα πραγμα ξεχωριζει...το βαρος.και αντε αμα εχεις φιλους και ανθρωπους γυρω σου νιωθεις καλα αλλα αμα δεν εχεις κανεναν?αν εισαι μονη?αν νιωθεις ανεπιθμητη?αν φοβασαι να υποστηριξεις την αποψη σου μονο και μονο απο το φοβο οτι καποιος θα σου απαντησει πισω με καποιο προσβλητικο σχολιο για το βαρος σου μπροστα σε αλλους?εχει γινει.ειναι αδικο εσυ να εισαι καλη και να προσπαθεις να υπερασπιστεις τον εαυτο σου με επιχειρηματα και ο αλλος με ενα σχολιο να σου κλεινει το στομα.και οι γυρω ειτε θα υποστηριξουν τον πιο δυνατο ειτε θα σου φερθουν με οικτο...καλυτερα μονη μου λοιπον.συνδεουν την καλοσυνη με την αβουλια και την ευαισθησια με την αδυναμια...μονο και μονο επειδη δεν θες να κανεις τα ιδια που σου κανουν οι αλλοι.τουλαχιστον εμεις αν αδυνατισουμε δεν θα πληγωσουμε ποτε ανθρωπο ετσι,γιατι το ζησαμε.αν για κατι χαιρομαι ειναι γι'αυτο.Quote:
Originally posted by Μαντάμ σου σου
μαρία επειδή υπάρχει μια κοινή τάση απόλους να θέλουν να κάνουν κάτι γρήγορα κ άμεσα για να απαλαχτούν από το βραχνά τους προσπάθησε να το αποφύγεις.
ξεκίνα από το να πάρεις απόφαση οτι αυτό που πρέπει να γίνει θέλει πολύ χρόνο κ γερές βάσεις αλλιώς θα γυρνάς γύρω από το ίδιο σημείο.
καλύτερα να σκεφτείς οτι βρίσκεσαι σε ένα ελατήριο κ όσο το περνάς σιγά σιγά κ με αργά βήματα θα φτάσεις στην άλλη άκρη κ θα ελευθερωθείς. (αυτό είναι κλεμμένο κάπου εδώ πρέπει να το διάβασα)
μετά κάνε διάφορες μικρές αλλαγές σιγά σιγά, μόλις κάνεις ρουτίνα την μία αλλαγή μετά συνέχισε να κάνεις μια ακόμα κτλ.
πρέπει να αγαπήσεις τον εαυτό σου σε αυτά τα κιλά που είσαι τώρα αλλιώς κ να τα χάσεις πάλι δεν θα νιώθεις καλά, το λέω με πεποίθηση αυτό μιας κ έχω περάσει απόλες τις διατροφικές διαταραχές και έχω υπάρξει και αδύνατη κ κανονκή κ υπέρβαρη αλλά σε κανένα βάρος δν ενιωθα ικανοποιημένη κ πάντα ήθελα να είμαι σε κάποιου άλλου την θέση. ναι είμαι τόσο ματαιόδοξη κ κακομαθημένη αλλά κ τόσο άδικη με τον εαυτό μου
αν δεν αγαπήσουμε τον εαυτό μας γιαυτό που είμαστε τίποτα δν αλλάζει. αν όμως νιώσεις καλά με αυτοπεποίθηση κ θέλοντας το καλύτερο για σένα, τότε όλα είναι στο τσεπάκι σου, από το να χάσεις 5-10-20 κιλά μέχρι κ οποιαδήποτε άλλη καταξίωση σε προσωπικό κ επαγγελματικό επίπεδο.
αν θεωρείς τον εαυτό σου ανάξιο τότε τα παραπάνω κιλά είναι σύμμαχος ,μια ασφάλεια. απαλλάξου από φόβους κ ανασφάλειες κ θα απαλλαχτείς κ από τα κιλά.
διαφωνώ σε κάποια πράματα μαζί σου αν και σε καταλαβαίνω απόλυτα και λάβε υπόψιν σου οτι περνώ την χειρότερή μου φάση από άποψη διάθεσης ,κοινωνικότητας και νιώθω και τεράστια δυσφορία λόγω επιπλέον βάρους που έχει έρθει να κατσικωθεί στο ήδη υπάρχον πλεονάζον. νιώθω δηλαδή παντελώς ανήμπορη όπως κ η νηματοθέτρια.
1ον..δν ξεχωρίζει μόνο το βάρος εμάς μας βολεύει να το χρησιμοποιούμε προκειμένου να ρίχνουμε εκεί όλα μας τα προβλήματα. γιαυτό δν το χάνουμε κιόλας εύκολα όχι γιατί δν μπορούμε αλλά γιατί το θέλουμε εκεί να μας παιδεύει. θα στο πει κ ο κάθε τελευταίος ψυχολόγος αυτό.
2ον.. η γυναίκα είναι ένα μαλλί θα στο πει μέχρι κ ο πιο σκληροπυρηνικός γκέι φάσιον στάιλιστ που δν καταδέχεται να φορέσει τα ίδια ρούχα μέσα στην ίδια βδομάδα ;)
3ον. δν μπορεί η ευαίσθητη ψυχολογία μας να κρέμεται από μια κλωστή και να πέφτει στο χώμα από ένα πικρόχολο σχόλιο του κάθε κομπλεξικού που κυκλοφορεί. δυο πράματα είπες τα οποία έτσι είναι κ δν αλλάζουν κ με τα οποία πρέπει να συμβιβαστείς κ εσύ κ εγώ κ όλοι μας. ένα είναι αυτό: ο κόζμος είναι κακός ψυχρός και ανάποδος
το άλλο είναι οτι ναι πάντα θα υπάρχει κάποιος καλύτερος από εσένα.
καλώς η κακώς αυτά είναι κάποια στάνταρντς. Έτσι είναι ο άνθρωπος από τη φύση του! Ανικανοποίητος, όπως και να είναι , ότι και όσα κι αν έχει, πάντα θα θέλει άλλα, ή περισσότερα, ή μεγαλύτερα, όλα τα σε υπερθετικό βαθμό. Και πάντα θα θεωρεί κάποιον καλύτερο απ'τον ίδιο ως προς κάτι. Όσο σημαντικό ή ασήμαντο κι αν είναι αυτό!
Όπως κανείς δεν είναι απόλυτα ικανοποιημένος από όσα έχει, έτσι θα υπάρχει πάντα και κάποιος που θα σου πει πικρόχολο σχόλιο για την εμφάνισή σου, για τον τρόπο ζωής σου , τη συμπεριφορά, τη μόρφωσή σου.
Αυτά έτσι είναι και έτσι θα μείνουν, δεν αλλάζουν. Το μόνο που μπορεί να αλλάξει είναι ο τρόπος που χειρίζεσαι εσύ τις καταστάσεις, το πώς και πόσο επηρεάζεσαι από τις εκάστοτε συνθήκες! Φάρμακο αναισθητοποίησης δεν υπάρχει, ούτε συγκεκριμένη φόρμουλα, αλλά θεωρώ ότι όλος αυτός ο τρόπος διαχείρισης των καταστάσεων είναι αλληλλένδετος με το πόσο αγαπάς τον εαυτό σου. Πιστεύω ότι αυτό κυριαρχεί παντού. Δεν πιστεύω στην αδυναμία, αν και πολλοί πατούν στο ''δεν είμαι δυνατός, δεν έχω ισχυρή προσωπικότητα, είμαι ανίκανος'' . Πιστεύω στην ανθρώπινη παντοδυναμία, αν θες το προσπαθείς, και αν το προσπαθείς αργά ή γρήγορα το καταφέρνεις.
Μας φταίει η παραίτηση και αν θες το βόλεμα, όταν εγκαταλείπουμε τις προσπάθειες. Και ναι, η μαμά μας είχε δίκιο: Δεν υπάρχει δε μπορώ, υπάρχει δε θέλω.
Δεν είμαι εδώ για να κρίνω και να κατακρίνω κανέναν, δεν κουνάω το δάχτυλο σε σας λέγοντάς σας πως είστε βολεψάκηδες και κότες. Μιλάω εκ πείρας, I've been there !
Ήμουν κ εγώ κάποτε στη φάση που είσαι κι εσύ, δεν έβγαινα γιατί φοβόμουν το πώς θα με κοιτάξουν αχνογελώντας με το βάρος μου, δεν πήγαινα έξω για φαγητό μην ακούσω κανένα περίεργο σχόλιο, δεν ψώνιζα ρούχα, δεν δεν δεν. Βόλεμα ήταν.
Άλλες είναι οι αιτίες που σε κρατάνε μέσα. Ο ίδιος δεν θέλεις να βρεθείς με κόσμο, ο ίδιος προτιμάς την απομόνωσή σου, και εντάξει, ίσως φταίει το βάρος, αλλά είναι επειδή ΕΣΥ νιώθεις χάλια, άβολα, περίεργα εξαιτίας του βάρους σου και όχι επειδή οι ΑΛΛΟΙ σου δημιουργούν πρόβλημα, ενώ δεν υπάρχει.
Οι ''αλλοι'' θα είναι πάντα εκεί , διατεθειμένοι να σε φέρουν σε δύσκολη θέση. Εσύ πού θα είσαι είναι το θέμα! Θα είσαι εκεί να βουλώνεις στόματα, ή στη γούβα σου για να προστατευτείς ;
Όλα εξαρτώνται από τη σχέση που έχεις με τον εαυτό σου, αν και πόσο τα έχετε βρει, αν σου αρέσεις, αν δε σου αρέσεις, αν είσαι έτοιμη να αλλάξεις ή να εξαφανίσεις ό,τι δε σου αρέσει κλπ.
Πρώτα πρέπει να γίνει αυτό το βήμα, και μετά οποιοδήποτε άλλο. Πρώτα να συνειδητοποιήσεις σε θεωρητικό επίπεδο τι σου συμβαίνει, μετά να προετοιμαστείς ψυχολογικά για τις αλλαγές που θέλεις να κάνεις στη ζωή κ τον εαυτό σου, και τέλος να εφαρμόσεις σε πρακτικό επίπεδο τς αποφάσεις σου...